Leer der Gereformeerde Gemeenten...

[Lapressa]

Het kan toch niet dat je zelfs binnen je familie niet durft te getuigen?

Dat kan zeker wel. Als je familie niet over geloof wil/ kan praten dan houdt het al gauw op. Zeker als het om persoonlijk geloof gaat.

[Hendrikus]

De mens die verkeerd zit. Om snel te oordelen is ook niet goed: vroeger zou men wel: laat het eerst maar overzomeren en overwinteren. Ik vind wel dat je iemand ook niet direct de grond in moet trappen(net of jij het beter weet). Hij is toch iets tussen die mens en God!? Het is, lijkt mij, niet verkeerd om in gesprekken naar bepaalde kenmerken te speuren zonder daarover een oordeel te geven.

Gijs, lees je eigen tekst nou eens na.
Hoe rijm je je laatste woorden ["zonder daarover een oordeel te geven"] nu met je eerste zin ["De mens die verkeerd zit"]? Als jij zegt dat iemand verkeerd zit, héb je al geoordeeld!

En met dat oordelen, zeker ook t.a.v. prille avondmaalsgangers, is al zoveel schade aangericht... Dat overwinteren en overzomeren is ook zo'n frase die schade aan kan richten. C'est le ton qui fait la musique, maar vaak is de toon waarop zulke opmerkingen worden gemaakt weinig pastoraal, eerder hard en onbewogen. Ik heb al veel te veel mensen gesproken die door een dergelijke benadering binnen de GG in een geestelijke crisis terecht zijn gekomen.

[Gijs83]

De mens die verkeerd zit. Om snel te oordelen is ook niet goed: vroeger zou men wel: laat het eerst maar overzomeren en overwinteren. Ik vind wel dat je iemand ook niet direct de grond in moet trappen(net of jij het beter weet). Hij is toch iets tussen die mens en God!? Het is, lijkt mij, niet verkeerd om in gesprekken naar bepaalde kenmerken te speuren zonder daarover een oordeel te geven.

Gijs, lees je eigen tekst nou eens na.
Hoe rijm je je laatste woorden ["zonder daarover een oordeel te geven"] nu met je eerste zin ["De mens die verkeerd zit"]? Als jij zegt dat iemand verkeerd zit, héb je al geoordeeld!

En met dat oordelen, zeker ook t.a.v. prille avondmaalsgangers, is al zoveel schade aangericht... Dat overwinteren en overzomeren is ook zo'n frase die schade aan kan richten. C'est le ton qui fait la musique, maar vaak is de toon waarop zulke opmerkingen worden gemaakt weinig pastoraal, eerder hard en onbewogen. Ik heb al veel te veel mensen gesproken die door een dergelijke benadering binnen de GG in een geestelijke crisis terecht zijn gekomen.

Direct overgenomen worden lijkt me ook niet goed. Alhoewel sommige mensen dat maar al te graag willen. Als je oprecht bent, dan lijkt me, dat je ook niet altijd een goed gevoel krijgt als je gelijk overgenomen. Dan voel je - als het goed is - jezelf toch onwaardig?

[Mister]

De mens die verkeerd zit. Om snel te oordelen is ook niet goed: vroeger zou men wel: laat het eerst maar overzomeren en overwinteren. Ik vind wel dat je iemand ook niet direct de grond in moet trappen(net of jij het beter weet). Hij is toch iets tussen die mens en God!? Het is, lijkt mij, niet verkeerd om in gesprekken naar bepaalde kenmerken te speuren zonder daarover een oordeel te geven.

Gijs, lees je eigen tekst nou eens na.
Hoe rijm je je laatste woorden ["zonder daarover een oordeel te geven"] nu met je eerste zin ["De mens die verkeerd zit"]? Als jij zegt dat iemand verkeerd zit, héb je al geoordeeld!

En met dat oordelen, zeker ook t.a.v. prille avondmaalsgangers, is al zoveel schade aangericht... Dat overwinteren en overzomeren is ook zo'n frase die schade aan kan richten. C'est le ton qui fait la musique, maar vaak is de toon waarop zulke opmerkingen worden gemaakt weinig pastoraal, eerder hard en onbewogen. Ik heb al veel te veel mensen gesproken die door een dergelijke benadering binnen de GG in een geestelijke crisis terecht zijn gekomen.

Direct overgenomen worden lijkt me ook niet goed. Alhoewel sommige mensen dat maar al te graag willen. Als je oprecht bent, dan lijkt me, dat je ook niet altijd een goed gevoel krijgt als je gelijk overgenomen. Dan voel je - als het goed is - jezelf toch onwaardig?

Twijfel als kenmerk van het ware? En 'een goed gevoel krijgen' is niet de juiste maatstaf. Ik mis het woordje 'liefde' nogal.

[Hendrikus]

Direct overgenomen worden lijkt me ook niet goed. Alhoewel sommige mensen dat maar al te graag willen. Als je oprecht bent, dan lijkt me, dat je ook niet altijd een goed gevoel krijgt als je gelijk overgenomen. Dan voel je - als het goed is - jezelf toch onwaardig?

Het gaat er toch niet om of je overgenomen wordt? Want het zijn mensen die je bekering wel of niet overnemen.
Heb je het avondmaalsformulier wel eens gelezen?

Want wij komen niet tot dit Avondmaal, om daarmede te betuigen, dat wij in onszelf volkomen en rechtvaardig zijn; maar integendeel, aangezien wij ons leven buiten ons zelf in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmede, dat wij midden in den dood liggen. Daarom, al is het, dat wij nog vele gebreken en ellendigheid in ons bevinden, als namelijk: dat wij geen volkomen geloof hebben, dat wij ons ook met zulken ijver om God te dienen niet begeven, als wij schuldig zijn; maar dagelijks met de zwakheid van ons geloof, en de boze lusten van ons vlees te strijden hebben; nochtans, desniettegenstaande, overmits ons (door de genade des Heiligen Geestes) zulke gebreken van harte leed zijn, en wij begeren tegen ons ongeloof te strijden, en naar alle geboden Gods te leven; zo zullen wij gewis en zeker zijn, dat geen zonde, noch zwakheid die nog (tegen onzen wil) in ons overgebleven is, ons kan hinderen, dat ons God niet in genade zou aannemen, en alzo dezer hemelse spijze en drank waardig en deelachtig maken.

Ziedaar de onwaardigheid, waarnaar jij verwijst alsof dat niet te verenigen is met het overgenomen worden.

Je zou dat hele begrip overnemen eens moeten parkeren op het zijspoor waar het hoort. Want nogmaals, daar gáát het niet om! En -zoals Mister terecht aangeeft- het gaat al helemaal niet om jouw goede gevoel!

[Gijs83]

Direct overgenomen worden lijkt me ook niet goed. Alhoewel sommige mensen dat maar al te graag willen. Als je oprecht bent, dan lijkt me, dat je ook niet altijd een goed gevoel krijgt als je gelijk overgenomen. Dan voel je - als het goed is - jezelf toch onwaardig?

Het gaat er toch niet om of je overgenomen wordt? Want het zijn mensen die je bekering wel of niet overnemen.
Heb je het avondmaalsformulier wel eens gelezen?

Want wij komen niet tot dit Avondmaal, om daarmede te betuigen, dat wij in onszelf volkomen en rechtvaardig zijn; maar integendeel, aangezien wij ons leven buiten ons zelf in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmede, dat wij midden in den dood liggen. Daarom, al is het, dat wij nog vele gebreken en ellendigheid in ons bevinden, als namelijk: dat wij geen volkomen geloof hebben, dat wij ons ook met zulken ijver om God te dienen niet begeven, als wij schuldig zijn; maar dagelijks met de zwakheid van ons geloof, en de boze lusten van ons vlees te strijden hebben; nochtans, desniettegenstaande, overmits ons (door de genade des Heiligen Geestes) zulke gebreken van harte leed zijn, en wij begeren tegen ons ongeloof te strijden, en naar alle geboden Gods te leven; zo zullen wij gewis en zeker zijn, dat geen zonde, noch zwakheid die nog (tegen onzen wil) in ons overgebleven is, ons kan hinderen, dat ons God niet in genade zou aannemen, en alzo dezer hemelse spijze en drank waardig en deelachtig maken.

Ziedaar de onwaardigheid, waarnaar jij verwijst alsof dat niet te verenigen is met het overgenomen worden.

Je zou dat hele begrip overnemen eens moeten parkeren op het zijspoor waar het hoort. Want nogmaals, daar gáát het niet om! En -zoals Mister terecht aangeeft- het gaat al helemaal niet om jouw goede gevoel!

Het gaat mij hier niet om waar het om gaat, maar ongetwijfeld heb je wel bepaald gevoel als iemand over zijn bekering spreekt. Als je dan een verkeerd gevoel hebt kun je het eerst nog wat aanzien, maar als het duidelijk niet goed is dan mag(moet) je er toch wel wat van zeggen? Als je zelf oprecht bent heb je toch niemand over voor de rampzaligheid?

[Erasmiaan]

Gijs, ik denk niet dat je overeenstemming met Hendrikus kunt vinden. Hij weet nu eenmaal uit welke kerk je komt en wie je dominee is, kortom, hij weet uit welke hoek de wind waait. Dat werkt bij hem een beetje als een rode lap op een stier.

[Mister]

Het gaat mij hier niet om waar het om gaat, maar ongetwijfeld heb je wel bepaald gevoel als iemand over zijn bekering spreekt. Als je dan een verkeerd gevoel hebt kun je het eerst nog wat aanzien, maar als het duidelijk niet goed is dan mag(moet) je er toch wel wat van zeggen? Als je zelf oprecht bent heb je toch niemand over voor de rampzaligheid?

Gijs, ik begrijp best wat jij bedoelt. Maar zouden we niet voorzichtig moeten zijn? Als iemand over zijn bekering vertelt en daar in onze ogen bijvoorbeeld te populair taalgebruik bij heeft, zullen we dan niet te snel oordelen? Het ligt ons bijzonder goed om dat te doen. De lacunes bij een ander zijn veel beter zichtbaar als bij jezelf. Wat is je ijkpunt om er iets van te zeggen? Niet wat wij voelen, maar wat God ons leert door de Bijbel.

[Zeemeeuw]

Volgens mij geeft H.C. zondag 30 duidelijk aan wie wel en wie niet mag deelnemen aan het Heilig Avondmaal. Zondag 31 sluit daarop aan en leert duidelijk hoe diegenen, die in leer of leven afwijken, de toegang ontzegd moet worden.
De problematiek die hier ter sprake komt heeft alles te maken met het hanteren van de sleutelmacht. Wee de ambtsdrager die hierin eigenmachtig en onbijbels optreedt; maar ook wee hij of zij die het bijbels hanteren van deze sleutelmacht lichtvaardig in de wind slaat. Dit is in het kort de 'leer van de Gereformeerde Gemeenten' wat dit onderwerp betreft. Dat de praktijk scheefgroei en ontsporingen zowel ter linker- als ter rechterhand laat zien is helaas waar, maar dat is niet iets van alleen de Gereformeerde Gemeenten!

[memento]

En met dat oordelen, zeker ook t.a.v. prille avondmaalsgangers, is al zoveel schade aangericht... Dat overwinteren en overzomeren is ook zo'n frase die schade aan kan richten. C'est le ton qui fait la musique, maar vaak is de toon waarop zulke opmerkingen worden gemaakt weinig pastoraal, eerder hard en onbewogen. Ik heb al veel te veel mensen gesproken die door een dergelijke benadering binnen de GG in een geestelijke crisis terecht zijn gekomen.

M, persoonlijk vindt ik de uitdrukking "laat het maar eens overwinteren en overzomeren" wel wat hebben. Niet om tegen zo'n (mogelijk) net-bekeerde te zeggen, maar simpelweg omdat het in het begin soms erg onduidelijk is. Misschien is het wel een opvlieging van zo iemand, of misschien zijn het externe omstandigheden die ertoe leiden om meer met het geestelijke bezig te zijn (zoals depressie, problemen thuis of op t werk, mid-life crisis, etc).

Ik wil daarmee niet zeggen dat we niet met de Dordtse Leerregels iedereen die getuigd christen te zijn moeten geloven, maar wel dat we niet te hard van stapel moeten lopen. Wij belijden namelijk dat er geen afval der heiligen is. Als je dat combineerd met een te vast en te snel voor onwankelbaar waar houden van iemands bekering, kan dat tot het gevaarlijke geval leiden dat iemand de naam "kind van God" blijft dragen, zonder dat uit te leven.

Daarnaast: Aan de vruchten kent men de boom. En zoals in de natuur: er wordt een zaadje onder de grond gestopt (zie je niets van), vervolgens komt er een groen puntje boven (maar dat kan ook onkruid zijn, en het kan ook wezen dat het geen wortel schiet), vervolgens groeit het op, en dan pas gaan we vruchten zien. Kortom: Het duurt wel even voordat we echte vruchten zien. Tenminste, als we niet op een verkeerde manier naar "vruchten" gaan zoeken, door ons schepje voor de dag te halen, en op zoek te gaan naar wortels. Want dan is de kans groot dat we in onze zoektocht naar wortels het kleine plantje zó beschadigen, dat het nooit meer vruchten dragen gaat. Dan kunnen we heel blij zijn dat we hebben aangetoond dat het "echt" is, met wortels, maar ondertussen staan wij de verbreiding in de weg. Want voor verbreiding is het nodig dat er vruchten gedragen worden, die in de aarde vallen, en zo een nieuw boompje voortbrengen.

[Marco]

En met dat oordelen, zeker ook t.a.v. prille avondmaalsgangers, is al zoveel schade aangericht... Dat overwinteren en overzomeren is ook zo'n frase die schade aan kan richten. C'est le ton qui fait la musique, maar vaak is de toon waarop zulke opmerkingen worden gemaakt weinig pastoraal, eerder hard en onbewogen. Ik heb al veel te veel mensen gesproken die door een dergelijke benadering binnen de GG in een geestelijke crisis terecht zijn gekomen.

M, persoonlijk vindt ik de uitdrukking "laat het maar eens overwinteren en overzomeren" wel wat hebben. Niet om tegen zo'n (mogelijk) net-bekeerde te zeggen, maar simpelweg omdat het in het begin soms erg onduidelijk is. Misschien is het wel een opvlieging van zo iemand, of misschien zijn het externe omstandigheden die ertoe leiden om meer met het geestelijke bezig te zijn (zoals depressie, problemen thuis of op t werk, mid-life crisis, etc).

Ik wil daarmee niet zeggen dat we niet met de Dordtse Leerregels iedereen die getuigd christen te zijn moeten geloven, maar wel dat we niet te hard van stapel moeten lopen. Wij belijden namelijk dat er geen afval der heiligen is. Als je dat combineerd met een te vast en te snel voor onwankelbaar waar houden van iemands bekering, kan dat tot het gevaarlijke geval leiden dat iemand de naam "kind van God" blijft dragen, zonder dat uit te leven.

Daarnaast: Aan de vruchten kent men de boom. En zoals in de natuur: er wordt een zaadje onder de grond gestopt (zie je niets van), vervolgens komt er een groen puntje boven (maar dat kan ook onkruid zijn, en het kan ook wezen dat het geen wortel schiet), vervolgens groeit het op, en dan pas gaan we vruchten zien. Kortom: Het duurt wel even voordat we echte vruchten zien. Tenminste, als we niet op een verkeerde manier naar "vruchten" gaan zoeken, door ons schepje voor de dag te halen, en op zoek te gaan naar wortels. Want dan is de kans groot dat we in onze zoektocht naar wortels het kleine plantje zó beschadigen, dat het nooit meer vruchten dragen gaat. Dan kunnen we heel blij zijn dat we hebben aangetoond dat het "echt" is, met wortels, maar ondertussen staan wij de verbreiding in de weg. Want voor verbreiding is het nodig dat er vruchten gedragen worden, die in de aarde vallen, en zo een nieuw boompje voortbrengen.

Gelukkig had Filippus op die rustige weg naar Jericho die uitdrukking nog nooit gehoord..

Waarom niet terug naar de praktijk dat wie geloofsbelijdenis gedaan heeft wordt geacht avondmaal te vieren? Maar dan wel belijdenis doen in de zin van belijdenis van je geloof, na een gesprek en toelating door de kerkenraad? Zoals dat ooit de bedoeling - en de praktijk was?

[memento]

En met dat oordelen, zeker ook t.a.v. prille avondmaalsgangers, is al zoveel schade aangericht... Dat overwinteren en overzomeren is ook zo'n frase die schade aan kan richten. C'est le ton qui fait la musique, maar vaak is de toon waarop zulke opmerkingen worden gemaakt weinig pastoraal, eerder hard en onbewogen. Ik heb al veel te veel mensen gesproken die door een dergelijke benadering binnen de GG in een geestelijke crisis terecht zijn gekomen.

M, persoonlijk vindt ik de uitdrukking "laat het maar eens overwinteren en overzomeren" wel wat hebben. Niet om tegen zo'n (mogelijk) net-bekeerde te zeggen, maar simpelweg omdat het in het begin soms erg onduidelijk is. Misschien is het wel een opvlieging van zo iemand, of misschien zijn het externe omstandigheden die ertoe leiden om meer met het geestelijke bezig te zijn (zoals depressie, problemen thuis of op t werk, mid-life crisis, etc).

Ik wil daarmee niet zeggen dat we niet met de Dordtse Leerregels iedereen die getuigd christen te zijn moeten geloven, maar wel dat we niet te hard van stapel moeten lopen. Wij belijden namelijk dat er geen afval der heiligen is. Als je dat combineerd met een te vast en te snel voor onwankelbaar waar houden van iemands bekering, kan dat tot het gevaarlijke geval leiden dat iemand de naam "kind van God" blijft dragen, zonder dat uit te leven.

Daarnaast: Aan de vruchten kent men de boom. En zoals in de natuur: er wordt een zaadje onder de grond gestopt (zie je niets van), vervolgens komt er een groen puntje boven (maar dat kan ook onkruid zijn, en het kan ook wezen dat het geen wortel schiet), vervolgens groeit het op, en dan pas gaan we vruchten zien. Kortom: Het duurt wel even voordat we echte vruchten zien. Tenminste, als we niet op een verkeerde manier naar "vruchten" gaan zoeken, door ons schepje voor de dag te halen, en op zoek te gaan naar wortels. Want dan is de kans groot dat we in onze zoektocht naar wortels het kleine plantje zó beschadigen, dat het nooit meer vruchten dragen gaat. Dan kunnen we heel blij zijn dat we hebben aangetoond dat het "echt" is, met wortels, maar ondertussen staan wij de verbreiding in de weg. Want voor verbreiding is het nodig dat er vruchten gedragen worden, die in de aarde vallen, en zo een nieuw boompje voortbrengen.

Gelukkig had Filippus op die rustige weg naar Jericho die uitdrukking nog nooit gehoord..

Waarom niet terug naar de praktijk dat wie geloofsbelijdenis gedaan heeft wordt geacht avondmaal te vieren? Maar dan wel belijdenis doen in de zin van belijdenis van je geloof, na een gesprek en toelating door de kerkenraad? Zoals dat ooit de bedoeling - en de praktijk was?

Dat sluit elkaar niet uit, toch?

[Marco]

Dat sluit elkaar niet uit, toch?

Nee, en ja. Dat hangt er een beetje vanaf, hoe het plaatsvindt. En er moet ruimte en vrijmoedigheid kunnen zijn om ook sneller toe te kunnen werken naar belijdenis van geloof dan via een traject van maanden of jaren. Zoals in het geval van Filippus, bijvoorbeeld.

[Afgewezen]

Dat sluit elkaar niet uit, toch?

Nee, en ja. Dat hangt er een beetje vanaf, hoe het plaatsvindt. En er moet ruimte en vrijmoedigheid kunnen zijn om ook sneller toe te kunnen werken naar belijdenis van geloof dan via een traject van maanden of jaren. Zoals in het geval van Filippus, bijvoorbeeld.

Een gevaar dat wél aanwezig is bij het toewerken naar een geloofsbelijdenis, een echte dus, is dat je mensen iets gaat opdringen. Ze móéten geloven, kunnen anders geen belijdenis doen, etc. Maar geloof laat zich niet dwingen, ook niet door kerkelijke maatregelen.

[Kaw]

Ze móéten geloven

“En dit is Zijn gebod, dat wij geloven in de Naam van Zijn Zoon Jezus Christus.”
1 Johannes 3:23