Panny schreef:

-DIA- schreef:

eilander schreef:

-DIA- schreef:Is tv tegenwoordig gemeengoed in reformatorische kring? Soms merk ik dat er nogal wat tv-kijkers lijken zijn.

Voor zover ik weet is het nog geen gemeengoed. En ik hoor dagelijks op mijn werk aanbevelingen om geen tv te kijken.

Ik hoorde bij Albert Heijn dagelijks over tv praten. Misschien waren dat niet allemaal reformatorische jongeren, daar praatten ze nooit over. Maar van velen wist je het wel. Ze praten nu openlijk (vroeger nog bedekt) over bioscoop, uitgaan, sport en tv.

Heel veel reformatorische jongeren leven in twee werelden.
Aan de ene kant naar een reformatorische kerk, school, catechisatie, etc.
Aan de andere kant een leven zonder God met speelfilms, sport, schietspellen, materialisme, etc.
Waar gaat het mis?
Waarom hebben de meeste jongeren het idee dat God alleen is voor oude, bijzondere, sombere mensen?

Dat is toch het verhaal van de Schakelaars, Koppelaars en Verbinders... en de misschien nog een?

Tegenwoordig kun je met Kliksafe ook gewoon npo 1,2 en 3 kijken, hoef je alleen de filterinstellingen te wijzigen, dit mede mogelijk gemaakt door Den Haag

Begrafenis.
Liever niet in het zwart was het verzoek.
Blauw of donkerpaars dan maar.

Mara schreef:Begrafenis.
Liever niet in het zwart was het verzoek.
Blauw of donkerpaars dan maar.

Of toch gewoon in het zwart.

Luther schreef:

Mara schreef:Begrafenis.
Liever niet in het zwart was het verzoek.
Blauw of donkerpaars dan maar.

Of toch gewoon in het zwart.

Nee, dat ga ik niet als enige doen.
Ik ben niet emotioneel betrokken, maar ik ga als blijk van medeleven.
Vrolijke rouwaankondiging (ik denk dat dit echt een trend is of wordt) geen rouwdienst, maar een dankdienst voor het leven.
Ik denk dat ik met blauw of paars straks nog de donkerst geklede ben.

Mara schreef:

Luther schreef:

Mara schreef:Begrafenis.
Liever niet in het zwart was het verzoek.
Blauw of donkerpaars dan maar.

Of toch gewoon in het zwart.

Nee, dat ga ik niet als enige doen.
Ik ben niet emotioneel betrokken, maar ik ga als blijk van medeleven.
Vrolijke rouwaankondiging (ik denk dat dit echt een trend is of wordt) geen rouwdienst, maar een dankdienst voor het leven.
Ik denk dat ik met blauw of paars straks nog de donkerst geklede ben.

Het lijkt me ook al ben je niet emotioneel betrokken heel heftig al die rouwkaarten en begrafenissen die je hebt Mara.
En naar ik begrijp zo heel anders dan dat jullie er in staan.
Tjonge.....

Terri schreef:

Mara schreef:

Luther schreef:

Mara schreef:Begrafenis.
Liever niet in het zwart was het verzoek.
Blauw of donkerpaars dan maar.

Of toch gewoon in het zwart.

Nee, dat ga ik niet als enige doen.
Ik ben niet emotioneel betrokken, maar ik ga als blijk van medeleven.
Vrolijke rouwaankondiging (ik denk dat dit echt een trend is of wordt) geen rouwdienst, maar een dankdienst voor het leven.
Ik denk dat ik met blauw of paars straks nog de donkerst geklede ben.

Het lijkt me ook al ben je niet emotioneel betrokken heel heftig al die rouwkaarten en begrafenissen die je hebt Mara.
En naar ik begrijp zo heel anders dan dat jullie er in staan.
Tjonge.....

Het is de laatste 3 jaar zo Terri. Gemiddeld zo 1 begrafenis of crematie per maand.
Nu zijn daar tantes en ooms bij, die de leeftijd van de zeer sterken mochten bereiken, maar toch ook veel jonge(re) mensen.
Ik had me eerst voorgenomen om nooit een crematie bij te zullen wonen, maar je komt er echt niet onderuit, omdat het naaste familie gaat betreffen (waar je het
nooit van verwacht had)
En op deze manier, met zo'n fleurige kaart, niemand bedroefd, vind ik het een heel moeilijk iets.
Wij zijn hier al dagen helemaal van de kaart als een poes wordt doodgereden. Vanwege het onontkoombare en onomkeerbaarheid daarvan.
En moet je daar blij zijn vanwege het leven dat geleefd is.
Het zal wel in mijn karakter zitten, maar ik kan dat niet zo.

Afgelopen zaterdag nog iemand gesproken die een dierbare heeft verloren en niet naar de crematieplechtigheid is geweest.
Er was van te voren geen condoleancebezoek mogelijk, ook dat hoorde bij die crematie.
Nu word het hen wel heel kwalijk genomen!

Zij blijven het principe "vasthouden" dat wij als christenen niet naar zo'n plechtigheid behoren te gaan.
Ik persoonlijk zou dat wel moeilijk vinden, ik weet nu al dat er diverse familieleden zullen kiezen voor crematie, moet ik dat dan voorbij laten gaan

Bijwonen is niet hetzelfde als instemmen met crematies.
Het gaat om het tonen van je medeleven naar de onchristelijk medemens.

Maar betekent het gaan naar een crematie ook dat je instemt met crematie? Dat denk ik niet.

Orchidee schreef:Afgelopen zaterdag nog iemand gesproken die een dierbare heeft verloren en niet naar de crematieplechtigheid is geweest.
Er was van te voren geen condoleancebezoek mogelijk, ook dat hoorde bij die crematie.
Nu word het hen wel heel kwalijk genomen!

Zij blijven het principe "vasthouden" dat wij als christenen niet naar zo'n plechtigheid behoren te gaan.
Ik persoonlijk zou dat wel moeilijk vinden, ik weet nu al dat er diverse familieleden zullen kiezen voor crematie, moet ik dat dan voorbij laten gaan

Ik kies ervoor om toch te gaan, al kostte me dat de eerste keren echt heel veel strijd.
Maar ik denk maar zo: het is niet mijn keuze, ik keur vanwege mijn aanwezigheid het niet goed en als men dat weet merk ik zelf dat daar heel positief op wordt gereageerd en echt wordt gewaardeerd.
Vooral als het een dierbaar iemand is, je kunt het niet overdoen.
Maar ik laat me echter niet dwingen tot het oplaten van een ballonnetje of andere "ongein", zoals het glas heffen met een borrel erin na de plechtigheid. Er zijn grenzen!
We gingen laatst buren feliciteren met hun 40e trouwdag, we kwamen midden in een danspartij terecht, keiharde muziek.
We hebben hen hartelijk de hand geschud, een drankje genuttigd, een kort gesprekje gehad met wat andere mensen en zijn toen weer vertrokken.
Dan heb je toch je burenplicht gedaan, je voelt je op zo'n feest niet senang, maar als je wegblijft laat je in feite weten dat je je boven dit alles verheven voelt.
Weet je Orchidee, het kan zomaar gebeuren dat het je eigen kind is die zoiets van je vraagt, blijf je dan ook weg?
Als je ouder wordt ga je over veel zaken genuanceerder denken, ook al is het een principekwestie. Maar dat is voor jezelf, omdat je een ander jouw principe niet op kunt leggen, zelfs je eigen man of vrouw niet!

Zo sta ik er persoonlijk ook in; ik zou me ook verheven voelen als ik niet zou gaan en dat is ook niet goed.

Wij hebben er binnen de familie mee te maken gehad. Het ging om mijn opa en oma. De familie ( van mijn kant uit dus veel niet kerkelijk tot iets kerkelijk) weet hoe wij hierover denken. Vooraf was er een soort condoleance . Daar zijn we wel geweest. Hebben ons medeleven zoveel als mogelijk getoond in die periode! Maar de gang naar het crematorium hebben we niet meegemaakt. Of het kwalijk is genomen? Volgens mij niet.
Het is een gang die ik persoonlijk niet mee kan maken. Niet omdat ik mij beter voel. Zo is het ook nooit opgepakt door hen...Maar het voelt alsof je meegaat, begeleidt naar iets wat dus tegen de Bijbel ingaat. Daar was begrip voor!

Orchidee schreef:Zo sta ik er persoonlijk ook in; ik zou me ook verheven voelen als ik niet zou gaan en dat is ook niet goed.

Best begrijpelijk jouw en Mara's standpunt maar hoe wordt er dan nog getuigd wat een christelijke/Bijbelse levenswijze is ? Vreemdelingschap betekent ook dat je wel eens alleen staat.
Persoonlijk woon ik geen crematie bij en probeer op een ander moment mijn condoleance over te brengen.

huisman schreef:

Orchidee schreef:Zo sta ik er persoonlijk ook in; ik zou me ook verheven voelen als ik niet zou gaan en dat is ook niet goed.

Best begrijpelijk jouw en Mara's standpunt maar hoe wordt er dan nog getuigd wat een christelijke/Bijbelse levenswijze is ? Vreemdelingschap betekent ook dat je wel eens alleen staat.
Persoonlijk woon ik geen crematie bij en probeer op een ander moment mijn condoleance over te brengen.

Ik heb helemaal geen moeite om alleen te staan in een standpunt, dat ben ik eigenlijk wel gewend.
Maar ik pas wel op!
Dat het geen statement gaat worden, in de zin van: ik ben beter dan jullie.
Het is mij gebleken dat men juist zeer respecteert, en er dus toch een boodschap van uitgaat wanneer je aan bepaalde wensen tegemoet komt.
Maar zoals ik eerder zei: er is voor mij een grens.
Ik heb begrip voor het verdriet van de nabestaanden die op een bepaalde manier vorm willen geven, en daar ga ik op tot op zekere hoogte in mee.
Je kunt met rouwenden geen intensieve principiële discussie gaan houden, dat is ook respectloos.

En vandaag bleek ook weer, ondanks het "zuchten van binnen", ik stond hier niet in alleen in. Ik had na de begrafenis een intensieve en goede ontmoeting!