parsifal schreef: ↑04 mar 2024, 11:48
Edelweiss schreef: ↑04 mar 2024, 11:32
Ik ben weer terug na een weekje Nederland. Heerlijk ook even op het strand geweest, genieten zeg. Maar ook: wat is het druk overal! Wat een mierenhoop! Ik moest er weer even heel erg aan wennen en vind het eigenlijk wel heel prettig om weer terug in CH te zijn. Maar met stroopwafels, dat dan weer wel!
Dat had ik toen ik in Zweden woonde. Maar familiebezoek in Bandung laat je de rust in Nederland weer waarderen.
Dat geloof ik onmiddellijk! Blijkt maar weer dat alles relatief is
Ararat schreef: ↑04 mar 2024, 12:58
Ik hoop dat het wel écht strand was, Noordzeestrand dus...
Heb je trouwens nog meer observaties? Altijd goed om de spiegel voorgehouden te krijgen.
Jazeker, het Noordzeestrand bij Ouddorp, met zilte lucht en grote meeuwen, blije honden en zand tussen de kiezen!
Verdere observaties: dat is een interessante vraag. De volgende dingen vielen op, na 10 maanden afwezigheid.
In de grote steden vond ik veel mensen ongemanierd, asociaal en soms zelfs ruw. Het is ellebogen bij de roltrappen naar de metro, niemand die opstaat voor een omaatje in de tram, ontelbare pyjamabroek-achtige kledingstukken en veel mensen die muziek afspelen of telefoongesprekken voeren op de speaker. Wat is met name dat laatste irritant!
Later op de weg viel me naast de drukte ook de enorme gehaastheid op. Gebaren bij een rotonde als het niet snel genoeg gaat, en als je niet onmiddellijk optrekt bij het groene licht wordt er na twee nanoseconden al getoeterd.
Wat meer op het platteland observeer je toch een wat andere mentaliteit, en natuurlijk zijn er overal uitzonderingen.
't Is denk ik ook maar net welke types je op welk moment van de dag tegenkomt natuurlijk, dus deze visie is uiteraard uiterst persoonlijk.
Wat ik echt héél fijn vond om weer eens te zien, horen, proeven en beleven: de zee, het onvervalst Rotterdamse accent, een frikandel speciaal, de bedrijvigheid en de logistieke kunde in de havens, al die scheepvaart, de geur van diesel, teer en stookolie en werkelijk overal fietsen.
Ik zou mijzelf willen omschrijven als een liberale traditionalist, en daarom viel ook het volgende op.
In Utrecht en Rotterdam, zowel heen- als terugreis, was er geen enkele man (inclusief treinpersoneel) die aanbood om mijn koffer het treintrapje (ging om een koploper) op of af te dragen.
Terug in Basel en de verdere reis door Zwitserland werd dit elke keer aangeboden.
Ik persoonlijk kan zo'n vraag enorm waarderen, al heb ik in principe geen hulp nodig, maar ik kan me evengoed voorstellen dat geen man dat meer durft uit angst voor boze feministen
