metterdaad betekent 'daadwerkelijk'
bron: Van Dale
foute argumenten
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Ik ben er met Niek ook van overtuigd dat we hier de kern hebben van de polemieken van de laatste tijd hier op het forum. Het verklaart ook de ongekende felheid waarmee sommigen zich afzetten tegen een leer zoals die aan de rechterzijde van de gereformeerde gezindte vanouds is geleerd. Want stel nu dat het waar is dat na de levendmaking een zondaar zaligmakend wordt bearbeid, wordt ontdekt, wordt ontgrond, wordt ontledigd en uiteindelijk aan het einde wordt gebracht met al z’n eigen godsdienst en werken en dat alleen in die weg plaats wordt gemaakt voor de openbaring van de Middelaar, dan zijn er – wat ik niet hoop – ook hier op het forum misschien die er buiten staan, terwijl ze zichzelf er binnen rekenen. En niets is onverdraaglijker voor de godsdienstige mens dan dat. Ik spreek het maar in alle eerlijkheid uit.
Wat moet ik hier nu mee Adrianus, hiermee is de discussie ten einde. Hiermee ontruk je de belangrijkste kernnotie uit de rechtvaardigingsleer uit zijn verband. Hier wordt er geen ‘goddeloze’ gerechtvaardigd, maar een ‘levendgemaakte’ zondaar. Levensgevaarlijk, levensgevaarlijke leer. Dan is het toch waar wat zelfs een predikant uit de OGG mij toevertrouwde, nl. dat in onze gemeenten en in de Ger. Gem. [iN] geen plaats is voor de rechtvaardiging van de goddeloze, maar voor de rechtvaardiging van de vrome. Dan is het toch zo dat we helaas in onze gemeenten een leer hebben van de veronderstelde bekering.
Want stel nu dat het waar is Adrianus, dat alleen de goddeloze zondaar zaligmakend tot Christus getrokken wordt door het rechtvaardigende geloof, dan moet al die godsdienst met een leer die niet naar Gods Woord is, maar de laatste decennia opgekomen is, voor eeuwig omkomen. Waarom? Wel men werd door de predikanten opgebouwd dat de rechtvaardiging iets is wat niet iedereen meemaakt. Dat is bijzonder hoor, dat is alleen voor ‘doorgeleide en geoefende christenen’. Ja, maar dominee, ik ben toch zo ellendig en dood. Ik probeer zelf de zaligheid te verdienen, ik zie mijn zonden, mijn tekortkomingen. Wat is hierop zijn antwoord? Een bijbels en eerlijk antwoord: Zie op Christus, want alle onze werken zijn een ontkenning van Christus verdienste! Nee, hoor, hij koestert ze en zegt dan dat ze op de weg zijn. Ze zweven ergens tussen zondag 2 en 7. Toch? Of geldt dan Zondag 1 niet meer? Wat is uw enige troost in leven en in sterven. Dat ik mijns getrouwen Zaligmaker eigen ben. Met de laatste belijdenis kunnen we God ontmoeten, met al het andere wordt het voor eeuwig omkomen, hoe vroom en hoe godsdienstig we ook waren.
Scherp, misschien wel, maar beste vrienden er staat in Gods Woord ‘wij dan wetende de schrik des HEEREN’. Buiten Christus zal God een eeuwige gloed, ja een verterend vuur zijn. Dat dringt mij, om te blijven wijzen op de enige weg der ontkoming Jezus Christus.
Groeten,
Wat moet ik hier nu mee Adrianus, hiermee is de discussie ten einde. Hiermee ontruk je de belangrijkste kernnotie uit de rechtvaardigingsleer uit zijn verband. Hier wordt er geen ‘goddeloze’ gerechtvaardigd, maar een ‘levendgemaakte’ zondaar. Levensgevaarlijk, levensgevaarlijke leer. Dan is het toch waar wat zelfs een predikant uit de OGG mij toevertrouwde, nl. dat in onze gemeenten en in de Ger. Gem. [iN] geen plaats is voor de rechtvaardiging van de goddeloze, maar voor de rechtvaardiging van de vrome. Dan is het toch zo dat we helaas in onze gemeenten een leer hebben van de veronderstelde bekering.
Want stel nu dat het waar is Adrianus, dat alleen de goddeloze zondaar zaligmakend tot Christus getrokken wordt door het rechtvaardigende geloof, dan moet al die godsdienst met een leer die niet naar Gods Woord is, maar de laatste decennia opgekomen is, voor eeuwig omkomen. Waarom? Wel men werd door de predikanten opgebouwd dat de rechtvaardiging iets is wat niet iedereen meemaakt. Dat is bijzonder hoor, dat is alleen voor ‘doorgeleide en geoefende christenen’. Ja, maar dominee, ik ben toch zo ellendig en dood. Ik probeer zelf de zaligheid te verdienen, ik zie mijn zonden, mijn tekortkomingen. Wat is hierop zijn antwoord? Een bijbels en eerlijk antwoord: Zie op Christus, want alle onze werken zijn een ontkenning van Christus verdienste! Nee, hoor, hij koestert ze en zegt dan dat ze op de weg zijn. Ze zweven ergens tussen zondag 2 en 7. Toch? Of geldt dan Zondag 1 niet meer? Wat is uw enige troost in leven en in sterven. Dat ik mijns getrouwen Zaligmaker eigen ben. Met de laatste belijdenis kunnen we God ontmoeten, met al het andere wordt het voor eeuwig omkomen, hoe vroom en hoe godsdienstig we ook waren.
Scherp, misschien wel, maar beste vrienden er staat in Gods Woord ‘wij dan wetende de schrik des HEEREN’. Buiten Christus zal God een eeuwige gloed, ja een verterend vuur zijn. Dat dringt mij, om te blijven wijzen op de enige weg der ontkoming Jezus Christus.
Groeten,
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Ik zit er al een paar uur naar te kijken. Kan iemand in simpele taal zeggen wat dit betekent:
Het gaat hier alleen niet over de levendmaking in relatie tot de geloofsdaden, maar over het feit dat de ondoorgrondelijkheid van de werking van Gods Geest geen belemmering is voor de troost voor Gods volk.
Hoe zit dat nou?
Waar hebben we het nou over? Over levendgemaakten of niet? Of grijpen volgens jou levendgemaakten ook een Christus aan die (nog0 niet voor hen is?
Het is om met een oud-gouwenaar te spreken inderdaad erg ingewikkeld geworden.
Je veronderstelt dat er tijd zit tussen levendmaking en openbaring. Daar ben ik het niet mee eens. Maar goed, stel dat dat juist is. Dan geef je als reden dat 'de Heere werkt door de weg van ontdekking'. Dat is juist, maar die ontdekking is al geweest, in de levendmaking. Oke, dat geloof jij niet, maar dan kom je ineens met de idee op de proppen dat die levendgemaakte zondaar Christus in een rechte weg denkt te hebben gekregen, maar zelf iets heeft aangegrepen.Alleen: moeten we daarom zwijgen over hoe de Heere werkt tussen levendmaking en openbaring van de Middelaar? Mogen we dan niet meer zeggen dat de Heere werkt door een weg van ontdekking? Waarom zeggen we dat eigenlijk? Om de zondaar buiten Christus rust te geven? Welnee! Maar om de zondaar die denkt Christus in een rechte weg te hebben verkregen, maar Hem in feite zelf heeft aangegrepen, erop te wijzen dat hij iets mist wat noodzakelijk is!
Waar hebben we het nou over? Over levendgemaakten of niet? Of grijpen volgens jou levendgemaakten ook een Christus aan die (nog0 niet voor hen is?
Het is om met een oud-gouwenaar te spreken inderdaad erg ingewikkeld geworden.