RefoCalvinist schreef:

henriët schreef:

Luther schreef:

PvS schreef:Onlangs las ik van iemand die smeekte om verzoening, waarop de Heere Zichzelf als nooit tevoren openbaarde in al Zijn beminnelijkheid. Echter moest diegene bekennen dat de verzekering van de liefde van de Heere gemist werd...

Die begrijp ik niet....

Ik begreep het ook niet, meerdere keren de zin gelezen..

Het is inderdaad niet erg gemakkelijk om te snappen.
Ook als je de zin in delen knipt (met hier en daar een aanvulling) is het ook niet te vatten.

Het enige wat ik er van kan maken is dat de Heere Zichzelf geopenbaard heeft in Zijn liefde (want dat is in wezen Zijn beminnelijkheid)
Alleen dat de verzekering hiervan gemist wordt. Iemand heeft de liefde van God mogen ervaren en/of zien, alleen weet hij het niet zeker.

Maar hoe we dat verder moeten opvatten ]

...Zo maakte God mijn hart gewillig om volkomen onder Hem te buigen. Op die morgen wilde ik graag alleen zijn en mijn ellendige toestand bewenen. Terwijl ik smeekte om verzoening, openbaarde de Heere Zichzelf als nooit tevoren in al Zijn beminnelijkheid. Ik was zo blij dat ik in tranen uitbarstte. Ik kon er bijna niet over zwijgen. Ik moest anderen laten zien wat de Heere aan mij had gedaan. Maar die dag vond ik het minst van God. Mijn hart was het meest gesloten, toen ik meende dat God mij het meest nabij was.
Hierna ontdekte de Heere mij meer en meer aan mijn dwaasheden. Hoewel ik altijd keurig geleefd had, zag ik dat ik van nature tot verkeerde wegen geneigd was. Ik hoorde echter de stem van de Heere achter mij: "Dit is de weg, wandelt in dezelde"(Jes. 30:21).
Ik werd handelaar. Toen ik zag dat anderen niet op Gods voorzienigheid vertrouwden, werd ik gekweld door grote zorgen. Dit duurde voort tot een dienstknecht van God tegen mij zei dat ik met God moest wandelen. Hij zei dat een gulle gever overvloedig verkwikt zou worden (Spr. 11:25; Eng. vert.) en dat God kon geven wat ik behoefde. Deze raad nam ik ter harte en de Heere heeft mij doorgeholpen. Hij wilde mij zegen geven over mijn werk.
Toen liet ik mijn hart echter te veel uitgaan naar aardse zegeningen, terwijl ze mij juist meer tot de Gever hadden moeten leiden. De Heere liet mij echter niet los. Hij leidde mij nog onder de middelen en bracht mij in Zijn bedehuis, hoewel ik slechts voor de vorm ging. Ik meende dat de werkzaamheden die ik nu had vrucht waren van het gebruik van de middelen. Lange tijd verkeerde ik in die toestand. Soms dacht ik dat de Heere mij uit Zijn gunst had verstoten. De Heere drong mij echter om te pleiten op Zijn verbond. Dagelijks bemerkte ik de vrucht van het gebed. Daarom volhardde ik hierin. De Heere liet mij echter zien dat ik te veel op mensen vertrouwde en dat de oude rekening nog niet vereffend was. Daarom had ik geen rust meer. Ik wilde graag naar (...) emigreren om daar te zitten onder de zuivere bediening van Woord en sacramenten. Ik kende nu meer blijdschap, hoewel het was in een weg van voorspoed. Toch geloofde ik dat het bijgelovig gebruik van de sacramenten God als een wolk bedekte. Ik had gemeend dat ik in (...) kracht zou vinden. Daar zouden het Woord en de sacramenten zuiver bediend worden. De Heere liet mij echter zien dat mijn eigen hart uitging naar de dingen van de wereld. Hij heeft mij geleerd dat de middelen niet genoeg zijn en dat ik op de Heere Jezus moest zien.
Ik moet de verzekering van de liefde van de Heere echter nog missen...

PvS schreef:

...Zo maakte God mijn gewillig om volkomen onder Hem te buigen. Op die morgen wilde ik graag alleen zijn en mijn ellendige toestand bewenen. Terwijl ik smeekte om verzoening, openbaarde de Heere Zichzelf als nooit tevoren in al Zijn beminnelijkheid. Ik was zo blij dat ik in tranen uitbarstte. Ik kon er bijna niet over zwijgen. Ik moest anderen laten zien wat de Heere aan mij had gedaan. Maar die dag vond ik het minst van God. Mijn hart was het meest gesloten, toen ik meende dat God mij het meest nabij was.
Hierna ontdekte de Heere mij meer en meer aan mijn dwaasheden. Hoewel ik altijd keurig geleefd had, zag ik dat ik van nature tot verkeerde wegen geneigd was. Ik hoorde echter de stem van de Heere achter mij: "Dit is de weg, wandelt in dezelde"(Jes. 30:21).
Ik werd handelaar. Toen ik zag dat anderen niet op Gods voorzienigheid vertrouwden, werd ik gekweld door grote zorgen. Dit duurde voort tot een dienstknecht van God tegen mij zei dat ik met God moest wandelen. Hij zei dat een gulle gever overvloedig verkwikt zou worden (Spr. 11:25; Eng. vert.) en dat God kon geven wat ik behoefde. Deze raad nam ik ter harte en de Heere heeft mij doorgeholpen. Hij wilde mij zegen geven over mijn werk.
Toen liet ik mijn hart echter te veel uitgaan naar aardse zegeningen, terwijl ze mij juist meer tot de Gever hadden moeten leiden. De Heere liet mij echter niet los. Hij leidde mij nog onder de middelen en bracht mij in Zijn bedehuis, hoewel ik slechts voor de vorm ging. Ik meende dat de werkzaamheden die ik nu had vrucht waren van het gebruik van de middelen. Lange tijd verkeerde ik in die toestand. Soms dacht ik dat de Heere mij uit Zijn gunst had verstoten. De Heere drong mij echter om te pleiten op Zijn verbond. Dagelijks bemerkte ik de vrucht van het gebed. Daarom volhardde ik hierin. De Heere liet mij echter zien dat ik te veel op mensen vertrouwde en dat de oude rekening nog niet vereffend was. Daarom had ik geen rust meer. Ik wilde graag naar (...) emigreren om daar te zitten onder de zuivere bediening van Woord en sacramenten. Ik kende nu meer blijdschap, hoewel het was in een weg van voorspoed. Toch geloofde ik dat het bijgelovig gebruik van de sacramenten God als een wolk bedekte. Ik had gemeend dat ik in (...) kracht zou vinden. Daar zouden het Woord en de sacramenten zuiver bediend worden. De Heere liet mij echter zien dat mijn eigen hart uitging naar de dingen van de wereld. Hij heeft mij geleerd dat de middelen niet genoeg zijn en dat ik op de Heere Jezus moest zien.
Ik moet de verzekering van de liefde van de Heere echter nog missen...

Luther schreef:Ook mee eens.
Ik hoorde gisteren nog iemand zeggen: Het Evangelie is alleen Evangelie, als erin doorklinkt "dit is voor u!". Elke andere formulering doet mensen toch weer naar zaken zoeken in zichzelf. Hoe zie je dat?

PvS schreef:

...Zo maakte God mijn hart gewillig om volkomen onder Hem te buigen. Op die morgen wilde ik graag alleen zijn en mijn ellendige toestand bewenen. Terwijl ik smeekte om verzoening, openbaarde de Heere Zichzelf als nooit tevoren in al Zijn beminnelijkheid. Ik was zo blij dat ik in tranen uitbarstte. Ik kon er bijna niet over zwijgen. Ik moest anderen laten zien wat de Heere aan mij had gedaan. Maar die dag vond ik het minst van God. Mijn hart was het meest gesloten, toen ik meende dat God mij het meest nabij was.
Hierna ontdekte de Heere mij meer en meer aan mijn dwaasheden. Hoewel ik altijd keurig geleefd had, zag ik dat ik van nature tot verkeerde wegen geneigd was. Ik hoorde echter de stem van de Heere achter mij: "Dit is de weg, wandelt in dezelde"(Jes. 30:21).
Ik werd handelaar. Toen ik zag dat anderen niet op Gods voorzienigheid vertrouwden, werd ik gekweld door grote zorgen. Dit duurde voort tot een dienstknecht van God tegen mij zei dat ik met God moest wandelen. Hij zei dat een gulle gever overvloedig verkwikt zou worden (Spr. 11:25; Eng. vert.) en dat God kon geven wat ik behoefde. Deze raad nam ik ter harte en de Heere heeft mij doorgeholpen. Hij wilde mij zegen geven over mijn werk.
Toen liet ik mijn hart echter te veel uitgaan naar aardse zegeningen, terwijl ze mij juist meer tot de Gever hadden moeten leiden. De Heere liet mij echter niet los. Hij leidde mij nog onder de middelen en bracht mij in Zijn bedehuis, hoewel ik slechts voor de vorm ging. Ik meende dat de werkzaamheden die ik nu had vrucht waren van het gebruik van de middelen. Lange tijd verkeerde ik in die toestand. Soms dacht ik dat de Heere mij uit Zijn gunst had verstoten. De Heere drong mij echter om te pleiten op Zijn verbond. Dagelijks bemerkte ik de vrucht van het gebed. Daarom volhardde ik hierin. De Heere liet mij echter zien dat ik te veel op mensen vertrouwde en dat de oude rekening nog niet vereffend was. Daarom had ik geen rust meer. Ik wilde graag naar (...) emigreren om daar te zitten onder de zuivere bediening van Woord en sacramenten. Ik kende nu meer blijdschap, hoewel het was in een weg van voorspoed. Toch geloofde ik dat het bijgelovig gebruik van de sacramenten God als een wolk bedekte. Ik had gemeend dat ik in (...) kracht zou vinden. Daar zouden het Woord en de sacramenten zuiver bediend worden. De Heere liet mij echter zien dat mijn eigen hart uitging naar de dingen van de wereld. Hij heeft mij geleerd dat de middelen niet genoeg zijn en dat ik op de Heere Jezus moest zien.
Ik moet de verzekering van de liefde van de Heere echter nog missen...

RefoCalvinist schreef:

PvS schreef:

...Zo maakte God mijn hart gewillig om volkomen onder Hem te buigen. Op die morgen wilde ik graag alleen zijn en mijn ellendige toestand bewenen. Terwijl ik smeekte om verzoening, openbaarde de Heere Zichzelf als nooit tevoren in al Zijn beminnelijkheid. Ik was zo blij dat ik in tranen uitbarstte. Ik kon er bijna niet over zwijgen. Ik moest anderen laten zien wat de Heere aan mij had gedaan. Maar die dag vond ik het minst van God. Mijn hart was het meest gesloten, toen ik meende dat God mij het meest nabij was.
Hierna ontdekte de Heere mij meer en meer aan mijn dwaasheden. Hoewel ik altijd keurig geleefd had, zag ik dat ik van nature tot verkeerde wegen geneigd was. Ik hoorde echter de stem van de Heere achter mij: "Dit is de weg, wandelt in dezelde"(Jes. 30:21).
Ik werd handelaar. Toen ik zag dat anderen niet op Gods voorzienigheid vertrouwden, werd ik gekweld door grote zorgen. Dit duurde voort tot een dienstknecht van God tegen mij zei dat ik met God moest wandelen. Hij zei dat een gulle gever overvloedig verkwikt zou worden (Spr. 11:25; Eng. vert.) en dat God kon geven wat ik behoefde. Deze raad nam ik ter harte en de Heere heeft mij doorgeholpen. Hij wilde mij zegen geven over mijn werk.
Toen liet ik mijn hart echter te veel uitgaan naar aardse zegeningen, terwijl ze mij juist meer tot de Gever hadden moeten leiden. De Heere liet mij echter niet los. Hij leidde mij nog onder de middelen en bracht mij in Zijn bedehuis, hoewel ik slechts voor de vorm ging. Ik meende dat de werkzaamheden die ik nu had vrucht waren van het gebruik van de middelen. Lange tijd verkeerde ik in die toestand. Soms dacht ik dat de Heere mij uit Zijn gunst had verstoten. De Heere drong mij echter om te pleiten op Zijn verbond. Dagelijks bemerkte ik de vrucht van het gebed. Daarom volhardde ik hierin. De Heere liet mij echter zien dat ik te veel op mensen vertrouwde en dat de oude rekening nog niet vereffend was. Daarom had ik geen rust meer. Ik wilde graag naar (...) emigreren om daar te zitten onder de zuivere bediening van Woord en sacramenten. Ik kende nu meer blijdschap, hoewel het was in een weg van voorspoed. Toch geloofde ik dat het bijgelovig gebruik van de sacramenten God als een wolk bedekte. Ik had gemeend dat ik in (...) kracht zou vinden. Daar zouden het Woord en de sacramenten zuiver bediend worden. De Heere liet mij echter zien dat mijn eigen hart uitging naar de dingen van de wereld. Hij heeft mij geleerd dat de middelen niet genoeg zijn en dat ik op de Heere Jezus moest zien.
Ik moet de verzekering van de liefde van de Heere echter nog missen...

Allereerst wil je ik bedanken voor dit stuk uitleg, PvS. Waardeer je ijver!
Alleen is het voor mij nu
Zoveel onderwijs en leiding mogen ontvangen én de liefde van de Heere, althans de verzekering daarvan, nog missen?
Uit welk boek komt dit als ik vragen mag?

Luther schreef:Ook mee eens.
Ik hoorde gisteren nog iemand zeggen: Het Evangelie is alleen Evangelie, als erin doorklinkt "dit is voor u!". Elke andere formulering doet mensen toch weer naar zaken zoeken in zichzelf. Hoe zie je dat?

RefoCalvinist schreef:

Luther schreef:Ook mee eens.
Ik hoorde gisteren nog iemand zeggen: Het Evangelie is alleen Evangelie, als erin doorklinkt "dit is voor u!". Elke andere formulering doet mensen toch weer naar zaken zoeken in zichzelf. Hoe zie je dat?

Je vraag heb ik bewust even openlaten staan, Luther.
De afgelopen dagen heb ik er geregeld aan terug gedacht.
Want er was een huiver, die niet terecht was.
Je vraag had ik verkeerd gelezen, dus ik kwam er niet verder mee.

Ja, geheel mee eens! Het Evangelie is alleen Evangelie als het persoonlijk voor jezelf wordt. Als er kracht vanuit gaat voor je persoonlijk leven.
Andere formuleringen kunnen deze lading ook dekken, maar het moet wel bij de Kern blijven.
Het Evangelie wordt alleen Evangelie als Christus alles voor je wordt!
En alles wat we buiten Christus zoeken, doet ons grijpen naar allerlei godsdiensten, maar het is Christus niet.
We verzinnen dan allemaal wegen tot God, maar het is Christus niet. Terwijl Hij alléén de Weg is!

Luther schreef:

RefoCalvinist schreef:

Luther schreef:Ook mee eens.
Ik hoorde gisteren nog iemand zeggen: Het Evangelie is alleen Evangelie, als erin doorklinkt "dit is voor u!". Elke andere formulering doet mensen toch weer naar zaken zoeken in zichzelf. Hoe zie je dat?

Je vraag heb ik bewust even openlaten staan, Luther.
De afgelopen dagen heb ik er geregeld aan terug gedacht.
Want er was een huiver, die niet terecht was.
Je vraag had ik verkeerd gelezen, dus ik kwam er niet verder mee.

Ja, geheel mee eens! Het Evangelie is alleen Evangelie als het persoonlijk voor jezelf wordt. Als er kracht vanuit gaat voor je persoonlijk leven.
Andere formuleringen kunnen deze lading ook dekken, maar het moet wel bij de Kern blijven.
Het Evangelie wordt alleen Evangelie als Christus alles voor je wordt!
En alles wat we buiten Christus zoeken, doet ons grijpen naar allerlei godsdiensten, maar het is Christus niet.
We verzinnen dan allemaal wegen tot God, maar het is Christus niet. Terwijl Hij alléén de Weg is!

Mhh... daar ben ik het uiteraard mee eens, maar ik heb de bewuste persoon behoorlijk tegen gesproken... Als de prediking algemeen gesteld wordt en de verzoening zondermeer wordt aangezegd, is er dan niet het gevaar dat mensen vooral gaan rusten op een verstandelijke toestemming van die boodschap, denken behouden te zijn en feitelijk gerust voortleven?

RefoCalvinist schreef:

Luther schreef:

RefoCalvinist schreef:

Luther schreef:Ook mee eens.
Ik hoorde gisteren nog iemand zeggen: Het Evangelie is alleen Evangelie, als erin doorklinkt "dit is voor u!". Elke andere formulering doet mensen toch weer naar zaken zoeken in zichzelf. Hoe zie je dat?

Je vraag heb ik bewust even openlaten staan, Luther.
De afgelopen dagen heb ik er geregeld aan terug gedacht.
Want er was een huiver, die niet terecht was.
Je vraag had ik verkeerd gelezen, dus ik kwam er niet verder mee.

Ja, geheel mee eens! Het Evangelie is alleen Evangelie als het persoonlijk voor jezelf wordt. Als er kracht vanuit gaat voor je persoonlijk leven.
Andere formuleringen kunnen deze lading ook dekken, maar het moet wel bij de Kern blijven.
Het Evangelie wordt alleen Evangelie als Christus alles voor je wordt!
En alles wat we buiten Christus zoeken, doet ons grijpen naar allerlei godsdiensten, maar het is Christus niet.
We verzinnen dan allemaal wegen tot God, maar het is Christus niet. Terwijl Hij alléén de Weg is!

Mhh... daar ben ik het uiteraard mee eens, maar ik heb de bewuste persoon behoorlijk tegen gesproken... Als de prediking algemeen gesteld wordt en de verzoening zondermeer wordt aangezegd, is er dan niet het gevaar dat mensen vooral gaan rusten op een verstandelijke toestemming van die boodschap, denken behouden te zijn en feitelijk gerust voortleven?

Dat was ook de huiver die ik zelf had. En daarom heb ik ook niet gelijk gereageerd.
Jouw reactie, was ook mijn reactie toen ik het de eerste paar keren las.
Maar de woorden "alleen" en "als" hebben mij toch een andere richting op gestuurd.
In de zin van het is pas echt alleen Evangelie, als je persoonlijk aangesproken wordt.
Dus niet als een automatisch "het is voor jou en je hebt het al". Nee hierin ga ik met je mee,
alleen ligt het er dus aan welke interpretatie je eraan hangt.

helma schreef:Wat is het verschil tussen het dienen van Martha en het dienen van Petrus' schoonmoeder?

Vagari schreef:

helma schreef:Wat is het verschil tussen het dienen van Martha en het dienen van Petrus' schoonmoeder?

Het dienen van de schoonmoeder van Petrus was uit liefde om wat Hij had gedaan maar ook om het grote wonder, dat gebeurd was, te onderstrepen. Zondagochtend ging het in deze preek daarover (makkelijk te volgen Engels): http://www.sermonaudio.com/playpopup.as ... 8151438531

Bij Martha ging het er meer om dat ze teveel bezig was met de dingen van de tijd.

helma schreef:

Vagari schreef:

helma schreef:Wat is het verschil tussen het dienen van Martha en het dienen van Petrus' schoonmoeder?

Het dienen van de schoonmoeder van Petrus was uit liefde om wat Hij had gedaan maar ook om het grote wonder, dat gebeurd was, te onderstrepen. Zondagochtend ging het in deze preek daarover (makkelijk te volgen Engels): http://www.sermonaudio.com/playpopup.as ... 8151438531

Bij Martha ging het er meer om dat ze teveel bezig was met de dingen van de tijd.

oh dank voor de link. (kerk jij daar?)