Oorspronkelijk gepost door AdrianusDat onderzoek doe je na een jaar, heel gedegen. Je hebt de persoon leren kennen, z'n karakter, het verhaal achter de persoon, je hebt de gelegenheid gehad bij de juiste gelegenheden dóór te praten over z'n bekering, z'n roeping, etc. En na dat jaar kan het curatorium beslissen. Degenen die niet werkelijk geroepen zijn maken dat jaar geeneens af trouwens, die zijn lang voor die tijd al afgehaakt. Heel waardevol jaar!
Dat je iemand in zo'n jaar beter leert kenne en dat de gelegenheden die jij noemt zich zullen voordoen geloof ik graag. Alleen de veronderstelling die daaraan ten grondslag ligt blijft dat het beeld op grond waarvan nu tot beslissingen wordt gekomen, te beperkt is. Daar ben ik niet van overtuigd. Daarbij wil ik aantekenen dat ik van mensen van dichtbij weet dat er bij de curatoren echt een uitzien is naar het horen van het ware werk Gods in bekering en roeping. Echt, als de Heere dat heeft gewerkt, heb je daar geen jaar voor nodig om dat te ontdekken.
Door de hele procedure te laten bestaan uit wat papieren informatie en een gesprek leg je de lat wel heel hoog voor het curatorium. Je zegt steeds dat het curatorium niet onfeilbaar is maar je verwacht het impliciet wel van ze . . .
Dat er een uitzien is naar het ware werk Gods wil ik graag geloven. Dat geldt voor heel veel mensen overigens.
En geen jaar nodig om te ontdekken . . . Op zich heb je daar gelijk in. Maar één gesprek is wel het andere uiterste.
Oorspronkelijk gepost door AdrianusWat ik zou willen is dat degenen die een roeping gevoelen tot het ambt de kans krijgen goed beoordeeld te worden.
Ik ook. En ik heb geen goede reden om te veronderstellen dat dat nu niet gebeurt.
Ik acht een procedure als door Egbert voorgesteld van hogere kwaliteit dan de methode die je nu ziet en die meer op een soort examen lijkt. Juist het elkaar leren kennen en eerst daarna beoordelen op geschiktheid past beter bij grote, belangrijke zaken waar dit om draait.
Oorspronkelijk gepost door AdrianusEn degenen die die roeping werkelijk gevoelen hebben met die wat hogere drempel naar het curatorium (dat eerste jaar) geen probleem lijkt mij.
Zouden die dan wel problemen hebben met de huidige werkwijze?
Nee, dat zeg ik niet. Weet ik ook niet.
Oorspronkelijk gepost door Adrianus Een jaar lang een dag per week is nogal te overzien in zo'n situatie. Voor nop studeren ben ik niet zo bang voor. Als je ervan uitgaat dat het curatorium geen vergissingen maakt hebben die mensen dan alleen bij zichzelf naar een oorzaak te zoeken. En dan: hoe frusterend is het afgewezen te worden na een gesprek van een halve dag en een paar formuliertjes?
Hohoho. Twee dingen. Dat het curatorium geen vergissingen maakt zou ik niet durven beweren. Onder Gods toelating kan een Judas erin komen, merkte iemand terecht op. En wat betreft die 'formuliertjes': vergeet ook de info van de kerkenraad (en eventueel consulent) niet.
Ja, ook de info van de kerkenraad. Maar wees eerlijk Adrie, dat soort info heeft toch in geen enkel opzicht de inhoudelijke kwaliteit die je zou hebben bij een jaar lang een dag in de week contact met elkaar en gesprekken over wezenlijke zaken.
Oorspronkelijk gepost door AdrianusDat de benadering niet eenduidig zou zijn begrijp ik niet. Wat bedoel je? En afgewezen worden blijft altijd drama voor de betrokkenen, daar veranderen we niks aan.
Het drama wordt wel vele malen groter! anonimiteit weg, veel grotere teleurstelling, misschien toch verwachtingen gehad. Vul maar in.
Anonimiteit? Iedereen die in de GerGem z'n contacten heeft en nieuwsgierig van aard is weet binnen de kortste keren wie de personen zijn die bij het curatorium geweest zijn. Sterker nog, door de hele geheimzinnige toestand eromheen wordt iedereen ook nog nieuwsgierig gemaakt. Wat is er mis met openheid? En dan bedoel ik, dat we weten wie zich geroepen voelt. Iets dat je dan kan concluderen uit het feit dat men zich op de TS heeft aangemeld. Is het nodig dat de roeping verborgen blijft? En als na een jaar het curatorium besluit de persoon niet toe te laten weet toch nog niemand de reden van dat besluit?
Oorspronkelijk gepost door Adrianus
Tenslotte nog een punt: de discussie over het voorstel van Egbert schaniert m.i. om twee punten: de criteria en organisatie van de beoordeling. Die twee hangen m.i. samen. Wanneer het erom gaat dat iemand bekeerd moet zijn en door ed Heere vanuit het Woord moet zijn geroepen, is de huidige werkwijze m.i. goed bruikbaar. Als je een van deze criteria (m.n. dat wat door sommigen het extra-ordinaire wordt genoemd) een lager gewicht gaat geven ten opzichte van zaken die meer op het belijden en functioneren de persoon zijn gericht, past daarbij ook een andere organiatie.
Aan geen van beide heb ik behoefte.
Je legt een link die er niet per definitie is. Het curatorium kan best eerst na een jaar studie beoordelen. Dat heeft niets met de criteria te maken. Over die criteria en de onderlinge weging daarvan zouden we ook nog een hele boom kunnen opzetten maar daar ging het mij niet om. Ik wilde sec de huidige procedure spiegelen aan die Egbert voorstelde. En dan denk ik dat eerst een jaar op de TS een betere beoordeling mogelijk maakt dan een examen-achtige middag.
Anyway, ik denk dat een interne commissie die eens wat studie maakt van de werkwijze en de alternatieven een goede zaak zou zijn. Jij ziet met de huidige werkwijze geen problemen. Dat weten we dan toch maar weer van elkaar . . . ;-)
