MoesTuin schreef:Hendrik de 3de schreef:Fjodor schreef:
Dit kan dus over het algemeen niet de bedoeling zijn. God gebiedt ons te bekeren. Dan moeten we het Hem niet nog eens gaan vragen. Dan moeten we het gaan doen. Dat mislukt uiteraard. Dan vragen we of Hij wil helpen. Of Hij het wil doen. Maar dan heeft Hij ons toch al aant bekeren gekregen.
Hendrik de 3de schreef:Ik mag hopen dat je het toch wat Bijbelser stelt? In ieder geval getuigt Psalm 81:12 (ber.) het anders.
"Opent uwe mond,
eis van Mij vrijmoedig
op Mijn trouwverbond.
Al wat u ontbreekt,
schenk Ik, zo gij 't smeekt.
mild en overvloedig"
Ons zelf eerst bekeren, zodat wij aan het bekeren zijn gegaan. Maar ja we kunnen niet betalen, daar is de schuld te groot voor, maar daar hebben we dan God nog voor.
Het moge dus duidelijk zijn dat deze visie, sorry maar ik bedoel het niet denigrerend tegenover jou (laat dat duidelijk zijn), niet Bijbels is!
Fjodor schreef:We kunnen ons zelf niet bekeren. Maar dat zeg ik ook niet. Als God ons gebiedt om ons te bekeren dan moeten we gehoorzamen. Niet erom gaan lopen vragen.
Dat is niet tegenstrijdig met dat versje.
Als de Heere oproept tot bekering, dan roept de Heere in de eerste plaats niet op tot activisme van de mens.
Maar dan roept Hij op tot diepe verootmoediging. Dan brengt de Heere je niet eerst aan het werk, maar in de schuld!
Dat de mens zichzelf gaat proberen zalig te werken is enkel en alleen een poging om onder God vandaan te komen, oftewel de hoogmoed. Maar in de bekering van de mens is het ten volle een soeverein werk van God. Geen enkele stap van onze zijde, dan alleen te zuchten, te smeken om Genade! Zoals Huisman al eerder zei:
"Dat we maar veel in het gebed gevonden worden aan de Genadetroon om van God geleerd en door Hem bekeerd te mogen worden."
Maar daar stopt het toch niet, het bidden om bekering tot de Heere?
Wanneer vind de mens dan de Zekerheid in Hem volgens jou?
Uiteindelijk mag je de Genade aannemen ook, in Geloof en uit Dankbaarheid, aan niets verdiend..... Genade!
Het is juist hoogmoed van een mens zo klein ellendig en tot niets in staat, om Nee te zeggen tegen de Grote Almachtige Heere God, om Nee te zeggen tegen de Genade (na alle processen gevolgd te hebben, zoals eerder omschreven regelmatig in dit topic)
Genade, zo oneindig groot.
Dat ik, die 't niet verdien
het leven vond, want ik was dood
en blind, maar nu kan 'k zien.
Genade die mij heeft geleerd
te vrezen voor het kwaad.
Maar ook - als ik mij tot Hem keer
dat God mij nooit verlaat.
Het is geen schema! Het is geen proces! Het is vrije Genade alleen! ...
Van nature zegt iedereen "nee" tegen Genade. Dan kunnen we nog goede gedachten van de mens hebben, maar MoesTuin daar komen we bedrogen mee uit. De mens is tegen God. De mens is tegen Genade en de mens wil zich niet bekeren tot God.
Maar dat moeten we leren inzien! Door de Heilige Geest gewerkt. Nee dat is dan geen schema, maar dat is de weg van de bekering die je kunt lezen in Gods Woord.
Dan is de bekering geen werk van de mens (of een half werk van de mens en voor het laatste eindje hebben we God nog nodig), nee .. de bekering van de mens is Gods werk ten volle! Dat is door de werking van Gods Geest de afsterving van de oude mens .. we moeten niet meer op onszelf bouwen, maar te beseffen en te doorleven: ik moet komen, maar ik heb geen benen en voeten om te gaan! ik moet aannemen, maar ik heb geen armen en handen om het te pakken. Want het is soeverein, naar het welbehagen van de Heere dat Hij een zondaar opricht uit het slijk. Het is de Heere alleen die het schenkt. Geloof, het is een gave Gods.
Zoals de ouden het zo mooi konden zeggen: in het uur der minne ... dan wordt de Heere de mens te sterk en mag een zondaar door het geloof (dat God in hem gewerkt heeft) de Christus der Schriften gaan omhelzen. Daar wordt de zekerheid gevonden! Niet in de bekering, maar door het geschonken geloof in de Borg en Zaligmaker van Zijn Kerk.
MoesTuin, wij kunnen merken dat je nogal van gezangen houd.
En in gezangen kan een ongelofelijke diepe geestelijke les zitten.
Maar ooit gehoord van "Alle roem is uitgesloten"?
Alle roem is uitgesloten,
onverdiende zaligheen
heb ik van mijn God genoten,
'k roem in vrije gunst alleen!
Ja, eer ik nog was geboren,
eer Gods hand, die alles schiep,
iets uit niets tot aanzijn riep,
heeft zijn liefde mij verkoren:
God is liefd', o eng'lenstem,
mensentong, verheerlijkt Hem!
Met mijn zware val bewogen,
bood Gods liefde mij de hand.
O ontfermend mededogen,
liefde boven mijn verstand!
Vijandschap was mijn bedenken,
vlees'lijk, onder 't kwaad verkocht,
had ik nimmer Hem gezocht,
Hij wou m' eerst zijn liefde schenken:
God is liefd', o eng'lenstem,
mensentong, verheerlijkt Hem!
Zo, zo lief had God de wereld,
dat Hij zijne eigen Zoon
voor die afgevallen wereld
overgaf aan smaad en hoon.
Ja, toen wij nog zondaars waren,
schonk d' Ontfermer ons gena,
stierf zijn Zoon op Golgotha,
stierf voor ons, die zondaars waren:
God is liefd', o eng'lenstem,
mensentong, verheerlijkt Hem!
'k Bleef Gods roeping nog weerstreven,
maar, verzoend door Jezus' bloed,
schonk Hij mij geloof ten leven,
en vernieuwing van gemoed.
'k Zag mijn schuld met schaamt' en rouwe,
'k zag wat God m' in Christus gaf,
'k lei mijn snode argwaan af
en geloofd' aan 's Vaders trouwe:
God is liefd', o eng'lenstem,
mensentong, verheerlijkt Hem!
Om te sterven aan de zonden,
schenkt zijn liefde mij de Geest,
wiens vertroosting al de wonden
van mijn zondig hart geneest,
die mij 't waar geluk leert kennen,
mij vervult met Christuszin,
en door dank'bre wedermin
mij aan zijne dienst wil wennen:
God is liefd', o eng'lenstem,
mensentong, verheerlijkt Hem!
Dat heet gadelooz' ontferming,
dat genade, rijk en vrij!
God schenkt redding, schenkt bescherming,
schenkt z' aan zondaars, schenkt z' ook mij.
Ja, wanneer mijn onvermogen,
en mijn diep bederf mij smart,
toont mij 't godd'lijk Vaderhart
zijn verlossend mededogen:
God is liefd', o eng'lenstem,
mensentong, verheerlijkt Hem!
Kan een vrouw haar kind vergeten,
als haar zuig'ling schreit van pijn?
Zou z' een ware moeder heten,
en zo weinig moeder zijn?
Maar, al kon dit moog'lijk wezen,
Vader, Gij vergeet mij niet!
Neen, dit heb ik nooit te vrezen:
God is liefd', o eng'lenstem,
mensentong, verheerlijkt Hem!
Zal eens 't graf mijn stof verzaam'len,
juichend zal in stervenspijn
't laatste woord, dat ik zal staam'len,
vrije gunst, genade zijn.
Ja, die zal ik eeuwig danken,
waar 'k de Vader en de Zoon
eeuwig lofzing voor de troon,
dan herhaal ik nog die klanken:
God is liefd', o eng'lenstem,
mensentong, verheerlijkt Hem!
Edit: Ter aanvulling: Het gezang "Alle roem is uitgesloten" spreekt dan toch voor zich?
