Bezorgd schreef:

Erasmiaan schreef:

Tiberius schreef:'Wat daar in Gorinchem gebeurde, was erg inzichtgevend – en legt de diepe crisis bloot die de reformatorische zuil teistert.'
'Als de reformatorische zuil zichzelf en haar afkomst serieus neemt, zou ze het wat vaker mogen laten gaan over God en het hart - en wat minder over de buitenkant en de boze buitenwereld. Misschien komt de rest dan ook vanzelf wel.'
'De refozuil zoekt haar vastigheid meer dan ooit in uiterlijkheden.'

Zomaar wat quotes uit het artikel https://www.nd.nl/geloof/geloof/994070/ ... -hart-en-w

Ja alleen over het hart praten. Dan komt de rest vanzelf. Net zoals de Gereformeerde Kerken dat hebben gedaan? Of de Gereformeerd Vrijgemaakten?

Het komt vanzelf wel. Vanzelf. Daar kunnen we dan in ieder geval nog op hopen.

Ging het bij de Gereformeerde Kerken of de Gereformeerd Vrijgemaakte om uiterlijkheden? Of was er meer aan de hand?

Juist! Daar hebben we de kern. Dat is nu precies de zorg die uitgesproken is op de VGS-vergadering, als ik het goed lees. Opwekkingsliederen, kleding, enz., enz., is een teken van... een andere godsdienst. Nee, niet gelijk helemaal anders. Het begint met... een andere visie op het verbond, want er is ook een oudvader die dat vindt. Dan een andere visie op wedergeboorte. Uiterlijke dingen... daar zit het allemaal niet in. Hoed in de kerk? Exegetisch komen we er niet uit. Ieder is er daaromvrij in (dus doet niemand het meer). En het blijft glijden. Want de eerste generatie zet nog een streep bij de vrouw in het ambt, de visie op lhbti en de schepping in zeven dagen. Maar de volgende generatie (hun kinderen) al niet meer. Op het laatst gaan dan soms zelfs de ouderen mee. “Ze denken wel anders over de vrouw in het ambt dan ik, maar ze hebben echt Christus lief. Wie ben ik dan om er wat van te zeggen?” En ten slotte kom je bij een generatie waar de kerk helemaal niets meer te zeggen heeft. Want schuld en zonde wordt zo’n vaag begrip dat verlossing en genade ook geen inhoud meer heeft.

Bovenstaande processen zie je nu al overal om je heen gebeuren. Er zullen vast uitzonderingen zijn. Ik hoop heel veel. Maar ik ben zo bang van niet. Als je gaat glijden, blijf je glijden. Laten we toch leren van het verleden.

@Erasmiaan schreefJuist! Daar hebben we de kern. Dat is nu precies de zorg die uitgesproken is op de VGS-vergadering, als ik het goed lees. Opwekkingsliederen, kleding, enz., enz., is een teken van... een andere godsdienst. Nee, niet gelijk helemaal anders. Het begint met... een andere visie op het verbond, want er is ook een oudvader die dat vindt. Dan een andere visie op wedergeboorte. Uiterlijke dingen... daar zit het allemaal niet in. Hoed in de kerk? Exegetisch komen we er niet uit. Ieder is er daaromvrij in (dus doet niemand het meer). En het blijft glijden. Want de eerste generatie zet nog een streep bij de vrouw in het ambt, de visie op lhbti en de schepping in zeven dagen. Maar de volgende generatie (hun kinderen) al niet meer. Op het laatst gaan dan soms zelfs de ouderen mee. “Ze denken wel anders over de vrouw in het ambt dan ik, maar ze hebben echt Christus lief. Wie ben ik dan om er wat van te zeggen?” En ten slotte kom je bij een generatie waar de kerk helemaal niets meer te zeggen heeft. Want schuld en zonde wordt zo’n vaag begrip dat verlossing en genade ook geen inhoud meer heeft.

Bovenstaande processen zie je nu al overal om je heen gebeuren. Er zullen vast uitzonderingen zijn. Ik hoop heel veel. Maar ik ben zo bang van niet. Als je gaat glijden, blijf je glijden. Laten we toch leren van het verleden.

Maar bekering? De vreze des Heeren? De liefde voor God en voor Zijn Zoon? In welk vakje zit dat?

Erasmiaan schreef:

Bezorgd schreef:

Erasmiaan schreef:

Tiberius schreef:'Wat daar in Gorinchem gebeurde, was erg inzichtgevend – en legt de diepe crisis bloot die de reformatorische zuil teistert.'
'Als de reformatorische zuil zichzelf en haar afkomst serieus neemt, zou ze het wat vaker mogen laten gaan over God en het hart - en wat minder over de buitenkant en de boze buitenwereld. Misschien komt de rest dan ook vanzelf wel.'
'De refozuil zoekt haar vastigheid meer dan ooit in uiterlijkheden.'

Zomaar wat quotes uit het artikel https://www.nd.nl/geloof/geloof/994070/ ... -hart-en-w

Ja alleen over het hart praten. Dan komt de rest vanzelf. Net zoals de Gereformeerde Kerken dat hebben gedaan? Of de Gereformeerd Vrijgemaakten?

Het komt vanzelf wel. Vanzelf. Daar kunnen we dan in ieder geval nog op hopen.

Ging het bij de Gereformeerde Kerken of de Gereformeerd Vrijgemaakte om uiterlijkheden? Of was er meer aan de hand?

Juist! Daar hebben we de kern. Dat is nu precies de zorg die uitgesproken is op de VGS-vergadering, als ik het goed lees. Opwekkingsliederen, kleding, enz., enz., is een teken van... een andere godsdienst. Nee, niet gelijk helemaal anders. Het begint met... een andere visie op het verbond, want er is ook een oudvader die dat vindt. Dan een andere visie op wedergeboorte. Uiterlijke dingen... daar zit het allemaal niet in. Hoed in de kerk? Exegetisch komen we er niet uit. Ieder is er daaromvrij in (dus doet niemand het meer). En het blijft glijden. Want de eerste generatie zet nog een streep bij de vrouw in het ambt, de visie op lhbti en de schepping in zeven dagen. Maar de volgende generatie (hun kinderen) al niet meer. Op het laatst gaan dan soms zelfs de ouderen mee. “Ze denken wel anders over de vrouw in het ambt dan ik, maar ze hebben echt Christus lief. Wie ben ik dan om er wat van te zeggen?” En ten slotte kom je bij een generatie waar de kerk helemaal niets meer te zeggen heeft. Want schuld en zonde wordt zo’n vaag begrip dat verlossing en genade ook geen inhoud meer heeft.

Bovenstaande processen zie je nu al overal om je heen gebeuren. Er zullen vast uitzonderingen zijn. Ik hoop heel veel. Maar ik ben zo bang van niet. Als je gaat glijden, blijf je glijden. Laten we toch leren van het verleden.

Zoals het hier wordt gezegd, zo zie ik het ook. Ook heb ik daar vaker op gewezen. Als het wezen van de Kerk gaat ontbreken wordt het een vormendienst, en wat ook vaak door onze ds wordt opgemerkt: De vorm zal niet langer meegaan dan hooguit één generatie. We zagen zo ook de Gereformeerde Kerken en de Vrijgemaakte kerken afglijden, De gestrande schepen werden niet als bakens gezien en men ging door. En wij gaan ook door, als God het niet verhoedt.

-DIA- schreef:

Erasmiaan schreef:Juist! Daar hebben we de kern. Dat is nu precies de zorg die uitgesproken is op de VGS-vergadering, als ik het goed lees. Opwekkingsliederen, kleding, enz., enz., is een teken van... een andere godsdienst. Nee, niet gelijk helemaal anders. Het begint met... een andere visie op het verbond, want er is ook een oudvader die dat vindt. Dan een andere visie op wedergeboorte. Uiterlijke dingen... daar zit het allemaal niet in. Hoed in de kerk? Exegetisch komen we er niet uit. Ieder is er daaromvrij in (dus doet niemand het meer). En het blijft glijden. Want de eerste generatie zet nog een streep bij de vrouw in het ambt, de visie op lhbti en de schepping in zeven dagen. Maar de volgende generatie (hun kinderen) al niet meer. Op het laatst gaan dan soms zelfs de ouderen mee. “Ze denken wel anders over de vrouw in het ambt dan ik, maar ze hebben echt Christus lief. Wie ben ik dan om er wat van te zeggen?” En ten slotte kom je bij een generatie waar de kerk helemaal niets meer te zeggen heeft. Want schuld en zonde wordt zo’n vaag begrip dat verlossing en genade ook geen inhoud meer heeft.

Bovenstaande processen zie je nu al overal om je heen gebeuren. Er zullen vast uitzonderingen zijn. Ik hoop heel veel. Maar ik ben zo bang van niet. Als je gaat glijden, blijf je glijden. Laten we toch leren van het verleden.

Zoals het hier wordt gezegd, zo zie ik het ook. Ook heb ik daar vaker op gewezen. Als het wezen van de Kerk gaat ontbreken wordt het een vormendienst, en wat ook vaak door onze ds wordt opgemerkt: De vorm zal niet langer meegaan dan hooguit één generatie. We zagen zo ook de Gereformeerde Kerken en de Vrijgemaakte kerken afglijden, De gestrande schepen werden niet als bakens gezien en men ging door. En wij gaan ook door, als God het niet verhoedt.

Ik ben het hier mee eens, met deze kanttekening dat het (bijna) overal zo is.
Verslapping en verstarring.
En ja, ik kan daar erg mee zitten, vooral omdat ik zelf niet een soort van vanzelfsprekend gevrijwaard ben voor afdwalen, verstarren en afglijden, dus: een opwekking en hervorming begint bij jezelf!

Terri schreef:

-DIA- schreef:

Erasmiaan schreef:Juist! Daar hebben we de kern. Dat is nu precies de zorg die uitgesproken is op de VGS-vergadering, als ik het goed lees. Opwekkingsliederen, kleding, enz., enz., is een teken van... een andere godsdienst. Nee, niet gelijk helemaal anders. Het begint met... een andere visie op het verbond, want er is ook een oudvader die dat vindt. Dan een andere visie op wedergeboorte. Uiterlijke dingen... daar zit het allemaal niet in. Hoed in de kerk? Exegetisch komen we er niet uit. Ieder is er daaromvrij in (dus doet niemand het meer). En het blijft glijden. Want de eerste generatie zet nog een streep bij de vrouw in het ambt, de visie op lhbti en de schepping in zeven dagen. Maar de volgende generatie (hun kinderen) al niet meer. Op het laatst gaan dan soms zelfs de ouderen mee. “Ze denken wel anders over de vrouw in het ambt dan ik, maar ze hebben echt Christus lief. Wie ben ik dan om er wat van te zeggen?” En ten slotte kom je bij een generatie waar de kerk helemaal niets meer te zeggen heeft. Want schuld en zonde wordt zo’n vaag begrip dat verlossing en genade ook geen inhoud meer heeft.

Bovenstaande processen zie je nu al overal om je heen gebeuren. Er zullen vast uitzonderingen zijn. Ik hoop heel veel. Maar ik ben zo bang van niet. Als je gaat glijden, blijf je glijden. Laten we toch leren van het verleden.

Zoals het hier wordt gezegd, zo zie ik het ook. Ook heb ik daar vaker op gewezen. Als het wezen van de Kerk gaat ontbreken wordt het een vormendienst, en wat ook vaak door onze ds wordt opgemerkt: De vorm zal niet langer meegaan dan hooguit één generatie. We zagen zo ook de Gereformeerde Kerken en de Vrijgemaakte kerken afglijden, De gestrande schepen werden niet als bakens gezien en men ging door. En wij gaan ook door, als God het niet verhoedt.

Ik ben het hier mee eens, met deze kanttekening dat het (bijna) overal zo is.
Verslapping en verstarring.
En ja, ik kan daar erg mee zitten, vooral omdat ik zelf niet een soort van vanzelfsprekend gevrijwaard ben voor afdwalen, verstarren en afglijden, dus: een opwekking en hervorming begint bij jezelf!

Terechte en goede aanvulling op Erasmiaan en DIA. Vooral tot begin van de covid-periode zat ik in een starre en afglijdende fase waar kerkgang en godsdienst er een beetje bij hing. Voor mij is het uitbreken van de corona een opwekking geweest om mezelf op dit gebied aan te pakken. Een en ander is me momenteel tot zegen. Waar ik eerder vooral naar de leiders in kerk en school keek ben ik erachter gekomen dat verandering bij jezelf begint i.p.v. het wijzen.

Erasmiaan schreef:

Bezorgd schreef:

Erasmiaan schreef:

Tiberius schreef:'Wat daar in Gorinchem gebeurde, was erg inzichtgevend – en legt de diepe crisis bloot die de reformatorische zuil teistert.'
'Als de reformatorische zuil zichzelf en haar afkomst serieus neemt, zou ze het wat vaker mogen laten gaan over God en het hart - en wat minder over de buitenkant en de boze buitenwereld. Misschien komt de rest dan ook vanzelf wel.'
'De refozuil zoekt haar vastigheid meer dan ooit in uiterlijkheden.'

Zomaar wat quotes uit het artikel https://www.nd.nl/geloof/geloof/994070/ ... -hart-en-w

Ja alleen over het hart praten. Dan komt de rest vanzelf. Net zoals de Gereformeerde Kerken dat hebben gedaan? Of de Gereformeerd Vrijgemaakten?

Het komt vanzelf wel. Vanzelf. Daar kunnen we dan in ieder geval nog op hopen.

Ging het bij de Gereformeerde Kerken of de Gereformeerd Vrijgemaakte om uiterlijkheden? Of was er meer aan de hand?

Juist! Daar hebben we de kern. Dat is nu precies de zorg die uitgesproken is op de VGS-vergadering, als ik het goed lees. Opwekkingsliederen, kleding, enz., enz., is een teken van... een andere godsdienst. Nee, niet gelijk helemaal anders. Het begint met... een andere visie op het verbond, want er is ook een oudvader die dat vindt. Dan een andere visie op wedergeboorte. Uiterlijke dingen... daar zit het allemaal niet in. Hoed in de kerk? Exegetisch komen we er niet uit. Ieder is er daaromvrij in (dus doet niemand het meer). En het blijft glijden. Want de eerste generatie zet nog een streep bij de vrouw in het ambt, de visie op lhbti en de schepping in zeven dagen. Maar de volgende generatie (hun kinderen) al niet meer. Op het laatst gaan dan soms zelfs de ouderen mee. “Ze denken wel anders over de vrouw in het ambt dan ik, maar ze hebben echt Christus lief. Wie ben ik dan om er wat van te zeggen?” En ten slotte kom je bij een generatie waar de kerk helemaal niets meer te zeggen heeft. Want schuld en zonde wordt zo’n vaag begrip dat verlossing en genade ook geen inhoud meer heeft.

Bovenstaande processen zie je nu al overal om je heen gebeuren. Er zullen vast uitzonderingen zijn. Ik hoop heel veel. Maar ik ben zo bang van niet. Als je gaat glijden, blijf je glijden. Laten we toch leren van het verleden.

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt.
Glijden... Tot 30 jaar geleden was het onbestaanbaar dat predikanten van de GG massaal op zondag de auto gebruikten. (Ja, het is inmiddels een beetje mijn stokpaardje). Nu moet je daar vooral helemaal niets van zeggen. Het is stilzwijgend geaccepteerd, zo lijkt het.

Beeld in de kerk: nu achteraf komt er een bezinnend artikeltje in de Saambinder, hoe we er mee om moeten gaan. Beetje laat, het is massaal ingevoerd. En alle scherpe criticasters worden afgebrand. Ds. Op 't Hof en ds. Al Chalabi plaatsen zich buiten de werkelijkheid. Onmiskenbaar is de verschuiving in de leer. 1948, 1953, 1980. Verbond, belofte, rechtvaardigingsleer. Nu zijn we zo vuurbang dat er geroepen wordt om het er vooral niet over te hebben. Daarom lijkt de missie van ds. Hoogerland een mislukte missie. En dat komt niet door hem.

De Heere Jezus heeft het Koninkrijk dichtbij gebracht. Separerend, scherp. En dat is wat het reformatorisch onderwijs hoog in het vaandel moete hebben. De boodschap van Gods Woord. Ik lees het blad DRS (De reformatorische school), dat waardeer ik. Daarnaast heb je ook nog criterium, dat is weer wat zwaarder. Een verdeeld huis, dat zal niet bestaan. Er groeide een generatie op die naast de psalmen zong uit Johannes de Heer. Nu kan dat niet meer. Glijden we de andere kant op?

Let wel: ik ben hier echt ook niet uit hoor. Maar verwarrend vind ik het wel. En verwarring is van de duivel.

Erasmiaan schreef: Als je gaat glijden, blijf je glijden. Laten we toch leren van het verleden.

Ik ben blij dat jij dit gevaar ook ziet.
Ik krijg weinig bijval als ik het heb over de glijdende schaal. De vorm die ondergeschikt wordt gemaakt.
Het maakt niet uit dat, het is crisis dus....
Maar een inhoud kan niet zonder vorm.
Als voorbeeld noem ik het H.A. Als dit zoveel keer in de voorste banken heeft plaatsgehad, is dit niet meer terug te draaien.

Erasmiaan schreef:En ten slotte kom je bij een generatie waar de kerk helemaal niets meer te zeggen heeft. Want schuld en zonde wordt zo’n vaag begrip dat verlossing en genade ook geen inhoud meer heeft.

Die is er nu al.
Waar kom je nog een bekommerde tegen? Ze kennen het woord niet eens.
Geloven is: blij zijn, vertrouwen hebben, God is genadig. God is liefde.
En dat is echt niet alleen in de evangelische gemeentes, die hebben hun invloed ook in onze gemeentes laten gelden.
De opwekkingsliederen slopen met de jeugd - die zo leuk met elkaar omgingen - onze kerk in.
Maar daar bleef het niet bij. Ook hun opvattingen kwamen mee. Dat zag ik gebeuren op de catechisatie en jeugdverenigingen.
Ik heb op huisbezoeken mijn zorgen uitgesproken, maar het hielp niet.
Toen ik op de JV zat, kwam er af en toe een ouder meekijken, wat wij deden, welke liederen wij zongen.
Het mocht buiten de Psalmen alleen een gezang zijn uit de oud hervormde bundel.
Maar als je dat zegt, krijg je te horen dat je te bang bent voor verandering. We zijn immers allen op zoek naar eenheid?
Maar het is een foute eenheid. Omdat men zich aanpast aan de nieuw ingekomene.

Erasmiaan schreef:

Bezorgd schreef:

Erasmiaan schreef:

Tiberius schreef:'Wat daar in Gorinchem gebeurde, was erg inzichtgevend – en legt de diepe crisis bloot die de reformatorische zuil teistert.'
'Als de reformatorische zuil zichzelf en haar afkomst serieus neemt, zou ze het wat vaker mogen laten gaan over God en het hart - en wat minder over de buitenkant en de boze buitenwereld. Misschien komt de rest dan ook vanzelf wel.'
'De refozuil zoekt haar vastigheid meer dan ooit in uiterlijkheden.'

Zomaar wat quotes uit het artikel https://www.nd.nl/geloof/geloof/994070/ ... -hart-en-w

Ja alleen over het hart praten. Dan komt de rest vanzelf. Net zoals de Gereformeerde Kerken dat hebben gedaan? Of de Gereformeerd Vrijgemaakten?

Het komt vanzelf wel. Vanzelf. Daar kunnen we dan in ieder geval nog op hopen.

Ging het bij de Gereformeerde Kerken of de Gereformeerd Vrijgemaakte om uiterlijkheden? Of was er meer aan de hand?

Juist! Daar hebben we de kern. Dat is nu precies de zorg die uitgesproken is op de VGS-vergadering, als ik het goed lees. Opwekkingsliederen, kleding, enz., enz., is een teken van... een andere godsdienst. Nee, niet gelijk helemaal anders. Het begint met... een andere visie op het verbond, want er is ook een oudvader die dat vindt. Dan een andere visie op wedergeboorte. Uiterlijke dingen... daar zit het allemaal niet in. Hoed in de kerk? Exegetisch komen we er niet uit. Ieder is er daaromvrij in (dus doet niemand het meer). En het blijft glijden. Want de eerste generatie zet nog een streep bij de vrouw in het ambt, de visie op lhbti en de schepping in zeven dagen. Maar de volgende generatie (hun kinderen) al niet meer. Op het laatst gaan dan soms zelfs de ouderen mee. “Ze denken wel anders over de vrouw in het ambt dan ik, maar ze hebben echt Christus lief. Wie ben ik dan om er wat van te zeggen?” En ten slotte kom je bij een generatie waar de kerk helemaal niets meer te zeggen heeft. Want schuld en zonde wordt zo’n vaag begrip dat verlossing en genade ook geen inhoud meer heeft.

Bovenstaande processen zie je nu al overal om je heen gebeuren. Er zullen vast uitzonderingen zijn. Ik hoop heel veel. Maar ik ben zo bang van niet. Als je gaat glijden, blijf je glijden. Laten we toch leren van het verleden.

Ik kan geen lijn ontdekken in je post.
In de genoemde kerken stond het Schrift gezag ter discussie. Op deze bijeenkomst ging het echt om uiterlijkheden.
Dan kunnen we er van alles bij gaan verzinnen of in gaan leggen, maar dat stond er niet.

En is 'onze' visie op de wedergeboorte wél juist? Dat zijn ook vragen die we ons niet meer stellen. Wedergeboorte is noodzakelijk, maar wat is het? Dat zijn we ook telkens anders gaan invullen. Met de huidige verwarring onder dominees als resultaat. En het kerkvolk komt in de kou.

Erasmiaan schreef:Juist! Daar hebben we de kern. Dat is nu precies de zorg die uitgesproken is op de VGS-vergadering, als ik het goed lees. Opwekkingsliederen, kleding, enz., enz., is een teken van... een andere godsdienst. Nee, niet gelijk helemaal anders. Het begint met... een andere visie op het verbond, want er is ook een oudvader die dat vindt. Dan een andere visie op wedergeboorte. Uiterlijke dingen... daar zit het allemaal niet in. Hoed in de kerk? Exegetisch komen we er niet uit. Ieder is er daaromvrij in (dus doet niemand het meer). En het blijft glijden. Want de eerste generatie zet nog een streep bij de vrouw in het ambt, de visie op lhbti en de schepping in zeven dagen. Maar de volgende generatie (hun kinderen) al niet meer. Op het laatst gaan dan soms zelfs de ouderen mee. “Ze denken wel anders over de vrouw in het ambt dan ik, maar ze hebben echt Christus lief. Wie ben ik dan om er wat van te zeggen?” En ten slotte kom je bij een generatie waar de kerk helemaal niets meer te zeggen heeft. Want schuld en zonde wordt zo’n vaag begrip dat verlossing en genade ook geen inhoud meer heeft.

Bovenstaande processen zie je nu al overal om je heen gebeuren. Er zullen vast uitzonderingen zijn. Ik hoop heel veel. Maar ik ben zo bang van niet. Als je gaat glijden, blijf je glijden. Laten we toch leren van het verleden.

Volgens mij is dat een wetmatigheid die je op ziet treden in die kerken waar men de bevinding, zoals die vanouds gegolden heeft, loslaat. Vroeger kon je ook in de Gereformeerde Kerken nog een bevindelijke prediking horen, denk bijv. aan iemand als ds. Voogel die eind 19e-begin 20e eeuw predikant was in de Ger. Kerken. Als dat weggaat heb je nog één of twee generaties 'orthodoxe' kerkgangers, maar dan beginnen de panelen te schuiven. Precies wat je nu overal ziet gebeuren.

Posthoorn schreef:

Erasmiaan schreef:Juist! Daar hebben we de kern. Dat is nu precies de zorg die uitgesproken is op de VGS-vergadering, als ik het goed lees. Opwekkingsliederen, kleding, enz., enz., is een teken van... een andere godsdienst. Nee, niet gelijk helemaal anders. Het begint met... een andere visie op het verbond, want er is ook een oudvader die dat vindt. Dan een andere visie op wedergeboorte. Uiterlijke dingen... daar zit het allemaal niet in. Hoed in de kerk? Exegetisch komen we er niet uit. Ieder is er daaromvrij in (dus doet niemand het meer). En het blijft glijden. Want de eerste generatie zet nog een streep bij de vrouw in het ambt, de visie op lhbti en de schepping in zeven dagen. Maar de volgende generatie (hun kinderen) al niet meer. Op het laatst gaan dan soms zelfs de ouderen mee. “Ze denken wel anders over de vrouw in het ambt dan ik, maar ze hebben echt Christus lief. Wie ben ik dan om er wat van te zeggen?” En ten slotte kom je bij een generatie waar de kerk helemaal niets meer te zeggen heeft. Want schuld en zonde wordt zo’n vaag begrip dat verlossing en genade ook geen inhoud meer heeft.

Bovenstaande processen zie je nu al overal om je heen gebeuren. Er zullen vast uitzonderingen zijn. Ik hoop heel veel. Maar ik ben zo bang van niet. Als je gaat glijden, blijf je glijden. Laten we toch leren van het verleden.

Volgens mij is dat een wetmatigheid die je op ziet treden in die kerken waar men de bevinding, zoals die vanouds gegolden heeft, loslaat. Vroeger kon je ook in de Gereformeerde Kerken nog een bevindelijke prediking horen, denk bijv. aan iemand als ds. Voogel die eind 19e-begin 20e eeuw predikant was in de Ger. Kerken. Als dat weggaat heb je nog één of twee generaties 'orthodoxe' kerkgangers, maar dan beginnen de panelen te schuiven. Precies wat je nu overal ziet gebeuren.

Ik heb 2 collega's die allebei tot hun 22e in de Gereformeerde Kerk gezeten hebben. Beiden erkennen volmondig de processen die in bovenstaande postings beschreven staat.

Het lijkt alsof hier een =-teken wordt geplaatst tussen prediking met bevinding en prediking van de wet met haar evt. hedendaagse concretiseringen.

Hollander schreef:Het lijkt alsof hier een =-teken wordt geplaatst tussen prediking met bevinding en prediking van de wet met haar evt. hedendaagse concretiseringen.

Hoe bedoel je dit?

pierre27 schreef: Ik heb 2 collega's die allebei tot hun 22e in de Gereformeerde Kerk gezeten hebben. Beiden erkennen volmondig de processen die in bovenstaande postings beschreven staat.

Mijn moeder is van gereformeerde huize.
Ik heb een foto waarop ze met mede belijdeniscatechisanten staat, inklusief de predikant en de kerkenraad.
Je zou nu denken dat deze foto gemaakt is in de consistorie van de OGGiN.
Door haar huwelijk met mijn vader, is zij naar de CGK over gegaan.
Mijn tante is in de jaren '90 nog op zeer hoge leeftijd uit de gereformeerde kerk overgegaan naar de hervormde.
Zij raakte kompleet vervreemd van haar gemeente.
Je ziet in veel families een scheiding lopen. Een gedeelte is gereformeerd gebleven en "meegegaan in die afglijding".
Het andere deel is naar een ander kerkverband overgegaan.

Mara schreef:

pierre27 schreef: Ik heb 2 collega's die allebei tot hun 22e in de Gereformeerde Kerk gezeten hebben. Beiden erkennen volmondig de processen die in bovenstaande postings beschreven staat.

Mijn moeder is van gereformeerde huize.
Ik heb een foto waarop ze met mede belijdeniscatechisanten staat, inklusief de predikant en de kerkenraad.
Je zou nu denken dat deze foto gemaakt is in de consistorie van de OGGiN.
Door haar huwelijk met mijn vader, is zij naar de CGK over gegaan.
Mijn tante is in de jaren '90 nog op zeer hoge leeftijd uit de gereformeerde kerk overgegaan naar de hervormde.
Zij raakte kompleet vervreemd van haar gemeente.
Je ziet in veel families een scheiding lopen. Een gedeelte is gereformeerd gebleven en "meegegaan in die afglijding".
Het andere deel is naar een ander kerkverband overgegaan.

Herkenbaar, maar even voor de goede orde, inmiddels zijn we offtopic!