Miscanthus schreef:

Afgewezen schreef:

Het geloof wordt gewerkt door Gods Geest, in een weg van bekering en wedergeboorte.

Oneens, het geloof wordt gewerkt door Gods Geest gepaard aan het Woord (niet los daarvan), waardoor men gelooft en zich bekeert.1Co 1:21 Want nademaal, in de wijsheid Gods, de wereld God niet heeft gekend door de wijsheid, zo heeft het Gode behaagd, door de dwaasheid der prediking, zalig te maken, die geloven

Miscanthus, je zegt het me oneens te zijn, maar eigenlijk zeg je hetzelfde als ik. Want als Gods Geest Zich paart aan het Woord (wat niet altijd gebeurt), dan komt het tot bekering en wedergeboorte.
Dus waarin ben je het dan met me oneens?

Jij zegt dat het Woord niet altijd gepaard gaat met de Geest. God zelf zegt: waar 2 of 3 in mijn Naam vergaderd zijn, ben Ik in het midden. Woord en Geest zijn niet los verkrijgbaar. Jezus zegt: "Mijn woorden zijn Geest en leven." Dan zouden we een verontschuldiging hebben als we het Woord der zaligheid horen en niet geloven en bekeren. Als we niet geloven en ons bekeren is dat een aktieve weerstand tegen het Woord. Dat kun je niet afschuiven op de afwezigheid van de Heilige Geest.

"Want ook ons is het Evangelie verkondigd, gelijk als hun; maar het woord der prediking deed hun geen nut, dewijl het met het geloof niet gemengd was in degenen, die het gehoord hebben."
Het gaat niet om de afwezigheid van God's Geest, maar om de aanwezigheid van ongeloof.

"Want ook ons is het Evangelie verkondigd, gelijk als hun; maar het woord der prediking deed hun geen nut, dewijl het met het geloof niet gemengd was in degenen, die het gehoord hebben."
Het gaat niet om de afwezigheid van God's Geest, maar om de aanwezigheid van ongeloof.

Uhm, als calvinist is dit een contradictio in terminus. Geloof is alleen aanwezig als de Geest dit werkt in het hart, buiten Zijn actieve aanwezigheid is er alleen ongeloof.

Echter, Woord en Geest paren zich altijd. Het Woord richt altijd iets uit. Of het verhard (hetwelk ook een werk van de Geest is), of het werkt geloof.

Het is dan de Geest die het verschil maakt, en als zodanig mag ons gebed ook wel zijn om Zijn werking. Echter, de Geest maakt dan wel het verschil, de Geest werkt geen ongeloof, Hij geeft hoogstens over aan het oordeel van verharding in dat ongeloof. Dit brengt de ernst in de prediking: Elke verwerping van het Woord brengt (menselijkerwijs gesproken) het moment dichterbij dat God zegt: Nu is het genoeg, vanaf nu geef Ik je over aan het oordeel van de verharding. Kies dan heden wie ge dienen zult!

Zoals zoveel dingen in de bijbel moeten we ons laten leiden in het godsbeeld dat God ons geeft.
Natuurlijk zag ik wel dat ik een ogenschijnlijke tegenstelling opschreef. Daar gaat me het niet om. Zie ook mijn topic "beeld van God". Het is niet een juist beeld van God als we concluderen dat God het geloof werkt en dat het geloof daarom iets is wat gegeven moet worden, dus dat we moeten wachten op geloof. Dat is een valse voorstelling van zaken. Dogmatisch juist, maar niet het beeld dat de bijbel ons geeft. Hebreeën 4 is juist dé bijl die deze dogmatie verbreekt. Het is een Zoon die als Hogepriester onze zwakheden kent en een Vader die gezworen heeft dat zij tot Zijn rust ingaan. Laten we dan met vrijmoedigheid gaan tot de troon der genade.