Zonderling schreef:
Bert, met deze weergave ben ik het geheel eens (al vragen de uitdrukkingen die je gebruikt de persoonlijke toepassing).
Wel constateer ik dat jouw bezwaren tegen "aanbod van genade" dus feitelijk een woordenstrijd is. En dat verdriet me nog wel, omdat je daarmee erg veel verwarring aanricht. De uitdrukking "aanbod van genade" is een uitdrukking die in de Reformatie reeds gebruikt is, en een frontale "aanval" daarop - zoals jij gedaan hebt - leidt tot heel veel verwarring.
Het is altijd fijn om te kunnen constateren dat er overeenstemming is bereikt. Ik ben er echter zeker van, dat dit niet het geval is. Het gaat hier absoluut niet om een woordenstrijd.
Want Bert stelt altijd en altijd en altijd weer voorop, dat er geen enkele genade aangeboden wordt, of laat ik het maar in zijn voorkeursterminologie zeggen, dat Christus niet met al Zijn weldaden gewillig en bereid is om allen die onder het Evangelie verkeren, te zaligen VOORDAT ZIJ OOK MAAR AAN ENIGE VOORWAARDE VOLDOEN.
Refo heeft wat dat betreft wel een scherpzinnige opmerking gemaakt, dat de discussie in feite gaat over de heilsorde, hoewel die onlosmakelijk met het aanbod van genade is verbonden.
Het is dus niet zoals Bert leert: zondaar, eerst buigen, bukken, jezelf vernederen, je bekeren EN DAN wil ik je genadig zijn. Nee, Jezus Christus kwam ZELF EERST BUIGEN, BUKKEN, ZICHZELF VERNEDEREN EN VERNIETIGEN om zondaars die VOLKOMEN AFKERIG VAN HEM ZIJN alles aan te bieden wat God kon schenken.
Dit aanbod gaat uit tot alle hoorders, ook tot degenen die in Gods eeuwig raadsbesluit zijn verworpen. En het gaat onvoorwaardelijk uit: Ik wil u ALLES schenken. Dat is de belofte van het Evangelie, ook de levendmakende Geest. En die komt met het bevel van bekering en geloof. Bekering: keer om van de weg naar de verdoemenis en wendt u tot Mij, alle gij einden der aarde en wordt behouden, want Ik ben God en niemand meer. En geloof: en geloof het Evangelie, dat er onder de hemel geen andere naam gegeven is waardoor wij moeten zalig worden, dan de naam van Jezus.
Zo staat Jezus op de laatste dag van het feest en roept: wie dorst heeft (nadat er dagenlang wijn is gedronken en velen daar ongetwijfeld de gevolgen van ondervinden - nadorst) die kome tot Mij. Of bij de Samaritaanse vrouw, zonder voorwaarden: Indien gij de gave Gods kende en Wie het is die tot U spreekt, gij zoudt van Hem begeerd hebben dat Hij u levend water zou geven.
EN DAARNA, als Hij zich zo heeft gepresenteerd en aangeboden, handhaaft Hij de eis (maar dan geheel omkleed met de belofte: Ik ben het, de Messias, Die tot u spreekt): roep uw man ... gij hebt wel geantwoord ... En Hij overtuigt haar in het licht van Zijn alwetendheid van haar zonde ... een mens die mij gezegd heeft alles wat ik gedaan heb, is deze niet de Messias? En er geloofden er veel meer ... niet om het woord van de vrouw ... maar wij hebben zelf gezien dat deze is de Zaligmaker der wereld.
Maar Bert leert in wezen, dat er voor de verworpenen GEEN ENKELE BELOFTE IS VOORDAT zij zich bekeren en dat Christus voor hen NIETS GEDAAN HEEFT (waarom er ook niets aan te bieden valt). Woordenstrijd, kom, dat soort misleidende opmerkingen (zo heb je het niet bedoeld hoor Zonderling, ik heb respect voor de manier waarop je hebt geargumenteerd, maar je bent toch langzaam maar zeker in de hoek gedrukt door dit soort dooddoeners) kennen we zachtjesaan wel, het gaat hier om het hart van het Evangelie!!!
IS GOD IEMAND DIE EERST BIJ DE KEEL GRIJPT EN EIST: BETAAL MIJ WAT GIJ SCHULDIG ZIJT, of is Hij degene die ons EERST EENZIJDIG EN ONVOORWAARDELIJK ZIJN VRIENDSCHAP BIEDT, OP KOSTEN VAN CHRISTUS' VERDIENSTEN EN DAN ZIJN EIS HANDHAAFT! Wil je hem vergelijken met die diensknecht die veel vergeven was, maar die om een baggetel iemand die hem een kleinigheid schuldig was bij de keel greep en hem in de gevangenis wierp?
