'Ik zocht Allah en vond Jezus' een aangrijpend levensverhaal van Nabeel Qureshi

Althans, ik heb het klaargelegd om te gaan lezen

Het bezoek van de lijfarts, door Per Olov Enquist.

AnJa schreef:'Ik zocht Allah en vond Jezus' een aangrijpend levensverhaal van Nabeel Qureshi

\

Die heb ik net uit. Heel aangrijpend om te lezen hoe diep de Islam verweven is in de cultuur en in familietradities.
Leerzaam ook mbt waarheid en leugen wat betreft het ontstaan van de Koran.
Verwondering hoe God door alles heen breekt met Zijn Geest, en in dat proces niet loslaat wat Zijn hand begonnen is.



Momenteel (voor de 2e keer) aan het lezen: Een onwaarschijnlijke bekering, van Rosaria Champagne Butterfield.

https://www.rd.nl/kerk-religie/rosaria- ... n-1.541106

Bezig in Slotcouplet, door Sander de Hosson. Columns van een longarts, eerst in een krant verschenen. De man kan goed schrijven, en hij is een goede dokter. Dit boek is van begin tot eind (tot dusver) een warm pleidooi voor goede stervenszorg. Ik denk dat hij niet per se tegen euthanasie is, maar hij hamert er op dat er zoveel goede palliatieve zorg gegeven kan worden en dat daar nog zoveel te winnen is.
Hij schrijft zo warm en bewogen over zijn patiënten, het is vaak echt ontroerend. Dat soort zorg wil je van je dokter als je zwaar ziek bent.

Mara schreef:
Heftige verhalen, ik kan het niet in één keer uitlezen.
Ik ken deze longarts en zijn enorme betrokkenheid en verbaas me dus niet over de verhalen.
Gaandeweg leer je ook wat het verschil is tussen pijnbestrijding, palliatieve sedatie en euthanasie.
Het boek kreeg op RD.nl een mooie recensie, maar er staat helaas niet bij dat er af en toe een grof woord in voorkomt.
De stervenden leren ons wat het leven de moeite waard maakt.
Dat is dus niet carriëre, een mooi uiterlijk, rijkdom en voorspoed, maar de liefde van de dierbaren.

Dodo schreef:Bezig in Slotcouplet, door Sander de Hosson. Columns van een longarts, eerst in een krant verschenen. De man kan goed schrijven, en hij is een goede dokter. Dit boek is van begin tot eind (tot dusver) een warm pleidooi voor goede stervenszorg. Ik denk dat hij niet per se tegen euthanasie is, maar hij hamert er op dat er zoveel goede palliatieve zorg gegeven kan worden en dat daar nog zoveel te winnen is.
Hij schrijft zo warm en bewogen over zijn patiënten, het is vaak echt ontroerend. Dat soort zorg wil je van je dokter als je zwaar ziek bent.

Ik kon het niet in één keer uitlezen, zoals ik al zei. Het was soms te heftig.

Ik dacht al dat ik het hier ergens had zien langskomen, maar ik kon het niet meer vinden.
Het zijn inderdaad aangrijpende verhalen.

"Verloren paradijs" van Milton, vertaald door ten Kate.
Schijnt bekend te zijn.
Heeft overeenkomsten met "de heilige oorlog" van Bunyan

Tijdens logeerpartij: Witter dan sneeuw, van Marianne Grandia.
Niet mijn soort boek, al leest het wel weer makkelijk weg.
Personen zijn nogal eens typetjes: Ellen is de perfecte (al weten we halverwege nog niet helemaal hoe het met haar ziekte zit), Kathy is bitter (al weten we halverwege nog niet helemaal waarom ze nu zo vreselijk kwaad was op haar vader), Peter is de liefdevolle begrijpende echtgenoot, Martijn is rouwend op zoek naar een date. Iedereen belt mekaar op als er gebed nodig is. Er komen allerlei rechtstreekse boodschappen uit de hemel. Ieder voorgevoel blijkt uit te komen. We weten aan het begin niks van het drama waar we middenin vallen, maar gelukkig zijn er brieven, ingesproken cassettebandjes en gesprekken die later nog woordelijk kunnen worden weergegeven. Er is bekering en de hoofdpersonen krijgen verkering. Eind goed, al goed (vermoed ik, ik heb nog een stukje te gaan, maar de aanloopjes worden al genomen). Geen literair juweeltje dus.

noor schreef:"Verloren paradijs" van Milton, vertaald door ten Kate.
Schijnt bekend te zijn.
Heeft overeenkomsten met "de heilige oorlog" van Bunyan

Er bestaat naast 'Paradise lost' ook 'Paradise regained'

wikipedia schreef:Paradise Regained wordt vaak gezien als een minder werk dan Paradise Lost, het biedt minder complexe karakters en morele vraagstukken. Dit is echter niet zozeer te wijten aan een mindere stijl dan aan beperkingen door het verhaal zelf. Er is minder ruimte voor alternatieve interpretatie in de verleiding van Christus vergeleken met de schepping - het thema van Paradise Lost - Milton vindt niettemin genoeg ruimte om op het verhaal uit the bouwen zonder het te veranderen.

AnJa schreef:'Ik zocht Allah en vond Jezus' een aangrijpend levensverhaal van Nabeel Qureshi

Althans, ik heb het klaargelegd om te gaan lezen

Je brengt me op een idee... dank je.

Zita schreef:Tijdens logeerpartij: Witter dan sneeuw, van Marianne Grandia.
Niet mijn soort boek, al leest het wel weer makkelijk weg.
Personen zijn nogal eens typetjes: Ellen is de perfecte (al weten we halverwege nog niet helemaal hoe het met haar ziekte zit), Kathy is bitter (al weten we halverwege nog niet helemaal waarom ze nu zo vreselijk kwaad was op haar vader), Peter is de liefdevolle begrijpende echtgenoot, Martijn is rouwend op zoek naar een date. Iedereen belt mekaar op als er gebed nodig is. Er komen allerlei rechtstreekse boodschappen uit de hemel. Ieder voorgevoel blijkt uit te komen. We weten aan het begin niks van het drama waar we middenin vallen, maar gelukkig zijn er brieven, ingesproken cassettebandjes en gesprekken die later nog woordelijk kunnen worden weergegeven. Er is bekering en de hoofdpersonen krijgen verkering. Eind goed, al goed (vermoed ik, ik heb nog een stukje te gaan, maar de aanloopjes worden al genomen). Geen literair juweeltje dus.

Met deze hitte heb ik even geen zin in literaire juweeltjes. Ik las de afgelopen dagen liever een blad en gistermiddag heb ik een DVD bekeken. Het was hier in de kamer 32 graden, echt te heet om iets te doen.
Zelfs de laatste BhP ligt nog in het plastic.

Een waargebeurd verhaal.
De dag dat je uit mijn leven viel, Ciska Zeypveld.

Mara schreef:Een waargebeurd verhaal.
De dag dat je uit mijn leven viel, Ciska Zeypveld.

Het verhaal op zich is ontroerend, maar het is jammer genoeg te amateuristisch geschreven om het echt pakkend te laten zijn.
Ik ga nu in deze beginnen

In een wat overmoedige bui ben ik begonnen aan "Oorlog en vrede" van Tolstoi. Ooit heb ik dat boek van iemand gekregen en sindsdien staat het hier in de boekenkast.
In de rust van de zomervakantie dacht ik optimistisch om het eens te gaan lezen. Om eerlijk te zijn is dat een enorme uitdaging.

Het vorige boek was "Een broer van ijs". Om te lezen wat warrig. Tegelijk vond ik het heel boeiend omdat de daarin beschreven dingen zo herkenbaar zijn.