Homoseksualiteit

[DDD]

Volgens mij ging het om erbij horen of niet.
Als je dat inzet als 'sanctie' is de liefde inderdaad niet onvoorwaardelijk.

Dat is de formulering die gebruikt wordt in een bredere casus van sociale veiligheid bieden op scholen.
De sanctie is anders, maar het gevolg is dat mensen uit elkaar groeien, dan hoor je er niet meer bij.

Nee, dat zijn twee heel verschillende dingen. Het heeft niets met elkaar te maken.

Als je een kind een week huisarrest geeft, betekent dat niet dat hij er niet meer bijhoort. Misschien is het wel eerder andersom, dat als je een kind los moet laten, dat eerder het geval is.

Maar het ging er nu over dat jij dan vond dat iemand er niet meer bijhoort, in de context van een gezin. Dus niet meer (volledig) bij het gezin behoort. Ik vind dat ongehoord.

[Herman]

Volgens mij ging het om erbij horen of niet.
Als je dat inzet als 'sanctie' is de liefde inderdaad niet onvoorwaardelijk.

Dat is de formulering die gebruikt wordt in een bredere casus van sociale veiligheid bieden op scholen.
De sanctie is anders, maar het gevolg is dat mensen uit elkaar groeien, dan hoor je er niet meer bij.

Nee, dat zijn twee heel verschillende dingen. Het heeft niets met elkaar te maken.

Als je een kind een week huisarrest geeft, betekent dat niet dat hij er niet meer bijhoort. Misschien is het wel eerder andersom, dat als je een kind los moet laten, dat eerder het geval is.

Maar het ging er nu over dat jij dan vond dat iemand er niet meer bijhoort, in de context van een gezin. Dus niet meer (volledig) bij het gezin behoort. Ik vind dat ongehoord.

Dat zie ik toch echt anders, zeker als we de zin uit het artikel nog eens overlezen. Het gaat om een plek bieden waar veiligheid wordt gewaarborgd en dat dus een plek is waar je voelt er helemaal bij te horen. Dat is volgens mij gewoon niet mogelijk als er divergerende visies zijn tussen ouders en kinderen, over om het even welk onderwerp. In mijn eerste reactie noemde ik: dat levert pijn en onbegrip op, ook al blijft iemand je kind. Dus ik zie het als een innerlijke verwijdering en die innerlijke verwijdering kan je niet oplossen door schijnheilig te doen dat je er toch nog echt bij hoort. Liefde kan omgaan met gebreken van anderen, maar 'erbij horen' is wat mij betreft een definitie van inclusiviteit, en dat kan nou net niet. Mogelijk is mijn positie zo meer duidelijk.

Ik heb ook niet bedoelt te zeggen dat je iemand het huis uit moet gooien, ook al wordt dat me nu gevraagd. Daarom zeg ik dat nog maar even extra.

[DDD]

Nee. Maar het lijkt een definitiekwestie.

Ik vind het heel vreemd als iemand meent er niet bij te horen omdat hij het niet met de meerderheid eens is. Maar als iemand zo in elkaar zit, dan wordt dat wel lastig. Ik vraag me haast af of je dan niet een psychologisch onderzoek moet laten doen.

Ik denk zelf dat de meeste pubers zulke dingen aan heel andere dingen afmeten dan aan opvattingen. Maar ik ben geen psycholoog.

[merel]

Natuurlijk blijft een kind erbij horen als het andere opvattingen heeft. De relatie ouder/kind/gezin wordt toch niet anders? Of behoort een kind die de kerk/geloof vaarwel zegt er ook niet helemaal meer bij?

[Konijntje]

Waar het op aankomt, is dat we vasthouden aan het Bijbelse onderwijs, over welk onderwerp dan ook. Ondertussen moeten onze kinderen weten: als ik ergens een andere mening over heb, kan en mag ik dat zeggen. Mijn ouders, de docent of de catecheet zullen het misschien betreuren, maar ze zullen me er niet om afwijzen. Ik hoor er voor hen dan nog steeds helemaal bij.

Ik krijg de eerste en de laatste zin niet bij elkaar. Volgens mij hoor je er niet meer helemaal bij als je als kind voor andere normen kiest dan je ouders wensen. Dus om het voor mezelf scherp te stellen: je kiest voor volledige acceptatie en laat de bijbelse norm vallen. Of je houdt vast aan de norm en dat levert dan pijn en onbegrip op, ook al blijft iemand je kind.

Als je de vetgedrukte zinnen achter elkaar leest, is er inderdaad een schijnbare tegenstelling. De laatste zin is echter onlosmakelijk verbonden met de zin er voor: Mijn ouders, de docent of de catecheet zullen het misschien betreuren, maar ze zullen me er niet om afwijzen.

Oftewel (in mijn eigen woorden): de zonde moet je als ouders afwijzen, maar de zondaar wijs je niet af.

[Herman]

Oftewel (in mijn eigen woorden): de zonde moet je als ouders afwijzen, maar de zondaar wijs je niet af.

Ook dat is in 2025 onmogelijk omdat zelfidentificatie plaatsvind via seksualiteit, misschien niet voor bijbels denkende christenen, maar maatschappij breed is dat aan elkaar gekoppeld.

[Konijntje]

Oftewel (in mijn eigen woorden): de zonde moet je als ouders afwijzen, maar de zondaar wijs je niet af.

Ook dat is in 2025 onmogelijk omdat zelfidentificatie plaatsvind via seksualiteit, misschien niet voor bijbels denkende christenen, maar maatschappij breed is dat aan elkaar gekoppeld.

Dat is inderdaad een (grote) zorg dat er binnen onze maatschappij steeds minder ruimte is voor een andere mening.

Tegelijkertijd blijft wat mij betreft staan dat je als christen de zonde moet afwijzen, maar de zondaar niet. Ongeacht wat de buitenwereld daar van vindt.

[Profesto]

Oftewel (in mijn eigen woorden): de zonde moet je als ouders afwijzen, maar de zondaar wijs je niet af.

Ook dat is in 2025 onmogelijk omdat zelfidentificatie plaatsvind via seksualiteit, misschien niet voor bijbels denkende christenen, maar maatschappij breed is dat aan elkaar gekoppeld.

Dat is inderdaad een (grote) zorg dat er binnen onze maatschappij steeds minder ruimte is voor een andere mening.

Tegelijkertijd blijft wat mij betreft staan dat je als christen de zonde moet afwijzen, maar de zondaar niet. Ongeacht wat de buitenwereld daar van vindt.

Vergeet niet dat er genoeg christenen zijn die de zondaar net zo hard afwijzen als de zonde. De praktijk is nu eenmaal wat weerbarstiger dan de theorie.

[J.C. Philpot]

Tegelijkertijd blijft wat mij betreft staan dat je als christen de zonde moet afwijzen, maar de zondaar niet. Ongeacht wat de buitenwereld daar van vindt.

Vergeet niet dat er genoeg christenen zijn die de zondaar net zo hard afwijzen als de zonde. De praktijk is nu eenmaal wat weerbarstiger dan de theorie.

Er zijn tevens ook genoeg (te veel) mensen die zich christen noemen, en zowel de zonde als de zondaar omarmen.

[helma]

Tegelijkertijd blijft wat mij betreft staan dat je als christen de zonde moet afwijzen, maar de zondaar niet. Ongeacht wat de buitenwereld daar van vindt.

Vergeet niet dat er genoeg christenen zijn die de zondaar net zo hard afwijzen als de zonde. De praktijk is nu eenmaal wat weerbarstiger dan de theorie.

Er zijn tevens ook genoeg (te veel) mensen die zich christen noemen, en zowel de zonde als de zondaar omarmen.

Ik denk dat dat inmiddels de meerderheid is.

[Herman]

Vergeet niet dat er genoeg christenen zijn die de zondaar net zo hard afwijzen als de zonde. De praktijk is nu eenmaal wat weerbarstiger dan de theorie.

De zinsnede is dan ook zeer arbitrair en vind geen bijbelse grond. Het is aardig als werkhypothese, maar ook niet meer dan dat. Zeker als je vasthoudt aan de leer van het laatste oordeel, waarin God al onze werken in het gericht brengt, dan blijkt uiteindelijk dat de volhardende zondaar vanwege zijn werken wordt geoordeeld en met de bokken naar de eeuwige straf wordt verordend. Zonde en zondaar valt in de bijbel maar al te vaak samen.

Nu kan ik me zo'n oordeel over een ander niet aanmeten, maar deze theologie vind ik wel bijbels en ik zal daar dus af en toe wat over willen zeggen of horen. Maar het oordeel van definitieve uitsluiting is tegenwoordig amper meer aanvaard binnen de kerk. Daarvoor verzinnen we andere theologische concepten.

[Konijntje]

Oftewel (in mijn eigen woorden): de zonde moet je als ouders afwijzen, maar de zondaar wijs je niet af.

Ook dat is in 2025 onmogelijk omdat zelfidentificatie plaatsvind via seksualiteit, misschien niet voor bijbels denkende christenen, maar maatschappij breed is dat aan elkaar gekoppeld.

Dat is inderdaad een (grote) zorg dat er binnen onze maatschappij steeds minder ruimte is voor een andere mening.

Tegelijkertijd blijft wat mij betreft staan dat je als christen de zonde moet afwijzen, maar de zondaar niet. Ongeacht wat de buitenwereld daar van vindt.

Vergeet niet dat er genoeg christenen zijn die de zondaar net zo hard afwijzen als de zonde. De praktijk is nu eenmaal wat weerbarstiger dan de theorie.

Dat is een kwalijke zaak. Ik ben daarom ook blij met het artikel in het RD waarin Van Wijngaarden en Stam een heldere en pastorale visie weergeven, waarin de zonde wordt afgewezen, maar tegelijkertijd ook aandacht is om de zondaar een veilige omgeving en luisterend oor te bieden.

[J.C. Philpot]

Dat is een kwalijke zaak. Ik ben daarom ook blij met het artikel in het RD waarin Van Wijngaarden en Stam een heldere en pastorale visie weergeven, waarin de zonde wordt afgewezen, maar tegelijkertijd ook aandacht is om de zondaar een veilige omgeving en luisterend oor te bieden.

In de Nederlandse Geloofsbelijdenis staat:

De merktekenen, om de ware Kerk te kennen, zijn deze:
zo de Kerk de reine predikatie des evangelies oefent; c
indien zij gebruikt de reine bediening der sacramenten, d
gelijk ze Christus ingesteld heeft; zo de kerkelijke tucht gebruikt wordt, om de zonden te straffen. e

Ik ben benieuwd hoe je jouw stelling (de zonde afwijzen maar de zondaar niet) zich volgens jou verhoudt met de Bijbelse tuchtuitoefening. Heb je daar een visie op?

[Konijntje]

Dat is een kwalijke zaak. Ik ben daarom ook blij met het artikel in het RD waarin Van Wijngaarden en Stam een heldere en pastorale visie weergeven, waarin de zonde wordt afgewezen, maar tegelijkertijd ook aandacht is om de zondaar een veilige omgeving en luisterend oor te bieden.

In de Nederlandse Geloofsbelijdenis staat:

De merktekenen, om de ware Kerk te kennen, zijn deze:
zo de Kerk de reine predikatie des evangelies oefent; c
indien zij gebruikt de reine bediening der sacramenten, d
gelijk ze Christus ingesteld heeft; zo de kerkelijke tucht gebruikt wordt, om de zonden te straffen. e

Ik ben benieuwd hoe je jouw stelling (de zonde afwijzen maar de zondaar niet) zich volgens jou verhoudt met de Bijbelse tuchtuitoefening. Heb je daar een visie op?

Uiteraard onderschrijf ik de Nederlandse Geloofsbelijdenis.

Mijn reacties hadden betrekking op het artikel in het RD. Daarin wordt met name de situatie van leerlingen besproken. Mensen die dus in de puberteit zitten en over het algemeen nog geen geloofsbelijdenis hebben gedaan.

[DDD]

Maar dat doet toch aan de vraag niet af. Dat is een spannende relatie. De bijbelse tuchtuitoefening is feitelijk haast niet meer mogelijk.

Als de ene kerkenraad het koninkrijk Gods voor iemand sluit, dan opent een andere kerkenraad dat soms weer. Althans, als je de catechismus daarin volgt.

De huidige netwerksamenleving geeft ook problemen met het uitsluiten uit een plaatselijke gemeente. De bedoelde afschrikwekkende werking is er nauwelijks nog. De vraag is dan of dat uberhaupt nog mogelijk is.