Marck schreef: ↑15 feb 2024, 18:06 Deputaatschap kerkelijke dienstverlening heeft een wilsbeschikking genaamd: Zo wil ik het. Het lijkt me een nuttig hulpmiddel om je wensen aan te geven. Iemand hier bekend mee?

Jazeker.

Marck schreef: ↑15 feb 2024, 18:06 Deputaatschap kerkelijke dienstverlening heeft een wilsbeschikking genaamd: Zo wil ik het. Het lijkt me een nuttig hulpmiddel om je wensen aan te geven. Iemand hier bekend mee?

https://www.deputaatschapdmz.nl/wp-cont ... fenis.pdf

Dank je. Ik zat ook even te zoeken maar kon het zo snel niet vinden.

Ja ik heb hem op papier maar moet het nog eens goed doorlezen.

Classis Barneveld
Het lijstje compleet

Classis Barneveld
Barneveld C
2023 2388 leden
2024 2393 leden

Barneveld Z
2023 2150 leden
2024 2193 leden

De Valk Wekerom
2023 2141 leden
2024 2147 leden

Ede
2023 1439 leden
2024 1460 leden

Elspeet
2023 1042 leden
2024 1043 leden

Ermelo
2023 908 leden
2024 920 leden

Kootwijkerbroek
2023 2385 leden
2024 2400 leden

Nijkerk
2023 399 leden
2024 402 leden

Rhenen
2023 1084 leden
2024 1018 leden

Scherpenzeel
2023 2131 leden
2024 2142 leden

Uddel
2023 529 leden
2024 526 leden

Veenendaal
2023 2316 leden
2024 2353 leden

Wageningen
2023 714 leden
2024 716 leden

Totaal
2023 19,626 leden

2024 19,716 leden

Als ik het goed heb gelezen in het RD kan het predikantentekort binnen de GG over niet al te lange tijd tot het verleden behoren.

Hoewel de gemeente in Nof HaGalil (voorheen Nazareth-Illit) zelfstandig is, „hecht deze aan de band met het deputaatschap en de gemeenten die wij vertegenwoordigen”. Het deputaatschap was daarom „nauw betrokken” bij de toelating van [diaken] Ben Dayan tot het predikantsambt.

helma schreef: ↑15 feb 2024, 12:52 Dat zou inderdaad kunnen ja. De >6 bezoeken per jaar bij mijn moeder is half half. Komt ook wel door ziekte/sterfgevallen, maar die heeft mijn schoonmoeder ook ervaren.

Wat is over het algemeen gebruikelijk qua pastorale bezoeken bij overlijden van familieleden binnen de GG?

Wijzelf hebben in korte tijd 2 familieleden dichtbij verloren, maar hebben niets van onze kerkenraad gehoord. Ze waren wel op de hoogte.

Een belletje van je wijkouderling, met aanbod om langs te komen, lijkt me wel het minste.

Jannah schreef: ↑16 feb 2024, 16:10

helma schreef: ↑15 feb 2024, 12:52 Dat zou inderdaad kunnen ja. De >6 bezoeken per jaar bij mijn moeder is half half. Komt ook wel door ziekte/sterfgevallen, maar die heeft mijn schoonmoeder ook ervaren.

Wat is over het algemeen gebruikelijk qua pastorale bezoeken bij overlijden van familieleden binnen de GG?

Wijzelf hebben in korte tijd 2 familieleden dichtbij verloren, maar hebben niets van onze kerkenraad gehoord. Ze waren wel op de hoogte.

Bezoek na overlijden van eerstegraads familieleden was/is bij ons gebruikelijk.

Tegelijkertijd moet je zulke regels niet in beton gieten. Een alleenstaande vrouw die jaar na jaar haar broers en zussen en aangetrouwden ziet overlijden, zou ik toch wel meerdere keren bezoeken.

Jannah schreef: ↑16 feb 2024, 16:10

helma schreef: ↑15 feb 2024, 12:52 Dat zou inderdaad kunnen ja. De >6 bezoeken per jaar bij mijn moeder is half half. Komt ook wel door ziekte/sterfgevallen, maar die heeft mijn schoonmoeder ook ervaren.

Wat is over het algemeen gebruikelijk qua pastorale bezoeken bij overlijden van familieleden binnen de GG?

Wijzelf hebben in korte tijd 2 familieleden dichtbij verloren, maar hebben niets van onze kerkenraad gehoord. Ze waren wel op de hoogte.

Het is afhankelijk van hoe dichtbij "dichtbij" is, en of het bekend is bij de kerkenraad/wijkouderling (ik weet niet of de overledenen ook lid waren in jouw gemeente, en zo niet of je de kerkenraad op de hoogte hebt gesteld.

Maar als het echt heel dichtbij is is in ieder geval een telefoontje (met evt de mogelijkheid tor bezoek) wel gebruikelijk.

Masr ambtsdragers zijn ook mensen met een baan, gezin en daarnaast veel werk in de kerk. Dus een fout is helaas snel gemaakt, al zou dat niet moeten. Ik zou gewoon open communiceren, de wijkouderling bellen en aangeven dat je behoefte hebt aan een bezoek. Dat is voor iedereen beter als met onuitgesproken verwachtingen of zelfs een verwijt rond blijven lopen.

Het is altijd fijn als een ambtsdrager 'uit zichzelf' meeleeft. Tegelijk verbaas ik me er soms over dat mensen stilzwijgend best veel initiatief verwachten van die mannen met een eigen baan, gezin, zorgen, gezondheid, enz.

Ook mbt pastoraat geldt: wacht niet lijdelijk af.

Ik ervaar in onze huidige gemeente veel contact met vrijwel alle kerkenraadsleden. Maar dat komt ook doordat ik ze altijd kan appen, bellen of mailen. Daarnaast zijn ze voor en na de diensten fysiek benaderbaar.

... en het blijken zelfs gewone mensen te zijn! Dus zo'n afstand hoeft er niet te zijn.

Mistig schreef: ↑15 feb 2024, 10:34 Wat mooi!

https://www.rd.nl/artikel/1052949-diake ... of-hagalil

Inderdaad mooi! Maar ik zal wel de nieuwsbrieven van ds. Dekker die ik al meer dan 15 jaar lees gaan missen. Ik las en lees ze altijd graag.

helma schreef:

Charles schreef:

merel schreef: ↑15 feb 2024, 07:50

Charles schreef: ↑14 feb 2024, 12:15 Soms denk ik: laat die kerkelijke begrafenis maar zitten. Of iig het begraven zelf een familieaangelegenheid zonder kerkelijke toespraak van iemand die je toch niet gekend heeft.

Mag ik vragen waarom jij nog lid bent van de GG? Als deze vraag te persoonlijk is, moet je die negeren

Al paar keer meegemaakt dat ds. ook aan het graf nog het woord voert (terwijl er net een dienst is geweest). Voor mij doet dat afbreuk. Ds. kent vaak diegene niet (of had kunnen kennen maar toonde geen belangstelling want bijbaantje x, y, z*). Kerkdienst oké, maar ik zou de begrafenis daarna zelf vorm geven. Iets lezen of zingen wat de overledene na aan het hart lag, Onze Vader samen bidden. Zoiets.

* Groot probleem in GG, predikanten zitten overal op en in maar verwaarlozen hun kudde.

Pas was ik bij een begrafenis waar alleen vader nog reformatorisch kerkte en ieder kind daar ver vandaan gegroeid was. De rouwdienst was in de plaatselijke HHG.
Aan het graf deed de familie hetzelf. Met respect werd er gesproken over vader die altijd met hen het gesprek was blijven aangaan over het geloof en veel verdriet had gehad over het feit dat zijn kinderen andere (geloofs-)keuzes gemaakt hadden. Ik vond de manier waarop bijzonder respectvol. En begreep hun keuze ook.

Vandaag een begrafenis met twee predikanten, één sprak in de rouwdienst en één op de begraafplaats. Op de begrafenis was het als het ware nog een keer een preek, een half uur. Dat was echt te lang, een oudere dame ging bijna door de knieën. Het jammere is dat je je dit herinnert en de boodschap vrijwel niet. Ook omdat het een soort herhaling was van de rouwdienst.

Maanenschijn schreef: ↑16 feb 2024, 18:05 Vandaag een begrafenis met twee predikanten, één sprak in de rouwdienst en één op de begraafplaats. Op de begrafenis was het als het ware nog een keer een preek, een half uur. Dat was echt te lang, een oudere dame ging bijna door de knieën. Het jammere is dat je je dit herinnert en de boodschap vrijwel niet. Ook omdat het een soort herhaling was van de rouwdienst.

Jammer. Wat zou de intentie van de tweede predikant kunnen zijn volgens jou?

Ararat schreef:

Maanenschijn schreef: ↑16 feb 2024, 18:05 Vandaag een begrafenis met twee predikanten, één sprak in de rouwdienst en één op de begraafplaats. Op de begrafenis was het als het ware nog een keer een preek, een half uur. Dat was echt te lang, een oudere dame ging bijna door de knieën. Het jammere is dat je je dit herinnert en de boodschap vrijwel niet. Ook omdat het een soort herhaling was van de rouwdienst.

Jammer. Wat zou de intentie van de tweede predikant kunnen zijn volgens jou?

De goede intentie om nogmaals de mensen hun zondigheid en genademiddel aan te wijzen. Ga ik van uit.