De kleine lettertjes van het Evangelie

[DDD]

Het geloof is een smalle weg en een enge poort voor hen die de eigengerechtigheid willen vasthouden en van het geloof een verdienstelijk werk willen maken ipv de bedelaarshand die slechts ontvangen kan.
Ik moet toch even goed nadenken. Wat wordt hier gezegd? Ik kom er niet uit.
Het is toch eerst de enge poort en vervolgens de smalle achter de poort.

Het gaat in het citaat niet over de weg achter de poort, maar daarover dat de ware gelovigen ook door deze nauwe poort heel ruim naar binnen kunnen. Omdat ze niets van zichzelf hoeven mee te nemen.

[huisman]

Maar daar ben ik het mee eens. Juist de Efezebrief is heel geschikt om te lezen in het kader van deze discussie. Dan kom je echt niet op de conclusies van Posthoorn.

Juist wel. Ik kan mij niet voorstellen hoe je dan het geloof kunt zien als een daad van een mens die dood is door de misdaden en de zonden (Efeze 2:1) Lees ook 2 : 4 en 5. God maakt de Zijnen levend toen ze dood waren door de misdaden.
Uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave.

Dat is het heerlijke en bevrijdende van het Evangelie. Geloven is geen wet, geen moeten maar een genade gave van God.

Hoe Gods Geest dat doet kun je bv lezen in Ezechiël 36 en op vele andere plaatsen in de Schrift.

[Cyrillus]

Een dood mens weet niet dat hij verdrinkt. We gaan niet verloren, we zijn verloren. En toch hebben we genoeg uitwendig besef dat we verantwoordelijk zijn voor wat we doen met de evangelie boodschap die tot ons komt.

Doe niet zo spitsvondig. Er staan alleen al over het verloren GAAN talloze teksten in de Bijbel. En ja wij ZIJN ook verloren. Nou en? Voegt dat onderscheid nou echt iets toe?

Ìk vroeg de vraag aan jou over het makkelijk kunnen geloven of niet, zou je daar nog op willen antwoorden. Het is makkelijk om de vraag terug te werpen, maar ik vroeg het als eerst

Ik had de vraag toen al aan 2 verschillende mensen gesteld, dus het leek me consequent om het ook aan jou eerst te vragen. Het is wat flauw om dan te zeggen dat jij mij dat als eerste stelde. Jij hebt de vraag gewoon overgenomen. Dus in feite stelde ik hem als eerste.

[Geytenbeekje]

Een dood mens weet niet dat hij verdrinkt. We gaan niet verloren, we zijn verloren. En toch hebben we genoeg uitwendig besef dat we verantwoordelijk zijn voor wat we doen met de evangelie boodschap die tot ons komt.

Doe niet zo spitsvondig. Er staan alleen al over het verloren GAAN talloze teksten in de Bijbel. En ja wij ZIJN ook verloren. Nou en? Voegt dat onderscheid nou echt iets toe?

Ìk vroeg de vraag aan jou over het makkelijk kunnen geloven of niet, zou je daar nog op willen antwoorden. Het is makkelijk om de vraag terug te werpen, maar ik vroeg het als eerst

Ik had de vraag toen al aan 2 verschillende mensen gesteld, dus het leek me consequent om het ook aan jou eerst te vragen. Het is wat flauw om dan te zeggen dat jij mij dat als eerste stelde. Jij hebt de vraag gewoon overgenomen. Dus in feite stelde ik hem als eerste.

Dat had ik dan niet gezien
We moeten worden als een kind, ik geloof niet dat dit ''makkelijk'' is, geloven zit echter geen moeilijkheidsgraad achter. Het is God die in een mens gaat werken en als die getrokken wordt gaat hij inzien dat hij niet wilt maar dat hij ook niet God nogmaals de rug toe kan keren. En de ene kan eerst verwonderd zijn over God, maar dat hij toch later in de schuld komt vanwege het bedreven ongeloof en de ander ervaart de torsende pijn en schuld en ziet later steeds meer Gods liefde en mag zich daarover verwonderen. Een proces dat zich de leven lang draait.

[DDD]

Maar daar ben ik het mee eens. Juist de Efezebrief is heel geschikt om te lezen in het kader van deze discussie. Dan kom je echt niet op de conclusies van Posthoorn.

Juist wel. Ik kan mij niet voorstellen hoe je dan het geloof kunt zien als een daad van een mens die dood is door de misdaden en de zonden (Efeze 2:1) Lees ook 2 : 4 en 5. God maakt de Zijnen levend toen ze dood waren door de misdaden.
Uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave.

Dat is het heerlijke en bevrijdende van het Evangelie. Geloven is geen wet, geen moeten maar een genade gave van God.

Hoe Gods Geest dat doet kun je bv lezen in Ezechiël 36 en op vele andere plaatsen in de Schrift.

Voor zover ik weet, is dat ook geen discussiepunt geweest. En ik heb het hele draadje doorgelezen.

[CvdW]

De verheerlijking van het worstelen verhoogt de exclusiviteit van de groep. Ik denk dat dat een belangrijker reden is dan dat het worstelen nu zozeer uit de bijbel voortkomt. Als dat zo was, dan hoefden GG-dominees niet steeds enkele geschiedenissen daarover te bepreken.

Maar het is de vraag of zoiets nu recht doet aan de bedoelingen van Smytegelt, bijvoorbeeld.

Mensen moeten het pats boem maar geloven? Jakob worstelde bij Pniël dacht ik. En het woord worstelen komt mischien niet vaak in de Bijbel voor maar wel: smeken, aanhouden etc. Wat dacht je van de klaagpsalmen. Dat soort dingen zijn de realiteit van Gods kinderen en het is goed dat GG- dominees dat benoemen.

Jacob was een oprecht man wonende in tenten. Kanttekening verwijst naar Noach. Lezenswaardig.
Over het algemeen gaat de uitleg van Jacobs leven binnen de GG uit van een verkeerd uitgangspunt. Wat ik gehoord heb is sterk de nadruk ligt op bedriegen en koekje van eigen deeg krijgen. Terwijl ik in Hebreeën 11 iets anders lees.

[Herman]

1. Het geloof wordt voorgesteld als iets wat een mens zelf op kan brengen.

Bedankt voor deze heldere post. Volkomen eens met wat jij hier schrijft!

Inderdaad. Een waardevolle bijdrage.

[Cyrillus]

@geytenbeekje
Inderdaad is het tweeledig. Het zou simpel moeten zijn - worden als een kind inderdaad!, maar als wij niet omhoog kijken, blijkt het verrassend moeilijk. En daar hebben wij inderdaad een leven lang voor nodig. Maar sommigen hier schijnen toch de voorwaarde te willen stellen dat het hoe dan ook moeilijk moet zijn. Anders is het niet echt klaarblijkelijk. Die voorwaarde lees ik niet in de Bijbel. Vandaar ook dat ik de vraag stelde aan diverse mensen. Dank voor je antwoord.

[Maanenschijn]

Wat ik hier zie is dat velen:

1. de doodsstaat van de mens onderschatten;
2. een verkeerd idee hebben van het werk van de Heilige Geest;
3. een geloof promoten dat de krachten van de natuur niet teboven gaat.

Hoe kom je tot deze conclusies? Zou je dat iets kunnen uitwerken?

1. Het geloof wordt voorgesteld als iets wat een mens zelf op kan brengen. Als jij wilt geloven, nou, dan geloof je toch? Dat een mens van nature een vijand van God is, en helemaal geen zicht heeft op wat geloven is, op Wie God is, op Wie Christus is - dat lijkt helemaal geen rol te spelen. Als een mens er maar voor 'open staat', dan is er geen belemmering meer, lijkt de redenering. Wordt de gescheidenheid van God nog ingeleefd? Het besef: ik ben God kwijt, en hoe kom ik met Hem weer in gemeenschap? Hoe word ik met God verzoend? Is dat nog een worsteling?
Ja, maar in het NT ging het toch ook heel snel en als de mensen werden opgeroepen tot geloof, dan gelóófden ze toch ook? Jawel, maar vergeet niet dat de prediking in die tijd gepaard ging met de kracht en de zalving van de Heilige Geest. 1 Thess. 1:5: Want ons Evangelie is onder u niet alleen in woorden geweest, maar ook in kracht, en in den Heiligen Geest, en in veel verzekerdheid. Je kunt er niet zomaar van uitgaan dat dit altijd het geval is waar het Evangelie wordt gebracht.

2. Het werk van de Heilige Geest lijkt iets te zijn geworden waar je zelfs niets van merkt. Waar blijft het 'wonder' van het geloven, van de verlossing, het ervaren van de vrede met God, die alle verstand te boven gaat? Het lijkt nu soms meer op: Je gelooft en dat is het. En nu moet je maar geloven dat je gelooft. Ik chargeer wellicht, maar dat is toch een beetje de indruk die ik uit sommige postings krijg.

3. In feite heb ik dit derde punt al genoemd: het lijkt erop dat het geloof iets is wat de mens zelf op kan brengen. Als ik maar wil komen, dan kom ik. Wat dat 'komen' dan ook moge zijn (dat wordt vaak niet verder uitgelegd). Nogmaals, ik chargeer wellicht iets, maar het 'wonder' is weg. Zeker, de Heere Jezus zei óók: "Wie wil, die kome", maar dan is het maar de grote vraag: wat is dat, 'komen tot Christus'? "Het is maar één stap tot Jezus." Ja, dat is waar, maar hoe dóé ik die stap? Voor mij was dat destijds een verborgenheid, een geheim dat voor mij opgeklaard moest worden door licht van boven. Je kunt dat iemand niet 'aanpraten', je kunt dat een ander niet geven. Het is uiteindelijk toch de Geest Die dat doet, Die het licht van het Evangelie doet opgaan in de ziel.

Dank je wel voor je uitgebreide toelichting.

Ik heb de neiging een beetje feitelijk en analytisch te lezen. Ik heb dit draadje aandachtig gevolgd en was daarom verbaasd over je conclusies omdat ik die helemaal niet haalde uit het merendeel van de bijdragen. Daarom vroeg ik om een toelichting. Bijzonder altijd op te merken dat de één weer anders leest/luistert dan de ander.

Ik zou er enkele opmerkingen over willen maken:

- Ik las in je aanhef ‘velen’ . Ik meen dat je hier de mee discussiërenden in dit topic bedoel. Daar zie ik echter maar een heel enkele die geloof als een door de mens mogelijk actie voorstellen, zonder daartoe door de Heilige Geest geleerd te zijn. Als je spreekt over het christendom in onze (en vroeger) dagen, zijn dat er inderdaad velen. Overigens (lees daarvoor nog eens het antwoord op Jantjes vragen) leert ook ds vd Brink niet dat een mens vanuit zichzelf kan geloven. Met dat te zeggen maken we een karikatuur van zijn boodschap en vervallen we in de zelfde ‘fout’ als hij andersom doet, maar dat terzijde.
Inhoudelijk overigens geheel eens met je eerste punt. Een mens komt bij aanvang en voortduur zijn ongeloof tegen wat een diepe smart geeft.

- In je tweede punt kan ik je met deze toelichting volgen. Al wil ik daarin wel ietwat nuanceren. Ik zie mede forummers waarvan ik soms denk: jullie lijken altijd op de toppen van het geloof te leven. Wat ben ik dan een armzalig mens. Of mensen die altijd een goede zondag hebben, of … . Maar wat ik daarbij ook wel opmerk is dat dit soort bijdragen vaak een (tegen)reactie zijn op bijdrage die ‘aan de andere kant hangt’. Ik ben daarom wat voorzichtig om uit bijdragen conclusies over mensen te trekken.

- Wat je derde punt aangaat, geheel en van harte mee eens.

Wat ik erg lastig vind in deze inmiddels ongeveer 1800 bijdragen is dat het makkelijk lukt om een karikatuur te geven van elkaars bijdragen, maar ook van hen die in de media of op de preekstoel reageren, dan dat er werkelijk inhoudelijk over de prediking wordt gediscussieerd. Het door Tiberius geopende draadje daarover is veel minder populair, lijkt het. Het is namelijk ook een moeilijk onderwerp.

Voor het overige heb ik in dit topic ook zeker veel evenwichtige en nuttige bijdragen gezien. Laten we dat niet vergeten .

[Herman]

Aan de ene kant is dat waar. En het is ook zo dat een geloof waarbij alles vanzelf gaat wellicht niet de diepgang heeft die nodig is. Maar dat neemt niet weg dat het problematiseren van het geloof toch wel haaks staat op de belijdenisgeschriften. Waar de goede verhouding ligt, weet ik niet. Maar mijns inziens niet in jouw benadering.

Jezus Zelf 'problematiseert' het geloof ook. Hij spreekt over de smalle poort en de smalle weg die slechts weinigen vinden. Hij 'betrouwt Zichzelf niet toe' aan mensen die naar Hem toe komen. Hij spreekt de gelijkenis uit van het zaad op vierderlei grond, enz. enz.

Of denk aan 1 Timotheus 6: Strijdt de goede strijd des geloofs.
(Ook contra Refojongere die aan de bekering van Timotheus geen diepte van aarde toekend).

[DDD]

Maar dat heeft er helemaal niets mee te maken. Dan gaat het over een strijd vanwege het verdorven hart van de mens. Niet om een strijd omdat de dominee zich onduidelijk of voorwaardelijk uitdrukt.

Het is heel simpel zo. Bekeren is zo moeilijk niet. Het is wel onmogelijk, omdat een mens dat niet wil, van nature. Dat zijn dingen die allebei waar zijn.

[Geytenbeekje]

@geytenbeekje
Inderdaad is het tweeledig. Het zou simpel moeten zijn - worden als een kind inderdaad!, maar als wij niet omhoog kijken, blijkt het verrassend moeilijk. En daar hebben wij inderdaad een leven lang voor nodig. Maar sommigen hier schijnen toch de voorwaarde te willen stellen dat het hoe dan ook moeilijk moet zijn. Anders is het niet echt klaarblijkelijk. Die voorwaarde lees ik niet in de Bijbel. Vandaar ook dat ik de vraag stelde aan diverse mensen. Dank voor je antwoord.

Jij ook bedankt Al heb ik wel een vraag over het omhoog kijken. Dat doen wij ook van nature niet, hoe zie jij dit?
Ja een kreun of zucht als het tegen zit bijvoorbeeld, zonder God in wezen te bedoelen, maar dat is niet een ware biddende omhoog kijken.
We moeten op Jezus zien bijvoorbeeld vind ik best wel een erge afknapper omdat er dan een bepaald vermogen in de mens wordt gelegd om te doen alsof wij daar ook maar iets van kunnen.

[Bertiel]

Kan een dood mens überhaupt verdrinken?

Ja, je verdrinkt niet alleen bij bewustzijn.

Meestal ben je al bewusteloos als je verdrinkt.

Enkel levende mensen kunnen verdrinken. Een dood mens is al dood (sorry dat ik het zo cru moet zeggen)

[Cyrillus]

Wat ik hier zie is dat velen:

1. de doodsstaat van de mens onderschatten;
2. een verkeerd idee hebben van het werk van de Heilige Geest;
3. een geloof promoten dat de krachten van de natuur niet teboven gaat.

Hoe kom je tot deze conclusies? Zou je dat iets kunnen uitwerken?

1. Het geloof wordt voorgesteld als iets wat een mens zelf op kan brengen. Als jij wilt geloven, nou, dan geloof je toch? Dat een mens van nature een vijand van God is, en helemaal geen zicht heeft op wat geloven is, op Wie God is, op Wie Christus is - dat lijkt helemaal geen rol te spelen. Als een mens er maar voor 'open staat', dan is er geen belemmering meer, lijkt de redenering. Wordt de gescheidenheid van God nog ingeleefd? Het besef: ik ben God kwijt, en hoe kom ik met Hem weer in gemeenschap? Hoe word ik met God verzoend? Is dat nog een worsteling?
Ja, maar in het NT ging het toch ook heel snel en als de mensen werden opgeroepen tot geloof, dan gelóófden ze toch ook? Jawel, maar vergeet niet dat de prediking in die tijd gepaard ging met de kracht en de zalving van de Heilige Geest. 1 Thess. 1:5: Want ons Evangelie is onder u niet alleen in woorden geweest, maar ook in kracht, en in den Heiligen Geest, en in veel verzekerdheid. Je kunt er niet zomaar van uitgaan dat dit altijd het geval is waar het Evangelie wordt gebracht.

2. Het werk van de Heilige Geest lijkt iets te zijn geworden waar je zelfs niets van merkt. Waar blijft het 'wonder' van het geloven, van de verlossing, het ervaren van de vrede met God, die alle verstand te boven gaat? Het lijkt nu soms meer op: Je gelooft en dat is het. En nu moet je maar geloven dat je gelooft. Ik chargeer wellicht, maar dat is toch een beetje de indruk die ik uit sommige postings krijg.

3. In feite heb ik dit derde punt al genoemd: het lijkt erop dat het geloof iets is wat de mens zelf op kan brengen. Als ik maar wil komen, dan kom ik. Wat dat 'komen' dan ook moge zijn (dat wordt vaak niet verder uitgelegd). Nogmaals, ik chargeer wellicht iets, maar het 'wonder' is weg. Zeker, de Heere Jezus zei óók: "Wie wil, die kome", maar dan is het maar de grote vraag: wat is dat, 'komen tot Christus'? "Het is maar één stap tot Jezus." Ja, dat is waar, maar hoe dóé ik die stap? Voor mij was dat destijds een verborgenheid, een geheim dat voor mij opgeklaard moest worden door licht van boven. Je kunt dat iemand niet 'aanpraten', je kunt dat een ander niet geven. Het is uiteindelijk toch de Geest Die dat doet, Die het licht van het Evangelie doet opgaan in de ziel.

Bedankt voor deze heldere post. Volkomen eens met wat jij hier schrijft!

Als de Bijbel oproept tot bekering stelt de Bijbel Zelf voor dat dit iets wat we zelf kunnen doen. Immers, ons bekeren is wat anders dan bekeerd worden. Als je andere mensen toch wat in de mond wil leggen is het wel zo eerlijk om dit met de Bijbel Zelf ook te doen, niet?

[Geytenbeekje]

Kan een dood mens überhaupt verdrinken?

Ja, je verdrinkt niet alleen bij bewustzijn.

Meestal ben je al bewusteloos als je verdrinkt.

Enkel levende mensen kunnen verdrinken. Een dood mens is al dood (sorry dat ik het zo cru moet zeggen)

Als jij een plaatje van een lijk ziet die overspoelt wordt door het water, wat is dat volgens jou?