Herziene Statenvertaling

[parsifal]

De uitleg die nodig is voor de Bijbel zou moeten gaan over de betekenis van het geheel van een tekst, niet over de betekenis van woorden als die betekenis goed te vatten is in bekend Nederlands woord/korte zin.

Verder, ik begrijp echt niet waarom er zoveel belang wordt gehecht aan een vertaling. Ik heb jaren in een kerk gezeten waar ongeveer iedereen met een verschillende vertaling zat (de gelezen tekst werd geprojecteerd) en veel mensen hadden een Bijbel in hun eigen taal mee. Nu nog steeds heeft mijn vrouw vaak een Engelstalige en/of Indonesische Bijbel om mee te lezen in de kerk. Mensen raken echt niet vreselijk in verwarring als in een gelezen tekst net iets andere woorden worden gebruikt dan die meegelezen worden.

[Job]

Ik heb in m'n leven de meest wonderlijke uitleg gehoord over teksten welke helemaal niet begrepen werden.
Ze bedoelden het goed, daar niet van, maar ook in geestelijk opzicht heel verwarrende ervaringen gehoord.
En als je er naar vroeg, was het helemaal niet zo belangrijk of het 'zuiver' was, het ging om wat je beleefde.
Er hing een mystieke sluier over de Bijbel. Soms bijna een 'toverboek'. Ook al was je ongeletterd, het kon zo maar zijn dat je ineens alles begreep.....
Daarom snap ik niks van de heisa over een vertaling. Als je niet begrijpt wat je leest krijg je brokken.

Hier heb ik dit weekend ook veel over na zitten denken. Soms ligt het zwaartepunt van een preek bij een enkel woord. In een sterk belevingsgericht geloof kan zo'n enkel woord een eigen leven in het geestelijke gaan leiden. Dan begrijp ik dat het heel ingrijpend is als júist dat woord zou veranderen of verdwijnen. Ik denk eigenlijk dat dat heel veel verklaart van de bezwaren.

[Psalm]

Hier heb ik dit weekend ook veel over na zitten denken. Soms ligt het zwaartepunt van een preek bij een enkel woord. In een sterk belevingsgericht geloof kan zo'n enkel woord een eigen leven in het geestelijke gaan leiden. Dan begrijp ik dat het heel ingrijpend is als júist dat woord zou veranderen of verdwijnen. Ik denk eigenlijk dat dat heel veel verklaart van de bezwaren.

Ja, maar dan heerst de bevinding toch teveel over de schrift?

De GBS zou aan duurzame waardecreatie doen als zij zich meer bezig zouden houden met de vertaalprincipes van de Statenvertalers. Daar is veel studie voor nodig: welke bijbelvertaling zouden de Statenvertalers vandaag de dag schrijven? Ze zouden iedere 10 jaar een nieuwe editie moeten uitgeven die aangepast is naar de actuele Nederlandse taal.

[Job]

Hier heb ik dit weekend ook veel over na zitten denken. Soms ligt het zwaartepunt van een preek bij een enkel woord. In een sterk belevingsgericht geloof kan zo'n enkel woord een eigen leven in het geestelijke gaan leiden. Dan begrijp ik dat het heel ingrijpend is als júist dat woord zou veranderen of verdwijnen. Ik denk eigenlijk dat dat heel veel verklaart van de bezwaren.

Ja, maar dan heerst de bevinding toch teveel over de schrift?

(...)

Dat gevaar is er, ja.

Om het positief te duiden, ik zie het zo: de Heere heeft Zijn testament nagelaten, Zijn woorden, Zijn "brief". Hoe gaat dat met een afscheidsbrief van dierbaren of de opstelling van het testament door geliefde overledenen? Ik herken voor mezelf dat er dan bepaalde woorden daarin zijn waaraan ik me bijzonder vastklamp, die iets zeggen over hoe onze verhouding was, woorden die het gemis zelfs wat verzachten. Dat zijn woorden die ik bij me draag, die ik midden in de nacht zou kunnen citeren. Dan zou het ingrijpend zijn wanneer na verloop van tijd iemand zou zeggen: maar zo is het helemaal niet bedoeld. En dat de ander de woorden verandert.

[refo]

Hier heb ik dit weekend ook veel over na zitten denken. Soms ligt het zwaartepunt van een preek bij een enkel woord. In een sterk belevingsgericht geloof kan zo'n enkel woord een eigen leven in het geestelijke gaan leiden. Dan begrijp ik dat het heel ingrijpend is als júist dat woord zou veranderen of verdwijnen. Ik denk eigenlijk dat dat heel veel verklaart van de bezwaren.

Ja, maar dan heerst de bevinding toch teveel over de schrift?

(...)

Dat gevaar is er, ja.

Om het positief te duiden, ik zie het zo: de Heere heeft Zijn testament nagelaten, Zijn woorden, Zijn "brief". Hoe gaat dat met een afscheidsbrief van dierbaren of de opstelling van het testament door geliefde overledenen? Ik herken voor mezelf dat er dan bepaalde woorden daarin zijn waaraan ik me bijzonder vastklamp, die iets zeggen over hoe onze verhouding was, woorden die het gemis zelfs wat verzachten. Dat zijn woorden die ik bij me draag, die ik midden in de nacht zou kunnen citeren. Dan zou het ingrijpend zijn wanneer na verloop van tijd iemand zou zeggen: maar zo is het helemaal niet bedoeld. En dat de ander de woorden verandert.

Als het zo niet is bedoeld, is het toch beter dat je dat dan ook weet? Ook al grijpt dat in?

[Psalm]

Dat gevaar is er, ja.

Om het positief te duiden, ik zie het zo: de Heere heeft Zijn testament nagelaten, Zijn woorden, Zijn "brief". Hoe gaat dat met een afscheidsbrief van dierbaren of de opstelling van het testament door geliefde overledenen? Ik herken voor mezelf dat er dan bepaalde woorden daarin zijn waaraan ik me bijzonder vastklamp, die iets zeggen over hoe onze verhouding was, woorden die het gemis zelfs wat verzachten. Dat zijn woorden die ik bij me draag, die ik midden in de nacht zou kunnen citeren. Dan zou het ingrijpend zijn wanneer na verloop van tijd iemand zou zeggen: maar zo is het helemaal niet bedoeld. En dat de ander de woorden verandert.

Maar dan gaat wel jouw subjectieve beleving toch heersen over de objectieve vertaling van Gods Woord. Ik denk dat wij ons moeten verbinden aan de inhoud van de woorden en niet aan de woorden zelf. En ja, er kan inderdaad een gevoelswaarde bij een vertaling zijn opgebouwd. Maar jij bent niet de enige (generatie) die uit de Bijbel leest. Er zijn weer nieuwe generaties die een gevoelswaarde gaan opbouwen. De Bijbel is uiteindelijk geen persoonlijke brief, maar een collectieve brief! Hij wordt natuurlijk wel persoonlijk gemaakt, maar ik denk dat het objectieve en collectieve altijd voorrang moet hebben boven het subjectieve en persoonlijke. Het individu moet zich aanpassen, niet de norm van de vertaling.

[JanRap]

Hier heb ik dit weekend ook veel over na zitten denken. Soms ligt het zwaartepunt van een preek bij een enkel woord. In een sterk belevingsgericht geloof kan zo'n enkel woord een eigen leven in het geestelijke gaan leiden. Dan begrijp ik dat het heel ingrijpend is als júist dat woord zou veranderen of verdwijnen. Ik denk eigenlijk dat dat heel veel verklaart van de bezwaren.

Ja, maar dan heerst de bevinding toch teveel over de schrift?

(...)

Dat gevaar is er, ja.

Om het positief te duiden, ik zie het zo: de Heere heeft Zijn testament nagelaten, Zijn woorden, Zijn "brief". Hoe gaat dat met een afscheidsbrief van dierbaren of de opstelling van het testament door geliefde overledenen? Ik herken voor mezelf dat er dan bepaalde woorden daarin zijn waaraan ik me bijzonder vastklamp, die iets zeggen over hoe onze verhouding was, woorden die het gemis zelfs wat verzachten. Dat zijn woorden die ik bij me draag, die ik midden in de nacht zou kunnen citeren. Dan zou het ingrijpend zijn wanneer na verloop van tijd iemand zou zeggen: maar zo is het helemaal niet bedoeld. En dat de ander de woorden verandert.

U verzuimt te vermelden dat de Heere Zijn testament heeft nagelaten in het Hebreeuws, het Grieks en enkele gedeelten in het Chaldeeuws. ( volgens mij leerden wij vroeger uit Hellenbroek: ' en een weinig in het Chaldeeuws') ook al weer hertaald zeker? maar dit ter zijde. keek na op de GBS site bij Hellenbroek uitgebreid.

[Terri]

Hier heb ik dit weekend ook veel over na zitten denken. Soms ligt het zwaartepunt van een preek bij een enkel woord. In een sterk belevingsgericht geloof kan zo'n enkel woord een eigen leven in het geestelijke gaan leiden. Dan begrijp ik dat het heel ingrijpend is als júist dat woord zou veranderen of verdwijnen. Ik denk eigenlijk dat dat heel veel verklaart van de bezwaren.

Ja, maar dan heerst de bevinding toch teveel over de schrift?

(...)

Dat gevaar is er, ja.

Om het positief te duiden, ik zie het zo: de Heere heeft Zijn testament nagelaten, Zijn woorden, Zijn "brief". Hoe gaat dat met een afscheidsbrief van dierbaren of de opstelling van het testament door geliefde overledenen? Ik herken voor mezelf dat er dan bepaalde woorden daarin zijn waaraan ik me bijzonder vastklamp, die iets zeggen over hoe onze verhouding was, woorden die het gemis zelfs wat verzachten. Dat zijn woorden die ik bij me draag, die ik midden in de nacht zou kunnen citeren. Dan zou het ingrijpend zijn wanneer na verloop van tijd iemand zou zeggen: maar zo is het helemaal niet bedoeld. En dat de ander de woorden verandert.

Dat begrijp ik heel goed.
Voorbeeld: In psalm 32 staat (HSV) Ik onderwijs u en leer u de weg die u moet gaan; ik geef raad, mijn oog is op u.

Ik heb van diverse mensen (waaronder ikzelf) begrepen dat ze het zo lazen: Ik onderwijs u, Ik leer u de weg die u moet gaan, Ik geef raad, Mijn oog is op u.

Verwarrend, het blijkt dat David dit zegt en niet de Heere. Alhoewel er ook over profetisch spreken gesproken wordt. Hoe dan ook, niet voor iedereen duidelijk.
Tja en dan is het best lastig als een voor jou betekenis volle uitleg heel anders blijkt te zijn.

[Piet Puk]

Heeft trouwens iemand ooit gelezen dat de moorman uit Candace een nieuwe of gereviseerde Bijbelvertaling nodig had? De moorman snapte de Bijbel ook niet, maar vroeg om iemand die kon 'onderrichten'

Als de norm is dat de Bijbel onverstaanbaar moet zijn, dan is dat niet nodig nee.

Nee, dat is mijn norm niet. Mijn norm is dat God heilig is, waarbij er een afstand is ontstaan tussen God en de mens. Vanwege deze heiligheid hebben we zeer, maar dan ook zeer terughoudend te zijn om Gods woord aan te passen, ook al zijn er dan verouderde woorden. En ik geloof dat die indruk aanwezig was bij de totstandkoming van de Statenvertaling.

[Onbekende]

Heeft trouwens iemand ooit gelezen dat de moorman uit Candace een nieuwe of gereviseerde Bijbelvertaling nodig had? De moorman snapte de Bijbel ook niet, maar vroeg om iemand die kon 'onderrichten'

Als de norm is dat de Bijbel onverstaanbaar moet zijn, dan is dat niet nodig nee.

Nee, dat is mijn norm niet. Mijn norm is dat God heilig is, waarbij er een afstand is ontstaan tussen God en de mens. Vanwege deze heiligheid hebben we zeer, maar dan ook zeer terughoudend te zijn om Gods woord aan te passen, ook al zijn er dan verouderde woorden. En ik geloof dat die indruk aanwezig was bij de totstandkoming van de Statenvertaling.

God heeft die afstand nooit gewild. Hij heeft er dan ook Persoonlijk voor gezorgd dat die afstand tenietgedaan is door Zijn Eigen Zoon te sturen, zodat wij weer vrijmoedig toegang hebben tot de troon der genade.

Dan moeten wij als nietige mensen niet weer opnieuw onnodige afstand creëeren doordat Gods Woord niet begrepen wordt door een verouderd taalkleed. Als Gods intentie is dat er zoveel mogelijk behouden worden, moeten wij ervoor zorgen dat zoveel mogelijk die blijde boodschap horen én begrijpen. En voor degenen die een bepaalde vertrouwdheid en gevoelswaarde hebben met de SV: niets mis mee!!! Maar verlang dat niet van iedereen. Geef de Heilige Geest de ruimte om te werken zoals het Hem behaagt.

[Rido91]

Heeft trouwens iemand ooit gelezen dat de moorman uit Candace een nieuwe of gereviseerde Bijbelvertaling nodig had? De moorman snapte de Bijbel ook niet, maar vroeg om iemand die kon 'onderrichten'

Als de norm is dat de Bijbel onverstaanbaar moet zijn, dan is dat niet nodig nee.

Nee, dat is mijn norm niet. Mijn norm is dat God heilig is, waarbij er een afstand is ontstaan tussen God en de mens. Vanwege deze heiligheid hebben we zeer, maar dan ook zeer terughoudend te zijn om Gods woord aan te passen, ook al zijn er dan verouderde woorden. En ik geloof dat die indruk aanwezig was bij de totstandkoming van de Statenvertaling.

Als je die lijn volgt die je in het begin schetst had de Statenvertaling er überhaupt ook al niet mogen komen of welke andere vertaling daarvoor. Dan hadden we de Bijbel in de grondtalen moeten lezen. Ik denk dat bij de tegenstanders van de HSV of een nieuwe vertaling vooral het emotionele aspect speelt: we zijn er zo aan gehecht en het voelt zo vertrouwd, ook als we niet eens weten wat er staat en veel mensen maar over de teksten heen lezen zonder echt te begrijpen wat er staat.

[helma]

Ik denk dat de aandacht onterecht gevestigd wordt op jongeren. Maar veel ouderen hebben ook behoefte aan een meer hedendaagse tekst.

Als ik zie hoe intensief mijn moeder de BMU gebruikt, voor uitleg en verduidelijking, is ook voor ouderen de SV best moeilijk. Mijn moeder is 88 en ‘woont’ in de Bijbel. Haar hart en leven is rondom een open Bijbel, maar de tekst is ook voor haar moeilijk.

Niet alleen voor jongeren, maar ook ouderen zou een herziening van de SV (of een opwaardering van de HSV) welkom zijn.

Mijn schoonvader was niet Reformatorisch opgevoed. De laatste jaren van zijn leven had hij steeds meer moeite om het Bijbellezen te begrijpen.
Mijn schoonmoeder wilde niet uit de HSV lezen omdat er in de Saambinder tegen gewaarschuwd werd. Ze heeft hem daarom jaren voorgelezen uit de kinderbijbel van Vreugdenhil. Ik vond dat erg verdrietig.

[Mister]

Ik denk dat de aandacht onterecht gevestigd wordt op jongeren. Maar veel ouderen hebben ook behoefte aan een meer hedendaagse tekst.

Als ik zie hoe intensief mijn moeder de BMU gebruikt, voor uitleg en verduidelijking, is ook voor ouderen de SV best moeilijk. Mijn moeder is 88 en ‘woont’ in de Bijbel. Haar hart en leven is rondom een open Bijbel, maar de tekst is ook voor haar moeilijk.

Niet alleen voor jongeren, maar ook ouderen zou een herziening van de SV (of een opwaardering van de HSV) welkom zijn.

Mijn schoonvader was niet Reformatorisch opgevoed. De laatste jaren van zijn leven had hij steeds meer moeite om het Bijbellezen te begrijpen.
Mijn schoonmoeder wilde niet uit de HSV lezen omdat er in de Saambinder tegen gewaarschuwd werd. Ze heeft hem daarom jaren voorgelezen uit de kinderbijbel van Vreugdenhil. Ik vond dat erg verdrietig.

Dat vind ik best wel verdrietig. Zou goed zijn als respondenten van de Saambinder daar oog voor zouden hebben en wellicht iets minder geharnast in de discussie zouden staan.

[newton]

Ik denk dat de aandacht onterecht gevestigd wordt op jongeren. Maar veel ouderen hebben ook behoefte aan een meer hedendaagse tekst.

Als ik zie hoe intensief mijn moeder de BMU gebruikt, voor uitleg en verduidelijking, is ook voor ouderen de SV best moeilijk. Mijn moeder is 88 en ‘woont’ in de Bijbel. Haar hart en leven is rondom een open Bijbel, maar de tekst is ook voor haar moeilijk.

Niet alleen voor jongeren, maar ook ouderen zou een herziening van de SV (of een opwaardering van de HSV) welkom zijn.

Mijn schoonvader was niet Reformatorisch opgevoed. De laatste jaren van zijn leven had hij steeds meer moeite om het Bijbellezen te begrijpen.
Mijn schoonmoeder wilde niet uit de HSV lezen omdat er in de Saambinder tegen gewaarschuwd werd. Ze heeft hem daarom jaren voorgelezen uit de kinderbijbel van Vreugdenhil. Ik vond dat erg verdrietig.

Pak dan de bijbel in gewone taal. Daar is vast nog niet zoveel voor gewaarschuwd in de Saambinder en je leest in elk geval de complete bijbel ipv een aantal aansprekende kinderverhalen.

[Job]

Hier heb ik dit weekend ook veel over na zitten denken. Soms ligt het zwaartepunt van een preek bij een enkel woord. In een sterk belevingsgericht geloof kan zo'n enkel woord een eigen leven in het geestelijke gaan leiden. Dan begrijp ik dat het heel ingrijpend is als júist dat woord zou veranderen of verdwijnen. Ik denk eigenlijk dat dat heel veel verklaart van de bezwaren.

Ja, maar dan heerst de bevinding toch teveel over de schrift?

(...)

Dat gevaar is er, ja.

Om het positief te duiden, ik zie het zo: de Heere heeft Zijn testament nagelaten, Zijn woorden, Zijn "brief". Hoe gaat dat met een afscheidsbrief van dierbaren of de opstelling van het testament door geliefde overledenen? Ik herken voor mezelf dat er dan bepaalde woorden daarin zijn waaraan ik me bijzonder vastklamp, die iets zeggen over hoe onze verhouding was, woorden die het gemis zelfs wat verzachten. Dat zijn woorden die ik bij me draag, die ik midden in de nacht zou kunnen citeren. Dan zou het ingrijpend zijn wanneer na verloop van tijd iemand zou zeggen: maar zo is het helemaal niet bedoeld. En dat de ander de woorden verandert.

Dat begrijp ik heel goed.
Voorbeeld: In psalm 32 staat (HSV) Ik onderwijs u en leer u de weg die u moet gaan; ik geef raad, mijn oog is op u.

Ik heb van diverse mensen (waaronder ikzelf) begrepen dat ze het zo lazen: Ik onderwijs u, Ik leer u de weg die u moet gaan, Ik geef raad, Mijn oog is op u.

Verwarrend, het blijkt dat David dit zegt en niet de Heere. Alhoewel er ook over profetisch spreken gesproken wordt. Hoe dan ook, niet voor iedereen duidelijk.
Tja en dan is het best lastig als een voor jou betekenis volle uitleg heel anders blijkt te zijn.

Bedankt voor je concrete voorbeeld Terri! Ja, dit is wat ik bedoel, al mag je de grote Davidszoon natuurlijk wel achter de aardse David zien. Zo kende ik een mevrouw die tot ruimte is gekomen met de woorden: "De Geest en de Bruid zeggen: Kom!" Als uitnodiging dat ze tot de Heere Jezus mocht komen. Terwijl er volgens mij een gebed om de wederkomst bedoeld wordt? Moeilijk hoor...