Toeschouwer schreef:Wanneer zie je of je ramen smerig zijn? Als het donker is of als de zon er op schijnt?

Maar wat als de gordijnen gesloten zijn........

Jongere schreef:

Lapressa schreef:Tja, we zeggen het zelfde alleen in gebruik heden daags taalgebruik en jullie de taal die mijn over over over overgrootmoeder sprak

sorry, maar als we hier al niet meer in hedendaags taalgebruik kunnen discuseren dan stop ik er accuut mee.

Als je op deze manier gaat discussieren kun je er inderdaad mee stoppen. Neem alle bijzaken (zoals taalgebruik, wat nu eenmaal in mensen zit) nu eens gewoon voor lief zonder er elke post een sneer naar te moeten geven. Zo ook voor je opmerking in het Heartcry topic.

jij mag dit per pb nader uitleggen

gewoonjacolien schreef:

Ariene schreef:weet je Jacolien, je stelt het voor mijn gevoel niet zo duidelijk.

Wat ik met dat voorbeeld van het licht bedoelde is dat je pas je zonde ziet wanneer Christus in je hart is komen wonen.
Het is onmogelijk voor ons om werkelijk de diepte van onze zonde te voelen zonder dat God er in meekomt.

Zondekennis is dus geen voorwaarde van de bekering, maar een gevolg van de bekering

ben het helemaal met je eens!
maar uiteindelijk moet het er dan wel zijn.

Ik ben het hier dus niet mee eens.

Afgewezen schreef:

gewoonjacolien schreef:

Ariene schreef:weet je Jacolien, je stelt het voor mijn gevoel niet zo duidelijk.

Wat ik met dat voorbeeld van het licht bedoelde is dat je pas je zonde ziet wanneer Christus in je hart is komen wonen.
Het is onmogelijk voor ons om werkelijk de diepte van onze zonde te voelen zonder dat God er in meekomt.

Zondekennis is dus geen voorwaarde van de bekering, maar een gevolg van de bekering

ben het helemaal met je eens!
maar uiteindelijk moet het er dan wel zijn.

Ik ben het hier dus niet mee eens.

Begrijp ik je goed dan, Afgewezen, als je stelt dat de levendmaking niet de eerste stap is in de ordo salutis? Dus een dode zondaar KAN constateren dat hij dood is?

Bert, ik wil het niet zo dogmatisch benaderen.
Maar als God in het leven van een zondaar komt om hem te bekeren, dan laat Hij hem eerst iets zien van de verlorenheid waarin hij leeft.
Het is een Bijbels gegeven: waar het oordeel wordt aanvaard, dáár vindt de vrijspraak plaats.

Eigenlijk zeg je nu het zelfde. Pas als God in je leven komt kan je zien dat je Hem werkelijk nodig hebt, dat je Zijn genade nodig hebt. Ik dnek niet dat wij dat uit eigen kracht en enkel met onze eigen ogen kunnen zien

Lapressa schreef:Eigenlijk zeg je nu het zelfde. Pas als God in je leven komt kan je zien dat je Hem werkelijk nodig hebt, dat je Zijn genade nodig hebt. Ik dnek niet dat wij dat uit eigen kracht en enkel met onze eigen ogen kunnen zien

Inderdaad. Maar je kunt niet zeggen: je leert je zonden pas kennen als Christus in je hart is komen wonen. Dáár met name verzet ik mij tegen.

Afgewezen schreef:Bert, ik wil het niet zo dogmatisch benaderen.
Maar als God in het leven van een zondaar komt om hem te bekeren, dan laat Hij hem eerst iets zien van de verlorenheid waarin hij leeft.
Het is een Bijbels gegeven: waar het oordeel wordt aanvaard, dáár vindt de vrijspraak plaats.

Geachte Afgewezen, als je het niet dogmatisch wil benaderen, moet je ook geen dogmatische stellingen maken...

Er zijn namelijk geen condities of voorwaarden van mensen kant om tot God te mogen naderen. Maar God heeft de Zijnen onvoorwaardelijk lief. Zelfs zondekennis is geen voorwaarde. Nooit en te nimmer!

(Temeer omdat een dood zondaar zijn zonde niet kent, dus nooit naar God zou vragen)

.

Bert Mulder schreef:

Afgewezen schreef:Bert, ik wil het niet zo dogmatisch benaderen.
Maar als God in het leven van een zondaar komt om hem te bekeren, dan laat Hij hem eerst iets zien van de verlorenheid waarin hij leeft.
Het is een Bijbels gegeven: waar het oordeel wordt aanvaard, dáár vindt de vrijspraak plaats.

Geachte Afgewezen, als je het niet dogmatisch wil benaderen, moet je ook geen dogmatische stellingen maken...

Er zijn namelijk geen condities of voorwaarden van mensen kant om tot God te mogen naderen. Maar God heeft de Zijnen onvoorwaardelijk lief. Zelfs zondekennis is geen voorwaarde. Nooit en te nimmer!

(Temeer omdat een dood zondaar zijn zonde niet kent, dus nooit naar God zou vragen)

Ik maak geen dogmatische stellingen. Ik spreek over de praktijk van het geestelijk leven.

God werkt ook niet altijd op dezelfde manier. Gelukkig, want daardoor wordt het een persoonlijke relatie die je met God krijgt.

Bij mij was het juist heel sterk dat God in mij kwam en ik daarna ging beseffen wat Hij voor mij gedaan had en hoever ik eigenlijk bij Hem vandaan stond.

Afgewezen schreef:

Bert Mulder schreef:

Afgewezen schreef:Bert, ik wil het niet zo dogmatisch benaderen.
Maar als God in het leven van een zondaar komt om hem te bekeren, dan laat Hij hem eerst iets zien van de verlorenheid waarin hij leeft.
Het is een Bijbels gegeven: waar het oordeel wordt aanvaard, dáár vindt de vrijspraak plaats.

Geachte Afgewezen, als je het niet dogmatisch wil benaderen, moet je ook geen dogmatische stellingen maken...

Er zijn namelijk geen condities of voorwaarden van mensen kant om tot God te mogen naderen. Maar God heeft de Zijnen onvoorwaardelijk lief. Zelfs zondekennis is geen voorwaarde. Nooit en te nimmer!

(Temeer omdat een dood zondaar zijn zonde niet kent, dus nooit naar God zou vragen)

Ik maak geen dogmatische stellingen. Ik spreek over de praktijk van het geestelijk leven.

Verder spreek je jezelf tegen, want als God in je leven komt, dan ben je levend, en Hij is in je hart....

Bert Mulder schreef:Verder spreek je jezelf tegen, want als God in je leven komt, dan ben je levend, en Hij is in je hart....

Ik wil mezelf best tegen spreken. Sommige dingen zijn niet op formule te krijgen.
Maar waar het om gaat, is dat we een verzoend God in Christus leren kennen. En of wat daaraan voorafgaat nu geestelijk leven is of niet, is niet zo belangrijk.
Als je zegt dat het wel zo is, zou er geestelijk leven zijn zonder dat je Christus kent.
Als je zegt dat het niet zo is, kun je weer tegenwerpen dat je die zondekennis etc. toch niet van jezelf hebt.
Daar kom je dus nooit uit. Moeten we ook niet willen, denk ik.

Afgewezen schreef:

Bert Mulder schreef:Verder spreek je jezelf tegen, want als God in je leven komt, dan ben je levend, en Hij is in je hart....

Ik wil mezelf best tegen spreken. Sommige dingen zijn niet op formule te krijgen.
Maar waar het om gaat, is dat we een verzoend God in Christus leren kennen. En of wat daaraan voorafgaat nu geestelijk leven is of niet, is niet zo belangrijk.
Als je zegt dat het wel zo is, zou er geestelijk leven zijn zonder dat je Christus kent.
Als je zegt dat het niet zo is, kun je weer tegenwerpen dat je die zondekennis etc. toch niet van jezelf hebt.
Daar kom je dus nooit uit. Moeten we ook niet willen, denk ik.

Vandaar dus die lauwheid, achterdocht en kritiek, niet alleen BINNEN de kerken, maar ook hier of refoforum.

Het maakt wel degelijk uit. Anders was Dordt 1618-1619 ook niet nodig geweest...

Jammer Bert, dat je me nu dingen in de mond legt die ik nooit gezegd of bedoeld heb.