.

[Luther]

Wie hongert en dorst naar de gerechtigheid, wil zoals Christus zijn. Inderdaad. En dan voel je hoezeer je Christus nodig hebt en strekt die honger en dorst zich ook steeds weer uit naar Hem. Dan ben je reeds zalig, naar Christus' eigen woord.

Je geeft steeds een verkeerde lading aan de zaligspreking.

'Christus nodig hebben' is niet hetzelfde als 'zondeloos willen zijn'. Dat zondeloos willen zijn is het stuk van de dankbaarheid. Christus IS Eigendom van de zondaar en de zondaar eigendom van Christus. Daarover is geen twijfel meer. Er is juist géén sprake van een Christusgemis.

Dan geef je voedsel aan het denkbeeld: Ik mis Christus dus ik heb Hem.

Inde eerste plaats verdraai je nu mijn woorden en in de tweede plaats denkt iemand niet zo klinisch.
'Zondeloos willen zijn' is iets wat steeds sterker wordt als de Geest je eenmaal heeft levend gemaakt. En steeds meer en steeds dieper zal het verlangen zijn om Christus te kennen en vervolgen te kennen. Je kunt daarin niet een scheiding aanbrengen zoals jij die aanbrengt.
Want wat is het dat iemand doet hongeren aan de gerechtigheid die in Christus Jezus is?
Is dat niet, dat men reeds iets van Hem gezien heeft in het Woord.
Wat is Christuskennis? Dat iets te kennen door ervaring van Wie Hij is of wat Hij doet. Dat kan heel klein en weinig zijn of ontzettend veel. Maar bij beide is het Christuskennis. En die kennis moet groeien, zoals Johannes de Doper daar ook van spreekt: 'Hij moet wassen en ik minder worden.' Dat nu noemt de Bijbel 'gerechtigheid'. En de honger en dorst daarnaar zal er nooit zijn als we niet iets van deze Christuskennis hebben.

[Smytegelt]

Wanneer een mens graag zalig zou worden, en hij begint overtuigd te worden dat hij geleefd heeft zonder God in de wereld, en dat hij is een vreemdeling van de verbonden der beloften, geen hoop hebbende: hoe verschrikkelijk is dat! Dan begint hij wel te brommen als de beren! En als God Zijn volk een honger geeft naar Zijn Woord, dan versmachten zij ook bijna op de straten. En als zij een honger en dorst hebben naar Gods gemeenschap, dan zijn zij als David in Psalm 42. Hoe was David daar? Gelijk een hert schreeuwt naar de waterstromen, alzo schreeuwt mijn ziel tot U, o God! Mijn ziel dorst naar God, naar den levenden God; wanneer zal ik ingaan en voor Uw aangezicht verschijnen? vers 2, 3; en in Psalm 84:3: Mijn ziel is begerig en bezwijkt ook van verlangen naar de voorhoven des HEEREN, mijn hart en mijn vlees roepen uit tot den levenden God.
Zo'n verschrikkelijk oordeel nu als het is honger te hebben, als er geen spijze te krijgen is, zulk een zegen is het honger te hebben als er spijze is. Dan is de honger en de eetlust zowel een zegen als de spijze. En is dat zulk een zegen in het lichamelijke, denk dan eens wat het in het geestelijke is te hongeren naar de genade, terwijl dat er overvloed van genade is! De hongerigen heeft God met goederen vervuld, naar het zeggen van Maria, maar de rijken heeft Hij ledig weggezonden, Lukas 1:53. Die zalige honger en dorst toont de Heere Jezus in die woorden die wij u hebben voorgelezen, en waarin wij Hem horen uitroepen: Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid; want zij zullen verzadigd worden.

Wat is gerechtigheid? Het is iets waarop men voor God kan bestaan en van God gelukkig geacht en gerekend wordt. De engelen hebben een gerechtigheid waarop zij volmaakt zijn gebleven. Adam had een gerechtigheid toen hij het volmaakte hoofd van het ganse menselijke geslacht was; een inklevende gerechtigheid en een door daden, een gehoorzaamheid aan God door daden. Die van de engelen kan ons niet helpen. Die van Adam kon ons helpen zolang hij volmaakt gebleven was; maar nu zondig geworden zijnde, kan zij ons niet meer helpen. Als de eerste ontbreekt, zo moet er een andere gezocht worden, en wij zouden ze nooit vinden kunnen, zo God ze niet geopenbaard had. Hij heeft ons Zijn heilig Kind Jezus geschonken tot wijsheid en rechtvaardigheid en heiligmaking en een volkomen verlossing, 1 Kor. 1:30. Hij wordt genoemd: DE HEERE ONZE GERECHTIGHEID, Jer. 23:6. Die Heere wordt voor de arme treurige zondaars tot gerechtigheid aan de zijde Gods en aan de zijde des zondaars.

Hoe aan de zijde Gods?
Door toerekening. Zowel als de ongerechtigheid van Adam aan al zijn nakomelingen wordt toegerekend, zo wordt de gerechtigheid van de Heere Jezus toegerekend aan al de uitverkorenen.

Hoe wordt ze nu de zijne aan zijn zijde?
Door aanneming door het waarachtig geloof. Zij grijpen Zijn sterkte aan en maken vrede, Jesaja 27:5. Wij dan gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God door onzen Heere Jezus Christus, Rom. 5:1. Wij besluiten dan, dat de mens door het geloof gerechtvaardigd wordt, niet uit maar zonder de werken der wet, Rom. 3:28; waarom ook Paulus zei: En in Hem gevonden worde, niet hebbende mijn rechtvaardigheid, die uit de wet is, maar die door het geloof van Christus is, de rechtvaardigheid Gods door het geloof, Filipp. 3:9. Dat gaat hiermee gepaard, dat ze dat alles gaan tonen in een heilige en godvruchtige wandel. Dan beginnen ze uit hun werken hun geloof te tonen, en te zeggen: ik zie het wel, dat Abraham niet door het geloof voor God gerechtvaardigd is, maar ook uit de werken voor de mensen, Jak. 2:18, 21.
Dan zegt God: als u die gerechtigheid Mijns Zoons hebt aangenomen door het geloof, dan spreek Ik u vrij, en Ik geef u het recht ten leven; u zult niet verdoemd worden. Dan zegt God: Ik zie geen zonden in Jakob, noch ken Ik zonden in Israël; de zonden van Juda zullen gezocht, maar zullen niet gevonden worden, Jer. 50:20. Dan zegt God: Mijn volmaakte, in het Hooglied, hfdst. 6:9. En in Kol. 2:10: Gij zijt in Hem volmaakt.
Dat is nu de gerechtigheid aan de zijde van God de Vader en aan de zijde des zondaars, en die gaan ze dan vertonen in een heilige wandel, en ze gaan leven als rechtvaardigen in een onberispelijke wandel voor God en mensen, als Zacharias en Elisabeth, Lukas 1:6.

een hongerige en dorstige is zo: als u hem spijze aanbiedt, zijn hart gaat open en hij krijgt weer als een nieuw leven. Jakob zei tot zijn zonen: Wat ziet u zo op elkander? Ik heb gehoord dat er koren in Egypte is; ga, haal het. Zo is het ook gelegen met een hongerige en dorstige ziel. God zegt ertegen, gelijk eens tegen Jozua: "Wat legt u zo tegen de aarde? Er is genade te krijgen, Ik bied ze u aan, Ik stel ze u voor; moet Ik aan een hongerige nog beweegredenen gebruiken dat hij eten zou? Wat scheelt u? Laat u met God verzoenen, Ik nodig u," 2 Kor. 5:20.

Er staat spijze voor een hongerige en dorstige, hij steekt zijn hand uit en hij neemt de vrijmoedigheid om te eten en te drinken. Zo doet zo'n geestelijk hongerende en dorstende ook. En dat is de toepassende daad des geloofs: die bestaat in dat aannemen en dat mijnen van de Heere Jezus. Er is een toepassen of mijnen van een zwakke en van een sterke. De zwakke zegt: God kan mij helpen, als Hij wil; zou ik het geluk ook nog wel eens hebben, zou ik Hem nog wel eens genieten? De sterke zegt: God kan en Hij wil; ik voel dat Hij mij ook zal helpen. Ik ben mijns Liefsten, en Zijn genegenheid is tot mij, Hoogl. 7:10.

Zo'n hongerige en dorstige, gegeten en gedronken hebbende, zegt: "Ik ben zo voldaan; wat heeft het mij gesmaakt! Het was vet vol merg, Jesaja 25:6. Heere, U hebt mijn ziel als met smeer en vettigheid verzadigd, Psalm 63:6. U hebt mij verzadigd met het goed van Uw huis, het heilige van Uw paleis, Psalm 65:5. U hebt mij gevoerd in grazige weiden, Psalm 23:2. Ach, hoe heeft het mij gesmaakt! Ik heb gesmaakt en gezien, dat de HEERE goed is", Psalm 34:9.

Nu komt de man Gods en die zegt: daar zullen zulke mensen zijn, die hongeren en dorsten.
- Zijn het engelen? Nee; die waren wel zeer begerig om er in te zien, maar zij konden niet.
- Zijn het duivelen? Nee het: die geloven het wel dat er een God is, maar ze sidderen.
- Zijn het verdoemden? Nee het; die mensen daar liggen en schreeuwen en huilen om een druppeltje water, doch tevergeefs; het wordt hun niet gegeven, het is maar: Kind, gedenk dat gij uw goed ontvangen hebt in uw leven, Lukas 16:25.
• In wie kan ze dan vallen, die honger en dorst? In mensen. In wie onder de mensen? Alleen in uitverkorenen, en nooit in anderen. Als die honger en dorst dan in u valt, denk vrij dat u een uitverkorene zijt, een van die van de Vader aan de Zoon geschonken zijn.
• In overtuigden, éér ze nog tot de staat der genade overgebracht zijn, komt ze ook wel. Toen de verloren zoon overtuigd werd, zo zei hij: In het huis mijns vaders is overvloed van brood, en ik verga van honger. Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, Lukas 15:17,18.
• Zij valt in een die ver in de genade gekomen is, of in een die nog klein in de genade is. Of iemand ver in de genade is of nog klein, die honger zult u vinden. Honger is een teken van leven: of iemand dan een nieuwgeboren kind of een volwassen mens is, u zult die vinden.

Keurstoffen deel 3

[Smytegelt]

Wat is de staat der genade? Let erop. Het is die ontfermende staat in dewelke de Drie-enige God op zeker verstandige, in de eeuwigheid in Zijn raad bepaald, de uitverkorenen vrij machtig, genadig krachtdadig komt over te brengen tot een andere staat in hun hart, gestalte en daden.
Zou een mens moeten weten de tijd, bewijzen en plaats van zijn verandering?

Wij onderscheiden drieërlei slag van mensen:
1. De eerste slag zijn zulken, die van der jeugd af aan veranderd zijn.
2. Een tweede slag zijn zulken, die heel burgerlijk zijn opgevoed en van een zacht meegaand humeur zijn; en die niet veel strijd, noch angst, noch verwisseling van gestalten ondervonden hebben. En zo zijn overgekomen, zeer stilletjes.
3. Iemand die 20, 30, 40 jaren oud geworden is en dan van God gegrepen zijn.
Daar komt eindelijk de gewenste dag en het stondetje. Daar moet hij wezen, ter plaatse en bij dat mens, daar God wil dat hij getrokken zal worden. Daar treft de pijl hem in het hart. Daar valt hij neer voor de Heere en hij legt daar al de wapens voor hem neer.

Wij moeten ons nu elke gaan opwekken en zeggen: komt laat ons met omzichtigheid en nederigheid onderzoeken of wij in de staat der genade zijn. Laten wij levende bewijzen en proeven uit het woord in ons hart zoeken, uit welke wij bewijzen dat wij in de staat der genade zijn. Laat ons onszelf voor God ter toets roepen en laat ons zien, als ons hart getuigt dat de kentekens in ons zijn, en Gods geest getuigt het ons niet, hoe ver wij dan op ons hart volgens de kentekens staat kunnen maken.

Het gekrookte riet.

[barjan]

Wie hongert en dorst naar de gerechtigheid, wil zoals Christus zijn. Inderdaad. En dan voel je hoezeer je Christus nodig hebt en strekt die honger en dorst zich ook steeds weer uit naar Hem. Dan ben je reeds zalig, naar Christus' eigen woord.

Je geeft steeds een verkeerde lading aan de zaligspreking.

'Christus nodig hebben' is niet hetzelfde als 'zondeloos willen zijn'. Dat zondeloos willen zijn is het stuk van de dankbaarheid. Christus IS Eigendom van de zondaar en de zondaar eigendom van Christus. Daarover is geen twijfel meer. Er is juist géén sprake van een Christusgemis.

Dan geef je voedsel aan het denkbeeld: Ik mis Christus dus ik heb Hem.

als je Christus nodig hebt dan geloof je dus wel in hem en je weet toch dat hij de gerechtigheid heeft waar je naar dorst en dan er is er geen gemis aan Christus maar wel aan zekerheid of Hij jou kent en als je gerechtigheid nodig hebt is dat omdat je zelf schuldig bent en niet gerechtigheid hebt en ook niet kan krijgen buiten Jezus.

[Marnix]

Luther, je moet inderdaad uitkijken met het loskoppelen van zaken. Aan de andere kant moet je ook uitkijken met dingen teveel op 1 hoop gooien. Als je bijvoorbeeld dingen die onder dankbaarheid vallen voor ellende en verlossing zet krijg je een werkgeloof in plaats van een genadegeloof. Dat iemand honger heeft is wat anders dan dat hij gevoed is. Je kan dan niet honger hebben en gevoed zijn niet aan elkaar koppelen omdat honger hebben leidt tot het besef dat je voedsel nodig hebt en vervolgens tot het voeden zelf. Er is namelijk een moment dat je honger hebt en er is een moment dat je bent gevoed en dat zijn twee tegenovergestelden.

Als je honger hebt, ben je dan gered? Of ben je gered als je Hem kent als het brood des levens, waardoor je nooit meer honger hebt? Het doel van die honger is juist dat je naar Hem gaat die je voedt. Het gaat niet zozeer om Christuskennis, weten wie Hij is... maar om Hem vervolgens ook te volgen en te dienen. Niet alleen je honger en je dorst inzien maar vervolgens ook gevoed en gelaafd worden met levend water en brood. Het gaat niet om het gemis, maar wat je dan van Hem ontvangt.

[Luther]

Luther, je moet inderdaad uitkijken met het loskoppelen van zaken. Aan de andere kant moet je ook uitkijken met dingen teveel op 1 hoop gooien. Als je bijvoorbeeld dingen die onder dankbaarheid vallen voor ellende en verlossing zet krijg je een werkgeloof in plaats van een genadegeloof. Dat iemand honger heeft is wat anders dan dat hij gevoed is. Je kan dan niet honger hebben en gevoed zijn niet aan elkaar koppelen omdat honger hebben leidt tot het besef dat je voedsel nodig hebt en vervolgens tot het voeden zelf. Er is namelijk een moment dat je honger hebt en er is een moment dat je bent gevoed en dat zijn twee tegenovergestelden.

Als je honger hebt, ben je dan gered? Of ben je gered als je Hem kent als het brood des levens, waardoor je nooit meer honger hebt? Het doel van die honger is juist dat je naar Hem gaat die je voedt. Het gaat niet zozeer om Christuskennis, weten wie Hij is... maar om Hem vervolgens ook te volgen en te dienen. Niet alleen je honger en je dorst inzien maar vervolgens ook gevoed en gelaafd worden met levend water en brood. Het gaat niet om het gemis, maar wat je dan van Hem ontvangt.

Marnix, lees mijn laatste posting nog eens goed. Dan zul je zien dat ik het met jou eens ben.

[Afgewezen]

Ik denk dat het goed is bij het lezen van de zaligsprekingen eens even de vertrouwde denkkaders los te laten en te lezen wat er staat.
Het gaat hier om de positie van Jezus' volgelingen in deze wereld. Ze worden verdrukt, ze zoeken naar vrede, ze verlangen naar gerechtigheid. In de aardse bedeling lijden ze verdrukking, maar gemeten naar de maatstaf van het koninkrijk der hemelen zullen ze beloond worden.
Dáár gaat het hier kort gezegd over.
Het gaat helemaal niet over mensen die naar Christus verlangen o.i.d. Het gaat hier over degenen die Hem toebehoren. Dus de hele discussie welke 'status' het hongeren en dorsten naar Christus heeft, is hier niet aan de orde.

[Luther]

Ik denk dat het goed is bij het lezen van de zaligsprekingen eens even de vertrouwde denkkaders los te laten en te lezen wat er staat.
Het gaat hier om de positie van Jezus' volgelingen in deze wereld. Ze worden verdrukt, ze zoeken naar vrede, ze verlangen naar gerechtigheid. In de aardse bedeling lijden ze verdrukking, maar gemeten naar de maatstaf van het koninkrijk der hemelen zullen ze beloond worden.
Dáár gaat het hier kort gezegd over.
Het gaat helemaal niet over mensen die naar Christus verlangen o.i.d. Het gaat hier over degenen die Hem toebehoren. Dus de hele discussie welke 'status' het hongeren en dorsten naar Christus heeft, is hier niet aan de orde.

Klopt. Het gaat overigens niet alleen om de positie, maar ook over de hoedanigheid. Want 'armen van geest' kun je moeilijk een positie noemen. En wat te denken van zachtmoedigen...
Dus het geeft ook aan hoe deze mensen zich bevinden.
Maar het gaat zeker (en dat ben ik met je eens) over degenen die Hem toebehoren. En wat er voor hen 'klaarligt'.

[RJVerhoeks]

Ik denk dat het goed is bij het lezen van de zaligsprekingen eens even de vertrouwde denkkaders los te laten en te lezen wat er staat.
Het gaat hier om de positie van Jezus' volgelingen in deze wereld. Ze worden verdrukt, ze zoeken naar vrede, ze verlangen naar gerechtigheid. In de aardse bedeling lijden ze verdrukking, maar gemeten naar de maatstaf van het koninkrijk der hemelen zullen ze beloond worden.
Dáár gaat het hier kort gezegd over.
Het gaat helemaal niet over mensen die naar Christus verlangen o.i.d. Het gaat hier over degenen die Hem toebehoren. Dus de hele discussie welke 'status' het hongeren en dorsten naar Christus heeft, is hier niet aan de orde.

Afgewezen,

Ik ben het helemaal eens met je topic! Velen maken van de zaligsprekingen een bepaalde standenleer in het leven der genade. Maar tot wie sprak Christus de zaligsprekingen? Uitsluitend tot Zijn discipelen, Zijn kerk, Zijn uitverkorenen! Want Hij opgeklommen zijnde op de berg, kwamen Zijn discipelen tot Hem. En dan staat er zo treffend: "En hen (zijn discipelen) lerende:"Zalig zijn....."

[Erasmiaan]

Ik denk dat het goed is bij het lezen van de zaligsprekingen eens even de vertrouwde denkkaders los te laten en te lezen wat er staat.
Het gaat hier om de positie van Jezus' volgelingen in deze wereld. Ze worden verdrukt, ze zoeken naar vrede, ze verlangen naar gerechtigheid. In de aardse bedeling lijden ze verdrukking, maar gemeten naar de maatstaf van het koninkrijk der hemelen zullen ze beloond worden.
Dáár gaat het hier kort gezegd over.
Het gaat helemaal niet over mensen die naar Christus verlangen o.i.d. Het gaat hier over degenen die Hem toebehoren. Dus de hele discussie welke 'status' het hongeren en dorsten naar Christus heeft, is hier niet aan de orde.

Afgewezen,

Ik ben het helemaal eens met je topic! Velen maken van de zaligsprekingen een bepaalde standenleer in het leven der genade. Maar tot wie sprak Christus de zaligsprekingen? Uitsluitend tot Zijn discipelen, Zijn kerk, Zijn uitverkorenen! Want Hij opgeklommen zijnde op de berg, kwamen Zijn discipelen tot Hem. En dan staat er zo treffend: "En hen (zijn discipelen) lerende:"Zalig zijn....."

Nee hoor, hij leert de scharen. Kijk maar bij het einde van de bergrede in Mattheus 7(waar zo treffend staat):

28 En het is geschied, als Jezus deze woorden geëindigd had, dat de scharen zich ontzetten over Zijn leer;
29 Want Hij leerde hen, als macht hebbende, en niet als de Schriftgeleerden.


Ik weet helemaal niet of het over Jezus volgelingen gaat. Ik denk het niet. Het is voor een ieder bedoeld. Want die scharen waren niet allemaal waarachtige volgelingen, dat weet iedereen wel. Er staat ook aan het begin van Mattheus 5:

1 En Jezus, de schare ziende, is geklommen op een berg, en als Hij nedergezeten was, kwamen Zijn discipelen tot Hem.

Hij zag de schare en wilde hen wat zeggen. Zijn discipelen zijn zelf gekomen. Dus die "hen" aan het begin van hoofdstuk 5 zijn "de schare".

[Tiberius]

Even een vraagje tussendoor: wat vinden jullie daar "zo treffend" aan?

[Smytegelt]

Ach, klaarblijkelijk vindt de mens hier een mogelijkheid om leringen te leren die de oudvaders niet geleerd hebben.
Mijn naamgenoot ds. B. Smytegelt, Vader A Brakel, de geleerde J. Koelman, ds. W. Teelinck en ga zo maar verder, hebben het anders geleerd. Ach, waar blijven we als het erfgoed der vaderen verkwanseld wordt en de ene oudvader tegen de andere wordt uitgespeeld op punten waar zij elkaar nimmer op hebben bestreden.
Kleinen in de genaden zijn diegenen waar Gods Geest plaats maakt voor de ware Verlosser.
Dode zondaars worden gebracht op een plaats waar ze als een tollenaar om genade zullen smeken.
Och, Een ware zoeker lijkt dan aan de buitenkant wel veel op de zoeker van eigen eer en zaligheid.
De wettische bekommernis is ogenschijnlijk niet anders dan het boetvaardige berouw dat de gerechtigheid buiten zichzelf heeft leren zoeken.
Het is desondanks geen zaak van boetvaardigen buiten Jezus zaligspreken maar veelmeer troosten met Jezus aangezien er buiten Jezus geen troost te vinden is. Zie op Hem!
De ware zoeker zal zich laten gezeggen!
De valse bekommerde kan met een menselijke berekening de genade oprapen en stapt zo uit de bekommernis de vreugde in en weet het precies voor de ander.
De ware bekommerde daarentegen zal het met een geschonken geloof willen doen. Voor die bekommerden is Gods Woord nodigend en troostend. O, besef toch: De ware bekommerde weet wie Christus is en weet dat wie in Hem gevonden wordt deelt in Zijn gerechtigheid. Dat geloof dat wel toeeigent doch niet zichzelf zomaar rijk durft rekenen is twijfelmoedig, klein, zuchtend, maar waar! We verzuchten nogmaals: Veracht het kleine toch niet! Te grote schapen kunnen kleine lammetjes o zo gemakkelijk vertrappen.

[Erasmiaan]

Even een vraagje tussendoor: wat vinden jullie daar "zo treffend" aan?

Weet ik niet. Maar omdat het mij juist opviel dat Verhoeks het woord "treffend" gebruikte, gebruikte ik het ook (met een knipoog).

[Afgewezen]

Even een vraagje tussendoor: wat vinden jullie daar "zo treffend" aan?

Weet ik niet. Maar omdat het mij juist opviel dat Verhoeks het woord "treffend" gebruikte, gebruikte ik het ook (met een knipoog).

Ik denk dat je het zo moet zien: Jezus spreekt in eerste instantie Zijn discipelen aan (zie ook het Lukasevangelie), maar Hij richt Zich ook tot de daarom heen staande schare.
Het maakt voor de uitleg van de zaligsprekingen niet uit: hierin worden duidelijk de kenmerken (de hoedanigheid én de daarmee verbonden positie) van Jezus' volgelingen genoemd.

[Tiberius]

Dat moet haast wel. Want in Lukas lezen we het nog directer: "Zalig zijt gij, die nu hongert; want gij zult verzadigd worden".
In de kern spreekt Hij tot Zijn volgelingen, maar wel "ten aanhoren des volks" (Lukas 7:1).