Ontwikkelingen HHK

[huisman]

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

Een argument is dan wel op zijn plaats. Herders wijzen de schapen immers de weg.

Jij wijst de weg van vreugde en blijdschap. Laat dat nu juist de enige vrucht zijn van tijdgeloof . Lees Mattheüs 13 :20 en 21. Wat wordt gemist. Omdat het geen diepte van aarde had. Zou goed zijn als jij daar eens over nadacht. Wat is dan die diepte van aarde in het leven van een zondaar.
Dan kom je toch weer uit bij die verslagenheid en gebrokenheid. Die wordt namelijk gewerkt door Gods Geest. Zie Handelingen 2, zie Ezechiël 36 enz. enz.

Je verwijt Cyrillus om met tekst A tekst B uit te schakelen. Maar het lijkt erop dat je hetzelfde doet. inderdaad horen tranen bij een leven op aarde. Bij kinderen van God en ook bij de wereld.

Maar wat denk je van een tekst als psalm 32 vers 11 Verblijdt u in den HEERE en verheugt u, gij rechtvaardigen, en zingt vrolijk, alle gij oprechten van hart.

Prachtige Psalm. Maar je moet hem niet achterstevoren lezen . Lees hem vanaf vers 1 die uitloopt op het zich verblijden in de HEERE (vers 11) Het is niet voor niets één van de boetpsalmen. Het verblijden in de HEERE gaat in de weg die deze Psalm zo uitmuntend verwoord.

Denk dat dit de kern trouwens raakt van mijn grote verschil met @Cyrillus. Hij leest liever van achteren naar voren. Bij mij ellende, verlossing en dankbaarheid en bij hem andersom?

[tja]

In zijn algemeenheid vind ik dat er zaken tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is volgens mij niemand hier die arme zoekende zielen wegzet als waren het tobbers die het bij het verkeerde eind hebben. Het punt wat Cyrillus terecht maakt (mijn interpretatie, verbeter me als ik het mis zie) is dat de prediking vaak oorzaak is van het feit dat vele in het donker blijven dolen en niet toe komen om Christus toe te eigenen.

Twijfel is geen bewijs van echt geloof. Maar echte gelovigen kunnen wel vaak twijfelen aan van alles. In die twijfel mag je je vasthouden aan de zekerheid van Johannes 6 vers 37 staan. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

Een argument is dan wel op zijn plaats. Herders wijzen de schapen immers de weg.

Ja ik zie ook niet in dat herders de schapen niet zouden wijzen.

Ai daar staat heel wat over in ezechiel 34 en Jeremia 23

[Cyrillus]

Een argument is dan wel op zijn plaats. Herders wijzen de schapen immers de weg.

Jij wijst de weg van vreugde en blijdschap. Laat dat nu juist de enige vrucht zijn van tijdgeloof . Lees Mattheüs 13 :20 en 21. Wat wordt gemist. Omdat het geen diepte van aarde had. Zou goed zijn als jij daar eens over nadacht. Wat is dan die diepte van aarde in het leven van een zondaar.
Dan kom je toch weer uit bij die verslagenheid en gebrokenheid. Die wordt namelijk gewerkt door Gods Geest. Zie Handelingen 2, zie Ezechiël 36 enz. enz.

Zou Paulus met zijn opdracht om zelfs ten allen tijde blij te zijn het gevaar van tijdgeloof onderschat hebben? Wat Paulus voorschrijft aan de Filippenzen is geen vrijblijvend advies hoor.
Aanvulling: je noemt Handelingen 2, lees dan ook het laaste stuk: ..., en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten; En prezen God, en hadden genade bij het ganse volk....

Vermoeiend. Ik heb in vele posts gezegd dat beide (verbrokenheid, verslagenheid en vreugde en blijdschap) behoren bij het ware geloof. Probeer je nu eens te concentreren op één van de vele teksten die ik noem en probeer niet steeds die teksten te neutraliseren door een andere tekst.
Jouw eenzijdige benadering op blijdschap heeft zijn duizenden verslagen. Dat is nu juist waar de Heere Jezus tegen waarschuwt in Mattheüs 13. Maar jij vindt dat blijkbaar een overbodige waarschuwing…..

Nee, ik erken dat het leven een tranendal is. Dat is geen eenzijdige benadering. Het is een gegeven. Ik zeg alleen dat je hierin niet hoeft te blijven steken. Je mag blij zijn. Ondanks alle ellende. Sterker: dat is een opdracht. Ik weet niet of je kinderen hebt, maar heb je als vader liever huilende of blijde kinderen? Waarschijnlijk liever huilende...

[huisman]

Jij wijst de weg van vreugde en blijdschap. Laat dat nu juist de enige vrucht zijn van tijdgeloof . Lees Mattheüs 13 :20 en 21. Wat wordt gemist. Omdat het geen diepte van aarde had. Zou goed zijn als jij daar eens over nadacht. Wat is dan die diepte van aarde in het leven van een zondaar.
Dan kom je toch weer uit bij die verslagenheid en gebrokenheid. Die wordt namelijk gewerkt door Gods Geest. Zie Handelingen 2, zie Ezechiël 36 enz. enz.

Zou Paulus met zijn opdracht om zelfs ten allen tijde blij te zijn het gevaar van tijdgeloof onderschat hebben? Wat Paulus voorschrijft aan de Filippenzen is geen vrijblijvend advies hoor.
Aanvulling: je noemt Handelingen 2, lees dan ook het laaste stuk: ..., en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten; En prezen God, en hadden genade bij het ganse volk....

Vermoeiend. Ik heb in vele posts gezegd dat beide (verbrokenheid, verslagenheid en vreugde en blijdschap) behoren bij het ware geloof. Probeer je nu eens te concentreren op één van de vele teksten die ik noem en probeer niet steeds die teksten te neutraliseren door een andere tekst.
Jouw eenzijdige benadering op blijdschap heeft zijn duizenden verslagen. Dat is nu juist waar de Heere Jezus tegen waarschuwt in Mattheüs 13. Maar jij vindt dat blijkbaar een overbodige waarschuwing…..

Nee, ik erken dat het leven een tranendal is. Dat is geen eenzijdige benadering. Het is een gegeven. Ik zeg alleen dat je hierin niet hoeft te blijven steken. Je mag blij zijn. Ondanks alle ellende. Sterker: dat is een opdracht. Ik weet niet of je kinderen hebt, maar heb je als vader liever huilende of blijde kinderen? Waarschijnlijk liever huilende...

Voor je geruststelling:
Mijn (klein)kinderen hebben een blijmoedige vader en opa.

Maar de vergelijking gaat hier Bijbels gezien volkomen mank.

[Cyrillus]

In zijn algemeenheid vind ik dat er zaken tegen elkaar worden uitgespeeld. Er is volgens mij niemand hier die arme zoekende zielen wegzet als waren het tobbers die het bij het verkeerde eind hebben. Het punt wat Cyrillus terecht maakt (mijn interpretatie, verbeter me als ik het mis zie) is dat de prediking vaak oorzaak is van het feit dat vele in het donker blijven dolen en niet toe komen om Christus toe te eigenen.

Twijfel is geen bewijs van echt geloof. Maar echte gelovigen kunnen wel vaak twijfelen aan van alles. In die twijfel mag je je vasthouden aan de zekerheid van Johannes 6 vers 37 staan. Die tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen.

Ik maak bezwaar tegen het feit dat de prediking vaak de oorzaak zou zijn van het in het donker blijven dolen.

Een argument is dan wel op zijn plaats. Herders wijzen de schapen immers de weg.

Ja ik zie ook niet in dat herders de schapen niet zouden wijzen.

Vertel dan je argument maar

[tja]

Een argument is dan wel op zijn plaats. Herders wijzen de schapen immers de weg.

Jij wijst de weg van vreugde en blijdschap. Laat dat nu juist de enige vrucht zijn van tijdgeloof . Lees Mattheüs 13 :20 en 21. Wat wordt gemist. Omdat het geen diepte van aarde had. Zou goed zijn als jij daar eens over nadacht. Wat is dan die diepte van aarde in het leven van een zondaar.
Dan kom je toch weer uit bij die verslagenheid en gebrokenheid. Die wordt namelijk gewerkt door Gods Geest. Zie Handelingen 2, zie Ezechiël 36 enz. enz.

Je verwijt Cyrillus om met tekst A tekst B uit te schakelen. Maar het lijkt erop dat je hetzelfde doet. inderdaad horen tranen bij een leven op aarde. Bij kinderen van God en ook bij de wereld.

Maar wat denk je van een tekst als psalm 32 vers 11 Verblijdt u in den HEERE en verheugt u, gij rechtvaardigen, en zingt vrolijk, alle gij oprechten van hart.

Prachtige Psalm. Maar je moet hem niet achterstevoren lezen . Lees hem vanaf vers 1 die uitloopt op het zich verblijden in de HEERE (vers 11) Het is niet voor niets één van de boetpsalmen. Het verblijden in de HEERE gaat in de weg die deze Psalm zo uitmuntend verwoord.

Denk dat dit de kern trouwens raakt van mijn grote verschil met @Cyrillus. Hij leest liever van achteren naar voren. Bij mij ellende, verlossing en dankbaarheid en bij hem andersom?

Ik lees deze psalm zeker niet achterstevoren, maar ellende verlossing en dankbaarheid zijn als een wiel die elke keer opnieuw voorbij komen. Zo kom dankbaarheid na de ellende en verlossing maar ook weer voor.

Ik vind het niet van een gezond geestelijk klimaat getuigen als lammetjes niet opgroeien tot verzekerde schapen

[Cyrillus]

Zou Paulus met zijn opdracht om zelfs ten allen tijde blij te zijn het gevaar van tijdgeloof onderschat hebben? Wat Paulus voorschrijft aan de Filippenzen is geen vrijblijvend advies hoor.
Aanvulling: je noemt Handelingen 2, lees dan ook het laaste stuk: ..., en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten; En prezen God, en hadden genade bij het ganse volk....

Vermoeiend. Ik heb in vele posts gezegd dat beide (verbrokenheid, verslagenheid en vreugde en blijdschap) behoren bij het ware geloof. Probeer je nu eens te concentreren op één van de vele teksten die ik noem en probeer niet steeds die teksten te neutraliseren door een andere tekst.
Jouw eenzijdige benadering op blijdschap heeft zijn duizenden verslagen. Dat is nu juist waar de Heere Jezus tegen waarschuwt in Mattheüs 13. Maar jij vindt dat blijkbaar een overbodige waarschuwing…..

Nee, ik erken dat het leven een tranendal is. Dat is geen eenzijdige benadering. Het is een gegeven. Ik zeg alleen dat je hierin niet hoeft te blijven steken. Je mag blij zijn. Ondanks alle ellende. Sterker: dat is een opdracht. Ik weet niet of je kinderen hebt, maar heb je als vader liever huilende of blijde kinderen? Waarschijnlijk liever huilende...

Voor je geruststelling:
Mijn (klein)kinderen hebben een blijmoedige vader en opa.

Maar de vergelijking gaat hier Bijbels gezien volkomen mank.

Als een kind valt, dan kan het zich ernstig bezeren. Maar vader of moeder komen dan, tillen het kind op, plakken evt. een pleister en troosten het kind totdat het eerste lachje weer verschijnt. De mens is in Adam ook gevallen. Dat is erg, dat is om te huilen, letterlijk en figuurlijk. Maar God de Vader heeft Zijn Zoon gezonden om met eerbied gezegd de pleister te plakken. Is de pijn direct over? Nee, we zijn zo ernstig gevallen dat we hier op aarde levenslang gehandicapt zijn. Maar mag er alsjeblieft een voorzichtig lachje verschijnen, want er komt een dag dat dit alles voorbij is?

[huisman]

Vermoeiend. Ik heb in vele posts gezegd dat beide (verbrokenheid, verslagenheid en vreugde en blijdschap) behoren bij het ware geloof. Probeer je nu eens te concentreren op één van de vele teksten die ik noem en probeer niet steeds die teksten te neutraliseren door een andere tekst.
Jouw eenzijdige benadering op blijdschap heeft zijn duizenden verslagen. Dat is nu juist waar de Heere Jezus tegen waarschuwt in Mattheüs 13. Maar jij vindt dat blijkbaar een overbodige waarschuwing…..

Nee, ik erken dat het leven een tranendal is. Dat is geen eenzijdige benadering. Het is een gegeven. Ik zeg alleen dat je hierin niet hoeft te blijven steken. Je mag blij zijn. Ondanks alle ellende. Sterker: dat is een opdracht. Ik weet niet of je kinderen hebt, maar heb je als vader liever huilende of blijde kinderen? Waarschijnlijk liever huilende...

Voor je geruststelling:
Mijn (klein)kinderen hebben een blijmoedige vader en opa.

Maar de vergelijking gaat hier Bijbels gezien volkomen mank.

Als een kind valt, dan kan het zich ernstig bezeren. Maar vader of moeder komen dan, tillen het kind op, plakken evt. een pleister en troosten het kind totdat het eerste lachje weer verschijnt. De mens is in Adam ook gevallen. Dat is erg, dat is om te huilen, letterlijk en figuurlijk. Maar God de Vader heeft Zijn Zoon gezonden om met eerbied gezegd de pleister te plakken. Is de pijn direct over? Nee, we zijn zo ernstig gevallen dat we hier op aarde levenslang gehandicapt zijn. Maar mag er alsjeblieft een voorzichtig lachje verschijnen, want er komt een dag dat dit alles voorbij is?

Je zal het goed bedoelen maar deze vergelijking vind ik echt niet kunnen.

1. De zondeval was geen ongeluk(je) maar een moedwillig overtreden van Gods gebod. Wij zijn doodgevallen i.p.v. dat wij in jouw voorbeeld een wondje hebben waarop een pleister plakken voldoet.
2. Het volbrachte werk van de Zaligmaker kun en mag je niet vergelijken met een pleister plakken. Hij heelt immers volkomen. Hij maakt van dood levend. Lees Jesaja 61: 1-3.

Door met zo’n voorbeeld te komen doe je grote afbreuk aan de ernst van de zonde en aan het lijden en sterven van Jezus.

[Cyrillus]

Nee, ik erken dat het leven een tranendal is. Dat is geen eenzijdige benadering. Het is een gegeven. Ik zeg alleen dat je hierin niet hoeft te blijven steken. Je mag blij zijn. Ondanks alle ellende. Sterker: dat is een opdracht. Ik weet niet of je kinderen hebt, maar heb je als vader liever huilende of blijde kinderen? Waarschijnlijk liever huilende...

Voor je geruststelling:
Mijn (klein)kinderen hebben een blijmoedige vader en opa.

Maar de vergelijking gaat hier Bijbels gezien volkomen mank.

Als een kind valt, dan kan het zich ernstig bezeren. Maar vader of moeder komen dan, tillen het kind op, plakken evt. een pleister en troosten het kind totdat het eerste lachje weer verschijnt. De mens is in Adam ook gevallen. Dat is erg, dat is om te huilen, letterlijk en figuurlijk. Maar God de Vader heeft Zijn Zoon gezonden om met eerbied gezegd de pleister te plakken. Is de pijn direct over? Nee, we zijn zo ernstig gevallen dat we hier op aarde levenslang gehandicapt zijn. Maar mag er alsjeblieft een voorzichtig lachje verschijnen, want er komt een dag dat dit alles voorbij is?

Je zal het goed bedoelen maar deze vergelijking vind ik echt niet kunnen.

1. De zondeval was geen ongeluk(je) maar een moedwillig overtreden van Gods gebod. Wij zijn doodgevallen i.p.v. dat wij in jouw voorbeeld een wondje hebben waarop een pleister plakken voldoet.
2. Het volbrachte werk van de Zaligmaker kun en mag je niet vergelijken met een pleister plakken. Hij heelt immers volkomen. Hij maakt van dood levend. Lees Jesaja 61: 1-3.

Door met zo’n voorbeeld te komen doe je grote afbreuk aan de ernst van de zonde en aan het lijden en sterven van Jezus.

Tja huisman, Bijbelteksten over blijdschap leg je naast je neer, voorbeelden uit het dagelijkse leven zijn niet ernstig genoeg. Ik kan niet anders concluderen dat je geen blijdschap wilt hebben. Dat je blijdschap als zonde ziet wellicht.

[Maanenschijn]

Het blijft een praten langs twee lijnen. Een recht toevlucht nemend geloof, wat afziet van zichzelf en de zaligheid alleen in Christus zoekt, zal voor de eeuwigheid genoeg zijn om God te verheerlijken.

Anderzijds, in dit leven zal Christus het meest worden grootgemaakt in een verzekerd en daarvan met blijdschap getuigend geloof. Een goede herder en leeraar zal daar altijd pastoraal op aandringen, waarbij hij de eerstgenoemden niet zal afstoten maar proberen bij Christus te brengen.

Maak geen tegenstelling van wat geen tegenstelling is.

[huisman]

Voor je geruststelling:
Mijn (klein)kinderen hebben een blijmoedige vader en opa.

Maar de vergelijking gaat hier Bijbels gezien volkomen mank.

Als een kind valt, dan kan het zich ernstig bezeren. Maar vader of moeder komen dan, tillen het kind op, plakken evt. een pleister en troosten het kind totdat het eerste lachje weer verschijnt. De mens is in Adam ook gevallen. Dat is erg, dat is om te huilen, letterlijk en figuurlijk. Maar God de Vader heeft Zijn Zoon gezonden om met eerbied gezegd de pleister te plakken. Is de pijn direct over? Nee, we zijn zo ernstig gevallen dat we hier op aarde levenslang gehandicapt zijn. Maar mag er alsjeblieft een voorzichtig lachje verschijnen, want er komt een dag dat dit alles voorbij is?

Je zal het goed bedoelen maar deze vergelijking vind ik echt niet kunnen.

1. De zondeval was geen ongeluk(je) maar een moedwillig overtreden van Gods gebod. Wij zijn doodgevallen i.p.v. dat wij in jouw voorbeeld een wondje hebben waarop een pleister plakken voldoet.
2. Het volbrachte werk van de Zaligmaker kun en mag je niet vergelijken met een pleister plakken. Hij heelt immers volkomen. Hij maakt van dood levend. Lees Jesaja 61: 1-3.

Door met zo’n voorbeeld te komen doe je grote afbreuk aan de ernst van de zonde en aan het lijden en sterven van Jezus.

Tja huisman, Bijbelteksten over blijdschap leg je naast je neer, voorbeelden uit het dagelijkse leven zijn niet ernstig genoeg. Ik kan niet anders concluderen dat je geen blijdschap wilt hebben. Dat je blijdschap als zonde ziet wellicht.

Veel blijdschap, lol en plezier is inderdaad zonde. De Bijbelse blijdschap komt voort uit het werk van de Gekruisigde. Wie iets beseft van wat er op Golgotha is gebeurd zal bemerken dat deze vreugde en blijdschap vermengt is met droefheid en tranen.

Gaat dat ten koste van de zekerheid van het geloof? Juist niet zou ik zeggen. Let op de diep bedroefde Job die het mocht zeggen: Want ik weet: Mijn Verlosser leeft, !!

[Cyrillus]

Als een kind valt, dan kan het zich ernstig bezeren. Maar vader of moeder komen dan, tillen het kind op, plakken evt. een pleister en troosten het kind totdat het eerste lachje weer verschijnt. De mens is in Adam ook gevallen. Dat is erg, dat is om te huilen, letterlijk en figuurlijk. Maar God de Vader heeft Zijn Zoon gezonden om met eerbied gezegd de pleister te plakken. Is de pijn direct over? Nee, we zijn zo ernstig gevallen dat we hier op aarde levenslang gehandicapt zijn. Maar mag er alsjeblieft een voorzichtig lachje verschijnen, want er komt een dag dat dit alles voorbij is?

Je zal het goed bedoelen maar deze vergelijking vind ik echt niet kunnen.

1. De zondeval was geen ongeluk(je) maar een moedwillig overtreden van Gods gebod. Wij zijn doodgevallen i.p.v. dat wij in jouw voorbeeld een wondje hebben waarop een pleister plakken voldoet.
2. Het volbrachte werk van de Zaligmaker kun en mag je niet vergelijken met een pleister plakken. Hij heelt immers volkomen. Hij maakt van dood levend. Lees Jesaja 61: 1-3.

Door met zo’n voorbeeld te komen doe je grote afbreuk aan de ernst van de zonde en aan het lijden en sterven van Jezus.

Tja huisman, Bijbelteksten over blijdschap leg je naast je neer, voorbeelden uit het dagelijkse leven zijn niet ernstig genoeg. Ik kan niet anders concluderen dat je geen blijdschap wilt hebben. Dat je blijdschap als zonde ziet wellicht.

Veel blijdschap, lol en plezier is inderdaad zonde. De Bijbelse blijdschap komt voort uit het werk van de Gekruisigde. Wie iets beseft van wat er op Golgotha is gebeurd zal bemerken dat deze vreugde en blijdschap vermengt is met droefheid en tranen.

Gaat dat ten koste van de zekerheid van het geloof? Juist niet zou ik zeggen. Let op de diep bedroefde Job die het mocht zeggen: Want ik weet: Mijn Verlosser leeft, !!

Blij dat ik getuige mag zijn van je laatste opmerking :-)

[Posthoorn]

Voor je geruststelling:
Mijn (klein)kinderen hebben een blijmoedige vader en opa.

Je leest niet goed. Het gaat niet over de blijde vader of opa, maar over de blijde kinderen.

[huisman]

Voor je geruststelling:
Mijn (klein)kinderen hebben een blijmoedige vader en opa.

Je leest niet goed. Het gaat niet over de blijde vader of opa, maar over de blijde kinderen.

Wat een raar woord, blijde. Maar ik heb blije kleinkinderen.

[Ambtenaar]

Wat een raar woord, blijde. Maar ik heb blije kleinkinderen.

Een blijde is inderdaad wat anders.