Jongere schreef:

Mara schreef:Op die leeftijd is : gij geheel anders er juist niet. Dat komt later.

Dat komt er alleen als er bekering plaatsvindt.

En bekering kan plaatsvinden op je 12e en op je 80e. Als we maar nooit onze hoop gaan stellen op een uiterlijk weer voegen naar de regels. Want denk maar niet dat je dan geheel anders bent, dat begint van binnen.
Ik vind het niet goed om te doen alsof de puberteit een tijd is waarin dit soort dingen even niet aan de orde kunnen zijn (in die tijd zijn ze nu eenmaal zo), zodat we daarna weer verder gaan kijken. Ik ken namelijk ook pubers die wèl geheel anders zijn.

Maar ben er anderzijds niet voor om alles maar een kopie van ons (ouders) te laten zijn.
Op een bepaalde leeftijd moet je keuzes maken.
Wij hanteren zo'n beetje de algemene stelregel: tot en met basisschool is het echt verbieden, daarna wordt het langzamerhand begeleiden naar keuzes en de consequenties daarvan onder ogen te zien tot dat het moment komt dat er weinig of niks te verbieden is en je slechts af en toe je mening mag geven.
1 kind wilde naar een gratis muziekfestival met een paar vrienden, er was een stevig gesprek, maar hij ging toch.
Ik denk dan: we zijn er absoluut niet blij mee, maar we weten waar hij is.
Ook daarna wordt er nog over gesproken.
Ik deed zoiets stiekem.
En op dat festival ontmoette hij meerdere pubers, waarvan wij weten dat de ouders dit wellicht zouden verbieden zelfs.
Je kunt pubers of adoloscenten verbieden, maar dan ? Veel pubers doen het toch, stiekem of openlijk.
Je kunt als ouders begeleiden, maar hen niet in jouw straatje laten lopen.
Dat is ook niet gezond, kinderen gaan zich langzaam losmaken, al dan niet tot tevredenheid en vreugde van de ouders.

Mara schreef:

Jongere schreef:

Mara schreef:Op die leeftijd is : gij geheel anders er juist niet. Dat komt later.

Dat komt er alleen als er bekering plaatsvindt.

En bekering kan plaatsvinden op je 12e en op je 80e. Als we maar nooit onze hoop gaan stellen op een uiterlijk weer voegen naar de regels. Want denk maar niet dat je dan geheel anders bent, dat begint van binnen.
Ik vind het niet goed om te doen alsof de puberteit een tijd is waarin dit soort dingen even niet aan de orde kunnen zijn (in die tijd zijn ze nu eenmaal zo), zodat we daarna weer verder gaan kijken. Ik ken namelijk ook pubers die wèl geheel anders zijn.

Maar ben er anderzijds niet voor om alles maar een kopie van ons (ouders) te laten zijn.
Op een bepaalde leeftijd moet je keuzes maken.
Wij hanteren zo'n beetje de algemene stelregel: tot en met basisschool is het echt verbieden, daarna wordt het langzamerhand begeleiden naar keuzes en de consequenties daarvan onder ogen te zien tot dat het moment komt dat er weinig of niks te verbieden is en je slechts af en toe je mening mag geven.
1 kind wilde naar een gratis muziekfestival met een paar vrienden, er was een stevig gesprek, maar hij ging toch.
Ik denk dan: we zijn er absoluut niet blij mee, maar we weten waar hij is.
Ook daarna wordt er nog over gesproken.
Ik deed zoiets stiekem.
En op dat festival ontmoette hij meerdere pubers, waarvan wij weten dat de ouders dit wellicht zouden verbieden zelfs.
Je kunt pubers of adoloscenten verbieden, maar dan ? Veel pubers doen het toch, stiekem of openlijk.
Je kunt als ouders begeleiden, maar hen niet in jouw straatje laten lopen.
Dat is ook niet gezond, kinderen gaan zich langzaam losmaken, al dan niet tot tevredenheid en vreugde van de ouders.

Helemaal mee eens, je kunt ze moeilijk opsluiten, waarschuwen daarintegen wel.

Het gaat niet om dingen verbieden of je kinderen (al dan niet met geweld) ergens vandaan houden.

Het gaat erom dat we nooit de gedachte moeten hebben dat bepaalde zonden in een bepaalde tijd van het leven wel kunnen, omdat dat erbij hoort. En omdat ze zich later wel weer in het spoor voegen. Laten we nóóit een soort gedoogbeleid gaan voeren.
De juiste weg is niet gelijk verbieden (want dat kan soms inderdaad niet meer) maar wel om altijd voor te houden wat zonde is.

Jongere schreef:Het gaat niet om dingen verbieden of je kinderen (al dan niet met geweld) ergens vandaan houden.

Het gaat erom dat we nooit de gedachte moeten hebben dat bepaalde zonden in een bepaalde tijd van het leven wel kunnen, omdat dat erbij hoort. En omdat ze zich later wel weer in het spoor voegen. Laten we nóóit een soort gedoogbeleid gaan voeren.
De juiste weg is niet gelijk verbieden (want dat kan soms inderdaad niet meer) maar wel om altijd voor te houden wat zonde is.

Nee, dat is waar !
Niet alles "gewoon" gaan vinden omdat het nu eenmaal pubers zijn en ach, je moet kunnen experimenteren. (ik bedoel dat dat dus juist niet moet !)
Maar hete hoofden, koude harten ! Dus probeer de weg van het praten maar te bewandelen en naast mn pubers te gaan staan.
Ik was het zelf ook eens en hoe

Jongere schreef:Het gaat niet om dingen verbieden of je kinderen (al dan niet met geweld) ergens vandaan houden.

Het gaat erom dat we nooit de gedachte moeten hebben dat bepaalde zonden in een bepaalde tijd van het leven wel kunnen, omdat dat erbij hoort. En omdat ze zich later wel weer in het spoor voegen. Laten we nóóit een soort gedoogbeleid gaan voeren.
De juiste weg is niet gelijk verbieden (want dat kan soms inderdaad niet meer) maar wel om altijd voor te houden wat zonde is.

Bij ons gaat het gesprek (volgens mijn zoon en dat verwijt hij ons ook) alleen maar over: Kerk, school en werk. En wat bedoelt hij daarmee?
Kerk = waarschuwen dat hij een ziel voor de eeuwigheid heeft (en wij ook), bovendien dat het onze plicht is hem te waarschuwen omdat wij dat beloofd hebben bij de doop.
School = hij loopt er de kantjes van af, heeft geen zin in leren en wij maar 'hameren' dat hij zijn best moet doen.
Werk = in plaats van altijd achter de pc of 'chillen' hij zijn tijd beter kan besteden met te gaan werken.

Ik zeg dan wel eens: Als je gewoon naar school gaat en je huiswerk maakt, in je vrije tijd eens een baantje zoekt en gaat werken en zondag niet proberen om er onderuit te komen om niet naar de kerk te gaan en gewoon 2x meegaat (ipv 3x) dan zullen wij veel minder over deze drie onderwerpen praten.

Opvoeden vind ik helemaal niet meevallen en zeker niet als je er maar 1 heb die niet gecorrigeerd wordt door broers of zussen.

Sjonge ik vindt het gewoonweg irritant dat er in dit topic zo'n discussie ontstaan, kan dat niet gesplitst worden?

Lassie schreef:Sjonge ik vindt het gewoonweg irritant dat er in dit topic zo'n discussie ontstaan, kan dat niet gesplitst worden?

Zó erg is het nou toch ook weer niet om eens een discussie tegen te komen op een discussieforum?

nou het gaat allang niet meer over Welke muziek beluister je nu!.



In andere topic's wordt er van alles weggeknipt en hier gaan (waaronder ook mods) gewoon een discussie wat totaal niet te maken heeft met het topictitel.

albion schreef:Bij ons gaat het gesprek (volgens mijn zoon en dat verwijt hij ons ook) alleen maar over: Kerk, school en werk. En wat bedoelt hij daarmee?
Kerk = waarschuwen dat hij een ziel voor de eeuwigheid heeft (en wij ook), bovendien dat het onze plicht is hem te waarschuwen omdat wij dat beloofd hebben bij de doop.
School = hij loopt er de kantjes van af, heeft geen zin in leren en wij maar 'hameren' dat hij zijn best moet doen.
Werk = in plaats van altijd achter de pc of 'chillen' hij zijn tijd beter kan besteden met te gaan werken.

Ik zeg dan wel eens: Als je gewoon naar school gaat en je huiswerk maakt, in je vrije tijd eens een baantje zoekt en gaat werken en zondag niet proberen om er onderuit te komen om niet naar de kerk te gaan en gewoon 2x meegaat (ipv 3x) dan zullen wij veel minder over deze drie onderwerpen praten.

Opvoeden vind ik helemaal niet meevallen en zeker niet als je er maar 1 heb die niet gecorrigeerd wordt door broers of zussen.

Het lijkt me zeker niet makkelijk! Ik spreek niet uit ervaring, maar probeer me het wel voor te stellen.

Wat vaak het probleem is bij jongeren, is dat ze de opmerkingen vooral ervaren als beperkingen. Met andere woorden: het gaat altijd over de dingen die niet mogen cq moeten. Ik denk dat daarom voor hen vaak ook het hele beeld van godsdienst dat is: je moet mee naar de kerk en je mag geen muziek luisteren. Ergens hebben ze wel gehoord dat het veel beter is om kind van God te zijn (en voor degenen die dat zijn zullen ze het wel geloven), maar zelf zien ze de aantrekkelijkheid er nog niet echt van in. Het staat dan ook mijlenver van hun eigen leven af.

Als is dit beeld niet beperkt tot jongeren. Ik denk dat ook veel ouderen het hebben, al voegen die zich dan uiterlijk wel naar de regels. Maar 'smaken' we dat de Heere goed is, persoonlijk? Wie dat proeft, volwassen of puberend, is absoluut voor de wereld bedorven. En dat klinkt ouderwets, maar is niet minder waar.

Jongere schreef:

albion schreef:Bij ons gaat het gesprek (volgens mijn zoon en dat verwijt hij ons ook) alleen maar over: Kerk, school en werk. En wat bedoelt hij daarmee?
Kerk = waarschuwen dat hij een ziel voor de eeuwigheid heeft (en wij ook), bovendien dat het onze plicht is hem te waarschuwen omdat wij dat beloofd hebben bij de doop.
School = hij loopt er de kantjes van af, heeft geen zin in leren en wij maar 'hameren' dat hij zijn best moet doen.
Werk = in plaats van altijd achter de pc of 'chillen' hij zijn tijd beter kan besteden met te gaan werken.

Ik zeg dan wel eens: Als je gewoon naar school gaat en je huiswerk maakt, in je vrije tijd eens een baantje zoekt en gaat werken en zondag niet proberen om er onderuit te komen om niet naar de kerk te gaan en gewoon 2x meegaat (ipv 3x) dan zullen wij veel minder over deze drie onderwerpen praten.

Opvoeden vind ik helemaal niet meevallen en zeker niet als je er maar 1 heb die niet gecorrigeerd wordt door broers of zussen.

Het lijkt me zeker niet makkelijk! Ik spreek niet uit ervaring, maar probeer me het wel voor te stellen.

Wat vaak het probleem is bij jongeren, is dat ze de opmerkingen vooral ervaren als beperkingen. Met andere woorden: het gaat altijd over de dingen die niet mogen cq moeten. Ik denk dat daarom voor hen vaak ook het hele beeld van godsdienst dat is: je moet mee naar de kerk en je mag geen muziek luisteren. Ergens hebben ze wel gehoord dat het veel beter is om kind van God te zijn (en voor degenen die dat zijn zullen ze het wel geloven), maar zelf zien ze de aantrekkelijkheid er nog niet echt van in. Het staat dan ook mijlenver van hun eigen leven af.

Als is dit beeld niet beperkt tot jongeren. Ik denk dat ook veel ouderen het hebben, al voegen die zich dan uiterlijk wel naar de regels. Maar 'smaken' we dat de Heere goed is, persoonlijk? Wie dat proeft, volwassen of puberend, is absoluut voor de wereld bedorven. En dat klinkt ouderwets, maar is niet minder waar.

Wat dat laatste betreft, je hebt helemaal gelijk. Maar hoe breng je dat over op jongeren?? Afgelopen zondag stonden we stil bij het thema "feest". Daarin kwam naar voren dat de samenkomsten van de gemeente een feest behoren te zijn. Dat de zondag een feest is. Maar ervaren we dat ook zo, met name de jongeren?? We moeten oppassen dat het geloof niet verwordt tot iets van wetjes en regeltjes. Het geloof is in de eerste plaats de persoonlijke relatie met God. en dat is iets verheugends. Dat mogen we laten zien aan de jongeren.
Maar moeilijk is dat wel.

De reformatorische omroep!

Van één van mijn favoriete componisten:

Debussy - Reflets dans l'eau

door Simon Trpceski

De 'Bethlehem' van Maunder, die gaan we uitvoeren met Kerst en nu hebben we een oefenCD gekregen.
Ik hoop dat wij hem mooier uitvoeren dan wat ik nu hoor.........
Zachea

Zacheüs schreef:De 'Bethlehem' van Maunder, die gaan we uitvoeren met Kerst en nu hebben we een oefenCD gekregen.
Ik hoop dat wij hem mooier uitvoeren dan wat ik nu hoor.........
Zachea

Als ik naar buiten kijk, kom ik niet echt in de kerststemming
Zonnetje, aangename temp, zeer weinig wind.

UFO van Rue Royale. Dit jaar op Flevo ontdekt. Heerlijke, pure muziek:

http://www.youtube.com/watch?v=PLinQFLCeSQ