Gereformeerde Gemeenten

[Mannetje]

Beslag... zo'n lastige term. Is alle beslag werkelijk vrucht? Of speelt de psyche daar ook een rol in, in de ernst? In het samen opgaan? In het samen blijk geven van je 'honger'?
Stiekem verwachting hebben van beloning voor je inspanning om naar de weekdienst van die ernstige prediker te gaan?

En ja! De Heere is een Beloner van die Hem zoeken. Dat is absoluut waar!

[Bertiel]

Of op het gevoel preken.
Beslag kan je beter pannenkoeken van bakken dan er een geestelijk kenmerk van te maken.

We weten allemaal van die dominee die voor de radio had gepreekt en ook had gemerkt dat we veel beslag was.
Helaas liep de band niet

[Mannetje]

We weten allemaal van die dominee die voor de radio had gepreekt en ook had gemerkt dat we veel beslag was.
Helaas liep de band niet

De anekdote waarvan je wist dat die ging komen. Soort hondje van Pavlov

[Wim Anker]

Nou... "Tot stichting van henzelf en de gemeente Gods". Dat is wel een (waarde)oordeel. En deze stelling zou je uit het woord moeten bewijzen dat de prediking bijbels is. Het doel van de vraag is om inzicht te geven dat waarheid niet af te leiden is uit allerlei meta kenmerken (zoals vol of leeg) maar uit het Woord.

Ik vind dat een positieve formulering. En die is zeker wel te onderbouwen vanuit het woord. Want waar het woord recht gepredikt wordt, daar werkt de Geest en groeit het geloof. Ik vind dat positieve onderdelen van een goede opkomst bij een bepaald soort kerkdiensten en ik wil bij dat positieve ook graag de vinger leggen.
Dat is een heel andere manier dan zeggen 'de preek is rechtzinnig' dus het zit allemaal wel snor. "Ja, er kwamen verder geen mensen op af, maar het was wel rechtzinnig hoor". Hoe kan je daar dan wel van bewijzen vanuit het Woord dat het klopt?

Ik denk dat we finaal langs elkaar heen praten.

[Bertiel]

Welk punt wil je dan maken Wim?

[Job]

Het zal volgens sommigen vast te gezelschapsachtig zijn, maar een mens moet* zich absoluut doodwerken, anders is er geen plaats voor een volkomen Christus.

Over deze zin is een hele theologische boom op te zetten.

Christus maakt voor Zichzelf plaats. Bij de één via een weg van een poging in eigen werk, bij de ander allengskens of middelijk.

‘Doodwerken’ is inderdaad gelzelschapstheologie, niet per definitie onjuist, maar wel onjuist als je het voorwaardelijk stelt en preekt. Ik durf de stelling aan dat het dan dodelijk voor het geestelijk leven en opwas in genade.

Maar ik herkauw nog wat op de zin van Herman, die hier ook mee te maken heeft.

Inderdaad was het niet voorwaardelijk bedoeld. Maar een wedergeboren mens komt volgens mij vroeg of laat in botsing met z'n werkheiligheid en moet sterven aan zijn werken (is Bijbels toch?), daarvoor zit het werkverbond te diep in de oude mens verankerd. Of dat nu op zachtere wijze of zeer massief gaat, daar hoeft inderdaad geen meetlat naast gelegd te worden.

[Geytenbeekje]

Misschien helpt een beloningsysteem om mensen naar de kerk te brengen.
Een boodschappenmand voor degene die naar rato het meest aanwezig is in de kerk of een keuze uit stichtelijke boeken

[Wim Anker]

Welk punt wil je dan maken Wim?

Dat de bekende, geijkte termen grote groepen trekken die zich in een ons kent ons sfeer laven aan de "taal die wij begrijpen" (lees termen die we af kunnen maken voor ze volledig uitgesproken zijn, of ze begrepen worden is maar de vraag). Idem voor retoriek: "David zag geen uitkomst meer", zin 1 van de preek. 2e zin: Kent u dat gemeente, geen uitkomst zien?". enz. enz.

Vorig jaar hoorde ik een preek van ds. Huizer over akker die gezaaid was en later werd er onkruid in gezaaid. Teneur in de preek: Wij weten echt wel wat echt is en wat niet, maar als we dat al te stellig zeggen dan beschadigen we ook de tarwe, dus daarom doen we dat niet".

[Maanenschijn]

Het zal volgens sommigen vast te gezelschapsachtig zijn, maar een mens moet* zich absoluut doodwerken, anders is er geen plaats voor een volkomen Christus.

Over deze zin is een hele theologische boom op te zetten.

Christus maakt voor Zichzelf plaats. Bij de één via een weg van een poging in eigen werk, bij de ander allengskens of middelijk.

‘Doodwerken’ is inderdaad gelzelschapstheologie, niet per definitie onjuist, maar wel onjuist als je het voorwaardelijk stelt en preekt. Ik durf de stelling aan dat het dan dodelijk voor het geestelijk leven en opwas in genade.

Maar ik herkauw nog wat op de zin van Herman, die hier ook mee te maken heeft.

Inderdaad was het niet voorwaardelijk bedoeld. Maar een wedergeboren mens komt volgens mij vroeg of laat in botsing met z'n werkheiligheid en moet sterven aan zijn werken (is Bijbels toch?), daarvoor zit het werkverbond te diep in de oude mens verankerd. Of dat nu op zachtere wijze of zeer massief gaat, daar hoeft inderdaad geen meetlat naast gelegd te worden.

Ik heb het nu helemaal met je eens .

[Job]

Het zal volgens sommigen vast te gezelschapsachtig zijn, maar een mens moet* zich absoluut doodwerken, anders is er geen plaats voor een volkomen Christus. Dus ik geloof dat beide moet klinken: het bevel om te geloven, gepaard gaande met de oproep om te bidden of de Heere wil geven wat Hij beveelt.

*En dan dat moeten niet als voorwaarde, maar als weg waarlangs. Geldt overigens ook bij de oproep om te geloven. Zelfs dat is de voorwaarde niet. En ook daarbij zul je merken dat het absoluut niet "gaat". Maar dat is heilzaam!

O, o. Doe dit nou niet. God is zo oneindig veel groter dan wij kunnen bedenken. Zijn werk ís niet in hokjes te stoppen en gaat zo vaak niet zoals wij mensen denken! Ik weet wel, er zijn kruispunten enzo, en de Bijbel geeft heus wel wat gemene delers, maar maak het nou niet te specifiek!
Om het ontopic te houden: dat is mijn grootste ergernis aan preken van sommige (!) GG-predikanten: ze denken dat ze tot op de details kunnen voorschrijven hoe God werkt. Mensen worden daardoor soms zo in het duister gehouden...

Als ik politicus was, zou ik zeggen: ik ga over mijn eigen woorden. En ik weet het ja, dat deze ergernis bestaat. Ik begon niet voor niets met dat te benoemen. Zie verder mijn reactie op Maanenschijn. Het was niet voorwaardelijk bedoeld, maar ontegenzeglijk moet het mes toch in de eigen werken en werkheiligheid?

[GerefGemeente-lid]

We weten allemaal van die dominee die voor de radio had gepreekt en ook had gemerkt dat we veel beslag was.
Helaas liep de band niet

De anekdote waarvan je wist dat die ging komen. Soort hondje van Pavlov

Goed, noem het dan de weerklank op de bergen.

En verder vind ik je reactie een beetje flauw. Ik begrijp heus wel wat je bedoelt, maar ik heb het hier over een eredienst waarin mensen lijfelijk aanwezig zijn en waar de technische middelen (afgezien van de microfoon en de verlichting in de kerkzaal) generlei nut of waarde in hebben.

[GerefGemeente-lid]

Welk punt wil je dan maken Wim?

Dat de bekende, geijkte termen grote groepen trekken die zich in een ons kent ons sfeer laven aan de "taal die wij begrijpen" (lees termen die we af kunnen maken voor ze volledig uitgesproken zijn, of ze begrepen worden is maar de vraag). Idem voor retoriek: "David zag geen uitkomst meer", zin 1 van de preek. 2e zin: Kent u dat gemeente, geen uitkomst zien?". enz. enz.

Vorig jaar hoorde ik een preek van ds. Huizer over akker die gezaaid was en later werd er onkruid in gezaaid. Teneur in de preek: Wij weten echt wel wat echt is en wat niet, maar als we dat al te stellig zeggen dan beschadigen we ook de tarwe, dus daarom doen we dat niet".

Hoe moet een preek er volgens jou dan uitzien? Want dat is me in al jouw bijdrages nog zelden duidelijk geworden. Wanneer heb je geen kritiek op de prediking? Kun je dat eens uitleggen?

Het is trouwens Huijser, met lange ij en een s.

[Wim Anker]

Welk punt wil je dan maken Wim?

Dat de bekende, geijkte termen grote groepen trekken die zich in een ons kent ons sfeer laven aan de "taal die wij begrijpen" (lees termen die we af kunnen maken voor ze volledig uitgesproken zijn, of ze begrepen worden is maar de vraag). Idem voor retoriek: "David zag geen uitkomst meer", zin 1 van de preek. 2e zin: Kent u dat gemeente, geen uitkomst zien?". enz. enz.

Vorig jaar hoorde ik een preek van ds. Huizer over akker die gezaaid was en later werd er onkruid in gezaaid. Teneur in de preek: Wij weten echt wel wat echt is en wat niet, maar als we dat al te stellig zeggen dan beschadigen we ook de tarwe, dus daarom doen we dat niet".

Hoe moet een preek er volgens jou dan uitzien? Want dat is me in al jouw bijdrages nog zelden duidelijk geworden. Wanneer heb je geen kritiek op de prediking? Kun je dat eens uitleggen?

Het is trouwens Huijser, met lange ij en een s.

Als de Christus wordt gepredikt en niet de christen.

(En huizer is een nickname, moet jouw aanspreken)

[GerefGemeente-lid]

Welk punt wil je dan maken Wim?

Dat de bekende, geijkte termen grote groepen trekken die zich in een ons kent ons sfeer laven aan de "taal die wij begrijpen" (lees termen die we af kunnen maken voor ze volledig uitgesproken zijn, of ze begrepen worden is maar de vraag). Idem voor retoriek: "David zag geen uitkomst meer", zin 1 van de preek. 2e zin: Kent u dat gemeente, geen uitkomst zien?". enz. enz.

Vorig jaar hoorde ik een preek van ds. Huizer over akker die gezaaid was en later werd er onkruid in gezaaid. Teneur in de preek: Wij weten echt wel wat echt is en wat niet, maar als we dat al te stellig zeggen dan beschadigen we ook de tarwe, dus daarom doen we dat niet".

Hoe moet een preek er volgens jou dan uitzien? Want dat is me in al jouw bijdrages nog zelden duidelijk geworden. Wanneer heb je geen kritiek op de prediking? Kun je dat eens uitleggen?

Het is trouwens Huijser, met lange ij en een s.

Als de Christus wordt gepredikt en niet de christen.

Nou, de vraag of iemand geen uitkomst meer ziet, zal vermoedelijk beantwoordt worden met het feit dat dé Christus daarin voorziet. Dus ik begrijp dan niet waarom zo'n vraag op zichzelf verkeerd zou zijn.

[Wim Anker]

Dat de bekende, geijkte termen grote groepen trekken die zich in een ons kent ons sfeer laven aan de "taal die wij begrijpen" (lees termen die we af kunnen maken voor ze volledig uitgesproken zijn, of ze begrepen worden is maar de vraag). Idem voor retoriek: "David zag geen uitkomst meer", zin 1 van de preek. 2e zin: Kent u dat gemeente, geen uitkomst zien?". enz. enz.

Vorig jaar hoorde ik een preek van ds. Huizer over akker die gezaaid was en later werd er onkruid in gezaaid. Teneur in de preek: Wij weten echt wel wat echt is en wat niet, maar als we dat al te stellig zeggen dan beschadigen we ook de tarwe, dus daarom doen we dat niet".

Hoe moet een preek er volgens jou dan uitzien? Want dat is me in al jouw bijdrages nog zelden duidelijk geworden. Wanneer heb je geen kritiek op de prediking? Kun je dat eens uitleggen?

Het is trouwens Huijser, met lange ij en een s.

Als de Christus wordt gepredikt en niet de christen.

Nou, de vraag of iemand geen uitkomst meer ziet, zal vermoedelijk beantwoordt worden met het feit dat dé Christus daarin voorziet. Dus ik begrijp dan niet waarom zo'n vraag op zichzelf verkeerd zou zijn.

Precies! Het wordt niet gezegd en ieder kan dat daarmee op z'n eigen manier invullen. Jij doet het ook, je weet blijkbaar de 3e zin al.