DDD schreef:JCRyle schreef:Luther schreef:Daar wordt zeker wel over gesproken. Er zijn appelschriften ingediend, classes komen vervroegd bijeen, etc. Maar de vraag is: welke maatregelen kun je uiteindelijk nemen?
Enkele snelle gedachten:
- Kan je niet wat met de ondertekening van het ambtsdragersformulier? Ze hebben zich toch verbonden aan Schrift en Belijdenis? Is daar een mogelijkheid om mensen terug te fluiten?
- Bied het kerkrecht qua kerkelijke tucht richting predikanten/ambtsdragers/gemeenten geen handvatten? Of is dat een onontgonnen terrein in het kerkrecht? Het deelnemen aan een kerkverband heeft toch ook een corrigerende functie? Dus als een gemeente fout gaat, kan je ze dan niet met tuchtmaatregelen een goede richting insturen?
- Een van de opties is het niet aanvaarden van de kerkelijke representatie. Heeft dit geen consequenties? Kan een classis niet ingrijpen in een gemeente? Oké, het is een rigide maatregel.
- Wellicht is het verstandig om een punt achter samenwerkingsgemeenten te zetten?
- Is het niet mogelijk om tot een vorm van gedogen te komen en intussen nader onderzoek te doen naar deze kwestie?
Allemaal machtsdenken, behalve de laatste optie dan. Afschuwelijk.
Ik zal korte reageren op de punten die @JCRyle aandraagt, maar het moet me toch van het hart dat ik het zeer verdrietig vind dat @DDD hier continue spreekt over machtsdenken. De functie van een kerkverband is nu juist dat we elkaar helpen, bijstaan en corrigeren. En corrigeren kan ook betekenen: tucht oefenen over elkaar. De dingen die @JCRyle naar voren brengt liggen allemaal in de sfeer van de tuchtoefening. Ik vraag me echt af, of er bij jou een grens is aan datgene wat je van leden en gemeenten moet verdragen. Soms moet je tot de verdrietige conclusie komen dat men wel lid is van de gemeente, maar door leer of leven kennelijk niet meer behoort tot de gemeente, of daarvan dreigt uit te vallen. In dat geval is er sprake van censuur en in het uiterste geval van afsnijding door de ban. Dat is geen machtsdenken, maar in lijn met de opdracht van de Heere Jezus zelf het lichaam van Christus niet laten aantasten door verkeerde leringen of openbare zonden.
Welnu dat geldt voor een kerkverband ook. Natuurlijk hoeft niet iedere gemeente exact een kopie te zijn van de andere. En natuurlijk zijn er middelmatige dingen, waarover je elkaar in liefde mag verdragen, of die zelfs als geoorloofde verschillen naast elkaar kunnen bestaan. (Zie Romeinen 14.) Maar wat de dingen betreft die op dit moment in de CGK spelen, gaat het om het hart van de kerk, namelijk het gezag van de Schriften en het buigen voor 'Alzo zegt de HEERE...' En ja, ik weet dat jij vrouwen in het ambt of homoseksuele praxis niet op dat niveau bekijkt, maar ik blijf zeggen dat je dat alleen maar vol kunt houden als je je beweegt op het terrein van de nieuwe (niet gereformeerde) hermeneutiek.
Een kerkverband is er ook om de gemeenten en de ambtsdragers bij het Woord van God en de daarop gegronde belijdenissen te bewaren. Daartoe is er ook een kerkelijke structuur. De gereformeerden hebben hun kerkorde altijd laten opkomen uit hun belijdenis. Het presbyteriaal-synodaal stelsel is daarvan de weerslag. Dat betekent inderdaad een grote mate van zelfstandigheid van de plaatselijke gemeente, maar tegelijk ook de belofte dat men zich plaatselijk houdt aan wat er in meerdere vergaderingen (classis, PS en GS) is afgesproken. Elke ambtsdrager (!) zegt niet alleen 'ja' bij zijn bevestiging, maar ondertekend ook het verbindingsformulier. Alleen dat formulier van de CGK staat online, ik ken niet de formulieren uit andere kerkverbanden, maar binnen de CGK ondertekent elke ambtsdrager dat hij zich houdt aan Gods Woord, de drie formulieren van enigheid en de kerkorde en kerkelijke bepalingen. Dat wil zeggen dat een ambtsdrager tuchtwaardig is, als hij daarbuiten dingen leert of uitdraagt.
Nu de voorstellen van @JCRyle:
- Kan je niet wat met de ondertekening van het ambtsdragersformulier? Ze hebben zich toch verbonden aan Schrift en Belijdenis? Is daar een mogelijkheid om mensen terug te fluiten?
Ja, maar dat zal een kerkenraad eerst moeten constateren, en vervolgens een classis bij de kerkvisitatie. Daar zit direct al een probleem. Is de kerkvisitatie nog wel zoals die ooit is bedoeld? Een classis kan in het uiterste geval een ambtsdrager afzetten.
- Bied het kerkrecht qua kerkelijke tucht richting predikanten/ambtsdragers/gemeenten geen handvatten? Of is dat een onontgonnen terrein in het kerkrecht? Het deelnemen aan een kerkverband heeft toch ook een corrigerende functie? Dus als een gemeente fout gaat, kan je ze dan niet met tuchtmaatregelen een goede richting insturen?
Ook hierbij geldt: dan is de classis aan zet. Als een classis niet handelt, gebeurt er niets. Maar een classis kan wel degelijk een besluit van een plaatselijke gemeente ontbinden op zware gronden.
- Een van de opties is het niet aanvaarden van de kerkelijke representatie. Heeft dit geen consequenties? Kan een classis niet ingrijpen in een gemeente? Oké, het is een rigide maatregel.
Dat is inderdaad genoemd door prof. Selderhuis: het niet meer accepteren van de lastbrieven van een gemeente op de classis. Dat kan uiteraard pas na een lang proces van vermaning, meerdere visitaties, besluitvorming op eerdere vergaderingen, etc. De classis constateert dan feitelijk wat in de praktijk al is gebeurd: de plaatselijke gemeente plaatst zich namelijk buiten het kerkverband door willens en wetens tegengestelde besluiten te effectueren dan de GS heeft vastgesteld. (In dit geval bijvoorbeeld: het bevestigen van vrouwelijke ambtsdragers, terwijl op de breedste vergadering is uitgesproken dat de Schrift daarvoor geen ruimte laat. Zoals prof. Selderhuis zei: Dan is het toch doordrukken van een dergelijk besluit niet alleen onfatsoenlijk en onkerkordelijk, maar ook zondig.
- Wellicht is het verstandig om een punt achter samenwerkingsgemeenten te zetten?
In de verklaring van Bewaar het Pand wordt daar inderdaad op gehint. De sw-gemeenten zijn ooit ontstaan als prelude op de samensmelting van CGK-GKV-NGK. het is door opeenvolgende GS'sen ook altijd gefaciliteerd, zij het dat de verhoudingen met de NGK zijn bevroren sinds zij vrouwelijke ambtsdragers hebben. Maar je ziet dat het niet meer gaat. Deze gemeenten voelen zich onbegrepen, en andere gemeente die het tegenovergestelde voorstaan voelen zich eveneens onbegrepen. Het gereformeerde kerkmodel biedt daarvoor echter geen uitweg. Dan moet je overstappen op een modaliteiten-kerkmodel. Maar dan is het bestaansrecht van de CGK verdwenen. Dat zou op zich niet erg zijn, als er een gemeenschappelijke bijbelgetrouwe gereformeerde kerk zou ontstaan. Maar die zie ik niet.
- Is het niet mogelijk om tot een vorm van gedogen te komen en intussen nader onderzoek te doen naar deze kwestie?
gedogen kan als het gaat om middelmatige kwesties, maar dan altijd nog via de koninklijke (classicale) weg. gedogen op het punt van het Schriftgezag kan m.i. niet; dan houd je op een gereformeerde kerk te zijn. Want het betreft dan zaken waarvan de breedste vergadering (vertegenwoordigend alle kerken!) zegt dat iets zonde is, terwijl je tegelijk gedoogd dat die zonde bedreven wordt.