eenvoudige schreef:

Joannah schreef: Ik vind het toch wel ongepast en onbijbels om even de liefde, blijdschap en vrede onvindbaar te verklaren vanuit menselijk gezichtspunt, terwijl deze 3 zeer belangrijke kenmerken zijn van het hebben van de Geest,en terwijl deze door de Geest geinspireerd opgeschreven zijn destijds, nota bene.
"Hij zweeg als Hij gescholden werd" heeft daar niets mee te maken, volgens mij.
Maar ik laat het me graag uitleggen.
In 2 Petrus 2:1 lezen we trouwens dat zelfs dwaalleraars gekocht zijn.

Is de liefde, blijdschap en vrede volkomen bij Gods kind? Ze vinden vele onvolmaaktheden in zichzelf en dit is hen van harte leed.
Zijn ze er niet? Ja, door de Heilige Geest gewerkt. Openb. 14:13 "Schrijf zalig zijn de doden, die in den Heere sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat zij rusten van hun arbeid; en hun werken volgen hen na."
Ze zien het zelf niet, maar dragen het lampje op de rug. Paulus schrijft: "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? (en dan volgt de jubel door genade:) Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere."
Hij zweeg als Hij gescholden wordt, en wat doen wij? Terug schelden van nature en dan zijn we het beeld van Christus niet gelijkvormig.

2 Petr. 2:1 "En daar zijn ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook onder u valse leraars zijn zullen, die verderfelijke ketterijen bedekt invoeren zullen, ook den Heere die hen gekocht heeft verloochenende, en een haastig verderf over zichzelf brengen." Bij 'die hen gekocht heeft' vermelden de kanttekeningen van de SV: Dezen worden hier gezegd van den Heere gekocht te zijn, ten aanzien dat zij zich voor zoodanigen uitgeven, en anderen naar de liefde daarvoor gehouden zijn, zolang zij in de gemeenschap der Kerk waren. Zie dergelijke wijze van spreken Joh. 15:2; Openb. 22:19. Want Christus heeft door Zijn bloed waarlijk en inderdaad alleen Zijn gemeente gekocht; Hand. 20:28; Ef. 5:25. Dat is, alleen de ware geloovigen, die altijd bij Christus blijven, en Hem niet verloochenen. Zie 1 Joh.2:19; Openb. 14:3, 4.

Ik weet niet of de kanttekenaars het hier bij het rechte eind hebben. Ik denk het eigenlijk niet. De teksten die ze aanvoeren bewijzen in ieder geval niet veel. Over het algemeen staat daar gewoon in dat Christus zijn uitverkoren gemeente gekocht heeft, er staat niet zoveel over de onware gemeente.

1 Joh. 2:2 En Hij is een verzoening8 voor onze zonden;9 en niet alleen voor de onze, maar10 ook voor de zonden der gehele wereld.11

Dan hebben de kanttekenaars het bij 11 toch weer over degenen die geloven zullen. Maar het lijkt mij beter om te zeggen dat er bedoeld wordt dat Christus' offer genoegzaam is voor de gehele wereld. Dat is ook het fundament van het aanbod van genade.

Fjodor schreef:

eenvoudige schreef:

Joannah schreef: Ik vind het toch wel ongepast en onbijbels om even de liefde, blijdschap en vrede onvindbaar te verklaren vanuit menselijk gezichtspunt, terwijl deze 3 zeer belangrijke kenmerken zijn van het hebben van de Geest,en terwijl deze door de Geest geinspireerd opgeschreven zijn destijds, nota bene.
"Hij zweeg als Hij gescholden werd" heeft daar niets mee te maken, volgens mij.
Maar ik laat het me graag uitleggen.
In 2 Petrus 2:1 lezen we trouwens dat zelfs dwaalleraars gekocht zijn.

Is de liefde, blijdschap en vrede volkomen bij Gods kind? Ze vinden vele onvolmaaktheden in zichzelf en dit is hen van harte leed.
Zijn ze er niet? Ja, door de Heilige Geest gewerkt. Openb. 14:13 "Schrijf zalig zijn de doden, die in den Heere sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat zij rusten van hun arbeid; en hun werken volgen hen na."
Ze zien het zelf niet, maar dragen het lampje op de rug. Paulus schrijft: "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? (en dan volgt de jubel door genade:) Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere."
Hij zweeg als Hij gescholden wordt, en wat doen wij? Terug schelden van nature en dan zijn we het beeld van Christus niet gelijkvormig.

2 Petr. 2:1 "En daar zijn ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook onder u valse leraars zijn zullen, die verderfelijke ketterijen bedekt invoeren zullen, ook den Heere die hen gekocht heeft verloochenende, en een haastig verderf over zichzelf brengen." Bij 'die hen gekocht heeft' vermelden de kanttekeningen van de SV: Dezen worden hier gezegd van den Heere gekocht te zijn, ten aanzien dat zij zich voor zoodanigen uitgeven, en anderen naar de liefde daarvoor gehouden zijn, zolang zij in de gemeenschap der Kerk waren. Zie dergelijke wijze van spreken Joh. 15:2; Openb. 22:19. Want Christus heeft door Zijn bloed waarlijk en inderdaad alleen Zijn gemeente gekocht; Hand. 20:28; Ef. 5:25. Dat is, alleen de ware geloovigen, die altijd bij Christus blijven, en Hem niet verloochenen. Zie 1 Joh.2:19; Openb. 14:3, 4.

Ik weet niet of de kanttekenaars het hier bij het rechte eind hebben. Ik denk het eigenlijk niet. De teksten die ze aanvoeren bewijzen in ieder geval niet veel. Over het algemeen staat daar gewoon in dat Christus zijn uitverkoren gemeente gekocht heeft, er staat niet zoveel over de onware gemeente.

1 Joh. 2:2 En Hij is een verzoening8 voor onze zonden;9 en niet alleen voor de onze, maar10 ook voor de zonden der gehele wereld.11

Dan hebben de kanttekenaars het bij 11 toch weer over degenen die geloven zullen. Maar het lijkt mij beter om te zeggen dat er bedoeld wordt dat Christus' offer genoegzaam is voor de gehele wereld. Dat is ook het fundament van het aanbod van genade.

Het bloed van Christus is genoegzaam voor de gehele wereld, maar niet allen zijn gekocht en niet allen zijn met God verzoend.
Als de onware gemeente gekocht zou zijn, dan zou er afval der heiligen zijn. Dit is absoluut niet waar.
Christus zegt in het hogepriesterlijk gebed: "Ik bid voor hen; Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen, die Gij Mij gegeven hebt, want zij zijn Uwe."

eenvoudige schreef:

Fjodor schreef:

eenvoudige schreef:

Joannah schreef: Ik vind het toch wel ongepast en onbijbels om even de liefde, blijdschap en vrede onvindbaar te verklaren vanuit menselijk gezichtspunt, terwijl deze 3 zeer belangrijke kenmerken zijn van het hebben van de Geest,en terwijl deze door de Geest geinspireerd opgeschreven zijn destijds, nota bene.
"Hij zweeg als Hij gescholden werd" heeft daar niets mee te maken, volgens mij.
Maar ik laat het me graag uitleggen.
In 2 Petrus 2:1 lezen we trouwens dat zelfs dwaalleraars gekocht zijn.

Is de liefde, blijdschap en vrede volkomen bij Gods kind? Ze vinden vele onvolmaaktheden in zichzelf en dit is hen van harte leed.
Zijn ze er niet? Ja, door de Heilige Geest gewerkt. Openb. 14:13 "Schrijf zalig zijn de doden, die in den Heere sterven, van nu aan. Ja, zegt de Geest, opdat zij rusten van hun arbeid; en hun werken volgen hen na."
Ze zien het zelf niet, maar dragen het lampje op de rug. Paulus schrijft: "Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam dezes doods? (en dan volgt de jubel door genade:) Ik dank God, door Jezus Christus, onzen Heere."
Hij zweeg als Hij gescholden wordt, en wat doen wij? Terug schelden van nature en dan zijn we het beeld van Christus niet gelijkvormig.

2 Petr. 2:1 "En daar zijn ook valse profeten onder het volk geweest, gelijk ook onder u valse leraars zijn zullen, die verderfelijke ketterijen bedekt invoeren zullen, ook den Heere die hen gekocht heeft verloochenende, en een haastig verderf over zichzelf brengen." Bij 'die hen gekocht heeft' vermelden de kanttekeningen van de SV: Dezen worden hier gezegd van den Heere gekocht te zijn, ten aanzien dat zij zich voor zoodanigen uitgeven, en anderen naar de liefde daarvoor gehouden zijn, zolang zij in de gemeenschap der Kerk waren. Zie dergelijke wijze van spreken Joh. 15:2; Openb. 22:19. Want Christus heeft door Zijn bloed waarlijk en inderdaad alleen Zijn gemeente gekocht; Hand. 20:28; Ef. 5:25. Dat is, alleen de ware geloovigen, die altijd bij Christus blijven, en Hem niet verloochenen. Zie 1 Joh.2:19; Openb. 14:3, 4.

Ik weet niet of de kanttekenaars het hier bij het rechte eind hebben. Ik denk het eigenlijk niet. De teksten die ze aanvoeren bewijzen in ieder geval niet veel. Over het algemeen staat daar gewoon in dat Christus zijn uitverkoren gemeente gekocht heeft, er staat niet zoveel over de onware gemeente.

1 Joh. 2:2 En Hij is een verzoening8 voor onze zonden;9 en niet alleen voor de onze, maar10 ook voor de zonden der gehele wereld.11

Dan hebben de kanttekenaars het bij 11 toch weer over degenen die geloven zullen. Maar het lijkt mij beter om te zeggen dat er bedoeld wordt dat Christus' offer genoegzaam is voor de gehele wereld. Dat is ook het fundament van het aanbod van genade.

Het bloed van Christus is genoegzaam voor de gehele wereld, maar niet allen zijn gekocht en niet allen zijn met God verzoend.
Als de onware gemeente gekocht zou zijn, dan zou er afval der heiligen zijn. Dit is absoluut niet waar.
Christus zegt in het hogepriesterlijk gebed: "Ik bid voor hen; Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen, die Gij Mij gegeven hebt, want zij zijn Uwe."

Maar als Christus bloed genoegzaam is dan houdt dat ook in dat Hij voor allen betaald heeft. Dus volgens mij mag je dat best zeggen. Ik verwijs graag ook naar Boston die dat duidelijk maakt:

3. Het geloof in ons recht op Christus
Verder moet u geloven dat Jezus Christus de Zaligmaker van de wereld is, dat Hij uw
Zaligmaker in het bijzonder is vanwege de benoeming door Zijn Vader en vanwege
Zijn eigen aanbod en tenslotte dat vanwege diezelfde benoeming en datzelfde aanbod
Zijn gerechtigheid, de voorwaarde van het verbond en het eeuwige leven, de belofte
van het verbond de uwe zijn. Met 'de uwe' bedoel ik niet 'in bezit' maar als 'een recht
erop', in die zin dat u wettig en met volmacht dit alles in bezit mag nemen en het
vervolgens als uw eigendom mag gebruiken voor alle doelen tot zaligheid: "Wij
weten, dat Deze waarlijk is de Christus, de Zaligmaker der wereld", Lukas 4:42; 2
Sam. 22: 3; "mijn Zaligmaker", Lukas 1: 47. Denk niet dat dit te groot is voor u. Het is
208
niet meer dan wat nodig is voor het zaligmakende geloof in Christus. Als u alleen in
het algemeen gelooft dat Christus de Zaligmaker van de wereld is, maar niet gelooft
dat Hij in het bijzonder uw Zaligmaker is, wat gelooft u dan meer dan de duivels? Zij
geloven dat Hij Jezus de Zaligmaker is, Markus 1: 24. Als u hen voorbij wilt streven,
dan moet u geloven dat Hij uw Zaligmaker is en vervolgens dat Zijn gerechtigheid en
zaligheid de uwe zijn in die zin zoals ik zojuist uitgelegd heb, want waar Christus
geschonken wordt, worden alle dingen gratis met Hem geschonken. Ik bid u:
overweeg alstublieft hoe u Hem aan kunt nemen of als uw Zaligmaker ontvangen
indien Hij niet inderdaad de uwe is? Een mens kan met bedrog iets in bezit nemen
waarvan hij niet gelooft dat het krachtens, recht het zijne is, maar niemand kan eerlijk
en oprecht iets opeisen en in bezit nemen waarvan hij niet gelooft dat het hem
toekomt. Zeker, God moet Christus eerst aan ons geven, vóórdat wij Hem kunnen
ontvangen, want "een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet
gegeven is", Joh. 3: 27. Het geven aan Gods kant en het ontvangen aan onze kant
hangen met elkaar samen: het eerste is het fundament van het laatste. Welnu, Gods
gave is voldoende om de zaak tot de onze te maken. Geloof daarom vast dat Christus
in het bijzonder uw Zaligmaker is en dat Zijn gerechtigheid en het eeuwige leven de
uwe zijn.

eenvoudige schreef:Het bloed van Christus is genoegzaam voor de gehele wereld, maar niet allen zijn gekocht en niet allen zijn met God verzoend.
Als de onware gemeente gekocht zou zijn, dan zou er afval der heiligen zijn. Dit is absoluut niet waar.
Christus zegt in het hogepriesterlijk gebed: "Ik bid voor hen; Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen, die Gij Mij gegeven hebt, want zij zijn Uwe."

Dan wordt ook het onbeschrijfelijke wonder en grootsheid van de uitverkiezing alleen maar meer en meer.
Welzalig is de mens wien dat mag gebeuren, maar dan die verzuchting (sommigen zullen het een cliché noemen): Waarom was het op mij gemunt, daar zovelen gaan verloren, die Gij geen ontferming gunt.
Hoe werkt dat door bij een begenadigde?
Een nog groter wonder?

Fjodor schreef: Maar als Christus bloed genoegzaam is dan houdt dat ook in dat Hij voor allen betaald heeft. Dus volgens mij mag je dat best zeggen. Ik verwijs graag ook naar Boston die dat duidelijk maakt:

3. Het geloof in ons recht op Christus
Verder moet u geloven dat Jezus Christus de Zaligmaker van de wereld is, dat Hij uw
Zaligmaker in het bijzonder is vanwege de benoeming door Zijn Vader en vanwege
Zijn eigen aanbod en tenslotte dat vanwege diezelfde benoeming en datzelfde aanbod
Zijn gerechtigheid, de voorwaarde van het verbond en het eeuwige leven, de belofte
van het verbond de uwe zijn. Met 'de uwe' bedoel ik niet 'in bezit' maar als 'een recht
erop', in die zin dat u wettig en met volmacht dit alles in bezit mag nemen en het
vervolgens als uw eigendom mag gebruiken voor alle doelen tot zaligheid: "Wij
weten, dat Deze waarlijk is de Christus, de Zaligmaker der wereld", Lukas 4:42; 2
Sam. 22: 3; "mijn Zaligmaker", Lukas 1: 47. Denk niet dat dit te groot is voor u. Het is
208
niet meer dan wat nodig is voor het zaligmakende geloof in Christus. Als u alleen in
het algemeen gelooft dat Christus de Zaligmaker van de wereld is, maar niet gelooft
dat Hij in het bijzonder uw Zaligmaker is, wat gelooft u dan meer dan de duivels? Zij
geloven dat Hij Jezus de Zaligmaker is, Markus 1: 24. Als u hen voorbij wilt streven,
dan moet u geloven dat Hij uw Zaligmaker is en vervolgens dat Zijn gerechtigheid en
zaligheid de uwe zijn in die zin zoals ik zojuist uitgelegd heb, want waar Christus
geschonken wordt, worden alle dingen gratis met Hem geschonken. Ik bid u:
overweeg alstublieft hoe u Hem aan kunt nemen of als uw Zaligmaker ontvangen
indien Hij niet inderdaad de uwe is? Een mens kan met bedrog iets in bezit nemen
waarvan hij niet gelooft dat het krachtens, recht het zijne is, maar niemand kan eerlijk
en oprecht iets opeisen en in bezit nemen waarvan hij niet gelooft dat het hem
toekomt. Zeker, God moet Christus eerst aan ons geven, vóórdat wij Hem kunnen
ontvangen, want "een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet
gegeven is", Joh. 3: 27. Het geven aan Gods kant en het ontvangen aan onze kant
hangen met elkaar samen: het eerste is het fundament van het laatste. Welnu, Gods
gave is voldoende om de zaak tot de onze te maken. Geloof daarom vast dat Christus
in het bijzonder uw Zaligmaker is en dat Zijn gerechtigheid en het eeuwige leven de
uwe zijn.

Boston schrijft: Met 'de uwe' bedoel ik niet in bezit maar als 'een recht erop'.
Boston bedoelt hier niet, dat de belofte van het verbond uw bezit is, maar een recht erop hebben, vanwege uitwendig verbond.
Dit is de algenoegzaamheid van het Offer van Christus. Dus geen verontschuldiging dat het voor iemand niet kon. Dan is alle onschuld weggenomen.

Boston schrijft ook heel duidelijk: Als u alleen in het algemeen gelooft dat Christus de Zaligmaker van de wereld is, maar niet gelooft dat Hij in het bijzonder uw Zaligmaker is, wat gelooft u dan meer dan de duivels? Zij geloven dat Hij Jezus de Zaligmaker is.
Het zal om het persoonlijke geschonken geloof in Christus gaan. Het algemene geloof is tekort.
Om de Zaligmaker 'de uwe' te mogen noemen, is eerst schenking en daarna aanneming nodig. En dit valt samen als Christus Zich openbaart als de Zaligmaker.
Joh. 3:17 "Want God heeft Zijnen Zoon niet gezonden in de wereld opdat Hij de wereld veroordelen zou, maar opdat Hij de wereld (kantt. 31)door Hem zou behouden worden."

kantt.31: Dat is, die uit de wereld in Hem zullen geloven, zowel heidenen als Joden.

jvdg schreef:

eenvoudige schreef:Het bloed van Christus is genoegzaam voor de gehele wereld, maar niet allen zijn gekocht en niet allen zijn met God verzoend.
Als de onware gemeente gekocht zou zijn, dan zou er afval der heiligen zijn. Dit is absoluut niet waar.
Christus zegt in het hogepriesterlijk gebed: "Ik bid voor hen; Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen, die Gij Mij gegeven hebt, want zij zijn Uwe."

Dan wordt ook het onbeschrijfelijke wonder en grootsheid van de uitverkiezing alleen maar meer en meer.
Welzalig is de mens wien dat mag gebeuren, maar dan die verzuchting (sommigen zullen het een cliché noemen): Waarom was het op mij gemunt, daar zovelen gaan verloren, die Gij geen ontferming gunt.
Hoe werkt dat door bij een begenadigde?
Een nog groter wonder?

Ja jvdg, hoe verder de Heere doorwerkt hoe groter het wonder. Zéker als je zelf zódanig afgedwaald bent, en de Heere raapt je weer op dan wordt het wonder des te groter dat de Heere nog met je van doen wil hebben, daar waar mensen je (terecht? ) verstoten.
Eenmaal Zijn eigendom, altijd Zijn eigendom, je kunt nooit meer uit Hem vallen, als ik het met eigen woorden mag zeggen. En dat is het grootste wonder van al Zijn weldaden...

eenvoudige schreef:

Fjodor schreef: Maar als Christus bloed genoegzaam is dan houdt dat ook in dat Hij voor allen betaald heeft. Dus volgens mij mag je dat best zeggen. Ik verwijs graag ook naar Boston die dat duidelijk maakt:

3. Het geloof in ons recht op Christus
Verder moet u geloven dat Jezus Christus de Zaligmaker van de wereld is, dat Hij uw
Zaligmaker in het bijzonder is vanwege de benoeming door Zijn Vader en vanwege
Zijn eigen aanbod en tenslotte dat vanwege diezelfde benoeming en datzelfde aanbod
Zijn gerechtigheid, de voorwaarde van het verbond en het eeuwige leven, de belofte
van het verbond de uwe zijn. Met 'de uwe' bedoel ik niet 'in bezit' maar als 'een recht
erop', in die zin dat u wettig en met volmacht dit alles in bezit mag nemen en het
vervolgens als uw eigendom mag gebruiken voor alle doelen tot zaligheid: "Wij
weten, dat Deze waarlijk is de Christus, de Zaligmaker der wereld", Lukas 4:42; 2
Sam. 22: 3; "mijn Zaligmaker", Lukas 1: 47. Denk niet dat dit te groot is voor u. Het is
208
niet meer dan wat nodig is voor het zaligmakende geloof in Christus. Als u alleen in
het algemeen gelooft dat Christus de Zaligmaker van de wereld is, maar niet gelooft
dat Hij in het bijzonder uw Zaligmaker is, wat gelooft u dan meer dan de duivels? Zij
geloven dat Hij Jezus de Zaligmaker is, Markus 1: 24. Als u hen voorbij wilt streven,
dan moet u geloven dat Hij uw Zaligmaker is en vervolgens dat Zijn gerechtigheid en
zaligheid de uwe zijn in die zin zoals ik zojuist uitgelegd heb, want waar Christus
geschonken wordt, worden alle dingen gratis met Hem geschonken. Ik bid u:
overweeg alstublieft hoe u Hem aan kunt nemen of als uw Zaligmaker ontvangen
indien Hij niet inderdaad de uwe is? Een mens kan met bedrog iets in bezit nemen
waarvan hij niet gelooft dat het krachtens, recht het zijne is, maar niemand kan eerlijk
en oprecht iets opeisen en in bezit nemen waarvan hij niet gelooft dat het hem
toekomt. Zeker, God moet Christus eerst aan ons geven, vóórdat wij Hem kunnen
ontvangen, want "een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet
gegeven is", Joh. 3: 27. Het geven aan Gods kant en het ontvangen aan onze kant
hangen met elkaar samen: het eerste is het fundament van het laatste. Welnu, Gods
gave is voldoende om de zaak tot de onze te maken. Geloof daarom vast dat Christus
in het bijzonder uw Zaligmaker is en dat Zijn gerechtigheid en het eeuwige leven de
uwe zijn.

Boston schrijft: Met 'de uwe' bedoel ik niet in bezit maar als 'een recht erop'.
Boston bedoelt hier niet, dat de belofte van het verbond uw bezit is, maar een recht erop hebben, vanwege uitwendig verbond.
Dit is de algenoegzaamheid van het Offer van Christus. Dus geen verontschuldiging dat het voor iemand niet kon. Dan is alle onschuld weggenomen.

Boston schrijft ook heel duidelijk: Als u alleen in het algemeen gelooft dat Christus de Zaligmaker van de wereld is, maar niet gelooft dat Hij in het bijzonder uw Zaligmaker is, wat gelooft u dan meer dan de duivels? Zij geloven dat Hij Jezus de Zaligmaker is.
Het zal om het persoonlijke geschonken geloof in Christus gaan. Het algemene geloof is tekort.
Om de Zaligmaker 'de uwe' te mogen noemen, is eerst schenking en daarna aanneming nodig. En dit valt samen als Christus Zich openbaart als de Zaligmaker.
Joh. 3:17 "Want God heeft Zijnen Zoon niet gezonden in de wereld opdat Hij de wereld veroordelen zou, maar opdat Hij de wereld (kantt. 31)door Hem zou behouden worden."

kantt.31: Dat is, die uit de wereld in Hem zullen geloven, zowel heidenen als Joden.

Niet vanwege uitwendig verbond (ik weet niet wat Boston over het uitwendige verbond schrijft, maar ik heb wel bij Ebenezer Erskine gelezen dat ongelovige gedoopten in een uitwendig verbond zijn). Omdat we allen mensen zijn hebben we recht op de zaligmaker. Omdat Hij ook de Zaligmaker van de wereld is. Dat geloven zelfs de duivels. Dát zegt hij. Vandaar het recht van toegang voor de hele wereld. Dat lijkt mij veel bijbelser dat het constante wegredeneren van Gods algemene welwillendheid richting de wereld van de kanttekenaren. Zie bijvoorbeeld 1 Timotheüs 2, of hier in jouw voorbeeld van Johannes 3.

jvdg schreef:

eenvoudige schreef:Het bloed van Christus is genoegzaam voor de gehele wereld, maar niet allen zijn gekocht en niet allen zijn met God verzoend.
Als de onware gemeente gekocht zou zijn, dan zou er afval der heiligen zijn. Dit is absoluut niet waar.
Christus zegt in het hogepriesterlijk gebed: "Ik bid voor hen; Ik bid niet voor de wereld, maar voor degenen, die Gij Mij gegeven hebt, want zij zijn Uwe."

Dan wordt ook het onbeschrijfelijke wonder en grootsheid van de uitverkiezing alleen maar meer en meer.
Welzalig is de mens wien dat mag gebeuren, maar dan die verzuchting (sommigen zullen het een cliché noemen): Waarom was het op mij gemunt, daar zovelen gaan verloren, die Gij geen ontferming gunt.
Hoe werkt dat door bij een begenadigde?
Een nog groter wonder?

De uitverkiezing is volgens mij geen wonder, maar een goddelijke verordinering, die het menselijke verstand eigenlijk te boven gaat.
Ondanks de ondoorgrondelijkheid ervan, menen we er toch boeken vol over te mogen schrijven.
Daarentegen staat er 135 keer in de Bijbel :""Bekeert U".
Hoe kun je nu zeggen dat degenen die verloren gaan, geen ontferming was gegund, als je leest dat de bijbel uit Zijn eigen mond heeft opgetekend dat hij niet wil dat iemand verloren gaat, maar allen behouden worden.

Fjodor schreef:

eenvoudige schreef:

Fjodor schreef: Maar als Christus bloed genoegzaam is dan houdt dat ook in dat Hij voor allen betaald heeft. Dus volgens mij mag je dat best zeggen. Ik verwijs graag ook naar Boston die dat duidelijk maakt:

3. Het geloof in ons recht op Christus
Verder moet u geloven dat Jezus Christus de Zaligmaker van de wereld is, dat Hij uw
Zaligmaker in het bijzonder is vanwege de benoeming door Zijn Vader en vanwege
Zijn eigen aanbod en tenslotte dat vanwege diezelfde benoeming en datzelfde aanbod
Zijn gerechtigheid, de voorwaarde van het verbond en het eeuwige leven, de belofte
van het verbond de uwe zijn. Met 'de uwe' bedoel ik niet 'in bezit' maar als 'een recht
erop', in die zin dat u wettig en met volmacht dit alles in bezit mag nemen en het
vervolgens als uw eigendom mag gebruiken voor alle doelen tot zaligheid: "Wij
weten, dat Deze waarlijk is de Christus, de Zaligmaker der wereld", Lukas 4:42; 2
Sam. 22: 3; "mijn Zaligmaker", Lukas 1: 47. Denk niet dat dit te groot is voor u. Het is
208
niet meer dan wat nodig is voor het zaligmakende geloof in Christus. Als u alleen in
het algemeen gelooft dat Christus de Zaligmaker van de wereld is, maar niet gelooft
dat Hij in het bijzonder uw Zaligmaker is, wat gelooft u dan meer dan de duivels? Zij
geloven dat Hij Jezus de Zaligmaker is, Markus 1: 24. Als u hen voorbij wilt streven,
dan moet u geloven dat Hij uw Zaligmaker is en vervolgens dat Zijn gerechtigheid en
zaligheid de uwe zijn in die zin zoals ik zojuist uitgelegd heb, want waar Christus
geschonken wordt, worden alle dingen gratis met Hem geschonken. Ik bid u:
overweeg alstublieft hoe u Hem aan kunt nemen of als uw Zaligmaker ontvangen
indien Hij niet inderdaad de uwe is? Een mens kan met bedrog iets in bezit nemen
waarvan hij niet gelooft dat het krachtens, recht het zijne is, maar niemand kan eerlijk
en oprecht iets opeisen en in bezit nemen waarvan hij niet gelooft dat het hem
toekomt. Zeker, God moet Christus eerst aan ons geven, vóórdat wij Hem kunnen
ontvangen, want "een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet
gegeven is", Joh. 3: 27. Het geven aan Gods kant en het ontvangen aan onze kant
hangen met elkaar samen: het eerste is het fundament van het laatste. Welnu, Gods
gave is voldoende om de zaak tot de onze te maken. Geloof daarom vast dat Christus
in het bijzonder uw Zaligmaker is en dat Zijn gerechtigheid en het eeuwige leven de
uwe zijn.

Boston schrijft: Met 'de uwe' bedoel ik niet in bezit maar als 'een recht erop'.
Boston bedoelt hier niet, dat de belofte van het verbond uw bezit is, maar een recht erop hebben, vanwege uitwendig verbond.
Dit is de algenoegzaamheid van het Offer van Christus. Dus geen verontschuldiging dat het voor iemand niet kon. Dan is alle onschuld weggenomen.

Boston schrijft ook heel duidelijk: Als u alleen in het algemeen gelooft dat Christus de Zaligmaker van de wereld is, maar niet gelooft dat Hij in het bijzonder uw Zaligmaker is, wat gelooft u dan meer dan de duivels? Zij geloven dat Hij Jezus de Zaligmaker is.
Het zal om het persoonlijke geschonken geloof in Christus gaan. Het algemene geloof is tekort.
Om de Zaligmaker 'de uwe' te mogen noemen, is eerst schenking en daarna aanneming nodig. En dit valt samen als Christus Zich openbaart als de Zaligmaker.
Joh. 3:17 "Want God heeft Zijnen Zoon niet gezonden in de wereld opdat Hij de wereld veroordelen zou, maar opdat Hij de wereld (kantt. 31)door Hem zou behouden worden."

kantt.31: Dat is, die uit de wereld in Hem zullen geloven, zowel heidenen als Joden.

Niet vanwege uitwendig verbond (ik weet niet wat Boston over het uitwendige verbond schrijft, maar ik heb wel bij Ebenezer Erskine gelezen dat ongelovige gedoopten in een uitwendig verbond zijn). Omdat we allen mensen zijn hebben we recht op de zaligmaker. Omdat Hij ook de Zaligmaker van de wereld is. Dat geloven zelfs de duivels. Dát zegt hij. Vandaar het recht van toegang voor de hele wereld. Dat lijkt mij veel bijbelser dat het constante wegredeneren van Gods algemene welwillendheid richting de wereld van de kanttekenaren. Zie bijvoorbeeld 1 Timotheüs 2, of hier in jouw voorbeeld van Johannes 3.

Het aanbod van het Evangelie is aan allen, maar de toepassing aan de uitverkorenen.
Mark. 16:15 "Gaat heen in de gehele wereld, predikt het Evangelie aan alle kreaturen. Het welmenende aanbod van genade is aan alle mensen, maar God schenkt de genade aan de uitverkorenen.
De kanttekenaren beschrijven het goed.
Ps. 65:5 "Welgelukzalig is hij, dien Gij verkiest, en doet naderen, dat hij wone in Uw voorhoven; wij zullen verzadigd worden met het goed van Uw huis, met het heilige van Uw paleis."

De uitnodiging afgewezen

Het is noodzakelijk er op te letten, dat de Heer begint met te zeggen: "Het koninkrijk der hemelen is gelijk geworden aan". In eerste instantie was het koninkrijk voor Israël bestemd. De koning, in de persoon van de Heer Jezus, was tot hen gekomen, om zijn rijk te aanvaarden. Maar de leiders van het volk hadden gezegd: Wij willen niet, dat deze koning over ons wordt.
Het heil van God was dus in de eerste plaats toegedacht aan de kinderen Israëls. Zij werden genodigd tot de bruiloft. Vlak voordat de bruiloft zou plaats vinden, werden de van tevoren genodigden geroepen om op het feest te komen. De twaalf apostelen en ook de zeventig discipelen waren Gods gezanten, om de gasten te roepen. Het eenvoudige, maar zo ernstige commentaar is: "zij WILDEN niet komen". In Mattheüs 23 :37 uit de Heer Jezus dezelfde klacht: "gij hebt niet GEWILD".
Na de eerste weigering van de genodigden gaf de koning het nog niet op. Andere slaven werden uitgezonden, die op dringende wijze de genodigden moesten bewegen te komen. Aan hun uitnodiging konden zij toevoegen: "Alle dingen zijn gereed". Ja, zo was het na het sterven van de Heere aan het kruis en na zijn opstanding. God kon in genade handelen met zijn volk, op grond van het werk der verlossing. Zelfs nadat zij hun Messias gekruisigd hadden. Met grote klem hebben de apostelen en vele anderen het Joodse volk uitgenodigd het heil te aanvaarden. De tijden der verkwikking stonden voor de deur (Hand. 3 : 19). Maar de reactie was bijna even erg als de eerste keer. De uitnodiging werd afgewezen en de dienstknechten van God werden mishandeld.

De gezanten pikten er niet een paar uit, nee, allen werden genodigd, MAAR WILDEN NIET!
Op geen enkele manier mag een mens zeggen dat God een welmenend aanbod van genade aanbiedt, wat vervolgens niet aan allen die het aannemen zou worden geschonken.

Joannah schreef:Op geen enkele manier mag een mens zeggen dat God een welmenend aanbod van genade aanbiedt, wat vervolgens niet aan allen die het aannemen zou worden geschonken.

..."Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet gegeven is", Joh. 3: 27.

oesterschelpje schreef:

theoloog schreef:De gemeente van Efeze heeft zich succesvol verzet tegen valse leer. Dat waar de Opgestane Heer hen voor prijst. Maar ze hebben met deze strijd de passie en liefde verloren voor elkaar en God. Ze hebben inmiddels de liefde in het leven samen met God (relatie) ingeleverd voor de liefde tot de leer (regels).

Sorry, ik begrijp even niet wat je met deze zinnen bedoeld.
Kun je dat in iets begrijpelijker taal voor een leek als ik vertalen?

Ik dacht dat ik keurig Nederlands sprak Misschien is je de context ontgaan, nl. Openbaringen 2: 1-7.

De eerste posting in deze topic:

Avi schreef:Eerste liefde verlaten... Wat is dat eigenlijk?

Ze zeggen wel eens: Ja, jij leeft nog in je eerste liefde. Dat neemt de Heere nog wel eens van je af want je vloeit door.

Omdat deze posting gaat over de eerste liefde verlaten, wilde ik daar weer eens naar terug verwijzen. Deze zinsnede komt immers uit dit Bijbelgedeelte. De discussie wordt nu nl. wel erg breed, om niet te zeggen associatief. Dat komt ws. door het laatste zinnetje. Daarom probeerde ik even kort samen te vatten wat de Heere Jezus zegt tegen de gemeente van Efeze. Wat nu nl. drijgt te gebeuren is dat wij onze bevinding in de Schrift gaan inlezen. Als het goed is leest de Schrift ons.

In het gedeelte prijst de Opgestane Heer, Jezus Christus uit Openbaringen 1, de gemeente van Efeze. Hij zegt dat ze met succes de dwaalleraars de gemeente uit hebben gewerkt. Ze kunnen hen nl. niet verdragen en ze hebben hen ontmaskert.
En dan volgt er: "maar dit heb ik tegen u". Wat is dat wat Jezus tegen hen heeft? Dat ze hun eerste liefde hebben verlaten. Als je het gedeelte overziet, dan blijkt het dat het leven met God ontzield is geraakt door alleen aandacht op de leer. Zo leggen nl. de meeste commentaren het uit. Door het hele NT vindt je het probleem van de dwaalleraars in Efeze.

Liefde wordt hier trouwens gekoppeld aan "werken die jullie deden". Het zijn dus liefdesdaden. Die doen ze niet meer. Je kunt dus samenvatten dat regels en dogma's zijn komen te staan tegenover een levende relatie met God en de naaste. Het hart is eruit!
Ik hoop dat deze verduidelijking je verder helpt.

Om niet mijn bevinding in de Schrift in te lezen, kom ik met een paar vragen. De volgende vragen die ik stelde aan mezelf, maar ook aan jullie, blijven volgens mij nog steeds staan:
- Herken je dit?
- Hoe hou je deze twee in evenwicht?
- Wat doe jij daaraan?

Volgens mij is dit nl. het dilemma voor heel veel kerken en christenen. Het helpt niet om alleen maar op één van beiden te focussen.

P.S. Merk op dat ik dus afwijk van de laatste zin van AVI. God kan zeker een "woestijnperiode" gebruiken, maar dat is iets anders dan dat ikzelf actief mijn eerste liefde heb verlaten. Dat is niet iets wat God doet, zoals beweert in de eerste posting.

PvS schreef:

Joannah schreef:Op geen enkele manier mag een mens zeggen dat God een welmenend aanbod van genade aanbiedt, wat vervolgens niet aan allen die het aannemen zou worden geschonken.

..."Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet gegeven is", Joh. 3: 27.

Voor dat ik hier op in ga, vraag ik theoloog's visie, die beslist beter kan verwoorden hoe deze paradox opgehelderd kan worden.
De context in Joh 3 lijkt me niet onbelangrijk.

PvS schreef:

Joannah schreef:Op geen enkele manier mag een mens zeggen dat God een welmenend aanbod van genade aanbiedt, wat vervolgens niet aan allen die het aannemen zou worden geschonken.

..."Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet gegeven is", Joh. 3: 27.

Jeruzalem, Jeruzalem! gij, die de profeten doodt, en stenigt, die tot u gezonden zijn, hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kiekens onder de vleugelen vergadert; en gijlieden hebt niet gewild?

(als we met losse teksten gaan smijten komen we denk ik niet zoveel verder)

Daarnaast kan je met die tekst die je aanhaalt ook nog meerdere kanten op. Het moet nog gegeven worden. Of: Het gaat om Jezus, en Hij is ons uit de Hemel gegeven. Anders hadden we Hem (en alles) nooit aan kunnen nemen. Ik zeg niet dat een van beiden juist is, de waarheid ligt denk ik ergens in het midden. Als we dit te zwart-wit maken krijg je een karikatuur van wat de Bijbel leert, namelijk het idee dat we onszelf nog moeten redden (negatieve vorm van activisme) , of het idee dat we niks kunnen doen en dus niks doen (passivisme)

Marnix schreef:

PvS schreef:

Joannah schreef:Op geen enkele manier mag een mens zeggen dat God een welmenend aanbod van genade aanbiedt, wat vervolgens niet aan allen die het aannemen zou worden geschonken.

..."Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet gegeven is", Joh. 3: 27.

Jeruzalem, Jeruzalem! gij, die de profeten doodt, en stenigt, die tot u gezonden zijn, hoe menigmaal heb Ik uw kinderen willen bijeenvergaderen, gelijkerwijs een hen haar kiekens onder de vleugelen vergadert; en gijlieden hebt niet gewild?

(als we met losse teksten gaan smijten komen we denk ik niet zoveel verder)

Daarnaast kan je met die tekst die je aanhaalt ook nog meerdere kanten op. Het moet nog gegeven worden. Of: Het gaat om Jezus, en Hij is ons uit de Hemel gegeven. Anders hadden we Hem (en alles) nooit aan kunnen nemen. Ik zeg niet dat een van beiden juist is, de waarheid ligt denk ik ergens in het midden. Als we dit te zwart-wit maken krijg je een karikatuur van wat de Bijbel leert, namelijk het idee dat we onszelf nog moeten redden (negatieve vorm van activisme) , of het idee dat we niks kunnen doen en dus niks doen (passivisme)

De m.i. niet losstaande tekst vond ik geschreven in het door Fjodor aangehaalde gedeelte van Boston.

Fjodor schreef:Maar als Christus bloed genoegzaam is dan houdt dat ook in dat Hij voor allen betaald heeft. Dus volgens mij mag je dat best zeggen. Ik verwijs graag ook naar Boston die dat duidelijk maakt:

3. Het geloof in ons recht op Christus
Verder moet u geloven dat Jezus Christus de Zaligmaker van de wereld is, dat Hij uw
Zaligmaker in het bijzonder is vanwege de benoeming door Zijn Vader en vanwege
Zijn eigen aanbod en tenslotte dat vanwege diezelfde benoeming en datzelfde aanbod
Zijn gerechtigheid, de voorwaarde van het verbond en het eeuwige leven, de belofte
van het verbond de uwe zijn. Met 'de uwe' bedoel ik niet 'in bezit' maar als 'een recht
erop', in die zin dat u wettig en met volmacht dit alles in bezit mag nemen en het
vervolgens als uw eigendom mag gebruiken voor alle doelen tot zaligheid: "Wij
weten, dat Deze waarlijk is de Christus, de Zaligmaker der wereld", Lukas 4:42; 2
Sam. 22: 3; "mijn Zaligmaker", Lukas 1: 47. Denk niet dat dit te groot is voor u. Het is
208
niet meer dan wat nodig is voor het zaligmakende geloof in Christus. Als u alleen in
het algemeen gelooft dat Christus de Zaligmaker van de wereld is, maar niet gelooft
dat Hij in het bijzonder uw Zaligmaker is, wat gelooft u dan meer dan de duivels? Zij
geloven dat Hij Jezus de Zaligmaker is, Markus 1: 24. Als u hen voorbij wilt streven,
dan moet u geloven dat Hij uw Zaligmaker is en vervolgens dat Zijn gerechtigheid en
zaligheid de uwe zijn in die zin zoals ik zojuist uitgelegd heb, want waar Christus
geschonken wordt, worden alle dingen gratis met Hem geschonken. Ik bid u:
overweeg alstublieft hoe u Hem aan kunt nemen of als uw Zaligmaker ontvangen
indien Hij niet inderdaad de uwe is? Een mens kan met bedrog iets in bezit nemen
waarvan hij niet gelooft dat het krachtens, recht het zijne is, maar niemand kan eerlijk
en oprecht iets opeisen en in bezit nemen waarvan hij niet gelooft dat het hem
toekomt. Zeker, God moet Christus eerst aan ons geven, vóórdat wij Hem kunnen
ontvangen, want "een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet
gegeven is", Joh. 3: 27. Het geven aan Gods kant en het ontvangen aan onze kant
hangen met elkaar samen: het eerste is het fundament van het laatste. Welnu, Gods
gave is voldoende om de zaak tot de onze te maken. Geloof daarom vast dat Christus
in het bijzonder uw Zaligmaker is en dat Zijn gerechtigheid en het eeuwige leven de
uwe zijn.