Mara schreef:

Jantje schreef: Maar laten we oppassen dat we een afgod van onze bevindingen en ervaringen maken, al lijken ze nog zo rechtzinnig. We kunnen het niet met een beetje bevinding! Alleen Gods genade en Zijn dierbaar bloed reinigt ons van alle zonden. En dan vallen eigen bevindingen, leunsels, steunsels en wat dan ook volkomen weg.

Een tijdje geleden had ik een lezing beluisterd en de link doorgestuurd naar mijn zusje.
Ze had hem zondag beluisterd en gisteravond belde ze me op.
Ze vroeg wat ik er nu zo bijzonder aan had gevonden?
Ik vond het zo herkenbaar en troostrijk, zei ik.
Zij zei: ik begrijp het niet, ik hoorde er geen bevinding in hoor.
Zij kent deze ds. persoonlijk en dat stond haar in de weg om "onbevooroordeeld" te luisteren, gaf ze eerlijk toe.
Dat kan dus ook in de weg staan.
In feite is het dan eigen schuld dat je bepaalde dingen niet hoort, die iemand anders wel hoort.
Het heeft ons beider ogen geopend. Gelukkig kunnen wij daar open over praten. Met begrip voor elkaar.
Maar het kan ook dat je het later niet meer hoort. Zij stuurde mij een link van een preek, die haar zo had getroffen.
Ik hoorde het niet, en zei haar dat eerlijk.
Ze luisterde nogmaals en hoorde het ook niet meer.
Ik denk dat we met ons eigen IK onszelf weleens flink in de weg kunnen zitten.

Ik zou er ook niet gerust op zijn als het anders was. DIA heeft het niet over de werking van de heilige Geest, die in allerlei preken kan meekomen en dus ook niet voor iedereen hetzelfde is, en die je al helemaal niet met een kunstje kunt herhalen of ´opluisteren´zoals hij dat dan noemt.

Hij heeft het over emotionele binding en spreekstijleffecten, die een bepaalde gemoedstoestand bewerkstelligen en zorgen voor een gedeelde band tussen spreker en luisteraar. Dat staat volkomen los van de heilige Geest.

DDD schreef:
Hij heeft het over emotionele binding en spreekstijleffecten, die een bepaalde gemoedstoestand bewerkstelligen en zorgen voor een gedeelde band tussen spreker en luisteraar. Dat staat volkomen los van de heilige Geest.

En laat ik er dat nu net niet in lezen. Ik denk dat het DIA wel degelijk gaat over een stukje geestelijke herkenning in datgene wat de spreker ten berde brengt.

Het zal zeker zo zijn dat er een hang naar oude klanken en de tale Kanaans kan zijn wat vertrouwd klinkt.

Maar als ik de bijdragen van DIA het afgelopen jaar zo een beetje beschouw denk ik dat we hem tekort doen met jouw opmerking. Ondanks dat ik de beste man verder niet ken en hem natuurlijk niet hoef te verdedigen.

DDD schreef: Hij heeft het over emotionele binding en spreekstijleffecten, die een bepaalde gemoedstoestand bewerkstelligen en zorgen voor een gedeelde band tussen spreker en luisteraar. Dat staat volkomen los van de heilige Geest.

Dat is niet waar DDD, dat bestrijd ik. Het gaat bij DIA altijd over de inhoud en dan in de tweede plaats misschien over de wijze van (s)preken.

Ik ben het daar uitdrukkelijk niet mee eens. Ik lees al een heel tijdje mee.

Geestelijke herkenning zoals door DIA hier geregeld benoemd, is mijns inziens niets anders dan emotionele binding op grond van spreekstijleffecten. Natuurlijk kunnen bepaalde bevindelijke gedachtenpatronen daarbij ook een rol spelen. In zoverre gaat het niet alleen om stijl, maar ook om inhoud. Maar dat doet niet af aan mijn punt dat dit soort onderscheidingsvermogen niets te maken heeft met de werkingen van de heilige Geest. Ik begrijp wel dat hij daar zelf anders over denkt. Maar zo zie ik dat als buitenstaander.

Ik bestrijd niet dat het DIA gaat om de inhoud. Mij gaat het ook om de inhoud. Maar geestelijke herkenning waar hij over spreekt is mijns inziens iets heel anders dan de werking van de heilige Geest. Die is namelijk helemaal niet afhankelijk van geestelijke herkenning.

Mara schreef:

Jantje schreef: Maar laten we oppassen dat we een afgod van onze bevindingen en ervaringen maken, al lijken ze nog zo rechtzinnig. We kunnen het niet met een beetje bevinding! Alleen Gods genade en Zijn dierbaar bloed reinigt ons van alle zonden. En dan vallen eigen bevindingen, leunsels, steunsels en wat dan ook volkomen weg.

Een tijdje geleden had ik een lezing beluisterd en de link doorgestuurd naar mijn zusje.
Ze had hem zondag beluisterd en gisteravond belde ze me op.
Ze vroeg wat ik er nu zo bijzonder aan had gevonden?
Ik vond het zo herkenbaar en troostrijk, zei ik.
Zij zei: ik begrijp het niet, ik hoorde er geen bevinding in hoor.
Zij kent deze ds. persoonlijk en dat stond haar in de weg om "onbevooroordeeld" te luisteren, gaf ze eerlijk toe.
Dat kan dus ook in de weg staan.
In feite is het dan eigen schuld dat je bepaalde dingen niet hoort, die iemand anders wel hoort.
Het heeft ons beider ogen geopend. Gelukkig kunnen wij daar open over praten. Met begrip voor elkaar.
Maar het kan ook dat je het later niet meer hoort. Zij stuurde mij een link van een preek, die haar zo had getroffen.
Ik hoorde het niet, en zei haar dat eerlijk.
Ze luisterde nogmaals en hoorde het ook niet meer.
Ik denk dat we met ons eigen IK onszelf weleens flink in de weg kunnen zitten.

Het is met preken net als met het Manna. Je kunt er brood mee bakken, maar als je het laat liggen verdampt het. En als je het bewaart komen er wormen uit.

DDD schreef: Ik bestrijd niet dat het DIA gaat om de inhoud. Mij gaat het ook om de inhoud. Maar geestelijke herkenning waar hij over spreekt is mijns inziens iets heel anders dan de werking van de heilige Geest. Die is namelijk helemaal niet afhankelijk van geestelijke herkenning.

Het heeft ook te maken met leeftijdsverschil, karakter e.d. Jij houdt nu eenmaal van een andere stijl van preken, dat past ook bij je.
De bekommerden worden sowieso niet vaak begrepen, het wordt als gezeur gezien.
Als ik zo iemand ontmoet, probeer ik goed te luisteren waar hun bekommernis nu precies in ligt, want vaak kerken ze bij een bijbelgetrouwe gemeente, hebben ze een dominee waar ik jaloers op ben (bij wijze van spreken).
En toch vinden ze het donker, horen ze niet altijd wat ze willen horen.
Ze verlangen naar vroeger, toen het beter was. Maar was het echt beter?
Je overtuigt hen echt niet door het weg te wuiven of te zeggen dat het nu ook prima is.

refo schreef:Het is met preken net als met het Manna. Je kunt er brood mee bakken, maar als je het laat liggen verdampt het. En als je het bewaart komen er wormen uit.

Nee, daar ben ik het niet mee eens.
Je kunt heel goed bemoedigd worden door een oude preek.
Ik denk dat het meer te maken heeft met een gemoedstoestand.
Je wordt op dat moment geraakt door iets, omdat je daarmee worstelt. Maanden later is dat dan niet meer het geval.
Maar het kan ook iets anders zijn, het is nl. voor een groot deel mensenwerk.

Mara schreef:

DDD schreef: Ik bestrijd niet dat het DIA gaat om de inhoud. Mij gaat het ook om de inhoud. Maar geestelijke herkenning waar hij over spreekt is mijns inziens iets heel anders dan de werking van de heilige Geest. Die is namelijk helemaal niet afhankelijk van geestelijke herkenning.

Het heeft ook te maken met leeftijdsverschil, karakter e.d. Jij houdt nu eenmaal van een andere stijl van preken, dat past ook bij je.
De bekommerden worden sowieso niet vaak begrepen, het wordt als gezeur gezien.
Als ik zo iemand ontmoet, probeer ik goed te luisteren waar hun bekommernis nu precies in ligt, want vaak kerken ze bij een bijbelgetrouwe gemeente, hebben ze een dominee waar ik jaloers op ben (bij wijze van spreken).
En toch vinden ze het donker, horen ze niet altijd wat ze willen horen.
Ze verlangen naar vroeger, toen het beter was. Maar was het echt beter?
Je overtuigt hen echt niet door het weg te wuiven of te zeggen dat het nu ook prima is.

refo schreef:Het is met preken net als met het Manna. Je kunt er brood mee bakken, maar als je het laat liggen verdampt het. En als je het bewaart komen er wormen uit.

Nee, daar ben ik het niet mee eens.
Je kunt heel goed bemoedigd worden door een oude preek.
Ik denk dat het meer te maken heeft met een gemoedstoestand.
Je wordt op dat moment geraakt door iets, omdat je daarmee worstelt. Maanden later is dat dan niet meer het geval.
Maar het kan ook iets anders zijn, het is nl. voor een groot deel mensenwerk.

Een opgewarmd prakkie kan heel lekker zijn.

samanthi schreef: Een opgewarmd prakkie kan heel lekker zijn.

Ook op een boterhammetje.

Mara schreef:

samanthi schreef: Een opgewarmd prakkie kan heel lekker zijn.

Ook op een boterhammetje.

Precies haha

Maar is niet meer zo voedzaam....

helma schreef:Maar is niet meer zo voedzaam....

Ja das ook waar, toch houden veel predikanten de zelfde preek meerdere malen.

samanthi schreef:

helma schreef:Maar is niet meer zo voedzaam....

Ja das ook waar, toch houden veel predikanten de zelfde preek meerdere malen.

Ik hoorde er pas nog één. De tweede keer dat ik 'm hoorde heeft het Woord me meer aangesproken dan de keer daarvoor, wonderlijk genoeg. Het was in twee verschillende gemeenten, met ongeveer 1,5 jaar tussenruimte.

Logisch toch dat dominees een preek vaker houden? Heeft niks met voedzaam te maken.

Dodo schreef:Logisch toch dat dominees een preek vaker houden? Heeft niks met voedzaam te maken.

Inderdaad. Ik zou niet weten hoe een predikant anders zijn werk kan doen. Heb weleens begrepen dat het maken van een preek zo'n 15 uur werk vergt. Dat zal ongetwijfeld per predikant, preek en mogelijk zelfs kerkverband verschillen. Even heel zakelijk gezegd; die 15 uur moet ook renderen.

helma schreef:Maar is niet meer zo voedzaam....

Soms moet eten even staan om de smaak er goed door te laten trekken. Om maar in de beeldspraak te blijven.