Gereformeerde Gemeenten

[Tiberius]

Waarom moet dit in allerlei bladen gepubliceerd worden? Ik ben Kooiman moe... zucht.

Ik vind het eerlijk gezegd wel een mooi interview.
Niet zozeer inhoudelijk, want die is vrij middelmatig, maar het past goed in de opzet van die rubriek: het geloofsleven van gemiddelde mensen.
Maar wel omdat zij als Gereformeerde Gemeente vrouw het aandurft om in het ND te staan.

Dát ze ook daadwerkelijk een Gereformeerde Gemeente vrouw is, blijkt overigens goed uit deze door HHR geciteerde alinea's (die zijn gewoon met elkaar in tegenspraak: ze zégt dat ze het niet herkent, maar geeft een voorbeeld waarin ze het juist wel herkent. ):

Van de Gereformeerde Gemeenten bestaat het beeld van ‘zware’ kerken, met een stevige uitverkiezingsleer, waar mensen niet makkelijk tot geloof komen. Kooijman wijst op het gevaar van stereotypering. ‘Ik herken dat beeld niet.’ Onbekommerd noemt ze zich bekeerd. Ze gaat ook aan het avondmaal, en ze is zeker niet de enige in haar gemeente.

Bij mensen met wie ze evangelisatiewerk doet, merkt ze soms dat zij niet van zichzelf durven te zeggen dat ze écht geloven. ‘Tegen hen zeg ik: als je het verlangen hebt om te evangeliseren, ga dan niet aan jezelf voorbij. Je mag niet rusten of tevreden zijn voordat je de zekerheid hebt dat de Here Jezus ook voor jou is gestorven.’

[TSD]

Waarom moet dit in allerlei bladen gepubliceerd worden? Ik ben Kooiman moe... zucht.

Ik vind het eerlijk gezegd wel een mooi interview.
Niet zozeer inhoudelijk, want die is vrij middelmatig, maar het past goed in de opzet van die rubriek: het geloofsleven van gemiddelde mensen.
Maar wel omdat zij als Gereformeerde Gemeente vrouw het aandurft om in het ND te staan.

Dát ze ook daadwerkelijk een Gereformeerde Gemeente vrouw is, blijkt overigens goed uit deze door HHR geciteerde alinea's (die zijn gewoon met elkaar in tegenspraak: ze zégt dat ze het niet herkent, maar geeft een voorbeeld waarin ze het juist wel herkent. ):

Van de Gereformeerde Gemeenten bestaat het beeld van ‘zware’ kerken, met een stevige uitverkiezingsleer, waar mensen niet makkelijk tot geloof komen. Kooijman wijst op het gevaar van stereotypering. ‘Ik herken dat beeld niet.’ Onbekommerd noemt ze zich bekeerd. Ze gaat ook aan het avondmaal, en ze is zeker niet de enige in haar gemeente.

Bij mensen met wie ze evangelisatiewerk doet, merkt ze soms dat zij niet van zichzelf durven te zeggen dat ze écht geloven. ‘Tegen hen zeg ik: als je het verlangen hebt om te evangeliseren, ga dan niet aan jezelf voorbij. Je mag niet rusten of tevreden zijn voordat je de zekerheid hebt dat de Here Jezus ook voor jou is gestorven.’

Nee hoor, jij trekt volgens mij gewoon een conclusie die Kooijman niet trekt.

Namelijk dat de oorzaak van de kleingelovigheid of aangevochten geloof, of heilsonzekerheid (of hoe je het ook wil noemen) van deze mensen ligt bij de kerken en de stevige uitverkiezingsleer.

Ik denk dat het heel gevaarlijk is om die lijn zomaar 1 op 1 door te trekken.

[Tiberius]

Ik denk dat het gevaarlijk is dat te ontkennen.
Deze dame herkent het in ieder geval wel. Dat ze de conclusie niet trekt, kan ook komen doordat ze zelden op huisbezoek gaat.

[Arja]

Waarom moet dit in allerlei bladen gepubliceerd worden? Ik ben Kooiman moe... zucht.

Ik vind het eerlijk gezegd wel een mooi interview.
Niet zozeer inhoudelijk, want die is vrij middelmatig, maar het past goed in de opzet van die rubriek: het geloofsleven van gemiddelde mensen.
Maar wel omdat zij als Gereformeerde Gemeente vrouw het aandurft om in het ND te staan.

Dát ze ook daadwerkelijk een Gereformeerde Gemeente vrouw is, blijkt overigens goed uit deze door HHR geciteerde alinea's (die zijn gewoon met elkaar in tegenspraak: ze zégt dat ze het niet herkent, maar geeft een voorbeeld waarin ze het juist wel herkent. ):

Van de Gereformeerde Gemeenten bestaat het beeld van ‘zware’ kerken, met een stevige uitverkiezingsleer, waar mensen niet makkelijk tot geloof komen. Kooijman wijst op het gevaar van stereotypering. ‘Ik herken dat beeld niet.’ Onbekommerd noemt ze zich bekeerd. Ze gaat ook aan het avondmaal, en ze is zeker niet de enige in haar gemeente.

Bij mensen met wie ze evangelisatiewerk doet, merkt ze soms dat zij niet van zichzelf durven te zeggen dat ze écht geloven. ‘Tegen hen zeg ik: als je het verlangen hebt om te evangeliseren, ga dan niet aan jezelf voorbij. Je mag niet rusten of tevreden zijn voordat je de zekerheid hebt dat de Here Jezus ook voor jou is gestorven.’

Nee hoor, jij trekt volgens mij gewoon een conclusie die Kooijman niet trekt.

Namelijk dat de oorzaak van de kleingelovigheid of aangevochten geloof, of heilsonzekerheid (of hoe je het ook wil noemen) van deze mensen ligt bij de kerken en de stevige uitverkiezingsleer.

Ik denk dat het heel gevaarlijk is om die lijn zomaar 1 op 1 door te trekken.

Ik kom hier niet helemaal uit. Ik zou het zo willen zeggen:

Hoewel de lijn van heilsonzekerheid bij mensen in de Gereformeerde Gemeente door te trekken is naar de strikte uitverkiezingsleer*, komt dit niet voor in alle gemeentes van de GerGem. Maar als het niet in een gemeente was, kan het er wel komen doordat er een predikant komt te staan, die deze "manier van preken" wel heeft.

Als je zegt dat de oorzaak van heilsonzekerheid van mensen die wel onder deze vorm van uitverkiezingsleer leven, in of aan henzelf ligt, en niet in de manier waarop het heil wordt gepredikt, maak je hen onterecht schuldig en ontschuldig je degenen die Christus niet voluit prediken. Natuurlijk ben je zelf verantwoordelijk hoe je omgaat met wat je hoort, maar... hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?

Die tekst gaat zeker ook op voor een prediking waarbij het aanbod van genade niet aanwezig is. Hoe zullen zij komen wanneer zij niet genodigd worden, hoe zullen ze weten dat ze mogen komen, als dat niet gepredikt wordt?

* Ik bedoel met de verkiezingsleer niet "preken over de uitverkiezing" maar wat ik eerder zei: een prediking die te veel gericht is op de uitverkiezing en de bevindingen van gelovigen, terwijl de uitnodigende prediking van Christus en het aanbod van genade onderbelicht blijven. Of in foetus-vorm (onvoldragen) aanwezig is: als uitleg van hoe Gods volk tot de zondenvergeving komt.

[Tom]

Carterton: 192 +3
Calgary: 65 +4
Chilliwack: 868 -16
Fort Macleod: 511 -35
Lethbridge: 984 +2
Nobleford: 787 -5
Picture Butte: 981 -3
Rosthern: 48 +18 (Nieuwe gemeente)

Correctie: verschillende NRC-getallen zijn gewijzigd inmiddels. Weinig groei meer overzee.

Grand Rapids Beckwith 757 -9
Grand Rapids Covell 196 -8
Kalamazoo 184 -10
Artesia 14 -1
Brant County 345 +37
Calgary 65 +4
Chilliwack 868 -16
Choteau 10 +1
Clifton 128 -3
Corsica 312 +11
Franklin Lakes 683 -3
Lansing 47 +2
Lethbridge 984 +2
Rosthern 48 +18
Markham 49 +2
Norwich 1746 -490
komt door: Courtland 451
Picture Butte 978 -6
Rock Valley 1495 -4
Sheboygan 52 +2
St Catharines 211 +3
Sioux Center 325 -8
Sioux Falls 58 -9
Nobleford 787 -5
Lynden 102 - 22
Fort Macleod 492 -54

[DDD]

Ik hoop dat ik het kerkje in Artesia nog eens kan bezoeken. Dat lijkt me een belevenis.

Maar het is droevig. Ik denk dat de herstelde gereformeerde gemeenten daar een aantrekkelijk alternatief vormen, als ik dat zo in de krant lees. Het is heel spijtig dat de GG daar geen correspondentieband meer mee hebben.

[claus]

Is al bekend of de drie studenten uit de vierde klas op de Theologische School inmiddels zijn geslaagd en per D.V. 17 juni officieel beroepbaar zijn gesteld?

[Mannetje]

Is al bekend of de drie studenten uit de vierde klas op de Theologische School inmiddels zijn geslaagd en per D.V. 17 juni officieel beroepbaar zijn gesteld?

Nog geen bericht van gezien.

[BSH]

Carterton: 192 +3
Calgary: 65 +4
Chilliwack: 868 -16
Fort Macleod: 511 -35
Lethbridge: 984 +2
Nobleford: 787 -5
Picture Butte: 981 -3
Rosthern: 48 +18 (Nieuwe gemeente)

Correctie: verschillende NRC-getallen zijn gewijzigd inmiddels. Weinig groei meer overzee.

Grand Rapids Beckwith 757 -9
Grand Rapids Covell 196 -8
Kalamazoo 184 -10
Artesia 14 -1
Brant County 345 +37
Calgary 65 +4
Chilliwack 868 -16
Choteau 10 +1
Clifton 128 -3
Corsica 312 +11
Franklin Lakes 683 -3
Lansing 47 +2
Lethbridge 984 +2
Rosthern 48 +18
Markham 49 +2
Norwich 1746 -490
komt door: Courtland 451
Picture Butte 978 -6
Rock Valley 1495 -4
Sheboygan 52 +2
St Catharines 211 +3
Sioux Center 325 -8
Sioux Falls 58 -9
Nobleford 787 -5
Lynden 102 - 22
Fort Macleod 492 -54

De +2 van Lethbridge zijn natuurlijk de dominee en zijn vrouw.

[Erskinees]

Is al bekend of de drie studenten uit de vierde klas op de Theologische School inmiddels zijn geslaagd en per D.V. 17 juni officieel beroepbaar zijn gesteld?

Ja. Zie het RD. En student Keurhorst mag versneld proponeren.

[TSD]

Waarom moet dit in allerlei bladen gepubliceerd worden? Ik ben Kooiman moe... zucht.

Ik vind het eerlijk gezegd wel een mooi interview.
Niet zozeer inhoudelijk, want die is vrij middelmatig, maar het past goed in de opzet van die rubriek: het geloofsleven van gemiddelde mensen.
Maar wel omdat zij als Gereformeerde Gemeente vrouw het aandurft om in het ND te staan.

Dát ze ook daadwerkelijk een Gereformeerde Gemeente vrouw is, blijkt overigens goed uit deze door HHR geciteerde alinea's (die zijn gewoon met elkaar in tegenspraak: ze zégt dat ze het niet herkent, maar geeft een voorbeeld waarin ze het juist wel herkent. ):

Van de Gereformeerde Gemeenten bestaat het beeld van ‘zware’ kerken, met een stevige uitverkiezingsleer, waar mensen niet makkelijk tot geloof komen. Kooijman wijst op het gevaar van stereotypering. ‘Ik herken dat beeld niet.’ Onbekommerd noemt ze zich bekeerd. Ze gaat ook aan het avondmaal, en ze is zeker niet de enige in haar gemeente.

Bij mensen met wie ze evangelisatiewerk doet, merkt ze soms dat zij niet van zichzelf durven te zeggen dat ze écht geloven. ‘Tegen hen zeg ik: als je het verlangen hebt om te evangeliseren, ga dan niet aan jezelf voorbij. Je mag niet rusten of tevreden zijn voordat je de zekerheid hebt dat de Here Jezus ook voor jou is gestorven.’

Nee hoor, jij trekt volgens mij gewoon een conclusie die Kooijman niet trekt.

Namelijk dat de oorzaak van de kleingelovigheid of aangevochten geloof, of heilsonzekerheid (of hoe je het ook wil noemen) van deze mensen ligt bij de kerken en de stevige uitverkiezingsleer.

Ik denk dat het heel gevaarlijk is om die lijn zomaar 1 op 1 door te trekken.

Ik kom hier niet helemaal uit. Ik zou het zo willen zeggen:

Hoewel de lijn van heilsonzekerheid bij mensen in de Gereformeerde Gemeente door te trekken is naar de strikte uitverkiezingsleer*, komt dit niet voor in alle gemeentes van de GerGem. Maar als het niet in een gemeente was, kan het er wel komen doordat er een predikant komt te staan, die deze "manier van preken" wel heeft.

Als je zegt dat de oorzaak van heilsonzekerheid van mensen die wel onder deze vorm van uitverkiezingsleer leven, in of aan henzelf ligt, en niet in de manier waarop het heil wordt gepredikt, maak je hen onterecht schuldig en ontschuldig je degenen die Christus niet voluit prediken. Natuurlijk ben je zelf verantwoordelijk hoe je omgaat met wat je hoort, maar... hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?

Die tekst gaat zeker ook op voor een prediking waarbij het aanbod van genade niet aanwezig is. Hoe zullen zij komen wanneer zij niet genodigd worden, hoe zullen ze weten dat ze mogen komen, als dat niet gepredikt wordt?

* Ik bedoel met de verkiezingsleer niet "preken over de uitverkiezing" maar wat ik eerder zei: een prediking die te veel gericht is op de uitverkiezing en de bevindingen van gelovigen, terwijl de uitnodigende prediking van Christus en het aanbod van genade onderbelicht blijven. Of in foetus-vorm (onvoldragen) aanwezig is: als uitleg van hoe Gods volk tot de zondenvergeving komt.

Ik wil daar later even op reageren. Tijd is nu op, en morgen waarschijnlijk ook weinig tijd. Herinner me er gerust aan, mocht ik het vergeten.

[Tiberius]

Ik vind het eerlijk gezegd wel een mooi interview.
Niet zozeer inhoudelijk, want die is vrij middelmatig, maar het past goed in de opzet van die rubriek: het geloofsleven van gemiddelde mensen.
Maar wel omdat zij als Gereformeerde Gemeente vrouw het aandurft om in het ND te staan.

Dát ze ook daadwerkelijk een Gereformeerde Gemeente vrouw is, blijkt overigens goed uit deze door HHR geciteerde alinea's (die zijn gewoon met elkaar in tegenspraak: ze zégt dat ze het niet herkent, maar geeft een voorbeeld waarin ze het juist wel herkent. ):

Nee hoor, jij trekt volgens mij gewoon een conclusie die Kooijman niet trekt.

Namelijk dat de oorzaak van de kleingelovigheid of aangevochten geloof, of heilsonzekerheid (of hoe je het ook wil noemen) van deze mensen ligt bij de kerken en de stevige uitverkiezingsleer.

Ik denk dat het heel gevaarlijk is om die lijn zomaar 1 op 1 door te trekken.

Ik kom hier niet helemaal uit. Ik zou het zo willen zeggen:

Hoewel de lijn van heilsonzekerheid bij mensen in de Gereformeerde Gemeente door te trekken is naar de strikte uitverkiezingsleer*, komt dit niet voor in alle gemeentes van de GerGem. Maar als het niet in een gemeente was, kan het er wel komen doordat er een predikant komt te staan, die deze "manier van preken" wel heeft.

Als je zegt dat de oorzaak van heilsonzekerheid van mensen die wel onder deze vorm van uitverkiezingsleer leven, in of aan henzelf ligt, en niet in de manier waarop het heil wordt gepredikt, maak je hen onterecht schuldig en ontschuldig je degenen die Christus niet voluit prediken. Natuurlijk ben je zelf verantwoordelijk hoe je omgaat met wat je hoort, maar... hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?

Die tekst gaat zeker ook op voor een prediking waarbij het aanbod van genade niet aanwezig is. Hoe zullen zij komen wanneer zij niet genodigd worden, hoe zullen ze weten dat ze mogen komen, als dat niet gepredikt wordt?

* Ik bedoel met de verkiezingsleer niet "preken over de uitverkiezing" maar wat ik eerder zei: een prediking die te veel gericht is op de uitverkiezing en de bevindingen van gelovigen, terwijl de uitnodigende prediking van Christus en het aanbod van genade onderbelicht blijven. Of in foetus-vorm (onvoldragen) aanwezig is: als uitleg van hoe Gods volk tot de zondenvergeving komt.

Ik wil daar later even op reageren. Tijd is nu op, en morgen waarschijnlijk ook weinig tijd. Herinner me er gerust aan, mocht ik het vergeten.

Bij dezen je herinnering.

[TSD]

Waarom moet dit in allerlei bladen gepubliceerd worden? Ik ben Kooiman moe... zucht.

Ik vind het eerlijk gezegd wel een mooi interview.
Niet zozeer inhoudelijk, want die is vrij middelmatig, maar het past goed in de opzet van die rubriek: het geloofsleven van gemiddelde mensen.
Maar wel omdat zij als Gereformeerde Gemeente vrouw het aandurft om in het ND te staan.

Dát ze ook daadwerkelijk een Gereformeerde Gemeente vrouw is, blijkt overigens goed uit deze door HHR geciteerde alinea's (die zijn gewoon met elkaar in tegenspraak: ze zégt dat ze het niet herkent, maar geeft een voorbeeld waarin ze het juist wel herkent. ):

Van de Gereformeerde Gemeenten bestaat het beeld van ‘zware’ kerken, met een stevige uitverkiezingsleer, waar mensen niet makkelijk tot geloof komen. Kooijman wijst op het gevaar van stereotypering. ‘Ik herken dat beeld niet.’ Onbekommerd noemt ze zich bekeerd. Ze gaat ook aan het avondmaal, en ze is zeker niet de enige in haar gemeente.

Bij mensen met wie ze evangelisatiewerk doet, merkt ze soms dat zij niet van zichzelf durven te zeggen dat ze écht geloven. ‘Tegen hen zeg ik: als je het verlangen hebt om te evangeliseren, ga dan niet aan jezelf voorbij. Je mag niet rusten of tevreden zijn voordat je de zekerheid hebt dat de Here Jezus ook voor jou is gestorven.’

Nee hoor, jij trekt volgens mij gewoon een conclusie die Kooijman niet trekt.

Namelijk dat de oorzaak van de kleingelovigheid of aangevochten geloof, of heilsonzekerheid (of hoe je het ook wil noemen) van deze mensen ligt bij de kerken en de stevige uitverkiezingsleer.

Ik denk dat het heel gevaarlijk is om die lijn zomaar 1 op 1 door te trekken.

Ik kom hier niet helemaal uit. Ik zou het zo willen zeggen:

Hoewel de lijn van heilsonzekerheid bij mensen in de Gereformeerde Gemeente door te trekken is naar de strikte uitverkiezingsleer*, komt dit niet voor in alle gemeentes van de GerGem. Maar als het niet in een gemeente was, kan het er wel komen doordat er een predikant komt te staan, die deze "manier van preken" wel heeft.

Als je zegt dat de oorzaak van heilsonzekerheid van mensen die wel onder deze vorm van uitverkiezingsleer leven, in of aan henzelf ligt, en niet in de manier waarop het heil wordt gepredikt, maak je hen onterecht schuldig en ontschuldig je degenen die Christus niet voluit prediken. Natuurlijk ben je zelf verantwoordelijk hoe je omgaat met wat je hoort, maar... hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?

Die tekst gaat zeker ook op voor een prediking waarbij het aanbod van genade niet aanwezig is. Hoe zullen zij komen wanneer zij niet genodigd worden, hoe zullen ze weten dat ze mogen komen, als dat niet gepredikt wordt?

* Ik bedoel met de verkiezingsleer niet "preken over de uitverkiezing" maar wat ik eerder zei: een prediking die te veel gericht is op de uitverkiezing en de bevindingen van gelovigen, terwijl de uitnodigende prediking van Christus en het aanbod van genade onderbelicht blijven. Of in foetus-vorm (onvoldragen) aanwezig is: als uitleg van hoe Gods volk tot de zondenvergeving komt.

Zoals beloofd hierbij nog reactie.

Wat ik bedoelde met “gevaarlijk” is dat alle mogelijke heilsonzekerheid standaard wordt toegeschreven aan een bepaalde type prediking. Dat gebeurt als je individuele voorbeelden, zonder context, direct daaraan gaat linken of als onderbouwing voor de stelling ziet.

Impliciet zit er dan ook in dat twijfel over het heil of de zaligheid niet past bij een normaal geloofsleven. Dus met andere woorden: zolang het onderwijs maar goed is, is het geloofsleven van alle gelovigen perfect.

Ik vind dat gevaarlijk. Want alhoewel het geloof in zichzelf volmaakt is, kan er veel twijfel zijn in de gelovige, zwak geloof, klein geloof, duisternis enz. “Is het wel voor mij” is niet pas een vraag die ontstaan is in de GG of aanverwante gemeenschappen.

Je leest die vragen terug in het onderwijs wat gegeven wordt door onze oudvaders inclusief de puriteinen. Zij geven daar leiding aan (!)

Daarmee wil ik nadrukkelijk niet zeggen dat:
- Bepaalde type prediking, waarbij een mens wordt terugverwezen naar zichzelf ipv heengewezen naar Jezus geen heilsonzekerheid kan veroorzaken.
- Ook niet dat de GG gevrijwaard zijn van een dergelijke prediking

Ik ben het met je eens dat het belang van het aanbod van genade heel groot is. En dan vooral het algemene karakter daarvan. Juist voor degenen die worstelen met het heil. Juist zij moeten horen dat iedereen tot Jezus mag komen, zonder voorwaarde, en dat Hij niemand, nooit, zal uitwerpen. Waar dat ontbreekt, ontbreekt er iets essentieels. Iets wat inderdaad heilsonzekerheid kan veroorzaken omdat ik eerst aan bepaalde voorwaarden (lijk) (te) moet(en) voldoen.

Ik hoor dat (aanbod van genade) gelukkig zondags wel, maar er is ook een stroming in de GG waar dat niet of maar heel weinig doorklinkt.

Maar, nogmaals, heilsonzekerheid zomaar op individueel niveau, zonder dat onderzocht te hebben, te steken op de prediking, nee, dan ontken je feitelijk hoeveel zaden van ongeloof er in je hart zitten en kunnen ontkiemen en hoe de duivel er alles aan doet om een mens bij Hem vandaan te houden en (niet te vergeten) hoe je door een slordig leven jezelf in de duisternis kunt brengen of houden.

Nog even los van het feit dat ik geloof dat de Heilige Geest in een gelovige geleidelijk kan werken en, om dat beeld even te gebruiken, de bloem van het geloof langzaam open gaat. Ik denk zelfs dat dit Gods gewone weg is bij mensen die kerkelijk zijn opgevoed.

Dit in lijn met wat Brakel in zijn Redelijke Godsdienst hierover schrijft in het hoofdstuk over de wedergeboorte. Want nadat hij kort heeft beschreven op welke wijze God ook kan werken (het hier veel aangehaalde gedeelte over de verschillende manieren waarop een mens ook tot geloof kan komen, bijv in korte tijd, met veel blijdschap), beschrijft hij daarna uitgebreid (hier niet zoveel aangehaald…) Gods meest gewone weg met een mens, een weg die niet 1 rechte lijn is van geloof-volle zekerheid over het heil.

Soms heb ik het gevoel hier dat de uitzonderingen de norm zijn geworden en dat Gods gewone weg, zoals Brakel die al zag, eigenlijk maar een product is van een onevenwichtige prediking.

Het is een lange reactie geworden. Het is makkelijk om er 1 of 2 zinnen uit te halen en erop te reageren, los van de hele context waarin ik ze schrijf. Ik zou het op prijs stellen wanneer dat niet gebeurt

[Arja]

Ik kom hier niet helemaal uit. Ik zou het zo willen zeggen:

Hoewel de lijn van heilsonzekerheid bij mensen in de Gereformeerde Gemeente door te trekken is naar de strikte uitverkiezingsleer*, komt dit niet voor in alle gemeentes van de GerGem. Maar als het niet in een gemeente was, kan het er wel komen doordat er een predikant komt te staan, die deze "manier van preken" wel heeft.

Als je zegt dat de oorzaak van heilsonzekerheid van mensen die wel onder deze vorm van uitverkiezingsleer leven, in of aan henzelf ligt, en niet in de manier waarop het heil wordt gepredikt, maak je hen onterecht schuldig en ontschuldig je degenen die Christus niet voluit prediken. Natuurlijk ben je zelf verantwoordelijk hoe je omgaat met wat je hoort, maar... hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?

Die tekst gaat zeker ook op voor een prediking waarbij het aanbod van genade niet aanwezig is. Hoe zullen zij komen wanneer zij niet genodigd worden, hoe zullen ze weten dat ze mogen komen, als dat niet gepredikt wordt?

* Ik bedoel met de verkiezingsleer niet "preken over de uitverkiezing" maar wat ik eerder zei: een prediking die te veel gericht is op de uitverkiezing en de bevindingen van gelovigen, terwijl de uitnodigende prediking van Christus en het aanbod van genade onderbelicht blijven. Of in foetus-vorm (onvoldragen) aanwezig is: als uitleg van hoe Gods volk tot de zondenvergeving komt.

Zoals beloofd hierbij nog reactie.

Wat ik bedoelde met “gevaarlijk” is dat alle mogelijke heilsonzekerheid standaard wordt toegeschreven aan een bepaalde type prediking. Dat gebeurt als je individuele voorbeelden, zonder context, direct daaraan gaat linken of als onderbouwing voor de stelling ziet.

Impliciet zit er dan ook in dat twijfel over het heil of de zaligheid niet past bij een normaal geloofsleven. Dus met andere woorden: zolang het onderwijs maar goed is, is het geloofsleven van alle gelovigen perfect.

Ik vind dat gevaarlijk. Want alhoewel het geloof in zichzelf volmaakt is, kan er veel twijfel zijn in de gelovige, zwak geloof, klein geloof, duisternis enz. “Is het wel voor mij” is niet pas een vraag die ontstaan is in de GG of aanverwante gemeenschappen.

Je leest die vragen terug in het onderwijs wat gegeven wordt door onze oudvaders inclusief de puriteinen. Zij geven daar leiding aan (!)

Daarmee wil ik nadrukkelijk niet zeggen dat:
- Bepaalde type prediking, waarbij een mens wordt terugverwezen naar zichzelf ipv heengewezen naar Jezus geen heilsonzekerheid kan veroorzaken.
- Ook niet dat de GG gevrijwaard zijn van een dergelijke prediking

Ik ben het met je eens dat het belang van het aanbod van genade heel groot is. En dan vooral het algemene karakter daarvan. Juist voor degenen die worstelen met het heil. Juist zij moeten horen dat iedereen tot Jezus mag komen, zonder voorwaarde, en dat Hij niemand, nooit, zal uitwerpen. Waar dat ontbreekt, ontbreekt er iets essentieels. Iets wat inderdaad heilsonzekerheid kan veroorzaken omdat ik eerst aan bepaalde voorwaarden (lijk) (te) moet(en) voldoen.

Ik hoor dat (aanbod van genade) gelukkig zondags wel, maar er is ook een stroming in de GG waar dat niet of maar heel weinig doorklinkt.

Maar, nogmaals, heilsonzekerheid zomaar op individueel niveau, zonder dat onderzocht te hebben, te steken op de prediking, nee, dan ontken je feitelijk hoeveel zaden van ongeloof er in je hart zitten en kunnen ontkiemen en hoe de duivel er alles aan doet om een mens bij Hem vandaan te houden en (niet te vergeten) hoe je door een slordig leven jezelf in de duisternis kunt brengen of houden.

Nog even los van het feit dat ik geloof dat de Heilige Geest in een gelovige geleidelijk kan werken en, om dat beeld even te gebruiken, de bloem van het geloof langzaam open gaat. Ik denk zelfs dat dit Gods gewone weg is bij mensen die kerkelijk zijn opgevoed.

Dit in lijn met wat Brakel in zijn Redelijke Godsdienst hierover schrijft in het hoofdstuk over de wedergeboorte. Want nadat hij kort heeft beschreven op welke wijze God ook kan werken (het hier veel aangehaalde gedeelte over de verschillende manieren waarop een mens ook tot geloof kan komen, bijv in korte tijd, met veel blijdschap), beschrijft hij daarna uitgebreid (hier niet zoveel aangehaald…) Gods meest gewone weg met een mens, een weg die niet 1 rechte lijn is van geloof-volle zekerheid over het heil.

Soms heb ik het gevoel hier dat de uitzonderingen de norm zijn geworden en dat Gods gewone weg, zoals Brakel die al zag, eigenlijk maar een product is van een onevenwichtige prediking.

Bedankt. Ik waardeer hoe je het onder woorden brengt. Ik begrijp je oprechte zorg en vind het fijn dat je me een beetje terugfluit. Ik denk dat we wel dicht bij elkaar komen, maar niet helemaal op het zelfde spoor zitten. Dus reageer ik eerst maar op Brakel. Wat je deelt was mijn grote steun, in de tijd dat ik nog in de GerGem zat.

Maar ik denk dat Brakel het hier heeft over de weg van de bekering.
Waar ik het over had in mijn reactie was niet die bekering in de ruimere zin, maar het zaligmakende komen tot de Heere Jezus, als reactie op de prediking van het Evangelie. Het komen, omdat Hij aangeboden wordt, Calvijn ziet de prediking van het Woord als een middel waardoor God Zijn beloften aanbiedt. Hij beschrijft dit als een geestelijke besprenkeling met het bloed van Christus die gebeurt wanneer God door Zijn Geest tot ons spreekt via de prediking en vergeving aanbiedt. Dus ik heb het over dat punt, als dat gebeurt onder de prediking.

Ik wil dat wel helder maken met een voorbeeld: ik herinner mij mijn eerste komen tot de Heere Jezus, op Zijn roepstem onder het lezen van een preek van Andrew Gray, gewoon thuis. Ik herinner me echter geen enkel "komen" onder de prediking waar ik destijds zat, omdat er geen aanbod van de genade was. In tale Kanaans gezegd: de ruif werd niet zo laag gehangen in die prediking.

Als ik inzoom op Brakels boek, val ik onder degenen die op zeer evangelische wijze werden overgebracht. "De zaligheden en de volheid van de Middelaar Jezus Christus overstelpen de ziel en de zoetigheden van de evangelische goederen vervullen zo hun ziel, dat ze geen tijd hebben met verschrikking aan hun zonden te denken. Ze ontvangen Jezus met blijdschap zoals Zacheüs (Luk. 19 : 6, 10)."

Maar door wat ik zondags hoorde vergeleek ik dat met wat er gepreekt werd. Niets klopte want mijn bekering leek niet die van het oude volk. Dus ging ik door met het zoeken naar meer gruwelen in mijn hart, diepere droefheid, meer verfoeiing van mezelf. Terwijl ik aan de andere kant, door middel van de oudvaders andere taal hoorde en herhaaldelijk met bewustheid tot Hem vluchtte en wist: Hij is genoeg. Dit was een constante strijd: wie moet ik geloven? En dat hield in: "langzamerhand bekeerd, met veel verwisseling van droefheid, blijdschap, geloof, ongeloof, strijden, overwinningen, vallen en opstaan".

Ik vind dit echt verwarrend.

Ik ontken niet dat een ware gelovige worstelen kan met ongeloof. Ik ontken ook niet dat de duivel er alles aan doet om een mens bij Christus vandan te houden. Ik had het meer over het moment van komen, dat dat zeer onhelder kan zijn, als het evangelie niet helder verkondigd wordt. Gelukkig had ik de oudvaders. Het ware geloof zich richt op de beloften van het Evangelie en die moeten dan wel gepreekt worden.

En OK ik heb het niet alleen over de GerGem Niet over heel de GerGem. Het is verdrietig dat ook in bepaalde baptisten of evangeliegemeentes deze beloftepredking niet functioneert. Ik hoop dat ik niemand pijn doe met mijn reactie want dat was niet mijn bedoeling. Ik heb de GerGem nog steeds lief.

[BSH]

Wat ik me wel afvraag in deze, is de plaats van zondag 31, vraag 84 in deze:

VRAAG 84
Hoe wordt het hemelrijk door de prediking des heiligen evangelies ontsloten en toegesloten?
ANTWOORD:
Alzo, als, volgens het bevel van Christus,
aan de gelovigen, allen en een iegelijk, verkondigd en openlijk betuigd wordt, dat hun,
zo dikwijls als zij de beloftenis des Evangelies met een waar geloof aannemen,
waarachtelijk al hun zonden van God, om der verdiensten van Christus' wil, vergeven zijn; daarentegen allen ongelovigen, en die zich niet van harte bekeren, verkondigd en betuigd wordt,
dat de toorn Gods en de eeuwige verdoemenis op hen ligt,
zolang als zij zich niet bekeren;
naar welk getuigenis des Evangelies
God zal oordelen, beide in dit en in het toekomende leven.