Bussemaker: vrouw te veel afhankelijk van man

[Lilian1975]

@Lilian1975

Hoe kijk jij tegen de signalen uit het onderwijs aan die in de relatie tussen ouder - kind van schippersgezinnen ‘ingewikkelde’ situaties herkennen?

Zie daarvoor ook de post van Zita, even eerder in dit draadje.

Ik vind dat lastig. Omdat ik me vooral indertijd bezig hield met de basisschool.... . Daar waren de onderzoeken ,niet perse negatief. Onderwijskundig niet maar ook als je kijkt naar mate van zelfstandigheid, wel/geen faalangst ook niet. Wel moet ik eerlijk zeggen. Als er sprake was van echt ernstige gedragsproblematiek of stoornissen etc. Die kinderen meestal niet op het internaat kwamen. En moeder of aan wal woonde. Of inderdaad het schippersleven stopte. Verder be ik vrij nuchter. Ook walkinderen kijken niet altijd positief terug op bepaalde zake in jeugd. Schoolvorm... gezinssituatie. En maken op grond daarvan later een andere keuze. Was daarmee het internaat verkeerd? Of de schoolvorm in geval van walkinderen? Het paste blijkbaar niet bij dat kind. Maar is dat niet bij veel dingen zo?
Zoveel kinderen die het later anders doen. Maar net zoveel kinderen die linksom of re htsom toch weer in dat voetspoor treden. Ik denk dat puberleeftijd echt lastig is. Afzetten tegen thuis. En meer vrijheid denken te ervaren om? Dat vraagt wel wat vaardigheden van mede opvoeders op internaat, school etc. Bedenken uit wat voor situatie zo'n kind handelt. Is het alleen lastig. Of is het lastig omdat het anders is? En ook omdat er op VO sowieso minder oudercontact is dan op basisschool. De meeste ouders dumpen hun kinderen niet op internaat. Maar blijven betrokken. Om die betrokkenheid te benutten moet je soms als school buiten de gebaande paadjes treden. M.i.

En nee, ik zou er zelf persoonlijk niet aan moeten denken. Maar snap wel bepaalde keuzes. In het buitenland moeten Nederlandse kinderen soms ook naar internationale scholen waar ze door de weeks zijn. Ouders die dar wonen in verband met zending, ontwikkelingswerk of wat anders.

Dus kort samengevat: ook walkinderen hebben problemen. Dus bij schipperskinderen (op het internaat) zijn eventuele problemen niet aanwijsbaar.

Boeiend, @Zita schets vanuit haar ervaring een ander beeld. Ik heb er geen verstand van, ben leek op dit gebied. Al voel ik wel wat meer voor de observatie van Zita.

Dan heb je mijn post niet goed begrepen

[merel]

Nee, denk dat jij het niet goed verwoordt. Jij stelt dat gedragsproblematiek ook voorkomt bij kinderen die niet op een internaat zitten en dat een internaat daar blijkbaar niet negatief aan bijdraagt. Dat is niet hetgeen Zita stelt. Daarnaast gaat het het gesprek juist over de werkende moeder en waarom dit voor schippersvrouwen wel wordt geaccepteerd en voor andere werkende vrouwen niet.

[Maanenschijn]

@Lilian1975

Hoe kijk jij tegen de signalen uit het onderwijs aan die in de relatie tussen ouder - kind van schippersgezinnen ‘ingewikkelde’ situaties herkennen?

Zie daarvoor ook de post van Zita, even eerder in dit draadje.

Ik vind dat lastig. Omdat ik me vooral indertijd bezig hield met de basisschool.... . Daar waren de onderzoeken ,niet perse negatief. Onderwijskundig niet maar ook als je kijkt naar mate van zelfstandigheid, wel/geen faalangst ook niet. Wel moet ik eerlijk zeggen. Als er sprake was van echt ernstige gedragsproblematiek of stoornissen etc. Die kinderen meestal niet op het internaat kwamen. En moeder of aan wal woonde. Of inderdaad het schippersleven stopte. Verder be ik vrij nuchter. Ook walkinderen kijken niet altijd positief terug op bepaalde zake in jeugd. Schoolvorm... gezinssituatie. En maken op grond daarvan later een andere keuze. Was daarmee het internaat verkeerd? Of de schoolvorm in geval van walkinderen? Het paste blijkbaar niet bij dat kind. Maar is dat niet bij veel dingen zo?
Zoveel kinderen die het later anders doen. Maar net zoveel kinderen die linksom of re htsom toch weer in dat voetspoor treden. Ik denk dat puberleeftijd echt lastig is. Afzetten tegen thuis. En meer vrijheid denken te ervaren om? Dat vraagt wel wat vaardigheden van mede opvoeders op internaat, school etc. Bedenken uit wat voor situatie zo'n kind handelt. Is het alleen lastig. Of is het lastig omdat het anders is? En ook omdat er op VO sowieso minder oudercontact is dan op basisschool. De meeste ouders dumpen hun kinderen niet op internaat. Maar blijven betrokken. Om die betrokkenheid te benutten moet je soms als school buiten de gebaande paadjes treden. M.i.

En nee, ik zou er zelf persoonlijk niet aan moeten denken. Maar snap wel bepaalde keuzes. In het buitenland moeten Nederlandse kinderen soms ook naar internationale scholen waar ze door de weeks zijn. Ouders die dar wonen in verband met zending, ontwikkelingswerk of wat anders.

Dus kort samengevat: ook walkinderen hebben problemen. Dus bij schipperskinderen (op het internaat) zijn eventuele problemen niet aanwijsbaar.

Boeiend, @Zita schets vanuit haar ervaring een ander beeld. Ik heb er geen verstand van, ben leek op dit gebied. Al voel ik wel wat meer voor de observatie van Zita.

Dan heb je mijn post niet goed begrepen

Dat gebeurt mij vaker bij jouw postings. Ik haal er moeilijk uit wat je punt is wat je wilt maken.

[Lilian1975]

Ik vind dat lastig. Omdat ik me vooral indertijd bezig hield met de basisschool.... . Daar waren de onderzoeken ,niet perse negatief. Onderwijskundig niet maar ook als je kijkt naar mate van zelfstandigheid, wel/geen faalangst ook niet. Wel moet ik eerlijk zeggen. Als er sprake was van echt ernstige gedragsproblematiek of stoornissen etc. Die kinderen meestal niet op het internaat kwamen. En moeder of aan wal woonde. Of inderdaad het schippersleven stopte. Verder bn ik vrij nuchter. Ook walkinderen kijken niet altijd positief terug op bepaalde zake in jeugd. Schoolvorm... gezinssituatie. En maken op grond daarvan later een andere keuze. Was daarmee het internaat verkeerd? Of de schoolvorm in geval van walkinderen? Het paste blijkbaar niet bij dat kind. Maar is dat niet bij veel dingen zo?
Zoveel kinderen die het later anders doen. Maar net zoveel kinderen die linksom of re htsom toch weer in dat voetspoor treden. Ik denk dat puberleeftijd echt lastig is. Afzetten tegen thuis. En meer vrijheid denken te ervaren om? Dat vraagt wel wat vaardigheden van mede opvoeders op internaat, school etc. Bedenken uit wat voor situatie zo'n kind handelt. Is het alleen lastig. Of is het lastig omdat het anders is? En ook omdat er op VO sowieso minder oudercontact is dan op basisschool. De meeste ouders dumpen hun kinderen niet op internaat. Maar blijven betrokken. Om die betrokkenheid te benutten moet je soms als school buiten de gebaande paadjes treden. M.i.

En nee, ik zou er zelf persoonlijk niet aan moeten denken. Maar snap wel bepaalde keuzes. In het buitenland moeten Nederlandse kinderen soms ook naar internationale scholen waar ze door de weeks zijn. Ouders die dar wonen in verband met zending, ontwikkelingswerk of wat anders.

Dus kort samengevat: ook walkinderen hebben problemen. Dus bij schipperskinderen (op het internaat) zijn eventuele problemen niet aanwijsbaar.

Boeiend, @Zita schets vanuit haar ervaring een ander beeld. Ik heb er geen verstand van, ben leek op dit gebied. Al voel ik wel wat meer voor de observatie van Zita.

Dan heb je mijn post niet goed begrepen

Dat gebeurt mij vaker bij jouw postings. Ik haal er moeilijk uit wat je punt is wat je wilt maken.

Jammer. Maar je kunt altijd doorvragen....
Er is gewoon geen wetenschappelijk onderzoek met Nederlandse harde data dat bewijst dat er (veel) meer gedragsproblematiek onder schipperskinderen die door de weeks op internaat wonen voorkomt ivgl met walkinderen.

Een goed functionerend internaat met goed personeel is in staat problematiek op te vangen. Uit inspectierapporten blijkt dat dat in de loop der tijden sterk verbeterd is.

Is er echt sprake van problematiek wordt dat behandeld niet door internaat zelf maar met de reguliere zorg. En wat ik eerder al aangaf. Ik ken genoeg schippersgezinnen die gestopt zijn of op een andere manier varen ( moeder aan wal etc) als er sprake was van zorgkinderen. ( maar dat is een persoonlijke observatie)

Het is dan dus voor mij interessant om te weten tegen welke specifieke problemen docenten aanlopen. En of dat te maken heeft met echte gedragsproblematiek of meer "ruis" omdat de communicatie wat anders loopt. Die door docenten als lastig ervaren kan worden. Misschien dat Zita daar meer over wil zeggen?

Wellicht een mooi onderzoek. Is er toename van gedragsproblematiek op VO. Want op basisscholen wordt dit niet zo ervaren. En is wat als problematiek wordt ervaren echt problematiek of meer ruis...
En wat kan eraan gedaan worden om de ruis te verminderen. Vanuit schippersgezinnen, vanuit internaten en vanuit VO zelf!
Er zijn diverse internaten van verschillende signatuur. Zit daar verschil tussen?
Zomaar wat vragen...

Kennelijk wordt niet algemeen ervaren dat er meer problematiek is. Want anders zou er allang onderzoek zijn geweest. Lijkt me.

Ik zal eerlijk zeggen waarom ik wat moeite heb om op observaties/intuïtie alleen af te gaan. Dat is wat anders dat ze niet waardevol zijn Toen ik met varende kleuters werkte... werd vaak gezegd dat ze met een achterstand begonnen aan groep 3. Daar is toen een uitgebreid onderzoek naar geweest door een colllega, waaruit het tegendeel bleek. Maar wat ook hielp was dat de communicatie tussen scholen (wal en varend) en internaten en ouders sterk verbeterde. Uitleg kwam naar elkaar toe. Begrip naar elkaar toe. En toen bleken uiteindelijk de observaties meestal ongegrond. Ik vraag mij af of dat binnen VO net zo sterk ontwikkeld is ivgl met basisscholen.

[Maanenschijn]

Dus kort samengevat: ook walkinderen hebben problemen. Dus bij schipperskinderen (op het internaat) zijn eventuele problemen niet aanwijsbaar.

Boeiend, @Zita schets vanuit haar ervaring een ander beeld. Ik heb er geen verstand van, ben leek op dit gebied. Al voel ik wel wat meer voor de observatie van Zita.

Dan heb je mijn post niet goed begrepen

Dat gebeurt mij vaker bij jouw postings. Ik haal er moeilijk uit wat je punt is wat je wilt maken.

Jammer. Maar je kunt altijd doorvragen....
Er is gewoon geen wetenschappelijk onderzoek met Nederlandse harde data dat bewijst dat er (veel) meer gedragsproblematiek onder schipperskinderen die door de weeks op internaat wonen voorkomt ivgl met walkinderen.

Een goed functionerend internaat met goed personeel is in staat problematiek op te vangen. Uit inspectierapporten blijkt dat dat in de loop der tijden sterk verbeterd is.

Is er echt sprake van problematiek wordt dat behandeld niet door internaat zelf maar met de reguliere zorg. En wat ik eerder al aangaf. Ik ken genoeg schippersgezinnen die gestopt zijn of op een andere manier varen ( moeder aan wal etc) als er sprake was van zorgkinderen. ( maar dat is een persoonlijke observatie)

Het is dan dus voor mij interessant om te weten tegen welke specifieke problemen docenten aanlopen. En of dat te maken heeft met echte gedragsproblematiek of meer "ruis" omdat de communicatie wat anders loopt. Die door docenten als lastig ervaren kan worden. Misschien dat Zita daar meer over wil zeggen?

Wellicht een mooi onderzoek. Is er toename van gedragsproblematiek op VO. Want op basisscholen wordt dit niet zo ervaren. En is wat als problematiek wordt ervaren echt problematiek of meer ruis...
En wat kan eraan gedaan worden om de ruis te verminderen. Vanuit schippersgezinnen, vanuit internaten en vanuit VO zelf!
Er zijn diverse internaten van verschillende signatuur. Zit daar verschil tussen?
Zomaar wat vragen...

Kennelijk wordt niet algemeen ervaren dat er meer problematiek is. Want anders zou er allang onderzoek zijn geweest. Lijkt me.

Ik zal eerlijk zeggen waarom ik wat moeite heb om op observaties/intuïtie alleen af te gaan. Dat is wat anders dat ze niet waardevol zijn Toen ik met varende kleuters werkte... werd vaak gezegd dat ze met een achterstand begonnen aan groep 3. Daar is toen een uitgebreid onderzoek naar geweest door een colllega, waaruit het tegendeel bleek. Maar wat ook hielp was dat de communicatie tussen scholen (wal en varend) en internaten en ouders sterk verbeterde. Uitleg kwam naar elkaar toe. Begrip naar elkaar toe. En toen bleken uiteindelijk de observaties meestal ongegrond. Ik vraag mij af of dat binnen VO net zo sterk ontwikkeld is ivgl met basisscholen.

Ik heb er geen verstand van, daarom ben ik benieuwd naar de diverse meningen en onderbouwingen. Dus dank!

Wat ik ook constateer is dat vragen over de principiële kant, zoals ik heb aangesneden en ook @Bourdon16 aanroerde niet wordt opgepikt door de diverse gesprekspartners.

Wat maakt een internaat anders dan BSO, kinderopvang, etc vanuit een Bijbels perspectief?

[MGG]

Dan heb je mijn post niet goed begrepen

Dat gebeurt mij vaker bij jouw postings. Ik haal er moeilijk uit wat je punt is wat je wilt maken.

Jammer. Maar je kunt altijd doorvragen....
Er is gewoon geen wetenschappelijk onderzoek met Nederlandse harde data dat bewijst dat er (veel) meer gedragsproblematiek onder schipperskinderen die door de weeks op internaat wonen voorkomt ivgl met walkinderen.

Een goed functionerend internaat met goed personeel is in staat problematiek op te vangen. Uit inspectierapporten blijkt dat dat in de loop der tijden sterk verbeterd is.

Is er echt sprake van problematiek wordt dat behandeld niet door internaat zelf maar met de reguliere zorg. En wat ik eerder al aangaf. Ik ken genoeg schippersgezinnen die gestopt zijn of op een andere manier varen ( moeder aan wal etc) als er sprake was van zorgkinderen. ( maar dat is een persoonlijke observatie)

Het is dan dus voor mij interessant om te weten tegen welke specifieke problemen docenten aanlopen. En of dat te maken heeft met echte gedragsproblematiek of meer "ruis" omdat de communicatie wat anders loopt. Die door docenten als lastig ervaren kan worden. Misschien dat Zita daar meer over wil zeggen?

Wellicht een mooi onderzoek. Is er toename van gedragsproblematiek op VO. Want op basisscholen wordt dit niet zo ervaren. En is wat als problematiek wordt ervaren echt problematiek of meer ruis...
En wat kan eraan gedaan worden om de ruis te verminderen. Vanuit schippersgezinnen, vanuit internaten en vanuit VO zelf!
Er zijn diverse internaten van verschillende signatuur. Zit daar verschil tussen?
Zomaar wat vragen...

Kennelijk wordt niet algemeen ervaren dat er meer problematiek is. Want anders zou er allang onderzoek zijn geweest. Lijkt me.

Ik zal eerlijk zeggen waarom ik wat moeite heb om op observaties/intuïtie alleen af te gaan. Dat is wat anders dat ze niet waardevol zijn Toen ik met varende kleuters werkte... werd vaak gezegd dat ze met een achterstand begonnen aan groep 3. Daar is toen een uitgebreid onderzoek naar geweest door een colllega, waaruit het tegendeel bleek. Maar wat ook hielp was dat de communicatie tussen scholen (wal en varend) en internaten en ouders sterk verbeterde. Uitleg kwam naar elkaar toe. Begrip naar elkaar toe. En toen bleken uiteindelijk de observaties meestal ongegrond. Ik vraag mij af of dat binnen VO net zo sterk ontwikkeld is ivgl met basisscholen.

Ik heb er geen verstand van, daarom ben ik benieuwd naar de diverse meningen en onderbouwingen. Dus dank!

Wat ik ook constateer is dat vragen over de principiële kant, zoals ik heb aangesneden en ook @Bourdon16 aanroerde niet wordt opgepikt door de diverse gesprekspartners.

Wat maakt een internaat anders dan BSO, kinderopvang, etc vanuit een Bijbels perspectief?

Naar mijn idee is het niet anders. Het kijkt een kwestie van wat je gewend bent, is normaler.

[Lilian1975]

Dan heb je mijn post niet goed begrepen

Dat gebeurt mij vaker bij jouw postings. Ik haal er moeilijk uit wat je punt is wat je wilt maken.

Jammer. Maar je kunt altijd doorvragen....
Er is gewoon geen wetenschappelijk onderzoek met Nederlandse harde data dat bewijst dat er (veel) meer gedragsproblematiek onder schipperskinderen die door de weeks op internaat wonen voorkomt ivgl met walkinderen.

Een goed functionerend internaat met goed personeel is in staat problematiek op te vangen. Uit inspectierapporten blijkt dat dat in de loop der tijden sterk verbeterd is.

Is er echt sprake van problematiek wordt dat behandeld niet door internaat zelf maar met de reguliere zorg. En wat ik eerder al aangaf. Ik ken genoeg schippersgezinnen die gestopt zijn of op een andere manier varen ( moeder aan wal etc) als er sprake was van zorgkinderen. ( maar dat is een persoonlijke observatie)

Het is dan dus voor mij interessant om te weten tegen welke specifieke problemen docenten aanlopen. En of dat te maken heeft met echte gedragsproblematiek of meer "ruis" omdat de communicatie wat anders loopt. Die door docenten als lastig ervaren kan worden. Misschien dat Zita daar meer over wil zeggen?

Wellicht een mooi onderzoek. Is er toename van gedragsproblematiek op VO. Want op basisscholen wordt dit niet zo ervaren. En is wat als problematiek wordt ervaren echt problematiek of meer ruis...
En wat kan eraan gedaan worden om de ruis te verminderen. Vanuit schippersgezinnen, vanuit internaten en vanuit VO zelf!
Er zijn diverse internaten van verschillende signatuur. Zit daar verschil tussen?
Zomaar wat vragen...

Kennelijk wordt niet algemeen ervaren dat er meer problematiek is. Want anders zou er allang onderzoek zijn geweest. Lijkt me.

Ik zal eerlijk zeggen waarom ik wat moeite heb om op observaties/intuïtie alleen af te gaan. Dat is wat anders dat ze niet waardevol zijn Toen ik met varende kleuters werkte... werd vaak gezegd dat ze met een achterstand begonnen aan groep 3. Daar is toen een uitgebreid onderzoek naar geweest door een colllega, waaruit het tegendeel bleek. Maar wat ook hielp was dat de communicatie tussen scholen (wal en varend) en internaten en ouders sterk verbeterde. Uitleg kwam naar elkaar toe. Begrip naar elkaar toe. En toen bleken uiteindelijk de observaties meestal ongegrond. Ik vraag mij af of dat binnen VO net zo sterk ontwikkeld is ivgl met basisscholen.

Ik heb er geen verstand van, daarom ben ik benieuwd naar de diverse meningen en onderbouwingen. Dus dank!

Wat ik ook constateer is dat vragen over de principiële kant, zoals ik heb aangesneden en ook @Bourdon16 aanroerde niet wordt opgepikt door de diverse gesprekspartners.

Wat maakt een internaat anders dan BSO, kinderopvang, etc vanuit een Bijbels perspectief?

Voor mij de start waarop dit begint.
Kinderopvang begint al met een paar maanden. En met 4 jaar dan naar school. Met de BSO erachter. Wat voor menig kind betekent dat ze x dagen per week hun ouders amper zien. En te maken hebben met wisselende verzorgers. ( juist de eerste levensjaren meer kans op hechtingsproblematiek)

Schipperskinderen zijn tot hun zesde fulltime aan boord. Het ondrwijs v/ac3,5 jaar! Wordt door meestal mama gegeven.

Dan het vervolg;
Schipperskinderen zijn weliswaar op schooldagen op internaat. Maar de dagen aan boord zijn zij over het algemeen echt bij beide ouders aan boord. Ook in alle vakanties. Menig walkind gaat dan ook naar BSO of andere vorm van opvang omdat ouders niet altijd vrij hebben in schoolvakanties. Tijdens varen en ook vanwege de afstand is die tijd niet volgepropt met sociale verplichtingen, boodschappen. Sportactiviteiten etc. Wonen ze als gezin op het schip.

Daarnaast het verschil op internaat en BSO. Ook op internaat wordt gezinsleven zoveel mogelijk nagebootst. Kinderen zitten niet per leeftijd op groep. Maar het zijn allemaal groepen met opbouwende leeftijden. Ouders van de kinderen kennen elkaar ook goed. Waardoor het hecht is. ( schippers zijn een hechte gemeenschap)

Op BSO is het wat dat betreft minder huiselijke.

Dat zijn voor mij de grote verschillen. En ik heb met dit alleen proberen aan te geven waarin voor mij de ongelijkwaardigheid zit tussen kinderopvang met 4 maanden en het schippersinternaat. Je kunt dat gewoon niet met elkaar vergelijken. M.i.

Ook in Nederland kiezen steeds meer schippers voor huis aan wal en geen internaat. ( ook onder reformatorische schippers is die tendens er). In het buitenland kennen ze dat helemaal niet ( of praktisch niet) gezinnen die wonen aan boord. Dat heeft vooral te maken met dat de manier van varen is veranderd. Nu liggen schepen vaak bij terminals. Wordt er vaker langer op het buitenland gevaren.... waardoor het praktischer is om een huis aan wal te hebben met gezin. Tegelijkertijd is er daar een andere ontwikkeling bijgekomen. Waar het aantal echtscheidingen voorheen in deze groep laag lag, bijna niet voorkwam. Ook onder niet christelijke schippers. Zie je dat weekeind huwelijken net als bij internationale vrachtverkeer etc. Onder druk komt te liggen op bepaalde punten. Bij allemaal? Nee. Maar wel opvallend! Dus wat dat betreft is het niet alleen positief huis aan wal. Echtscheidings gevolgen voor kinderen zijn altijd ingrijpend en beschadigen!
En laat nu juist dat ook een ontwikkeling zijn bij walkinderen die al langer aan de gang is. Wat heeft dat ons uit bijbels oogpunt te zeggen?

@merel . Je kunt het tegenwoordige internaten niet meer vergelijken met kostschool en internaten van vroeger. Het is veel meer huisvrouwen en persoonlijker dan de plaatjes die we kennen van vroeger. Ook is er geen wetenschappelijk onderzoek dat dat onderbouwd. Waar wel onderzoek naar gedaan in zijn de jeugdzorg instellingen etc. Maar daar heb je al in de basis met gedragsproblematiek te maken. De situatie in Nederland wbt schippersinternaat is uniek in de wereld.

Wbt de bijbelse onderbouwing is niet 1 op 1 uit de Schrift te halen. Wel indirect. De schippersouders zijn langer samen fulltime betrokken op de opvoeding itt tot walkinderen. En ook de vakanties en weekeinden later. Het is een zeer hechte gemeenschap. Ook dat is Bijbels. Het is anders dan bij walkinderen. Die wellicht weer op andere punten dichterbij staan.

[merel]

[
Ik heb er geen verstand van, daarom ben ik benieuwd naar de diverse meningen en onderbouwingen. Dus dank!

Wat ik ook constateer is dat vragen over de principiële kant, zoals ik heb aangesneden en ook @Bourdon16 aanroerde niet wordt opgepikt door de diverse gesprekspartners.

Wat maakt een internaat anders dan BSO, kinderopvang, etc vanuit een Bijbels perspectief?

Een internaat is mijns inziens wel degelijk anders dan een kinderopvang. Kinderen groeien op een internaat voor het overgrote deel buiten het zicht en invloed op van de ouders. Dat geldt niet voor een kinderopvang. Daar zijn kinderen slechts een beperkt aantal uren per week. De resterende tijd zijn de ouders aanwezig in de geloofsopvoeding. Een kind op een internaat groeit op in wisselende groepen met wisselende pedagogisch medewerkers. In welk opzicht kan buiten de standaard uiterlijke vormen van godsdienst een geloofsopvoeding plaatsvinden? Mijns inziens zijn daar de groepen en de omstandigheden te weinig naar. De ouders dragen bij deze kinderen weinig tot niets bij aan de geloofsopvoeding. Tegen de tijd dat de kinderen weer een beetje geacclimatiseerd zijn, kunnen ze weer terug naar het internaat.

[merel]

Op BSO is het wat dat betreft minder huiselijke.

Dat zijn voor mij de grote verschillen. En ik heb met dit alleen proberen aan te geven waarin voor mij de ongelijkwaardigheid zit tussen kinderopvang met 4 maanden en het schippersinternaat. Je kunt dat gewoon niet met elkaar vergelijken. M.i.

Ook in Nederland kiezen steeds meer schippers voor huis aan wal en geen internaat. ( ook onder reformatorische schippers is die tendens er). In het buitenland kennen ze dat helemaal niet ( of praktisch niet) gezinnen die wonen aan boord. Dat heeft vooral te maken met dat de manier van varen is veranderd. Nu liggen schepen vaak bij terminals. Wordt er vaker langer op het buitenland gevaren.... waardoor het praktischer is om een huis aan wal te hebben met gezin. Tegelijkertijd is er daar een andere ontwikkeling bijgekomen. Waar het aantal echtscheidingen voorheen in deze groep laag lag, bijna niet voorkwam. Ook onder niet christelijke schippers. Zie je dat weekeind huwelijken net als bij internationale vrachtverkeer etc. Onder druk komt te liggen op bepaalde punten. Bij allemaal? Nee. Maar wel opvallend! Dus wat dat betreft is het niet alleen positief huis aan wal. Echtscheidings gevolgen voor kinderen zijn altijd ingrijpend en beschadigen!
En laat nu juist dat ook een ontwikkeling zijn bij walkinderen die al langer aan de gang is. Wat heeft dat ons uit bijbels oogpunt te zeggen?

@merel . Je kunt het tegenwoordige internaten niet meer vergelijken met kostschool en internaten van vroeger. Het is veel meer huisvrouwen en persoonlijker dan de plaatjes die we kennen van vroeger. Ook is er geen wetenschappelijk onderzoek dat dat onderbouwd. Waar wel onderzoek naar gedaan in zijn de jeugdzorg instellingen etc. Maar daar heb je al in de basis met gedragsproblematiek te maken. De situatie in Nederland wbt schippersinternaat is uniek in de wereld.

Wbt de bijbelse onderbouwing is niet 1 op 1 uit de Schrift te halen. Wel indirect. De schippersouders zijn langer samen fulltime betrokken op de opvoeding itt tot walkinderen. En ook de vakanties en weekeinden later. Het is een zeer hechte gemeenschap. Ook dat is Bijbels. Het is anders dan bij walkinderen. Die wellicht weer op andere punten dichterbij staan.

Jij mist echt het punt van discussie en springt van de hak op de tak
- Het gaat om de werkende ouder. Uit de reactie van sommigen in dit topic is het bijna onaanvaardbaar dat ik 4 dagen in de week werk. Dat schijn ik te doen voor eigen eer en glorie. Terwijl schippersouders 40 weken per jaar hun kinderen niet meemaken. Hoe kan je een kind emotioneel en godsdienstig opvoeden als je zo weinig betrokken bent op hun leven? De basisdingen kunnen wel aangeleerd worden, maar een kind dat vanaf 6 jaar voor het merendeel ergens anders woont zal zijn emotionele zorgen en vragen niet meer gaan delen met de ouders. Het is dus veel breder dan de mogelijke achterstanden op school.
- Daarnaast vraag ik mij af in hoeverre de kinderen de eerste 6 jaar van hun leven door het wonen op een schip beperkt worden in het opgroeien. Het opgroeien houdt meer in dan spelen benedendeks. Het gaat om de wereld verkennen buiten, steentjes zoeken, klimmen in bomen, voetballen met buurkinderen, stukje fietsen en de normale interactie met anderen buiten de vertrouwde gezinsomgeving.
- Zita geeft weer dat schipperskinderen vrijwel allemaal een moeilijke relatie hebben met hun ouders. Door de week leven deze kinderen hun eigen leven met wisselende pedagogisch medewerkers. Kinderen worden heel vroeg zelfstandig. Ik vraag mij wel af of zij emotioneel weerbaar zijn en in hoeverre dit zijn weerslag heeft in een relatie met een partner.

Jij vergelijkt een BSO en kinderopvang steeds met een schippersinternaat. Deze zijn niet te vergelijken. Een BSO of kinderopvang is geen vervanging van thuis. Dat is een speelplek waar kinderen ook verzorgd worden en mogen spelen. Op een kinderopvang zijn kinderen een beperkt aantal uren per dag aanwezig. De meeste kinderen gaan 2 of 3 dagen per week naar een opvang. Dat is in niets te vergelijken met een internaat waar kinderen 40 weken per jaar 5 dagen in de week verblijven, slapen, eten en hun dagelijkse dingen doen.

[merel]

Wat maakt een internaat anders dan BSO, kinderopvang, etc vanuit een Bijbels perspectief?

Naar mijn idee is het niet anders. Het kijkt een kwestie van wat je gewend bent, is normaler.

Het is wel degelijk anders. Schippersouders maken vrijwel geen onderdeel uit van het opgroeien van hun kinderen. Ze zijn 40 weken per jaar niet aanwezig. En zoals Zita zegt moet het in het weekend de ouderrol geforceerd opgepakt worden. Dat speelt totaal niet bij ouders waar de kinderen slechts een paar dagen in de week en slechts een paar uur per dag naar een opvang gaan.

[Maanenschijn]

Ik heb de indruk dat er onwillekeurig een karikatuur gemaakt wordt van de gezinnen waar kinderen naar BSO of kinderopvang gaan. Voor de duidelijkheid, ik heb het over ‘onze’ refowereld. In mijn omgeving zie ik dat tot ongeveer max drie dagen in de week worden ingevuld. Dat zal ongetwijfeld verschillen, maar gemiddeld genomen zal dat ongeveer kloppen. In die gevallen is het niet zo dat kinderen ouders maar enkele uren per dag/week zien of spreken. Ik zie in de praktijk dat onze kleinkinderen volop hun ouders zien en de opvoeding dagelijks van hen meekrijgen. Ondanks een werkende moeder.

Alhoewel de eerste jaren mogelijk een schippersgezin erg close is, is dat daarna behoorlijk anders. In een aantal documentaires waren kinderen en ouders daar best openhartig over. Het leven in ‘twee werelden’ was niet onverdeeld positief.

Maar ik nog meer vraagtekens bij zet: vanuit een bijbels perspectief is de vrouw degene die haar hoofdtaak in de verzorging van de kinderen heeft, de man als hoofdkostwinner , maar zeker ook als priester in het gezin (een deel van) de geloofsopvoeding op zich neemt. Bij schipperskinderen die in een internaat wonen is die taak van zowel moeder en vader max twee dagen per week in te vullen, en een aantal weken in vakanties. In dit verband vind ik dus het schippersinternaat een stap verder gaan dan BSO, kinderopvang etc. En daarmee met Merel eens

Overigens wil ik niet veroordelend overkomen, maar wil het wel (naar mijn idee) eerlijk naast elkaar zetten en daarmee ons ook de spiegel voorhouden waarom we het één zo makkelijk afkeuren en het ander wat toedekken.

[JPM]

Ik wil graag reageren vanuit mijn eigen ervaring als schippersmoeder, omdat ik merk dat er in deze discussie veel aannames gedaan worden die niet kloppen met de werkelijkheid.
Onze kinderen zijn opgegroeid op een schippersinternaat. Niet omdat we hen uit handen wilden geven, maar juist omdat we met liefde en verantwoordelijkheid zochten naar wat voor ons gezin het beste was in de context van het varende bestaan. Die keuze was geen vlucht, ook geen egoïsme, maar een vorm van zorg.
Ja, onze kinderen waren doordeweeks op internaat. Maar wij waren intens betrokken bij hun leven. Er was voortdurend contact, er werden gesprekken gevoerd, we kenden hun vrienden, hun vreugde en hun zorgen. Er kwamen vriendjes mee uit school. (Walkinderen die juist graag naar het internaat kwamen omdat er aandacht voor ze was) We vierden verjaardagen, zaten op ouderavonden, en baden dagelijks voor en met onze kinderen. Dat is ook geestelijke opvoeding.
Het idee dat kinderen op een internaat per definitie een emotionele achterstand of een verstoorde band met hun ouders ontwikkelen, klopt eenvoudigweg niet. Onze kinderen hebben warme banden met ons, zijn zelfstandig, sociaal vaardig en ook geestelijk gevormd. Twee van hen zijn inmiddels zelf jonge vaders met een eigen schip, en kiezen opnieuw – bewust en met open vizier – voor deze vorm. Niet omdat het ideaal is, maar omdat het in hún omstandigheden werkt.
Wat betreft de eerste zes jaar van een kind: onze kinderen hebben óók steentjes gezocht, gefietst, gevoetbald en bomen beklommen. Niet elke dag, niet in een straat vol buurkinderen, maar wel volop – bij oma en opa, op vrije dagen aan de wal, in vakanties en bij het internaat. Hun jeugd was misschien anders, maar zeker niet armer.
Tot slot: een schippersinternaat is geen kinderopvang, maar een leefgemeenschap waar liefdevolle, bekwame pedagogisch medewerkers zorgen voor stabiliteit, structuur én aandacht. Is dat hetzelfde als bij je ouders wonen? Nee. Maar dat betekent niet dat het per definitie slechter is. Er zijn genoeg kinderen die thuis opgroeien en emotioneel juist wél tekortkomen.
Wat ik vooral wil zeggen is dit: oordeel niet over de liefde of betrokkenheid van ouders op basis van hun woon- of werksituatie. Elk gezin zoekt, bidt en worstelt met wat goed is. En dat mag verschillen. Wat nodig is, is geen veroordeling, maar ruimte voor het echte verhaal.

Verstuurd vanaf mijn SM-A536B met Tapatalk

[merel]

Bedankt JPM voor de aanvulling. Ik kan mij voorstellen dat dit voor schippers een goede oplossing is. Voor mij als moeder zou ik deze oplossing voor mijn kinderen niet willen. Ik denk eerlijk gezegd ook dat een paar van onze kinderen daar wel degelijk beschadigd uit zou komen. Wellicht niet niet eens altijd zichtbaar voor de buitenwereld, maar wel van binnen. Dat sommige van jullie kinderen hier heel bewust voor kiezen is voor mij geen bevestiging dat het goed is/was. Het is voor hen het meest bekende en wellicht hebben zij ook partners die uit een zelfde gezinssituatie komen.

[Job]

Ik wil graag reageren vanuit mijn eigen ervaring als schippersmoeder, omdat ik merk dat er in deze discussie veel aannames gedaan worden die niet kloppen met de werkelijkheid.
Onze kinderen zijn opgegroeid op een schippersinternaat. Niet omdat we hen uit handen wilden geven, maar juist omdat we met liefde en verantwoordelijkheid zochten naar wat voor ons gezin het beste was in de context van het varende bestaan. Die keuze was geen vlucht, ook geen egoïsme, maar een vorm van zorg.
Ja, onze kinderen waren doordeweeks op internaat. Maar wij waren intens betrokken bij hun leven. Er was voortdurend contact, er werden gesprekken gevoerd, we kenden hun vrienden, hun vreugde en hun zorgen. Er kwamen vriendjes mee uit school. (Walkinderen die juist graag naar het internaat kwamen omdat er aandacht voor ze was) We vierden verjaardagen, zaten op ouderavonden, en baden dagelijks voor en met onze kinderen. Dat is ook geestelijke opvoeding.
Het idee dat kinderen op een internaat per definitie een emotionele achterstand of een verstoorde band met hun ouders ontwikkelen, klopt eenvoudigweg niet. Onze kinderen hebben warme banden met ons, zijn zelfstandig, sociaal vaardig en ook geestelijk gevormd. Twee van hen zijn inmiddels zelf jonge vaders met een eigen schip, en kiezen opnieuw – bewust en met open vizier – voor deze vorm. Niet omdat het ideaal is, maar omdat het in hún omstandigheden werkt.
Wat betreft de eerste zes jaar van een kind: onze kinderen hebben óók steentjes gezocht, gefietst, gevoetbald en bomen beklommen. Niet elke dag, niet in een straat vol buurkinderen, maar wel volop – bij oma en opa, op vrije dagen aan de wal, in vakanties en bij het internaat. Hun jeugd was misschien anders, maar zeker niet armer.
Tot slot: een schippersinternaat is geen kinderopvang, maar een leefgemeenschap waar liefdevolle, bekwame pedagogisch medewerkers zorgen voor stabiliteit, structuur én aandacht. Is dat hetzelfde als bij je ouders wonen? Nee. Maar dat betekent niet dat het per definitie slechter is. Er zijn genoeg kinderen die thuis opgroeien en emotioneel juist wél tekortkomen.
Wat ik vooral wil zeggen is dit: oordeel niet over de liefde of betrokkenheid van ouders op basis van hun woon- of werksituatie. Elk gezin zoekt, bidt en worstelt met wat goed is. En dat mag verschillen. Wat nodig is, is geen veroordeling, maar ruimte voor het echte verhaal.

Verstuurd vanaf mijn SM-A536B met Tapatalk

Mooi dat je dit deelt! Dit zijn ook de ervaringen die ik grotendeels observeer.

[Bourdon16]

Feit blijft dat de kinderen worden uitbesteed zodat vader en moeder kunnen werken.