Afgewezen schreef:Dat kan niet. Want dan zou je meteen genezen zijn.

Je bedoelt dat het vastklemmen aan "Wie zoekt ZAL vinden" geen daad van geloof is?
Zelfs onder het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid vanwege eigen schuld en onmogelijkheid om via de wet gerechtigheid te kunnen aanbrengen?
Want al kan het niet, het bestaat ondertussen wel!
Dogmatisch concluderen dat het niet kan is makkelijk zat. Maar nu de praktijk. En de beleving van de zondaar die naakt voor God staat en met de tollenaar eerst naar de tempel gaat om zich op de borst te slaan en om genade in Christus te smeken.

Joannah schreef:Alleen als je geloof groot genoeg is om te weten dat God bij machte is om het op die manier te werken.

Je bedoelt, in die omstandigheden mag iemand dus belijdenis doen van het geloof?

GJdeBruijn schreef:

Afgewezen schreef:Dat kan niet. Want dan zou je meteen genezen zijn.

Je bedoelt dat het vastklemmen aan "Wie zoekt ZAL vinden" geen daad van geloof is?
Zelfs onder het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid vanwege eigen schuld en onmogelijkheid om via de wet gerechtigheid te kunnen aanbrengen?
Want al kan het niet, het bestaat ondertussen wel!
Dogmatisch concluderen dat het niet kan is makkelijk zat. Maar nu de praktijk. En de beleving van de zondaar die naakt voor God staat en met de tollenaar eerst naar de tempel gaat om zich op de borst te slaan en om genade in Christus te smeken.

De ziel van de tollenaar was al gered toen hij zich op de borst sloeg.

PvS schreef:De ziel van de tollenaar was al gered toen hij zich op de borst sloeg.

Maar wist die tollenaar dat op dat moment? En denk dan even aan die jongere die belijdenis moet doen.

GJdeBruijn schreef:

Afgewezen schreef:Dat kan niet. Want dan zou je meteen genezen zijn.

Je bedoelt dat het vastklemmen aan "Wie zoekt ZAL vinden" geen daad van geloof is?
Zelfs onder het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid vanwege eigen schuld en onmogelijkheid om via de wet gerechtigheid te kunnen aanbrengen?
Want al kan het niet, het bestaat ondertussen wel!
Dogmatisch concluderen dat het niet kan is makkelijk zat. Maar nu de praktijk. En de beleving van de zondaar die naakt voor God staat en met de tollenaar eerst naar de tempel gaat om zich op de borst te slaan en om genade in Christus te smeken.

Je refereerde aan de bloedvloeiende vrouw. Welnu, toen zij de zoom van Jezus' kleed aanraakte, voelde zij dat zij genezen was, want er ging kracht van Hem uit.

GJdeBruijn schreef:

PvS schreef:De ziel van de tollenaar was al gered toen hij zich op de borst sloeg.

Maar wist die tollenaar dat op dat moment? En denk dan even aan die jongere die belijdenis moet doen.

Weten wij wat geloof vermag?

Afgewezen schreef:Je refereerde aan de bloedvloeiende vrouw. Welnu, toen zij de zoom van Jezus' kleed aanraakte, voelde zij dat zij genezen was, want er ging kracht van Hem uit.

Maar die 10 sec. daarvoor? Of een uur daarvoor. Het voornemen om tot Hem te gaan in de verwachting dat Hij kán genezen.
Je begrijpt toch wel dat ik het verschil tussen zoeken en vinden bedoel, want daar ging het over. Nu even heel concreet.

PvS schreef:Weten wij wat geloof vermag?

Hoe kom je dat aan de weet? Wordt alles ineens, in één ogenblik geleerd, ook wat het geloof zelf betreft?
Ik weet het, retorische vragen en wedervragen zijn niet netjes, maar misschien is het wel verhelderend.

GJdeBruijn schreef:

Afgewezen schreef:Je refereerde aan de bloedvloeiende vrouw. Welnu, toen zij de zoom van Jezus' kleed aanraakte, voelde zij dat zij genezen was, want er ging kracht van Hem uit.

Maar die 10 sec. daarvoor? Of een uur daarvoor. Het voornemen om tot Hem te gaan in de verwachting dat Hij kán genezen.
Je begrijpt toch wel dat ik het verschil tussen zoeken en vinden bedoel, want daar ging het over. Nu even heel concreet.

Heel concreet: al dit gefilosofeer leidt nergens toe. Die vrouw was pas geholpen toen zij genezen was. Wie het waarlijk om de zaligheid te doen is, gaat zich niet behelpen met allerlei constructies over wat geloven nu wel of niet is, maar die is pas geholpen wanneer zijn ziel gered is.

GJdeBruijn schreef:

Afgewezen schreef:Dat kan niet. Want dan zou je meteen genezen zijn.

Je bedoelt dat het vastklemmen aan "Wie zoekt ZAL vinden" geen daad van geloof is?
Zelfs onder het hongeren en dorsten naar de gerechtigheid vanwege eigen schuld en onmogelijkheid om via de wet gerechtigheid te kunnen aanbrengen?
Want al kan het niet, het bestaat ondertussen wel!
Dogmatisch concluderen dat het niet kan is makkelijk zat. Maar nu de praktijk. En de beleving van de zondaar die naakt voor God staat en met de tollenaar eerst naar de tempel gaat om zich op de borst te slaan en om genade in Christus te smeken.

Jouw argumentatie is:
1. Je hebt bekommerde christenen, die niet van zichzelf durven zeggen dat ze geloven
2. De kerkenraad is geen hartenkenner, dus die kunnen niet oordelen of er sprake is van een waar geloof
3. Conclusie: we negeren de eis van Gods Woord, dat een waar geloof nodig is, want anders durven bekommerden geen belijdenis te doen.

Je maakt alleen een aantal denkfouten:
1. Je conclusie lost niets op, anders dan dat belijdenis een hol en leeg verschijnsel wordt. Belijdenis wordt dan iets wat je doet omdat je "de leeftijd" hebt. De voorbeelden zijn bekend: belijdeniscatechisatiegroepen van meer dan 40 man waarbij er 1 a 2 meedoen, en de rest verveeld rond zit te kijken of met het mobieltje speelt, en weigert mee te zingen (helaas is dit voorbeeld een feitelijke beschrijving zonder overdrijven van een concreet geval).
2. Ongeloof is zonde, ook voor bekommerden. Zekerheid is een kenmerk van het ware geloof. Als er sprake is van gebrek aan elke vorm van zekerheid, moeten we ons afvragen of we het moment van de bekering niet te vroeg leggen. Ik acht het in zo'n geval raadzaam om te wachten tot de zaken helderder zijn in de ziel.
3. De eis van Gods Woord mag onder geen beding aan de kant gezet worden, omdat het praktische problemen oplevert. Ik acht het juist heilzaam en pastoraal om iedereen, ook bekommerden, met de eis van Gods Woord te confronteren. Opdat zij voor Gods aangezicht zullen vragen om antwoorden, geloof en zekerheid, welke zij (naar luidt van Gods belofte: wie bidt zal ontvangen) ook zekerlijk krijgen zullen.

GJdeBruijn schreef:

PvS schreef:Weten wij wat geloof vermag?

Hoe kom je dat aan de weet? Wordt alles ineens, in één ogenblik geleerd, ook wat het geloof zelf betreft?
Ik weet het, retorische vragen en wedervragen zijn niet netjes, maar misschien is het wel verhelderend.

Ik geloof dat zijn schuld in één ogenblik 'opgelost' was met zijn zien op Jezus.

GJdeBruijn schreef:

Joannah schreef:Alleen als je geloof groot genoeg is om te weten dat God bij machte is om het op die manier te werken.

Je bedoelt, in die omstandigheden mag iemand dus belijdenis doen van het geloof?

Een ieder beproeve zichzelf, zegt de bijbel.
Had Jezus het ooit over toegangseisen(behalve dat je niet aan moet gaan uit honger en/of dorst)
Wie zou ik dan zijn om daarover te oordelen, God ziet het hart aan, en het gaat tussen Hem en de belijder.

Memento, dat bedoel ik niet.
Wat mijn punt is dat we nooit een belijdenis mogen verlangen van jongeren van een geloof dat in heel haar verzekerde volwassenheid in eigen waarneming aanwezig moet zijn.
En daaruit voortvloeiend kom je dan op een punt dat iemand wel kan geloven, maar dat er zelf niet voor kan houden. Daar is opwas nodig. De middelen daartoe zijn o.a. de sacramenten. Maar die zijn dan toegesloten omdat belijdenis vooraf noodzakelijk is.
Het hangt samen met ten minste de visie op geloof en haar aard aan de ene kant en met de visie op de weg waarin geloof wordt gewerkt. Deze zaken worden niet door iedereen hetzelfde gedefinieerd. Met als gevolg een discussie vooral over een theoretische ideale situatie.
Nogmaals: Geloofsbelijdenis=persoonlijk belijden van geloof. Daar geen misverstand over.

PvS schreef:

GJdeBruijn schreef:

PvS schreef:Weten wij wat geloof vermag?

Hoe kom je dat aan de weet? Wordt alles ineens, in één ogenblik geleerd, ook wat het geloof zelf betreft?
Ik weet het, retorische vragen en wedervragen zijn niet netjes, maar misschien is het wel verhelderend.

Ik geloof dat zijn schuld in één ogenblik 'opgelost' was met zijn zien op Jezus.

Nee, dat is om de vraag heen zwalken. Nogmaal: Wie zoekt ZAL vinden. Toekomstig vinden. Wat is dat zoeken? Geloofswerk of niet?

GJdeBruijn schreef:Memento, dat bedoel ik niet.
Wat mijn punt is dat we nooit een belijdenis mogen verlangen van jongeren van een geloof dat in heel haar verzekerde volwassenheid in eigen waarneming aanwezig moet zijn.
En daaruit voortvloeiend kom je dan op een punt dat iemand wel kan geloven, maar dat er zelf niet voor kan houden. Daar is opwas nodig. De middelen daartoe zijn o.a. de sacramenten. Maar die zijn dan toegesloten omdat belijdenis vooraf noodzakelijk is.
Het hangt samen met ten minste de visie op geloof en haar aard aan de ene kant en met de visie op de weg waarin geloof wordt gewerkt. Deze zaken worden niet door iedereen hetzelfde gedefinieerd. Met als gevolg een discussie vooral over een theoretische ideale situatie.
Nogmaals: Geloofsbelijdenis=persoonlijk belijden van geloof. Daar geen misverstand over.

Maar wat mag je dan wél verlangen?