.

[PvS]

.

[Smytegelt]

Sterven is erven...

Dit gezegde wordt verkeerd toegepast op deze wijze.
Gods Woord zegt: Die het onderpand is van onze erfenis, tot de verkregene verlossing, tot prijs Zijner heerlijkheid.

tot de verkregene
Grieks, op de verlossing der verkrijging; dat is, tot de volle genieting der verlossing, die Christus ons verkregen heeft. Of, tot de volle verlossing van zijn verkregen, of eigen volk; 1 Petr. 2:9.

Als de erflater sterft is er een erfenis te verdelen onder de kinderen.
Erflater: Christus.
Sterven: Aan het kruis
Kinderen: Maar gij zijt een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterdom, een heilig volk, een verkregen volk; opdat gij zoudt verkondigen de deugden Desgenen, Die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht;
Gij, die eertijds geen volk waart, maar nu Gods volk zijt; die eertijds niet ontfermd waart, maar nu ontfermd zijt geworden.

Sterven is de erfenis in ontvangst nemen uit handen van de Zaligmaker. De uitverkorenen zullen Hem aanschouwen van aangezicht tot aangezicht. Nu nog met geloofsogen en straks door aanschouwen.
Dat is als de gelovige mens de lichamelijk dood sterft.
De levendgemaakte uitverkorenen leven uit de belofte van die erfenis. Uit de opgestane Christus die de erfenis Zelf uitdeelt in de vorm van de belofte.
Luther: Wij gaan ten hemel in en erven koninkrijken.
De voorsmaak van de erfenis wordt geschonken in het geloof als vrucht van de wedergeboorte. Niet de erfenis zelf. Sterven theologisch inpassen en de bevinding daarop afmeten is een ongereformeerde opvatting.
Vadertje Brakel heeft het juist gezien. Hij kende de zwarigheden van de Labadisten en heeft niet voor niets hier troostende woorden aan gewijd. Dat hier openlijk Brakel wordt bekritiseerd is wat dat betreft de spreekwoordelijke aap uit de mouw.


Opdat ik Hem kenne, en de kracht Zijner opstanding, en de gemeenschap Zijns lijdens, Zijn dood gelijkvormig wordende;
Of ik enigszins moge komen tot de wederopstanding der doden.
Niet dat ik het alrede gekregen heb, of alrede volmaakt ben; maar ik jaag er naar, of ik het ook grijpen mocht, waartoe ik van Christus Jezus ook gegrepen ben.
Broeders, ik acht niet, dat ik zelf het gegrepen heb.
Maar een ding doe ik, vergetende, hetgeen achter is, en strekkende mij tot hetgeen voor is, jaag ik naar het wit, tot den prijs der roeping Gods, die van boven is in Christus Jezus.

[Smytegelt]

Ik zeg: wij hebben te bezien:
• Een mens die nederig is.
• Het kostelijk geschenk: die geeft Hij genade.
• Dan de bejegening van dezulken in tegenstelling tot de trotsen.

I. Wat het eerste aangaat, de vromen hebben zulke kostelijke namen in het Woord. De goddelozen geven hun alle kwade namen, maar God doet heel anders; Die geeft hun alle goede namen. Wij zullen er niet meer optellen dan wat hier staat, en wij zullen dat bezien. Nederigen, het zijn kleinen, geringen.
U zult in uw hart zeggen: wat is een nederig mens?
Ei lieve, zie het eens stil in.

1. Ten eerste, dat is een nederig mens. Stelt hij zich voor God of beziet hij zich bij zichzelf of bij mensen, hij toont dat hij geen grote gedachten bij zichzelf heeft. Zou ik nu menen iets te zijn daar ik niets ben? Ik zou mijzelf bedriegen in mijn gemoed, zegt hij, in overeenkomst met Galaten 6:3. Ik ben minder dan niet en ijdelheid, Psalm 62:10. Ja, zegt hij, als ik mij iets zou noemen, het zou een vervloekt iets zijn.
2. Ten tweede, zo een is zo onbekwaam tot al hetgeen waar God hem toe roept. Moet hij bidden, ten Avondmaal gaan, zich bekeren, ik kan niet, zegt hij, ik kan zonder U niets doen, Heere, volgens Johannes 15:5.
3. Ten derde, dat is een nederig mens: ach, als God zegt, u zult voor Mij werken: hij wantrouwt zichzelf. Waar meent u dat het vandaan kwam dat Mozes niet gaan wilde, en Jeremía zich excuseerde en zei: zend mij niet, HEERE? Zij wantrouwden zichzelf. Zo ook de nederigen: of ik U al dienen wil, zeggen ze, ik kan toch niet.
4. Ten vierde, het is een schepseltje dat altijd in een ander wat meer ziet dan in zichzelf: was een ander in zulk een stand, hij zou zich meer kwijten dan ik. Door ootmoedigheid achte de een den ander uitnemender dan zichzelven, Filipp. 2:3.
5. Ten vijfde, het is zo'n schepseltje: ach, zegt het, ik ben van God noch mensen zegen waardig. Ik ben niet waardig, zei die hoofdman tot de Heere Jezus, dat Gij onder mijn dak zou inkomen. Ik ben niet waardig uw kind genaamd te worden, zei de verloren zoon tot zijn vader. Ik ben een zondig mens, zei Petrus, Heere, ga van mij uit, Lukas 5:8. Ach, zegt zo een, ik ben de aarde niet waardig, noch enige zegen van God of mensen.
6. Ten zesde, het is zo een die zegt: mijn beste deugden zijn zo vol zonden, mijn bidden, mijn Avondmaal gaan, mijn belijdenis van zonden, ja, zelfs dat waar ik van een ander zo in geprezen word: wat zie ik daar al vlekken in! Waar en wanneer heb ik dat gedaan? zeggen zij, Matth. 25:37 39.
7. Ten laatste, zij zijn zo nederig in hun gewaad, zo nederig in hun taal. U moet niet zeggen: het bestaat daar niet in, in dat uitwendige. Ach ja, óók daar in. Zo een is zo nederig in zijn gewaad, in zijn taal; elk bij wie hij komt, ziet het dat hij met ootmoedigheid bekleed is en dat u een mens zijt die ongemerkt door de wereld wil. Hij rammelt of raast niet veel. Ach, die stille geest bezit hij, die zo kostelijk is voor God, 1 Petrus 3:4.

Nu vraag ik u, of u een nederige bent. Of bent u van de hovaardigen, die God weerstaan zal, tegen wie Hij zeggen zal: u bent te verheven?
Waaruit spruit nu die nederigheid?
Hieruit:
(1) Ten eerste, zij zien de hoogmoed Gods aan, gelijk Abraham in Genesis 18. Hij stond daar zo voor die Rechter der ganse aarde, en hij werd als stof en as in zijn ogen, vers 27. Jesaja zei: Wee mij, want ik verga, ik heb de HEERE der heerlijkheid gezien, en dat terwijl ik een man van onreine lippen ben, Jesaja 6:5.
(2) Ten tweede spruit het uit de overtuigingen en blijken die zij hebben dat zij zo gering zijn. Een druppeltje aan de emmer en een stofje aan de weegschaal; anders, zeggen zij, ben ik geen naam waardig, Jesaja 40:15.
(3) Ten derde spruit het daaruit: omdat zij niets eigens hebben dan de zonde. Ik heb niets, zeggen zij, dan wat lelijk is, en heb ik iets wat geen zonde is, dan heb ik het ontvangen, 1 Kor. 4:7.
(4) Ten vierde, weet u waar ze nog meer uit spruit? Omdat zij vinden dat zij in alles tot hinken gereed zijn. Al komen zij in een verbond met God, zij durven nooit iets voor God beloven, dan op hun knieën met beding dat zij van God verzoeken genade en kracht.
(5) Ten laatste spruit ze uit al die grote weldaden die zij van God genieten. Jakob zei in Genesis 32: ik ben te klein en te gering dan al deze Uw trouwe weldadigheden. En David in 2 Samuël 7: Ach God, wat zal Uw knecht meer zeggen? Gij kent Uw knecht, Heere HEERE. Ik kom woorden en krachten tekort om U te danken. Die boom had allang in de hel kunnen gesmeten wezen. U had mij als kaf kunnen doen verstuiven of als een stoppel verbranden. U had mij van Uw aangezicht kunnen wegstoten; en U zegent mij in plaats van dat.
Zou Ik u wegstoten, zegt God, u uitkappen? Ach nee, de regen vloeit van de top der bergen naar de lage plaatsen. In plaats dat Ik u kwaad zou doen, zal Ik u veel goed doen.

Als het over sterven aan uzelf gaat, laat dit dan ter bemoediging en vertroosting zijn.

[Bert Mulder]

Hier was hij nog niet levend gemaakt.
De zondenkennis is door de wet gewerkt door de Heilige Geest.
De wet gaat immers aan het Evangelie vooraf, het kan hier nog alle kanten op.
De 'vreze' welke hij hier noemt, is niet de Godsvreze, maar de vrees voor het oordeel.
Rom. 7:9; En zonder de wet, zo leefde ik eertijds; maar als het gebod gekomen is, zo is de zonde weder levend geworden, doch ik ben gestorven.

Sterven is erven...

Hierop volgt de levendmaking, als het een zaligmakend werk is.
Door de trekkende Liefde des Vaders, wordt hij afggesneden van de oude Adam om in de tweede Adam ingelijfd te worden.

Gal. 2:19 en 20; Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou.
Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.

Dan ga je wel tegen de Schrift en de gereformeerde belijdenisgeschriften in, die altijd de levendmaking voorop stellen. Een dood mens kan namelijk zijn ellende, zijn zonde, niet recht kennen.

Op die manier loochen je dus de doodstaat van de mens, van nature, en raak je in arminiaanse wateren.

DL 3/4:4 4 Wel is waar dat na den val in den mens enig licht der natuur nog overgebleven is, waardoor hij behoudt enige kennis van God, van de natuurlijke dingen, van het onderscheid tussen hetgeen betamelijk en onbetamelijk is, en ook betoont enige betrachting tot de deugd en tot uiterlijke tucht. Maar zo ver is het vandaar dat de mens door dit licht der natuur zou kunnen komen tot de zaligmakende kennis Gods, en zich tot Hem bekeren, dat hij ook in natuurlijke en burgerlijke zaken dit licht niet recht gebruikt; ja veelmeer, het, hoedanig het ook zij, op onderscheiden wijze geheel bezoedelt en in ongerechtigheid ten onder houdt; en dewijl hij dit doet, zo wordt hem alle verontschuldiging voor God benomen.

5 Gelijk het met het licht der natuur toegaat, zo gaat het ook in dezen toe met de wet der Tien Geboden, van God door Mozes den Joden in het bijzonder gegeven. Want nademaal deze de grootheid der zonde wel ontdekt en den mens meer en meer van zijn schuld overtuigt, doch het herstellingsmiddel daartegen niet aanwijst, noch enige krachten toebrengt om uit deze ellendigheid te kunnen geraken, en omdat zij alzo, door het vlees krachteloos geworden zijnde, den overtreder onder den vloek blijven laat, zo kan de mens daardoor de zaligmakende genade niet verkrijgen.

Verder, verwerping der dwalingen 4:

Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.Want deze dingen strijden tegen de klare getuigenissen der Schrift: Gij waart dood door de misdaden en de zonden (Ef. 2:1, 5); en: Het gedichtsel van des mensen hart is alleenlijk boos, te allen dage (Gen. 6:5 en 8:21). Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

[Luther]

Hier was hij nog niet levend gemaakt.
De zondenkennis is door de wet gewerkt door de Heilige Geest.
De wet gaat immers aan het Evangelie vooraf, het kan hier nog alle kanten op.
De 'vreze' welke hij hier noemt, is niet de Godsvreze, maar de vrees voor het oordeel.
Rom. 7:9; En zonder de wet, zo leefde ik eertijds; maar als het gebod gekomen is, zo is de zonde weder levend geworden, doch ik ben gestorven.

Sterven is erven...

Hierop volgt de levendmaking, als het een zaligmakend werk is.
Door de trekkende Liefde des Vaders, wordt hij afggesneden van de oude Adam om in de tweede Adam ingelijfd te worden.

Gal. 2:19 en 20; Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou.
Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.

Dan ga je wel tegen de Schrift en de gereformeerde belijdenisgeschriften in, die altijd de levendmaking voorop stellen. Een dood mens kan namelijk zijn ellende, zijn zonde, niet recht kennen.

Op die manier loochen je dus de doodstaat van de mens, van nature, en raak je in arminiaanse wateren.

DL 3/4:4 4 Wel is waar dat na den val in den mens enig licht der natuur nog overgebleven is, waardoor hij behoudt enige kennis van God, van de natuurlijke dingen, van het onderscheid tussen hetgeen betamelijk en onbetamelijk is, en ook betoont enige betrachting tot de deugd en tot uiterlijke tucht. Maar zo ver is het vandaar dat de mens door dit licht der natuur zou kunnen komen tot de zaligmakende kennis Gods, en zich tot Hem bekeren, dat hij ook in natuurlijke en burgerlijke zaken dit licht niet recht gebruikt; ja veelmeer, het, hoedanig het ook zij, op onderscheiden wijze geheel bezoedelt en in ongerechtigheid ten onder houdt; en dewijl hij dit doet, zo wordt hem alle verontschuldiging voor God benomen.

5 Gelijk het met het licht der natuur toegaat, zo gaat het ook in dezen toe met de wet der Tien Geboden, van God door Mozes den Joden in het bijzonder gegeven. Want nademaal deze de grootheid der zonde wel ontdekt en den mens meer en meer van zijn schuld overtuigt, doch het herstellingsmiddel daartegen niet aanwijst, noch enige krachten toebrengt om uit deze ellendigheid te kunnen geraken, en omdat zij alzo, door het vlees krachteloos geworden zijnde, den overtreder onder den vloek blijven laat, zo kan de mens daardoor de zaligmakende genade niet verkrijgen.

Verder, verwerping der dwalingen 4:

Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.Want deze dingen strijden tegen de klare getuigenissen der Schrift: Gij waart dood door de misdaden en de zonden (Ef. 2:1, 5); en: Het gedichtsel van des mensen hart is alleenlijk boos, te allen dage (Gen. 6:5 en 8:21). Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

Bert, ik stond net op het punt om een uitgebreide weerlegging te schrijven richting PvS. Maar bij jouw verwoording hierboven wil ik me van harte aansluiten!

[refo]

Hier was hij nog niet levend gemaakt.
De zondenkennis is door de wet gewerkt door de Heilige Geest.
De wet gaat immers aan het Evangelie vooraf, het kan hier nog alle kanten op.
De 'vreze' welke hij hier noemt, is niet de Godsvreze, maar de vrees voor het oordeel.
Rom. 7:9; En zonder de wet, zo leefde ik eertijds; maar als het gebod gekomen is, zo is de zonde weder levend geworden, doch ik ben gestorven.

Sterven is erven...

Hierop volgt de levendmaking, als het een zaligmakend werk is.
Door de trekkende Liefde des Vaders, wordt hij afggesneden van de oude Adam om in de tweede Adam ingelijfd te worden.

Gal. 2:19 en 20; Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou.
Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.

Dan ga je wel tegen de Schrift en de gereformeerde belijdenisgeschriften in, die altijd de levendmaking voorop stellen. Een dood mens kan namelijk zijn ellende, zijn zonde, niet recht kennen.

Op die manier loochen je dus de doodstaat van de mens, van nature, en raak je in arminiaanse wateren.

DL 3/4:4 4 Wel is waar dat na den val in den mens enig licht der natuur nog overgebleven is, waardoor hij behoudt enige kennis van God, van de natuurlijke dingen, van het onderscheid tussen hetgeen betamelijk en onbetamelijk is, en ook betoont enige betrachting tot de deugd en tot uiterlijke tucht. Maar zo ver is het vandaar dat de mens door dit licht der natuur zou kunnen komen tot de zaligmakende kennis Gods, en zich tot Hem bekeren, dat hij ook in natuurlijke en burgerlijke zaken dit licht niet recht gebruikt; ja veelmeer, het, hoedanig het ook zij, op onderscheiden wijze geheel bezoedelt en in ongerechtigheid ten onder houdt; en dewijl hij dit doet, zo wordt hem alle verontschuldiging voor God benomen.

5 Gelijk het met het licht der natuur toegaat, zo gaat het ook in dezen toe met de wet der Tien Geboden, van God door Mozes den Joden in het bijzonder gegeven. Want nademaal deze de grootheid der zonde wel ontdekt en den mens meer en meer van zijn schuld overtuigt, doch het herstellingsmiddel daartegen niet aanwijst, noch enige krachten toebrengt om uit deze ellendigheid te kunnen geraken, en omdat zij alzo, door het vlees krachteloos geworden zijnde, den overtreder onder den vloek blijven laat, zo kan de mens daardoor de zaligmakende genade niet verkrijgen.

Verder, verwerping der dwalingen 4:

Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.Want deze dingen strijden tegen de klare getuigenissen der Schrift: Gij waart dood door de misdaden en de zonden (Ef. 2:1, 5); en: Het gedichtsel van des mensen hart is alleenlijk boos, te allen dage (Gen. 6:5 en 8:21). Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

Bert, ik stond net op het punt om een uitgebreide weerlegging te schrijven richting PvS. Maar bij jouw verwoording hierboven wil ik me van harte aansluiten!

Nou ja, verantwoording...
Het is meer copy and paste.

Citaat tegen citaat. Dat gaat niet werken. Graaf eens wat dieper. Want het is weer het oude liedje: jj bent een remonstrant. **KNIP** **PLAK**

[Bert Mulder]

Nou ja, verantwoording...
Het is meer copy and paste.

Citaat tegen citaat. Dat gaat niet werken. Graaf eens wat dieper. Want het is weer het oude liedje: jj bent een remonstrant. **KNIP** **PLAK**

Kun je nog iets anders dan op de man spelen, Refo?

Ik heb gewoon de gebruikelijke methode gebezigd, die ook altijd op kerkelijke vergaderingen en zo gebruikt wordt. Door ten eerste, zo kort mogelijk, de weerlegging te geven:

(Dan ga je wel tegen de Schrift en de gereformeerde belijdenisgeschriften in, die altijd de levendmaking voorop stellen. Een dood mens kan namelijk zijn ellende, zijn zonde, niet recht kennen.

Op die manier loochen je dus de doodstaat van de mens, van nature, en raak je in arminiaanse wateren.)

Om dat te bewijzen door de Schrift of onze belijdenisgeschriften te citeren (in dit geval de DL).

Wat is uw probleem met die methode?

Verder is het wijzen op arminianisme/remonstrantisme toegestaan, daar het officieel door de synode 1618-19 als een gevaarlijke dwaling aangestipt is, als bewezen in de Dordtse Leerregels. Die ik, consequent zijnde, hier dan ook aanhaalde.

[Afgewezen]

Hier was hij nog niet levend gemaakt.
De zondenkennis is door de wet gewerkt door de Heilige Geest.
De wet gaat immers aan het Evangelie vooraf, het kan hier nog alle kanten op.
De 'vreze' welke hij hier noemt, is niet de Godsvreze, maar de vrees voor het oordeel.
Rom. 7:9; En zonder de wet, zo leefde ik eertijds; maar als het gebod gekomen is, zo is de zonde weder levend geworden, doch ik ben gestorven.

Sterven is erven...

Hierop volgt de levendmaking, als het een zaligmakend werk is.
Door de trekkende Liefde des Vaders, wordt hij afggesneden van de oude Adam om in de tweede Adam ingelijfd te worden.

Gal. 2:19 en 20; Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou.
Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.

Dan ga je wel tegen de Schrift en de gereformeerde belijdenisgeschriften in, die altijd de levendmaking voorop stellen. Een dood mens kan namelijk zijn ellende, zijn zonde, niet recht kennen.

Op die manier loochen je dus de doodstaat van de mens, van nature, en raak je in arminiaanse wateren.

DL 3/4:4 4 Wel is waar dat na den val in den mens enig licht der natuur nog overgebleven is, waardoor hij behoudt enige kennis van God, van de natuurlijke dingen, van het onderscheid tussen hetgeen betamelijk en onbetamelijk is, en ook betoont enige betrachting tot de deugd en tot uiterlijke tucht. Maar zo ver is het vandaar dat de mens door dit licht der natuur zou kunnen komen tot de zaligmakende kennis Gods, en zich tot Hem bekeren, dat hij ook in natuurlijke en burgerlijke zaken dit licht niet recht gebruikt; ja veelmeer, het, hoedanig het ook zij, op onderscheiden wijze geheel bezoedelt en in ongerechtigheid ten onder houdt; en dewijl hij dit doet, zo wordt hem alle verontschuldiging voor God benomen.

5 Gelijk het met het licht der natuur toegaat, zo gaat het ook in dezen toe met de wet der Tien Geboden, van God door Mozes den Joden in het bijzonder gegeven. Want nademaal deze de grootheid der zonde wel ontdekt en den mens meer en meer van zijn schuld overtuigt, doch het herstellingsmiddel daartegen niet aanwijst, noch enige krachten toebrengt om uit deze ellendigheid te kunnen geraken, en omdat zij alzo, door het vlees krachteloos geworden zijnde, den overtreder onder den vloek blijven laat, zo kan de mens daardoor de zaligmakende genade niet verkrijgen.

Verder, verwerping der dwalingen 4:

Die leren: Dat de onwedergeboren mens niet eigenlijk noch geheellijk dood is in de zonde, of ontbloot van alle krachten tot het geestelijk goed; maar dat hij nog kan hongeren en dorsten naar de gerechtigheid en het leven, en offeren een offerande van een verslagen en gebroken geest, die Gode aangenaam is.Want deze dingen strijden tegen de klare getuigenissen der Schrift: Gij waart dood door de misdaden en de zonden (Ef. 2:1, 5); en: Het gedichtsel van des mensen hart is alleenlijk boos, te allen dage (Gen. 6:5 en 8:21). Daarenboven, hongeren en dorsten naar de verlossing uit de ellende, en naar het leven, en Gode een offerande van een gebroken geest opofferen, geldt eigenlijk van de wedergeborenen, en van degenen die zalig genaamd worden (Ps. 51:19 en Matth. 5:6).

Bert, ik stond net op het punt om een uitgebreide weerlegging te schrijven richting PvS. Maar bij jouw verwoording hierboven wil ik me van harte aansluiten!

Gaat McCheyne dan tegen de DL in??

[Bert Mulder]

Gaat McCheyne dan tegen de DL in??

Robert Murray M'Cheyne zegt;

Maar toen mij God Geest aan mij zelf had ontdekt,
toen werd in mijn ziele de vreze gewekt.
Toen voeld' ik wat eisen Gods heiligheid deed.
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed.

Afgewezen, let wel, dat ik antwoordde op wat PvS stelde. Heb ik ook M'Cheyne NIET geciteerd.

Dus gebruikt PvS de woorden van M'Cheyne voor zijn doeleinden. Maar M'Chayne zegt helemaal niets over de orde des heils, anders dan te stellen dat Gods Geest hem aan zichzelf ontdekte. Met andere woorden had M'Cheyne kunnen zeggen dat:

Nadat Gods Geest mij levend gemaakt had
Toen werd in mijn ziel Gods vrees gewekt
Toen wist ik wat Gods heiligheid eiste
En dat zelfs mijn beste werken nog waardeloos zijn.

Heb ik niet gedaan, maar zo zou ik zelfs kunnen stellen dat M'Cheyne aan mijn kant staat, en ook zelfs hier mijn stelling bewijst...

[Afgewezen]

Gaat McCheyne dan tegen de DL in??

Robert Murray M'Cheyne zegt;

Maar toen mij God Geest aan mij zelf had ontdekt,
toen werd in mijn ziele de vreze gewekt.
Toen voeld' ik wat eisen Gods heiligheid deed.
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed.

Afgewezen, let wel, dat ik antwoordde op wat PvS stelde. Heb ik ook M'Cheyne NIET geciteerd.

Dus gebruikt PvS de woorden van M'Cheyne voor zijn doeleinden. Maar M'Chayne zegt helemaal niets over de orde des heils, anders dan te stellen dat Gods Geest hem aan zichzelf ontdekte. Met andere woorden had M'Cheyne kunnen zeggen dat:

Nadat Gods Geest mij levend gemaakt had
Toen werd in mijn ziel Gods vrees gewekt
Toen wist ik wat Gods heiligheid eiste
En dat zelfs mijn beste werken nog waardeloos zijn.

Heb ik niet gedaan, maar zo zou ik zelfs kunnen stellen dat M'Cheyne aan mijn kant staat, en ook zelfs hier mijn stelling bewijst...

Toch stelt McCheyne het geloof pas daar waar hij Christus leert kennen en door Hem de vrijspraakt ontvangt.
En dat lijkt me het Bijbelse spraakgebruik. En ik geloof ook niet dat de DL iets anders bedoelen. Want wat onder ons 'hongeren en dorsten' genoemd wordt, is toch niet waar de Dordtse vaderen het over hebben.

[Luther]

Gaat McCheyne dan tegen de DL in??

Robert Murray M'Cheyne zegt;

Maar toen mij God Geest aan mij zelf had ontdekt,
toen werd in mijn ziele de vreze gewekt.
Toen voeld' ik wat eisen Gods heiligheid deed.
Daar werd al mijn deugd een wegwerpelijk kleed.

Afgewezen, let wel, dat ik antwoordde op wat PvS stelde. Heb ik ook M'Cheyne NIET geciteerd.

Dus gebruikt PvS de woorden van M'Cheyne voor zijn doeleinden. Maar M'Chayne zegt helemaal niets over de orde des heils, anders dan te stellen dat Gods Geest hem aan zichzelf ontdekte. Met andere woorden had M'Cheyne kunnen zeggen dat:

Nadat Gods Geest mij levend gemaakt had
Toen werd in mijn ziel Gods vrees gewekt
Toen wist ik wat Gods heiligheid eiste
En dat zelfs mijn beste werken nog waardeloos zijn.

Heb ik niet gedaan, maar zo zou ik zelfs kunnen stellen dat M'Cheyne aan mijn kant staat, en ook zelfs hier mijn stelling bewijst...

Toch stelt McCheyne het geloof pas daar waar hij Christus leert kennen en door Hem de vrijspraakt ontvangt.
En dat lijkt me het Bijbelse spraakgebruik. En ik geloof ook niet dat de DL iets anders bedoelen. Want wat onder ons 'hongeren en dorsten' genoemd wordt, is toch niet waar de Dordtse vaderen het over hebben.

Nu gaan we in een kringetje praten. De Heere Jezus zegt: Zalig ZIJN die hhongeren en dorsten naar de gerechtigheid.

[Afgewezen]

Het is maar de vraag wat daaronder verstaan wordt, Luther.
Overtuigd worden van zonden, ontdekt worden aan het Godsgemis, het bidden en smeken dat hierop volgt, dát is geen hongeren en dorsten naar de gerechtigheid - al houden velen het daar wel voor.

[Bert Mulder]

Het is maar de vraag wat daaronder verstaan wordt, Luther.
Overtuigd worden van zonden, ontdekt worden aan het Godsgemis, het bidden en smeken dat hierop volgt, dát is geen hongeren en dorsten naar de gerechtigheid - al houden velen het daar wel voor.

Daar ben ik het ter zeerste mee oneens.

Overtuiging van zonde kan alleen als men van dood levend gemaakt is.

Johannes 16:8
En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel:

Bidden en smeken kan een dode zondaar niet.

Zo lezen we, dat de goddeloze niets goed kan, zelfs zijn ploegen is zonde:

Spreuken 21:4
Hoogheid der ogen en trotsheid des harten en de ploeging der goddelozen zijn zonde.

[Afgewezen]

Maar dát zou weer betekenen dat iemand zonder de kennis van Christus al levendgemaakt is.
Dus hoe je het ook stelt, je krijgt altijd iets wat niet klopt.
En daarom moeten we er geen sluitend systeem van willen maken. De DL verbinden heel duidelijk wedergeboorte met het geloof in Christus. En we kunnen ons verdiepen in de vraag waar dan de voorafgaande dingen vandaan komen, want dat heeft een mens toch niet van zichzelf, maar het is een vraag waar de Bijbel geen antwoord op geeft.
Voor de Bijbel is het: geloof in de Heere Jezus Christus en leef.

[Bert Mulder]

Maar dát zou weer betekenen dat iemand zonder de kennis van Christus al levendgemaakt is.
Dus hoe je het ook stelt, je krijgt altijd iets wat niet klopt.
En daarom moeten we er geen sluitend systeem van willen maken. De DL verbinden heel duidelijk wedergeboorte met het geloof in Christus. En we kunnen ons verdiepen in de vraag waar dan de voorafgaande dingen vandaan komen, want dat heeft een mens toch niet van zichzelf, maar het is een vraag waar de Bijbel geen antwoord op geeft.
Voor de Bijbel is het: geloof in de Heere Jezus Christus en leef.

Toch is dat zo, want de levendmaking (wedergeboorte in engere zin) komt ALTIJD EERST in de wedergeboorte (bredere zin)

Johannes 3:3
Jezus antwoordde en zeide tot hem: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u, tenzij dat iemand wederom geboren wordt, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien.