Luther schreef:memento schreef:Afgewezen schreef:memento schreef:Precies met zo'n houding moeten wij naar die "synode" gaan. Niet om er mee in te stemmen, maar juist om daar de ware godsdienst te prediken.
Dat kan niet. Door naar zo'n 'synode' te gaan, erken je deze als het ware als synode en dan zit je al fout.
Ons rest niets anders dan vanaf de zijlijn te reageren.
Niemand zal die illusie hebben hoor, als je met de boodschap komt dat het credo niet deugd, en de naam synode ook niet...
Daarbij: Door naar de cult-plaats van de afgoden op de Areopagus te gaan erkende Paulus de afgodendienst toch ook niet? En wat Jezus deed ging nog veel verder dan dat: eten met hoeren en tollenaren (en eten was in het Oosten niet zomaar iets)...
Maar laten we even het gedachte-experiment aangaan: Memento, wat is jouw doel in het geval je naar de NS2010 gaat? Wat ga je er zeggen en wat verwacht je ervan?
Wat ik er van verwacht? Puur rationalistisch zou ik zeggen: Niets. Net zoals ik niets zou verwachten van de prediking elke zondag, aan mensen die allemaal weten hoe een mens bekeerd moet worden, en nochtans zelf onbekeerd blijven.
De boodschap van het evangelie is echter niet rationalistisch. God werkt door de onmogelijkheid heen. Daarom moeten en mogen we getuigen van de waarheid. Ook daar waar het menselijk gezien niets uitricht.
Ik proef hier een houding van: "Laat die vrijzinnigen maar, daar maken wij onze (rechtvaardige) handen niet aan vuil, die zijn toch opgegeven". Toch ging Jezus in Zijn dagen wél waarschuwen tegen de geestelijke leiding, die ook Gods waarheid verdraaide tot hun verderf. Geestelijke leidslieden, die wij al lang opgegeven zouden hebben. Echter, God niet. Want geheel tegen verwachting:
een talrijke schare van de priesters gaf gehoor aan het geloof (Hand 6:7).
Luther, je spreekt over
jij. M.i. niet terecht. Ik acht het de taak van de kerk, om te getuigen. Dat heb ik in de topics over de SGP al duidelijk genoeg uitgelegd. Ik acht het daarom niet de taak van een individu, om op persoonlijke titel daar te gaan spreken, maar vindt dat de behoudende kerken daar hun afgevaardigden dienen te laten spreken.
Ik begrijp misschien wat je bedoelt, maar ik geloof dat je mis zit. Als ik de lijn begin te trekken vanuit het Nieuwe Testament, waar de gemeente van Christus begon, dan zie ik inderdaad een veilige schuilplaats, maar tevens een plaats in de wereld die in het boze ligt. Wel een veilige gemeente, maar overige 'verbanden' die dwars door alles heenliepen. En zo hoort het nog steeds. Die 'uitbouw' staat op een verkeerd fundament, namelijk op de zandgrond van schijnveiligheid en - ik ben bang - eigengerechtigheid.
Precies. De "reformatorische zuil" is niet gelijk aan "de veilige christelijke gemeente". Ik vrees dat het (zeker als ik naar de toekomst kijk) eerder een bedreiging vormt voor de ware christelijke gemeente, dan een veilige muur er om heen. Want niets is zo dodelijk voor een waar geloof, dan de illusie dat je met wat vorm nog heel wat bent. Hoe confronterend is de vraag: "Wat houdt jouw geloof in, als je alle vorm eraf haalt?" Vooral, wanneer die vraag gesteld wordt als je persoonlijke geloof ingezonken is... Maar ook: Wat gaat er uit van de kerk, waar meer dan 95% van de leden zegt niet te geloven? Is dat iets waar de wereld jaloers op wordt? Is dat iets waar het dwalend christendom jaloers op moet worden?
Er is geen veilige haven, geen veilige zijlijn, waar vandaan we rechtvaardig kunnen roepen naar de boze wereld en het boze schijnchristendom. Roepen vanaf de zijlijn, zeker wanneer met opgeheven vingertje, komt ook nog eens hoogmoedig over. Terwijl de boodschap die we hebben juist zo heel anders is. Namelijk dat wij allen verloren liggen in zonde en dood. Dat we waarschuwen om de toekomende toorn te ontvlieden, en in Christus Jezus ons behoudt te zoeken, niet omdat wij het zo goed weten, maar omdat we zelf - zondaren die we zijn - ook zo nodig hebben. Wie werkelijk inziet wat die boodschap betekend, vindt de ander niet snel te slecht, en geeft de ander niet zo snel op. Zeker niet als het gaat om honderd-duizenden, mensen die lopen op het randje van de hel...