Posthoorn schreef:

Wim Anker schreef:De principiële vraag is niet of je mag 'meedenken' m.i. Meedenken/nadenken mag. Nee moet.

Dan zijn we het daarover eens.

De principiële vraag is HOE en vanuit welk beginsel/uitgangspunt er wordt 'meegedacht'.

Ja, dat zal voor ieder weer anders liggen. Mijn uitgangspunt zou zijn: niet meer kinderen willen dan je aankan, en niet uitgaan van de gedachte: hoeveel kinderen ik ook krijg, God zal wel maken dát ik het aankan. Maar dat ligt heel persoonlijk.

Eens.
De vervolgvraag is natuurlijk wel of de oorzaak waarom men niet meer kinderen aankan bijbels gezien gelegitimeerd is.

Wim Anker schreef: @DDD: Ik beweer inderdaad dat de Heere voor voldoende slaapkamers - en andere dingen - zorgt. De Schrift zegt, zoals al eerder opgemerkt, "heeft het u ooit aan iets ontbroken"?

Hier wil ik wel wat over delen
Ons huis werd te klein voor ons groeiende gezin.
De 7e hebben we in een wiegje boven ons bed gehangen, omdat er geen ruimte meer was om dat ergens anders neer te zetten.
Dat had grote voordelen; ik hoefde s nachts mijn bed niet meer uit om te voeden.
Ons zoontje sliep al snel door doordat je met je voet de wieg kon laten schommelen.
Toch wisten we dat hij snel een groter plekje nodig zou hebben; en dat was er gewoon niet..
Dat was voor ons een gebedsworsteling. Ik vond het best heel moeilijk; overal zag ik grote huizen. En ineens besef je dan dat er staat: gij zult niet begeren uws naasten huis.
De meeste huizen die te koop stonden gingen boven ons budget.
Verbouwen was geen optie; het huis was oud en scheef.
Ineens zag ik een voordelig huis in de krant; helemaal blij. Mijn man zei: dit kan niet kloppen. En ik zei: als de Heere dit nu voor ons op het oog heeft dan kán het toch voor ons zijn? Een telefoontje naar de makelaar leverde een grote teleurstelling op; de prijs in de krant was verkeerd.
Toen zagen we een bovenwoning voor ‘weinig’ geld; boven een winkel. Erg veel ruimte; maar geen tuin… Niet echt ideaal met kinderen, maar de ruimte binnen compenseerde dat wel wat; en tegenover het huis was een school met een groot plein. Zou dat het dan zijn? We maakten een afspraak om te gaan kijken.
’s Middags trouwde er een vriendin. De dominee preekte over de tekst; De eeuwige God zij u een woning. In de preek ging het ook over onze aardse woningen; dat de Heere daarin wilde voorzien. De dominee haalde de tekst aan uit Handelingen: Bescheiden hebbende de bepalingen uwer woningen.
Dat gaf vertrouwen! De Heere zou voorzien in woonruimte. Ik mocht het vast geloven.
Na de dienst belde de makelaar af; het huis was verkocht. Dat was slikken…Ik kon het niet begrijpen; had ik me vergist?
Maar, zei hij; ik heb iets anders vandaag in de verkoop gekregen; daar kunnen we meteen gaan kijken.
Het huis was van een ouder echtpaar die onverwachts naar een verzorgingshuis ging. Ze wilden er graag snel van af, we mochten het ‘voordelig’ hebben. Royaal huis; 7 slaapkamers.
De makelaar maakte een rekensommetje en ook wat we voor ons eigen huis konden krijgen. Eigenlijk was er 20.000 gulden tekort. Ik kon eigenlijk niet geloven dat dit dan van de Heere zou zijn; als dat zo was zouden we toch geen 20.000 gulden tekort hebben? We zetten ons eigen huis te koop; het was echt een gebedszaak. Binnen 3 dagen verkochten we ons huis; 20 000 gulden meer dan de makelaar voorgerekend had….
Dan ben je zo verwonderd! De Heere zorgt inderdaad ook voor slaapkamers!
Kort daarna waren we 12,5 jaar getrouwd; van onze vrienden kregen we een bord voor op de gevel: Rehoboth.
En dat bord hangt er nog steeds; de Heere heeft ruimte gemaakt!

eilander schreef:

ejvl schreef:

eilander schreef: Sorry hoor, maar dit vind ik een karikatuur maken van standpunten waar je het niet mee eens bent. Niemand beweert dat de Heere zal zorgen voor extra slaapkamers. Wel geloof ik dat de Heere ook in deze tijd van onze zorgen, ook voor dit tijdelijke leven, af weet. Daarnaast: hoeveel kinderen kunnen er op één slaapkamer? Tegenwoordig vindt men met z'n tweeën op een kamer al (te) veel.

Ik ken een gezin met 16 kinderen, nu wonen ze gelukkig vrij groot, maar hoe zou je die in een tussenwoning willen stopen met 3 slaapkamers? Is dat ook niet "verstand gebruiken"?

Dit is dus een vraag die je jezelf echt niet hoeft te stellen. God heeft dit gezin 16 kinderen en een vrij groot huis gegeven. Wat een zegen!

Dat is het issue ook niet, ik ken ook een gezin met veel kinderen die wel aan "gezinsplanning" doen, die wonen in een tussenwoning.
Het gaat mij erom waarom bijvoorbeeld gezondheid wel als reden wordt aangedragen voor "gezinsplanning" maar bijvoorbeeld een klein huis niet, ik zie dat namelijk ook als het verstand gebruiken.

Ik vind dat het "verstand gebruiken" ook samen kan gaan met andere zaken dan alleen gezondheid. Of slaapkamers dan zo'n goed voorbeeld is weet ik niet, ik noem het alleen als voorbeeld, er zijn veel andere zaken te bedenken zoals financiën en dergelijke.

helma schreef:

Wim Anker schreef: @DDD: Ik beweer inderdaad dat de Heere voor voldoende slaapkamers - en andere dingen - zorgt. De Schrift zegt, zoals al eerder opgemerkt, "heeft het u ooit aan iets ontbroken"?

Hier wil ik wel wat over delen
Ons huis werd te klein voor ons groeiende gezin.
De 7e hebben we in een wiegje boven ons bed gehangen, omdat er geen ruimte meer was om dat ergens anders neer te zetten.
Dat had grote voordelen; ik hoefde s nachts mijn bed niet meer uit om te voeden.
Ons zoontje sliep al snel door doordat je met je voet de wieg kon laten schommelen.
Toch wisten we dat hij snel een groter plekje nodig zou hebben; en dat was er gewoon niet..
Dat was voor ons een gebedsworsteling. Ik vond het best heel moeilijk; overal zag ik grote huizen. En ineens besef je dan dat er staat: gij zult niet begeren uws naasten huis.
De meeste huizen die te koop stonden gingen boven ons budget.
Verbouwen was geen optie; het huis was oud en scheef.
Ineens zag ik een voordelig huis in de krant; helemaal blij. Mijn man zei: dit kan niet kloppen. En ik zei: als de Heere dit nu voor ons op het oog heeft dan kán het toch voor ons zijn? Een telefoontje naar de makelaar leverde een grote teleurstelling op; de prijs in de krant was verkeerd.
Toen zagen we een bovenwoning voor ‘weinig’ geld; boven een winkel. Erg veel ruimte; maar geen tuin… Niet echt ideaal met kinderen, maar de ruimte binnen compenseerde dat wel wat; en tegenover het huis was een school met een groot plein. Zou dat het dan zijn? We maakten een afspraak om te gaan kijken.
’s Middags trouwde er een vriendin. De dominee preekte over de tekst; De eeuwige God zij u een woning. In de preek ging het ook over onze aardse woningen; dat de Heere daarin wilde voorzien. De dominee haalde de tekst aan uit Handelingen: Bescheiden hebbende de bepalingen uwer woningen.
Dat gaf vertrouwen! De Heere zou voorzien in woonruimte. Ik mocht het vast geloven.
Na de dienst belde de makelaar af; het huis was verkocht. Dat was slikken…Ik kon het niet begrijpen; had ik me vergist?
Maar, zei hij; ik heb iets anders vandaag in de verkoop gekregen; daar kunnen we meteen gaan kijken.
Het huis was van een ouder echtpaar die onverwachts naar een verzorgingshuis ging. Ze wilden er graag snel van af, we mochten het ‘voordelig’ hebben. Royaal huis; 7 slaapkamers.
De makelaar maakte een rekensommetje en ook wat we voor ons eigen huis konden krijgen. Eigenlijk was er 20.000 gulden tekort. Ik kon eigenlijk niet geloven dat dit dan van de Heere zou zijn; als dat zo was zouden we toch geen 20.000 gulden tekort hebben? We zetten ons eigen huis te koop; het was echt een gebedszaak. Binnen 3 dagen verkochten we ons huis; 20 000 gulden meer dan de makelaar voorgerekend had….
Dan ben je zo verwonderd! De Heere zorgt inderdaad ook voor slaapkamers!
Kort daarna waren we 12,5 jaar getrouwd; van onze vrienden kregen we een bord voor op de gevel: Rehoboth.
En dat bord hangt er nog steeds; de Heere heeft ruimte gemaakt!

Bedankt voor het delen! Wat een prachtig voorbeeld van hoe de Heere zorgt!

Moeilijke materie; wij hebben nu vier kinderen en vinden dat dit nog verantwoord is om alles te kunnen behappen. Dat zegt zowel ons verstand als ons gevoel. Het is niet ingegeven door geld ook niet door woonruimte maar je ziet de ontwikkelingen bij jezelf en om je heen. Je hebt de ervaringen vanuit je eigen families en je ziet wat er nodig is om je gezin draaiend te houden. Dat je dan samen over anticonceptie nadenkt is niet vreemd.
Bovendien is anticonceptie binnen een huwelijk nogal een andere zaak dan buiten een huwelijk.

Ik moet ook wel denken aan de CEO van de RKK onlangs, dat mensen zich niet als konijnen hoeven te gedragen. Opmerkelijke uitspraak vond ik dat zelf.

Veel of weinig kinderen zegt helemaal niets over hoeveel zegen er in een gezin kan zijn laten we maar voorzichtig zijn ons een oordeel te laten vellen.

helma schreef:

Wim Anker schreef: @DDD: Ik beweer inderdaad dat de Heere voor voldoende slaapkamers - en andere dingen - zorgt. De Schrift zegt, zoals al eerder opgemerkt, "heeft het u ooit aan iets ontbroken"?

Hier wil ik wel wat over delen
Ons huis werd te klein voor ons groeiende gezin.
De 7e hebben we in een wiegje boven ons bed gehangen, omdat er geen ruimte meer was om dat ergens anders neer te zetten.
Dat had grote voordelen; ik hoefde s nachts mijn bed niet meer uit om te voeden.
Ons zoontje sliep al snel door doordat je met je voet de wieg kon laten schommelen.
Toch wisten we dat hij snel een groter plekje nodig zou hebben; en dat was er gewoon niet..
Dat was voor ons een gebedsworsteling. Ik vond het best heel moeilijk; overal zag ik grote huizen. En ineens besef je dan dat er staat: gij zult niet begeren uws naasten huis.
De meeste huizen die te koop stonden gingen boven ons budget.
Verbouwen was geen optie; het huis was oud en scheef.
Ineens zag ik een voordelig huis in de krant; helemaal blij. Mijn man zei: dit kan niet kloppen. En ik zei: als de Heere dit nu voor ons op het oog heeft dan kán het toch voor ons zijn? Een telefoontje naar de makelaar leverde een grote teleurstelling op; de prijs in de krant was verkeerd.
Toen zagen we een bovenwoning voor ‘weinig’ geld; boven een winkel. Erg veel ruimte; maar geen tuin… Niet echt ideaal met kinderen, maar de ruimte binnen compenseerde dat wel wat; en tegenover het huis was een school met een groot plein. Zou dat het dan zijn? We maakten een afspraak om te gaan kijken.
’s Middags trouwde er een vriendin. De dominee preekte over de tekst; De eeuwige God zij u een woning. In de preek ging het ook over onze aardse woningen; dat de Heere daarin wilde voorzien. De dominee haalde de tekst aan uit Handelingen: Bescheiden hebbende de bepalingen uwer woningen.
Dat gaf vertrouwen! De Heere zou voorzien in woonruimte. Ik mocht het vast geloven.
Na de dienst belde de makelaar af; het huis was verkocht. Dat was slikken…Ik kon het niet begrijpen; had ik me vergist?
Maar, zei hij; ik heb iets anders vandaag in de verkoop gekregen; daar kunnen we meteen gaan kijken.
Het huis was van een ouder echtpaar die onverwachts naar een verzorgingshuis ging. Ze wilden er graag snel van af, we mochten het ‘voordelig’ hebben. Royaal huis; 7 slaapkamers.
De makelaar maakte een rekensommetje en ook wat we voor ons eigen huis konden krijgen. Eigenlijk was er 20.000 gulden tekort. Ik kon eigenlijk niet geloven dat dit dan van de Heere zou zijn; als dat zo was zouden we toch geen 20.000 gulden tekort hebben? We zetten ons eigen huis te koop; het was echt een gebedszaak. Binnen 3 dagen verkochten we ons huis; 20 000 gulden meer dan de makelaar voorgerekend had….
Dan ben je zo verwonderd! De Heere zorgt inderdaad ook voor slaapkamers!
Kort daarna waren we 12,5 jaar getrouwd; van onze vrienden kregen we een bord voor op de gevel: Rehoboth.
En dat bord hangt er nog steeds; de Heere heeft ruimte gemaakt!

Zo zie je maar dat het verstand ook volop mee mag doen en we ons niet met oogkleppen op ergens in hoeven te storten.

Wim Anker schreef:De vervolgvraag is natuurlijk wel of de oorzaak waarom men niet meer kinderen aankan bijbels gezien gelegitimeerd is.

Nogmaals (niemand reageert op mijn posts): Ik denk dat er momenteel meerdere spanningsvelden bestaan, waarvan er één is, dat de bijbelse plicht om voor de aarde te zorgen in strijd is met de opdracht 'gaat heen en vermenigvuldigt u'.

Is het een zijspoor om het over planning te hebben, als blijkt dat de combinatie van een ouderpaar een veel hogere kans (25 - 50%) heeft op een kindje met een ernstige, ongeneeslijke aandoening?

rekcor schreef:

Wim Anker schreef:De vervolgvraag is natuurlijk wel of de oorzaak waarom men niet meer kinderen aankan bijbels gezien gelegitimeerd is.

Nogmaals (niemand reageert op mijn posts): Ik denk dat er momenteel meerdere spanningsvelden bestaan, waarvan er één is, dat de bijbelse plicht om voor de aarde te zorgen in strijd is met de opdracht 'gaat heen en vermenigvuldigt u'.

Welke - Bijbelse? - argumenten heb je voor deze stelling?
Ik denk overigens dat we wel moeten vaststellen dat de Schrift geen tegenstrijdige opdrachten geeft.

Mara schreef:Is het een zijspoor om het over planning te hebben, als blijkt dat de combinatie van een ouderpaar een veel hogere kans (25 - 50%) heeft op een kindje met een ernstige, ongeneeslijke aandoening?

Het is wel een zijspoor, maar ik zeg dan wel eerlijk mijn mening: ik denk dat het verstandig is om dan niet zwanger te worden.

Posthoorn schreef:

Mara schreef:Is het een zijspoor om het over planning te hebben, als blijkt dat de combinatie van een ouderpaar een veel hogere kans (25 - 50%) heeft op een kindje met een ernstige, ongeneeslijke aandoening?

Het is wel een zijspoor, maar ik zeg dan wel eerlijk mijn mening: ik denk dat het verstandig is om dan niet zwanger te worden.

Vaak weet men dat (eerst) niet he.
Het tijdstip van die zekerheid kan op verschillende momenten komen.
Maakt het dan uit of de levensverwachting slechts een jaar is of bijvoorbeeld 40 jaar?
Ik denk dat dit een zijspoor is ja.
Gezinsplanning bij een bijzondere verwachting, nieuw topic?

Mara schreef:Vaak weet men dat (eerst) niet he.
Het tijdstip van die zekerheid kan op verschillende momenten komen.
Maakt het dan uit of de levensverwachting slechts een jaar is of bijvoorbeeld 40 jaar?
Ik denk dat dit een zijspoor is ja.
Gezinsplanning bij een bijzondere verwachting, nieuw topic?

Ik zeg eerlijk wat ik ervan vind, maar je hoeft het niet met me eens te zijn. Maar als je het van tevoren weet, dan moet je toch goed nadenken of je je kind wilt belasten met zo'n lijdensweg en een verkorte levensverwachting, en bovendien de maatschappij met torenhoge kosten.

Posthoorn schreef:

Mara schreef:Vaak weet men dat (eerst) niet he.
Het tijdstip van die zekerheid kan op verschillende momenten komen.
Maakt het dan uit of de levensverwachting slechts een jaar is of bijvoorbeeld 40 jaar?
Ik denk dat dit een zijspoor is ja.
Gezinsplanning bij een bijzondere verwachting, nieuw topic?

Ik zeg eerlijk wat ik ervan vind, maar je hoeft het niet met me eens te zijn. Maar als je het van tevoren weet, dan moet je toch goed nadenken of je je kind wilt belasten met zo'n lijdensweg en een verkorte levensverwachting, en bovendien de maatschappij met torenhoge kosten.

Ik onderschrijf deze mening niet.
Want in de praktijk blijkt het heel anders te worden.
Artsen kunnen een bepaalde levensverwachting schetsen, dat doen ze op basis van gegevens van DIT moment.
De medische wetenschap is de laatste decennia enorm ontwikkeld.
Nu kunnen we niet alle ziektes op één hoop gooien, een meervoudig gehandicapt kind met een levensverwachting van ca. 5 jaar, is niet te vergelijken met iemand die een "fout gen" voor de ziekte van Huntington bij zich draagt.

(Een voorbeeld van een foute voorspelling is Stephen Hawking, hij heeft in 1963 de diagnose ALS gekregen, wat een doodvonnis inhoudt, binnen 3 - 5 jaar, hij leeft nog steeds, volgens wereldse maatstaven, zeer invloedrijk en succesvol)

Wanneer blijkt dat ouders drager zijn van een ernstige ziekte, hoe verhoudt zich dat dan naar God's wil?
Moet een ouderpaar dan bidden: dit is niet verantwoord, wij willen en kunnen het niet, ook wordt het te duur, of God de baarmoeder wil toesluiten.
En hoe verhoudt zich dat naar:
Hij bewaart mij zo, dat zonder de wil van mijn hemelse vader geen haar van mijn hoofd kan vallen, ja zelfs zo, dat alles dienen moet tot mijn heil.

en
Wat verstaat u onder Gods voorzienigheid?

Antwoord:
De almachtige en tegenwoordige kracht van God, waardoor Hij hemel en aarde, met alle schepselen, als met zijn hand in stand houdt en zó regeert, dat loof en gras, regen en droogte, vruchtbare en onvruchtbare jaren, eten en drinken, gezondheid en ziekte, rijkdom en armoede en alle dingen, niet bij toeval, maar uit zijn vaderhand ons ten deel vallen.

Erik schreef:
Ik moet ook wel denken aan de CEO van de RKK onlangs, dat mensen zich niet als konijnen hoeven te gedragen. Opmerkelijke uitspraak vond ik dat zelf.

En dit vind ik een verschrikkelijk bizarre, kwetsende uitspraak; zeker voor een christen.

Posthoorn schreef:

Mara schreef:Vaak weet men dat (eerst) niet he.
Het tijdstip van die zekerheid kan op verschillende momenten komen.
Maakt het dan uit of de levensverwachting slechts een jaar is of bijvoorbeeld 40 jaar?
Ik denk dat dit een zijspoor is ja.
Gezinsplanning bij een bijzondere verwachting, nieuw topic?

Ik zeg eerlijk wat ik ervan vind, maar je hoeft het niet met me eens te zijn. Maar als je het van tevoren weet, dan moet je toch goed nadenken of je je kind wilt belasten met zo'n lijdensweg en een verkorte levensverwachting, en bovendien de maatschappij met torenhoge kosten.

Ik vind dit afschuwelijke vragen, die je nooit kunt beantwoorden zonder concreet voor de situatie te staan als echtpaar en/of familie. Maar misschien is dat in het geval van de vraag van Mara zo. Anders valt het in dezelfde categorie als bv.: als je bij een zwangerschap moet kiezen tussen het leven van de moeder OF het kind, wat doe je dan? Etc. Al eerder heb ik gezegd: op het moment dat je voor zo'n beslissing staat, bidden om wijsheid.