Bij de discussie tussen huisman en Cyrillus moet ik denken aan Nehemia 8:10 e.v.
Deze dag is heilig voor de HEERE uw God. Rouw dan niet en huil niet. Heel het volk huilde namelijk toen ze de woorden van de wet hoorden. 11 Verder zei hij tegen hen: Ga, eet lekkernijen en drink zoete dranken. En deel uit aan hen voor wie niets is klaargemaakt, want deze dag is heilig voor onze Heere. Wees niet bedroefd, want de vreugde van de HEERE, dat is uw kracht.
De blijdschap voert de boventoon. Gods volk wordt opgeroepen altijd blij te zijn. Waarom, omdat Gods volk ook vaak zo bedroefd is. Gods volk wordt ten avondmaal genodigd. Waarom? Omdat ze zoveel versterking van het geloof nodig hebben.
Waarom zijn er zoveel, die, volgens ds. Doornenbal hun leven in vreze des doods doorbrengen? Er zijn denk ik diverse oorzaken:
- je ziet vanaf de Puriteinen en Nadere Reformatie veel nadruk op kenmerken en zelfbeproeving. Mensen huiveren dan al snel: ben ik wel bekeerd, want mijn hart is zo doods, zo nog tot zonde geneigd, zo zonder rechte zondekennis etc. Het is bedoeld om tijdgelovigen te ontdekken. Maar het gekrookte riet van Gods kinderen passen de waarschuwingen op zichzelf toe, bang als ze zijn voor zelfbedrog.
Je ziet dat Smytegelt daarom talloze preken hield over het gekrookte riet, juist om de kleinen in het geloof te bemoedigen. Kennelijk toch onvoldoende geholpen?
Ik denk dan aan mijn eerdere uitspraak dat Gods kinderen veelal geen rust hebben in de kenmerken, maar slechts in Zijn beloften, ja en amen in de geloofsovergave aan Christus.
- je ziet dat vanaf de gezelschappen veel nadruk is gelegd op bekeringsverhalen met een bewuste rechtvaardiging als uitkomst. Veel kinderen van God worden echter geleidelijker geleid en missen dus een bekeringsverhaal en gaan dan twijfelen. Ze missen de bewuste rechtvaardiging in de zin van een bepaald moment. Dus komt men niet verder dan een toevluchtnemend geloof. Dat laatste wordt door figuren als Paauwe en wellicht ook Van den Brink afgedaan als ongeloof?
- Verder las ik een Geref. Gem. antwoord op Refoweb: Je kunt deel uitmaken van een gemeente waarin de geestelijke kennis gering is. Dat gaat dikwijls gepaard met een schematische voorstelling van het werk van de Heilige Geest. Hierdoor ontstaat een sfeer van wantrouwen en verdenking, van argwaan en achterdocht. Bepaalde zaken, belevingen, moeten in een bepaalde volgorde en dan ook nog wel in een bepaalde taal meegedeeld worden. Ik zeg het maar heel onbepaald. Jonge mensen, maar ook ouderen, kunnen daardoor dichtslaan en soms hun hele leven zwijgen over wat er in hun innerlijk omgaat.
- Tot slot zal de duivel altijd de heilszekerheid proberen te ontnemen. Lees de Psalmen maar.
- Remedie zit zeker ook in de prediking. Daarin moet de nadruk gelegd worden op Christus ipv hoe de bekering werkt. Ik zeg: nadruk. Ga dus niet uitzoeken of het allemaal echt is. Die de toevlucht tot Hem neemt met heel zijn zondelast, die heeft het! Cyrillus
- bij gemeenten met volle avondmaalstafels zal dat weer andersom zijn zoals je ook bij de profeten ziet en de apostelen. Geloof zonder blijvend en verdiepend berouw, zonder levensheiliging en naastenliefde is geen waar geloof huisman
Huisman, kan de nadruk op de noodzaak van ellendekennis soms ook van Christus afhouden?
Cyrillus, kan het overslaan van het prediken van onze ellende en de noodzaak daartoe leiden tot een tijdgeloof of schijngeloof? En het prediken daarvan juist leiden / dringen tot Christus?
Refojongere schreef: ↑26 jul 2023, 22:34
Huisman, kan de nadruk op de noodzaak van ellendekennis soms ook van Christus afhouden?
Cyrillus, kan het overslaan van het prediken van onze ellende en de noodzaak daartoe leiden tot een tijdgeloof of schijngeloof? En het prediken daarvan juist leiden / dringen tot Christus?
Ho, ik zeg helemaal niet dat je dat moet overslaan.