Beroepingswerk discussie [4]

[Geytenbeekje]

Eergisteren keek ik op dominees.nl (dat doe ik overigens bijna dagelijks) en ik klikte door op de gemeente Kapelle-Biezelinge (ben daar een paar jaar geleden een keer naar de kerk geweest toen ik met mijn schoonfamilie mee was op vakantie). Ik zag daar bij 1985 ds. J. van Vliet staan en tot mijn verbazing stond er bij de intrede en het afscheid dezelfde datum. Uiteraard even gegoogeld en ik schrok toch wel. Blijkt dat hij tijdens zijn intrededienst op de kansel is overleden... Zo kan het dus ook gaan. Je denkt als predikant dat de Heere je nodig heeft in een nieuwe gemeente en als gemeente ben je blij met een nieuwe predikant en dan gebeurt er zoiets onbegrijpelijks.
Overigens hoop ik dat deze roepstem voor velen tot zegen is geweest.

Zijn hier wellicht mensen die deze gebeurtenis van dichtbij hebben meegemaakt?

Dit was me bekend. Als een dominee losgemaakt wordt van een gemeente weet hij niet altijd van tevoren wat dat beduidt. Als hij dan een beroep krijgt kan hij menen dat te moeten aannemen.
Dat is meer gebeurd. Ik zou verschillende voorbeelden kunnen noemen. Ook b.v. ds. A. Kot, predikant van de Vrije Oud Gereformeerde Gemeente laatstelijk gestaan in H.I.-Ambacht voelde dat hij losgemaakt werd van de gemeente van Rijssen. Hij kreeg een beroep van H.I.-Ambacht en meende dat aan te moeten nemen. Tijdens de intrede werd hij onwel, en na slechts (ik meen) 9 preken in die gemeende werd hij opgenomen in Heerlijkheid.
Zijn laatste preken staan in het boek "Gods weg is volmaakt". Wellicht nog tweedehands te koop? Het zoeken zeker waard.

In de NHK van Opheusden in de 19e eeuw is het gebeurd dat een dominee zijn armen spreidde en er een bliksem op hem kwam en ook meteen overleed.

[Herman]

In de NHK van Opheusden in de 19e eeuw is het gebeurd dat een dominee zijn armen spreidde en er een bliksem op hem kwam en ook meteen overleed.

Je kunt de geschiedenis overigens lezen op het wereldwijde web. De kroniekschrijver die dit verhaal heeft opgeschreven, schrijft in een typische 19e eeuwse dramatische stijl:

„Nogmaals sloeg de predikant hét oog op mij en stond eenige seconden als met gevouwen handen. Wie zal ons zeggen of hij peinsde, dan wel of zijn kinderlijk vroom gemoed zich in gebed verhief tot den Almagtigen?". Op datzelfde ogenblik slaat er een vonk op het voorhoofd van de dominee. Hij is door de bliksem getroffen. Het hoofd valt voorover en het lichaam achterwaarts. Daarna spleet de voet van de kansel uiteen, de donder barstte huiveringwekkend los, de kerk daverde. Op een enkeling na, die zich naar de getroffen predikant begaven, verliet iedereen in doodsangst de kerk.

Overigens raad ik aan het hele verhaal over ds. A. van Herwaarden te lezen om aan alle woorden en het gebeuren zelf een duiding te kunnen geven.

[Geytenbeekje]

In de NHK van Opheusden in de 19e eeuw is het gebeurd dat een dominee zijn armen spreidde en er een bliksem op hem kwam en ook meteen overleed.

Je kunt de geschiedenis overigens lezen op het wereldwijde web. De kroniekschrijver die dit verhaal heeft opgeschreven, schrijft in een typische 19e eeuwse dramatische stijl:

„Nogmaals sloeg de predikant hét oog op mij en stond eenige seconden als met gevouwen handen. Wie zal ons zeggen of hij peinsde, dan wel of zijn kinderlijk vroom gemoed zich in gebed verhief tot den Almagtigen?". Op datzelfde ogenblik slaat er een vonk op het voorhoofd van de dominee. Hij is door de bliksem getroffen. Het hoofd valt voorover en het lichaam achterwaarts. Daarna spleet de voet van de kansel uiteen, de donder barstte huiveringwekkend los, de kerk daverde. Op een enkeling na, die zich naar de getroffen predikant begaven, verliet iedereen in doodsangst de kerk.

Overigens raad ik aan het hele verhaal over ds. A. van Herwaarden te lezen om aan alle woorden en het gebeuren zelf een duiding te kunnen geven.

idd beter, maar wist niet of het op internet vermeld stond.

[pierre27]

Maar de verhalen worden steeds bijzonderder en mystieker, en tegelijkertijd,de keren dat het misgaat in een gemeente ook.
Dus stuk nuchterheid en dat erkennen. En eerlijk zijn als er misschien andere redenen zijn van aannemen of bedanken.

Is dat zo? Het is waar dat er de afgelopen jaren diverse voorvallen zijn geweest, maar is dat meer dan vroeger? En zo ja, ligt dat aan ongeestelijk omgaan met beroepingswerk, of zijn er andere oorzaken?

Ik ben ergens nog wel benieuwd naar een antwoord op deze vraag...

[Jantje]

Ds. F.J. Dieleman nam vanuit Yerseke een beroep aan naar Moerkapelle. Voor hij daar bevestigd werd, kwam hij om bij een ongeluk op een spoorwegovergang bij Den Dolder.

En kand. Joh. van Dijke kreeg in zijn studententijd een ernstige ziekte. Hij nam nog een beroep aan naar Tholen, maar overleed kort daarna.

[samanthi]

Maar de verhalen worden steeds bijzonderder en mystieker, en tegelijkertijd,de keren dat het misgaat in een gemeente ook.
Dus stuk nuchterheid en dat erkennen. En eerlijk zijn als er misschien andere redenen zijn van aannemen of bedanken.

Is dat zo? Het is waar dat er de afgelopen jaren diverse voorvallen zijn geweest, maar is dat meer dan vroeger? En zo ja, ligt dat aan ongeestelijk omgaan met beroepingswerk, of zijn er andere oorzaken?

Ik ben ergens nog wel benieuwd naar een antwoord op deze vraag...

Johannes de Doper heeft maar een half jaar gepreekt

[pierre27]

Maar de verhalen worden steeds bijzonderder en mystieker, en tegelijkertijd,de keren dat het misgaat in een gemeente ook.
Dus stuk nuchterheid en dat erkennen. En eerlijk zijn als er misschien andere redenen zijn van aannemen of bedanken.

Is dat zo? Het is waar dat er de afgelopen jaren diverse voorvallen zijn geweest, maar is dat meer dan vroeger? En zo ja, ligt dat aan ongeestelijk omgaan met beroepingswerk, of zijn er andere oorzaken?

Ik ben ergens nog wel benieuwd naar een antwoord op deze vraag...

Johannes de Doper heeft maar een half jaar gepreekt

Mij ontgaat elke verband tussen jouw en mijn opmerking.

[refo]

Dat komt omdat je halverwege de discussie komt binnenvallen. De opmerking is zeer terzake.

[Mannetje]

Dat komt omdat je halverwege de discussie komt binnenvallen. De opmerking is zeer terzake.

Niet als reactie op mijn vraag aan Bezorgd. Jouw opmerking werpt daar al evenmin licht over.

[samanthi]

Ds. F.J. Dieleman nam vanuit Yerseke een beroep aan naar Moerkapelle. Voor hij daar bevestigd werd, kwam hij om bij een ongeluk op een spoorwegovergang bij Den Dolder.

En kand. Joh. van Dijke kreeg in zijn studententijd een ernstige ziekte. Hij nam nog een beroep aan naar Tholen, maar overleed kort daarna.

Johannes de Doper heeft maar een half jaar gepreekt

Hier hoorde hij, dank je wel pierre27

[eilander]

Eergisteren keek ik op dominees.nl (dat doe ik overigens bijna dagelijks) en ik klikte door op de gemeente Kapelle-Biezelinge (ben daar een paar jaar geleden een keer naar de kerk geweest toen ik met mijn schoonfamilie mee was op vakantie). Ik zag daar bij 1985 ds. J. van Vliet staan en tot mijn verbazing stond er bij de intrede en het afscheid dezelfde datum. Uiteraard even gegoogeld en ik schrok toch wel. Blijkt dat hij tijdens zijn intrededienst op de kansel is overleden... Zo kan het dus ook gaan. Je denkt als predikant dat de Heere je nodig heeft in een nieuwe gemeente en als gemeente ben je blij met een nieuwe predikant en dan gebeurt er zoiets onbegrijpelijks.
Overigens hoop ik dat deze roepstem voor velen tot zegen is geweest.

Zijn hier wellicht mensen die deze gebeurtenis van dichtbij hebben meegemaakt?

Ik kan me nog zeer goed herinneren dat mijn meester van toen de volgende dag hier heel ontroerd over vertelde. Of hij er bij geweest was, zou ik echter niet kunnen vertellen. Maar zijn verhaal heeft wel indruk op mij gemaakt, als jongen van 9 jaar.

[Bezorgd]

Maar de verhalen worden steeds bijzonderder en mystieker, en tegelijkertijd,de keren dat het misgaat in een gemeente ook.
Dus stuk nuchterheid en dat erkennen. En eerlijk zijn als er misschien andere redenen zijn van aannemen of bedanken.

Is dat zo? Het is waar dat er de afgelopen jaren diverse voorvallen zijn geweest, maar is dat meer dan vroeger? En zo ja, ligt dat aan ongeestelijk omgaan met beroepingswerk, of zijn er andere oorzaken?

Ik ben ergens nog wel benieuwd naar een antwoord op deze vraag...

Daar zou heel wat over te zeggen zijn.
Maar aangezien generaliserend over beroepingswerk spreken inderdaad geen schoonheidsprijs verdient wil ik voorzichtig zijn.

Ik denk dat we voor een groot deel de nuchterheid van ds Kersten kwijt zijn: "Niet elke predikant past bij een gemeente, en niet elke gemeente past bij een predikant"
Maar heel voorzichtig gezegd, zonder op specifieke situaties in te gaan:
Als je nu ziet hoe vaak sommige predikanten beroepen worden uit zeer diverse gemeenten, kan ik me niet aan de indruk onttrekken, dat het ook een vorm van 'prijsschieten' is vanuit sommige gemeenten. En dat er van de kant van predikanten ook nog wel eens kerkpolitieke of vleselijke redenen meewegen in het aannemen van een beroep.
Dat kan vaak niet anders dan fout gaan.

[samanthi]

Maar de verhalen worden steeds bijzonderder en mystieker, en tegelijkertijd,de keren dat het misgaat in een gemeente ook.
Dus stuk nuchterheid en dat erkennen. En eerlijk zijn als er misschien andere redenen zijn van aannemen of bedanken.

Is dat zo? Het is waar dat er de afgelopen jaren diverse voorvallen zijn geweest, maar is dat meer dan vroeger? En zo ja, ligt dat aan ongeestelijk omgaan met beroepingswerk, of zijn er andere oorzaken?

Ik ben ergens nog wel benieuwd naar een antwoord op deze vraag...

Daar zou heel wat over te zeggen zijn.
Maar aangezien generaliserend over beroepingswerk spreken inderdaad geen schoonheidsprijs verdient wil ik voorzichtig zijn.

Ik denk dat we voor een groot deel de nuchterheid van ds Kersten kwijt zijn: "Niet elke predikant past bij een gemeente, en niet elke gemeente past bij een predikant"
Maar heel voorzichtig gezegd, zonder op specifieke situaties in te gaan:
Als je nu ziet hoe vaak sommige predikanten beroepen worden uit zeer diverse gemeenten, kan ik me niet aan de indruk onttrekken, dat het ook een vorm van 'prijsschieten' is vanuit sommige gemeenten. En dat er van de kant van predikanten ook nog wel eens kerkpolitieke of vleselijke redenen meewegen in het aannemen van een beroep.
Dat kan vaak niet anders dan fout gaan.

Rad van avontuur
Betekent dit dat we met deze zinsnede in de praktijk niet veel kunnen?
„Als God het toepast, kan het voor jou betekenis hebben. Maar ik heb zeker niet elk beroep ervaren als een roeping van God. Er is op dat terrein ontzaglijk veel geklungel. Ik zeg wel ''s: het uitbrengen van een beroep is vaak een draaien aan het rad van avontuur Een kerkeraad zit te wikken en te wegen. Wie past nou hier? Ik geloof dat Jan hier wel passen zou, zegt de een. Een volgende voelt meer voor Piet. En Gerrit kan er ook nog mee door. Zo krijg je een rijtje namen. En dan wordt er beroepen. Het rad wordt rondgedraaid. Eerst Jan maar proberen. Hij bedankt. Het is Gods tijd nog niet. Want we hebben overal een tekst voor. Opnieuw draaien. Weer mis. Tjonge jonge, veel wederwaardigheden, veel tegenslagen zijn ons deel. We blijven vroom. En dan is het ineens raak. De dominee komt! En dan zó''n dominee, van God gekregen. Geweldig! Heel de gemeente wordt op stelten gezet, collecte gehouden, pastorie ingericht, volle kerk met de intreedienst. Wat zijn we toch gezegend! En als je twee jaar verder bent, vragen dezelfde mensen: wanneer zoud-ie vertrekken? Was daar dan geloof bij dat beroep? Of wou het volk alleen maar een koning, ongeacht of dat een Saul of een David is?"

bron https://www.digibron.nl/search/detail/1 ... een-beroep

[DDD]

Het komt ook omdat veel kerkenraden geen referenties inwinnen. De cultuur is bovendien voorzichtig, zodat beroepende kerkenraden vaak nauwelijks op de hoogte zijn van het functioneren van een predikant, in ieder geval niet via de officiële kanalen.

Daar komt nog eens bij dat sommige kerkenraden opzettelijk predikanten kandideren die niet bij de gemeente passen, bijvoorbeeld omdat de kerkenraad is overgenomen door één flank van de kerkelijke gemeente en deze meent dat het beter voor de gemeente is als iedereen voortaan alleen preken van eigen smaak hoort.

[Jantje]

Het komt ook omdat veel kerkenraden geen referenties inwinnen. De cultuur is bovendien voorzichtig, zodat beroepende kerkenraden vaak nauwelijks op de hoogte zijn van het functioneren van een predikant, in ieder geval niet via de officiële kanalen.

Daar komt nog eens bij dat sommige kerkenraden opzettelijk predikanten kandideren die niet bij de gemeente passen, bijvoorbeeld omdat de kerkenraad is overgenomen door één flank van de kerkelijke gemeente en deze meent dat het beter voor de gemeente is als iedereen voortaan alleen preken van eigen smaak hoort.

Ik houd niet van mensen die voor eigen parochie preken.