Onze rechtvaardigmaking, levendmaking, het Evangelie, de wet

[refo]

Hallo VDB!

Wel eens gehoord van een metafoor? Daar maakt Paulus namelijk gebruik van. Lees de kanttekningen maar eens:

doch ik ben gestorven.
Dat is, ik ben in mijn gemoed overtuigd, dat ik midden in den dood lag, en heb den moed verloren van door de gehoorzaamheid der wet te kunnen behouden worden; Rom. 4:15; 2 Cor. 3:6,7,9.

[Zonderling]

@VDB, ik beantwoord je vraag liever per PB.
M.vr.gr.

[freek]

@VDB, zie PB.

Wat heeft dit voor zin?

[Marnix]

Beste Bert,

De titel van topic is doordrenkt met de veronderstelde-wedergeboorte leer.

De Wet, het Evangelie, onze levendmaking, rechtvaardigmaking. Dit is niet waar?

Het is:

De Wet, het Evangelie, STERVEN, en LEVEN! Ik hoop dat je de titel nog wilt aanpassen, want het is in strijd tegen Gods dierbaar en onfeilbaar woord. Waar staat dat dan in Gods Woord? In Romeinen 7 staat geschreven: "Maar toen het gebod kwam, is de zonde wederlevend geworden (DE ZONDE! niet de ZONDAAR), doch ik ben GESTORVEN! - De Wet DOOD, en het Evangelie maakt levend! Pas het a.u.b. aan, want dit mag en kan niet!

H.gr.

VDB

Je begrijpt een ding totaal niet. Je gooit zomaar de term veronderstelde wedergeboorte hier in de strijd. Ten onrechte. Je ziet het verschil niet tussen veronderstelde wedergeboorte en wat Bert hier noemt, wat iets totaal anders is, het geloven van Gods beloften. Als Hij iets belooft, en dat doet Hij aan ons en onze kinderen stellen we daarmee niet dat de doop zaligmakend is en een gedoopte zijn toegangsbewijs tot de hemel al binnen heeft maar we geloven wel God die bij de doop al zegt: Je bent van mij, ik wil ook jou God zijn.

[Bert Mulder]

Beste Bert,

De titel van topic is doordrenkt met de veronderstelde-wedergeboorte leer.

De Wet, het Evangelie, onze levendmaking, rechtvaardigmaking. Dit is niet waar?

Het is:

De Wet, het Evangelie, STERVEN, en LEVEN! Ik hoop dat je de titel nog wilt aanpassen, want het is in strijd tegen Gods dierbaar en onfeilbaar woord. Waar staat dat dan in Gods Woord? In Romeinen 7 staat geschreven: "Maar toen het gebod kwam, is de zonde wederlevend geworden (DE ZONDE! niet de ZONDAAR), doch ik ben GESTORVEN! - De Wet DOOD, en het Evangelie maakt levend! Pas het a.u.b. aan, want dit mag en kan niet!

H.gr.

VDB

Geachte VDB,

Ik ben wars van elke veronstelde wedergeboorte leer. Gods beloften zijn altijd en alleen voor onze uitverkoren kinderen, en nooit voor al onze kinderen hoofd voor hoofd. Nochtans spreekt de Schrift altijd de kerk aan als haar organische eenheid, en zo doen wij dat ook. Natuurlijk is er kaf onder het koren. Ik hoop en bid dan ook dat al onze vleselijke kinderen de Zijnen zijn. Maar dat veronderstel ik niet.

Verder, de volgorde in de titel van dit onderwerp is random, en ik bedoel HELEMAAL NIKS met de volgorde daar in. Je geeft aan weinig van alle berichten die ik op dit forum geschreven heb, in wezen GELEZEN te hebben. Zal de volgorde wijzigen, als dat mogelijk is.

[Jager]

Ik licht deze uitspraak er even uit:

Ik heb al vaak gehoord dat de Engelse theologen en Ames(ius) - die trouwens (ook) Nederlander was - genoemd worden. Maar men vergeet dat zij niet zo alleen stonden. Ik heb reeds de theologen uit de Palts aangehaald op de Dordtse Synode. Ook vergeet men dan dat de Leidse professoren wel degelijk over voorbereiding (zelfs langzamerhand!) tot wedergeboorte en geloof hebben gesproken. Kersten wist dat laatste nog niet omdat de Synopsis toen nog niet in het Nederlands vertaald was en Latijn kende hij niet.

Is het werkelijk zo dat ds. Kersten geen Latijn beheerste? Toen ik 'm pas nasloeg, kwam ik diverse verwijzingen tegen naar de Synopsis:

I, Van Gods Besluit, 163
Synops. disp. XI, II, III.

I, Van den Middelaar, 411
Synopsis pur. Theol. Ed. Bavinck, Disp. 25, 40, 41.

II, Van den Middelaar (vervolg)
5: Synopsis 27, 1. 2.
9: Synopsis II, 50.
27: Synopsis 27-19.
28: Syn. II, VI, 18, 3.

II, De Kerk, 119
In de beroemde Synopsis (2) wordt duidelijk van de zichtbare en de onzichtbare Kerk gehandeld en o.m. gezegd: "Vervolgens wordt door de onzen de Kerk onderscheide in de zichtbare en onzichtbare" (Disp. XL, 27). De Kerk wordt onzichtbaar genoemd, omdat de inwendige en essentiëele vorm zelve, n.l. het ware geloof en de ware heiligheid door de menschen niet wordt gezien (id. 18) "de zichtbare Kerk is de vergadering van hen, die door het uitwendige Woord en door het gebruik der sacramenten en kerkelijke tucht opwassen tot een uitwendig lichaam en bondgenootschap, welke de uitwendige kerk genoemd wordt, niet zoozeer omdat de menschen zelve zichtbaar zijn, als wel omdat hun inrichting, belijdenis en gemeenschap door de uitwendige zintuigen waarneembaar zijn" (Disp. 32).

(2) De Synopsis purioris theologiae disputationibus is een verhandeling van de zuivere godgeleerdheid, het eerst uitgegeven in 1625 door Polyander, Rivetus, Wallaeus en Thysius.

II, De Kerk, 139
Synopsis Disp. XZ, 32.

II, De Rechtvaardigmaking, 171
Besa-Thysius, ook de Synopsis.

II, Van de voleinding der eeuwen
326: Synopsis Disp. LI.
346: Walaeus, Syn. Pur. Theol. Disp. LII Thess. LVII.

Kennelijk heeft hij er wel (deels? / via een vertaling?) toegang toe gehad, en de citaten ondersteunen zijn betoog (vluchtig gecontroleerd). Maar lang niet overal gebruikt.

[Zonderling]

Is het werkelijk zo dat ds. Kersten geen Latijn beheerste? Toen ik 'm pas nasloeg, kwam ik diverse verwijzingen tegen naar de Synopsis: ...

Jager, dank je wel voor de correctie of nuancering. Over het Latijn van ds. Kersten kan ik eerlijk gezegd geen zinnig woord zeggen (en ben wat dat betreft wat al te snel geweest). Wel is het zo dat in 1931 prof. dr. G.P. van Itterzon een uitvoerig overzicht gegeven heeft van de inhoud van de Synopsis (Het Gereformeerd Leerboek der 17e eeuw, 's-Gravenhage, M. Nijhoff, 1931). Het kan zijn dat ds. Kersten (ook) dááruit geput heeft.

Over het algemeen denk ik dat de Synopsis veel te weinig bekendheid heeft. Het schrikt velen af door de gehanteerde methode die wel aangeduid wordt als Gereformeerde scholastiek. Dit is echter niet meer dan een methode, de auteurs weten heel goed de grenzen van deze methode. Waar de methode hindert of beperkend zou werken wat betreft de inhoud, laten zij de methode ook achterwege. Het werk heeft in Europa enorme invloed gehad. Ik meen dat er zelfs lijnen te trekken zijn naar de Westminster belijdenisgeschriften (b.v. het hoofdstuk over de vrije wil).

Veel hoofdstukken hebben naar mijn overtuiging een onovertroffen diepgang wanneer men zich de terminologie enigszins eigen heeft gemaakt. Bijvoorbeeld hoofdstuk XI Over de Voorzienigheid Gods, XIII Over de Mens geschapen naar Gods Beeld, XV Over de Erfzonde, XVII Over de Vrije Wil, XXIV Over de Goddelijke Voorbestemming, enzovoort. (Het is overigens waar, vele geschriften zijn eenvoudiger, en ik kan lezing van de Synopsis dan ook niet aan iedereen aanbevelen.) Heel waardevol vind ik ook de vele toelichtingen op de theologische begrippen vanuit de grondtalen en kerkvaders.

[Zonderling]

Ik heb al vaak gehoord dat de Engelse theologen en Ames(ius) - die trouwens (ook) Nederlander was - genoemd worden. Maar men vergeet dat zij niet zo alleen stonden. Ik heb reeds de theologen uit de Palts aangehaald op de Dordtse Synode. Ook vergeet men dan dat de Leidse professoren wel degelijk over voorbereiding (zelfs langzamerhand!) tot wedergeboorte en geloof hebben gesproken.
Kersten wist dat laatste nog niet omdat de Synopsis toen nog niet in het Nederlands vertaald was en Latijn kende hij niet.

Toch nog even (inhoudelijk) terugkomend op deze passage.
Ik heb al eerder aangegeven dat het nogal eenzijdig is wanneer men meent dat alleen de Engelsen op de Dordtse Synode de voorbereidingen (van Gods zijde) tot wedergeboorte en geloof (waartussen bij hen geen tijdsverschil bestaat) geleerd hebben. De theologen uit de Palts, Drenthe, en ook anderen hebben het gedaan. Ook de Leidse professoren spreken over voorbereidingen tot de wedergeboorte zoals ik heb laten zien.

Behalve naar de periode van/rond de Dordtse Synode zou men echter ook eens onderzoek kunnen doen naar andere theologen uit de 16e eeuw inclusief Calvijn (zie zijn commentaar op Galaten 3:19 bijvoorbeeld!) en Olevianus en zovele anderen. Daarnaast de puriteinse en Schotse schrijvers. Owen spreekt bijvoorbeeld in zijn werken zeer nadrukkelijk over voorbereidingen tot de wedergeboorte.

En ook bij Van der Groe - die keer op keer teruggreep op de Synode van Dordrecht - vinden we in de Toetssteen bijvoorbeeld ook de volgende passage:

Wat betreft degenen, die nog gehouden worden in een weg van voorbereidende overtuiging van de Geest, deze zullen wel door middel van een ernstig onderzoek in zichzelf (voor zo ver zij dat verrichten kunnen met een verlichting van de Geest, Die toch in hen reeds werkzaam is), tot een meerder gezicht en gevoelen van hun rampzalige zondestaat buiten Christus, gebracht worden, maar geenszins tot
bevestiging van hun genadestaat in Christus, hetwelk alleen de ware gelovige eigen is.

Ik betreur zeer dat in de lijn van Comrie en ds. Kersten deze oude Gereformeerde leer van een voorbereidende overtuiging van de Geest als onrechtzinnig is verworpen met alle gevolgen vandien.

[freek]

Al deze discussies over wedergeboorte, levendmaking, rechtvaardigmaking en de juiste volgorde van hoe of wat zijn volgens mij ontstaan omdat we het geloof als gevolg van de wedergeboorte zijn gaan zien, terwijl het bijbels gezien andersom is. In het bekendste gedeelte over wedergeboorte lezen we "hoe deze dingen wezen zullen", namelijk door het geloof in de verhoogde Christus. Wie in Christus gelooft, zal leven, staat ergens in de bijbel. Op dit forum lijkt het andersom te zijn: wie het leven ontvangt, zal in Christus gaan geloven. Een keer. Daarom hoor ik ook altijd van die bizarre uitleggingen van het doopformulier: na punt een ("Daarom zijn wij mensen op wie de toorn van God rust, zodat wij in Zijn rijk niet kunnen komen, tenzij wij opnieuw geboren worden") staat meestal de wagen stil, want dat moet eerst gebeuren voordat we iets aan punt twee hebben: de afwassing van de zonden door Jezus Christus. Terecht noemen we de wedergeboorte het allernoodzakelijkste. Maar als wedergeboorte de voorwaarde is om te geloven, dan is het begrijpelijk dat alle andere dingen zoals rechtvaardigmaking op de langebaan geschoven worden. De wedergeboorte is er immers al. Maar deze benadering is inherent tegenstrijdig met de betekenis van wedergeboorte. Wedergeboorte is opnieuw geboren worden. Inderdaad: levend gemaakt. Het oude is voorbijgegaan, alles is nieuw geworden. Dat is wedergeboorte. En hoe is dit ontstaan? Niet omdat de Heilige Geest ons wakker heeft geschud en we iets van de armoede zien buiten Christus en dat we zonder hem niet kunnen leven. Het is door het zien op Jezus dat alles nieuw is geworden. Het zien op Jezus, dat geeft wedergeboorte. Dan wordt pas alles nieuw.
Het grappige is: ik ben het met Bert Mulder eens als hij zegt dat dode mensen hun zonden niet kunnen weten. Want alleen het zien op Hem, leert wie wijzelf zijn. Maar de opvatting die ik in de GerGem meestal worden gaat over wedergeboorte, maar zonder geloof. Dat komt pas later. De oplossing van een 'ingeplant geloof' is knap bedacht, maar snijdt geen enkel bijbels hout. We spreken veel over het werk van de heilige Geest, en dat Hij van zonden overtuigd, maar zelden hoord ik dat Hij dat doet door ons op de verhoogde Christus als de vervulling van de wet te wijzen. Terwijl de Geest toch gekomen is om Christus te verheerlijken?

[Marco]

Al deze discussies over wedergeboorte, levendmaking, rechtvaardigmaking en de juiste volgorde van hoe of wat zijn volgens mij ontstaan omdat we het geloof als gevolg van de wedergeboorte zijn gaan zien, terwijl het bijbels gezien andersom is.

geloof en dan wedergeboorte
wedergeboorte en dan geloof
of
wedergeboorte <-> geloof

?

!

[Afgewezen]

Al deze discussies over wedergeboorte, levendmaking, rechtvaardigmaking en de juiste volgorde van hoe of wat zijn volgens mij ontstaan omdat we het geloof als gevolg van de wedergeboorte zijn gaan zien, terwijl het bijbels gezien andersom is. In het bekendste gedeelte over wedergeboorte lezen we "hoe deze dingen wezen zullen", namelijk door het geloof in de verhoogde Christus. Wie in Christus gelooft, zal leven, staat ergens in de bijbel. Op dit forum lijkt het andersom te zijn: wie het leven ontvangt, zal in Christus gaan geloven. Een keer. Daarom hoor ik ook altijd van die bizarre uitleggingen van het doopformulier: na punt een ("Daarom zijn wij mensen op wie de toorn van God rust, zodat wij in Zijn rijk niet kunnen komen, tenzij wij opnieuw geboren worden") staat meestal de wagen stil, want dat moet eerst gebeuren voordat we iets aan punt twee hebben: de afwassing van de zonden door Jezus Christus. Terecht noemen we de wedergeboorte het allernoodzakelijkste. Maar als wedergeboorte de voorwaarde is om te geloven, dan is het begrijpelijk dat alle andere dingen zoals rechtvaardigmaking op de langebaan geschoven worden. De wedergeboorte is er immers al. Maar deze benadering is inherent tegenstrijdig met de betekenis van wedergeboorte. Wedergeboorte is opnieuw geboren worden. Inderdaad: levend gemaakt. Het oude is voorbijgegaan, alles is nieuw geworden. Dat is wedergeboorte. En hoe is dit ontstaan? Niet omdat de Heilige Geest ons wakker heeft geschud en we iets van de armoede zien buiten Christus en dat we zonder hem niet kunnen leven. Het is door het zien op Jezus dat alles nieuw is geworden. Het zien op Jezus, dat geeft wedergeboorte. Dan wordt pas alles nieuw.
Het grappige is: ik ben het met Bert Mulder eens als hij zegt dat dode mensen hun zonden niet kunnen weten. Want alleen het zien op Hem, leert wie wijzelf zijn. Maar de opvatting die ik in de GerGem meestal worden gaat over wedergeboorte, maar zonder geloof. Dat komt pas later. De oplossing van een 'ingeplant geloof' is knap bedacht, maar snijdt geen enkel bijbels hout. We spreken veel over het werk van de heilige Geest, en dat Hij van zonden overtuigd, maar zelden hoord ik dat Hij dat doet door ons op de verhoogde Christus als de vervulling van de wet te wijzen. Terwijl de Geest toch gekomen is om Christus te verheerlijken?

Ik ben het deels met je eens, maar je vereenvoudigt het probleem te zeer door te stellen dat er geen overtuigend werk van de Heilige Geest bestaat vóór de kennis van Christus.
Maar daarmee probeer je de praktijk in je theorie te passen, want er is wél overtuigend werk, kennis van zonde, verlangen naar God, etc. vóórdat Christus aan het hart geopenbaard wordt.
Ook de verloren zoon keerde al terug voordat hij wist dat de Vader hem in genade zou aannemen. Enz. enz.