CvdW schreef:Deze reactie vind ik wel intrigerend. Vanwaar dit standpunt? Ik zou er wel voor zijn. Maar ik denk dat anderen in dit draadje daar anders over denken.


Ik ben opgegroeid met Datheen en Marnix van Sint Aldegonde heb ik thuis ook geleerd.
1773 ken ik nu inmiddels ook een beetje.
In de praktijk zie ik dat een stap teruggaan niet wordt gedaan. Laten we dus niet de berijming van Meeuse nemen, maar juist terug naar Datheen. Ik zeg dus verder niets over de berijming van Meeuse.

En je denkt dat dat lukt en dat daar animo voor is?

Het mooiste is een wijs maken op de onberijmde psalmen, zo gaat er geen woord verloren en wordt er niets bijgemaakt

Jantje schreef:

CvdW schreef:Deze reactie vind ik wel intrigerend. Vanwaar dit standpunt? Ik zou er wel voor zijn. Maar ik denk dat anderen in dit draadje daar anders over denken.


Ik ben opgegroeid met Datheen en Marnix van Sint Aldegonde heb ik thuis ook geleerd.
1773 ken ik nu inmiddels ook een beetje.
In de praktijk zie ik dat een stap teruggaan niet wordt gedaan. Laten we dus niet de berijming van Meeuse nemen, maar juist terug naar Datheen. Ik zeg dus verder niets over de berijming van Meeuse.

En je denkt dat dat lukt en dat daar animo voor is?

Animo is er zeker wel, maar dat gaat niet om een meerderheid. Echter we moeten niet altijd rekenen met meerderheid of minderheid.

Hendrikus schreef: Er werden in deze thread al enkele voorbeelden genoemd van zinsnedes uit 1773 die als lachwekkend zouden kunnen worden ervaren of op z'n minst aanleiding kunnen geven tot verkeerd begrip. Hoe kun je dan serieus voorstellen om een berijming in te voeren die nog veel verder van ons huidige taalgebruik afstaat? Dat wil je je kinderen toch niet aandoen?

Psalm 1 vers 1

Die niet en gaat in der godlozen raad,
Die op den weg der zondaars niet en staat,
En niet en zit bij de spotters onreine;
Maar dag en nacht heeft in Gods wet alleine
Al zijnen lust, ja spreekt daarvan eenpaar;
Die mens is welgelukzalig voorwaar

Psalm 2 vers 2

Zij spreken t' zaam: Laat ons breken met een
Haar banden al waarmeed' zij ons verstrikken;
En 't jok dat z'ons hard opleggen gemeen,
Laat ons verwerpen en breken in stikken!
Maar God, Die den hemel bewoont geprezen,
Zal ze belachen; want haar doen Hij ziet.
Haar opstel zal van Hem bespottet wezen;
Want het is ijdel en God acht het niet.

Psalm 60 vers 5

Maar Moab zal zijn met oneer,
Ik en achte hem ook niet meer
Dan een wasvat daarin dat mijn
Voeten zullen gewassen zijn;
Edom acht ik met zijn volk koen,
Niet beter dan mijn oude schoen;
Philistea zal met gezangen
En met eerbieding mij ontvangen.

Serieus, dit is toch geen taal voor 2018?

Volledig eens. Daarmee zeg ik niets over Datheen in zijn tijd. Maar deze discussie staat wellicht precies goed onder deze topictitel.

liz boer schreef:Het mooiste is een wijs maken op de onberijmde psalmen, zo gaat er geen woord verloren en wordt er niets bijgemaakt

Daar ben ik het van harte mee eens. Laurens Snoek deed vorig jaar op het symposium van evangelisatie om musici en neerlandici blijven te brengen ook. Hier samen aan te beginnen maar het lijkt er op dat we in de kerken liever door rommelen met 1773 dan dat we de bijbeltekst gaan zingen. Dat is inderdaad verontrustend.

Wat ik me wel eens afvraag. Waarom liggen dit soort bijzaken, altijd zo ongelofelijk gevoelig?

Als we even wat boven het heden zouden uitstijgen en de lange kerkgeschiedenis eens bezien, zien we toch tal van veranderingen in liturgie en zang die uiteindelijk allemaal weer goed zijn gekomen? Waarom toch die angst, het verzet, en zelfs dit soort discussies betrekken in een soort van geestelijke strijd?
En dat niet één keer, maar bij elke verandering gebeurd het weer.

Bezorgd schreef:Wat ik me wel eens afvraag. Waarom liggen dit soort bijzaken, altijd zo ongelofelijk gevoelig?

Als we even wat boven het heden zouden uitstijgen en de lange kerkgeschiedenis eens bezien, zien we toch tal van veranderingen in liturgie en zang die uiteindelijk allemaal weer goed zijn gekomen? Waarom toch die angst, het verzet, en zelfs dit soort discussies betrekken in een soort van geestelijke strijd?
En dat niet één keer, maar bij elke verandering gebeurd het weer.

Voor ongelovigen, of beter niet-kerkelijke mensen/randkerkelijken zal het waarschijnlijk 'peanuts' of totaal onbegrijpelijk zijn....
Maar als je nu eens door een psalm onderwijs hebt mogen krijgen, zou dat dan niet je hele leven bijblijven?
Ik bedoel nu niet oppervlakkige naar boven borrelende psalmen die in je hoofd opkomen.
Nee, ik bedoel het veel dieper. Dan is het toch opeens geen 'peanuts' meer, wel dan? Hetzelfde geldt ook wel voor een
Bijbelvertaling. Ik denk dat daarom (al zou de HSV onberispelijk hertaald zijn) veel mensen die toch zouden afwijzen.
Voor de duidelijkheid: Als God Zelf tot ons sprak door een psalm, dan is dat niet oppervlakkig. Dan zou toch geen leed dat ooit
uit je geheugen wissen? En dan komt er ineens een andere tekst... Al zou die 100 % synoniem zijn, die tekst zal vanbinnen toch
niet veranderen: Nooit zal vergeten worden als je ziel eens wordt aangesproken. Dacht u wel?

-DIA- schreef:

Bezorgd schreef:Wat ik me wel eens afvraag. Waarom liggen dit soort bijzaken, altijd zo ongelofelijk gevoelig?

Als we even wat boven het heden zouden uitstijgen en de lange kerkgeschiedenis eens bezien, zien we toch tal van veranderingen in liturgie en zang die uiteindelijk allemaal weer goed zijn gekomen? Waarom toch die angst, het verzet, en zelfs dit soort discussies betrekken in een soort van geestelijke strijd?
En dat niet één keer, maar bij elke verandering gebeurd het weer.

Voor ongelovigen, of beter niet-kerkelijke mensen/randkerkelijken zal het waarschijnlijk 'peanuts' of totaal onbegrijpelijk zijn....
Maar als je nu eens door een psalm onderwijs hebt mogen krijgen, zou dat dan niet je hele leven bijblijven?
Ik bedoel nu niet oppervlakkige naar boven borrelende psalmen die in je hoofd opkomen.
Nee, ik bedoel het veel dieper. Dan is het toch opeens geen 'peanuts' meer, wel dan? Hetzelfde geldt ook wel voor een
Bijbelvertaling. Ik denk dat daarom (al zou de HSV onberispelijk hertaald zijn) veel mensen die toch zouden afwijzen.
Voor de duidelijkheid: Als God Zelf tot ons sprak door een psalm, dan is dat niet oppervlakkig. Dan zou toch geen leed dat ooit
uit je geheugen wissen? En dan komt er ineens een andere tekst... Al zou die 100 % synoniem zijn, die tekst zal vanbinnen toch
niet veranderen: Nooit zal vergeten worden als je ziel eens wordt aangesproken. Dacht u wel?

Met die redenering had de Bijbel nooit vertaald mogen worden. Denk je niet dat er mensen zijn die door de Griekse tekst waren aangesproken? Natuurlijk vergeet je een Psalm niet waar God je door aangesproken hebt. Maar daar gaat de discussie wat mij betreft ook niet over. Het gaat over het zoeken van het beste in het Koninkrijk van God. Zoek je wat het beste is, of zoek je wat het oudste is?
De Heere heeft de SV gebruikt om mij te brengen tot geloof en bekering. Maar dat is geen reden om de HSV af te wijzen. Ik zie dagelijks velen mensen die nog nooit een Bijbel hebben gelezen en voor wie de SV onbegrijpelijk is. Ik zie het als de roeping van iedere christen om getuige te zijn van Jezus Christus en degenen die buiten zijn in aanraking te brengen met het Woord. Dan is de HSV een geweldig hulpmiddel.
Voor de Psalmberijming geldt hetzelfde. Onze hele kerkelijke cultuur straalt voor buitenstaanders uit dat geloven iets is van vroeger. Hou vast aan de Schrift, hou vast aan de Bijbelse boodschap maar plaats die wel in de tijd van vandaag. Geloven is niet iets van vroeger, het leven met de Heere is niet iets van vroeger, dat is realiteit voor vandaag. En dat mag en moet zichtbaar en hoorbaar zijn en moet gezien en gehoord worden.

Ditbenik schreef:

-DIA- schreef:

Bezorgd schreef:Wat ik me wel eens afvraag. Waarom liggen dit soort bijzaken, altijd zo ongelofelijk gevoelig?

Als we even wat boven het heden zouden uitstijgen en de lange kerkgeschiedenis eens bezien, zien we toch tal van veranderingen in liturgie en zang die uiteindelijk allemaal weer goed zijn gekomen? Waarom toch die angst, het verzet, en zelfs dit soort discussies betrekken in een soort van geestelijke strijd?
En dat niet één keer, maar bij elke verandering gebeurd het weer.

Voor ongelovigen, of beter niet-kerkelijke mensen/randkerkelijken zal het waarschijnlijk 'peanuts' of totaal onbegrijpelijk zijn....
Maar als je nu eens door een psalm onderwijs hebt mogen krijgen, zou dat dan niet je hele leven bijblijven?
Ik bedoel nu niet oppervlakkige naar boven borrelende psalmen die in je hoofd opkomen.
Nee, ik bedoel het veel dieper. Dan is het toch opeens geen 'peanuts' meer, wel dan? Hetzelfde geldt ook wel voor een
Bijbelvertaling. Ik denk dat daarom (al zou de HSV onberispelijk hertaald zijn) veel mensen die toch zouden afwijzen.
Voor de duidelijkheid: Als God Zelf tot ons sprak door een psalm, dan is dat niet oppervlakkig. Dan zou toch geen leed dat ooit
uit je geheugen wissen? En dan komt er ineens een andere tekst... Al zou die 100 % synoniem zijn, die tekst zal vanbinnen toch
niet veranderen: Nooit zal vergeten worden als je ziel eens wordt aangesproken. Dacht u wel?

Met die redenering had de Bijbel nooit vertaald mogen worden. Denk je niet dat er mensen zijn die door de Griekse tekst waren aangesproken? Natuurlijk vergeet je een Psalm niet waar God je door aangesproken hebt. Maar daar gaat de discussie wat mij betreft ook niet over. Het gaat over het zoeken van het beste in het Koninkrijk van God. Zoek je wat het beste is, of zoek je wat het oudste is?
De Heere heeft de SV gebruikt om mij te brengen tot geloof en bekering. Maar dat is geen reden om de HSV af te wijzen. Ik zie dagelijks velen mensen die nog nooit een Bijbel hebben gelezen en voor wie de SV onbegrijpelijk is. Ik zie het als de roeping van iedere christen om getuige te zijn van Jezus Christus en degenen die buiten zijn in aanraking te brengen met het Woord. Dan is de HSV een geweldig hulpmiddel.
Voor de Psalmberijming geldt hetzelfde. Onze hele kerkelijke cultuur straalt voor buitenstaanders uit dat geloven iets is van vroeger. Hou vast aan de Schrift, hou vast aan de Bijbelse boodschap maar plaats die wel in de tijd van vandaag. Geloven is niet iets van vroeger, het leven met de Heere is niet iets van vroeger, dat is realiteit voor vandaag. En dat mag en moet zichtbaar en hoorbaar zijn en moet gezien en gehoord worden.

Zou dat ook niet heel persoonlijk liggen? Zouden we over eens anderen zielenleven kunnen oordelen?

-DIA- schreef:

Ditbenik schreef:

-DIA- schreef:

Bezorgd schreef:Wat ik me wel eens afvraag. Waarom liggen dit soort bijzaken, altijd zo ongelofelijk gevoelig?

Als we even wat boven het heden zouden uitstijgen en de lange kerkgeschiedenis eens bezien, zien we toch tal van veranderingen in liturgie en zang die uiteindelijk allemaal weer goed zijn gekomen? Waarom toch die angst, het verzet, en zelfs dit soort discussies betrekken in een soort van geestelijke strijd?
En dat niet één keer, maar bij elke verandering gebeurd het weer.

Voor ongelovigen, of beter niet-kerkelijke mensen/randkerkelijken zal het waarschijnlijk 'peanuts' of totaal onbegrijpelijk zijn....
Maar als je nu eens door een psalm onderwijs hebt mogen krijgen, zou dat dan niet je hele leven bijblijven?
Ik bedoel nu niet oppervlakkige naar boven borrelende psalmen die in je hoofd opkomen.
Nee, ik bedoel het veel dieper. Dan is het toch opeens geen 'peanuts' meer, wel dan? Hetzelfde geldt ook wel voor een
Bijbelvertaling. Ik denk dat daarom (al zou de HSV onberispelijk hertaald zijn) veel mensen die toch zouden afwijzen.
Voor de duidelijkheid: Als God Zelf tot ons sprak door een psalm, dan is dat niet oppervlakkig. Dan zou toch geen leed dat ooit
uit je geheugen wissen? En dan komt er ineens een andere tekst... Al zou die 100 % synoniem zijn, die tekst zal vanbinnen toch
niet veranderen: Nooit zal vergeten worden als je ziel eens wordt aangesproken. Dacht u wel?

Met die redenering had de Bijbel nooit vertaald mogen worden. Denk je niet dat er mensen zijn die door de Griekse tekst waren aangesproken? Natuurlijk vergeet je een Psalm niet waar God je door aangesproken hebt. Maar daar gaat de discussie wat mij betreft ook niet over. Het gaat over het zoeken van het beste in het Koninkrijk van God. Zoek je wat het beste is, of zoek je wat het oudste is?
De Heere heeft de SV gebruikt om mij te brengen tot geloof en bekering. Maar dat is geen reden om de HSV af te wijzen. Ik zie dagelijks velen mensen die nog nooit een Bijbel hebben gelezen en voor wie de SV onbegrijpelijk is. Ik zie het als de roeping van iedere christen om getuige te zijn van Jezus Christus en degenen die buiten zijn in aanraking te brengen met het Woord. Dan is de HSV een geweldig hulpmiddel.
Voor de Psalmberijming geldt hetzelfde. Onze hele kerkelijke cultuur straalt voor buitenstaanders uit dat geloven iets is van vroeger. Hou vast aan de Schrift, hou vast aan de Bijbelse boodschap maar plaats die wel in de tijd van vandaag. Geloven is niet iets van vroeger, het leven met de Heere is niet iets van vroeger, dat is realiteit voor vandaag. En dat mag en moet zichtbaar en hoorbaar zijn en moet gezien en gehoord worden.

Zou dat ook niet heel persoonlijk liggen? Zouden we over eens anderen zielenleven kunnen oordelen?

Dat klopt DIA. Echter, dat heeft niets met het eerdere te maken. Als een bepaalde psalm of tekst je diep heeft geraakt vergeet je deze echt niet. En je hebt alle mogelijkheden om deze blijvend in je (digitale) boekenkast op te nemen. Dat nieuwe vertalingen en berijmingen beter begrijpbaar zijn, is voor mij, mits ze heel dicht bij de grondtaal blijven, alleen een pre. Al merk ik dat het voor mij ook echt niet iets als ‘de bijbel in straattaal’ moet zijn.

-DIA- schreef:

Bezorgd schreef:Wat ik me wel eens afvraag. Waarom liggen dit soort bijzaken, altijd zo ongelofelijk gevoelig?

Als we even wat boven het heden zouden uitstijgen en de lange kerkgeschiedenis eens bezien, zien we toch tal van veranderingen in liturgie en zang die uiteindelijk allemaal weer goed zijn gekomen? Waarom toch die angst, het verzet, en zelfs dit soort discussies betrekken in een soort van geestelijke strijd?
En dat niet één keer, maar bij elke verandering gebeurd het weer.

Voor ongelovigen, of beter niet-kerkelijke mensen/randkerkelijken zal het waarschijnlijk 'peanuts' of totaal onbegrijpelijk zijn....
Maar als je nu eens door een psalm onderwijs hebt mogen krijgen, zou dat dan niet je hele leven bijblijven?
Ik bedoel nu niet oppervlakkige naar boven borrelende psalmen die in je hoofd opkomen.
Nee, ik bedoel het veel dieper. Dan is het toch opeens geen 'peanuts' meer, wel dan? Hetzelfde geldt ook wel voor een
Bijbelvertaling. Ik denk dat daarom (al zou de HSV onberispelijk hertaald zijn) veel mensen die toch zouden afwijzen.
Voor de duidelijkheid: Als God Zelf tot ons sprak door een psalm, dan is dat niet oppervlakkig. Dan zou toch geen leed dat ooit
uit je geheugen wissen? En dan komt er ineens een andere tekst... Al zou die 100 % synoniem zijn, die tekst zal vanbinnen toch
niet veranderen: Nooit zal vergeten worden als je ziel eens wordt aangesproken. Dacht u wel?

Als je de Heere niet kent of je nu kerkelijk meelevend vent of niet, maak je van veel zaken een punt, hoe je moet zingen, wat je moet zingen, wat je aan moet trekken, legging of geen legging, de kleur van je kleding, wel of geen HSV, wel of geen BMU, hele avonden worden er mee gevuld, maar de verzoening in Christus wordt gemist daar gaat het ook niet over.

De Heere zegt in zijn Woord niet dat je op een tekstje moet wachten, maar dat je gehoorzaam aan Zijn Woord moet zijn. Die worden vergeleken met een man die zijn huis op een rots bouwt.

Bezorgd schreef:Wat ik me wel eens afvraag. Waarom liggen dit soort bijzaken, altijd zo ongelofelijk gevoelig?

Als we even wat boven het heden zouden uitstijgen en de lange kerkgeschiedenis eens bezien, zien we toch tal van veranderingen in liturgie en zang die uiteindelijk allemaal weer goed zijn gekomen? Waarom toch die angst, het verzet, en zelfs dit soort discussies betrekken in een soort van geestelijke strijd?
En dat niet één keer, maar bij elke verandering gebeurd het weer.

Een modernisering van het Wilhelmus zou ook gevoelig liggen, en niet alleen bij de christelijke achterban.
Psalmen die al eeuwen in de kerken schallen en die bij vele generaties in harten zijn 'ingebrand' , kun je niet zomaar veranderen.

Denk je werkelijk dat de seculiere maatschappij in Nederland in is voor een hervertaling van het Wilhelmus? Ze zouden nog liever een nieuw volkslied laten maken door een één of andere goddeloze volkszanger. Laten we daarom met z'n allen maar zuinig zijn op ons volkslied!

Is de geloofswaarde die er wordt gehangen aan een psalm méér gebaseerd op gevoel of is het méér een geloofszaak?
Ps. Ik heb het dus over de letterlijk gebruikte woorden en zinsopbouw en niet over de betekenis van de psalm.

Jantje schreef:Denk je werkelijk dat de seculiere maatschappij in Nederland in is voor een hervertaling van het Wilhelmus? Ze zouden nog liever een nieuw volkslied laten maken door een één of andere goddeloze volkszanger. Laten we daarom met z'n allen maar zuinig zijn op ons volkslied!

Tot 1933 was een ander lied nog volkslied. Dus het is absoluut geen valide argument om tegen hertaling van de psalmen te zijn. Mensen wennen er snel aan.