Bedekte schuld en vergeven schuld

[CvdW]

Gepubliceerd op: 3 februari 2011

Jan Mark ten Hove en Jannerieke Verloop

Twaalf bijlslagen van Boston

ds. L. Blok: Boston wijst zondaar op Christus

Een bekende Schotse oudvader is Thomas Boston (1676- 1732). Generaties lazen en herlazen zijn bekendste boeken: De Viervoudige Staat, het Genadeverbond en Het kromme in het levenslot. Ds. L. Blok is een groot liefhebber van Bostons geschriften. “Boston laat een zondaar niet rusten buiten Christus.”
De Bijbel staat vol met treffende beelden. Lees maar eens Johannes 15: 5. Daar staat: Ik ben de Wijnstok, en gij de ranken. De tekst is eenvoudig uit te leggen: De Wijnstok slaat op de Heere Jezus, met de ranken worden Gods kinderen bedoeld. Vaak wordt dit beeld uit de natuur vergeestelijkt. De ranken moeten uit de oude stam van Adam worden verwijderd om in de nieuwe stam van Christus ingeënt te worden. Thomas Boston heeft verschillende bladzijden in zijn boek De Viervoudige Staat hieraan gewijd. Nauwkeurig legt hij uit wat er met een mens gebeurt die wedergeboren en met Christus verenigd wordt. Boston heeft dit proces in twaalf stappen uitgelegd, de zogenaamde ‘twaalf bijlslagen’.
Ds. L. Blok, predikant in Gorinchem en docent aan de Theologische School, vertelt over de functie van de twaalf bijlslagen.

Wat zijn de twaalf bijlslagen?
“Met de twaalf bijlslagen tekent Boston de weg waarlangs de Heere Zijn kinderen afbreekt, waarin Hij ze laat sterven aan zichzelf en niets meer doet overhouden om voor God te kunnen bestaan. Gods volk moet afgehouwen worden uit de stam van Adam om overgezet te worden in Christus.”

Waarom noemt Boston twaalf bijlslagen?
“Boston wil door het verklaren van de bijlslagen het werk van God in een zondaar laten zien. Veel tijdgenoten van hem zeiden dat je bekeerd zou kunnen worden door het stipt onderhouden van de wet. Of ze zeiden dat ze moesten voldoen aan de eisen van geloof en bekering als voorwaarden om de genade te kunnen ontvangen. In deze theologie moesten mensen aan voorwaarden voldoen. Boston wilde met het schrijven van de bijlslagen laten zien hoe alleen de genade van God een goddeloze zalig maakt.”

Wat houden die slagen in?
“Boston legt uit dat in de wedergeboorte de mens wordt overgezet van Adam in Christus. Hij wijst er heel nadrukkelijk op dat een mens in Christus moet zijn om behouden te worden. Nu gaat het erom of iemand daar bevindelijk wat van kent. In de twaalf bijlslagen kijk je in het hart van iemand, die alles buiten Christus moet gaan verliezen.”

Beleeft iedereen deze twaalf bijlslagen?
“In de eerste plaats wil Boston geen tere gewetens bedroeven. Hij wil niet dat de twaalf bijlslagen een methode zijn waartoe de Heere Zich beperkt. Wel is waar dat allen die weten in Christus te zijn, afgebroken zijn van al die verschillende dingen waarop zij hun vertrouwen stelden. God gaat bij elk van Zijn kinderen een eigen weg. Wat overblijft is een ellendige, arme en verloren zondaar.”

Vormen de bijlslagen geen stappenplan van een bekering?
“Nee. Je kunt niet zeggen dat iemand al een aardig eindje op weg is. Je mag mensen geen rust geven buiten Christus. Anderzijds wil ik niet het werk van God, hoe klein het ook is, aan de kant schuiven. Gods Woord roept namelijk op om de dag van de kleine dingen niet te verachten. Boston wil ons leren wat in de wedergeboorte de zondaar wordt geschonken, namelijk dat hij van Adam wordt afgesneden en in Christus wordt ingeplant, hij dit in de weg van de twaalf slagen als zijn persoonlijke troost mag leren kennen.”

Wat hebben Bostons bijlslagen te zeggen?
“Boston wil ermee laten zien hoezeer de mens vastzit aan het werkverbond. Dat bekering altijd vanuit God komt. Hij laat dat zien aan de hand van het voorbeeld van een drenkeling die er alles voor doet om maar niet in het water weg te zinken. Eerst houdt hij zich nog met beide handen vast aan de rand van de boot, vervolgens grijpt hij nog met de vingers naar de boot. Als dat niet meer lukt, gebruikt de zinkende zijn tanden om zich nog ergens aan vast te klemmen. Het tekent de zondaar die zijn leven niet verliezen wil om die in de Heere Jezus te mogen vinden.”

Heeft u uw bekering ervaren als het doorlopen van twaalf bijlslagen?
“Ik zou niet willen zeggen dat ik al de bijlslagen bewust ervaren heb. Maar ik weet wel hoe God alles in mijn leven afbrak, waardoor zalig worden van mijn kant onmogelijk werd. Dan wordt Psalm 116 praktijk: ‘Och Heere, och werd Mijn ziel door u gered’. Wat een wonder als door de verlorenheid van je leven heen de Heere doet ervaren: ‘Toen hoorde God, Hij is mijn liefde waardig’. Je houdt niets meer van jezelf over. Het wordt een verloren zaak. Maar Hij is immers de enige, bekwame en volkomen Zaligmaker. Buiten de Heere Jezus is geen leven, maar een eeuwig zielsverderf.”

---
De twaalf bijlslagen
1. God overtuigt een zondaar van zijn zonden. Er ontstaat strijd in zijn leven. De zondaar wordt beschuldigd en aangeklaagd in zijn geweten. Hij kan niet langer gerust voortleven.

2. De zondaar verlaat zijn goddeloze leven, maar begint zichzelf te prijzen om zijn goedheid. God laat echter zien dat er schuld is tegen elk van de Tien Geboden.

3. De zondaar gaat stipt leven en wordt een godsdienstig mens. Totdat het geweten de zondaar herinnert aan zijn vroegere zondige leven.

4. De zondaar belijdt zijn zonden en vindt daarin rust. De Heilige Geest laat echter zien dat hij alleen maar een rank is aan de buitenkant en het daarom slechts schijnheiligheid is en niet voldoende.

5. Met vereende krachten gaat de zondaar bidden en zijn oude zonden laten. De wet laat hem echter zien dat hij een zondaar is vanaf zijn geboorte.

6. De zondaar zucht en treurt om zijn zonden en gaat aan het werk om zich met een vertoornd God te verzoenen. De Heere laat hem zien dat hij door de wet vervloekt is in alles wat hij doet, zelfs in het beste wat hij doen kan.

7. De zondaar gaat een schikking maken met de Goddelijke Schuldeiser. Hij verwacht dat God zal compenseren wat hij tekort komt. Echter, het doen van de wet zal niet helpen. Daarom klinkt de vloek van de wet opnieuw.

8. De zondaar begint te lenen. Hij wendt zich tot Christus en smeekt of Hij wil aanvullen wat er bij hem ontbreekt. Hij denkt daarmee gerust te kunnen leven. Maar dit houvast wordt hem ontnomen. Christus wil geen halve Zaligmaker zijn.

9. De zondaar maakt een overeenkomst met Christus en wil zich als het ware aan de Zoon verkopen. Hij belooft een getrouwe dienstknecht van Christus te zijn indien Hij zijn ziel zal redden. Maar van de gesloten overeenkomst door de zondaar komt niets terecht.

10. De mens gaat bedelen om genade, maar doet dat trots. Hij kan nog altijd iets tevoorschijn halen dat hem bij Christus een aanbeveling geeft. God breekt dat echter af, omdat hij moet gaan zien dat hij slechter is dan wie dan ook.

11. De zondaar acht zichzelf Gods gunst niet meer waard. Helaas blijkt dat onder het mom van nederigheid in deze houding duivelse hoogmoed zit. Erger als ooit steken oude zonden en verdorvenheden de kop op.

12. De mens verkeert tussen hoop en wanhoop. In die toestand besluit hij tot Christus te gaan zoals hij is. Hij probeert Christus aan te grijpen. Nu volgt de laatste slag. Hij kan zichzelf niet meer redden. Noch door werken, noch door geloven. Zo vallend wordt hij opgenomen en ingeënt in de ware Wijnstok Christus.


Bovenstaand artikel stond enige jaren geleden in de Daniël.

Ds. L. Blok zegt dus heel duidelijk dat de mens voor/bij eerste bijlslag wedergeboren is.
Nu komt het belangrijke wat hier niet genoemd wordt. Bij bijlslag 3/4 gaan velen verloren, zoals ds. Boston beschrijft.
Dus er zijn wedergeboren mensen die verloren gaan. Hoe kan dit????

Kan iemand dit uitleggen?








0












Bron informatie



Jongerenblad van de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten. Meer informatie

Bekijk origineel







Advertenties

[samanthi]

CvdW schreef:

De twaalf bijlslagen
1. God overtuigt een zondaar van zijn zonden. Er ontstaat strijd in zijn leven. De zondaar wordt beschuldigd en aangeklaagd in zijn geweten. Hij kan niet langer gerust voortleven.

2. De zondaar verlaat zijn goddeloze leven, maar begint zichzelf te prijzen om zijn goedheid. God laat echter zien dat er schuld is tegen elk van de Tien Geboden.

3. De zondaar gaat stipt leven en wordt een godsdienstig mens. Totdat het geweten de zondaar herinnert aan zijn vroegere zondige leven.

4. De zondaar belijdt zijn zonden en vindt daarin rust. De Heilige Geest laat echter zien dat hij alleen maar een rank is aan de buitenkant en het daarom slechts schijnheiligheid is en niet voldoende.

5. Met vereende krachten gaat de zondaar bidden en zijn oude zonden laten. De wet laat hem echter zien dat hij een zondaar is vanaf zijn geboorte.

6. De zondaar zucht en treurt om zijn zonden en gaat aan het werk om zich met een vertoornd God te verzoenen. De Heere laat hem zien dat hij door de wet vervloekt is in alles wat hij doet, zelfs in het beste wat hij doen kan.

7. De zondaar gaat een schikking maken met de Goddelijke Schuldeiser. Hij verwacht dat God zal compenseren wat hij tekort komt. Echter, het doen van de wet zal niet helpen. Daarom klinkt de vloek van de wet opnieuw.

8. De zondaar begint te lenen. Hij wendt zich tot Christus en smeekt of Hij wil aanvullen wat er bij hem ontbreekt. Hij denkt daarmee gerust te kunnen leven. Maar dit houvast wordt hem ontnomen. Christus wil geen halve Zaligmaker zijn.

9. De zondaar maakt een overeenkomst met Christus en wil zich als het ware aan de Zoon verkopen. Hij belooft een getrouwe dienstknecht van Christus te zijn indien Hij zijn ziel zal redden. Maar van de gesloten overeenkomst door de zondaar komt niets terecht.

10. De mens gaat bedelen om genade, maar doet dat trots. Hij kan nog altijd iets tevoorschijn halen dat hem bij Christus een aanbeveling geeft. God breekt dat echter af, omdat hij moet gaan zien dat hij slechter is dan wie dan ook.

11. De zondaar acht zichzelf Gods gunst niet meer waard. Helaas blijkt dat onder het mom van nederigheid in deze houding duivelse hoogmoed zit. Erger als ooit steken oude zonden en verdorvenheden de kop op.

12. De mens verkeert tussen hoop en wanhoop. In die toestand besluit hij tot Christus te gaan zoals hij is. Hij probeert Christus aan te grijpen. Nu volgt de laatste slag. Hij kan zichzelf niet meer redden. Noch door werken, noch door geloven. Zo vallend wordt hij opgenomen en ingeënt in de ware Wijnstok Christus.

Met alle respect, ik kan dit in de Bijbel echt niet terug vinden of dit moet allemaal in vijf minuten plaats gevonden hebben,. De bekeringen in de Bijbel zijn kort, er loopt niemand in he donker te dwalen, als Heman zegt dat hij zijn hele leven doodbrakende is begint hij mijn, o God van mijn heil, dus ja hoe zit dat dan?

[-DIA-]

Gepubliceerd op: 3 februari 2011

Jan Mark ten Hove en Jannerieke Verloop

Twaalf bijlslagen van Boston

ds. L. Blok: Boston wijst zondaar op Christus

(...)

Ds. P. Blok zou hier wellicht wat duidelijker over zijn.
We zeggen niets van ds. L. Blok, maar ds. P. Blok is in deze stukken toch altijd wat helderder.

[Tiberius]

Ds. L. Blok zegt dus heel duidelijk dat de mens voor/bij eerste bijlslag wedergeboren is.
Nu komt het belangrijke wat hier niet genoemd wordt. Bij bijlslag 3/4 gaan velen verloren, zoals ds. Boston beschrijft.
Dus er zijn wedergeboren mensen die verloren gaan. Hoe kan dit????

Kan iemand dit uitleggen?

Ik denk dat ik dat wel kan, ja. Al wil ik het beeld liever weer naar de Christenreis halen.

Behalve Christen vertrok er nog iemand uit de stad Verderf (zijn naam ben ik even kwijt), alleen ging die bij de poel Mistrouwen weer terug.
Beiden vertrokken dus uit de stad Verderf, maar uit de verdere weg bleek dat die tweede man niet wedergeboren was.
Daarom is het levensgevaarlijk om tegen zulke mensen te zeggen "De Heere verlaat niet was Zijn hand begon". Het is wel waar, maar men zou daar onterechte conclusies uit kunnen trekken. Christen kon echt niet meer terug naar stad Verderf, maar uiterlijk zag je dat verschil niet.

[Sheba]

Gepubliceerd op: 3 februari 2011

Jan Mark ten Hove en Jannerieke Verloop

Twaalf bijlslagen van Boston

ds. L. Blok: Boston wijst zondaar op Christus
(....)

Ik heb het betreffende hoofdstuk gevonden. En eerlijk gezegd snap ik niet waarom bovengenoemde ds de eerste slag al wedergeboorte noemt, alsof Boston dat zegt. Hij zegt dat m.i. echt werkelijk nergens!

Boston noemt het twaalf "slagen" waardoor een rank van de natuurlijke stam wordt afgesneden. ( waarschuwde ervoor het als een methode te zien, en zegt ook dat zij die in Christus zijn, afgebroken zijn van al de verschillende dingen waarop zij hun vertrouwen stelden, en dat zij die er nooit van afgebroken werden, nog steeds in hun natuurlijke stam zijn. ( dus niet v/a de eerste slag...) Het maakt volgens hem niet uit of dat natuurlijke huis nu steen voor steen is afgebroken en het oude fundament geslecht is of dat het ondergraven werd en alles tegelijk instortte. ( dus dat kan zeker in een kort ogenblik gebeuren, @, Samanthi)
Hij zegt na de twaalfde slag; nu is de rank ingeënt in Jezus Christus, en zoals de wet in de hand van Gods Geest het werktuig was om de rank van de natuurlijke stam af te snijden, zo is het Evangelie in de hand van dezelfde Geest, het instrument om haar in te enten in de bovennatuurlijke stam ( 1 Joh 1:3)

Elders in zijn boek (blz 177) zegt hij dat al de mensen in de staat der genade zijn wedergeboren. Hij waarschuwde gedeeltelijke veranderingen te zien als wedergeboorte. Hij heeft het over wedergeboorte als een ingrijpende verandering, waardoor van de mens een nieuw schepsel wordt gemaakt (2 Kor5:17) hij waarschuwd in datzelfde hoofdstuk dat niet wedergeborenen in staat zijn Christus te prediken maar strikt genomen de kennis aan Christus niet bezitten. Zij hebben alleen een mening, een goede mening, over Hem, zoals iemand dat heeft over vele betwiste punten van de leer, waar hij helemaal niet zeker van is. Zij kunnen misschien wel goed van Christus denken, maar zij zullen zich nooit aan Hem toevertrouwen, omdat zij Hem niet kennen. En lees dan ook gelijk het stukje over hulp bij twijfel aan zijn staat....

Er gaan dus geen wedergeboren mensen verloren!

[Sheba]

Ds. L. Blok zegt dus heel duidelijk dat de mens voor/bij eerste bijlslag wedergeboren is.
Nu komt het belangrijke wat hier niet genoemd wordt. Bij bijlslag 3/4 gaan velen verloren, zoals ds. Boston beschrijft.
Dus er zijn wedergeboren mensen die verloren gaan. Hoe kan dit????

Kan iemand dit uitleggen?

Ik denk dat ik dat wel kan, ja. Al wil ik het beeld liever weer naar de Christenreis halen.

Behalve Christen vertrok er nog iemand uit de stad Verderf (zijn naam ben ik even kwijt), alleen ging die bij de poel Mistrouwen weer terug.
Beiden vertrokken dus uit de stad Verderf, maar uit de verdere weg bleek dat die tweede man niet wedergeboren was.
Daarom is het levensgevaarlijk om tegen zulke mensen te zeggen "De Heere verlaat niet was Zijn hand begon". Het is wel waar, maar men zou daar onterechte conclusies uit kunnen trekken. Christen kon echt niet meer terug naar stad Verderf, maar uiterlijk zag je dat verschil niet.

Ja en hier zie je nu het gevaar om de wedergeboorte al in de stad Verderf te laten beginnen....
Afval de heiligen...?

[Johann Gottfried Walther]

Dr. P de Vries:

Allegorie
Met name in ons land zijn op grond van "De Christenreis" allerlei dogmatische conclusies getrokken. Schuilt daarin niet een gevaar, gezien het feit dat het boek een allegorie is? ,,De stijlfiguur van een allegorie roept beperkingen op. "De Christenreis" is geen dogmatische verhandeling. Als je dat niet in het oog houdt, kun je de vreemdste conclusies trekken. Net zoals op grond van het begrip wedergeboorte wel de conclusie is getrokken dat er geestelijk leven voor de wedergeboorte is, omdat aan een geboorte een ontvangenis voorafgaat." Wat bedoelde Bunyan met het verlaten van de stad "Verderf"? „Met het vertrek uit stad "Verderf'' bedoelde hij niet de levendmaking, zoals wel wordt beweerd, maar het voorbereidend werk van Gods Geest. Net als andere puriteinen gaat Bunyan ervan uit, dat in de meeste gevallen aan de zaligmakende werking van Gods Geest een algemene werking voorafgaat. Iemand wordt onrustig, gaat de Bijbel lezen. Dat onderscheid tussen wat men noemt "awakening" en"conversion" (ontwaking en bekering) vind je ook bij Pascal. Die maakt in zijn "Pensees" onderscheid tussen drie soorten mensen. Zij die God dienen omdat zij Hem gevonden hebben, zij die beijveren Hem te zoeken omdat ze Hem niet gevonden hebben en zij die leven zonder Hem te zoeken of te hebben gevonden. De eersten, zegt Pascal, zijn redelijk en gelukkig, de laatsten zijn dwaas en ongelukkig, de middelste groep is redelijk, maar nog ongelukkig.''''

Enge poort
,, Je kunt zeggen dat de puriteinen zich directer dan de reformatoren hebben aangesloten bij Augustinus en meer aandacht hadden voor de psychologische zijde in het werk Gods. Je ziet een lijn van Augustinus'' "Confessiones" naarde puriteinse literatuur. De puriteinen benadrukten dat niet alle roeringen in een mens gelijk zijn aan het nieuwe leven. Maar ook als het gaat om Christens vertrek uit stad "Verderf'' en zijn doorgang door de enge poort, moet je niet vergeten dat'''' De Christenreis" een allegorie blijft. De enge poort is het beeld van de wedergeboorte. Maar, zegt Bunyan, de meeste christenen weten niet precies wanneer ze wederomgeboren zijn. Er blijft dus een zekere vaagheid. Niet omdat het feit van de wedergeboorte op zich vaag is. Het zaligmakende werk van Gods Geest begint voor Bunyan wanneer een zondaar vlucht tot Christus. Maar wie zal exact kunnen aangeven wanneer hij dat voor het eerst deed. Als iemand terugziet op zijn eigen leven kan hij meestal niet zeggen waar die enge poort precies stond. Nu kun je je afvragen wat er met Christen gebeurd zou zijn als hij voor de enge poort gestorven was. Een dergelijke vraag zou Bunyan als speculatief en theoretisch van de hand gedaan hebben."

[Sheba]

Dr. P de Vries:

Enge poort
,, Je kunt zeggen dat de puriteinen zich directer dan de reformatoren hebben aangesloten bij Augustinus en meer aandacht hadden voor de psychologische zijde in het werk Gods. Je ziet een lijn van Augustinus'' "Confessiones" naarde puriteinse literatuur. De puriteinen benadrukten dat niet alle roeringen in een mens gelijk zijn aan het nieuwe leven. Maar ook als het gaat om Christens vertrek uit stad "Verderf'' en zijn doorgang door de enge poort, moet je niet vergeten dat'''' De Christenreis" een allegorie blijft. De enge poort is het beeld van de wedergeboorte. Maar, zegt Bunyan, de meeste christenen weten niet precies wanneer ze wederomgeboren zijn. Er blijft dus een zekere vaagheid. Niet omdat het feit van de wedergeboorte op zich vaag is. Het zaligmakende werk van Gods Geest begint voor Bunyan wanneer een zondaar vlucht tot Christus. Maar wie zal exact kunnen aangeven wanneer hij dat voor het eerst deed. Als iemand terugziet op zijn eigen leven kan hij meestal niet zeggen waar die enge poort precies stond. Nu kun je je afvragen wat er met Christen gebeurd zou zijn als hij voor de enge poort gestorven was. Een dergelijke vraag zou Bunyan als speculatief en theoretisch van de hand gedaan hebben."

Johannes 9 vers 25

25 Hij dan antwoordde en zeide: Of Hij een zondaar is, weet ik niet; een ding weet ik, dat ik blind was, en nu zie.

Boston haalt dit ook aan.
Het is net als een vuur. Je weet misschien niet waar het begint. Maar je weet , ziet het branden....

[Afgewezen]

Dr. P de Vries:
....

Bron?

[-DIA-]

Ds. L. Blok zegt dus heel duidelijk dat de mens voor/bij eerste bijlslag wedergeboren is.
Nu komt het belangrijke wat hier niet genoemd wordt. Bij bijlslag 3/4 gaan velen verloren, zoals ds. Boston beschrijft.
Dus er zijn wedergeboren mensen die verloren gaan. Hoe kan dit????

Kan iemand dit uitleggen?

Ik denk dat ik dat wel kan, ja. Al wil ik het beeld liever weer naar de Christenreis halen.

Behalve Christen vertrok er nog iemand uit de stad Verderf (zijn naam ben ik even kwijt), alleen ging die bij de poel Mistrouwen weer terug.
Beiden vertrokken dus uit de stad Verderf, maar uit de verdere weg bleek dat die tweede man niet wedergeboren was.
Daarom is het levensgevaarlijk om tegen zulke mensen te zeggen "De Heere verlaat niet was Zijn hand begon". Het is wel waar, maar men zou daar onterechte conclusies uit kunnen trekken. Christen kon echt niet meer terug naar stad Verderf, maar uiterlijk zag je dat verschil niet.

de ouden hadden een gezegde; of dat uit het gezelschapsleven komt weet ik niet, maar het lijkt me wel helder: De brug is opgehaald.

[Johann Gottfried Walther]

Dr. P de Vries:
....

Bron?

http://www.digibron.nl/search/detail/ac ... s-theoloog

[samanthi]

Ds. L. Blok zegt dus heel duidelijk dat de mens voor/bij eerste bijlslag wedergeboren is.
Nu komt het belangrijke wat hier niet genoemd wordt. Bij bijlslag 3/4 gaan velen verloren, zoals ds. Boston beschrijft.
Dus er zijn wedergeboren mensen die verloren gaan. Hoe kan dit????

Kan iemand dit uitleggen?

Ik denk dat ik dat wel kan, ja. Al wil ik het beeld liever weer naar de Christenreis halen.

Behalve Christen vertrok er nog iemand uit de stad Verderf (zijn naam ben ik even kwijt), alleen ging die bij de poel Mistrouwen weer terug.
Beiden vertrokken dus uit de stad Verderf, maar uit de verdere weg bleek dat die tweede man niet wedergeboren was.
Daarom is het levensgevaarlijk om tegen zulke mensen te zeggen "De Heere verlaat niet was Zijn hand begon". Het is wel waar, maar men zou daar onterechte conclusies uit kunnen trekken. Christen kon echt niet meer terug naar stad Verderf, maar uiterlijk zag je dat verschil niet.

de ouden hadden een gezegde; of dat uit het gezelschapsleven komt weet ik niet, maar het lijkt me wel helder: De brug is opgehaald.

Volgens mij komt dit gezegde van ds F Bakker vandaan.

[-DIA-]

Ds. L. Blok zegt dus heel duidelijk dat de mens voor/bij eerste bijlslag wedergeboren is.
Nu komt het belangrijke wat hier niet genoemd wordt. Bij bijlslag 3/4 gaan velen verloren, zoals ds. Boston beschrijft.
Dus er zijn wedergeboren mensen die verloren gaan. Hoe kan dit????

Kan iemand dit uitleggen?

Ik denk dat ik dat wel kan, ja. Al wil ik het beeld liever weer naar de Christenreis halen.

Behalve Christen vertrok er nog iemand uit de stad Verderf (zijn naam ben ik even kwijt), alleen ging die bij de poel Mistrouwen weer terug.
Beiden vertrokken dus uit de stad Verderf, maar uit de verdere weg bleek dat die tweede man niet wedergeboren was.
Daarom is het levensgevaarlijk om tegen zulke mensen te zeggen "De Heere verlaat niet was Zijn hand begon". Het is wel waar, maar men zou daar onterechte conclusies uit kunnen trekken. Christen kon echt niet meer terug naar stad Verderf, maar uiterlijk zag je dat verschil niet.

de ouden hadden een gezegde; of dat uit het gezelschapsleven komt weet ik niet, maar het lijkt me wel helder: De brug is opgehaald.

Volgens mij komt dit gezegde van ds F Bakker vandaan.

Nee het is volgens mij een stuk ouder. Maar inderdaad zou ds. Bakker dat zeer goed gezegd kunnen hebben.

[ejvl]

Nee het is volgens mij een stuk ouder. Maar inderdaad zou ds. Bakker dat zeer goed gezegd kunnen hebben.

Ds Heikamp heeft er laatst nog e.a over geschreven.
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/234 ... derde-weg/

[Afgewezen]

Dr. P de Vries:
....

Bron?

http://www.digibron.nl/search/detail/ac ... s-theoloog

Oké. Boeiend artikel!