.

[refo]

Nee, Smytegelt, dat is niet recht om je er zo uit te draaien.

Ach, zo bedoel ik het niet! U komt met een repliek, althans, zo wordt het ervaren waarop de vervolgreactie volgde. Laten we vaststellen dat we elkaar niet goed begrepen hebben en ik u onheus bejegend heb.

voor Smytegelt.
Overigens vind ik de hele discussie wel een wat vreemd karakter krijgen. Dat komt ook door de oudvaderlijke taal die continu door sommigen gebezigd wordt. Dat schept bij mij een gevoel van vervreemding.

Bij mij ook.
Voorts zie ik geen reden waarom de late nazaat van Smytegelt meent in de schrijf- (spreek-) taal van zijn vroede vader moet schrijven.
Wat voegt dit toe aan de discussies?

Misschien kennen we hem wel?

[jvdg]

Overigens vind ik de hele discussie wel een wat vreemd karakter krijgen. Dat komt ook door de oudvaderlijke taal die continu door sommigen gebezigd wordt. Dat schept bij mij een gevoel van vervreemding.

Bij mij ook.
Voorts zie ik geen reden waarom de late nazaat van Smytegelt meent in de schrijf- (spreek-) taal van zijn vroede vader moet schrijven.
Wat voegt dit toe aan de discussies?

Misschien kennen we hem wel?

Maakt dat wat uit dan?

[Smytegelt]

Overigens vind ik de hele discussie wel een wat vreemd karakter krijgen. Dat komt ook door de oudvaderlijke taal die continu door sommigen gebezigd wordt. Dat schept bij mij een gevoel van vervreemding.

Bij mij ook.
Voorts zie ik geen reden waarom de late nazaat van Smytegelt meent in de schrijf- (spreek-) taal van zijn vroede vader moet schrijven.
Wat voegt dit toe aan de discussies?

Misschien kennen we hem wel?

Maakt dat wat uit dan?

Ach, wie leest er tegenwoordig nog echt uit de oudvaders? Wie verstaat de oude Smytegelt nog? Als zelfs hier deze wijze van uitdrukken vervreemding oproept, wat al niet in de kerk onder het lezen van deze oudvaders en tijdgenoten?
Ik hoopt dat u Smytegelt kent, want zijn geschreven werken zijn het lezen en beluisteren waard. Tot stichting aanbevolen!

[Bert Mulder]

Ach, wie leest er tegenwoordig nog echt uit de oudvaders? Wie verstaat de oude Smytegelt nog? Als zelfs hier deze wijze van uitdrukken vervreemding oproept, wat al niet in de kerk onder het lezen van deze oudvaders en tijdgenoten?
Ik hoopt dat u Smytegelt kent, want zijn geschreven werken zijn het lezen en beluisteren waard. Tot stichting aanbevolen!

Dagelijks...

Ben nu Calvijn en Brakel aan het lezen...

Ook zijn er nog oudvaders behalve die van de 'Nadere Reformatie' en de Afscheiding. Zijn nog ouder ook....

[Luther]

Ach, wie leest er tegenwoordig nog echt uit de oudvaders? Wie verstaat de oude Smytegelt nog? Als zelfs hier deze wijze van uitdrukken vervreemding oproept, wat al niet in de kerk onder het lezen van deze oudvaders en tijdgenoten?
Ik hoopt dat u Smytegelt kent, want zijn geschreven werken zijn het lezen en beluisteren waard. Tot stichting aanbevolen!

Hé broeder, doe even normaal. Dat deed de echte Smytegeldt ook.
Bovendien wij zijn hier geen oudvaders (ik niet i.i.g.), dus je kunt ons gewoon op dezelfde manier aanspreken zoals jij thuis vraagt of iemand de pindakaas even kan aangeven.

[hmprff]

Ach, wie leest er tegenwoordig nog echt uit de oudvaders? Wie verstaat de oude Smytegelt nog? Als zelfs hier deze wijze van uitdrukken vervreemding oproept, wat al niet in de kerk onder het lezen van deze oudvaders en tijdgenoten?
Ik hoopt dat u Smytegelt kent, want zijn geschreven werken zijn het lezen en beluisteren waard. Tot stichting aanbevolen!

Bovendien wij zijn hier geen oudvaders (ik niet i.i.g.)

[Zonderling]

Nee, Smytegelt, dat is niet recht om je er zo uit te draaien.

Ach, zo bedoel ik het niet! U komt met een repliek, althans, zo wordt het ervaren waarop de vervolgreactie volgde. Laten we vaststellen dat we elkaar niet goed begrepen hebben en ik u onheus bejegend heb.

O.k. Smytegelt, geen probleem.
Ik nam het overigens niet voor mijzelf op, maar wilde duidelijk maken dat je soms wel wat snel je conclusies trekt.
B.v. geldt dit ook voor wat je schreef nav Jona: Labadistisch noemde je het wat DWW hierover naar voren bracht.

Ware bevinding is geen valse mystiek, maar we moeten wel met al het onze geheel ondergaan, Brakel en Koelman hebben dat even goed in hun geschriften geleerd. Gods toorn kan niemand dragen, maar Hij laat ons er wel iets van ondervinden vóórdat de verlossing daar is. Trap en mate mogen verschillend zijn, maar we moeten weet hebben van Gods wrekende gerechtigheid. Het beeld van de doodslager en de vrijstad maakt dit ons ook duidelijk. En ook de broers van Jozef die ten slotte hun ongerechtigheid moesten erkennen, zijn hiervan een voorbeeld. Zoals Jozef handelde met zijn broers, zo handelt Christus in zekere zin ook met hen die Hij roept en tot Zich brengt. Ik denk dat DWW ons dergelijke zaken terecht voorhoudt. Deze dingen vinden we trouwens niet alleen in het OT, maar ook in het NT. In de Romeinen- en Galatenbrief is daar zeker over te vinden. Lees anders nog eens Luthers verklaring van Galaten (maar bij Calvijn vind je het ook al is het wat minder vaak en nadrukkelijk). En ook in de oudvaders (waar je immers naar verwijst) vind je hier veel over.

M.vr.gr.
Z.

[Smytegelt]

Geachte Zonderling, hiermee stem ik in. Och dat een ieder zich hierin kon vinden. Trap en mate onderscheiden, jazeker, doch de záken worden gekend. Niemand zal zich tot Jezus wenden zonder door Gods Geest tot Hem getrokken te worden. Een Jezus als Zaligmaker voor de schuld impliceert toch een weten van schuld op een wijze dat het als boetvaardige tollenaar tot Hem brengt. O die zuchtende tollenaars aan de voeten van de gezegende Middelaar zijn dan vaak rijker dan ze weten. En ach, wat zijn er veel mensen die zonder zuchten met een conclusie rekenen en met hun schuld en hun verstandelijk zien op Jezus zich rijk rekenen en het niet zijn. Juist die rijken in zichzelf kunnen zo genadeloos omgaan met die ware zuchters.
Gods volk wordt van twee kanten bestreden. De ene zegt: U bent niet diep genoeg door de wet doorstoken en veracht al het geloof en haar genadevruchten. De ander zegt u gelooft niet want u hebt strijd en u wilt niet leven uit Christus en drijft de vrije wil, het aanbod op remonstrante wijze of vertrapt de kleinen in de genade.
Wie onderscheidt toch deze zaken? Hoe passend is dan het ontdekkende werk des Geestes!

[DWW]

Geachte Zonderling, hiermee stem ik in. Och dat een ieder zich hierin kon vinden. Trap en mate onderscheiden, jazeker, doch de záken worden gekend. Niemand zal zich tot Jezus wenden zonder door Gods Geest tot Hem getrokken te worden. Een Jezus als Zaligmaker voor de schuld impliceert toch een weten van schuld op een wijze dat het als boetvaardige tollenaar tot Hem brengt. O die zuchtende tollenaars aan de voeten van de gezegende Middelaar zijn dan vaak rijker dan ze weten. En ach, wat zijn er veel mensen die zonder zuchten met een conclusie rekenen en met hun schuld en hun verstandelijk zien op Jezus zich rijk rekenen en het niet zijn. Juist die rijken in zichzelf kunnen zo genadeloos omgaan met die ware zuchters.
Gods volk wordt van twee kanten bestreden. De ene zegt: U bent niet diep genoeg door de wet doorstoken en veracht al het geloof en haar genadevruchten. De ander zegt u gelooft niet want u hebt strijd en u wilt niet leven uit Christus en drijft de vrije wil, het aanbod op remonstrante wijze of vertrapt de kleinen in de genade.
Wie onderscheidt toch deze zaken? Hoe passend is dan het ontdekkende werk des Geestes!

Velen zijn al genezen, wanneer ze ziek zijn geworden, lees Lev. 14.
Velen zijn al bevrijd, wanneer ze nog in de gavangenis zitten.
Velen zijn al vrijgesproken, zonder ooit hun Rechter te hebben gezien, noch minder ooit eens op het schavot te zijn gebracht....

[Bert Mulder]

Velen zijn al genezen, wanneer ze ziek zijn geworden, lees Lev. 14.
Velen zijn al bevrijd, wanneer ze nog in de gavangenis zitten.
Velen zijn al vrijgesproken, zonder ooit hun Rechter te hebben gezien, noch minder ooit eens op het schavot te zijn gebracht....

Wij kunnen en MOGEN Gods werk niet in een schema dwingen.

Hoe bekeerde God David - in zijn prille jeugd
Hoe bekeerde God Jesaja - in zijn prille jeugd
Hoe bekeerde God Jeremiah - in zijn prille jeugd

Geen van die hebben een diepe worsteling meegemaakt in hun bekering. Wel hebben ze terdege hun zonden gekend, ja, maar dat zijnde NA de levendmaking.

Hoe bekeerde God de moordenaar aan het kruis? Die werd ook niet door Christus gewezen dat hij er eerst maar eens diep moest laten inzinken hoe zondig hij wel was. Nee, hij hoorde gelijk het verlossende Woord: 'Heden zult gij met Mij in het Paradijs zijn'

Maar de verzoeking is zo groot om zelf een steentje bij te willen dragen met onze zondekennis, en vooral om er anderen op te wijzen dat ze nog niet helemaal weten hoe zondig of ze zijn.

Met andere woorden: Hoe durf jij te zeggen bekeerd te zijn. Jij hebt nog niet echt je zondekennis meegemaakt...

We zijn allen zulke hartenkenners. Terwijl alleen God onze harten kent.

Mensen, schei er mee uit!

Laat God aub God zijn!

En laten we in liefde over elkaar oordelen, naar het voorbeeld van de apostelen, alsook de DL!

[Zonderling]

Geen van die hebben een diepe worsteling meegemaakt in hun bekering. Wel hebben ze terdege hun zonden gekend, ja, maar dat zijnde NA de levendmaking.

Bert, ik geloof niet dat dit Gods weg is: dat een mens (alleen) ná zijn levendmaking zijn zonden leert kennen (al leert hij ze ook ná de levendmaking op een andere, meer geestelijke wijze kennen).
De moordenaar erkende zijn zonden voordat hij de vergeving ontving. Niet uit eigen beweging, maar gewerkt door de Geest kwam hij tot deze belijdenis. En toen de Geest (n.b. als een Geest der dienstbaarheid) hem daar gebracht had, ontving hij leven en vrijspraak.
En zo vele andere voorbeelden vinden we hiervan in de Schrift.
Je stelt de levendmaking te vroeg en je maakt geen onderscheid tussen de Geest als een Geest der dienstbaarheid en als Geest der aanneming.

Zo hebben ook onze Gereformeerde vaderen niet gesproken, dat een mens zijn zonden leert kennen ná zijn levendmaking.
Zo spreekt Calvijn niet.
Zo spreekt Luther niet.
Zo spreekt Olevianus niet, Ursinus niet.
Zo spreken de oudvaders niet.
Zo spreken de puriteinen niet.

Z.

[DWW]

Velen zijn al genezen, wanneer ze ziek zijn geworden, lees Lev. 14.
Velen zijn al bevrijd, wanneer ze nog in de gavangenis zitten.
Velen zijn al vrijgesproken, zonder ooit hun Rechter te hebben gezien, noch minder ooit eens op het schavot te zijn gebracht....

Wij kunnen en MOGEN Gods werk niet in een schema dwingen.

Hoe bekeerde God David - in zijn prille jeugd
Hoe bekeerde God Jesaja - in zijn prille jeugd
Hoe bekeerde God Jeremiah - in zijn prille jeugd

Geen van die hebben een diepe worsteling meegemaakt in hun bekering. Wel hebben ze terdege hun zonden gekend, ja, maar dat zijnde NA de levendmaking.

Hoe bekeerde God de moordenaar aan het kruis? Die werd ook niet door Christus gewezen dat hij er eerst maar eens diep moest laten inzinken hoe zondig hij wel was. Nee, hij hoorde gelijk het verlossende Woord: 'Heden zult gij met Mij in het Paradijs zijn'

Maar de verzoeking is zo groot om zelf een steentje bij te willen dragen met onze zondekennis, en vooral om er anderen op te wijzen dat ze nog niet helemaal weten hoe zondig of ze zijn.

Met andere woorden: Hoe durf jij te zeggen bekeerd te zijn. Jij hebt nog niet echt je zondekennis meegemaakt...

We zijn allen zulke hartenkenners. Terwijl alleen God onze harten kent.

Mensen, schei er mee uit!

Laat God aub God zijn!

En laten we in liefde over elkaar oordelen, naar het voorbeeld van de apostelen, alsook de DL!

Bert schreef : "Géén van hen heeft een diepe zielsworsteling gekend..."

Maar hieronder staat in vers 15 dat God het hart der verbrijzelden (van geest) levend maakt. Hier wordt gedoeld op het volk dat buiten alle hope van zalig worden is geweest, vers 10.

Gij zijt vermoeid door uw grote reis, maar gij zegt niet: Het is buiten hoop; gij hebt het leven uwer hand gevonden, daarom wordt gij niet ziek. Maar voor wien hebt gij geschroomd of gevreesd? Want gij hebt gelogen, en zijt Mijner niet gedachtig geweest, gij hebt Mij op uw hart niet gelegd; is het niet, om dat Ik zwijg, en dat van ouds af, en gij vreest Mij niet? Ik zal uw gerechtigheid bekend maken, en uw werken, dat zij u geen nut doen zullen. Wanneer gij roepen zult, zo laat die, die van u vergaderd zijn, u redden; doch de wind zal hen allen wegvoeren, de ijdelheid zal hen wegnemen. Maar die op Mij betrouwt, die zal het aardrijk erven, en Mijn heiligen berg erfelijk bezitten. En men zal zeggen: Verhoogt de baan, verhoogt de baan, bereidt den weg, neemt den aanstoot uit den weg Mijns volks. Want alzo zegt de Hoge en Verhevene, Die in de eeuwigheid woont, en Wiens Naam heilig is: Ik woon in de hoogte en in het heilige, en bij dien, die van een verbrijzelden en nederigen geest is, opdat Ik levend make den geest der nederigen, en opdat Ik levend make het hart der verbrijzelden, Jes. 57:10-15

Waarbij de kanttekeningen het volgende opmerken :

44)
Het is buiten hoop;
Het is verloren arbeid, of het is wanhopend werk, derhalve wil ik het laten berusten.
 
45)
gij hebt het leven
Dat is, hetgeen u bij het leven, of bij kracht en in figuur heeft kunnen houden. Anders: gij hebt een rol [of hoop, of schare] gevonden [dat is, gij hoopt gevonden te hebben] uwer hand; dat is, die gij aan de hand of tot uw gebied meent te hebben, te weten de Assyriërs. Anders: ene versterking uwer hand; dat is, ene vertroosting der hulp, waardoor uwe hand gesterkt zal worden. Anders: den kost uwer hand. De zin is: terwijl gij bij de Assyriërs vertroosting gevonden hebt, en zij beloven uwe hand met hulp te versterken, zo laat gij u die lange reis niet berouwen, maar eer wordt gij daardoor in uwe afgoderij gestijfd en gesterkt, en gij gaat al voort naar Assyrië om aldaar hulp te zoeken.


En voor diegenen die misschien zullen zeggen, 'ja maar dat wijkt af van de letterlijke uitleg van de kant. etc..., wil ik u zeggen dat dit Woord uiteraard een letterlijke betekenis heeft aangaande het aardse volk van Israël, maar ook zekerlijk een geestelijke betekenis heeft aangaande het geestelijke volk Israël, de geestelijke Joden die eenmaal zalig zullen worden. Al dat volk heeft, zoals u hier leest hun bestaan voor God verloren, en bij al hen is het buiten alle hope geworden, vanwege dat Gods Geest hen heeft vermurwt en heeft verbrijzeld, eerst door de wet ten dode en dan door de beloftenissen van het Evangliums, welke zijn werkende door de Liefde. Wie zal het nu nog met Bert eens kunnen zijn, door te blijven zeggen dat dit buiten diepe zielsworstelingen om zal kunnen gaan? Als ik het niet zelf wist, zou ik het u niet zeggen. Maar, mijn bekering is natuurlijk geen graadmeter....etc.

[Bert Mulder]

Geen van die hebben een diepe worsteling meegemaakt in hun bekering. Wel hebben ze terdege hun zonden gekend, ja, maar dat zijnde NA de levendmaking.

Bert, ik geloof niet dat dit Gods weg is: dat een mens (alleen) ná zijn levendmaking zijn zonden leert kennen (al leert hij ze ook ná de levendmaking op een andere, meer geestelijke wijze kennen).
De moordenaar erkende zijn zonden voordat hij de vergeving ontving. Niet uit eigen beweging, maar gewerkt door de Geest kwam hij tot deze belijdenis. En toen de Geest (n.b. als een Geest der dienstbaarheid) hem daar gebracht had, ontving hij leven en vrijspraak.
En zo vele andere voorbeelden vinden we hiervan in de Schrift.
Je stelt de levendmaking te vroeg en je maakt geen onderscheid tussen de Geest als een Geest der dienstbaarheid en als Geest der aanneming.

Zo hebben ook onze Gereformeerde vaderen niet gesproken, dat een mens zijn zonden leert kennen ná zijn levendmaking.
Zo spreekt Calvijn niet.
Zo spreekt Luther niet.
Zo spreekt Olevianus niet, Ursinus niet.
Zo spreken de oudvaders niet.
Zo spreken de puriteinen niet.

Z.

Precies, Zonderling, de moordenaar kwam tot Christus doordat de Heilige Geest hem levend gemaakt had, waardoor hij tot Christus kon komen. Of wou jij stellen dat een dood zondaar tot Christus komen kan, of zelfs bidden? Een dood mens kan niks goed doen, niet in dit aardse leven, en vooral niet tot zaligmakende werking.

Dat 'Geest der dienstbaarheid en Geest der aanneming', waar lees je dit in de Schrift? Ik meen dat de Heilige Schrift een Drie-eenheid leert, niet een Vier-eenheid. Dus, er is er maar 1 Heilige Geest...

Zo spreekt de Schrift.

En wat wou je van deze vaderen zeggen dan? Of zijn dat maar stiefvaders?

4 Wel is waar dat na den val in den mens enig licht der natuur nog overgebleven is, waardoor hij behoudt enige kennis van God, van de natuurlijke dingen, van het onderscheid tussen hetgeen betamelijk en onbetamelijk is, en ook betoont enige betrachting tot de deugd en tot uiterlijke tucht. Maar zo ver is het vandaar dat de mens door dit licht der natuur zou kunnen komen tot de zaligmakende kennis Gods, en zich tot Hem bekeren, dat hij ook in natuurlijke en burgerlijke zaken dit licht niet recht gebruikt; ja veelmeer, het, hoedanig het ook zij, op onderscheiden wijze geheel bezoedelt en in ongerechtigheid ten onder houdt; en dewijl hij dit doet, zo wordt hem alle verontschuldiging voor God benomen.

11 Voorts wanneer God dit Zijn welbehagen in de uitverkorenen uitvoert, en de ware bekering in hen werkt, zo is het dat Hij niet alleen het Evangelie hun uiterlijk doet prediken, en hun verstand krachtiglijk door den Heiligen Geest verlicht, opdat zij recht zouden verstaan en onderscheiden die dingen die des Geestes Gods zijn; maar Hij dringt ook in tot de binnenste delen des mensen met de krachtige werking van denzelven wederbarenden Geest; Hij opent het hart, dat gesloten is; Hij vermurwt dat hard is; Hij besnijdt dat onbesneden is. In den wil stort Hij nieuwe hoedanigheden en maakt dat die wil, die dood was, levend wordt; die boos was, goed wordt; die niet wilde, nu metterdaad wil; die wederspannig was, gehoorzaam wordt; Hij beweegt en sterkt dien wil alzo, dat hij als een goede boom vruchten van goede werken kan voortbrengen.

12 En dit is die wedergeboorte, die vernieuwing, nieuwe schepping, opwekking van de doden en levendmaking, waarvan zo heerlijk in de Schrift gesproken wordt, dewelke God zonder ons in ons werkt. En deze wordt in ons niet teweeggebracht door middel van de uiterlijke prediking alleen, noch door aanrading, of zulke manier van werking, dat, wanneer nu God Zijn werk volbracht heeft, het alsdan nog in de macht des mensen zou staan wedergeboren te worden of niet wedergeboren te worden, bekeerd te worden of niet bekeerd te worden. Maar het is een gans bovennatuurlijke, een zeer krachtige, en tegelijk zeer zoete, wonderlijke, verborgen, en onuitsprekelijke werking, dewelke, naar het getuigenis der Schrift (die van den Auteur van deze werking is ingegeven), in haar kracht niet minder noch geringer is dan de schepping of de opwekking der doden; alzo dat al diegenen in wier harten God op deze wonderbaarlijke wijze werkt, zekerlijk, onfeilbaar en krachtiglijk wedergeboren worden en daadwerkelijk geloven. En alsdan wordt de wil, zijnde nu vernieuwd, niet alleen van God gedreven en bewogen, maar, van God bewogen zijnde, werkt hij ook zelf. Waarom ook terecht gezegd wordt dat de mens, door de genade die hij ontvangen heeft, gelooft en zich bekeert.

Verder nog verwerpen deze vaderen jouw dwaling:

4 Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.
Want deze dingen strijden tegen de klare getuigenissen der Schrift: Gij waart dood door de misdaden en de zonden (Ef. 2:1, 5); en: Het gedichtsel van des mensen hart is alleenlijk boos, te allen dage (Gen. 6:5 en 8:21). Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).


5 Die leren: Dat de verdorven en natuurlijke mens de gemene genade (waardoor zij verstaan het licht der natuur), of de gaven, hem na den val nog overgelaten, zo wel gebruiken kan, dat hij door dat goed gebruik een meerdere, namelijk de evangelische of zaligmakende genade en de zaligheid zelve allengskens en bij trappen zou kunnen bekomen. En dat in dezer voege God Zich van Zijn zijde betoont gereed te zijn om Christus aan alle mensen te openbaren, naardien Hij de middelen die tot de kennis van Christus, tot het geloof en tot de bekering nodig zijn, genoegzaam en krachtiglijk aan allen toedient.
Want benevens de ervaring van alle tijden betuigt ook de Schrift dat zulks onwaarachtig is: Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israël Zijn inzettingen en Zijn rechten. Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet (Ps. 147:19, 20). God heeft in de verleden tijden al de heidenen laten wandelen in hun wegen (Hand. 14:16). En: Zij (te weten Paulus met de zijnen) werden van den Heiligen Geest verhinderd het Woord in Azië te spreken. En aan Mysië gekomen zijnde, poogden zij naar Bithynië te reizen; en de Geest liet het hun niet toe (Hand. 16:6, 7).

[refo]

Bert, je beeld je een soort ingestorte aanvangsgenade in, plakt daar de erenaam 'wedergeboorte' op, wat onjuist is, en vervolgens lees je dat overal in de DL in. En dan loopt het helemaal in het honderd.

De DL geven juist aan (in artikel 13 volgend op jouw 12) dat dat allemaal niet zo duidelijk gevoeld wordt. Praktisch heb je dus niet aan die citaten.

[Bert Mulder]

Bert, je beeld je een soort ingestorte aanvangsgenade in, plakt daar de erenaam 'wedergeboorte' op, wat onjuist is, en vervolgens lees je dat overal in de DL in. En dan loopt het helemaal in het honderd.

De DL geven juist aan (in artikel 13 volgend op jouw 12) dat dat allemaal niet zo duidelijk gevoeld wordt. Praktisch heb je dus niet aan die citaten.

Refo, je bedoeld dus dit:

13 De wijze van deze werking kunnen de gelovigen in dit leven niet volkomenlijk begrijpen; ondertussen stellen zij zich daarin gerust, dat zij weten en gevoelen dat zij door deze genade Gods met het hart geloven, en hun Zaligmaker liefhebben.

hetwelk echter nog meer pleit voor hetgeen ik al eerder gezegd heb ook, dat men het niet zo ingewikkeld maken moet, en eisen en voorwaarden aan mensen te stellen om tot Christus te komen. Nog minder reden om voor anderen te oordelen, en zo het gekrookte riet met grote laarsen aan te vertrappen, daar het niet voor de mensen is de harten te oordelen. Degenen die de Zijne zijn, weten het in hun hart, dat ze hun Zaligmaker liefhebben. Er staat ook niet, dat ze misschien dat gevoelen wel hebben, maar dat het niet eerst aan een voldoende ellendekennis geijkt wordt, of dat er nog andere voorwaarden eerst voldaan moeten worden.

Verder over je 'soort invangsgenade' gesproken, ik meende te weten dat de Schrift leert, dat genade altijd ingestort wordt, en dat zonder leven, er geen genade is...

Romeinen 5:17
Want indien door de misdaad van één de dood geheerst heeft door dien énen, veel meer zullen degenen die den overvloed der genade en der gave der rechtvaardigheid ontvangen, in het leven heersen door dien Enen, namelijk Jezus Christus.


Romeinen 11:6
En indien het door genade is, zo is het niet meer uit de werken; anderszins is de genade geen genade meer. En indien het is uit de werken, zo is het geen genade meer; anderszins is het werk geen werk meer.

Romeinen 11:29
Want de genadegiften en de roeping Gods zijn onberouwelijk.

Galaten 1:6
Ik verwonder mij dat gij zo haast wijkende van Dengene Die u in de genade van Christus geroepen heeft, overgebracht wordt tot een ander evangelie;

Efeziërs 2:5
Ook toen wij dood waren door de misdaden, heeft ons levend gemaakt met Christus ( uit genade zijt gij zalig geworden),