Valcke schreef:Valcke schreef:Maar tegelijk blijf ik herhalen dat ik jullie gedachte hierover heel goed begrijp en dat ik deze gedachte helemáál niet bestrijd. Ik blijf dus ook maar zeggen dat ik het niet weet, maar geen van beide opvattingen wil veroordelen.
Dit schreef ik o.a. in mijn laatste post. Jij hebt daar nog op gereageerd. Ik begrijp heel goed de dingen die je schrijft. Toch zie ik ook dat je sterk vanuit de emotie reageert; heel begrijpelijk trouwens. Maar dat maakt wel dat een gesprek hierover lastiger is.
Enkele misverstanden wil ik wegnemen:
- Het kindje in de baarmoeder is ongetwijfeld ‘leven’; dat heb ik ook zelf benadrukt tegenover anderen.
- Abortus is verwerpelijk als het leven van de moeder niet in gevaar is, en in strijd met Gods Woord. Blijf dus niet zeggen dat de opvatting dat een embryo nog geen menselijke (eeuwige) ziel zou hebben, de weg vrijmaakt naar abortus. Dit werp ik verre van mij. Bovendien verbiedt de Bijbel expliciet de vruchtafdrijving.
- De band van de moeder met het ongeboren kind is ongetwijfeld intenser dan van de vader met het ongeboren kind. Ik herken echter absoluut niet wat je over vaders schrijft. Voor mij was dat in ieder geval niet waar.
- Ik heb gezegd dat de Bijbel aangeeft dat Adam het leven ontving toen God zijn ziel instortte. Dit gebeurde bij wijze van ‘inblazing’. Verder betekent het Hebreeuwse woord voor de menselijke geest ook de adem. Idem in het Grieks. Voor mij is dat een reden om de opvatting dat de mens pas een onsterfelijke ziel ontvangt bij de geboorte, niet op voorhand af te wijzen, hoewel ik ook de andere opvatting niet afwijs
- M.i. Moeten we het hier verder laten liggen. Jij gelooft in een eeuwige bestemming voor ongeboren kinderen die nooit levend geboren zijn. ik zeg dat ik daar niet zeker van ben. Onze belijdenis vertroost de gelovige ouders over hun jonggestorven kinderen, maar zegt niets over de miskramen. Laten wij dit dan ook laten liggen en respecteren dat de een vast gelooft dat een embryo reeds een eeuwige bestemming heeft en een ander dit niet gelooft of niet weet. Laten we elkaar hierom niet veroordelen.
Op de verdere gestelde vragen wil ik niet ingaan. M.i. Heb ik de hoofdzaken uit je vragen beantwoord en is verdere discussie (althans van mijn kant) hierover niet zinvol om de redenen die ik hierboven genoemd heb.
—-
Lilian, mijn vorige posting van gisteren heb ik helaas helemaal overschreven. Ik meende dat ik een nieuwe posting aanmaakte, maar in plaats daarvan wijzigde ik de oude. Jammer, ik maakte deze fout eerder ook al een keer.
In elk geval lees je nu hierboven mijn nieuwe posting. De vorige (van gisteren) is helaas weg. (Toch niet weg, want hij staat nog in jouw quote.)
Hopelijk staat het mij vrij om nog te reageren.
Ik las trouwens psalm 51.vers 7
7 Zie, ik ben in ongerechtigheid geboren, en in zonde heeft mij mijn moeder ontvangen.
Erfzonde. Gaat dat niet over de ziel?
En dan nu je post.
Ik ontken ook niet dat jij zegt dat het leven is. Maar het verschil is dat ik zeg. Een mens is pas mens omdat het een lichaam en een ziel heeft. En in de moederschoot is het een mens. Ook al ademt het niet omdat het in het vruchtwater leeft. Alles, ook het ademhalingsstelsel is in beginsel aanwezig. Het is geen omhulsel alleen.
Net zo min een volwassene die niet zelf ademt ook nog steeds een mens is en leeft.
Of ben jij van mening dat Maria alleen het lichamelijk omhulsel ( ik bedoel dit eerbiedig) van de Christus in zich droeg? En Zijn ziel met de geboorte er pas was. Dus dat Hij pas haar Zaligmaker was nadat Hij op aarde geboren was? En mocht zij Hem nog niet
haar Zaligmaker noemen toen zij de lofzang zong?
Ook niet (meer) levende kinderen, kinderen overleden in de moederschoot worden geboren.
Miskramen zijn in feite vroeggeboorten. Het kindje is geboren voordat het levensvatbaar buiten de baarmoeder is. Maar in de baarmoeder was er leven. En dat leven is gestorven voor of tijdens de geboorte. En is dus zeker jong gestorven. En daarom ook dat de DL ook van toepassing is op vroeggeboorten *miskramen"
Vroeggeboorten van mensjes. Mens omdat het lichaam en ziel heeft.
Het feit dat er in DL niet over Vroeggeboorte wordt gesproken in de breedste zin van het woord heeft misschien ook wel te maken met de cultuur en ervaren werkelijkheid t.o.v. ongeboren leven te maken?
En waarom zou de Bijbel expliciet vruchtafdrijving verbieden als het alleen een omhulsel zou zijn. Of leven dat on feite op dezelfde voet zou staan als dierlijk leven ( die hebben ook geen ziel). Zou juist het feit dat God dit verbiedt juist ook een signaal zijn dat vrucht ook een levende ziel (mensje ) is?
Ervaring vaders: ik zei ook subjectief. Maar de meeste vaders zeggen het werd voor mij pas echt werkelijkheid toen ik het kindje zag en of voelde.
(Echo, geboorte, schoppen) maar ervoeren voor die tijd geen levensband. Een moeder meestal wel. (Hoevelen "praten" al niet tegen hun kind? Koesteren het en stellen het gerust?
Het feit dat ik het niet met jouw standpunt eens ben, is trouwens geen veroordeling. Ik hoop ook niet die indruk te hebben gewekt. Wel denk ik dat er de ruimte kan en mag zijn om er elkaar op te bevragen. Respectvol. En ik respecteer uiteraard je keuze om er niet op verder door te gaan.