Nou Huisman, ik heb het dus ook van dichtbij meegemaakt, zoals ik zei, bij mijn ouders. Ik zag hun verdriet, hun worsteling, want mijn vader wilde de zondag niet ontheiligen, zo noemde hij dat. Mijn moeder voelde dat bezwaar niet, maar heeft mijn vader hierin altijd gevolgd. Er was destijds een levendige ruil met banden, want er waren meer mensen die het niet meer konden vinden. Er waren in die tijd veel thuisluisteraars. En wat zo bijzonder was ? De Heere wilde het zegenen. God is aan tijd noch plaats gebonden ! Misschien verarmt het meer en meer. Doordat het reizen is toegenomen (heeft dat nu werkelijk de winst opgeleverd ? Nee, want het relishoppen gebeurt meer en meer, ook een grote oorzaak van de ondergang van diverse gemeentes) en je via de computer een dienst kunt beluisteren, is het anders dan in de jaren 60 en 70.
Maar net zo schrijnend. En het doet mij idd behoorlijk pijn als er hier over bijzaken gepraat wordt. Want wanneer is iets dan wel een HOOFDzaak ?
Veel vernieuwingen luiden vaak een hellend vlak in. Je went er aan en zo drijft het steeds verder af

huisman schreef:P.S. Tegenwoordig worden wel heel makkelijk allerlei zaken bijzaken genoemd!

Tegenwoordig wordt ook wel heel makkelijk van kerk verwisseld.

Ik wil daarmee niet oordelen over degenen die dat hier hebben gedaan. Maar ik hoor te vaak dat mensen van kerk verwisseld zijn om dingen die ze niet aanstonden. Het zingen te snel, de prediking te zwaar, de kerkenraad deugd niet, etc etc. Zonder dat, bij doorvragen, er echt dingen waren die op grond van Schrift of belijdenis als verkeerd aangewezen konden worden. De grond was uiteindelijk een gevoel. Ik heb daar toch grote moeite mee, als zo gemakkelijk de gemeente waarin God je geplaatst heeft verlaten wordt. Eigenlijk stel je daarmee wat je zelf graag wilt centraal, bóven het Woord en boven de gemeente. Volgens mij mogen we een gemeente alleen verlaten, als we op grond van Gods Woord kunnen zeggen: Hier ga ik, ik kan niet anders.

Mara schreef:Demo, een BIJzaak kan een HOOFDzaak voor iemand zijn ! Ik neem aan dat de kerk die jij bezoekt, de diensten houdt zoals jij dat graag ziet. Als daar geleidelijk veranderingen in aangebracht worden, waar jij het niet mee eens bent, kun je 2 dingen doen. Slikken en blijven zitten en zien hoe het steeds verder opschuift, want zo gaat het ! Het begint met een bloemetje voor in de kerk en het eindigt met een kerstboom. Dat bloemetje, ach, dat is toch niet erg ? We gaan niet zeuren. Totdat... Of je stapt op, met een verscheurd hart. Ik ken niemand die dit met een vrolijk en zingend hart deed ! Ik heb heel wat mensen bij ons weg zien gaan en echt niet omdat ze elders een baan kregen, maar omdat de leer niet meer is zoals hij was.
En zo gaat dat m.i. op vele plaatsen. Er worden wat moderniseringen aangebracht, want ja, de meesten willen dat. Tja, ook de kerk is democratie, de minderheid moet zich schikken. Maar de minderheid gaat zich ongelukkig voelen. En die moet niet zeuren, want het besluit is immers genomen ?
En als je in een grote plaats op de bible belt woont, is het redelijk simpel, je schuift een kilometer op, maar in een seculiere omgeving, zul je meteen 25 km verderop moeten en dat is niet haalbaar voor iedereen.

Het probleem is dat jij de zaak vanuit het individue benaderd. Dat is denk ik niet juist. Ik moet mijn wensen en gevoelen onder de norm van de Schrift stellen. Aangezien de Bijbel niets zegt over bloemetjes en gezangen in de eredienst mag het geen hoofdzaak worden. Indien zaken in het geding komen zoals de ontkenning van de Godheid van Christus of de ontkenning dat Jezus is de HEERE dat zijn hoofdzaken .
Dan denk ik dat het aantal hoofdzaken nog wel eens beperkt kan zijn. Hoe dierbaar bijzaken ons kunnen zijn en hoe goed deze ook kunnen zijn. Op het moment dat door een bijzaak (ook al is het hoofdzaak voor die persoon) Bijbelse noties als wie is de gemeente, wie ben ik in de gemeente in het gedrang komen. Dan mag deze zaak nooit een reden zijn om je af te scheiden van die gemeente.

Of ik diensten bezoek waar het naar mijn zin gaat is niet relevant. Ja ik weet mij gezegend in een gemeente waar Gods Woord de norm de is en ik koester de eenheid want ik besef wat een zegen dat is. Maar dit is mijn visie op de gemeente en die staat los van mijn huidge situatie en deze is tot stand gekomen in een tijd van scheuring. Ik ben geen strijder van wie is de 'voortzetting van etc' maar wel van het belang van de (lokale) gemeente. Dit is ongeacht in welk kerkverband je zit. Als jij in een gemeente zit dan ben je daar geplaatst en dan moet je een heel goede reden hebben je daar aan te onttrekken. Leg de eisen uit artikel 29 van de NGB er maar eens tegen aan dan heb je een aardige indicatie.

memento schreef:

huisman schreef:P.S. Tegenwoordig worden wel heel makkelijk allerlei zaken bijzaken genoemd!

Tegenwoordig wordt ook wel heel makkelijk van kerk verwisseld.

Ik wil daarmee niet oordelen over degenen die dat hier hebben gedaan. Maar ik hoor te vaak dat mensen van kerk verwisseld zijn om dingen die ze niet aanstonden. Het zingen te snel, de prediking te zwaar, de kerkenraad deugd niet, etc etc. Zonder dat, bij doorvragen, er echt dingen waren die op grond van Schrift of belijdenis als verkeerd aangewezen konden worden. De grond was uiteindelijk een gevoel. Ik heb daar toch grote moeite mee, als zo gemakkelijk de gemeente waarin God je geplaatst heeft verlaten wordt. Eigenlijk stel je daarmee wat je zelf graag wilt centraal, bóven het Woord en boven de gemeente. Volgens mij mogen we een gemeente alleen verlaten, als we op grond van Gods Woord kunnen zeggen: Hier ga ik, ik kan niet anders.

Ik heb toch altijd moeite met dat gegeven dat God je in een gemeente geplaatst heeft. Dat betekent dus dat wanneer je in een rooms katholieke gemeente 'geplaatst' bent, je daar maar moet blijven zitten?!

memento schreef:

huisman schreef:P.S. Tegenwoordig worden wel heel makkelijk allerlei zaken bijzaken genoemd!

Tegenwoordig wordt ook wel heel makkelijk van kerk verwisseld.

Ik wil daarmee niet oordelen over degenen die dat hier hebben gedaan. Maar ik hoor te vaak dat mensen van kerk verwisseld zijn om dingen die ze niet aanstonden. Het zingen te snel, de prediking te zwaar, de kerkenraad deugd niet, etc etc. Zonder dat, bij doorvragen, er echt dingen waren die op grond van Schrift of belijdenis als verkeerd aangewezen konden worden. De grond was uiteindelijk een gevoel. Ik heb daar toch grote moeite mee, als zo gemakkelijk de gemeente waarin God je geplaatst heeft verlaten wordt. Eigenlijk stel je daarmee wat je zelf graag wilt centraal, bóven het Woord en boven de gemeente. Volgens mij mogen we een gemeente alleen verlaten, als we op grond van Gods Woord kunnen zeggen: Hier ga ik, ik kan niet anders.

Makkelijk van kerk verwisselen ??? Onmogelijk. Als je wist met hoeveel strijd, slapeloze nachten, verdriet, machteloosheid dat gepaard gaat. Totdat je uitgewerkt en uitgestreden bent en de HEERE leert volgen in al Zijn wegen, dan wordt het opeens makkelijk.

Joannah schreef:

memento schreef:

huisman schreef:P.S. Tegenwoordig worden wel heel makkelijk allerlei zaken bijzaken genoemd!

Tegenwoordig wordt ook wel heel makkelijk van kerk verwisseld.

Ik wil daarmee niet oordelen over degenen die dat hier hebben gedaan. Maar ik hoor te vaak dat mensen van kerk verwisseld zijn om dingen die ze niet aanstonden. Het zingen te snel, de prediking te zwaar, de kerkenraad deugd niet, etc etc. Zonder dat, bij doorvragen, er echt dingen waren die op grond van Schrift of belijdenis als verkeerd aangewezen konden worden. De grond was uiteindelijk een gevoel. Ik heb daar toch grote moeite mee, als zo gemakkelijk de gemeente waarin God je geplaatst heeft verlaten wordt. Eigenlijk stel je daarmee wat je zelf graag wilt centraal, bóven het Woord en boven de gemeente. Volgens mij mogen we een gemeente alleen verlaten, als we op grond van Gods Woord kunnen zeggen: Hier ga ik, ik kan niet anders.

Ik heb toch altijd moeite met dat gegeven dat God je in een gemeente geplaatst heeft. Dat betekent dus dat wanneer je in een rooms katholieke gemeente 'geplaatst' bent, je daar maar moet blijven zitten?!

Nee hoor, in een RK-gemeente zal genoeg aan te wijzen zijn, wat strijdig is met Gods Woord. Waar in wezenlijke zaken afgeweken wordt van Gods Woord mogen we, nee moeten we, deze gemeente verlaten of reformeren.

Democritus schreef:

Mara schreef:Demo, een BIJzaak kan een HOOFDzaak voor iemand zijn ! Ik neem aan dat de kerk die jij bezoekt, de diensten houdt zoals jij dat graag ziet. Als daar geleidelijk veranderingen in aangebracht worden, waar jij het niet mee eens bent, kun je 2 dingen doen. Slikken en blijven zitten en zien hoe het steeds verder opschuift, want zo gaat het ! Het begint met een bloemetje voor in de kerk en het eindigt met een kerstboom. Dat bloemetje, ach, dat is toch niet erg ? We gaan niet zeuren. Totdat... Of je stapt op, met een verscheurd hart. Ik ken niemand die dit met een vrolijk en zingend hart deed ! Ik heb heel wat mensen bij ons weg zien gaan en echt niet omdat ze elders een baan kregen, maar omdat de leer niet meer is zoals hij was.
En zo gaat dat m.i. op vele plaatsen. Er worden wat moderniseringen aangebracht, want ja, de meesten willen dat. Tja, ook de kerk is democratie, de minderheid moet zich schikken. Maar de minderheid gaat zich ongelukkig voelen. En die moet niet zeuren, want het besluit is immers genomen ?
En als je in een grote plaats op de bible belt woont, is het redelijk simpel, je schuift een kilometer op, maar in een seculiere omgeving, zul je meteen 25 km verderop moeten en dat is niet haalbaar voor iedereen.

Het probleem is dat jij de zaak vanuit het individue benaderd. Dat is denk ik niet juist. Ik moet mijn wensen en gevoelen onder de norm van de Schrift stellen. Aangezien de Bijbel niets zegt over bloemetjes en gezangen in de eredienst mag het geen hoofdzaak worden. Indien zaken in het geding komen zoals de ontkenning van de Godheid van Christus of de ontkenning dat Jezus is de HEERE dat zijn hoofdzaken .
Dan denk ik dat het aantal hoofdzaken nog wel eens beperkt kan zijn. Hoe dierbaar bijzaken ons kunnen zijn en hoe goed deze ook kunnen zijn. Op het moment dat door een bijzaak (ook al is het hoofdzaak voor die persoon) Bijbelse noties als wie is de gemeente, wie ben ik in de gemeente in het gedrang komen. Dan mag deze zaak nooit een reden zijn om je af te scheiden van die gemeente.

Of ik diensten bezoek waar het naar mijn zin gaat is niet relevant. Ja ik weet mij gezegend in een gemeente waar Gods Woord de norm de is en ik koester de eenheid want ik besef wat een zegen dat is. Maar dit is mijn visie op de gemeente en die staat los van mijn huidge situatie en deze is tot stand gekomen in een tijd van scheuring. Ik ben geen strijder van wie is de 'voortzetting van etc' maar wel van het belang van de (lokale) gemeente. Dit is ongeacht in welk kerkverband je zit. Als jij in een gemeente zit dan ben je daar geplaatst en dan moet je een heel goede reden hebben je daar aan te onttrekken. Leg de eisen uit artikel 29 van de NGB er maar eens tegen aan dan heb je een aardige indicatie.

Je onderschat het nu ! Mijn vader had een uiterst nauw, biddend leven en zoals Huisman hier ook zegt, het kost je ! Het kost soms je gezondheid, vrienden, zelfs familieleden. Volgt gij Mij ! Ja en dat kan dus betekenen dat je uit je kerk moet. Zo nauw kan het zijn.
Mijn oudere broers en zussen begrepen mijn vader ook niet. Dus in die zin krijg je nog met vijandschap van je eigen kinderen te maken. Maar die zaten comfortabel in een uiterst rechts reformatorische kerk elders.
En de boerenschuur waar ze enkele jaren zegenrijk mochten verblijven ? Die werd later opgeheven, omdat de stichters ervan te oud werden en hun kinderen het niet zagen zitten. Toen zaten ze wederom zonder kerkelijk dak.
Mijn ouders waren geen "blinde" volgelingen van een of ander vage voorganger, zij verkozen de gangbare kerken.
En ja, het wordt een zaak van een individu, erg genoeg ! De andere opstappers zijn nl wel elders gaan kerken, zij zagen geen bezwaar in zondagsrijden. Als je een nauw leven hebt, wordt je niet begrepen en komt de vijandschap niet van de wereld, maar van je eigen gemeenteleden en familie soms !

huisman schreef:Makkelijk van kerk verwisselen ??? Onmogelijk. Als je wist met hoeveel strijd, slapeloze nachten, verdriet, machteloosheid dat gepaard gaat. Totdat je uitgewerkt en uitgestreden bent en de HEERE leert volgen in al Zijn wegen, dan wordt het opeens makkelijk.

Degenen die roepen dat men zo makkelijk van kerk wisselt, hebben dat waarschijnlijk zelf nog nooit aan den lijve ondervonden. Net wat Huisman zegt: je moest eens weten wat daaraan voorafgaat...

huisman schreef: Ik heb het allemaal van te dichtbij meegemaakt om hier objectief over te kunnen spreken. Maar het gezin huisman is vanwege veranderingen/vernieuwingen weggegaan uit hun gemeente. Wij hebben het biddend gedaan en ons laten leiden door de HEERE. Wat er toen is gebeurd verwonderd ons nog steeds, wij mogen nu elke zondag opgaan onder een prediking die door jong en oud begrepen wordt (ook belangrijk dat predikanten zo preken dat het vatbaar is voor de hele gemeente).

Ik heb hetzelfde van dichtbij meegemaakt en werd eveneens voor een voor je gevoel onmogelijke keuze gesteld. Ja en ik heb ook zegen heel veel zegen op de prediking na de scheuring ervaren. Maar dat was voor mij niet de onderbouwing van de juistheid van mijn keuze. Alleen de bevestiging God werkt hier nog steeds en dit is Zijn gemeente. Als gevolg van trouwen ben ik nu precies in een gemeente terecht gekomen waar ik voor mijn trouwen niet voor heb gekozen. Ja ook daar ervaar ik zegen op en onder de prediking en in de gemeente. Maar wederom zegt dit niets over de juistheid van mijn keuze maar over het feit dat dit ook een gemeente van de HEERE is.

Indien, God verhoede het, mijn huidge gemeente een weg gaat naar links of naar rechts waarin ik mij niet kan vinden dan nog is DEZE gemeente Gods gemeente en zal er heel veel moeten gebeuren alvorens mij daaraan te onttrekken.

Hiermee geef ik absoluut geen oordeel over keuzes die gemaakt zijn. Want dat is iets tussen die persoon en God zelf.

Mara schreef:

Democritus schreef:

Mara schreef:Demo, een BIJzaak kan een HOOFDzaak voor iemand zijn ! Ik neem aan dat de kerk die jij bezoekt, de diensten houdt zoals jij dat graag ziet. Als daar geleidelijk veranderingen in aangebracht worden, waar jij het niet mee eens bent, kun je 2 dingen doen. Slikken en blijven zitten en zien hoe het steeds verder opschuift, want zo gaat het ! Het begint met een bloemetje voor in de kerk en het eindigt met een kerstboom. Dat bloemetje, ach, dat is toch niet erg ? We gaan niet zeuren. Totdat... Of je stapt op, met een verscheurd hart. Ik ken niemand die dit met een vrolijk en zingend hart deed ! Ik heb heel wat mensen bij ons weg zien gaan en echt niet omdat ze elders een baan kregen, maar omdat de leer niet meer is zoals hij was.
En zo gaat dat m.i. op vele plaatsen. Er worden wat moderniseringen aangebracht, want ja, de meesten willen dat. Tja, ook de kerk is democratie, de minderheid moet zich schikken. Maar de minderheid gaat zich ongelukkig voelen. En die moet niet zeuren, want het besluit is immers genomen ?
En als je in een grote plaats op de bible belt woont, is het redelijk simpel, je schuift een kilometer op, maar in een seculiere omgeving, zul je meteen 25 km verderop moeten en dat is niet haalbaar voor iedereen.

Het probleem is dat jij de zaak vanuit het individue benaderd. Dat is denk ik niet juist. Ik moet mijn wensen en gevoelen onder de norm van de Schrift stellen. Aangezien de Bijbel niets zegt over bloemetjes en gezangen in de eredienst mag het geen hoofdzaak worden. Indien zaken in het geding komen zoals de ontkenning van de Godheid van Christus of de ontkenning dat Jezus is de HEERE dat zijn hoofdzaken .
Dan denk ik dat het aantal hoofdzaken nog wel eens beperkt kan zijn. Hoe dierbaar bijzaken ons kunnen zijn en hoe goed deze ook kunnen zijn. Op het moment dat door een bijzaak (ook al is het hoofdzaak voor die persoon) Bijbelse noties als wie is de gemeente, wie ben ik in de gemeente in het gedrang komen. Dan mag deze zaak nooit een reden zijn om je af te scheiden van die gemeente.

Of ik diensten bezoek waar het naar mijn zin gaat is niet relevant. Ja ik weet mij gezegend in een gemeente waar Gods Woord de norm de is en ik koester de eenheid want ik besef wat een zegen dat is. Maar dit is mijn visie op de gemeente en die staat los van mijn huidge situatie en deze is tot stand gekomen in een tijd van scheuring. Ik ben geen strijder van wie is de 'voortzetting van etc' maar wel van het belang van de (lokale) gemeente. Dit is ongeacht in welk kerkverband je zit. Als jij in een gemeente zit dan ben je daar geplaatst en dan moet je een heel goede reden hebben je daar aan te onttrekken. Leg de eisen uit artikel 29 van de NGB er maar eens tegen aan dan heb je een aardige indicatie.

Je onderschat het nu ! Mijn vader had een uiterst nauw, biddend leven en zoals Huisman hier ook zegt, het kost je ! Het kost soms je gezondheid, vrienden, zelfs familieleden. Volgt gij Mij ! Ja en dat kan dus betekenen dat je uit je kerk moet. Zo nauw kan het zijn.
Mijn oudere broers en zussen begrepen mijn vader ook niet. Dus in die zin krijg je nog met vijandschap van je eigen kinderen te maken. Maar die zaten comfortabel in een uiterst rechts reformatorische kerk elders.
En de boerenschuur waar ze enkele jaren zegenrijk mochten verblijven ? Die werd later opgeheven, omdat de stichters ervan te oud werden en hun kinderen het niet zagen zitten. Toen zaten ze wederom zonder kerkelijk dak.
Mijn ouders waren geen "blinde" volgelingen van een of ander vage voorganger, zij verkozen de gangbare kerken.
En ja, het wordt een zaak van een individu, erg genoeg ! De andere opstappers zijn nl wel elders gaan kerken, zij zagen geen bezwaar in zondagsrijden. Als je een nauw leven hebt, wordt je niet begrepen en komt de vijandschap niet van de wereld, maar van je eigen gemeenteleden en familie soms !

Twee vragen: Welke gemeente mag zich Gods gemeente noemen en wanneer mag je je daar aan onttrekken.

Ik onderschat niet wat voor strijd dit voor de persoon met zich mee kan brengen en wat de gevolgen zijn. Ik weet niet wat er precies bij je vader speelde en ik hoef het niet te weten ook.

Hendrikus schreef:

huisman schreef:Makkelijk van kerk verwisselen ??? Onmogelijk. Als je wist met hoeveel strijd, slapeloze nachten, verdriet, machteloosheid dat gepaard gaat. Totdat je uitgewerkt en uitgestreden bent en de HEERE leert volgen in al Zijn wegen, dan wordt het opeens makkelijk.

Degenen die roepen dat men zo makkelijk van kerk wisselt, hebben dat waarschijnlijk zelf nog nooit aan den lijve ondervonden. Net wat Huisman zegt: je moest eens weten wat daaraan voorafgaat...

Ik ken mensen die het gedaan hebben met goede redenen. Bij hen ging het inderdaad met veel moeite, nachten wakker liggen, strijd aan Gods genadetroon, etc. Hoewel nachten wakker liggen etc nog niet altijd wil zeggen, dat de redenen goed zijn!

Maar ik kom genoeg mensen tegen die wél makkelijk van kerk verwisselen. Ik wordt maar PKN, want al die zware praat in mijn huidige gemeente staat me niet zo aan. Of: Ik wordt GGiN, want mijn GG is veel te licht (zonder argumenten vanuit Schrift of belijdenis). Of: Mijn gemeente zingt zo snel, ik ga naar een andere gemeente. Of: Die ouderlingen bij ons staan veel te ver van de jeugd vandaan, ik ga naar een gemeente waar dat niet zo is. Of: Ik voel me niet echt thuis in deze gemeente, ik weet niet wat het is maar zo voelt het, ik ga maar ergens anders. Etc.

Mara schreef:

Democritus schreef:

Mara schreef:Demo, een BIJzaak kan een HOOFDzaak voor iemand zijn ! Ik neem aan dat de kerk die jij bezoekt, de diensten houdt zoals jij dat graag ziet. Als daar geleidelijk veranderingen in aangebracht worden, waar jij het niet mee eens bent, kun je 2 dingen doen. Slikken en blijven zitten en zien hoe het steeds verder opschuift, want zo gaat het ! Het begint met een bloemetje voor in de kerk en het eindigt met een kerstboom. Dat bloemetje, ach, dat is toch niet erg ? We gaan niet zeuren. Totdat... Of je stapt op, met een verscheurd hart. Ik ken niemand die dit met een vrolijk en zingend hart deed ! Ik heb heel wat mensen bij ons weg zien gaan en echt niet omdat ze elders een baan kregen, maar omdat de leer niet meer is zoals hij was.
En zo gaat dat m.i. op vele plaatsen. Er worden wat moderniseringen aangebracht, want ja, de meesten willen dat. Tja, ook de kerk is democratie, de minderheid moet zich schikken. Maar de minderheid gaat zich ongelukkig voelen. En die moet niet zeuren, want het besluit is immers genomen ?
En als je in een grote plaats op de bible belt woont, is het redelijk simpel, je schuift een kilometer op, maar in een seculiere omgeving, zul je meteen 25 km verderop moeten en dat is niet haalbaar voor iedereen.

Het probleem is dat jij de zaak vanuit het individue benaderd. Dat is denk ik niet juist. Ik moet mijn wensen en gevoelen onder de norm van de Schrift stellen. Aangezien de Bijbel niets zegt over bloemetjes en gezangen in de eredienst mag het geen hoofdzaak worden. Indien zaken in het geding komen zoals de ontkenning van de Godheid van Christus of de ontkenning dat Jezus is de HEERE dat zijn hoofdzaken .
Dan denk ik dat het aantal hoofdzaken nog wel eens beperkt kan zijn. Hoe dierbaar bijzaken ons kunnen zijn en hoe goed deze ook kunnen zijn. Op het moment dat door een bijzaak (ook al is het hoofdzaak voor die persoon) Bijbelse noties als wie is de gemeente, wie ben ik in de gemeente in het gedrang komen. Dan mag deze zaak nooit een reden zijn om je af te scheiden van die gemeente.

Of ik diensten bezoek waar het naar mijn zin gaat is niet relevant. Ja ik weet mij gezegend in een gemeente waar Gods Woord de norm de is en ik koester de eenheid want ik besef wat een zegen dat is. Maar dit is mijn visie op de gemeente en die staat los van mijn huidge situatie en deze is tot stand gekomen in een tijd van scheuring. Ik ben geen strijder van wie is de 'voortzetting van etc' maar wel van het belang van de (lokale) gemeente. Dit is ongeacht in welk kerkverband je zit. Als jij in een gemeente zit dan ben je daar geplaatst en dan moet je een heel goede reden hebben je daar aan te onttrekken. Leg de eisen uit artikel 29 van de NGB er maar eens tegen aan dan heb je een aardige indicatie.

Je onderschat het nu ! Mijn vader had een uiterst nauw, biddend leven en zoals Huisman hier ook zegt, het kost je ! Het kost soms je gezondheid, vrienden, zelfs familieleden. Volgt gij Mij ! Ja en dat kan dus betekenen dat je uit je kerk moet. Zo nauw kan het zijn.
Mijn oudere broers en zussen begrepen mijn vader ook niet. Dus in die zin krijg je nog met vijandschap van je eigen kinderen te maken. Maar die zaten comfortabel in een uiterst rechts reformatorische kerk elders.
En de boerenschuur waar ze enkele jaren zegenrijk mochten verblijven ? Die werd later opgeheven, omdat de stichters ervan te oud werden en hun kinderen het niet zagen zitten. Toen zaten ze wederom zonder kerkelijk dak.
Mijn ouders waren geen "blinde" volgelingen van een of ander vage voorganger, zij verkozen de gangbare kerken.
En ja, het wordt een zaak van een individu, erg genoeg ! De andere opstappers zijn nl wel elders gaan kerken, zij zagen geen bezwaar in zondagsrijden. Als je een nauw leven hebt, wordt je niet begrepen en komt de vijandschap niet van de wereld, maar van je eigen gemeenteleden en familie soms !

Ik zou me daar weinig zorgen om maken.
Alles is een zaak van het individu, wij komen alleen en gaan alleen.
Tenslotte voorzei Jezus al dat Hij gekomen was om moeder tegen dochter en zoon tegen vader op te zetten, niet om vrede te brengen.
En dat individuele was ook al voorzegd, in Openbaringen 3:20, waar Jezus oproept om UIT te gaan, staat Hij aan de deur (*buiten dus ) en klopt.
'Wees dan ijverig en bekeer u" is enkelvoud, alsmede ook vers 20.
Job was ook alleen, trouwens.

Mooie bemoediging Joannah

Democritus schreef:

Mara schreef:

Democritus schreef:

Mara schreef:Demo, een BIJzaak kan een HOOFDzaak voor iemand zijn ! Ik neem aan dat de kerk die jij bezoekt, de diensten houdt zoals jij dat graag ziet. Als daar geleidelijk veranderingen in aangebracht worden, waar jij het niet mee eens bent, kun je 2 dingen doen. Slikken en blijven zitten en zien hoe het steeds verder opschuift, want zo gaat het ! Het begint met een bloemetje voor in de kerk en het eindigt met een kerstboom. Dat bloemetje, ach, dat is toch niet erg ? We gaan niet zeuren. Totdat... Of je stapt op, met een verscheurd hart. Ik ken niemand die dit met een vrolijk en zingend hart deed ! Ik heb heel wat mensen bij ons weg zien gaan en echt niet omdat ze elders een baan kregen, maar omdat de leer niet meer is zoals hij was.
En zo gaat dat m.i. op vele plaatsen. Er worden wat moderniseringen aangebracht, want ja, de meesten willen dat. Tja, ook de kerk is democratie, de minderheid moet zich schikken. Maar de minderheid gaat zich ongelukkig voelen. En die moet niet zeuren, want het besluit is immers genomen ?
En als je in een grote plaats op de bible belt woont, is het redelijk simpel, je schuift een kilometer op, maar in een seculiere omgeving, zul je meteen 25 km verderop moeten en dat is niet haalbaar voor iedereen.

Het probleem is dat jij de zaak vanuit het individue benaderd. Dat is denk ik niet juist. Ik moet mijn wensen en gevoelen onder de norm van de Schrift stellen. Aangezien de Bijbel niets zegt over bloemetjes en gezangen in de eredienst mag het geen hoofdzaak worden. Indien zaken in het geding komen zoals de ontkenning van de Godheid van Christus of de ontkenning dat Jezus is de HEERE dat zijn hoofdzaken .
Dan denk ik dat het aantal hoofdzaken nog wel eens beperkt kan zijn. Hoe dierbaar bijzaken ons kunnen zijn en hoe goed deze ook kunnen zijn. Op het moment dat door een bijzaak (ook al is het hoofdzaak voor die persoon) Bijbelse noties als wie is de gemeente, wie ben ik in de gemeente in het gedrang komen. Dan mag deze zaak nooit een reden zijn om je af te scheiden van die gemeente.

Of ik diensten bezoek waar het naar mijn zin gaat is niet relevant. Ja ik weet mij gezegend in een gemeente waar Gods Woord de norm de is en ik koester de eenheid want ik besef wat een zegen dat is. Maar dit is mijn visie op de gemeente en die staat los van mijn huidge situatie en deze is tot stand gekomen in een tijd van scheuring. Ik ben geen strijder van wie is de 'voortzetting van etc' maar wel van het belang van de (lokale) gemeente. Dit is ongeacht in welk kerkverband je zit. Als jij in een gemeente zit dan ben je daar geplaatst en dan moet je een heel goede reden hebben je daar aan te onttrekken. Leg de eisen uit artikel 29 van de NGB er maar eens tegen aan dan heb je een aardige indicatie.

Je onderschat het nu ! Mijn vader had een uiterst nauw, biddend leven en zoals Huisman hier ook zegt, het kost je ! Het kost soms je gezondheid, vrienden, zelfs familieleden. Volgt gij Mij ! Ja en dat kan dus betekenen dat je uit je kerk moet. Zo nauw kan het zijn.
Mijn oudere broers en zussen begrepen mijn vader ook niet. Dus in die zin krijg je nog met vijandschap van je eigen kinderen te maken. Maar die zaten comfortabel in een uiterst rechts reformatorische kerk elders.
En de boerenschuur waar ze enkele jaren zegenrijk mochten verblijven ? Die werd later opgeheven, omdat de stichters ervan te oud werden en hun kinderen het niet zagen zitten. Toen zaten ze wederom zonder kerkelijk dak.
Mijn ouders waren geen "blinde" volgelingen van een of ander vage voorganger, zij verkozen de gangbare kerken.
En ja, het wordt een zaak van een individu, erg genoeg ! De andere opstappers zijn nl wel elders gaan kerken, zij zagen geen bezwaar in zondagsrijden. Als je een nauw leven hebt, wordt je niet begrepen en komt de vijandschap niet van de wereld, maar van je eigen gemeenteleden en familie soms !

Twee vragen: Welke gemeente mag zich Gods gemeente noemen en wanneer mag je je daar aan onttrekken.

Ik onderschat niet wat voor strijd dit voor de persoon met zich mee kan brengen en wat de gevolgen zijn. Ik weet niet wat er precies bij je vader speelde en ik hoef het niet te weten ook.

Je mag je onttrekken als er volgens de Bijbel, zoals jij die dus interpreteert, want dat kan voor veel mensen ook verschillend zijn !, zaken gebeuren die indruisen tegen hetgeen de eredienst moet zijn. En dan praten we hier niet over een bloemetje op het podium of de stropdas van de diaken !
Ik denk dat het bij mijn ouders niet 1 bezwaar was, het gleed natuurlijk al af, anders konden deze dingen niet gebeuren denk ik.
En dan kunnen we twijfelen aan de strijd of de slapeloze nachten, dat DAT de grond niet is, nee dat snap ik ook. Maar ik zag wat er vooraf en daarna gebeurde en kende natuurlijk het geestelijk leven van mijn vader.
Maar als het een vreemde betreft, zou ik ook niet snel oordelen. Je kunt nooit inleven welk bezwaar zo zwaarwegend is voor iemand dat hij zich meent te moeten onttrekken. Ik denk dat blijven zitten de makkelijkste weg is. Misschien ben jij het daar weer niet mee eens, maar ik ken ook mensen die jaaarenlang aankondigen: nog 1 ding en ik sta op en vervolgens gewoon week aan week hun bankje bezetten, smorgens weliswaar, want 2 x is teveel gevraagd, dan gaan ze smiddags elders.
Dat soort halfbakken beslissingen kan ik dan weer niet volgen.