Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
De combinatie 'dood' en 'geloof' lezen we alleen in Jakobus. Geloof zonder de werken / vruchten is dood, is geen geloof.
Is het dan zo dat met verstandsgeloof, geloof bedoeld wordt zonder werken?
Ik geloof dat niet zo. Ik denk dat er meestal mee bedoeld wordt: iemand denkt dat hij gelooft, maar het is niet door de Heilige Geest gewerkt, hij heeft het zelf gegrepen. Hij heeft het geleerd als een lesje. Al studerend zou je dan zalig kunnen worden...
Ik geloof dat je het Woord niet alleen moet bestuderen, maar moet overdenken; Wat wil God mij zeggen? Ons oor te luister leggen bij God. De Heilige Geest doet ons verstaan wat de Schrift ons zegt.
Ons verstand is te weinig. Het is in het normale leven toch ook te weinig dat we tegen een meisje zeggen: "ik denk dat ik wel bij jou pas. Laten we trouwen."
Als het goed is is er liefde en verlangen en is er een onverbrekelijke band, die naarmate de tijd vordert, -steeds sterker wordt.
Geloven in God is niet 1+1=2, maar Geloven in God en Jezus is een relatie hebben op basis van liefde en genade. En in die relatie zeg je alles tegen elkaar, en praat je zoveel mogelijk met elkaar.
We zullen straks in de Hemel geen vreemde Jezus tegenkomen.
Volgens mij is verstandsgeloof een verkeerde term en ook een term die vanuit een oordelende houding gebruikt wordt. Een christen is bewogen met het lot van zijn naaste en heeft zijn naaste lief. (vrucht van het geloof en de Liefde van Christus). Derhalve is het etiket een afkeurende benaming, gebezigd vanuit de veronderstelling dat men in staat is andermans geloof te kunnen wegen en beoordelen op oprechtheid. Hoogstens zouden we kunnen zeggen dat bepaalde gelovigen weinig vrucht dragen, maar zelfs dan zijn we bezig met het verkeerde. Het is dan alsof de ene korenhalm tegen de ander zegt; tsjonge, wat ben jij mager!
Guthrie zegt ergens: het ware zaligmakende geloof valt samen met het aannemen van Christus, geloven in Zijn naam, een daad van het hart en de wil, het verlangen gericht op Jezus Christus. Zou dat nu als een moeilijke en mysterieuze zaak moeten worden beoordeeld, hetgeen het meest bestaat uit verlangen?
Natuurlijk is geloof meer dan puur verstandelijk, het zit ook in je hart..... niet alleen in je hoofd. Maar bij de een zal dat meer zo zijn dan bij de ander, ligt weer aan karakter etc. Misschien zou je voor mij nog een keer het verschil tussen een verstandelijk gelovige en een echte gelovige kunnen uitleggen (mocht ik het niet hebben gesnapt 
