Komen tot Christus

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Gian

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

GOds Woord zegt ergens: Wie zijn oor afwend om de Wet te horen; diens gebed zelfs, zal voor den Heere een gruwel wezen.

Mathijs,

Je gooit alle wetsfuncties en intepretaties op 1 hoop.
De wet kan en mag ons als kinderen van God nooit meer benauwen en veroordelen. Ook kan de wet dan niet meer eisen omdat dat niet meer nodig is. De wet is ons tot bescherming geworden.

De wet is tevens ons vermaak geworden. Hoe lief heb ik uw wet, het is een levensdoel en hartelijke begeerte geworden om Gods wil te volbrengen.

Naar de oude mens blijft de wet gewoon eisen en dreigen.
Als de wet je benauwd ben je zelf afgeweken en teruggekeerd tot de wet.

Wie zegt dat ik hier niet mee eens ben dan?
Ik heb het over de mens die nog niet tot geloof is gekomen in Hem. Jij begint over kinderen van God, da's weer een heel ander verhaal natuurlijk.

[refo]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door refo
Ik zou het toch maar scheiden.

Wanneer gaf God Zijn wet? Voor of na de uittocht?

Dus Ursinus hadden de Wet niet moeten noemen in het stuk der ellende? Wat eist de Wet van ons? Dat leert ons Christus in een hoofdsom.........

Ik vraag: wanneer gaf God Zijn wet? Het antwoord is: na de uittocht! Dam kom jij met Ursinus. Vind je het erg dat ik je niet begrijp?

En wat betreft de wet in de 'ellende': die wordt daar toch niet behandeld? De eerste zondagen vormen niet meer dan de probleemstelling. De ellende wordt gekend uit de wet. Echter: er zijn drie stukken NODIG en niet één. Kennis van de verlossing en kennis van de dankbaarheid. Ze uit elkaar trekken is funest, dat blijkt maar weer.

Nogmaals: de 'wet' kan alleen veroordelen en zal nooit onderdeel worden van het zaligen van de mens.

En dat weet God ook. In de oopenbaring van het verbond met Israël komt Hij er ook mee als ze uit het diensthuis uitgeleid zijn. Snap je?

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door refo
Ik zou het toch maar scheiden.

Wanneer gaf God Zijn wet? Voor of na de uittocht?

Dus Ursinus hadden de Wet niet moeten noemen in het stuk der ellende? Wat eist de Wet van ons? Dat leert ons Christus in een hoofdsom.........

Ga 3:19 ¶ Waartoe is dan de wet? Zij is om der overtredingen wil daarbij gesteld, totdat het zaad zou gekomen zijn, dien het beloofd was; en zij is door de engelen besteld in de hand des Middelaars.

Dachsel zegt ervan: de wet is om de verhouding tussen God en mens te reguleren voor een tijd.
Er staat duidelijk: totdat het zaad zou gekomen zijn,=Christus. Daarna moest de wet terugtreden; zie Rom 10:4 want het einde der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een ieder die gelooft.

Dwaalleraars (Judaisten) vermengden wet en evangelie en zeiden: door de wet tot het evangelie. Daartegen schrijft Paulus zijn Galatenbrief. De wet kan nooit tot zaligmakende verbrokenheid brengen, alle zaligheid en goed komt alleen tot mij via Christus. De wet wekt alleen maar meer begeerlijkheid op Rom 7:8 Ro 7:8 Maar de zonde, oorzaak genomen hebbende door het gebod, heeft in mij alle begeerlijkheid gewrocht;...

Volgens Matthew Henri is de wet ondergeschikt aan de belofte, en niet tegenovergesteld. 'Wij hebben geen behoefte meer aan de wet om ons tot Christus te leiden."

Mooi dat je allemaal oude schrijvers aanhaalt. Zou je Matthew Henri's verklaring ook eens willen lezen over de stokbewaarder?

Geef mij hier nu eens antwoord op dan": Waarom zegt onze heidelberger dat wij onze zonde, onze ellende uit de Wet leren?

[Gian]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Gian

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

GOds Woord zegt ergens: Wie zijn oor afwend om de Wet te horen; diens gebed zelfs, zal voor den Heere een gruwel wezen.

Mathijs,

Je gooit alle wetsfuncties en intepretaties op 1 hoop.
De wet kan en mag ons als kinderen van God nooit meer benauwen en veroordelen. Ook kan de wet dan niet meer eisen omdat dat niet meer nodig is. De wet is ons tot bescherming geworden.

De wet is tevens ons vermaak geworden. Hoe lief heb ik uw wet, het is een levensdoel en hartelijke begeerte geworden om Gods wil te volbrengen.

Naar de oude mens blijft de wet gewoon eisen en dreigen.
Als de wet je benauwd ben je zelf afgeweken en teruggekeerd tot de wet.

Wie zegt dat ik hier niet mee eens ben dan?
Ik heb het over de mens die nog niet tot geloof is gekomen in Hem. Jij begint over kinderen van God, da's weer een heel ander verhaal natuurlijk.

Dan is dat gebed bijvoorbaat een gruwel omdat er geen verzoening is.

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door refo

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door refo
Ik zou het toch maar scheiden.

Wanneer gaf God Zijn wet? Voor of na de uittocht?

Dus Ursinus hadden de Wet niet moeten noemen in het stuk der ellende? Wat eist de Wet van ons? Dat leert ons Christus in een hoofdsom.........

Ik vraag: wanneer gaf God Zijn wet? Het antwoord is: na de uittocht! Dam kom jij met Ursinus. Vind je het erg dat ik je niet begrijp?

En wat betreft de wet in de 'ellende': die wordt daar toch niet behandeld? De eerste zondagen vormen niet meer dan de probleemstelling. De ellende wordt gekend uit de wet. Echter: er zijn drie stukken NODIG en niet één. Kennis van de verlossing en kennis van de dankbaarheid. Ze uit elkaar trekken is funest, dat blijkt maar weer.

Nogmaals: de 'wet' kan alleen veroordelen en zal nooit onderdeel worden van het zaligen van de mens.

En dat weet God ook. In de oopenbaring van het verbond met Israël komt Hij er ook mee als ze uit het diensthuis uitgeleid zijn. Snap je?

ja ik begrijp het allemaal hardstkke goed wat jullie bedoelen.

Dit zeg ik nergens: "de 'wet' kan alleen veroordelen en zal nooit onderdeel worden van het zaligen van de mens.".

De Wet en kan enkel en alleen verdoemen, vloeken en straffen.
Ik zeg, dit wordt ondervonden in een uitverkoren mens, zodat die mens een hartstochtelijke begeerte krijgt naar Christus. Als die grote honger, die enorme dorst naar Christus gerechtigheid er is, moet ie dan van Hem afblijven? Zeg ik dat ergens? Nee nee en nog eens nee. Een honger en een dorst is al door de Geest Gods gewerkt, zal zo'n oprechte honger kunnen leiden tot een onoprechte aanneming van Christus? Nee, never! De Heilige Geest openbaart door het Woord Christus, dan mag en moet hij ook Hem aannemen. Dan is dat niet remonstrants, maar voluit naar de Schrift. Dan is dat een aannemen door de Geest!

Welterusten!
Matthijs

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Gian

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Gian

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

GOds Woord zegt ergens: Wie zijn oor afwend om de Wet te horen; diens gebed zelfs, zal voor den Heere een gruwel wezen.

Mathijs,

Je gooit alle wetsfuncties en intepretaties op 1 hoop.
De wet kan en mag ons als kinderen van God nooit meer benauwen en veroordelen. Ook kan de wet dan niet meer eisen omdat dat niet meer nodig is. De wet is ons tot bescherming geworden.

De wet is tevens ons vermaak geworden. Hoe lief heb ik uw wet, het is een levensdoel en hartelijke begeerte geworden om Gods wil te volbrengen.

Naar de oude mens blijft de wet gewoon eisen en dreigen.
Als de wet je benauwd ben je zelf afgeweken en teruggekeerd tot de wet.

Wie zegt dat ik hier niet mee eens ben dan?
Ik heb het over de mens die nog niet tot geloof is gekomen in Hem. Jij begint over kinderen van God, da's weer een heel ander verhaal natuurlijk.

Dan is dat gebed bijvoorbaat een gruwel omdat er geen verzoening is.

Ja, da's waar. Maar moet dan de eisende Wet dan niet scherpelijk gepreekt worden tegen deze mensen? Dus, dat God recht op hen heeft en dat als zij niet in Christus zijn, dat ze dan voor eeuwig verdoemd zullen worden? En daarna een ruim Evangelie prediken?

Of moet de dominee zondag's alleen dit preken: Kom tot uw Heiland; toef langer niet.

[refo]

Maar dan geef je de wet toch een plaats in 'het zaligen van de mens'? De fout die velen maken is dat de periode van 'overtuigingen' al leven is. Er is eerst leven in Christus, niet in de wetskennis. Dat is nl niet de wetskennis die Ursinus bedoelt. Ursinus is van de drie stukken. Niet van alleen één.

Vandaar ook dat de wet door hem wel genoemd wordt, maar niet in de bevinding van de gelovige. Daar is het: 'niet alleen anderen, maar ook mij'

[Gian]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Ik zeg, dit wordt ondervonden in een uitverkoren mens, zodat die mens een hartstochtelijke begeerte krijgt naar Christus. Als die grote honger, die enorme dorst naar Christus gerechtigheid er is, moet ie dan van Hem afblijven? .............
De Heilige Geest openbaart door het Woord Christus, dan mag en moet hij ook Hem aannemen. Dan is dat niet remonstrants, maar voluit naar de Schrift. Dan is dat een aannemen door de Geest!

Welterusten!
Matthijs

Thijs, er klopt echt geen biet van je theologie.

Morgen meer.

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door refo
Maar dan geef je de wet toch een plaats in 'het zaligen van de mens'? De fout die velen maken is dat de periode van 'overtuigingen' al leven is. Er is eerst leven in Christus, niet in de wetskennis. Dat is nl niet de wetskennis die Ursinus bedoelt. Ursinus is van de drie stukken. Niet van alleen één.

Vandaar ook dat de wet door hem wel genoemd wordt, maar niet in de bevinding van de gelovige. Daar is het: 'niet alleen anderen, maar ook mij'

Nee, zodra een mens Hem in alle waarheid nog niet aangenomen heeft, is zo'n mens nog dood in de zonden en in de misdaden.

En toch spreekt Ursinus wel ván die overtuigingen, voor het gelovig omhelzen van Christus! Dus die zijn er wel, hoewel wij dat nimmer leven mogen noemen.

[Gian]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Gian

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Gian Mathijs,

Je gooit alle wetsfuncties en intepretaties op 1 hoop.
De wet kan en mag ons als kinderen van God nooit meer benauwen en veroordelen. Ook kan de wet dan niet meer eisen omdat dat niet meer nodig is. De wet is ons tot bescherming geworden.

De wet is tevens ons vermaak geworden. Hoe lief heb ik uw wet, het is een levensdoel en hartelijke begeerte geworden om Gods wil te volbrengen.

Naar de oude mens blijft de wet gewoon eisen en dreigen.
Als de wet je benauwd ben je zelf afgeweken en teruggekeerd tot de wet.

Wie zegt dat ik hier niet mee eens ben dan?
Ik heb het over de mens die nog niet tot geloof is gekomen in Hem. Jij begint over kinderen van God, da's weer een heel ander verhaal natuurlijk.

Dan is dat gebed bijvoorbaat een gruwel omdat er geen verzoening is.

Ja, da's waar. Maar moet dan de eisende Wet dan niet scherpelijk gepreekt worden tegen deze mensen?

Ontken ik dat ergens?

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Gian

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Ik zeg, dit wordt ondervonden in een uitverkoren mens, zodat die mens een hartstochtelijke begeerte krijgt naar Christus. Als die grote honger, die enorme dorst naar Christus gerechtigheid er is, moet ie dan van Hem afblijven? .............
De Heilige Geest openbaart door het Woord Christus, dan mag en moet hij ook Hem aannemen. Dan is dat niet remonstrants, maar voluit naar de Schrift. Dan is dat een aannemen door de Geest!

Welterusten!
Matthijs

Thijs, er klopt echt geen biet van je theologie.

Morgen meer.

of jij begrijpt er geen biet van wat ik bedoel. Ik probeer dat hier de hele dag al duidelijk te maken.

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Gian

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Gian

Oorspronkelijk gepost door Matthijs Wie zegt dat ik hier niet mee eens ben dan?
Ik heb het over de mens die nog niet tot geloof is gekomen in Hem. Jij begint over kinderen van God, da's weer een heel ander verhaal natuurlijk.

Dan is dat gebed bijvoorbaat een gruwel omdat er geen verzoening is.

Ja, da's waar. Maar moet dan de eisende Wet dan niet scherpelijk gepreekt worden tegen deze mensen?

Ontken ik dat ergens?

nee, jij niet, maar ik meen dat bij de anderen wel te proeven.

[Gian]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door refo
Maar dan geef je de wet toch een plaats in 'het zaligen van de mens'? De fout die velen maken is dat de periode van 'overtuigingen' al leven is. Er is eerst leven in Christus, niet in de wetskennis. Dat is nl niet de wetskennis die Ursinus bedoelt. Ursinus is van de drie stukken. Niet van alleen één.

Vandaar ook dat de wet door hem wel genoemd wordt, maar niet in de bevinding van de gelovige. Daar is het: 'niet alleen anderen, maar ook mij'

Nee, zodra een mens Hem in alle waarheid nog niet aangenomen heeft, is zo'n mens nog dood in de zonden en in de misdaden.

En toch spreekt Ursinus wel ván die overtuigingen, voor het gelovig omhelzen van Christus! Dus die zijn er wel, hoewel wij dat nimmer leven mogen noemen.

Nu haal je weer 2 dingen doorelkaar, enerzijds de overtuiging, anderzijds het hartstochtelijk verlangen naar de gerechtoigheid van Christus

Het eerste kan eenieder weleens hebben, het laatste kan je alleen hebben als je iets van de liefde van God in Christus kent.

Weltrusten

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door refo
Ik zou het toch maar scheiden.

Wanneer gaf God Zijn wet? Voor of na de uittocht?

Dus Ursinus hadden de Wet niet moeten noemen in het stuk der ellende? Wat eist de Wet van ons? Dat leert ons Christus in een hoofdsom.........

Ga 3:19 ¶ Waartoe is dan de wet? Zij is om der overtredingen wil daarbij gesteld, totdat het zaad zou gekomen zijn, dien het beloofd was; en zij is door de engelen besteld in de hand des Middelaars.

Dachsel zegt ervan: de wet is om de verhouding tussen God en mens te reguleren voor een tijd.
Er staat duidelijk: totdat het zaad zou gekomen zijn,=Christus. Daarna moest de wet terugtreden; zie Rom 10:4 want het einde der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een ieder die gelooft.

Dwaalleraars (Judaisten) vermengden wet en evangelie en zeiden: door de wet tot het evangelie. Daartegen schrijft Paulus zijn Galatenbrief. De wet kan nooit tot zaligmakende verbrokenheid brengen, alle zaligheid en goed komt alleen tot mij via Christus. De wet wekt alleen maar meer begeerlijkheid op Rom 7:8 Ro 7:8 Maar de zonde, oorzaak genomen hebbende door het gebod, heeft in mij alle begeerlijkheid gewrocht;...

Volgens Matthew Henri is de wet ondergeschikt aan de belofte, en niet tegenovergesteld. 'Wij hebben geen behoefte meer aan de wet om ons tot Christus te leiden."

Mooi dat je allemaal oude schrijvers aanhaalt. Zou je Matthew Henri's verklaring ook eens willen lezen over de stokbewaarder?

Geef mij hier nu eens antwoord op dan": Waarom zegt onze heidelberger dat wij onze zonde, onze ellende uit de Wet leren?

Zonder de wet had ik niet geweten dat begeren ook zonde zou zijn.

(Als jij oudvaders citeert (en geen kleine stukskes) mogen we klappen en als ik een oudvader citeer, doe je alsof ik ze verkeerd begrijp.)

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Gian

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door refo
Maar dan geef je de wet toch een plaats in 'het zaligen van de mens'? De fout die velen maken is dat de periode van 'overtuigingen' al leven is. Er is eerst leven in Christus, niet in de wetskennis. Dat is nl niet de wetskennis die Ursinus bedoelt. Ursinus is van de drie stukken. Niet van alleen één.

Vandaar ook dat de wet door hem wel genoemd wordt, maar niet in de bevinding van de gelovige. Daar is het: 'niet alleen anderen, maar ook mij'

Nee, zodra een mens Hem in alle waarheid nog niet aangenomen heeft, is zo'n mens nog dood in de zonden en in de misdaden.

En toch spreekt Ursinus wel ván die overtuigingen, voor het gelovig omhelzen van Christus! Dus die zijn er wel, hoewel wij dat nimmer leven mogen noemen.

Nu haal je weer 2 dingen doorelkaar, enerzijds de overtuiging, anderzijds het hartstochtelijk verlangen naar de gerechtoigheid van Christus

Het eerste kan eenieder weleens hebben, het laatste kan je alleen hebben als je iets van de liefde van God in Christus kent.

Weltrusten

nou kom morgen dan maar met de ware theologie!