Grace schreef:Zeg het maar. Leg het nu eens eerlijk naast elkaar. Ik kan hier tientalle soortgelijke bijbelgedeelten aan koppelen. Dit is toch een zeer eenzijdig weergeven van het Bijbelse fundament? En tevens nog een Reformator voor je karretje spannen, dat doet het ook altijd wel goed. Dus als ik het goed begrepen heb, zijn Paulus en Calvijn op één lijn te stellen met pinkstergroepen, evangelische kringen?

In sommige opzichten wel.

Hebreën 6:1

Lees ook de kanttekening: tot de volmaaktheid voortvaren;
Dat is, tot de volkomene kennis der leer van Christus voortgaan, Ef. 4:13.

Het gaat over volmaaktheid der kennis van Christus, eigenlijk in alles wat je aanhaalt. Daartegen neemt ds. Karens géén stelling. Wel tegen volmaakte heiligheid. En dan zegt hij dat er een verschil is tussen streven naar volkomen heiligheid en sterven aan de zonde. Het tweede vindt hij Bijbelser.

Ds. M. Karens schreef:„Het streven om te komen tot volmaaktheid in het christelijk leven komt steeds dichterbij. Het gedachtegoed is niet alleen te vinden bij pinkstergroepen en evangelische gemeenten. Door activiteiten van de stichting HeartCry komen die ideeën de gemeenten binnen.”

De hele Nadere Reformatie heeft zich gericht op het heiligen van het leven, zowel maatschappelijk, kerkelijk als persoonlijk. Men riep op tot huisgodsdienst, tot het onderzoeken en het laten van zonden, etc. Allemaal dingen die christenen moeten doen. Men moest streven naar volmaaktheid. Maar wel vanuit het besef dat men er nooit kwam.

Ik vrees wel eens dat sommigen zó afzetten tegen bewegingen als HC, en tegen alles wat riept naar "evangelisch" of "remonstrants", dat ze enorm eenzijdig worden.

memento schreef:

Ds. M. Karens schreef:„Het streven om te komen tot volmaaktheid in het christelijk leven komt steeds dichterbij. Het gedachtegoed is niet alleen te vinden bij pinkstergroepen en evangelische gemeenten. Door activiteiten van de stichting HeartCry komen die ideeën de gemeenten binnen.”

De hele Nadere Reformatie heeft zich gericht op het heiligen van het leven, zowel maatschappelijk, kerkelijk als persoonlijk. Men riep op tot huisgodsdienst, tot het onderzoeken en het laten van zonden, etc. Allemaal dingen die christenen moeten doen. Men moest streven naar volmaaktheid. Maar wel vanuit het besef dat men er nooit kwam.

Ik vrees wel eens dat sommigen zó afzetten tegen bewegingen als HC, en tegen alles wat riekt naar "evangelisch" of "remonstrants", dat ze enorm eenzijdig worden.

Zeker waar. En inmiddels moet je je evengoed 'opwerken'. Maar in het negatieve, zodat het net lijkt of het naar de Schrift is.

Grace schreef:Zeg het maar. Leg het nu eens eerlijk naast elkaar. Ik kan hier tientalle soortgelijke bijbelgedeelten aan koppelen. Dit is toch een zeer eenzijdig weergeven van het Bijbelse fundament? En tevens nog een Reformator voor je karretje spannen, dat doet het ook altijd wel goed. Dus als ik het goed begrepen heb, zijn Paulus en Calvijn op één lijn te stellen met pinkstergroepen, evangelische kringen?

Hier is een bepaalde kwestie in het geding. Logisch dat er dan wat eenzijdige teksten worden aangehaald.
De beste verwijzing zou ook zijn naar de hele Bijbel. Maar da's praktisch niet haalbaar.

Volgens mij is de enige weerlegging van eenzijdige bijbelteksten: er andere tegenover zetten. Dat zou volgens mij een goede discussie zijn.

Los van het feit dat een kwalificatie als "voor je karretje spannen" per definitie al een negatieve klank heeft. Dus levert dat geen inhoudelijke bijdrage aan een discussie.

Erasmiaan schreef:

Hebreën 6:1

Lees ook de kanttekening: tot de volmaaktheid voortvaren;
Dat is, tot de volkomene kennis der leer van Christus voortgaan, Ef. 4:13.

Het gaat over volmaaktheid der kennis van Christus, eigenlijk in alles wat je aanhaalt. Daartegen neemt ds. Karens géén stelling. Wel tegen volmaakte heiligheid. En dan zegt hij dat er een verschil is tussen streven naar volkomen heiligheid en sterven aan de zonde. Het tweede vindt hij Bijbelser.

Ik vraag mij af wat hij dan wil doen met de eerste Johannes brief. Een paar teksten hieruit:
Een iegelijk die in Hem blijft, zondigt niet; een iegelijk die zondigt, die heeft Hem niet gezien en heeft Hem niet gekend. Kinderkens, dat niemand u verleide, Die de rechtvaardigheid doet , die is rechtvaardig gelijk Hij rechtvaardig is.

Daarover staat in de kanttekening oa het volgende: (25) d.i. die begeeft zich niet tot een kwaad en zondig leven, die laat de zonde niet over hem heersen. Want anderzinds zo vallen ook de ware gelovigen somwijlen wel in de zonden, maar door het woord zondigen en zonde doen verstaat dan hier Johannes hetgeen Paulus noemt wandelen naar het vlees en dienstknechten der zonde zijn.
en ook: (27)nl u wijs makende dat een waar geloof zou kunnen bestaan met een kwaad en zondig leven

Hier wordt ook opgeroepen tot een leven in heiligheid. Streven naar heiligheid wil nog niet zeggen dat je het kan bereiken. Heiligmaking heeft dan ook twee kanten: sterven (van de oude mens) en streven (naar de volmaaktheid van de nieuwe mens)

Natuurlijk moet een mens streven naar heiligheid. Daarom heiligt u, en weest heilig; want Ik ben de HEERE, uw God! Elk gebod van Hem moeten we volkomen houden en nooit - maar dan ook nooit - mogen we op één of andere manier het doen van zonden goedpraten. We kunnen met al ons mopperen op de 'heiligheidsdrijvers van Heartcry' ook doorslaan naar de andere kant: waarbij we in de praktijk gewoon zonden aan de hand houden onder het mom van zondaar zijn.
De vraag is wel hoe we moeten streven naar deze heiligheid in een onheilig lichaam. Dan is het antwoord: sterven.

Jongere schreef:De vraag is wel hoe we moeten streven naar deze heiligheid in een onheilig lichaam. Dan is het antwoord: sterven.

En hoe werkt dat in de praktijk? Door te strijden tegen de zonden. Heel concreet je leven nagaan op zonden, en daar mee stoppen. En ook je leven onderzoeken naar alles wat méér tot Gods eer kan (mn ook qua tijds- en geldbesteding), en dat veranderen. Steeds weer opnieuw, onder de schuldbelijdenis dat je steeds weer faalt...

Heiliging is niet iets wat je overkomt, maar wat in het hart van elke gezonde gelovige door Gods Geest gewerkt wordt, en zichtbaar wordt in de praktijk. "Heiliging" die niet omgezet wordt in handelen, is geen "heiliging", maar zonde.

memento schreef:

Jongere schreef:De vraag is wel hoe we moeten streven naar deze heiligheid in een onheilig lichaam. Dan is het antwoord: sterven.

En hoe werkt dat in de praktijk? Door te strijden tegen de zonden. Heel concreet je leven nagaan op zonden, en daar mee stoppen. En ook je leven onderzoeken naar alles wat méér tot Gods eer kan (mn ook qua tijds- en geldbesteding), en dat veranderen. Steeds weer opnieuw, onder de schuldbelijdenis dat je steeds weer faalt...

Heiliging is niet iets wat je overkomt, maar wat in het hart van elke gezonde gelovige door Gods Geest gewerkt wordt, en zichtbaar wordt in de praktijk. "Heiliging" die niet omgezet wordt in handelen, is geen "heiliging", maar zonde.

Beide, denk ik. Het overkomt de gelovige omdat ook de heiliging alleen vanuit het volbrachte werk van de Heere Jezus voortvloeit. Hij is de heiligmaking Zelf van ieder die in Hem is (1 Kor. 1:30). Maar juist die wetenschap brengt een actief kruisigen van de oude mens en zijn werken met zich mee (hoewel die met Christus gekruisigd is). Dat is de spanning die je overal in het NT tegenkomt als het over de heiliging gaat. Enerzijds de gerechtigheid van Christus als de gerechtigheid van de gelovige. O, dus het maakt niet meer uit wat we doen? Zullen we in de zonde blijven, opdat de genade des te meerder wordt? Dat zij verre! Wij, die der zonde gestorven zijn, hoe zullen wij nog in dezelve leven? Het is ook de spanning die je bijvoorbeeld tegenkomt in Kolossensen 3. Paulus benoemt de ("juridische") positie van God's kind, maar het is duidelijk dat daar actie uit voortvloeit:
Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zo zoekt de dingen, die boven zijn, waar Christus is, zittende aan de rechter hand Gods.
Bedenkt de dingen, die boven zijn, niet die op de aarde zijn.
Want gij zijt gestorven, en uw leven is met Christus verborgen in God.
Wanneer nu Christus zal geopenbaard zijn, Die ons leven is, dan zult ook gij met Hem geopenbaard worden in heerlijkheid.
Doodt dan uw leden, die op de aarde zijn, namelijk hoererij, onreinigheid, schandelijke beweging, kwade begeerlijkheid, en de gierigheid, welke is afgodendienst.

Jongere schreef:

memento schreef:

Jongere schreef:De vraag is wel hoe we moeten streven naar deze heiligheid in een onheilig lichaam. Dan is het antwoord: sterven.

En hoe werkt dat in de praktijk? Door te strijden tegen de zonden. Heel concreet je leven nagaan op zonden, en daar mee stoppen. En ook je leven onderzoeken naar alles wat méér tot Gods eer kan (mn ook qua tijds- en geldbesteding), en dat veranderen. Steeds weer opnieuw, onder de schuldbelijdenis dat je steeds weer faalt...

Heiliging is niet iets wat je overkomt, maar wat in het hart van elke gezonde gelovige door Gods Geest gewerkt wordt, en zichtbaar wordt in de praktijk. "Heiliging" die niet omgezet wordt in handelen, is geen "heiliging", maar zonde.

Beide, denk ik. Het overkomt de gelovige omdat ook de heiliging alleen vanuit het volbrachte werk van de Heere Jezus voortvloeit. Hij is de heiligmaking Zelf van ieder die in Hem is (1 Kor. 1:30). Maar juist die wetenschap brengt een actief kruisigen van de oude mens en zijn werken met zich mee (hoewel die met Christus gekruisigd is). Dat is de spanning die je overal in het NT tegenkomt als het over de heiliging gaat. Enerzijds de gerechtigheid van Christus als de gerechtigheid van de gelovige. O, dus het maakt niet meer uit wat we doen? Zullen we in de zonde blijven, opdat de genade des te meerder wordt? Dat zij verre! Wij, die der zonde gestorven zijn, hoe zullen wij nog in dezelve leven? Het is ook de spanning die je bijvoorbeeld tegenkomt in Kolossensen 3. Paulus benoemt de ("juridische") positie van God's kind, maar het is duidelijk dat daar actie uit voortvloeit:
Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zo zoekt de dingen, die boven zijn, waar Christus is, zittende aan de rechter hand Gods.
Bedenkt de dingen, die boven zijn, niet die op de aarde zijn.
Want gij zijt gestorven, en uw leven is met Christus verborgen in God.
Wanneer nu Christus zal geopenbaard zijn, Die ons leven is, dan zult ook gij met Hem geopenbaard worden in heerlijkheid.
Doodt dan uw leden, die op de aarde zijn, namelijk hoererij, onreinigheid, schandelijke beweging, kwade begeerlijkheid, en de gierigheid, welke is afgodendienst.

Mijn stelling is dat inwendige en uitwendige heiliging niet los van elkaar bestaan. Wie door Gods Geest geheiligd wordt, gáát heiligend handelen. En omgedraait: Als een gelovige heiligend handeld, zal dat gepaard gaan met innerlijke heiliging.

Innerlijke heiliging en uiterlijke heiliging zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Waar één van 2 weggehaald wordt, ontstaat óf Geesteloos activisme, óf dode geesteloosheid.

JolandaOudshoorn schreef:

Erasmiaan schreef:

Hebreën 6:1

Lees ook de kanttekening: tot de volmaaktheid voortvaren;
Dat is, tot de volkomene kennis der leer van Christus voortgaan, Ef. 4:13.

Het gaat over volmaaktheid der kennis van Christus, eigenlijk in alles wat je aanhaalt. Daartegen neemt ds. Karens géén stelling. Wel tegen volmaakte heiligheid. En dan zegt hij dat er een verschil is tussen streven naar volkomen heiligheid en sterven aan de zonde. Het tweede vindt hij Bijbelser.

Ik vraag mij af wat hij dan wil doen met de eerste Johannes brief. Een paar teksten hieruit:
Een iegelijk die in Hem blijft, zondigt niet; een iegelijk die zondigt, die heeft Hem niet gezien en heeft Hem niet gekend. Kinderkens, dat niemand u verleide, Die de rechtvaardigheid doet , die is rechtvaardig gelijk Hij rechtvaardig is.

Daarover staat in de kanttekening oa het volgende: (25) d.i. die begeeft zich niet tot een kwaad en zondig leven, die laat de zonde niet over hem heersen. Want anderzinds zo vallen ook de ware gelovigen somwijlen wel in de zonden, maar door het woord zondigen en zonde doen verstaat dan hier Johannes hetgeen Paulus noemt wandelen naar het vlees en dienstknechten der zonde zijn.
en ook: (27)nl u wijs makende dat een waar geloof zou kunnen bestaan met een kwaad en zondig leven

Hier wordt ook opgeroepen tot een leven in heiligheid. Streven naar heiligheid wil nog niet zeggen dat je het kan bereiken. Heiligmaking heeft dan ook twee kanten: sterven (van de oude mens) en streven (naar de volmaaktheid van de nieuwe mens)

Eens. Lees ook wat Jongere schreef. Ik ben alleen bang voor het activisme dat memento aanhangt. Er is natuurlijk wel een bepaalde mate van activisme maar laten we altijd blijven benadrukken dat we in ALLES stijl en diep afhankelijk zijn van Hem en dat al onze GERECHTIGHEDEN een wegwerpelijk kleed zijn (dat gaat over de heiligmaking!). En als je dat maar veel beseft bij alles wat je doet heb je niet de mond vol over het overwinningsleven. Dan is het een dagelijkse strijd tegen de zonde waar alleen de gemeenschap met Christus weleens iets doet smaken van dé overwinning.


En laten we oppassen met het trekken van conclusies uit een samenvatting van een lezing in een krantenbericht (door een journalist).

Erasmiaan schreef:Eens. Lees ook wat Jongere schreef. Ik ben alleen bang voor het activisme dat memento aanhangt. Er is natuurlijk wel een bepaalde mate van activisme maar laten we altijd blijven benadrukken dat we in ALLES stijl en diep afhankelijk zijn van Hem en dat al onze GERECHTIGHEDEN een wegwerpelijk kleed zijn (dat gaat over de heiligmaking!). En als je dat maar veel beseft bij alles wat je doet heb je niet de mond vol over het overwinningsleven. Dan is het een dagelijkse strijd tegen de zonde waar alleen de gemeenschap met Christus weleens iets doet smaken van dé overwinning.

Dan zal je ook bang moeten zijn voor het activisme van de Puriteinen en de (vroegere) Nadere Reformatie. Want beide bewegingen riepen heel concreet op tot handelen, tot doen.

Ik ontken daarmee niet onze afhankelijkheid van God, noch veel minder spreek ik over dat met heiliging gerechtigheid verdient wordt. En de term overwinningsleven neem ik helemaal afstand van, omdat heiliging slecht de dure plicht is van een christen, niet iets waarmee hij iets verdient, of iets wat leidt tot overwinning. Zélfs als wij zeer heilig leven, staan wij nog als schuldenaren voor God. Ja, ik acht juist dat in de strijd (die jij weleswaar activistisch vindt) tegen de zonden, en de strijd vóór het goede, dat dat leidt tot verdieping van zelf- en zondekennis. Juist in het falen van de heiligmaking ervaren we dagelijks weer dat wij afhankelijk zijn van God, en ervaren we dat wij dagelijks zijn vergeving nodig hebben.

Maar wie meent dat heiligmaking kan zónder uitwendig handelen, zónder reformatie van ons leven, bedriegt zichzelf, ja mogelijk zelfs voor de eeuwigheid. Er staat niet voor niets geschreven dat het geloof zonder de werken dood is. Of was Jacobus ook te activistisch?

-----------
PS> Ik vrees dat velen (ook in de rechterzijde van onze gezindte) niet van praktische heiligmaking willen horen, omdat dit altijd offers vraagt. Het vraagt ons om ons geriefelijke leventje eens te bezien, ons naar te schrikken over zoveel zondigheidheid, en ons te bekeren. Het geeft ons geen klopje op de schouders, om alle slechte dingen die we niet doen, maar het benoemt dingen tot zonde die we heel normaal vinden, zoals gehoorzaamheid aan de overheid, materialisme vervangen door echte soberheid, praktische barmhartigheid, zachtmoedigheid en geduld, onze tijdsbesteding omvormen tot eer van God, afstand nemen van de wereld, etc. In een tijd waarin veel van "Gods kinderen" wereldgelijkvormig leven (en dat kan ook wanneer we in het zwart gekleed gaan), is zo'n activistische heiligmaking misschien niet waar we op zitten te wachten. Maar wél wat Gods woord van ons eist!
PS2> Alhoewel ik het heiligings-optimisme, en het overwinningsleven, wat HeartCry en iemand als ds. Maritz voorstaan, nadrukkelijk afkeur als onbijbels en in zekere zin ook remonstrants, keur ik de dwaling ter rechterzijde af, die leert dat heiliging ons niet verplicht tot actief handelen tégen de zonde, en vóór het goede, omdat dat "activistisch" zou zijn.

Memento, dat mgoe allemaal waar zijn wat je zegt. Maar daar ligt de focus niet op. Dat is een heilige vanzelfsheid. En het klaagt ze ook zo aan dat het maar ten dele is hier.

En je hebt natuurlijk wel gelijk: als er geen levensheiliging is moet men het maar eens nakijken. Want dat is een onvermijdelijke vrucht. Maar je zult Gods volk meer horen klagen over dat het hen slechts maar ten dele lukt dan horen praten over de zonden die ze al overwonnen hebben. Dat bedoel ik met focus. En het is mijn overtuiging dat ds. Karens dit ook bedoelde.

Erasmiaan schreef:Memento, dat mgoe allemaal waar zijn wat je zegt. Maar daar ligt de focus niet op. Dat is een heilige vanzelfsheid. En het klaagt ze ook zo aan dat het maar ten dele is hier.

En je hebt natuurlijk wel gelijk: als er geen levensheiliging is moet men het maar eens nakijken. Want dat is een onvermijdelijke vrucht. Maar je zult Gods volk meer horen klagen over dat het hen slechts maar ten dele lukt dan horen praten over de zonden die ze al overwonnen hebben. Dat bedoel ik met focus. En het is mijn overtuiging dat ds. Karens dit ook bedoelde.

Als hij dat bedoelt, moet hij dat ook zeggen. Maar ik vraag me af of hij dat bedoelt. Want waarom anders al die allergische reacties, als het woord doen voorbij komt? Waarom meteen dan dat beoordelen als activistisch, alsof actief handelen niet bij heiligmaking hoort? Je spreekt over een "heilige vanzelfsheid", maar waarom wordt dat zo weinig benoemd, en daartoe zo weinig aangespoord?

Natuurlijk klaagt Gods volk dat heiliging hun maar ten dele lukt. Maar ik ben er van overtuigd dat als er echt werk gemaakt zou worden van heiliging, dat die klacht nog veel sterker zou worden. Misschien dat er dan ook wat meer doorbrekend werk zou komen.

Nee, laten we liever beide Bijbelse noties vasthouden. De menselijke plicht tot heilig leven, en de Heilige Geest die ons hart heiligt. Innerlijke en uiterlijke heiliging horen samen te gaan. Wie één van beiden overbenadrukt, of op één van beide de focus legt, dwaalt.

memento schreef:Alhoewel ik het heiligings-optimisme, en het overwinningsleven, wat HeartCry en iemand als ds. Maritz voorstaan, nadrukkelijk afkeur als onbijbels en in zekere zin ook remonstrants, keur ik de dwaling ter rechterzijde af, die leert dat heiliging ons niet verplicht tot actief handelen tégen de zonde, en vóór het goede, omdat dat "activistisch" zou zijn.

Ik kan me derhalve ook absoluut niet vinden in de karikatuur die jij vervolgens weer maakt van Heartcry en Maritz. Als voorbeeld iets wat vandaag http://www.cip.nl staat n.a.v. het stuk van Ds. M. Karens:

"sterven en streven"
Arjan Baan over heiligmaking

"Het streven om te komen tot volmaaktheid in het christelijk leven komt steeds dichterbij. Het gedachtegoed is niet alleen te vinden bij pinkstergroepen en evangelische gemeenten. Door activiteiten van de stichting HeartCry komen die ideeën de gemeenten binnen." Dit zei ds. M. Karens, predikant te Werkendam in het RD. Hij wees op een gevaar voor perfectionisme in het geestelijk leven. Ds. M. Karens stelde dat er christenen zijn die perfectionistisch leven en die denken volmaakt te kunnen worden. Dit zou een bedreiging voor de kerk zijn. Pinkstergroepen, evangelische gemeenten en HeartCry worden hierin genoemd.

Arjan Baan, directeur van HeartCry reageerde in een vraaggesprek met CIP.nl op het artikel in het Reformatorisch Dagblad. Arjan Baan: "Ten eerste vind ik het positief dat er steeds meer nagedacht wordt over het thema heiligmaking en geestelijke groei. Zowel bij jongeren en ouderen wordt er vaak gesproken over de vraag: Hoe word ik een kind van God? Er moet echter ook nagedacht worden over de vraag hoe men als kind van God behoort te leven. De Reformatie hield zich bezig met de vraag: Hoe krijg ik een genadig God? en de Nadere Reformatie was bezig met de vraag: Hoe leef ik met een genadig God? Daarom ben ik erg blij en dankbaar dat dominee Karens heeft aangegeven dat levensheiliging noodzakelijk is."

"In het artikel in het Reformatorisch Dagblad schetst ds. Karens echter wel een karikatuur van stichting HeartCry. Hij legt het accent alleen op het aspect van het sterven. Sterven heeft alles te maken met het kruis. Wat dominee Karens vergeet is dat Jezus Christus ook uit de dood is opgestaan. We moeten kruis èn opstanding preken (Fil. 3:10). Alleen de grote vraag is: wat bedoelen we met de opstandingskracht van Christus in de gelovigen? (Efeze 2:6) En nog interessanter vind ik de vraag: waarom komt er zoveel vijandschap wanneer we de noodzaak tot levensheiliging benadrukken? Wat zit hier toch achter? "

Sterven
"Natuurlijk zullen we als volgelingen van Jezus het kruis moeten opnemen (Luk. 14:27; Joh. 12:24). Dat betekent 'sterven aan onszelf'. Sterven aan ons ik-gerichte leven. Maar door de wedergeboorte is er toch ook een geweldig verlangen in ons hart geboren om te worden als Christus? We zijn toch uitverkoren om het beeld van Christus gelijkvormig te zijn? (Rom. 8:29). Dat heeft niets met perfectionisme te maken. Het is een verlangen om meer en meer gevormd te worden naar Zijn Beeld. Bij HeartCry leren we nergens dat we volmaakt zijn in onszelf. Perfectionisme is onbijbels. In Christus zijn we volmaakt (perfect - zonder vlek en rimpel) in de ogen van God! De gelovigen verlangen nu echter 'meer en meer' te mogen worden wie we alreeds in Christus zijn. Steeds meer worden wie we alreeds zijn in Christus! (Fil. 3:12) Streven en verlangen naar heiligmaking is toch per definitie niet on-Bijbels?"

Oproep tot heiliging
Wat mij wel opvalt is dat, gezien de kritische reactie van ds. Karens, hij kennelijk nogal moeite heeft met de concrete oproepen tot heiliging en de waarschuwingen om actief tegen de zonde te strijden. Mijn vraag is of hij dan wel voldoende oog heeft voor de oproepen tot bekering in de brieven van Paulus. "Ik vraag me af of ds. M. Karens zich heeft verdiept in de boodschap van onze stichting. Wanneer ik een preek van ds. Karens zou beluisteren over Zondag 3 van de Heidelbergse Catechismus over de totale verdorvenheid van de mens, dan ga ik toch ook niet publiek beweren dat ds. Karens geen Christus-prediker is? Ik betwijfel sterk of ds. M. Karens zich werkelijk heeft verdiept in de boodschap van Etienne Maritz en van Stichting Heart Cry. Hij zal zoals velen, vrees ik alleen de brochure van ds. de Boer en ds. Huijgen hebben gelezen, en daarbij nog die ene preek van ds. Maritz. Helaas wordt er hierdoor een karikatuur geschetst."

Romeinen 8
Arjan Baan is van mening dat christenen - door de kracht van de Geest in hen - met bewuste zonden in hun leven kunnen breken. "Men komt vaak niet verder dan klacht in Romeinen 7. In Romeinen 7:24 staat: 'Ik ellendig mens wie zal mij verlossen uit het lichaam van deze dood?' Hier staat echter een vraagteken en geen punt. Paulus zegt: 'Ik dank God, door Jezus Christus, onze Heere'. Door Jezus Christus mogen wij vervolgens het zegelied van Romeinen 8 tot ons nemen en zingen. In onszelf zijn we onbekwaam, stervende slachtschapen (Rom. 8:36). Maar nochtans zijn Gods kinderen - in dit stervensproces aan ons eigen ik - meer dan overwinnaars door Hem (Rom. 8:37).

HeartCry kan zich niet vinden in het beeld wat ds. M. Karens schetst over de boodschap van de organisatie. HeartCry leert volgens hem absoluut geen perfectionisme. "Het is sterven én streven. Alleen de grote vraag is: hoe leg je het woordje streven uit? Versta je daaronder 'presteren'? Dan verwerp ik dat. Activistisch presteren komt voort uit het vlees. Ik versta onder het woordje streven eenvoudig weg 'verlangen'. Elk kind van God streeft (verlangt) naar heiligmaking! Elke gelovige verlangt zich uit te strekken naar de volmaaktheid in Christus. Dat is toch Bijbels? Wist je overigens dat Calvijn geen enkele moeite had met het woordje streven? In zijn Institutie komt dat woord wel 530 keer voor. Tegelijkertijd moeten we wel een goede balans hebben tussen Romeinen 6, 7 en 8. Ik vind het jammer dat we vaak niet verder komen dan Romeinen 5; de vergeving van zonden. Romeinen 6 tot en met 8 wordt zo weinig verstaan. Christus is voor ons gestorven én opgestaan uit de dood. Dat heeft gevolgen voor ons dagelijkse christenleven."