Herman schreef:Je weet toch 9 maanden lang dat het kind eraan zit te komen? En dat je het dan aansluitend wenst te dopen?

Echt mannenpraat...

liz boer schreef:

Herman schreef:Je weet toch 9 maanden lang dat het kind eraan zit te komen? En dat je het dan aansluitend wenst te dopen?

Echt mannenpraat...

Klopt. Dat doe ik dan samen met mijn vrouw.

Herman schreef:

liz boer schreef:

Herman schreef:Je weet toch 9 maanden lang dat het kind eraan zit te komen? En dat je het dan aansluitend wenst te dopen?

Echt mannenpraat...

Klopt. Dat doe ik dan samen met mijn vrouw.

liz boer schreef:

eilander schreef:

liz boer schreef:

AnJa schreef:Dat begrijp ik uiteraard.
Maar ik blijf ik het een moeilijk punt vinden.
Ik las eens van McCheyne dat hij een kindje niet doopte, tenzij tenminste 1 van de ouders kon belijden het eigendom van Christus te zijn.

Dat is toch de rechte weg, anders wordt het toch uit gewoonte of bijgelovigheid...

Nee, dat is niet de rechte weg. Dan doop je kinderen vanwege het geloof van één van de ouders. En waarom dan maar één trouwens?? Wat natuurlijk niet wil zeggen dat de ouders zomaar gerust mogen voortleven natuurlijk.

Wat houdt de doop dan in? Als beide ouders niet geloven, een meineed doen en voortleven...

Ik weet het niet @Eilander waarom 'maar' één ouder.
Zou het niet zo kunnen zijn dat McCheyne wilde dat hij die ouders juist uit wilde drijven tot Christus?
En als er dan 'maar' 1 ouder is die tot de kennis van Christus komt, dan kan hij/zij beloven het kind op te voeden naar de leer die naar de godzaligheid is.
Hoe kunnen we het aan God beloven, terwijl we er geen kennis aan hebben?
Dan blijft het niet meer dan een wens ...

Mara schreef:

Ambtenaar schreef: Okay helder. Ik kan me voorstellen dat je je dan overdonderd voelt. Wij waren 10 jaar ouder toen onze eerste geboren werd. Bij ons is het gewoon in overleg gegaan met de predikant.

Als kraamvrouw, hoogopgeleid of niet, 20, 30 of 40, ben je toch wat labieler. Daar zorgen de hormonen nu eenmaal voor.
Ik zie soms dat er al na 3 weken gedoopt wordt, persoonlijk vind ik dat veel te snel, zeker als het een zware bevalling is geweest.

Vroeger deden ze dat binnen een week. Dan was de moeder er niet bij.
Maar goed, we dwalen nu wat af.

Herman schreef:

liz boer schreef:

Herman schreef:Je weet toch 9 maanden lang dat het kind eraan zit te komen? En dat je het dan aansluitend wenst te dopen?

Echt mannenpraat...

Klopt. Dat doe ik dan samen met mijn vrouw.

Herman schreef:Je weet toch 9 maanden lang dat het kind eraan zit te komen? En dat je het dan aansluitend wenst te dopen?

Tuurlijk joh en het verloopt altijd hetzelfde.
Dus waarom in de 8e week niet alvast een plekje reserveren.

eilander schreef:Vroeger deden ze dat binnen een week. Dan was de moeder er niet bij.

Maar vroeger verliep alles rondom bevalling en kraambed heel anders dan nu. Mannen waren dan maar bijzaak en het was een vrouwenaangelegenheid.
Maar de vrouw hoefde dan geen ja te zeggen begrijp ik?
En als de man dan een heiden was, kon de moeder dan toch het kind laten dopen?

Mara schreef:

Herman schreef:Je weet toch 9 maanden lang dat het kind eraan zit te komen? En dat je het dan aansluitend wenst te dopen?

Tuurlijk joh en het verloopt altijd hetzelfde.
Dus waarom in de 8e week niet alvast een plekje reserveren.

Inderdaad :-)

Maar we voeren een principiële discussie over de kinderdoop en blijkbaar kan je dus als moeder net na de bevalling emotioneel niet aan toe zijn om daar over na te denken.

Dat is toch van een geheel andere orde dan de kwestie of je voorstander of tegenstander van de kinderdoop bent?

Herman schreef:

Mara schreef:

Herman schreef:Je weet toch 9 maanden lang dat het kind eraan zit te komen? En dat je het dan aansluitend wenst te dopen?

Tuurlijk joh en het verloopt altijd hetzelfde.
Dus waarom in de 8e week niet alvast een plekje reserveren.

Inderdaad :-)

Maar we voeren een principiële discussie over de kinderdoop en blijkbaar kan je dus als moeder net na de bevalling emotioneel niet aan toe zijn om daar over na te denken.

Er is zoiets als hart en verstand. Natuurlijk weet je dat de doop eraan komt. Maar het ging in de discussie over de druk die uitgeoefend werd (of wordt).
Daardoor voelt het als een automatisme.
Dat is wat Liz en ik bedoelden.

Herman schreef:Dat is toch van een geheel andere orde dan de kwestie of je voorstander of tegenstander van de kinderdoop bent?

Als je in een bepaald kerkverband zit, waar de kinderdoop algemeen is, kun je als individu heel moeilijk weigeren.
Dan moet je overgaan naar een kerk waarin het kind opgedragen wordt en het later zelf kan kiezen.

Herman schreef:

Mara schreef:

Herman schreef:Je weet toch 9 maanden lang dat het kind eraan zit te komen? En dat je het dan aansluitend wenst te dopen?

Tuurlijk joh en het verloopt altijd hetzelfde.
Dus waarom in de 8e week niet alvast een plekje reserveren.

Inderdaad :-)

Maar we voeren een principiële discussie over de kinderdoop en blijkbaar kan je dus als moeder net na de bevalling emotioneel niet aan toe zijn om daar over na te denken.

Dat is toch van een geheel andere orde dan de kwestie of je voorstander of tegenstander van de kinderdoop bent?

Het gaat helemaal niet over voor of tegen de kinderdoop.

J.C. Philpot schreef:

Luther schreef:De kerk heeft altijd in liefde aanvaard wat de mond belijdt, en wat de levenswandel niet weerspreekt.
Dat geldt voor het beantwoorden van de belijdenisvragen, maar ook van de doopvragen. De kerk oordeelt niet over het hart.

Dat ben ik met je eens. Dat is ook hoe het naar mijn overtuiging hoort.

Echter is er ook een praktijk binnengesloten om ja te zeggen op de vragen, terwijl men de betekenis hiervan niet met de mond beleid als hierop word doorgevraagd. En dat is het pijnpunt wat sommigen hier constateren.

Ik neem aan dat je bedoelt dat het een knelpunt is als men iets met de mond belijdt, terwijl bij doorvragen dat geen hartezaak is.
Dat is inderdaad ernstig. Maar dat is geen reden om het goede gebruik op te heffen.

En @lizboer... ik vraag me af, of dit op deze wijze nu nog zo gaat. Wat ik merk is dat jongeren op dit moment heel bewust belijdenis doen (of niet doen), ook als ze geen geloofszekerheid hebben voor zichzelf. Dat geldt ook voor jonge doopouders. De situatie die je beschrijft is niet zoals het zou moeten gaan.

Mara schreef:

Ambtenaar schreef: Okay helder. Ik kan me voorstellen dat je je dan overdonderd voelt. Wij waren 10 jaar ouder toen onze eerste geboren werd. Bij ons is het gewoon in overleg gegaan met de predikant.

Als kraamvrouw, hoogopgeleid of niet, 20, 30 of 40, ben je toch wat labieler. Daar zorgen de hormonen nu eenmaal voor.
Ik zie soms dat er al na 3 weken gedoopt wordt, persoonlijk vind ik dat veel te snel, zeker als het een zware bevalling is geweest.

Dat kun je nooit zo op deze manier voor een ander invullen. Bij twee van onze kinderen was de doop ook binnen drie weken. En nee, mijn vrouw stond daar niet als een labiele, ingestorte vrouw.

Valcke schreef:

Isala schreef:

Valcke schreef:de woorden 'u komt de belofte toe en uw kinderen' is de toezegging van de verbondsbelofte. En dit is niet anders dan Gen. 17:7: 'ik ben uw God en de God van uw zaad',

Handelingen 2:
38 En Petrus zei tegen hen: Bekeer u en laat ieder van u gedoopt worden in de Naam van Jezus Christus, tot vergeving van de zonden; en u zult de gave van de Heilige Geest ontvangen.
39 Want voor u is de belofte en voor uw kinderen en voor allen die veraf zijn, zovelen als de Heere, onze God, ertoe roepen zal

Handelingen 2 vers 38 gaat over de gave van de Heilige Geest, die ontvangen wordt bij de vergeving van zonden, (en waarop de doop volgt).
Vers 39 begint met het woordje 'want', en legt daarmee vers 38 uit: Die gave (van de Heilige Geest) is voor de Joden en hun kinderen, maar ook voor de heidenen (die veraf zijn). Dit verklaart ook de verwijstekst die er bij staat. (Joel 2 vers 28)
Zovelen als de Heere er toe roepen zal.
En zoals vers 38 zegt: die gave kan alleen ontvangen worden bij de vergeving van zonden. Dat is dus niet collectief, maar persoonlijk.

Het is dus niet de toezegging van de verbondsbelofte, maar de toezegging van de belofte dat men de Heilige Geest ontvangen zal bij de vergeving van zonden.
(Jood en heiden)

Deze exegese is te smal:
- Vers 39 geeft de reden of grond voor geheel vers 38 en niet alleen voor het laatste stukje van vers 38.
- Bovendien moet het 'u komt de belofte toe' wel degelijk gelezen worden in het licht van het verbond en Genesis 17:7 dat hetzelfde zegt. Hierop baseert Petrus zijn woorden. Deze belofte mag niet versmald worden tot de belofte van de gave van de Heilige Geest.

De Joden zijn al het verbondsvolk, dat is geen belofte die hen nog toekomt, dat is al eeuwen werkelijkheid op het moment van Petrus zijn toespraak in Handelingen 2. Petrus hoeft die belofte niet in herinnering te brengen, de Joden weten dat maar al te goed. Velen van hen laten zich daar juist op voorstaan, vooral de Farizeeën. De Heere Jezus heeft hen daar regelmatig voor bestraft.
Petrus heeft net de uitstorting van de Heilige Geest meegemaakt, en is hier - op het moment van zijn toespraak - helemaal van vervuld, zo lezen we in vers 7. In zijn toespraak wijs Petrus zelf ook op de profetie van Joel, waarin het gaat over de uitstorting van de Heilige Geest.
De belofte van de Heilige Geest, is werkelijk geen versmalling. De Heilige Geest is de Geest van God, Hij komt door Zijn Geest IN de gelovige Jood en zelfs in gelovige heiden wonen. In dat licht is het juist een verbreding: omdat de heidenen én Joden worden samengevoegd in Christus.
Daarnaast blijven de Joden evengoed het verbondsvolk. Voor hen is daarom ook het teken van de besnijdenis.
Dat teken is niet voor de heidenen.

Luther schreef:

J.C. Philpot schreef:

Luther schreef:De kerk heeft altijd in liefde aanvaard wat de mond belijdt, en wat de levenswandel niet weerspreekt.
Dat geldt voor het beantwoorden van de belijdenisvragen, maar ook van de doopvragen. De kerk oordeelt niet over het hart.

Dat ben ik met je eens. Dat is ook hoe het naar mijn overtuiging hoort.

Echter is er ook een praktijk binnengesloten om ja te zeggen op de vragen, terwijl men de betekenis hiervan niet met de mond beleid als hierop word doorgevraagd. En dat is het pijnpunt wat sommigen hier constateren.

Ik neem aan dat je bedoelt dat het een knelpunt is als men iets met de mond belijdt, terwijl bij doorvragen dat geen hartezaak is.
Dat is inderdaad ernstig. Maar dat is geen reden om het goede gebruik op te heffen.

En @lizboer... ik vraag me af, of dit op deze wijze nu nog zo gaat. Wat ik merk is dat jongeren op dit moment heel bewust belijdenis doen (of niet doen), ook als ze geen geloofszekerheid hebben voor zichzelf. Dat geldt ook voor jonge doopouders. De situatie die je beschrijft is niet zoals het zou moeten gaan.

Helaas Luther, deze praktijken zijn er nog steeds, wel moet ik aantekenen dat jonge mensen er meer over nadenken dan vroeger.
Het zou idd niet zo moeten gaan.

liz boer schreef:

Luther schreef:

J.C. Philpot schreef:

Luther schreef:De kerk heeft altijd in liefde aanvaard wat de mond belijdt, en wat de levenswandel niet weerspreekt.
Dat geldt voor het beantwoorden van de belijdenisvragen, maar ook van de doopvragen. De kerk oordeelt niet over het hart.

Dat ben ik met je eens. Dat is ook hoe het naar mijn overtuiging hoort.

Echter is er ook een praktijk binnengesloten om ja te zeggen op de vragen, terwijl men de betekenis hiervan niet met de mond beleid als hierop word doorgevraagd. En dat is het pijnpunt wat sommigen hier constateren.

Ik neem aan dat je bedoelt dat het een knelpunt is als men iets met de mond belijdt, terwijl bij doorvragen dat geen hartezaak is.
Dat is inderdaad ernstig. Maar dat is geen reden om het goede gebruik op te heffen.

En @lizboer... ik vraag me af, of dit op deze wijze nu nog zo gaat. Wat ik merk is dat jongeren op dit moment heel bewust belijdenis doen (of niet doen), ook als ze geen geloofszekerheid hebben voor zichzelf. Dat geldt ook voor jonge doopouders. De situatie die je beschrijft is niet zoals het zou moeten gaan.

Helaas Luther, deze praktijken zijn er nog steeds, wel moet ik aantekenen dat jonge mensen er meer over nadenken dan vroeger.
Het zou idd niet zo moeten gaan.

In alle voorzichtigheid wil ik dan wel stellen, dat je overdopers een argument in handen geeft om inderdaad te gaan overdopen. Dat is wellicht niet terecht, maar zoals jij het beschrijft gaat het om grote onderschatting van de doop.