Na een moeilijk half jaar is het weer wat lichter aan het worden in mijn leven.
Ik ben voorzichtig blij.

Wat fijn!

helma schreef: ↑04 okt 2024, 09:03 Na een moeilijk half jaar is het weer wat lichter aan het worden in mijn leven.
Ik ben voorzichtig blij.

Mooi.

helma schreef: ↑04 okt 2024, 09:03 Na een moeilijk half jaar is het weer wat lichter aan het worden in mijn leven.
Ik ben voorzichtig blij.

Deze had ik gemist, maar dat is zeker fijn. Hopelijk mag het verder "aanlichten tot de volle dag toe".

Job schreef:

helma schreef: ↑04 okt 2024, 09:03 Na een moeilijk half jaar is het weer wat lichter aan het worden in mijn leven.
Ik ben voorzichtig blij.

Deze had ik gemist, maar dat is zeker fijn. Hopelijk mag het verder "aanlichten tot de volle dag toe".

Ja, dank je, heel fijn. En ik hoop dat ook...heb nog wel een weg te gaan.

Sterkte verder, hopelijk mag de weg naar Boven blijven gaan!

helma schreef: ↑30 okt 2024, 13:32

Job schreef:

helma schreef: ↑04 okt 2024, 09:03 Na een moeilijk half jaar is het weer wat lichter aan het worden in mijn leven.
Ik ben voorzichtig blij.

Deze had ik gemist, maar dat is zeker fijn. Hopelijk mag het verder "aanlichten tot de volle dag toe".

Ja, dank je, heel fijn. En ik hoop dat ook...heb nog wel een weg te gaan.

Zonder dat ik iets te persoonlijks wil vragen, maar speelt je reumatische aandoening er een rol in?

Eigenlijk hoop ik dat wel. Dat klinkt misschien gek, maar als het psychosomatische klachten zijn dan heb ik hoop dat het over gaat/is als therapie en emdr zijn afgerond. Maar ik sta nu nog redelijk aan het begin van dat traject.

Ik kan de pijn aardig goed onderdrukken nu met medicatie. En door de medicatie slaap ik ook goed. Dat op zich is al een zegen.

helma schreef: ↑31 okt 2024, 07:30 Eigenlijk hoop ik dat wel. Dat klinkt misschien gek, maar als het psychosomatische klachten zijn dan heb ik hoop dat het over gaat/is als therapie en emdr zijn afgerond. Maar ik sta nu nog redelijk aan het begin van dat traject.

Ik kan de pijn aardig goed onderdrukken nu met medicatie. En door de medicatie slaap ik ook goed. Dat op zich is al een zegen.

Begrijp ik hieruit dat je vooral door een diep psychisch dal gaat, gepaard gaand met uitwendige pijn? Veel moed en hulp en afhankelijkheid van de HEERE gewenst voor iedere dag en therapiesessie opnieuw. Fijn dat je er open over bent.

helma schreef: ↑31 okt 2024, 07:30 Eigenlijk hoop ik dat wel. Dat klinkt misschien gek, maar als het psychosomatische klachten zijn dan heb ik hoop dat het over gaat/is als therapie en emdr zijn afgerond. Maar ik sta nu nog redelijk aan het begin van dat traject.

Ik kan de pijn aardig goed onderdrukken nu met medicatie. En door de medicatie slaap ik ook goed. Dat op zich is al een zegen.

Ook ik had dit bericht gemist. Sterkte! En slaap is ook zo ontzettend belangrijk.

Job schreef:

helma schreef: ↑31 okt 2024, 07:30 Eigenlijk hoop ik dat wel. Dat klinkt misschien gek, maar als het psychosomatische klachten zijn dan heb ik hoop dat het over gaat/is als therapie en emdr zijn afgerond. Maar ik sta nu nog redelijk aan het begin van dat traject.

Ik kan de pijn aardig goed onderdrukken nu met medicatie. En door de medicatie slaap ik ook goed. Dat op zich is al een zegen.

Begrijp ik hieruit dat je vooral door een diep psychisch dal gaat, gepaard gaand met uitwendige pijn? Veel moed en hulp en afhankelijkheid van de HEERE gewenst voor iedere dag en therapiesessie opnieuw. Fijn dat je er open over bent.

Ja, dat klopt. Vrij onverwacht was er een erg diep dal en toen bleek dat mijn lichaam al heel lang signalen gaf. En zodanig dat ik er niet meer omheen kon om een trauma uit mijn jeugd aan te pakken. Iets wat ik altijd, (als een gebeurd feit) op een afstand had bekeken alsof het over een andere persoon ging. En ook verkleind had in mijn 'feitelijke blik'. Nu moet ik ruimte en aandacht geven aan 'die andere persoon' omdat zij een wezenlijk deel van mezelf is. Toen zij ineens tevoorschijn kwam was ik bang schizofreen te worden maar inmiddels kan ik daar ook reëler naar kijken.

En ik ben er bewust open over omdat ik altijd alleen mijn sterke kant wilde laten zien. En ik nooit ruimte wilde geven aan dat kwetsbare beschadigde meisje wat ik diep weggestopt had. Zij mocht geen aandacht, want ze wilde alleen maar aandacht.

En ik dacht in het begin dat ik het met Gods weg eens was. Maar toen ik daar eerlijk naar keek bleek dat meer een gelatenheid te zijn dan gewillige overgave. Dat vond (vind...) ik nog wel een worsteling.
Hoe kan je jezelf voor de gek houden...gelukkig houdt de Heere je dan ineens een spiegel voor en ontdek je dat dezelfde vraag van de discipelen ook in jouw hart leeft: ' bekommert het U niet..'
Dat wantrouwen aan Zijn liefdevolle leiding in de stormen van het leven, dat is zo erg.

helma schreef: ↑31 okt 2024, 11:05

Job schreef:

helma schreef: ↑31 okt 2024, 07:30 Eigenlijk hoop ik dat wel. Dat klinkt misschien gek, maar als het psychosomatische klachten zijn dan heb ik hoop dat het over gaat/is als therapie en emdr zijn afgerond. Maar ik sta nu nog redelijk aan het begin van dat traject.

Ik kan de pijn aardig goed onderdrukken nu met medicatie. En door de medicatie slaap ik ook goed. Dat op zich is al een zegen.

Begrijp ik hieruit dat je vooral door een diep psychisch dal gaat, gepaard gaand met uitwendige pijn? Veel moed en hulp en afhankelijkheid van de HEERE gewenst voor iedere dag en therapiesessie opnieuw. Fijn dat je er open over bent.

Ja, dat klopt. Vrij onverwacht was er een erg diep dal en toen bleek dat mijn lichaam al heel lang signalen gaf. En zodanig dat ik er niet meer omheen kon om een trauma uit mijn jeugd aan te pakken. Iets wat ik altijd, (als een gebeurd feit) op een afstand had bekeken alsof het over een andere persoon ging. En ook verkleind had in mijn 'feitelijke blik'. Nu moet ik ruimte en aandacht geven aan 'die andere persoon' omdat zij een wezenlijk deel van mezelf is. Toen zij ineens tevoorschijn kwam was ik bang schizofreen te worden maar inmiddels kan ik daar ook reëler naar kijken.

En ik ben er bewust open over omdat ik altijd alleen mijn sterke kant wilde laten zien. En ik nooit ruimte wilde geven aan dat kwetsbare beschadigde meisje wat ik diep weggestopt had. Zij mocht geen aandacht, want ze wilde alleen maar aandacht.

En ik dacht in het begin dat ik het met Gods weg eens was. Maar toen ik daar eerlijk naar keek bleek dat meer een gelatenheid te zijn dan gewillige overgave. Dat vond (vind...) ik nog wel een worsteling.
Hoe kan je jezelf voor de gek houden...gelukkig houdt de Heere je dan ineens een spiegel voor en ontdek je dat dezelfde vraag van de discipelen ook in jouw hart leeft: ' bekommert het U niet..'
Dat wantrouwen aan Zijn liefdevolle leiding in de stormen van het leven, dat is zo erg.

Hartelijk bedankt dat je dit met ons wilt delen. Het is goed voor jou om je te uiten en voor iedereen van ons goed om een voorbeeld van kwetsbaarheid te krijgen. Voor mij in ieder geval zeker. Veel sterkte, hoor!

Job schreef: ↑31 okt 2024, 11:09 Hartelijk bedankt dat je dit met ons wilt delen. Het is goed voor jou om je te uiten en voor iedereen van ons goed om een voorbeeld van kwetsbaarheid te krijgen. Voor mij in ieder geval zeker. Veel sterkte, hoor!

Ik sluit me aan bij Job. Respect voor het kwetsbaar durven zijn. Sterkte in alles.

Inderdaad!!
Veel sterkte toegewenst.

Mijn buurman is zeer bekommerd om mijn vrijgezelle staat. Hij snapt er niks van. Nu ontbreekt het hem niet zozeer aan dames, dus ik begrijp dat hij het niet begrijpt. Eergisteren bracht mijn zwager mij even thuis na een avondje oppassen, en hij haalde nog even binnen iets op bij mij. Buurman liet net op dat moment zijn hond uit, en zijn ogen vielen bijna uit zijn hoofd van nieuwsgierigheid.
Ik (zwager en zus overigens ook) heb dikke pret om de apps die hij stuurt, en waarin hij eigenlijk wil vragen wie 'die man' is en of we een relatie hebben. Maar hij wil het subtiel aanpakken, en biedt dus in een lange reeks van berichten zijn excuses aan dat hij zijn hond uitliet, net op het moment dat 'die man' bij mij was.