Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade

[huisman]

Nee, want volgens mij heeft huisman nog de uitweg van het derde verbond. Wat jij, GJ, het genadeverbond noemt, is bij hem namelijk het verbond der verlossing. Of heb ik dat mis?

Hela, dat wilde ik Huisman eigenlijk zelf ontlokken

Huisman kan het nu bevestigen, of ontkennen...

Ik beken, het verbond der genade is breder opgericht dan met de uitverkorenen. Dat is ook de verbondsgrond waarop wij dopen (HC vr en antw 74 + doopformulier). Wat is volgens GJdeBruin dan de grond voor de kinderdoop ? Verondersteld geloof bij de dopeling? Uitwendig in het verbond zijn ?

[GJdeBruijn]

Ik beken, het verbond der genade is breder opgericht dan met de uitverkorenen.

Zit Brakel hier dan mis? En is de genade dan wél voorwaardelijk?
Enkel de uitverkorenen zullen werkelijk genade verkrijgen, nietwaar? Daarin ligt de zekerheid, de vastheid en eeuwigheidsduur van het geloof besloten.

Dat is ook de verbondsgrond waarop wij dopen (HC vr en antw 74 + doopformulier). Wat is volgens GJdeBruin dan de grond voor de kinderdoop ? Verondersteld geloof bij de dopeling? Uitwendig in het verbond zijn ?

Die vraag snap ik niet. Ik zei al eerder dat het verbond geloof veronderstelt, in de zin dat geloof een gave is die besloten ligt ín het verbond. Geloof ontvangen is immers genade verkrijgen! Huisman, je beroept je in dit topic op Brakel, maar hier ga je lijnrecht tegen hem in. Brakel stelt heel concreet dat de aanduiding genadeverbond in zich bevat dat het verbond onvoorwaardelijk is, want dat is namelijk de eigenschap, de aard van het woord genade: niet verdiend, toch vrijspraak. Om niet. Dopen is een daad die voortkomt uit geloof van de ouders die vertrouwen op hun Verbondsgod. Het verbond is de wijze van handelen van onze God. Maar het verbond zelf is niet de grond.
Dat is te kort door de bocht en teveel een woordenstrijd om het zo te benoemen.
We dopen in de Naam van de Drieënige God, niet in de naam van het verbond. Dopen is vertrouwen op de God die in Zijn Woord het heil verkondigt aan dode zondaren. Aan kinderen des toorns. Omdat God het Zelf zegt dat er heil is voor schuldigen in de weg van bekering en geloof, daarom is dopen een zaak van geloof en vertrouwen. De doop is een sacrament, het is bij de Woordverkondiging gesteld als persoonlijke toegediend zichtbaar teken en zegel ten aanzien van de betrouwbaarheid van Gods Woord en niet als teken en zegel ten aanzien van een persoonlijke 'voorsprong' in de toepassing van het heil.

[huisman]

Ik beken, het verbond der genade is breder opgericht dan met de uitverkorenen.

Zit Brakel hier dan mis? En is de genade dan wél voorwaardelijk?
Enkel de uitverkorenen zullen werkelijk genade verkrijgen, nietwaar? Daarin ligt de zekerheid, de vastheid en eeuwigheidsduur van het geloof besloten.

Dat is ook de verbondsgrond waarop wij dopen (HC vr en antw 74 + doopformulier). Wat is volgens GJdeBruin dan de grond voor de kinderdoop ? Verondersteld geloof bij de dopeling? Uitwendig in het verbond zijn ?

Die vraag snap ik niet. Ik zei al eerder dat het verbond geloof veronderstelt, in de zin dat geloof een gave is die besloten ligt ín het verbond. Geloof ontvangen is immers genade verkrijgen! Huisman, je beroept je in dit topic op Brakel, maar hier ga je lijnrecht tegen hem in. Brakel stelt heel concreet dat de aanduiding genadeverbond in zich bevat dat het verbond onvoorwaardelijk is, want dat is namelijk de eigenschap, de aard van het woord genade: niet verdiend, toch vrijspraak. Om niet. Dopen is een daad die voortkomt uit geloof van de ouders die vertrouwen op hun Verbondsgod. Het verbond is de wijze van handelen van onze God. Maar het verbond zelf is niet de grond.
Dat is te kort door de bocht en teveel een woordenstrijd om het zo te benoemen.
We dopen in de Naam van de Drieënige God, niet in de naam van het verbond. Dopen is vertrouwen op de God die in Zijn Woord het heil verkondigt aan dode zondaren. Aan kinderen des toorns. Omdat God het Zelf zegt dat er heil is voor schuldigen in de weg van bekering en geloof, daarom is dopen een zaak van geloof en vertrouwen. De doop is een sacrament, het is bij de Woordverkondiging gesteld als persoonlijke toegediend zichtbaar teken en zegel ten aanzien van de betrouwbaarheid van Gods Woord en niet als teken en zegel ten aanzien van een persoonlijke 'voorsprong' in de toepassing van het heil.

Ik ben het met heel veel eens van wat jij zegt hier en in veel andere discussies op dit forum....maar toch denk ik dat jij het verbond teveel vereenzelvigd met geloof. Juist bij de doop kun je zien dat de verbondsluiting eenzijdig van God uit gaat zonder dat er dan aan de voorwaarden van bekering en geloof voldaan is door de dopeling. Zo koppel je ook het sacrament van de doop teveel los van het verbond. Losser in ieder geval dan ons doopformulier en de H.C. Het ten derde van het doopformulier "Ten derde, overmits in alle verbonden twee delen begrepen zijn" lijkt bij jou gelijktijdig te zijn. Ik zeg: Bij de doop komt God met het eerste deel van het verbond, zijn heerlijke beloften en toezeggingen. Bij het opgroeien van de dopeling moet het-door Gods genade- komen tot het tweede deel : zo worden wij ook weder van God door den Doop vermaand en verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid, namelijk, dat wij dezen enigen God, Vader, Zoon en Heiligen Geest, aanhangen, betrouwen en liefhebben van ganser harte, van ganser ziele, van gansen gemoede en met alle krachten, de wereld verlaten, onze oude natuur doden, en in een nieuw godzalig leven wandelen.

[TSD]

Ik ben het met heel veel eens van wat jij zegt hier en in veel andere discussies op dit forum....maar toch denk ik dat jij het verbond teveel vereenzelvigd met geloof. Juist bij de doop kun je zien dat de verbondsluiting eenzijdig van God uit gaat zonder dat er dan aan de voorwaarden van bekering en geloof voldaan is door de dopeling. Zo koppel je ook het sacrament van de doop teveel los van het verbond. Losser in ieder geval dan ons doopformulier en de H.C. Het ten derde van het doopformulier "Ten derde, overmits in alle verbonden twee delen begrepen zijn" lijkt bij jou gelijktijdig te zijn. Ik zeg: Bij de doop komt God met het eerste deel van het verbond, zijn heerlijke beloften en toezeggingen. Bij het opgroeien van de dopeling moet het-door Gods genade- komen tot het tweede deel : zo worden wij ook weder van God door den Doop vermaand en verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid, namelijk, dat wij dezen enigen God, Vader, Zoon en Heiligen Geest, aanhangen, betrouwen en liefhebben van ganser harte, van ganser ziele, van gansen gemoede en met alle krachten, de wereld verlaten, onze oude natuur doden, en in een nieuw godzalig leven wandelen.

Misschien moeten we even helder krijgen wat de definitie van een verbond is. Een verbond is toch iets wat door 2 of meerdere partijen wordt gesloten. Een verbond waar alleen nog maar iets van 1 kant is gekomen, is geen verbond. Een verbond is er toch pas als de 'twee delen' daadwerkelijk aanwezig zijn. Je kan toch niet in het verbond zijn terwijl je het '2e deel' aan de kant schuift?

Wanneer aan beide zijden van een verbond is voldaan is er m.i. pas sprake van een verbond. Dat zien we toch overal? Als Land X met Land Y een verbond sluit dan moeten ze het er toch beiden over eens zijn anders kan Land X wel zeggen dat hij graag met Land Y wil samenwerken maar het moet wel van 2 kanten komen.

Als God een verbond met ons wil sluiten dan zijn wij toch pas wezenlijk in dat verbond als we de 'voorwaarden accepteren'? Zolang wij dat niet doen staan we buiten het wezen van het verbond. Ik begrijp niet hoe je in een wezenlijk verbond kan zijn, zonder dat je ooit de voorwaarden hiervan hebt geaccepteerd.

[huisman]

Ik ben het met heel veel eens van wat jij zegt hier en in veel andere discussies op dit forum....maar toch denk ik dat jij het verbond teveel vereenzelvigd met geloof. Juist bij de doop kun je zien dat de verbondsluiting eenzijdig van God uit gaat zonder dat er dan aan de voorwaarden van bekering en geloof voldaan is door de dopeling. Zo koppel je ook het sacrament van de doop teveel los van het verbond. Losser in ieder geval dan ons doopformulier en de H.C. Het ten derde van het doopformulier "Ten derde, overmits in alle verbonden twee delen begrepen zijn" lijkt bij jou gelijktijdig te zijn. Ik zeg: Bij de doop komt God met het eerste deel van het verbond, zijn heerlijke beloften en toezeggingen. Bij het opgroeien van de dopeling moet het-door Gods genade- komen tot het tweede deel : zo worden wij ook weder van God door den Doop vermaand en verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid, namelijk, dat wij dezen enigen God, Vader, Zoon en Heiligen Geest, aanhangen, betrouwen en liefhebben van ganser harte, van ganser ziele, van gansen gemoede en met alle krachten, de wereld verlaten, onze oude natuur doden, en in een nieuw godzalig leven wandelen.

Misschien moeten we even helder krijgen wat de definitie van een verbond is. Een verbond is toch iets wat door 2 of meerdere partijen wordt gesloten. Een verbond waar alleen nog maar iets van 1 kant is gekomen, is geen verbond. Een verbond is er toch pas als de 'twee delen' daadwerkelijk aanwezig zijn. Je kan toch niet in het verbond zijn terwijl je het '2e deel' aan de kant schuift?

Wanneer aan beide zijden van een verbond is voldaan is er m.i. pas sprake van een verbond. Dat zien we toch overal? Als Land X met Land Y een verbond sluit dan moeten ze het er toch beiden over eens zijn anders kan Land X wel zeggen dat hij graag met Land Y wil samenwerken maar het moet wel van 2 kanten komen.

Als God een verbond met ons wil sluiten dan zijn wij toch pas wezenlijk in dat verbond als we de 'voorwaarden accepteren'? Zolang wij dat niet doen staan we buiten het wezen van het verbond. Ik begrijp niet hoe je in een wezenlijk verbond kan zijn, zonder dat je ooit de voorwaarden hiervan hebt geaccepteerd.

Jullie beginnen bij het einde. God sluit eenzijdig het verbond. Voor het goede zicht op het verbond moeten wij terug naar de verbondsluiting met Abraham Gen 15:17 en 18

17 ¶ En het geschiedde, dat de zon onderging en het duister werd, en ziet, daar was een rokende oven en vurige fakkel, die tussen die stukken doorging.
18 Ten zelfden dage maakte de HEERE een verbond met Abram, zeggende: Aan uw zaad heb Ik dit land gegeven, van de rivier van Egypte af, tot aan die grote rivier, de rivier Frath:

Hier zie je dat de HEERE alleen door de stukken ging (lees de omgeving van deze tekstversen maar eens) Gewoon was dat bij een verbondssluiting beide partijen tussen de stukken doorgingen (zie kanttekening 40 bij deze tekst)

Duidelijk vertoonde zich in deze verschijning het beeld van de geduchte Majesteit Gods, die de zondaar niet verdragen kan, maar omhuld en getemperd voor het oog door de verschonende genade, die in de rookwolk scheen afgebeeld (Lev. 16:12,13) . Dat God alleen, en niet Abram tussen de delen van het offer doorgaat, geschiedt, omdat God hier een verbond van genade sluit, en Hij zelf begint te geven, vóórdat Hij eist; immers dat slechts was het doel, dat aan Abram een vast vertrouwen werd ingeboezemd op de zekere vervulling van de belofte Gods.

40) doorging.

God maakt hier zijn verbond met Abram op een bijzonder plechtige doch zeer vriendelijke wijze, gelijk de ene mens, vriend en bondgenoot, in dien tijd met den ander gewoon was te doen, te weten, door het slachten van beesten, en de verdeling der stukken, waar de bondgenoten midden door gingen, tot een teken, dat de verbreker van het verbond waardig was aldus in stukken gehouwen te worden.

[TSD]

Daar blijkt niet uit dat er geen meerdere partijen betrokken waren bij dat verbond, maar de macht van God om dit verbond te sluiten. Immers: als het daadwerkelijk van de mens zou afhangen of een verbond zou worden gesloten dan was er nooit geen verbond...

Als het daadwerkelijk zo is dat het genadeverbond een andersoortig verbond is dan andere 'verbonden' en dat dit verbond dus maar van 1 zijde wordt afgesloten, zonder de 2e zijde daarin te betrekken, dan kunnen we dat betreffende stukje in het doopformulier, nl. over de 2 delen, beter direct schrappen wat dat zou lijnrecht tegen de aard van het genadeverbond ingaan.

Bij de verbondsluiting van de Heere met Abraham (en zijn zaad) was Abraham al een gelovige en geloofde hij God op Zijn woord! Abraham geloofde God en dat is hem gerekend tot rechtvaardigheid, er was wel degelijk sprake van 'de 2 delen', die waren allebei aanwezig. Wanneer we kijken naar de inhoud: 'Aan uw zaad heb ik dit land gegeven" dan wijst dit zaad op Christus die al van eeuwigheid met Zijn hart Borg was geworden. Zie daar...

verder wilde ik je citaat uit het andere topic inzake de doop ook hier overnemen, dat past wel goed in deze discussie mijns inziens:

Mooi stukje (bedankt digibron ) over de verhouding verbond,verkiezing,kinderdoop.

Wie een nauwe relatie legt tussen verbond en verkiezing en toch aan de kinderdoop wil vasthouden, moet zich bezinnen op de gronden daarvan. Kuyper fundeerde de doop op de vooronderstelde wedergeboorte, de Amerikaanse theoloog Hoeksema op de vooronderstelde verkiezing. De laatste ging er in zijn benadering van de gemeente van uit dat allen uitverkorenen waren. Kersten relateert de kinderdoop in zijn dogmatiek primair aan het gegeven dat onder de gedoopten uitverkorenen zijn. Dat is eigenlijk dezelfde stellingneming als Hoeksema, zij het dat Kersten anders tegen de gemeente aankijkt als deze Amerikaanse theoloog. Theologen als Brakel en Hellenbroek uit de Nadere Reformatie en Engelse puriteinen die allen verbond en verkiezing nauw op elkaar betrokken, bezagen de kinderdoop niet allereerst vanuit het wezen maar vanuit de bediening van het verbond. Vanuit de doop spraken zij degenen die dit teken van het verbond droegen aan op hun plicht zich te bekeren en Christus als Zaligmaker te omhelzen. Zij betuigden dat allen die dit niet deden hun doop ontheiligden.

Relativerend: hoe je dit ook dogmatisch oplost, nl. door 2 of 3 verbonden. In wezen komt het op hetzelfde neer. Ik heb dan ook niet zoveel moeite met de 3 verbonden-oplossing ook al sta ik achter de 2 verbonden en de relatie tussen genadeverbond en uitverkiezing.

[GJdeBruijn]

@Huisman: Zie jij geloof als gave dat voortkomt uit het verbond, of als voorwaarde tót het verbond? Met nadruk vraag ik dit ten aanzien van het genadeverbond. Zelf kan ik moeilijk uit de voeten met een genadeverbond dat niet alle genadegaven bevat.

[Fjodor]

@Huisman: Zie jij geloof als gave dat voortkomt uit het verbond, of als voorwaarde tót het verbond? Met nadruk vraag ik dit ten aanzien van het genadeverbond. Zelf kan ik moeilijk uit de voeten met een genadeverbond dat niet alle genadegaven bevat.

Ja, je zit hiermee op dezelfde lijn als de Erskines.
Maar ik heb er wel problemen mee. De Erskines stellen ook dat het geloof niet de voorwaarde voor het verbond kan zijn omdat het verbond onvoorwaardelijk is, het geloof is er volgens hen (net zoals jij stelt) in inbegrepen.

72. Waarom kan het geloof, of de daad des geloofs, niet de voorwaarde zijn van het genadeverbond?
Omdat het geloof beloofd is in het verbond zelf, Zach. 12:10, en daarom kan het er de voorwaarde niet van zijn.

73. Kan het geloof de voorwaarde niet zijn, als de Schrift toch zegt, dat Abrahams geloof "hem tot rechtvaardigheid gerekend is", Rom. 4:3?
Het was het voorwerp, waar Abrahams geloof in eindigde, n.l. Christus en Zijn gerechtigheid, en niet zijn geloof zelf of zijn daad des geloofs, die hem tot rechtvaardigheid gerekend werd.

74. Welke plaats neemt het geloof dan in het verbond in?
Het moet beschouwd worden als een instrument en een gave en is als zodanig nodig, om ons zaligmakend deel te doen hebben in Christus, Joh. 1:12, en ons te brengen tot een berusten in Zijn vervullen van de voorwaarde van het verbond voor ons, Jes. 45:24.


Ik zou met de Erskines mee willen gaan als ze het geloof liever het instrument om ons aan het verbond deel te doen hebben willen noemen. Want Christus heeft alles wat nodig is tot rechtvaardigheid aangebracht, en daar kunnen we niet aan toedoen door te geloven.
Maar ik heb wel moeite met het idee dat het geloof beloofd is binnen het verbond zelf. Want dan zeg je eigenlijk weer dat je een bondeling bent voordat* je gelooft. En dát kan niet. En ik neem aan dat je (@GJdeBruijn) het daarin met me eens bent.
Heb je hier een oplossing voor?

*Misschien formuleer ik het beter als ik zeg: "dan zeg je eigenlijk dat je een bondeling ben onafhankelijk van je geloof".

Mijn oplossing zou zijn dat we niet zeggen dat het geloof binnen het verbond zelf beloofd is. God belooft Zijn kinderen (die al tot bekering zijn gekomen) wel het geloof niet af te nemen (Christus zegt: Simon, Simon, Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude), maar Hij belooft het geloof niet aan mensen die de eerste voorwaarde van geloof en bekering nog niet ingelost hebben.

[huisman]

@Huisman: Zie jij geloof als gave dat voortkomt uit het verbond, of als voorwaarde tót het verbond? Met nadruk vraag ik dit ten aanzien van het genadeverbond. Zelf kan ik moeilijk uit de voeten met een genadeverbond dat niet alle genadegaven bevat.

1. Ik zie geloof als een gave van God. 2. Ik zie het genadeverbond opgericht met de gelovigen en hun zaad. 3. Ik weet zeker als wij een half uur zouden praten irl er geen noemenswaardig verschil tussen ons zou overblijven.

[Jongere]

@Huisman: Zie jij geloof als gave dat voortkomt uit het verbond, of als voorwaarde tót het verbond? Met nadruk vraag ik dit ten aanzien van het genadeverbond. Zelf kan ik moeilijk uit de voeten met een genadeverbond dat niet alle genadegaven bevat.

1. Ik zie geloof als een gave van God. 2. Ik zie het genadeverbond opgericht met de gelovigen en hun zaad. 3. Ik weet zeker als wij een half uur zouden praten irl er geen noemenswaardig verschil tussen ons zou overblijven.

Het onderstreepte deel uit jouw post lijkt GJdeBruijn gezien zijn vraag zo niet direct te delen. Weet niet of dat na een half uur anders is. ;-)

[GJdeBruijn]

1. Ik zie geloof als een gave van God. 2. Ik zie het genadeverbond opgericht met de gelovigen en hun zaad. 3. Ik weet zeker als wij een half uur zouden praten irl er geen noemenswaardig verschil tussen ons zou overblijven.

Huisman, als het geloof een genadegave is, dan komt het toch krachtens het genadeverbond? Dat zeggen niet alleen Boston, Eskines etc. maar ook Brakel en vele andere oudvaders. Mijn punt is niet dat onze standpunten praktisch gezien bij elkaar kunnen liggen, maar dat een drieverbondenconstructie het geloof van het genadeverbond losknipt. Daarmee is geloof als spiegel van de uitverkiezing niet meer concreet en resteert slechts een filosofische verbinding tussen deze zaken. Hoe vast is het genadeverbond als het geloof daar niet bij inbegrepen is? Hoe betrekken we het gegeven dat Paulus in deze context aanwijst "want die zijn niet allen Israël, die uit Israël zijn". Het staat er in tegenwoordige tijd. Dat geldt toch ook nu?

En wat de grond van de doop is? Het verbond waarin het geloof óók besloten ligt. Niet het verbond zonder geloof.
Het verbond is een instrument dat God Zelf gebruikt in Zijn handelen. Het geloof wordt als onderdeel in het verbond besloten omdat juist dát het verbond tot genadeverbond maakt. Als geloof niet in het genadeverbond zou zijn besloten, was het geen genadeverbond.
(1)Geloof=genade. Geloof=uitverkoren (spiegel, Calvijn). In het vertrouwen op de God van dát verbond zie ik grond voor de kinderdoop.
In het vertrouwen dat onze God ook de God van onze kinderen wil zijn - de gelovigen en hun zaad(2). We vertrouwen niet op het verbond, maar op de God van het verbond.
En als later zou blijken dat er geen geloof gevonden wordt is dat overeenkomstig de DL niet de schuld van God, maar van de mens die niet gelooft en de nodigingen van Gods Woord onder de oproep van bekerig en geloof, onder betoning en bediening van de sacramenten, veracht.

[GJdeBruijn]

Relativerend: hoe je dit ook dogmatisch oplost, nl. door 2 of 3 verbonden. In wezen komt het op hetzelfde neer. Ik heb dan ook niet zoveel moeite met de 3 verbonden-oplossing ook al sta ik achter de 2 verbonden en de relatie tussen genadeverbond en uitverkiezing.

Zo kan het inderdaad zijn. Maar we moeten ook oppassen dat de 3-verbondenoplossing misbruikt kan worden waarin het geloof als voorwaarde ingevuld wordt met een (onbedoelde) remonstrantse inhoud. Anderzijds kan de 2 verbondenoplossing tot een (onbedoelde) hypercalvinistische quasi stoïcijnse inhoud leiden. Beide gevaren moeten we mijns inziens ook onderkennen.
Ik weet wel dat de 3 verbondsenoplossing in goed gereformeerde zin uitgelegd kan worden. Persoonlijk zie ik de 3 verbondenoplossing vooral hiaten opleveren ten aanzien van het vastmaken van de verkiezing vanuit het geloof, puur theologisch en dogmatisch gezien.

[TSD]

Relativerend: hoe je dit ook dogmatisch oplost, nl. door 2 of 3 verbonden. In wezen komt het op hetzelfde neer. Ik heb dan ook niet zoveel moeite met de 3 verbonden-oplossing ook al sta ik achter de 2 verbonden en de relatie tussen genadeverbond en uitverkiezing.

Zo kan het inderdaad zijn. Maar we moeten ook oppassen dat de 3-verbondenoplossing misbruikt kan worden waarin het geloof als voorwaarde ingevuld wordt met een (onbedoelde) remonstrantse inhoud. Anderzijds kan de 2 verbondenoplossing tot een (onbedoelde) hypercalvinistische quasi stoïcijnse inhoud leiden. Beide gevaren moeten we mijns inziens ook onderkennen.
Ik weet wel dat de 3 verbondsenoplossing in goed gereformeerde zin uitgelegd kan worden. Persoonlijk zie ik de 3 verbondenoplossing vooral hiaten opleveren ten aanzien van het vastmaken van de verkiezing vanuit het geloof, puur theologisch en dogmatisch gezien.

Eens. Beide oplossingen kunnen leiden tot onbedoelde effecten. We moeten dan ook niet kijken naar de gevaren van een bepaalde oplossing maar wat Bijbels juist is. Wat voor 'effect' er dan ook aan verbonden is.

Maar ik wilde maar zeggen: velen die de 3 verbonden leer aanhangen, leggen die gewoon in goed gereformeerde zin uit, zoals ook Huisman. Maar toch zijn er altijd mensen geweest die de 2-verbondenleer hebben aangehangen en die de andere optie te vuur en te zwaar bestreden. En dan deden alsof de '3-verbonden aanhangers' ook de uitleg hiervan in verkeerde zin deden. Dat heeft mijns inziens veel kwaad gedaan en veel verdeeldheid gebracht.

Daarom eigenlijk mijn posting: laten we elkaar vinden op onze werkelijke opvattingen en praktische uitwerking. Dat heeft Huisman ook bedoelt met:

Ik weet zeker als wij een half uur zouden praten irl er geen noemenswaardig verschil tussen ons zou overblijven.

Overigens van harte eens met je posting van 8.56 pm!

[SecorDabar]

Ik bezit het boek van Hendrik van Lis uit 1752, opnieuw uitgegeven in 1980 door Uitgeverij Stuut: Verzameling van Twaalf Oefeningen.
Er zijn géén voorwaarden in het onvoorwaardelijk aanbod van genade.
Het aanbod van genade is onconditioneel volgens Hendrik van Lis.
Als je dit boek bezit kun je dit lezen op:
bladzijde 52, bladzijde 192 en bladzijde 202.
Verder is zeer leerzaam zijn oefeningen te lezen over het onvoorwaardelijk aanbod van genade:
De oefening over 2 Samuël 9:6-8 over een koninklijke weldadigheid aan de onwaardigsten betoond aan Mefiboseth. Men leest daar op bladzijde 474 dat er geen voorwaarden zijn van: nederigheid,e.d., bladzijde 476 dat de genade onbepaald is, bladzijde 482-483 alleen door het geloof te verkrijgen en bladzijde 529 over het versmaden van het aanbod van genade.
Verder is zeer lezenswaardig over het onvoorwaardelijk aanbod van genade te lezen in dit boek de laatste oefening over Johannes 3:18, het onzalig ongeloof benevens het ziel-zaligend geloof, het onderscheid van het groot en klein geloof en de zo heilvolle als gepaste inhoud en Goddelijke aanbieding van het Heilige Evangelie aan zondaren. Op bladzijde 562 wordt het aanbod van genade Evangelie gehandeld over de bereidwilligheid van Christus en Zijn volheid om zondaren te zaligen.
Op bladzijde 563 worden de bezwaren hiertegen opgelosd. op bladzijde 565 is te lezen over de mogelijkheid en gewilligheid van behoud door De Zoon van God. Terwijl op bladzijde 566 het ongeloof wordt beschreven en opgelosd.

[Fjodor]

1. Ik zie geloof als een gave van God. 2. Ik zie het genadeverbond opgericht met de gelovigen en hun zaad. 3. Ik weet zeker als wij een half uur zouden praten irl er geen noemenswaardig verschil tussen ons zou overblijven.

Huisman, als het geloof een genadegave is, dan komt het toch krachtens het genadeverbond? Dat zeggen niet alleen Boston, Eskines etc. maar ook Brakel en vele andere oudvaders. Mijn punt is niet dat onze standpunten praktisch gezien bij elkaar kunnen liggen, maar dat een drieverbondenconstructie het geloof van het genadeverbond losknipt. Daarmee is geloof als spiegel van de uitverkiezing niet meer concreet en resteert slechts een filosofische verbinding tussen deze zaken. Hoe vast is het genadeverbond als het geloof daar niet bij inbegrepen is? Hoe betrekken we het gegeven dat Paulus in deze context aanwijst "want die zijn niet allen Israël, die uit Israël zijn". Het staat er in tegenwoordige tijd. Dat geldt toch ook nu?

En wat de grond van de doop is? Het verbond waarin het geloof óók besloten ligt. Niet het verbond zonder geloof.
Het verbond is een instrument dat God Zelf gebruikt in Zijn handelen. Het geloof wordt als onderdeel in het verbond besloten omdat juist dát het verbond tot genadeverbond maakt. Als geloof niet in het genadeverbond zou zijn besloten, was het geen genadeverbond.
(1)Geloof=genade. Geloof=uitverkoren (spiegel, Calvijn). In het vertrouwen op de God van dát verbond zie ik grond voor de kinderdoop.
In het vertrouwen dat onze God ook de God van onze kinderen wil zijn - de gelovigen en hun zaad(2). We vertrouwen niet op het verbond, maar op de God van het verbond.
En als later zou blijken dat er geen geloof gevonden wordt is dat overeenkomstig de DL niet de schuld van God, maar van de mens die niet gelooft en de nodigingen van Gods Woord onder de oproep van bekerig en geloof, onder betoning en bediening van de sacramenten, veracht.

GJdeBruijn, ook jij weet toch dat er in de tijd van de reformatie heel veel gesproken werd over het geloof als voorwaarde voor het verbond. Bijvoorbeeld in de acta van de synode van Dordrecht.
En daar kunnen we toch niet omheen? Er moet een middel zijn om een mens tot het genadeverbond te laten toetreden. We kunnen het geloof dan toch niet op dezelfde manier onderdeel van het genadeverbond noemen als dat we dat met andere verbondsgoederen als het eeuwige leven doen?
Want zoals jij het stelt is er eigenlijk toetreding tot het genadeverbond voordat er geloof gevonden is, en het lijkt me dat dat de bedoeling niet kan zijn.