ex-GerGem topic

[Tiberius]

Ware kerk gedachte herken ik totaal niet. Mogelijk leeft het bij een enkeling maar ik hoor breed gebeden worden voor andere kerken. Aan de interkerkelijke samenwerkingen en contacten zie je dat het bij het kerkbestuur niet leeft. Natuurlijk kan het bij leden totaal anders zijn, maar dat zou wel merkwaardig zijn.

Wees er blij om dat je dat in jouw omgeving niet herkent.

[MGG]

Ware kerk gedachte herken ik totaal niet. Mogelijk leeft het bij een enkeling maar ik hoor breed gebeden worden voor andere kerken. Aan de interkerkelijke samenwerkingen en contacten zie je dat het bij het kerkbestuur niet leeft. Natuurlijk kan het bij leden totaal anders zijn, maar dat zou wel merkwaardig zijn.

Wees er blij om dat je dat in jouw omgeving niet herkent.

Een beetje standaard dooddoener. Het is breder dan mijn omgeving. Daarom trek ik het ook breder dan alleen het gebed in onze gemeente.

[MGG]

In een ander topic wordt nog wel eens geroepen dat de doofpot ingezet moet worden. De GG staat niet bekend om een sterke gesprekscultuur, en ik kom nogal eens ex-GGers tegen die daardoor beschadigd zijn.

Hebben jullie daar ervaring mee? Maar wat ik een nog belangrijkere vraag vind: hebben we het ook kunnen vergeven?

Omdat ik de tweede vraag belangrijker vindt dan de eerste, geef ik bewust geen voorbeelden. Het is ook niet de bedoeling om gal te gaan spuwen, maar pijn mag wel gedeeld worden. Ik heb van een naast familielid mogen leren dat het delen van je pijn van een significant andere orde is dan negatief doen. Dit wil ik alvast benoemd hebben.

Het kan zijn dat er kwetsbare dingen langs komen, aan de omstanders het verzoek om kwalificaties als 'onzin' of 'framing' of 'nestbevuiling' achterwege te laten. Zelfs een mededeling als 'ik herken dit totaal niet' voegt eigenlijk niets toe. Wees voor jezelf dankbaar dat je het niet herkent, maar erken andermans ervaringen en gevoelens.

Als ik zo vrij mag zijn om een 3e vraag toe te voegen. Hoe kan de GG de gesprekscultuur die regelmatig als onvoldoende wordt ervaren verbeteren?

Zijn er kerken waar het aanzienlijk beter gaat die als voorbeeld kunnen dienen en kunnen concrete punten veranderd worden?

Zou het kunnen dat de mensen die verstrekken door de GG worden afgeschreven als gelovigen? Ik ben zelf een outsider, maar heb wel onprettige verhalen gehoord van mensen die de overstap maakten. Variërend van 'als jij door huwelijk overstapt naar CGK BhP, dan ben je niet welkom meer' tot 'met dit makkelijke geloof, ga je naar de hel'

Dat zou kunnen. Zulke bizarre uitspraken zorgen ervoor dat mensen terecht een negatief beeld bij de gesprekscultuur hebben.

[Tiberius]

Ware kerk gedachte herken ik totaal niet. Mogelijk leeft het bij een enkeling maar ik hoor breed gebeden worden voor andere kerken. Aan de interkerkelijke samenwerkingen en contacten zie je dat het bij het kerkbestuur niet leeft. Natuurlijk kan het bij leden totaal anders zijn, maar dat zou wel merkwaardig zijn.

Wees er blij om dat je dat in jouw omgeving niet herkent.

Een beetje standaard dooddoener. Het is breder dan mijn omgeving. Daarom trek ik het ook breder dan alleen het gebed in onze gemeente.

Tja, als je zelf met een dooddoener komt, kan je een dooddoener als reactie verwachten.

[MGG]

Ware kerk gedachte herken ik totaal niet. Mogelijk leeft het bij een enkeling maar ik hoor breed gebeden worden voor andere kerken. Aan de interkerkelijke samenwerkingen en contacten zie je dat het bij het kerkbestuur niet leeft. Natuurlijk kan het bij leden totaal anders zijn, maar dat zou wel merkwaardig zijn.

Wees er blij om dat je dat in jouw omgeving niet herkent.

Een beetje standaard dooddoener. Het is breder dan mijn omgeving. Daarom trek ik het ook breder dan alleen het gebed in onze gemeente.

Tja, als je zelf met een dooddoener komt, kan je een dooddoener als reactie verwachten.

Ik benoem iets breeds en vervolgens versmal jij het naar mijn omgeving, terwijl dat niet het punt was.

[HHR]

Zou het kunnen dat de mensen die verstrekken door de GG worden afgeschreven als gelovigen? Ik ben zelf een outsider, maar heb wel onprettige verhalen gehoord van mensen die de overstap maakten. Variërend van 'als jij door huwelijk overstapt naar CGK BhP, dan ben je niet welkom meer' tot 'met dit makkelijke geloof, ga je naar de hel'

Dat zou kunnen. Zulke bizarre uitspraken zorgen ervoor dat mensen terecht een negatief beeld bij de gesprekscultuur hebben.

Ik denk dat dit het beeld is bij veel vertrekkers.
Eerlijk gezegd herken ik me vooral in het beeld dat Mistig schetst. Op een enkeling na was er hartelijkheid.
Maar er zijn echt bizarre voorbeelden.

Hoorde eens dat een betrokken serieus persoon afscheid nam van de kerkenraad om over te gaan naar een andere reformatorische, bijbelgetrouwe gemeente, en dat een broeder zei: "Ik heb eens gelezen "De weg naar de hel is geplaveid met mensen die het makkelijker willen" "
In welke context het ook gebruikt werd, deze zin bleef hangen.
Dat is gewoon echt niet goed.

[Tiberius]

Wees er blij om dat je dat in jouw omgeving niet herkent.

Een beetje standaard dooddoener. Het is breder dan mijn omgeving. Daarom trek ik het ook breder dan alleen het gebed in onze gemeente.

Tja, als je zelf met een dooddoener komt, kan je een dooddoener als reactie verwachten.

Ik benoem iets breeds en vervolgens versmal jij het naar mijn omgeving, terwijl dat niet het punt was.

Ok, je meende het serieus.

Punt is, dat jouw voorbeelden juist die ware-kerk-gedachte onderstrepen.
Er is wel veel samenwerking. En in vakanties kan men zelfs enkele weken gezamenlijk kerken.
Maar verder komt het niet. En het zal nooit verder komen ook.
Je ziet dat van rechts naar links:
GGiN vindt herkenning bij een deel van de GG, maar niet bij allemaal.
GG vindt herkenning bij een deel van de CGK, maar niet bij allemaal.
CGK vindt herkenning bij een deel van de NGK, maar niet bij allemaal.
En zo zal het nog wel verder gaan; dat ligt buiten mijn beeld.

Wanneer iemand van de GGiN naar de GG gaat, krijgt hij te horen dat hij de ware kerk verlaat, omdat hij zich onder een algemeneverzoeningsleer stelt.
Wanneer iemand van de GG naar de CGK gaat, idem, omdat hij naar een drieverbondenleer gaat.
En dat zijn geen bizarre uitspraken van een enkeling, maar van ambtsdragers.
Uiteraard (lang) niet allemaal, daarom typte ik ook 'hoe dieper de ware-kerk-gedachte geworteld is, enz. '.

[refo]

En dat samenwerken benadrukt de verschillen alleen maar. Anders zou je het niet hoeven te benoemen.
In toogdagen moet er van elk kerkverband een spreker zijn.
In besturen moeten de verhoudingen wel in evenwicht blijven (gergemmer eruit? gergemmer erin)

[Bobber]

Een beetje standaard dooddoener. Het is breder dan mijn omgeving. Daarom trek ik het ook breder dan alleen het gebed in onze gemeente.

Tja, als je zelf met een dooddoener komt, kan je een dooddoener als reactie verwachten.

Ik benoem iets breeds en vervolgens versmal jij het naar mijn omgeving, terwijl dat niet het punt was.

Ok, je meende het serieus.

Punt is, dat jouw voorbeelden juist die ware-kerk-gedachte onderstrepen.
Er is wel veel samenwerking. En in vakanties kan men zelfs enkele weken gezamenlijk kerken.
Maar verder komt het niet. En het zal nooit verder komen ook.
Je ziet dat van rechts naar links:
GGiN vindt herkenning bij een deel van de GG, maar niet bij allemaal.
GG vindt herkenning bij een deel van de CGK, maar niet bij allemaal.
CGK vindt herkenning bij een deel van de NGK, maar niet bij allemaal.
En zo zal het nog wel verder gaan; dat ligt buiten mijn beeld.

Wanneer iemand van de GGiN naar de GG gaat, krijgt hij te horen dat hij de ware kerk verlaat, omdat hij zich onder een algemeneverzoeningsleer stelt.
Wanneer iemand van de GG naar de CGK gaat, idem, omdat hij naar een drieverbondenleer gaat.
En dat zijn geen bizarre uitspraken van een enkeling, maar van ambtsdragers.
Uiteraard (lang) niet allemaal, daarom typte ik ook 'hoe dieper de ware-kerk-gedachte geworteld is, enz. '.

Ik ben afgelopen jaren bij verschillende gesprekken geweest als iemand van GGiN naar GG gaat maar dat wordt absoluut niet gezegd.

[MGG]

En dat samenwerken benadrukt de verschillen alleen maar. Anders zou je het niet hoeven te benoemen.
In toogdagen moet er van elk kerkverband een spreker zijn.
In besturen moeten de verhoudingen wel in evenwicht blijven (gergemmer eruit? gergemmer erin)

Dat laatste vind ik juist mooi. In plaats van dat de GG en andere kerken met een relatief grote achterban plekken naar ratio van de achterban opeisen, zijn zij inschikkelijk.

[Tiberius]

Tja, als je zelf met een dooddoener komt, kan je een dooddoener als reactie verwachten.

Ik benoem iets breeds en vervolgens versmal jij het naar mijn omgeving, terwijl dat niet het punt was.

Ok, je meende het serieus.

Punt is, dat jouw voorbeelden juist die ware-kerk-gedachte onderstrepen.
Er is wel veel samenwerking. En in vakanties kan men zelfs enkele weken gezamenlijk kerken.
Maar verder komt het niet. En het zal nooit verder komen ook.
Je ziet dat van rechts naar links:
GGiN vindt herkenning bij een deel van de GG, maar niet bij allemaal.
GG vindt herkenning bij een deel van de CGK, maar niet bij allemaal.
CGK vindt herkenning bij een deel van de NGK, maar niet bij allemaal.
En zo zal het nog wel verder gaan; dat ligt buiten mijn beeld.

Wanneer iemand van de GGiN naar de GG gaat, krijgt hij te horen dat hij de ware kerk verlaat, omdat hij zich onder een algemeneverzoeningsleer stelt.
Wanneer iemand van de GG naar de CGK gaat, idem, omdat hij naar een drieverbondenleer gaat.
En dat zijn geen bizarre uitspraken van een enkeling, maar van ambtsdragers.
Uiteraard (lang) niet allemaal, daarom typte ik ook 'hoe dieper de ware-kerk-gedachte geworteld is, enz. '.

Ik ben afgelopen jaren bij verschillende gesprekken geweest als iemand van GGiN naar GG gaat maar dat wordt absoluut niet gezegd.

De laatste keer dat ik het hoorde, is inderdaad al weer zo'n 4 á 5 jaar geleden.
Lees trouwens ook mijn laatste zin.

[Ambtenaar]

Hoorde eens dat een betrokken serieus persoon afscheid nam van de kerkenraad om over te gaan naar een andere reformatorische, bijbelgetrouwe gemeente, en dat een broeder zei: "Ik heb eens gelezen "De weg naar de hel is geplaveid met mensen die het makkelijker willen" "
In welke context het ook gebruikt werd, deze zin bleef hangen.
Dat is gewoon echt niet goed.

Om ambtsdrager te zijn is meer nodig dan een zwart pak en scheiding in het haar. Het gaat er ook om dat je met mensen kunt omgaan en het goede kunt zeggen op het juiste moment.

Als oudere puber stelde ik, tot enige ergernis van mijn vader, wel eens vragen aan bezoekende kerkenraadsleden waarvan ik wist dat ze niet het vermogen hadden die te beantwoorden. Dan ben je dus ongeschikt om huisbezoek af te leggen. En dan moet je dat ook niet doen. Doe waar je goed in bent, en een kerkenraad moet zo volwassen zijn ook naar kwaliteit te kijken bij selectie van kandidaten.

[pierre27]

Hoorde eens dat een betrokken serieus persoon afscheid nam van de kerkenraad om over te gaan naar een andere reformatorische, bijbelgetrouwe gemeente, en dat een broeder zei: "Ik heb eens gelezen "De weg naar de hel is geplaveid met mensen die het makkelijker willen" "
In welke context het ook gebruikt werd, deze zin bleef hangen.
Dat is gewoon echt niet goed.

Om ambtsdrager te zijn is meer nodig dan een zwart pak en scheiding in het haar. Het gaat er ook om dat je met mensen kunt omgaan en het goede kunt zeggen op het juiste moment.

Als oudere puber stelde ik, tot enige ergernis van mijn vader, wel eens vragen aan bezoekende kerkenraadsleden waarvan ik wist dat ze niet het vermogen hadden die te beantwoorden. Dan ben je dus ongeschikt om huisbezoek af te leggen. En dan moet je dat ook niet doen. Doe waar je goed in bent, en een kerkenraad moet zo volwassen zijn ook naar kwaliteit te kijken bij selectie van kandidaten.

Ik weet niet of je dan ongeschikt bent voor huisbezoeken, wellicht was het beter geweest dat je vader je vermanend aansprak. Ik denk nu aan het voorwoord in het catechisatieboekje van Hellenbroek, hier staat een mooie luisterhouding voor (oudere) puber en volwassene beschreven. Natuurlijk ook toepasbaar bij een huisbezoek:)

Geliefde leerling
I
Gelijk uw gehele godsdienst geestelijk moet zijn, zo ook dit uw heilzaam
werk van catechiseren, waarvan, omdat het van velen zeer geesteloos
geschiedt, wij gewenst hebben u, geliefde leerling, een kleine schets
voor te schrijven, biddende dat de Heere u wil doen begrijpen, begeren
en betrachten, hoe gij u Gode betamelijk hebt te gedragen, vóór, ónder
en na de catechisatie.

II.
Vooraf dient uw oogmerk zuiver te zijn, om God te leren kennen, te
gehoorzamen en te verheerlijken; uw evenmens te stichten, en uw eigen
zaligheid, (die wij wensen dat gij moogt te verwachten hebben) te bevorderen. Laat de gestalte uws harten nederig zijn, en zoek overtuigd te
worden van uw eigen natuurlijke onkunde en onbekwaamheid in het
geestelijke. Laat hierover een heilige schaamte en ware begeerte in u
zijn, om daarvan verlost, en den beelde Gods in ware wijsheid gelijkvormig te worden.
Onderwerp u tot dat einde aan dit middel van onderwijs, en aan het
goedvinden van de Leraar, om u over te geven aan zijn orde en zijn
bestuur, hetwelk de leerling hierin immer heeft te gehoorzamen, volgens
Hebr. XIII : 17: Zijt uw voorgangeren gehoorzaam, en zijt ze onderdanig. En dat wilde Jezus zelf dat geschieden zou omtrent de Farizeeën en
Schriftgeleerden, Matth. XXIII : 3: Daarom, al wat zij u zeggen, dat gij
houden zult, houdt dat en doet het.

III.
Voorts hebt gij u op verscheidene wijzen te bereiden.
Vooral wend u met den gebede tot God en in uw gebed zullen dit de
geschikste begeerten zijn: dat de Heere u geve, behalve de voorgemelde
zaken, een opgehelderd verstand om de zaken te begrijpen, een geheiligd
oordeel om die te waarderen, een sterk geheugen om dit te onthouden,
een onvermoeide lust om u zelven te bevlijtigen en aan te houden in het
oefenen, een onverdeelde aandacht om de vragen en antwoorden te kun
nen verstaan, een vaardige tong met verdere bekwaamheid; om de zaken
naar waarheid en waarde te kunnen uitdrukken: benevens de inleiding
van des Heeren Geest, om de zaken in haar dierbaarheid en luister te
begrijpen, en eindelijk dat de Heere naar de aard der zaken uw hart
bewege en bewerke.
Zoek dit kort, volledig onderwijs-boekje als uw A B van buiten te leren,
hetwelk u daarna zal kunnen dienen als het A B om verder te leren.
Zoek ook de nodige Bijbelplaatsen vast en vaardig van buiten te kennen.
Gewen u in uw voorbereiding een onderscheidene bevatting in uw verstand en geheugen te hebben van de zaken, waarover gij nu antwoorden
zult; en blijf tot dit einde bij iedere zaak wat staan. Maak het uw gewoonte die te overdenken, opdat als gij in de catechisatie komt, gij
moogt weten wat gij al, en wat gij niet verstaat, en waaromtrent gij ook
bijzonder acht hebt te geven. Zo zult gij ook tonen, dat gij het niet als
een papegaai hebt geleerd en opzegt.
Die wat gevorderd is, leze een ander boek over die stof. Maar houd bij
het lezen van andere boeken deze regel, dat gij niet vele boeken, maar
één Boek veelmalen leest. Dus bereid zijnde, ga uit met een afhankelijk
hart en zoek tot dat einde u zelven gedurig levendig te herinneren, dat gij
zonder des Heeren bijstand niet zult kunnen tot enig werk of woord
bekwaam zijn; maar dat gij door dezelve alle vereiste hoedanigheden en
vruchten zult genieten.

IV.
Ga dus, wachtende op des Heeren heil, naar de plaats waar gij zult antwoorden, met een gemoed, dat begerig en volvaardig is om in de tegenwoordigheid van God rekenschap en belijdenis te doen van de kennis,
die de Heere in u gelegd heeft, ja, om daarin door dit middel toe te
nemen en geheiligd te worden.
Daar zittende, laten zedigheid en deftigheid zodanig in uw gehele gedrag
vertoond worden, dat ieder zie, dat het gewicht van de Drieënige God en
Zijn grote waarheden op uw ziel weegt.
En bied dan uw ziel en uw lichaam de Heere aan, met begeerte en overtuiging, dat gij wenst, dat de Heere die nu zo gebruike, bewerke,
vervul- le en besture, als Hem meest heerlijk en u zalig zijn kan.

V.
Wacht u de Leraar in de rede te vallen, hem tegen te spreken of strikvragen voor te leggen; opdat gij niet toont hem te willen beschamen, of
door uw waanwijsheid zijn persoon en zijn dienst in kleinachting te
brengen.
Maar zoek aandachtig op zijn vragen te letten, en die te verstaan. Als hij
uitgevraagd heeft, antwoord dan. Maar zodra de Leraar weder begint,
moet de leerling zwijgen, en niet met de Leraar voortspreken.
Wat aangaat de manier van spreken, daarin hebt gij u te wachten voor
gemaaktheid en mompelen binnensmonds, en voor los en ras heenrabbelen, maar integendeel te zorgen, dat men spreke met een verheven, klare
stem, zodat niet alleen de spreker en de Leraar, maar de gehele gemeente
verstaan kan; ieder zoals het hem natuurlijk is, doch eerbiedig, langzaam
en deftig, naar de aard en het gewicht der zaken.

VI.
Dit zo in het gemeen zijnde hebben wij nader aan te merken hoe gij u
zelven in verscheidene gevallen hebt te gedragen, en daarin, als gij zelf
gevraagd wordt en God u geeft te antwoorden, erken dan, dat het van de
Heere is, dank Hem daarvoor met nederigheid. Maar als gij niet wèl antwoordt, word dan niet moedeloos; en neem niet voor, op te houden van
meer te catechiseren. Maar denk dat gij daar zit, niet als een, die alles
weet, maar als een leerling, die alles wenst te leren. Zwijg dan ook niet
stil, want dat neemt de tijd weg, het maakt de Leraar verlegen, en het
schijnt de vragen enigszins te minachten. Maar zeg dan, of dat gij 't niet
weet of hetgeen ge meent te weten, en toon uw begeerte om het van de
leraar te horen. Omtrent God, erken uw onkunde en verplichting om het
te moeten weten. Bid om vergeving van de zonde van onkunde en vermeerdering van de ware wijsheid.
Wek tot dat einde uw hart wederom op tot leerzaamheid: zoek te verstaan hetgeen de Leraar tot verklaring zegt, dank de Heere voor Zijn
goedheid, dat Die u zulk een Leraar gezonden heeft, door wie Hij u
belieft te leren, wat gij niet weet, en nochtans noodzakelijk moet weten,
en zoek u in het toekomstige nader en beter te bereiden.

VII.
Als anderen gevraagd wordt, houd u dan niet op met te denken, wat zal
mij gevraagd worden; maar wat zou ik daarop antwoorden, en zoek te
verstaan, wat tot verklaring daarvan gezegd wordt. Als anderen het
weten, benijd hen niet, maar dank de Heere voor de gaven en de wijsheid
in hen gelegd, en bid om hun gelijk te mogen zijn.
Als zij het niet weten, zo veracht of bespot hen niet, en verblijd of
verhef u zelven niet, opdat ook de Heere u niet verstomme of verdwaze
als gij zult antwoorden.
Maar bid voor hen, dat God hun meerder licht, lust, geheugen, vrijmoedigheid en bekwaamheid geve, en zoveel in u is, wek hen daartoe op en
moedig hen aan.

VIII.
Eindelijk de catechisatie gedaan zijnde, moet ook hier uw einde het werk
kronen.
Laten hoogmoed en ijdelheid van u geweerd zijn. Het is zo onbetamelijk,
dat men, alsof men van een ijdele plaats kwam, aanstonds met lachen of
schertsen zich ophoudt, en zo lachende en schertsende, zich verheffende
of anderen verachtende, herhaalt wat men zelf of wat anderen geweten
of niet geweten hebben en daarvan onbetamelijk spreekt; zodat men zijn
eigen dwaasheid toont en een ander zijn vrijmoedigheid beneemt. Maar
laten integendeel deftigheid en zedigheid uw sieraden zijn.
Ga alleen of met elkander naar uw huizen, overleg daar de verhandelde
zaken, onderzoek als in de tegenwoordigheid Gods, welk voordeel gij
daar behaald hebt, hoe het aan uw ziel geheiligd is, en hoe gij u onder
het catechiseren gedragen hebt. Wees nooit tevreden, dat uw oren alleen
gehoord hebben, maar sta er naar, de zaken in het hart te ondervinden.
Dank God voor datgene, wat gij hebt mogen horen en spreken, zoek het
in uw hart en uw geheugen, ja zelfs op papier te bewaren, om daarvan
gebruik te maken, als het nodig zal zijn.
Bid daartoe God om Zijn bewarende en indachtigmakende Geest.

IX.
En bovenal is uw plicht te tonen, dat die waarheden, die gij beleden hebt,
niet bestaan in woorden, maar in kracht. En zulks door een heilige wandel, dewijl het een leer is die tot godzaligheid leidt.
Spreek daar niet alleen van in de catechisatie, maar laat hart en mond
vervuld zijn, om daarvan ook buiten dezelfde bij allerlei gelegenheden te
spreken, zoek anderen tot een voorbeeld te zijn in lering, bestraffing,
bestiering, vertroosting en heiligmaking.
Ziedaar, geliefde leerling! een klein stukje der zaken, die gij omtrent uw
catechiseren hebt te betrachten. God wil u bekwaam maken om het dus
te mogen betrachten. Gode tot heerlijkheid, zijn gemeente tot sieraad, uw
evenmens tot stichting en uzelven tot zaligheid!

[Hendrien]

Hoorde eens dat een betrokken serieus persoon afscheid nam van de kerkenraad om over te gaan naar een andere reformatorische, bijbelgetrouwe gemeente, en dat een broeder zei: "Ik heb eens gelezen "De weg naar de hel is geplaveid met mensen die het makkelijker willen" "
In welke context het ook gebruikt werd, deze zin bleef hangen.
Dat is gewoon echt niet goed.

Om ambtsdrager te zijn is meer nodig dan een zwart pak en scheiding in het haar. Het gaat er ook om dat je met mensen kunt omgaan en het goede kunt zeggen op het juiste moment.

Als oudere puber stelde ik, tot enige ergernis van mijn vader, wel eens vragen aan bezoekende kerkenraadsleden waarvan ik wist dat ze niet het vermogen hadden die te beantwoorden. Dan ben je dus ongeschikt om huisbezoek af te leggen. En dan moet je dat ook niet doen. Doe waar je goed in bent, en een kerkenraad moet zo volwassen zijn ook naar kwaliteit te kijken bij selectie van kandidaten.

Ik weet niet of je dan ongeschikt bent voor huisbezoeken, wellicht was het beter geweest dat je vader je vermanend aansprak. Ik denk nu aan het voorwoord in het catechisatieboekje van Hellenbroek, hier staat een mooie luisterhouding voor (oudere) puber en volwassene beschreven. Natuurlijk ook toepasbaar bij een huisbezoek:)

Geliefde leerling
I
Gelijk uw gehele godsdienst geestelijk moet zijn, zo ook dit uw heilzaam
werk van catechiseren, waarvan, omdat het van velen zeer geesteloos
geschiedt, wij gewenst hebben u, geliefde leerling, een kleine schets
voor te schrijven, biddende dat de Heere u wil doen begrijpen, begeren
en betrachten, hoe gij u Gode betamelijk hebt te gedragen, vóór, ónder
en na de catechisatie.

II.
Vooraf dient uw oogmerk zuiver te zijn, om God te leren kennen, te
gehoorzamen en te verheerlijken; uw evenmens te stichten, en uw eigen
zaligheid, (die wij wensen dat gij moogt te verwachten hebben) te bevorderen. Laat de gestalte uws harten nederig zijn, en zoek overtuigd te
worden van uw eigen natuurlijke onkunde en onbekwaamheid in het
geestelijke. Laat hierover een heilige schaamte en ware begeerte in u
zijn, om daarvan verlost, en den beelde Gods in ware wijsheid gelijkvormig te worden.
Onderwerp u tot dat einde aan dit middel van onderwijs, en aan het
goedvinden van de Leraar, om u over te geven aan zijn orde en zijn
bestuur, hetwelk de leerling hierin immer heeft te gehoorzamen, volgens
Hebr. XIII : 17: Zijt uw voorgangeren gehoorzaam, en zijt ze onderdanig. En dat wilde Jezus zelf dat geschieden zou omtrent de Farizeeën en
Schriftgeleerden, Matth. XXIII : 3: Daarom, al wat zij u zeggen, dat gij
houden zult, houdt dat en doet het.

III.
Voorts hebt gij u op verscheidene wijzen te bereiden.
Vooral wend u met den gebede tot God en in uw gebed zullen dit de
geschikste begeerten zijn: dat de Heere u geve, behalve de voorgemelde
zaken, een opgehelderd verstand om de zaken te begrijpen, een geheiligd
oordeel om die te waarderen, een sterk geheugen om dit te onthouden,
een onvermoeide lust om u zelven te bevlijtigen en aan te houden in het
oefenen, een onverdeelde aandacht om de vragen en antwoorden te kun
nen verstaan, een vaardige tong met verdere bekwaamheid; om de zaken
naar waarheid en waarde te kunnen uitdrukken: benevens de inleiding
van des Heeren Geest, om de zaken in haar dierbaarheid en luister te
begrijpen, en eindelijk dat de Heere naar de aard der zaken uw hart
bewege en bewerke.
Zoek dit kort, volledig onderwijs-boekje als uw A B van buiten te leren,
hetwelk u daarna zal kunnen dienen als het A B om verder te leren.
Zoek ook de nodige Bijbelplaatsen vast en vaardig van buiten te kennen.
Gewen u in uw voorbereiding een onderscheidene bevatting in uw verstand en geheugen te hebben van de zaken, waarover gij nu antwoorden
zult; en blijf tot dit einde bij iedere zaak wat staan. Maak het uw gewoonte die te overdenken, opdat als gij in de catechisatie komt, gij
moogt weten wat gij al, en wat gij niet verstaat, en waaromtrent gij ook
bijzonder acht hebt te geven. Zo zult gij ook tonen, dat gij het niet als
een papegaai hebt geleerd en opzegt.
Die wat gevorderd is, leze een ander boek over die stof. Maar houd bij
het lezen van andere boeken deze regel, dat gij niet vele boeken, maar
één Boek veelmalen leest. Dus bereid zijnde, ga uit met een afhankelijk
hart en zoek tot dat einde u zelven gedurig levendig te herinneren, dat gij
zonder des Heeren bijstand niet zult kunnen tot enig werk of woord
bekwaam zijn; maar dat gij door dezelve alle vereiste hoedanigheden en
vruchten zult genieten.

IV.
Ga dus, wachtende op des Heeren heil, naar de plaats waar gij zult antwoorden, met een gemoed, dat begerig en volvaardig is om in de tegenwoordigheid van God rekenschap en belijdenis te doen van de kennis,
die de Heere in u gelegd heeft, ja, om daarin door dit middel toe te
nemen en geheiligd te worden.
Daar zittende, laten zedigheid en deftigheid zodanig in uw gehele gedrag
vertoond worden, dat ieder zie, dat het gewicht van de Drieënige God en
Zijn grote waarheden op uw ziel weegt.
En bied dan uw ziel en uw lichaam de Heere aan, met begeerte en overtuiging, dat gij wenst, dat de Heere die nu zo gebruike, bewerke,
vervul- le en besture, als Hem meest heerlijk en u zalig zijn kan.

V.
Wacht u de Leraar in de rede te vallen, hem tegen te spreken of strikvragen voor te leggen; opdat gij niet toont hem te willen beschamen, of
door uw waanwijsheid zijn persoon en zijn dienst in kleinachting te
brengen.
Maar zoek aandachtig op zijn vragen te letten, en die te verstaan. Als hij
uitgevraagd heeft, antwoord dan. Maar zodra de Leraar weder begint,
moet de leerling zwijgen, en niet met de Leraar voortspreken.
Wat aangaat de manier van spreken, daarin hebt gij u te wachten voor
gemaaktheid en mompelen binnensmonds, en voor los en ras heenrabbelen, maar integendeel te zorgen, dat men spreke met een verheven, klare
stem, zodat niet alleen de spreker en de Leraar, maar de gehele gemeente
verstaan kan; ieder zoals het hem natuurlijk is, doch eerbiedig, langzaam
en deftig, naar de aard en het gewicht der zaken.

VI.
Dit zo in het gemeen zijnde hebben wij nader aan te merken hoe gij u
zelven in verscheidene gevallen hebt te gedragen, en daarin, als gij zelf
gevraagd wordt en God u geeft te antwoorden, erken dan, dat het van de
Heere is, dank Hem daarvoor met nederigheid. Maar als gij niet wèl antwoordt, word dan niet moedeloos; en neem niet voor, op te houden van
meer te catechiseren. Maar denk dat gij daar zit, niet als een, die alles
weet, maar als een leerling, die alles wenst te leren. Zwijg dan ook niet
stil, want dat neemt de tijd weg, het maakt de Leraar verlegen, en het
schijnt de vragen enigszins te minachten. Maar zeg dan, of dat gij 't niet
weet of hetgeen ge meent te weten, en toon uw begeerte om het van de
leraar te horen. Omtrent God, erken uw onkunde en verplichting om het
te moeten weten. Bid om vergeving van de zonde van onkunde en vermeerdering van de ware wijsheid.
Wek tot dat einde uw hart wederom op tot leerzaamheid: zoek te verstaan hetgeen de Leraar tot verklaring zegt, dank de Heere voor Zijn
goedheid, dat Die u zulk een Leraar gezonden heeft, door wie Hij u
belieft te leren, wat gij niet weet, en nochtans noodzakelijk moet weten,
en zoek u in het toekomstige nader en beter te bereiden.

VII.
Als anderen gevraagd wordt, houd u dan niet op met te denken, wat zal
mij gevraagd worden; maar wat zou ik daarop antwoorden, en zoek te
verstaan, wat tot verklaring daarvan gezegd wordt. Als anderen het
weten, benijd hen niet, maar dank de Heere voor de gaven en de wijsheid
in hen gelegd, en bid om hun gelijk te mogen zijn.
Als zij het niet weten, zo veracht of bespot hen niet, en verblijd of
verhef u zelven niet, opdat ook de Heere u niet verstomme of verdwaze
als gij zult antwoorden.
Maar bid voor hen, dat God hun meerder licht, lust, geheugen, vrijmoedigheid en bekwaamheid geve, en zoveel in u is, wek hen daartoe op en
moedig hen aan.

VIII.
Eindelijk de catechisatie gedaan zijnde, moet ook hier uw einde het werk
kronen.
Laten hoogmoed en ijdelheid van u geweerd zijn. Het is zo onbetamelijk,
dat men, alsof men van een ijdele plaats kwam, aanstonds met lachen of
schertsen zich ophoudt, en zo lachende en schertsende, zich verheffende
of anderen verachtende, herhaalt wat men zelf of wat anderen geweten
of niet geweten hebben en daarvan onbetamelijk spreekt; zodat men zijn
eigen dwaasheid toont en een ander zijn vrijmoedigheid beneemt. Maar
laten integendeel deftigheid en zedigheid uw sieraden zijn.
Ga alleen of met elkander naar uw huizen, overleg daar de verhandelde
zaken, onderzoek als in de tegenwoordigheid Gods, welk voordeel gij
daar behaald hebt, hoe het aan uw ziel geheiligd is, en hoe gij u onder
het catechiseren gedragen hebt. Wees nooit tevreden, dat uw oren alleen
gehoord hebben, maar sta er naar, de zaken in het hart te ondervinden.
Dank God voor datgene, wat gij hebt mogen horen en spreken, zoek het
in uw hart en uw geheugen, ja zelfs op papier te bewaren, om daarvan
gebruik te maken, als het nodig zal zijn.
Bid daartoe God om Zijn bewarende en indachtigmakende Geest.

IX.
En bovenal is uw plicht te tonen, dat die waarheden, die gij beleden hebt,
niet bestaan in woorden, maar in kracht. En zulks door een heilige wandel, dewijl het een leer is die tot godzaligheid leidt.
Spreek daar niet alleen van in de catechisatie, maar laat hart en mond
vervuld zijn, om daarvan ook buiten dezelfde bij allerlei gelegenheden te
spreken, zoek anderen tot een voorbeeld te zijn in lering, bestraffing,
bestiering, vertroosting en heiligmaking.
Ziedaar, geliefde leerling! een klein stukje der zaken, die gij omtrent uw
catechiseren hebt te betrachten. God wil u bekwaam maken om het dus
te mogen betrachten. Gode tot heerlijkheid, zijn gemeente tot sieraad, uw
evenmens tot stichting en uzelven tot zaligheid!

Nou dan waren wij vroeger echt model catechisanten! Ik kan me herinneren dat er in de 10 jaar dat ik catechisatie heb gehad er maar 1 vraag gesteld is….

[Bobber]

Het lijkt me juist wel goed om vragen te stellen. Dat hoort bij de leeftijd.
Het is alleen op welke manier.