-DIA- schreef:

samanthi schreef:ik ben Ivanhoe aan het luisteren als ik aan het schilderen of naaien ben, een oud boek, via Youtube te luisteren.

Ik ken die nog uit de jaren 60 van de vorige eeuw.... Ik heb het trouwens nooit in zijn geheel gelezen.

Ik weet dat je niet meer de jongste ben, maar als je iets nog kent uit de jaren zestig, denk ik niet dat je de eeuw er bij hoeft te vermelden. Ik schat je jonger dan 150 in.

parsifal schreef:

-DIA- schreef:

samanthi schreef:ik ben Ivanhoe aan het luisteren als ik aan het schilderen of naaien ben, een oud boek, via Youtube te luisteren.

Ik ken die nog uit de jaren 60 van de vorige eeuw.... Ik heb het trouwens nooit in zijn geheel gelezen.

Ik weet dat je niet meer de jongste ben, maar als je iets nog kent uit de jaren zestig, denk ik niet dat je de eeuw er bij hoeft te vermelden. Ik schat je jonger dan 150 in.

Het klinkt wat gewichtiger, niet dan? Ge hebt het inderdaad helemaal bij het rechte eind dat ik jonger dan 150 ben.

Dochter had het meengenomen uit de bieb, maar zij klapte het na een paar bladzijden dicht. Ze vond de schrijfstijl niet prettig.
Het is af en toe in de 2e p.v. geschreven.
Het is geen hartverwarmend boek over de zorg! Integendeel, het is bij vlagen rauw met een scherpe humor.
Bijv, als de arts een rapport schrijft, zie je links de officiële taal en rechts wat er eigenlijk bedoeld wordt.

Werd overleg gepleegd met de dienstdoend psychiater ---- was ik een half uur bezig om een psych te vinden, die me vervolgens de huid volschold omdat zijn niet te bereiken collega dienst had en niet hijzelf.
Na uitgebreid overleg --- nadat ik behoorlijk op mijn kop had gekregen van de überchirurg
Nadat zij zich op de spoedeisende hulp had gepresenteerd met chronisch pijn in epigastrio --- omdat ze vaak buikpijn had
Hiermee ontstond adequate reperfusie van het ischaemische gebied -- het leek erop dat de operatie succesvol was
Verrassend einde.

De rode sjaal, Riane Bois.
Tussen twee meisjes in een Parijse volkswijk ontstaat tijdens de Tweede Wereldoorlog innige vriendschap. Suzon is brutaal, druk, en onrustig, terwijl Hannah verlegen, stil en afwachtend is. Als de oorlog dreigt, moet de joodse Hannah onderduiken bij de nonnen op het platteland. Na een tijdje vlucht ze met haar moeder naar Istanbul, waar de familie van haar vader vandaan komt. Suzon blijft met haar ouders achter in het bezette Parijs. Als Hannah in 1945 terugkeert, is haar vader Haim spoorloos evenals haar grootouders. Hannah zal hen nooit meer terugzien. Na de oorlog reist Hannah de hele wereld rond en ze maakt carriere bij een krant. Suzon fladdert van baantje naar baantje en feest er op los. Dan doet Hannah een verschrikkelijke ontdekking, die beslissend is voor hun vriendschap.

Het is helaas geen goed geschreven roman, personages komen niet dichtbij, ook hoofdpersoon Hannah niet. Jammer. Want het had zo'n mooi ontroerend verhaal kunnen zijn.

Come Rack! Come Rope! by Robert Hugh Benson



https://en.wikipedia.org/wiki/Come_Rack!_Come_Rope!

Voor de laatste leeskring hebben we Tikkop van Adriaan van Dis gelezen. Het gaat over een vissersdorp in Zuid-Afrika, waar een Nederlander gaat wonen. Hij is vroeger betrokken geweest bij het verzet tegen de apartheid.
Het was even doorbijten, maar toen werd het wel interessant. Er zitten ook autobiografische elementen in. Helaas was het taalgebruik wel behoorlijk grof hier en daar, wat een discussie over vloeken en grof taalgebruik opleverde.
Vooral daarom geen aanrader, wat erg jammer is. Het onderwerp is namelijk echt de moeite waard.

De rendementsdenker, van Lucas Zandberg. Ik dacht dat ik hier ergens een lovende recensie had gelezen, maar ik kan m niet terugvinden. Het is een roman die zich afspeelt in het onderwijs, en daarom had ik m een tijdje geleden cadeau gedaan aan een collega. Ik kocht m lenen, en schaam me nu voor het cadeau. Het leest makkelijk weg, dat is het pluspunt dat k kan bedenken. Maar wat een afgrijselijke clichés. Het verhaal heeft op pagina 80 de diepgang van een pannenkoek bereikt. Maar gelukkig hebben we een zeer heldhaftige held.

Bijna uit en wat is het mooi!
Ze is gegroeid sinds Dorsvloer en Woongroep boeide mij niet zo.
Ik ben heel erg benieuwd naar de laatste hoofdstukken, maar het zou te laat worden gisteravond.

Zita schreef:De rendementsdenker, van Lucas Zandberg. Ik dacht dat ik hier ergens een lovende recensie had gelezen, maar ik kan m niet terugvinden. Het is een roman die zich afspeelt in het onderwijs, en daarom had ik m een tijdje geleden cadeau gedaan aan een collega. Ik kocht m lenen, en schaam me nu voor het cadeau. Het leest makkelijk weg, dat is het pluspunt dat k kan bedenken. Maar wat een afgrijselijke clichés. Het verhaal heeft op pagina 80 de diepgang van een pannenkoek bereikt. Maar gelukkig hebben we een zeer heldhaftige held.

Ik heb m gelezen en een exemplaar kado gedaan aan een vriend van mijn zoon, die sinds een half jaar docent is op een middelbare. Hij vond sommige dingen heel herkenbaar.
Mijn zusje die lerares is op een lagere school, trouwens ook wel.
Ze zei: mensen denken vaak dat je een makkelijk baantje hebt, als je op school werkt. Korte werkdagen, lange vakanties. Maar ze zien de papierwinkel en het vergaderen niet.

Mara schreef:
Bijna uit en wat is het mooi!
Ze is gegroeid sinds Dorsvloer en Woongroep boeide mij niet zo.
Ik ben heel erg benieuwd naar de laatste hoofdstukken, maar het zou te laat worden gisteravond.

Heb het inmiddels ook gelezen. Zeker boeiend en realistisch, al vond ik juist het laatste deel (subtiel) venijnig.
Dan komt ze met de argumentatie waarom ze het geloof achter zich heeft gelaten, en ik die vind ik allesbehalve sterk. Kritiekloos buigt ze voor een stukje Schriftkritiek, dat behoorlijk aanvechtbaar is. Snap ik eigenlijk niet van zo'n intelligente vrouw.

dennis schreef: Heb het inmiddels ook gelezen. Zeker boeiend en realistisch, al vond ik juist het laatste deel (subtiel) venijnig.
Dan komt ze met de argumentatie waarom ze het geloof achter zich heeft gelaten, en ik die vind ik allesbehalve sterk. Kritiekloos buigt ze voor een stukje Schriftkritiek, dat behoorlijk aanvechtbaar is. Snap ik eigenlijk niet van zo'n intelligente vrouw.

O daar ben ik nog niet aanbeland.
Ik heb haar aan de tafel bij Pauw gehoord en echt venijnig vond ik haar toen niet.
En definitief achter zich gelaten heeft ze het m.i. niet hoor.
Zij schrijft uit eigen ervaringen en dan kan ik er wel begrip voor opbrengen.
Het is heel anders dan bij Maarten tH.

Mara schreef:

dennis schreef: Heb het inmiddels ook gelezen. Zeker boeiend en realistisch, al vond ik juist het laatste deel (subtiel) venijnig.
Dan komt ze met de argumentatie waarom ze het geloof achter zich heeft gelaten, en ik die vind ik allesbehalve sterk. Kritiekloos buigt ze voor een stukje Schriftkritiek, dat behoorlijk aanvechtbaar is. Snap ik eigenlijk niet van zo'n intelligente vrouw.

O daar ben ik nog niet aanbeland.
Ik heb haar aan de tafel bij Pauw gehoord en echt venijnig vond ik haar toen niet.
En definitief achter zich gelaten heeft ze het m.i. niet hoor.
Zij schrijft uit eigen ervaringen en dan kan ik er wel begrip voor opbrengen.
Het is heel anders dan bij Maarten tH.

Zou het daarom des te gevaarlijker kunnen zijn? Ik geloof het zeker.

Terwijl ik Maarten t Hart bij Adieu God in gesprek heb gezien met Thijs van de Brink en hem daar helemaal niet negatief vond over het geloof; wel erg zoekende. De vraag werd hem gesteld waarom hij in zijn boeken zo slecht over God sprak en over christenen. Zijn antwoord was dat zij iets hadden waar hij eigenlijk ook naar op zoek was, maar niet kon vinden.

eilander schreef:

Mara schreef:

dennis schreef: Heb het inmiddels ook gelezen. Zeker boeiend en realistisch, al vond ik juist het laatste deel (subtiel) venijnig.
Dan komt ze met de argumentatie waarom ze het geloof achter zich heeft gelaten, en ik die vind ik allesbehalve sterk. Kritiekloos buigt ze voor een stukje Schriftkritiek, dat behoorlijk aanvechtbaar is. Snap ik eigenlijk niet van zo'n intelligente vrouw.

O daar ben ik nog niet aanbeland.
Ik heb haar aan de tafel bij Pauw gehoord en echt venijnig vond ik haar toen niet.
En definitief achter zich gelaten heeft ze het m.i. niet hoor.
Zij schrijft uit eigen ervaringen en dan kan ik er wel begrip voor opbrengen.
Het is heel anders dan bij Maarten tH.

Zou het daarom des te gevaarlijker kunnen zijn? Ik geloof het zeker.

Gevaarlijk vind ik het niet, althans, zo voel ik het in dezen niet (itt tot MtH, bij hem had ik het wel)
Zij snakt - net als Siebelink - naar een zelfde Godservaring als haar tante (of zijn vader.)
Als je opgegroeid bent in die kringen, begrijp je het. Alleen, wat doe je ermee als je volwassen wordt?
Zulke mensen worden nooit geestelijk volwassen, DAT is het probleem. Ze willen hetzelfde als hun vader of tante, want dat was tenminste echt. Hun geloof is gepakt dus niet echt.
Bij Franca zie je ook de schok die ze krijgt als ze in een studentenhuis gaat wonen.
De overgang van beschermde school + omgeving naar een universiteit waar o.m. een atheïstische professor lesgeeft, is veel te abrupt.
Dat zie je vaker gebeuren.
Zij heeft dit boek niet geschreven als wraak jegens haar familie. Dat wil er bij mij niet in.
En zij kan schrijven! Al moet ik wel zeggen dat sommige scenes (in de trein) iets te lang zijn.

eilander schreef:Zou het daarom des te gevaarlijker kunnen zijn? Ik geloof het zeker.

Precies. Ze denkt en praat zoals iedereen in deze tijd denkt en praat en daarom vind ze makkelijk aansluiting en veel waardering. Maar ondertussen voeren die gedachten af van God en Zijn Woord. Ongemerkt.

Hetzelfde geldt voor Maarten 't Hart. Hij schreef in een tijd dat provoceren de norm was en daarmee oogstte hij applaus. Omdat hij schreef wat iedere kerkverlater in die tijd deed.