CvdW schreef:Initiatiefnemer is ds. G. Hoogerland. Wat let deze ds. om aan te sluiten bij VGG?

Wat een vreselijke vraag.

Daarvoor zou hij immers eerst de kerk moeten scheuren? Hoe kun je zulke rare vragen stellen.

Herman schreef:Eenheid ligt vast in het belijden: ik geloof de algemene christelijke kerk en ik geloof de gemeenschap der heiligen.

Dat gaat wat verder dan iets voelen.

Juist.

Dat impliceert ook dat een discussie over het passen bij - of over flanken geen eenwording in de weg mag staan als er een gezamenlijk belijden is.

Met nog steeds de vraag: wordt die eenheid beperkt door een gezamenlijk belijden (in engere zin, zoals de 3fve) of behoort er eenheid te zijn onder de belijdenissen van de oude kerk (de 12 artikelen, etc).

Wat mij betreft, ook met de oude belijdenisgeschriften. Maar dat is natuurlijk heel lastig. In ieder geval is geestelijke herkenning geen bijbels criterium.

DDD schreef:

CvdW schreef:Initiatiefnemer is ds. G. Hoogerland. Wat let deze ds. om aan te sluiten bij VGG?

Wat een vreselijke vraag.

Daarvoor zou hij immers eerst de kerk moeten scheuren? Hoe kun je zulke rare vragen stellen.

Zo'n rare vraag is dat niet. Om bij elkaar te komen moet de één zijn kerkverband verlaten om bij de ander aan te sluiten. Of iedereen verlaat zijn kerkverband en als nieuw naam NK. (Nederlandse Kerk)

Bruna schreef:

GerefGemeente-lid schreef:

Bruna schreef:Begreep onlangs dat een verzoek van de GGiN om een gezamenlijke bidstond te beleggen met GG, OGGiN en HHK alleen door de HHK positief werd beantwoord. Daarom is deze niet doorgegaan.

Wellicht zit ds. Hoogerland niet in de commissie contact met kerken van de GG.

Maar het is wel mogelijk dat hij dit ook weet.

Ik heb het artikel nog niet gelezen. Vandaar zijn oproep volgens jou?

Dat zou inderdaad één van zijn beweegredenen kunnen zijn.

TSD schreef:

CvdW schreef:Initiatiefnemer is ds. G. Hoogerland. Wat let deze ds. om aan te sluiten bij VGG?

Watte? Dus je vraagt je echt serieus af wat Ds. Hoogerland let om zich af te scheuren van zijn huidige kerkverband en aan de sluiten met de VGG?

Dat heet nu zelfverloochening.
De kerken zijn al gescheurd, dus erger kan het niet worden. Waarom moet ds. Bredeweg zich aansluiten bij GG? En niet andersom?

Piet Puk schreef:

Ararat schreef:Mooi dat je deze tekst noemt, want nu komen we misschien tot de kern. Zou het niet in de eerste plaats gaan om eenheid tussen gelovigen en God en vervolgens om eenheid tussen gelovigen onderling?

De eenheid van alle gelovigen wordt vergeleken met de eenheid van de Heere Jezus en Zijn Vader. Hún eenheid staat model voor de eenheid van de gelovigen onderling. Hieraan moeten wij ons spiegelen.
Als de gelovigen één met de Vader en de Zoon zijn, zullen ze zeker ook één met elkaar zijn! Zo gezien is gebrek aan eenheid onder christenen een teken van gemis aan gemeenschap met God.
Laten wij zelf eenheid zoeken op persoonlijk vlak. Daar hebben we tenminste zelf invloed op.

Persoonlijk: wij moeten elkaar dus niet laten zien dat we allereerst GG-lid of wat voor lid dan ook zijn, maar dat we als gelovige, één met God zijn. Vanuit die gedeelde liefde tot onze Vader kunnen, nee zúllen wij als gelovigen één zijn.

Je kunt volgens mij enkel eenheid hebben met diegenen waar je jezelf ook een mee voelt. Vanuit de GGiN gezien kun je geen eenheid voelen met een kerkverband waarin flanken zijn. Er kan wel eenheid zijn met de flank waar je deze eenheid wel mee voelt. Daar moet je dan mijns inziens dan ook de eenheid mee zoeken.

1. Ik wijs niet op het vóelen van eenheid, maar op het voorbeeld van de eenheid van Vader en de Zoon. Hier zit eerder een opdracht in. Als we wachten tot we collectief eenheid voelen komt er niks van terecht.
2. Ik probeer juist aan te wijzen dat het om eenheid van individuele gelovigen gaat. Het prikkelt me dat je gelijk wéér begint over kerkverbanden en die flanken.

Kortom, met alleen de gedachten die jij vertolkt komt er geen collectieve eenheid. Er is 'bovenin' veel verstarring, kramp en angst. En terwijl de kerkelijke leiders op de handen zitten vinden de individuele gelovigen van welke kleur, flank of smaak elkaar al en verblijden zich in Christus en zijn gehoorzaam aan de oproep om één te zijn.

Altijd over alles lief en aardig, is dat het doel? Ik lees in Matth.: "Wee der wereld vanwege de ergernissen; want het is noodzakelijk dat de ergernissen komen; doch wee dien mens door welken de ergernis komt."

Johannes schrijft over het herkennen van de Herder door Zijn schapen:

• Ik heb nog andere schapen, die van dezen stal niet zijn; deze moet Ik ook toebrengen; en zij zullen Mijn stem horen, en het zal worden één kudde en één Herder. Daarom heeft Mij de Vader lief, overmits Ik Mijn leven afleg, opdat Ik hetzelve wederom neme. Niemand neemt hetzelve van Mij, maar Ik leg het van Mijzelven af; Ik heb macht hetzelve af te leggen en heb macht hetzelve wederom te nemen. Dit gebod heb Ik van Mijn Vader ontvangen. Er werd dan wederom tweedracht onder de Joden, om dezer woorden wil.

En Ezechiel schrijft over het gepruts van de onderherders:

• Daarom zegt de Heere HEERE alzo tot hen: Zie, Ik, ja, Ik zal richten tussen het vette kleinvee en tussen het magere kleinvee. Omdat gij al de zwakken met de zijde en met den schouder verdringt, en met uw hoornen stoot, totdat gij dezelve naar buiten toe verstrooid hebt, daarom zal Ik Mijn schapen verlossen, dat zij niet meer tot een roof zullen zijn; en Ik zal richten tussen kleinvee en kleinvee. En Ik zal een enigen Herder over hen verwekken, en Hij zal hen weiden, namelijk Mijn Knecht David; Die zal hen weiden en Die zal hun tot een Herder zijn.

Twisten mogen niet. Paulus schrijft daarom onderzoekend aan Korinthe:

• Want eerstelijk, als gij samenkomt in de gemeente, zo hoor ik dat er scheuringen zijn onder u, en ik geloof het ten dele. Want er moeten ook ketterijen onder u zijn, opdat degenen die oprecht zijn, openbaar mogen worden onder u.

De Kanttek. leggen uit: "Ketterij is een twist, ontstaande over de leer, wanneer enigen hardnekkiglijk enige dwalingen drijven of aannemen, strijdende tegen de grondstukken der zaligmakende leer. Zodat ketterij erger en schadelijker is dan scheuring. En hiermede geeft de apostel reden waarom hij gelooft dat er onder hen scheuringen zijn, omdat er ook nog erger kwaad onder hen gevonden werd, namelijk ketterij, die hij daarna beschrijft en wederlegt, 1 Korinthe 15. Wanneer de gemeente in vrede is, zonder scheuring of ketterij, zo worden allen die de religie belijden, voor oprecht gehouden; maar als daar scheuring en ketterij ontstaat, zo wordt het openbaar en bekend, wie bij de enigheid der kerk en bij de gezondheid der leer standvastig blijven of niet; gelijk het kaf van het koren door den wan gescheiden wordt, Matth. 3:12."

Wat gebeurt er veelal, in plaats van op de wacht te staan voor de leer naar de godzaligheid? - het zoeken van eigen eer, eigen haan moet koning kraaien, zelfs zo nodig ten koste van Gods kudde. Dan zegt Christus: "Maar zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem nutter dat een molensteen aan zijn hals gehangen en dat hij verzonken ware in de diepte der zee."
Ging Paulus vrijuit, daar er twist ontstond met Barnabas over het meenemen van Markus? Hoe het verder gegaan is, weten we niet, wel volgt uit Kolossenzen 4: 10 (met kanttek.) dat Markus, middels de verbinding aan het Hoofd, door Gods niet na te rekenen goedheid weer verbinding kreeg met Paulus.

De Kerk, met de Filistijn en de Tyriër, komt er, terwijl al hun goede bedoelingen eerst gedood moeten worden. Dat omdat het Hoods des lichaams Boven is. "Want wij weten dat het ganse schepsel tezamen zucht en tezamen als in barensnood is tot nu toe. En niet alleen dit, maar ook wij zelven, die de eerstelingen des Geestes hebben, wij ook zelven, zeg ik, zuchten in onszelven, verwachtende de aanneming tot kinderen, namelijk de verlossing onzes lichaams."
"En de slang wierp uit zijn mond achter de vrouw water als een rivier, opdat hij haar door de rivier zou doen wegvoeren. En de aarde kwam de vrouw te hulp, en de aarde opende haar mond en verzwolg de rivier welke de draak uit zijn mond had geworpen. En de draak vergrimde op de vrouw, en ging heen om krijg te voeren tegen de overigen van haar zaad, die de geboden Gods bewaren en de getuigenis van Jezus Christus hebben. En ik stond op het zand der zee."

Adagio schreef:Altijd over alles lief en aardig, is dat het doel? Ik lees in Matth.: "Wee der wereld vanwege de ergernissen; want het is noodzakelijk dat de ergernissen komen; doch wee dien mens door welken de ergernis komt."

Johannes schrijft over het herkennen van de Herder door Zijn schapen:

• Ik heb nog andere schapen, die van dezen stal niet zijn; deze moet Ik ook toebrengen; en zij zullen Mijn stem horen, en het zal worden één kudde en één Herder. Daarom heeft Mij de Vader lief, overmits Ik Mijn leven afleg, opdat Ik hetzelve wederom neme. Niemand neemt hetzelve van Mij, maar Ik leg het van Mijzelven af; Ik heb macht hetzelve af te leggen en heb macht hetzelve wederom te nemen. Dit gebod heb Ik van Mijn Vader ontvangen. Er werd dan wederom tweedracht onder de Joden, om dezer woorden wil.

En Ezechiel schrijft over het gepruts van de onderherders:

• Daarom zegt de Heere HEERE alzo tot hen: Zie, Ik, ja, Ik zal richten tussen het vette kleinvee en tussen het magere kleinvee. Omdat gij al de zwakken met de zijde en met den schouder verdringt, en met uw hoornen stoot, totdat gij dezelve naar buiten toe verstrooid hebt, daarom zal Ik Mijn schapen verlossen, dat zij niet meer tot een roof zullen zijn; en Ik zal richten tussen kleinvee en kleinvee. En Ik zal een enigen Herder over hen verwekken, en Hij zal hen weiden, namelijk Mijn Knecht David; Die zal hen weiden en Die zal hun tot een Herder zijn.

Twisten mogen niet. Paulus schrijft daarom onderzoekend aan Korinthe:

• Want eerstelijk, als gij samenkomt in de gemeente, zo hoor ik dat er scheuringen zijn onder u, en ik geloof het ten dele. Want er moeten ook ketterijen onder u zijn, opdat degenen die oprecht zijn, openbaar mogen worden onder u.

De Kanttek. leggen uit: "Ketterij is een twist, ontstaande over de leer, wanneer enigen hardnekkiglijk enige dwalingen drijven of aannemen, strijdende tegen de grondstukken der zaligmakende leer. Zodat ketterij erger en schadelijker is dan scheuring. En hiermede geeft de apostel reden waarom hij gelooft dat er onder hen scheuringen zijn, omdat er ook nog erger kwaad onder hen gevonden werd, namelijk ketterij, die hij daarna beschrijft en wederlegt, 1 Korinthe 15. Wanneer de gemeente in vrede is, zonder scheuring of ketterij, zo worden allen die de religie belijden, voor oprecht gehouden; maar als daar scheuring en ketterij ontstaat, zo wordt het openbaar en bekend, wie bij de enigheid der kerk en bij de gezondheid der leer standvastig blijven of niet; gelijk het kaf van het koren door den wan gescheiden wordt, Matth. 3:12."

Wat gebeurt er veelal, in plaats van op de wacht te staan voor de leer naar de godzaligheid? - het zoeken van eigen eer, eigen haan moet koning kraaien, zelfs zo nodig ten koste van Gods kudde. Dan zegt Christus: "Maar zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem nutter dat een molensteen aan zijn hals gehangen en dat hij verzonken ware in de diepte der zee."
Ging Paulus vrijuit, daar er twist ontstond met Barnabas over het meenemen van Markus? Hoe het verder gegaan is, weten we niet, wel volgt uit Kolossenzen 4: 10 (met kanttek.) dat Markus, middels de verbinding aan het Hoofd, door Gods niet na te rekenen goedheid weer verbinding kreeg met Paulus.

Dat is het!

De eenheid in dit gesprek overziend, heb ik nog niet de verwachting dat er door de huidige generatie veel geploegd en gezaaid wordt waarvan de komende generaties (dat was de tijdspanne die Maaneschijn noemde) kunnen oogsten. Ik heb ooit met een bestuurder gewerkt die eens zei: 'jullie moeten wel voortmaken, maar niet opschieten'. Het lijkt mij dat het met de kerkelijke eenheid ook die kant op gaat. Ik weet zelf niet of dat teleurstellend is.

We kunnen niets samenvoegen. Afbreken gaat ons veel makkelijker af. De kerk is geen bedrijf dat met anderen fuseert. Het gaat om de eenheid van de 'ware christgelovigen'

Ned. Gel. Bel. art. 27:
Wij geloven en belijden een enige katholieke of algemene Kerk dewelke is een heilige vergadering der ware Christgelovigen, al hun zaligheid verwachtende in Jezus Christus, gewassen zijnde door zijn bloed, geheiligd en verzegeld door de Heiligen Geest. Deze kerk is geweest van het begin der wereld af, en zal zijn tot het einde toe; gelijk daaruit blijkt, dat Christus een eeuwige Koning is, welke zonder onderdanen niet zijn kan.

En deze heilige Kerk wordt van God bewaard of staande gehouden, tegen het woeden der gehele wereld; hoewel zij somwijlen een tijdlang zeer klein en als tot niet schijnt gekomen te zijn in de ogen der mensen; gelijk zich de Heere gedurende de gevaarlijke tijd onder Achab zeven duizend mensen behouden heeft, die hun knieën voor Baal niet gebogen hadden.

Ook mede is deze heilige Kerk niet gelegen, gebonden, of bepaald in een zekere plaats, nochtans te zamen gevoegd, en verenigd zijnde met hart en wil en één zelfde Geest, door de kracht des geloofs.

Als we de Drie Formulieren van Enigheid onderschrijven, en kennen, belijden en in praktijk brengen, kan men een kerkgemeente vormen. Dat zal geen fusie kunnen zijn van kerkverbanden, lijkt me.

-DIA- schreef:

Adagio schreef:Altijd over alles lief en aardig, is dat het doel? Ik lees in Matth.: "Wee der wereld vanwege de ergernissen; want het is noodzakelijk dat de ergernissen komen; doch wee dien mens door welken de ergernis komt."

Johannes schrijft over het herkennen van de Herder door Zijn schapen:

• Ik heb nog andere schapen, die van dezen stal niet zijn; deze moet Ik ook toebrengen; en zij zullen Mijn stem horen, en het zal worden één kudde en één Herder. Daarom heeft Mij de Vader lief, overmits Ik Mijn leven afleg, opdat Ik hetzelve wederom neme. Niemand neemt hetzelve van Mij, maar Ik leg het van Mijzelven af; Ik heb macht hetzelve af te leggen en heb macht hetzelve wederom te nemen. Dit gebod heb Ik van Mijn Vader ontvangen. Er werd dan wederom tweedracht onder de Joden, om dezer woorden wil.

En Ezechiel schrijft over het gepruts van de onderherders:

• Daarom zegt de Heere HEERE alzo tot hen: Zie, Ik, ja, Ik zal richten tussen het vette kleinvee en tussen het magere kleinvee. Omdat gij al de zwakken met de zijde en met den schouder verdringt, en met uw hoornen stoot, totdat gij dezelve naar buiten toe verstrooid hebt, daarom zal Ik Mijn schapen verlossen, dat zij niet meer tot een roof zullen zijn; en Ik zal richten tussen kleinvee en kleinvee. En Ik zal een enigen Herder over hen verwekken, en Hij zal hen weiden, namelijk Mijn Knecht David; Die zal hen weiden en Die zal hun tot een Herder zijn.

Twisten mogen niet. Paulus schrijft daarom onderzoekend aan Korinthe:

• Want eerstelijk, als gij samenkomt in de gemeente, zo hoor ik dat er scheuringen zijn onder u, en ik geloof het ten dele. Want er moeten ook ketterijen onder u zijn, opdat degenen die oprecht zijn, openbaar mogen worden onder u.

De Kanttek. leggen uit: "Ketterij is een twist, ontstaande over de leer, wanneer enigen hardnekkiglijk enige dwalingen drijven of aannemen, strijdende tegen de grondstukken der zaligmakende leer. Zodat ketterij erger en schadelijker is dan scheuring. En hiermede geeft de apostel reden waarom hij gelooft dat er onder hen scheuringen zijn, omdat er ook nog erger kwaad onder hen gevonden werd, namelijk ketterij, die hij daarna beschrijft en wederlegt, 1 Korinthe 15. Wanneer de gemeente in vrede is, zonder scheuring of ketterij, zo worden allen die de religie belijden, voor oprecht gehouden; maar als daar scheuring en ketterij ontstaat, zo wordt het openbaar en bekend, wie bij de enigheid der kerk en bij de gezondheid der leer standvastig blijven of niet; gelijk het kaf van het koren door den wan gescheiden wordt, Matth. 3:12."

Wat gebeurt er veelal, in plaats van op de wacht te staan voor de leer naar de godzaligheid? - het zoeken van eigen eer, eigen haan moet koning kraaien, zelfs zo nodig ten koste van Gods kudde. Dan zegt Christus: "Maar zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem nutter dat een molensteen aan zijn hals gehangen en dat hij verzonken ware in de diepte der zee."
Ging Paulus vrijuit, daar er twist ontstond met Barnabas over het meenemen van Markus? Hoe het verder gegaan is, weten we niet, wel volgt uit Kolossenzen 4: 10 (met kanttek.) dat Markus, middels de verbinding aan het Hoofd, door Gods niet na te rekenen goedheid weer verbinding kreeg met Paulus.

Dat is het!

En wat is dan de conclusie van deze op zichzelf ware woorden?

1) we laten het zoals het is, we zijn er redelijk tevreden mee;
2) we wachten lijdelijk af totdat er iets (of niets) gebeurt;
3) we pogen actief de eenheid te bevorderen.

Vanzelfsprekend voelen we bij alle drie de opties de pijn van de verdeeldheid, zijn we het eens met ds. Hoogerland en benoemen we zonde van de verdeeldheid.

Maanenschijn schreef:

-DIA- schreef:

Adagio schreef:Altijd over alles lief en aardig, is dat het doel? Ik lees in Matth.: "Wee der wereld vanwege de ergernissen; want het is noodzakelijk dat de ergernissen komen; doch wee dien mens door welken de ergernis komt."

Johannes schrijft over het herkennen van de Herder door Zijn schapen:

• Ik heb nog andere schapen, die van dezen stal niet zijn; deze moet Ik ook toebrengen; en zij zullen Mijn stem horen, en het zal worden één kudde en één Herder. Daarom heeft Mij de Vader lief, overmits Ik Mijn leven afleg, opdat Ik hetzelve wederom neme. Niemand neemt hetzelve van Mij, maar Ik leg het van Mijzelven af; Ik heb macht hetzelve af te leggen en heb macht hetzelve wederom te nemen. Dit gebod heb Ik van Mijn Vader ontvangen. Er werd dan wederom tweedracht onder de Joden, om dezer woorden wil.

En Ezechiel schrijft over het gepruts van de onderherders:

• Daarom zegt de Heere HEERE alzo tot hen: Zie, Ik, ja, Ik zal richten tussen het vette kleinvee en tussen het magere kleinvee. Omdat gij al de zwakken met de zijde en met den schouder verdringt, en met uw hoornen stoot, totdat gij dezelve naar buiten toe verstrooid hebt, daarom zal Ik Mijn schapen verlossen, dat zij niet meer tot een roof zullen zijn; en Ik zal richten tussen kleinvee en kleinvee. En Ik zal een enigen Herder over hen verwekken, en Hij zal hen weiden, namelijk Mijn Knecht David; Die zal hen weiden en Die zal hun tot een Herder zijn.

Twisten mogen niet. Paulus schrijft daarom onderzoekend aan Korinthe:

• Want eerstelijk, als gij samenkomt in de gemeente, zo hoor ik dat er scheuringen zijn onder u, en ik geloof het ten dele. Want er moeten ook ketterijen onder u zijn, opdat degenen die oprecht zijn, openbaar mogen worden onder u.

De Kanttek. leggen uit: "Ketterij is een twist, ontstaande over de leer, wanneer enigen hardnekkiglijk enige dwalingen drijven of aannemen, strijdende tegen de grondstukken der zaligmakende leer. Zodat ketterij erger en schadelijker is dan scheuring. En hiermede geeft de apostel reden waarom hij gelooft dat er onder hen scheuringen zijn, omdat er ook nog erger kwaad onder hen gevonden werd, namelijk ketterij, die hij daarna beschrijft en wederlegt, 1 Korinthe 15. Wanneer de gemeente in vrede is, zonder scheuring of ketterij, zo worden allen die de religie belijden, voor oprecht gehouden; maar als daar scheuring en ketterij ontstaat, zo wordt het openbaar en bekend, wie bij de enigheid der kerk en bij de gezondheid der leer standvastig blijven of niet; gelijk het kaf van het koren door den wan gescheiden wordt, Matth. 3:12."

Wat gebeurt er veelal, in plaats van op de wacht te staan voor de leer naar de godzaligheid? - het zoeken van eigen eer, eigen haan moet koning kraaien, zelfs zo nodig ten koste van Gods kudde. Dan zegt Christus: "Maar zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem nutter dat een molensteen aan zijn hals gehangen en dat hij verzonken ware in de diepte der zee."
Ging Paulus vrijuit, daar er twist ontstond met Barnabas over het meenemen van Markus? Hoe het verder gegaan is, weten we niet, wel volgt uit Kolossenzen 4: 10 (met kanttek.) dat Markus, middels de verbinding aan het Hoofd, door Gods niet na te rekenen goedheid weer verbinding kreeg met Paulus.

Dat is het!

En wat is dan de conclusie van deze op zichzelf ware woorden?

1) we laten het zoals het is, we zijn er redelijk tevreden mee;
2) we wachten lijdelijk af totdat er iets (of niets) gebeurt;
3) we pogen actief de eenheid te bevorderen.

Vanzelfsprekend voelen we bij alle drie de opties de pijn van de verdeeldheid, zijn we het eens met ds. Hoogerland en benoemen we zonde van de verdeeldheid.

Nee, we kunnen moeilijk de verdeeldheid toejuichen. Eenheid maken is een moeilijk iets, zo niet een onmogelijk iets.
Toch is het niet goed dat de verdeeldheid is, het kan immers in feite niet?
Eenheid komt waar God werkt, als wij werken zal het zeker niet lukken.
Eenheid is er, over de kerkmuren heen, maar het mag niet zo zijn dat de een naar een andere kerk gaat, bv. 100 meter verderop, en waar in beide kerken Gods volk zit, en waar men belijdt: Ik geloof één heilige, algemene, Christelijke Kerk, de gemeenschap der heiligen....

-DIA- schreef:

Maanenschijn schreef:

-DIA- schreef:

Adagio schreef:Altijd over alles lief en aardig, is dat het doel? Ik lees in Matth.: "Wee der wereld vanwege de ergernissen; want het is noodzakelijk dat de ergernissen komen; doch wee dien mens door welken de ergernis komt."

Johannes schrijft over het herkennen van de Herder door Zijn schapen:

• Ik heb nog andere schapen, die van dezen stal niet zijn; deze moet Ik ook toebrengen; en zij zullen Mijn stem horen, en het zal worden één kudde en één Herder. Daarom heeft Mij de Vader lief, overmits Ik Mijn leven afleg, opdat Ik hetzelve wederom neme. Niemand neemt hetzelve van Mij, maar Ik leg het van Mijzelven af; Ik heb macht hetzelve af te leggen en heb macht hetzelve wederom te nemen. Dit gebod heb Ik van Mijn Vader ontvangen. Er werd dan wederom tweedracht onder de Joden, om dezer woorden wil.

En Ezechiel schrijft over het gepruts van de onderherders:

• Daarom zegt de Heere HEERE alzo tot hen: Zie, Ik, ja, Ik zal richten tussen het vette kleinvee en tussen het magere kleinvee. Omdat gij al de zwakken met de zijde en met den schouder verdringt, en met uw hoornen stoot, totdat gij dezelve naar buiten toe verstrooid hebt, daarom zal Ik Mijn schapen verlossen, dat zij niet meer tot een roof zullen zijn; en Ik zal richten tussen kleinvee en kleinvee. En Ik zal een enigen Herder over hen verwekken, en Hij zal hen weiden, namelijk Mijn Knecht David; Die zal hen weiden en Die zal hun tot een Herder zijn.

Twisten mogen niet. Paulus schrijft daarom onderzoekend aan Korinthe:

• Want eerstelijk, als gij samenkomt in de gemeente, zo hoor ik dat er scheuringen zijn onder u, en ik geloof het ten dele. Want er moeten ook ketterijen onder u zijn, opdat degenen die oprecht zijn, openbaar mogen worden onder u.

De Kanttek. leggen uit: "Ketterij is een twist, ontstaande over de leer, wanneer enigen hardnekkiglijk enige dwalingen drijven of aannemen, strijdende tegen de grondstukken der zaligmakende leer. Zodat ketterij erger en schadelijker is dan scheuring. En hiermede geeft de apostel reden waarom hij gelooft dat er onder hen scheuringen zijn, omdat er ook nog erger kwaad onder hen gevonden werd, namelijk ketterij, die hij daarna beschrijft en wederlegt, 1 Korinthe 15. Wanneer de gemeente in vrede is, zonder scheuring of ketterij, zo worden allen die de religie belijden, voor oprecht gehouden; maar als daar scheuring en ketterij ontstaat, zo wordt het openbaar en bekend, wie bij de enigheid der kerk en bij de gezondheid der leer standvastig blijven of niet; gelijk het kaf van het koren door den wan gescheiden wordt, Matth. 3:12."

Wat gebeurt er veelal, in plaats van op de wacht te staan voor de leer naar de godzaligheid? - het zoeken van eigen eer, eigen haan moet koning kraaien, zelfs zo nodig ten koste van Gods kudde. Dan zegt Christus: "Maar zo wie een van deze kleinen, die in Mij geloven, ergert, het ware hem nutter dat een molensteen aan zijn hals gehangen en dat hij verzonken ware in de diepte der zee."
Ging Paulus vrijuit, daar er twist ontstond met Barnabas over het meenemen van Markus? Hoe het verder gegaan is, weten we niet, wel volgt uit Kolossenzen 4: 10 (met kanttek.) dat Markus, middels de verbinding aan het Hoofd, door Gods niet na te rekenen goedheid weer verbinding kreeg met Paulus.

Dat is het!

En wat is dan de conclusie van deze op zichzelf ware woorden?

1) we laten het zoals het is, we zijn er redelijk tevreden mee;
2) we wachten lijdelijk af totdat er iets (of niets) gebeurt;
3) we pogen actief de eenheid te bevorderen.

Vanzelfsprekend voelen we bij alle drie de opties de pijn van de verdeeldheid, zijn we het eens met ds. Hoogerland en benoemen we zonde van de verdeeldheid.

Nee, we kunnen moeilijk de verdeeldheid toejuichen. Eenheid maken is een moeilijk iets, zo niet een onmogelijk iets.
Toch is het niet goed dat de verdeeldheid is, het kan immers in feite niet?
Eenheid komt waar God werkt, als wij werken zal het zeker niet lukken.
Eenheid is er, over de kerkmuren heen, maar het mag niet zo zijn dat de een naar een andere kerk gaat, bv. 100 meter verderop, en waar in beide kerken Gods volk zit, en waar men belijdt: Ik geloof één heilige, algemene, Christelijke Kerk, de gemeenschap der heiligen....

Dat klopt. Het is alleen de vraag of dat dan ook instituties an sich wegneemt. Ik denk het niet. Gelukkig is er wel veel eenheid soms op persoonlijk niveau.

Moet de conclusie zijn dat God niet werkt?
Is mis praktische invulling.