Ander schreef:
Ja, bijna allemaal toch? Je lijkt Wilhelm wel. Die wil dat ook doen geloven.
Maar wat een lariekoek om deze uitleg van ds. Terlouw te koppelen aan het artikel van ds. de Heer over het pleiten. Het gaat over twee totaal verschillende dingen. Zien we dat niet, of willen we het niet zien?

Auto schreef:

Ander schreef:
Ja, bijna allemaal toch? Je lijkt Wilhelm wel. Die wil dat ook doen geloven.
Maar wat een lariekoek om deze uitleg van ds. Terlouw te koppelen aan het artikel van ds. de Heer over het pleiten. Het gaat over twee totaal verschillende dingen. Zien we dat niet, of willen we het niet zien?

Of willen we ds Terlouw zo laten lezen als je wilt dat het gelezen wordt? Ik vind het flauw om wilhelm hier nu bij te trekken. Wat ik constateer is dat huisman een groot aantal citaten heeft neergezet die te maken hebben met het pleiten op de doop en nu wordt er weer 1 geciteerd en nu geef jij weer aan dat het niet klopt en dat het weer anders gelezen moet worden.

Dus ik zou eerst wel het artikel van ds Terlouw willen zien om zoiets als wat huisman aangeeft 'lariekoek' te noemen. Als buitenstaander van de GG kan ik me echt niet aan de indruk ontrekken het krampachtige waarmee zaken in een heel smal straatje wordt gedrukt. Maar ik kan er als buitenstaander natuurlijk helemaal naast zitten.

Bijbels pleiten
Twijfelen is voor veel mensen onverenigbaar met het geloof. Als je bekeerd bent, twijfel je niet meer. Ds. Van Ruitenburg laat zien dat er in de Bijbel heel wat keren sprake is van twijfel in het leven van kinderen van God. Hij wijst er op hoe teer de Heere omgaat met twijfelaars, met Zijn kinderen die in kleingeloof vallen. De botte bijl werkt niet. Hersenspoeling werkt ook niet, want dat camoufleert alleen het ongeloof. De predikant wil met het boekje de weg wijzen in alle kleingeloof en twijfel.
Het boekje gaat niet over wat het geloof is, maar over hoe de Heere het geloof werkt. In korte stukjes worden tal van onderwerpen behandeld. We lezen over het geloof als wonder, als gave van God, maar ook voer ongeloof als zonde en dat ernstig-zijn geen garantie si dat we zaligmakend geloven.
Tal van vragen die in mensen levend onder Gods Woord opkomen rond geloof en twijfel bespreekt de auteur. Is het wel echt? Is God mij vergeten? Waarom...? Nodigend gaat de roep van Gods Woord in dit boekje ook uit om: Kom tot de bruiloft! Een roep waarmee God zondaren overwint. Opgeroepen wordt om te doen wat we jong hebben leren zingen: Onze mond wijd open doen. En zo de Heere op Zijn Woord te wijzen. Het Bijbelse pleiten is geen pleiten op eigen verdienste, maar de Heere wijzen op het verbond, of God herinneren aan het Evangelie.

Ander schreef:

Auto schreef:

Ander schreef:
Ja, bijna allemaal toch? Je lijkt Wilhelm wel. Die wil dat ook doen geloven.
Maar wat een lariekoek om deze uitleg van ds. Terlouw te koppelen aan het artikel van ds. de Heer over het pleiten. Het gaat over twee totaal verschillende dingen. Zien we dat niet, of willen we het niet zien?

Of willen we ds Terlouw zo laten lezen als je wilt dat het gelezen wordt? Ik vind het flauw om wilhelm hier nu bij te trekken. Wat ik constateer is dat huisman een groot aantal citaten heeft neergezet die te maken hebben met het pleiten op de doop en nu wordt er weer 1 geciteerd en nu geef jij weer aan dat het niet klopt en dat het weer anders gelezen moet worden.

Dus ik zou eerst wel het artikel van ds Terlouw willen zien om zoiets als wat huisman aangeeft 'lariekoek' te noemen. Als buitenstaander van de GG kan ik me echt niet aan de indruk ontrekken het krampachtige waarmee zaken in een heel smal straatje wordt gedrukt. Maar ik kan er als buitenstaander natuurlijk helemaal naast zitten.

Nee, natuurlijk mag je ds. Terlouw citeren. Maar er is een hele discussie gevoerd over het pleiten op je doop. We hebben de conclusie getrokken dat een onbekeerde niets heeft om te pleiten. Nu wordt het Bijbels pleiten besproken in een recensie van een boekje dat spreekt over vragen die er zijn bij gelovigen, die vaak twijfelen. Daar is sprake van een bijbels pleiten, wordt uitgelegd. Dat heeft niets te maken met het pleiten op je doop, waar deze topic over gaat. Vandaar dat ik me verbaas dat huisman weer met zo'n citaat komt.

Ik typ speciaal voor jou de recensie even over:

Bijbels pleiten
Twijfelen is voor veel mensen onverenigbaar met het geloof. Als je bekeerd bent, twijfel je niet meer. Ds. Van Ruitenburg laat zien dat er in de Bijbel heel wat keren sprake is van twijfel in het leven van kinderen van God. Hij wijst er op hoe teer de Heere omgaat met twijfelaars, met Zijn kinderen die in kleingeloof vallen. De botte bijl werkt niet. Hersenspoeling werkt ook niet, want dat camoufleert alleen het ongeloof. De predikant wil met het boekje de weg wijzen in alle kleingeloof en twijfel.
Het boekje gaat niet over wat het geloof is, maar over hoe de Heere het geloof werkt. In korte stukjes worden tal van onderwerpen behandeld. We lezen over het geloof als wonder, als gave van God, maar ook voer ongeloof als zonde en dat ernstig-zijn geen garantie si dat we zaligmakend geloven.
Tal van vragen die in mensen levend onder Gods Woord opkomen rond geloof en twijfel bespreekt de auteur. Is het wel echt? Is God mij vergeten? Waarom...? Nodigend gaat de roep van Gods Woord in dit boekje ook uit om: Kom tot de bruiloft! Een roep waarmee God zondaren overwint. Opgeroepen wordt om te doen wat we jong hebben leren zingen: Onze mond wijd open doen. En zo de Heere op Zijn Woord te wijzen. Het Bijbelse pleiten is geen pleiten op eigen verdienste, maar de Heere wijzen op het verbond, of God herinneren aan het Evangelie.

Al vind ik het soms wat ongelukkig geformuleerd, het is niet te koppelen aan het pleiten op je doop, van een onbekeerde. Dit gebeurt wel in deze topic, lees wat Bert10 schrijft. Hij haalt zelfs de schorsing van ds. Kok erbij enzo. En dat is mijn moeite met het plaatsen van zo'n citaat door huisman. Nu duidelijk?

henriët schreef:Maar als je gedoopt bent, heb je een pleitgrond.
Dus mag je pleiten.. ook al ben je nog onbekeerd.
Je mag pleiten op de beloften die God toezegt aan de gedoopten.

Ds. P. van Ruitenburg schreef: PLEITEN

We kunnen ergens om pleiten, maar ook ergens óp pleiten. Denk aan Mozes. Hij pleitte voor Israel en zei dat het meer tot Gods eer was als Hij het volk Israël zou sparen dan als Hij het zou uitroeien. Immers, wat zouden de heidenen zeggen als het volk dat uit Egypte verlost was alsnog in de woestijn zou omkomen? Dat was een goed argument van Mozes. Denk ook aan het pleidooi van Daniël. Hij herinnerde God eraan dat Hij Zijn Naam aan Jeruzalem had verbonden. Daarom kon de Heere Jeruzalem toch niet laten vallen!

Het bijbelse pleiten is geen pleiten op eigen verdienste, maar de Heere wijzen op het verbond, of God herinneren aan het Evangelie. We mogen bij de Heere echt goede argumenten aanvoeren om ons genadig te zijn. Heeft Hij niet Zelf gezegd dat we onze mond wijd open mogen doen? We mogen de Heere op Zijn Woord wijzen. Hij heeft de profeet Jesaja toch laten zeggen dat Hij Zijn handen heeft uitgestrekt naar een rebellerend volk? In de Doop heeft de Heere benadrukt dat Hij een gewillige Zaligmaker is. Ook dat mogen we de Heere als rechtelozen voorhouden. We mogen zogezegd de klomp tussen de deur zetten en de Heere heilig lastig vallen. Ik denk nog een keer aan Mozes, Hij pleitte er ook op dat de Heere toch groot van goedertierenheid was. Dat weet de Heere natuurlijk Zelf ook, maar het is tot Zijn eer als wij daarop pleiten.
Met al dit pleiten is het echter goed te bedenken dat er maar Eén is Die kan pleiten als een rechthebbende. Alleen de Heere Jezus kan bij God eisen dat Zijn gebed wordt verhoord. Hij is de grote Advocaat aan de rechterhand van de Vader en de Vader luistert altijd naar Hem. Als deze Zaligmaker voor iemand pleit, is die persoon behouden. Laten we die Voorbidder en Pleitbezorger zoeken (1 Johannes 2:1).

henriët schreef: @ Ander, ik snap nog even 1 zin niet,
jij zegt, de conclusie is getrokken dat een onbekeerde niets te pleiten heeft.
Nu weet iemand niet van te voren of hij wel of niet bekeerd zal zijn...
( daar mag je ook niet mee rekenen)

Maar als je gedoopt bent, heb je een pleitgrond.
Dus mag je pleiten.. ook al ben je nog onbekeerd.
Je mag pleiten op de beloften die God toezegt aan de gedoopten.

Digibron schreef:Zullen wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden te bekwamer tijd, dan is ons nodig met vrijmoedigheid toe te gaan tot de troon der genade, onze vrijmoedigheid aan niets anders ontlenend dan aan de aanwezigheid van de barmhartige hogepriester Jezus Christus in de hemel, Die genade verwierf voor onwaardigen (Hebr. 4 : 14-16). Een andere pleitgrond is er niet en het pleiten op de doop kan en zal slechts vruchtbaar zijn tot zaligheid, wanneer het opkomt uit de wortel van een levend geloof in Jezus Christus.

Wilhelm schreef:Even voor de duidelijkheid het stukje in het boekje van Ds. P van Ruitenburg waar in de recensie op gedoeld wordt :

Ds. P. van Ruitenburg schreef: PLEITEN

We kunnen ergens om pleiten, maar ook ergens óp pleiten. Denk aan Mozes. Hij pleitte voor Israel en zei dat het meer tot Gods eer was als Hij het volk Israël zou sparen dan als Hij het zou uitroeien. Immers, wat zouden de heidenen zeggen als het volk dat uit Egypte verlost was alsnog in de woestijn zou omkomen? Dat was een goed argument van Mozes. Denk ook aan het pleidooi van Daniël. Hij herinnerde God eraan dat Hij Zijn Naam aan Jeruzalem had verbonden. Daarom kon de Heere Jeruzalem toch niet laten vallen!

Het bijbelse pleiten is geen pleiten op eigen verdienste, maar de Heere wijzen op het verbond, of God herinneren aan het Evangelie. We mogen bij de Heere echt goede argumenten aanvoeren om ons genadig te zijn. Heeft Hij niet Zelf gezegd dat we onze mond wijd open mogen doen? We mogen de Heere op Zijn Woord wijzen. Hij heeft de profeet Jesaja toch laten zeggen dat Hij Zijn handen heeft uitgestrekt naar een rebellerend volk? In de Doop heeft de Heere benadrukt dat Hij een gewillige Zaligmaker is. Ook dat mogen we de Heere als rechtelozen voorhouden. We mogen zogezegd de klomp tussen de deur zetten en de Heere heilig lastig vallen. Ik denk nog een keer aan Mozes, Hij pleitte er ook op dat de Heere toch groot van goedertierenheid was. Dat weet de Heere natuurlijk Zelf ook, maar het is tot Zijn eer als wij daarop pleiten.
Met al dit pleiten is het echter goed te bedenken dat er maar Eén is Die kan pleiten als een rechthebbende. Alleen de Heere Jezus kan bij God eisen dat Zijn gebed wordt verhoord. Hij is de grote Advocaat aan de rechterhand van de Vader en de Vader luistert altijd naar Hem. Als deze Zaligmaker voor iemand pleit, is die persoon behouden. Laten we die Voorbidder en Pleitbezorger zoeken (1 Johannes 2:1).

Hierin wordt nadrukkelijk gewezen op de Doop. Dus het is niet vreemd dat Huisman met het citaat van Ds Terlouw kwam.

GJdeBruijn schreef:

Digibron schreef:Zullen wij barmhartigheid verkrijgen en genade vinden om geholpen te worden te bekwamer tijd, dan is ons nodig met vrijmoedigheid toe te gaan tot de troon der genade, onze vrijmoedigheid aan niets anders ontlenend dan aan de aanwezigheid van de barmhartige hogepriester Jezus Christus in de hemel, Die genade verwierf voor onwaardigen (Hebr. 4 : 14-16). Een andere pleitgrond is er niet en het pleiten op de doop kan en zal slechts vruchtbaar zijn tot zaligheid, wanneer het opkomt uit de wortel van een levend geloof in Jezus Christus.

http://www.digibron.nl/search/detail.js ... 1&docid=18

Pleiten is geen pleiten als het niet in geloof gedaan wordt. Want die tot God komt, moet geloven, dat Hij is, en een Beloner is dergenen, die Hem zoeken. Hebr. 11:6

GJdeBruijn schreef:@Ander, wat zeg je tegen iemand die in eigen beleving onbekeerd is, maar vanuit een zuchten om zijn ellende tot God gaat om vergeving? Mag zo iemand pleiten op zijn doop?
Volgens mij doelt Wilhelm daar op? Want dan kom je niet weg met een theologisch standpunt dan onbekeerden niet mogen pleiten.
De vraag is mijns inziens niet of onbekeerden mogen pleiten ja dan nee, maar veelmeer hoe ze moeten pleiten: Als een onwaardige, rechteloze(!) zondaar. Die in zichzelf geen pleitgrond heeft, geen recht op wat dan ook. Die zal zich als onbekeerde aan laten spreken en niet als een bekeerde die dan eerst mag pleiten volgens de rechtzinnige dogmatiek.

GJdeBruijn schreef:@Ander, wat zeg je tegen iemand die in eigen beleving onbekeerd is, maar vanuit een zuchten om zijn ellende tot God gaat om vergeving? Mag zo iemand pleiten op zijn doop?

Wilhelm schreef:Even voor de duidelijkheid het stukje in het boekje van Ds. P van Ruitenburg waar in de recensie op gedoeld wordt :

Ds. P. van Ruitenburg schreef: PLEITEN

We kunnen ergens om pleiten, maar ook ergens óp pleiten. Denk aan Mozes. Hij pleitte voor Israel en zei dat het meer tot Gods eer was als Hij het volk Israël zou sparen dan als Hij het zou uitroeien. Immers, wat zouden de heidenen zeggen als het volk dat uit Egypte verlost was alsnog in de woestijn zou omkomen? Dat was een goed argument van Mozes. Denk ook aan het pleidooi van Daniël. Hij herinnerde God eraan dat Hij Zijn Naam aan Jeruzalem had verbonden. Daarom kon de Heere Jeruzalem toch niet laten vallen!

Het bijbelse pleiten is geen pleiten op eigen verdienste, maar de Heere wijzen op het verbond, of God herinneren aan het Evangelie. We mogen bij de Heere echt goede argumenten aanvoeren om ons genadig te zijn. Heeft Hij niet Zelf gezegd dat we onze mond wijd open mogen doen? We mogen de Heere op Zijn Woord wijzen. Hij heeft de profeet Jesaja toch laten zeggen dat Hij Zijn handen heeft uitgestrekt naar een rebellerend volk? In de Doop heeft de Heere benadrukt dat Hij een gewillige Zaligmaker is. Ook dat mogen we de Heere als rechtelozen voorhouden. We mogen zogezegd de klomp tussen de deur zetten en de Heere heilig lastig vallen. Ik denk nog een keer aan Mozes, Hij pleitte er ook op dat de Heere toch groot van goedertierenheid was. Dat weet de Heere natuurlijk Zelf ook, maar het is tot Zijn eer als wij daarop pleiten.
Met al dit pleiten is het echter goed te bedenken dat er maar Eén is Die kan pleiten als een rechthebbende. Alleen de Heere Jezus kan bij God eisen dat Zijn gebed wordt verhoord. Hij is de grote Advocaat aan de rechterhand van de Vader en de Vader luistert altijd naar Hem. Als deze Zaligmaker voor iemand pleit, is die persoon behouden. Laten we die Voorbidder en Pleitbezorger zoeken (1 Johannes 2:1).

Hierin wordt nadrukkelijk gewezen op de Doop. Dus het is niet vreemd dat Huisman met het citaat van Ds Terlouw kwam.

Ander schreef:

GJdeBruijn schreef:@Ander, wat zeg je tegen iemand die in eigen beleving onbekeerd is, maar vanuit een zuchten om zijn ellende tot God gaat om vergeving? Mag zo iemand pleiten op zijn doop?
Volgens mij doelt Wilhelm daar op? Want dan kom je niet weg met een theologisch standpunt dan onbekeerden niet mogen pleiten.
De vraag is mijns inziens niet of onbekeerden mogen pleiten ja dan nee, maar veelmeer hoe ze moeten pleiten: Als een onwaardige, rechteloze(!) zondaar. Die in zichzelf geen pleitgrond heeft, geen recht op wat dan ook. Die zal zich als onbekeerde aan laten spreken en niet als een bekeerde die dan eerst mag pleiten volgens de rechtzinnige dogmatiek.

In het artikel waar jij je citaat uit hebt wordt daar een mooi antwoord op gegeven!