Die eerste vragen laat ik maar aan u over. Daar weet u feilloos een antwoord op, vermoed ik.-DIA- schreef:Mij valt wat anders op:Jantje schreef:Wat mij ook opvalt:
Hoe minder men zingt, hoe 'zwaarder' de preek...
Hoe meer een kerk bij de Schrift blijft hoe minder poespas rondom de woordverkondiging.
We zouden kunnen vragen:
a. wat is een zware preek.
b. wat is een lichte preek
c. bestaan er ook middelzware en middellichte preken?
Ik merk nog meer:
Waar de bevinding verdwijnt wordt de liturgie steeds belangrijker.
Is dat uw ervaring ook? U die dit leest?
En nee, dat is mijn ervaring niet. Ik ben gewoon lid in een GG. En ik zeg alleen dat het me opvalt dat er predikanten zijn die maar 5 verzen laten zingen. Als het erg druk is en er moet gecollecteerd worden, zijn de collectanten soms niet eens klaar. En ja, ik refereerde al aan ds. P. Honkoop sr. die de tussenzang wel eens oversloeg (in zijn Haagse tijd). Maar de kerkenraad had daar commentaar op omdat de prediking anders te lang duurde, aangezien hij nog wel eens langer doorging. En toen kwam er in het vervolg wel een tussenzang. En u kennende, kent u ds. Honkoop nog wel uit de verhalen. Zeker voor de jonge kinderen (in deze tijd) is het steeds moeilijker om zolang achtereen te luisteren.
Nee, dat maakt het zo bijzonder. Ik ken ook enkele predikanten die dat doen, waaronder vermoedelijk dezelfde als waar Wandelende het over heeft.-DIA- schreef:Er zijn meer predikanten die de tussenzang als het ware in de preek inpassen.olfie schreef:Mooi voorbeeld van het bewust benoemen van reden van de verskeuze in het licht van de preek.Wandelende schreef: Bij ons zei de dominee die afgelopen zondag de dienst leidde het volgende.
Vóór de eerste tussenzang:
" (...) en zo komt Hij vanavond heel dicht naar u toe, (…) en Hij staat voor u en Hij zegt het, heel persoonlijk, en we zingen het: "Vreest 's HEEREN macht en dient Zijn Majesteit; Juicht, bevend op 't gezicht van Zijn vermogen, En kust den Zoon, van ouds u toegezeid, Eer u Zijn toorn verdelg' voor aller o - gen; (…)"
Vóór de tweede tussenzang:
" (…) Die Hogepriester in de hemel, Die woont nu ook in mijn hart. Die verhoogde Koning heeft Zichzelf zo diep vernederd, dat Hij mij uit de drek van de zonde, zegt één van de dichters, heeft opgehaald en naast prinsen wil plaatsen. En wat leeft het dan in het hart van zo'n gelovige, we gaan het samen zingen: "Uw goedheid, HEER, is hemelhoog; Uw waarheid tot den wolkenboog; Uw recht is als Gods bergen; Uw oordeel grond'loos; Gij behoedt, En zegent mens en beest, en doet Uw hulp nooit vrucht'loos vergen. (…) "
Deze dominee gebruikt tweemaal de tussenzang als een doorlopende lijn in de prediking.
Mag wat mij betreft regelmatig gebeuren, noem het een 'toepassing' bij de psalm. Het lijkt soms nog wel eens een 'snoepjes en plaspauze', ik zou het liever een meditatief ogenblik of antwoord- of gebed van de gemeente op de preek willen noemen.
De elders ergens genoemde ds. E. Venema deed dat ook.
En zo zijn er meer. Hoewel ik weinig predikanten heb gehoord die de tussenzang zo naadloos met de preek verweefden.
Ik schrik nogal van je reactie DIA. Je doet net alsof zingen in een preek niet geoorloofd is en het moet omdat het nou zo eenmaal hoort. Maar zingen is wel 2 keer bidden... Jezus zong tijdens het laatste Avondmaal met Zijn discipelen toch ook? En dat was echt niet zomaar 1 versje hoor... Integendeel!
Als een predikant werkelijk afname vindt onder de prediking, dan zal een tussenzang daar niets vanaf doen. Pas was er een predikant en die had zoveel vuur in zijn prediking, maar hij liet gewoon een tussenzang zingen..., en nog 2 verzen ook. Ik ben het dan ook geheel eens met DDD.-DIA- schreef:Working together… Prediker en gemeente...DDD schreef:Ik zie geen enkel bezwaar tegen een of twee tussenzangen. Ik heb het idee dat de voornaamste reden dat predikanten daar niet aan doen is omdat het een zweem van zwaarheid meebrengt. Bij een preek van een kwartier is het misschien wat overdreven, maar bij een preek van een half uur of nog langer is het mijns inziens heel goed. Ik ben gewend aan ofwel een ofwel twee tussenzangen. Ik vind een preek van 40 minuten of nog langer zonder tussenzang, wat in zware cgk-kerken echt niet ongewoon is, echt heel veel inspanning vergen. Ik heb liever om het kwartier een tussenzang. Of een preek van 20 minuten, maar dat is weer een ander verhaal.
En kom niet aan met de boodschap dat een tussenzang liturgisch niet verantwoord is, want daar heb ik nog nooit een behoorlijke onderbouwing van gezien. Zolang predikanten zonder tussenzang gerust een psalm of lied citeren in de preek, zie ik niet in waarom het de eredienst zou verstoren als de gemeente mee zou zingen.
Een tussenzang dwingt ook tot een preek die verschillende antwoorden van de gemeente vraagt. Dat geeft juist meer liturgische mogelijkheden. Al zijn er ook predikanten die zich er met een jantje van leiden van afmaken, maar je moet een fenomeen beoordelen naar zijn beste vertegenwoordigers, niet naar de mensen die er niets van bakken.
Er zijn ook predikers die wel eens zeggen: Preek eens een beetje mee...
De prediker voelt wel of er afnemers zijn, d.w.z. de levenden, want de doden voelen niet. Het leven voelt ook de vijandschap, wat hun het preken zwaar maakt. Daar heeft een dode ook geen last van.