Oproep tot geloof?

[Lecram]

Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Als de SRa de 'hele Van Haaren' zou onderschrijven zou ze als nooit zijn opgericht, althans niet met het polariserende argument om vermeende tekorten in de prediking aan te vullen en onevenwichtigheden te corrigeren.

Hiermee zeg je dus dat alle predikanten in de GG op dezelfde wijze preken als ds. Van Haaren. Ik heb verschillende cathechismusverklaringen horen voorlezen/preken, w.o. die van Van Haaren en heb moeten concluderen dat er aanzienlijke verschillende bestaan. Aan die van ds. Van Haaren heb ik zelf goede herinneringen overgehouden. Dat kan ik helaas niet van alle verklaringen zeggen.

[memento]

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Als de SRa de 'hele Van Haaren' zou onderschrijven zou ze als nooit zijn opgericht, althans niet met het polariserende argument om vermeende tekorten in de prediking aan te vullen en onevenwichtigheden te corrigeren.

Hiermee zeg je dus dat alle predikanten in de GG op dezelfde wijze preken als ds. Van Haaren. Ik heb verschillende cathechismusverklaringen horen voorlezen/preken, w.o. die van Van Haaren en heb moeten concluderen dat er aanzienlijke verschillende bestaan. Aan die van ds. Van Haaren heb ik zelf goede herinneringen overgehouden. Dat kan ik helaas niet van alle verklaringen zeggen.

De vorige catechismusverklaring die is gelezen was van Hoogerland, nu word Vreugdehil gelezen. Das toch bést wel een verschil...

[Majorca]

Mensen,

ik betreur het dat nog niemand, ondaks het feit dat dit draadje steeds langer wordt, serieus is ingegaan op de openingsposting.

De discussie gaat allang weer heel ergens anders over, en is overigens een herhaling van zetten.

Mijn vraag was, of iemand aan kan tonen, waar we in de Bijbel kunnen vinden dat elke preek een oproep tot geloof zou moeten bevatten.

Ik heb een aantal preken die in de Bijbel staan geanalyseerd, van Paulus, meerdere van Petrus, van Stefanus, etc. en ik vind daarin wél een zeer ontdekkende, afsnijdende prediking, ook dat de Christus gepreekt wordt, maar niet dat er een actieve oproep tot geloof aan de luisteraars gericht wordt.

Ik zeg daarmee dus niet dat dat laatste verkeerd is, zeker niet, maar ik zeg wél, dat een preek waarin Christus voorgesteld wordt, en aangeboden ["er is een gestorven Christus voor u"] een zeer goede en bijbelse preek kan zijn ook al wordt er geen actieve oproep tot geloof gedaan (Geloof in Hem en U zult zalig worden). Dus nogmaals, dat laatste moet zeker ook af en toe aan de orde komen, maar moet het persé in elke preek genoemd worden?

In Philpots preken bijv. vind je het niet.

[Aangepast op 6/8/04 door Majorca]

[refo]

We zijn het allemaal blijkbaar wel eens dat God altijd degene is die begint in het werk der bekering. Het is ook altijd al zo geweest dat een mens van nature niet wil. Het is ook altijd al zo geweest dat de mens heel verkeerde ideeën heeft over God en goddelijke zaken voordat hij/zij gelooft (of: voor God hem of haar wederbaart). God werkt blijkbaar in de mens zonder zich te storen aan die mens zelf. Als het tijd is, begint God.

Toch bespeur ik de mening dat God tegenwoordig minder werkt.

Vraag in dit verband:
Waarom zou God nu minder werken? Is er toch een klimaat denkbaar waarin God minder werkt, ondanks dat Hij 'zonder aanziens des persoons' van eeuwigheid heeft verkoren? Is er dan toch zoiets als een wisselwerking tussen wat God (niet) doet en de mens (niet) doet?

[Adorote]

Oorspronkelijk gepost door Majorca
Mensen,

ik betreur het dat nog niemand, ondaks het feit dat dit draadje steeds langer wordt, serieus is ingegaan op de openingsposting.

De discussie gaat allang weer heel ergens anders over, en is overigens een herhaling van zetten.

Mijn vraag was, of iemand aan kan tonen, waar we in de Bijbel kunnen vinden dat elke preek een oproep tot geloof zou moeten bevatten.

Ik heb een aantal preken die in de Bijbel staan geanalyseerd, van Paulus, meerdere van Petrus, van Stefanus, etc. en ik vind daarin wél een zeer ontdekkende, afsnijdende prediking, ook dat de Christus gepreekt wordt, maar niet dat er een actieve oproep tot geloof aan de luisteraars gericht wordt.

Ik zeg daarmee dus niet dat dat laatste verkeerd is, zeker niet, maar ik zeg wél, dat een preek waarin Christus voorgesteld wordt, en aangeboden ["er is een gestorven Christus voor u"] een zeer goede en bijbelse preek kan zijn ook al wordt er geen actieve oproep tot geloof gedaan (Geloof in Hem en U zult zalig worden). Dus nogmaals, dat laatste moet zeker ook af en toe aan de orde komen, maar moet het persé in elke preek genoemd worden?

In Philpots preken bijv. vind je het niet.

[Aangepast op 6/8/04 door Majorca]

Neen is nergens te vinden,maar heel de Heilige Liturgie is een oproep tot geoofl,en wat zou je denken in je dagelijkse doen en laten .

[memento]

Ik heb een aantal preken die in de Bijbel staan geanalyseerd, van Paulus, meerdere van Petrus, van Stefanus, etc. en ik vind daarin wél een zeer ontdekkende, afsnijdende prediking, ook dat de Christus gepreekt wordt, maar niet dat er een actieve oproep tot geloof aan de luisteraars gericht wordt.

Indien je bedoelt dat de bijbel geen actieve oproep tot geloof aan ELKE hoorder bevat, wil ik dat met plezier bewijzen.

Indien je bedoelt dat de Schrift nergens de regel steld dat elke preek een oproep tot geloof moet bevatten, heb je gelijk. De Schrift geeft geen regeltjes van hoe een perfecte preek eruit ziet, het geeft alleen maar voorbeelden. En de voorbeelden zijn vol nodigingen.

PS> Ik zie oproepen tot geloof en nodigen tot het heil als hetzelfde. Alhoewel er wezelijk verschil tussen is, hangt het m.i. onlosmakelijk samen. Het heil is wat aangeboden word, geloof is het middel waarmede men het aangebodene verkrijgen kan. Het weglaten van één van die twee in een preek schetst een onbijbelse weergave van zaken...

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Majorca
Mensen,

ik betreur het dat nog niemand, ondaks het feit dat dit draadje steeds langer wordt, serieus is ingegaan op de openingsposting.

De discussie gaat allang weer heel ergens anders over, en is overigens een herhaling van zetten.

Mijn vraag was, of iemand aan kan tonen, waar we in de Bijbel kunnen vinden dat elke preek een oproep tot geloof zou moeten bevatten.

Ik heb een aantal preken die in de Bijbel staan geanalyseerd, van Paulus, meerdere van Petrus, van Stefanus, etc. en ik vind daarin wél een zeer ontdekkende, afsnijdende prediking, ook dat de Christus gepreekt wordt, maar niet dat er een actieve oproep tot geloof aan de luisteraars gericht wordt.

Ik zeg daarmee dus niet dat dat laatste verkeerd is, zeker niet, maar ik zeg wél, dat een preek waarin Christus voorgesteld wordt, en aangeboden ["er is een gestorven Christus voor u"] een zeer goede en bijbelse preek kan zijn ook al wordt er geen actieve oproep tot geloof gedaan (Geloof in Hem en U zult zalig worden). Dus nogmaals, dat laatste moet zeker ook af en toe aan de orde komen, maar moet het persé in elke preek genoemd worden?

In Philpots preken bijv. vind je het niet.

Een van onze oudste nog prekende emeritus-predikanten die regelmatig bij ons voorgaat preekt ook zo. Hij preekt een rijke Christus voor arme zondaren. Preekt zeer gunnend, maar idd niet appelerend. Toch kan ik er meestal goed naar luisteren. Ik weet echter of en hoe anderen (die zich op geestelijk terrein wellicht elders bevinden) dit ervaren.

Afgelopen zondag zei hij het in zijn toepassing zo:"En dan vraagt u wie kunnen er nog zalig worden? Nou, ALLEMAAL! Gemeente, er is niets zo makkelijk als zalig worden. Helemaal niets te hoeven doen. Alles van de Heere ontvangen" Dan kan er niemand de kerk uit gaan met het idee: 'ik weet niet of het voor mij wel kan.'

Ik sluit me overigens aan bij Lecram en Memento, dat bij een juiste exegese gekoppeld aan een gevarieerde tekstkeuze 'slechts' schriftuurlijk gepredikt hoeft te worden. Dan komen oproep, aanbod, levensheiliging, etc. vanzelf aan de orde.