De Heilige Geest werkt onrust?

[Marnix]

Marnix, betekent het verlossende werk van Christus voor jou 'alleen' dat Hij voor de zonden stierf, of betekent het ook dat Hij Zelf de zaligheid uitwerkt in degenen die Hem van de Vader gegeven zijn?
Over dat eerst zijn we het wel eens en ook dat dat 100% Gods werk is. Daar loopt de discussie niet over.
De vraag is: dat de zondaar door het geloof Christus aanneemt, is dát óók Gods werk? Of hangt ten laatste toch alles nog af van de keuze van de mens?

Zou jij eerst op de vraag in mijn vorige reactie antwoord willen geven? Dan kan ik deze vraag ook wat beter beantwoorden.

En Refo, voor een groot deel ben ik het met je eens. 1 ding klopt alleen niet. Ik zie mijn medeposters niet als opponenten. Wat ze over mijn geloof denken weet ik niet... Wat mensen daar van denken is overigens ook niet zo belangrijk

[MBE]

MBE, om even aan te sluiten bij wat je schrijft: Kijk eens naar de gelijkenissen uit Mattheus 25. En ook naar ons leven... je wordt niet zalig door werken.... Maar als je geloof niet met werken gepaard gaat is het dood, en met dood geloof word je niet zalig. Toch? Dan is Gods reddende werk en onze verantwoordelijkheid toch geen tegenstelling meer?

Ik kom dan toch weer met artikel 24.
Zo is het dan onmogelijk dat dit heilig geloof ledig zij in den mens; aangezien wij niet spreken van een ijdel geloof, maar van zulk een, hetwelk de Schrift noemt een geloof, dat door de liefde werkt (Gal. 5:6), dat den mens beweegt om zich te oefenen in de werken, die God in Zijn Woord geboden heeft; welke werken, als zij voortkomen uit den goeden wortel des geloofs, goed en bij God aangenaam zijn, overmits zij alle door Zijn genade geheiligd zijn.
Die dwaze maagden hadden geen geloof. Een dood geloof is geen geloof. Die man met dat ene talent had geen geloof.
Toen de verloren zoon wegliep had hij geen geloof. Toen hij tot zichzelf kwam wel.
Als jij beweert dat die dwaze maagden wel het echte geloof hadden, is er dus een afval van heiligen.
Die gelijkenis staat er om ons te waarschuwen voor een ingebeeld geloof.
De gelijkenis van de talenten wijst ons op onze verantwoordelijkheid. Die blijft altijd op ons ook al kunnen wij van ons zelf niets.
Of wil jij zeggen dat die andere mannen de zaligheid verdient hebben door hun talenten te gebruiken?
Of anders gezegd, dat zij hun geloof levend hebben gehouden door het gebruik van hun talenten?

Verder sluit ik mij bij Afgewezen aan:

Marnix, betekent het verlossende werk van Christus voor jou 'alleen' dat Hij voor de zonden stierf, of betekent het ook dat Hij Zelf de zaligheid uitwerkt in degenen die Hem van de Vader gegeven zijn?

[MBE]

Wat is nou eigenlijk praktisch het verschil in benadering van Marnix en zijn 'opponenten'? Is er iets wat Marnix over het hoofd ziet?

Volgens mij niet. Het enige wat hem (nogmaals: in de ogen van zijn opponenten) verweten kan worden is een zekere zorgeloosheid: alles is in orde gemaakt dus wie doet me nog wat. Daarvoor lijken goede papieren voorhanden. Hij lijkt te voldoen aan wat Jezus zegt dat je moet worden als een kind.

De anderen hebben het steeds over een bepaalde blijkbare openbaring aan het verstand. En daar lijken geen goede papieren voorhanden. Hooguit Calvijn. Het is een ingewikkeld maken van het geloof, door een volstrekt onmeetbaar aspect in te voeren. Hoe ga je namelijk na of iamand die openbaring nu wel of niet zaligmakend heeft gehad?

Kijk je naar Levi, die zat rustig centjes te tellen. Jezus zei: volg mij en hij was een discipel. De stokbewaarder werd eerst dermate wanhopig dat hij zichzelf wilde doden. Daar lijken meer 'indrukken' aanwezig geweest te zijn.

In deze hele discussie krijg ik een beetje het gevoel dat Marnix 'opponenten' eigenlijk vinden dat als je zo denkt als hij, je eigenlijk niet het ware geloof kunt hebben. Wan zou je dat hebben dan dacht je niet zo als hij.

Jij moet eerst je huiswerk nog doen en alles een keer goed doorlezen.

[Marnix]

kom dan toch weer met artikel 24.
Zo is het dan onmogelijk dat dit heilig geloof ledig zij in den mens; aangezien wij niet spreken van een ijdel geloof, maar van zulk een, hetwelk de Schrift noemt een geloof, dat door de liefde werkt (Gal. 5:6), dat den mens beweegt om zich te oefenen in de werken, die God in Zijn Woord geboden heeft; welke werken, als zij voortkomen uit den goeden wortel des geloofs, goed en bij God aangenaam zijn, overmits zij alle door Zijn genade geheiligd zijn.
Die dwaze maagden hadden geen geloof. Een dood geloof is geen geloof. Die man met dat ene talent had geen geloof.
Toen de verloren zoon wegliep had hij geen geloof. Toen hij tot zichzelf kwam wel.
Als jij beweert dat die dwaze maagden wel het echte geloof hadden, is er dus een afval van heiligen.
Die gelijkenis staat er om ons te waarschuwen voor een ingebeeld geloof.
De gelijkenis van de talenten wijst ons op onze verantwoordelijkheid. Die blijft altijd op ons ook al kunnen wij van ons zelf niets.
Of wil jij zeggen dat die andere mannen de zaligheid verdient hebben door hun talenten te gebruiken?
Of anders gezegd, dat zij hun geloof levend hebben gehouden door het gebruik van hun talenten?

Dat ze geen waar geloof hadden, daar ben ik het mee eens. Maar hoe kwam dat? Die beste man met dat talent, had dat talent wel van zijn heer gekregen. Hij zette het echter niet in. De verloren zoon had het goed thuis, maar liep toch weg. De vijf dwaze maagden hadden alle vijf een uitnodiging voor de bruiloft gekregen en stonden dus op de gastenlijst. Ze bereidden zich echter niet goed voor. De schuld van de slaaf was kwijtgescholden, maar hij vergaf vervolgens zijn medeslaaf niet. Waarom niet? Omdat ze het niet hadden gekregen? Omdat de Geest niet wederbarend in hen gewerkt had? Omdat dat zo was besloten?

Natuurlijk niet. Ze deden niet wat hen was opgedragen... en wat ze (gezien de andere mannen met de talenten en de andere maagden) wel konden doen. Ze deden niks met hun geloof en daarom was het dood... niet omdat dat zo was beschikt of zo, dan zou geloven weer iets passiefs worden. Geloven is echter iets actiefs.... En ik snap niet hoe zo makkelijk voorbij kan worden gegaan aan Mattheus 25. Als Jezus terugkomt zal Hij aan jou vragen: Wat heb jij voor mij gedaan? Gaf je me eten toen ik honger had, drinken toen ik dorst had? Zeg je dan ook: Nee, maar ik kan toch niets zelf verdienen?

Hij zal dan zeggen: "Jullie zijn vervloekt, verdwijn uit mijn ogen naar het eeuwige vuur dat bestemd is voor de duivel en zijn engelen. 42 Want ik had honger en jullie gaven mij niet te eten, ik had dorst en jullie gaven me niet te drinken. 43 Ik was een vreemdeling en jullie namen mij niet op, ik was naakt en jullie kleedden mij niet. Ik was ziek en zat in de gevangenis en jullie bezochten mij niet.”

De vraag of je geloof echt is of niet is niet een vraag die volledig buiten jezelf omgaat, alsof je daarin aan willekeur bent overgelaten. Dat je gelooft heb je volledig aan God te danken... Net zoals die man met dat talent dat volledig aan zijn heer te danken had, het kwam niet van hemzelf, hij had het gekregen. Maar die man met dat talent ging er zelf verkeerd mee om, dit was niet omdat zijn meester dat ook zo voor hem had beschikt... het ging niet buiten hem om maar was zijn eigen actie, die tot zijn ondergang leidde.

[MBE]

Dat ze geen waar geloof hadden, daar ben ik het mee eens. Maar hoe kwam dat? Die beste man met dat talent, had dat talent wel van zijn heer gekregen. Hij zette het echter niet in. De verloren zoon had het goed thuis, maar liep toch weg. De vijf dwaze maagden hadden alle vijf een uitnodiging voor de bruiloft gekregen en stonden dus op de gastenlijst. Ze bereidden zich echter niet goed voor. De schuld van de slaaf was kwijtgescholden, maar hij vergaf vervolgens zijn medeslaaf niet. Waarom niet? Omdat ze het niet hadden gekregen? Omdat de Geest niet wederbarend in hen gewerkt had? Omdat dat zo was besloten?

Natuurlijk niet. Ze deden niet wat hen was opgedragen... en wat ze (gezien de andere mannen met de talenten en de andere maagden) wel konden doen. Ze deden niks met hun geloof en daarom was het dood... niet omdat dat zo was beschikt of zo, dan zou geloven weer iets passiefs worden. Geloven is echter iets actiefs.... En ik snap niet hoe zo makkelijk voorbij kan worden gegaan aan Mattheus 25. Als Jezus terugkomt zal Hij aan jou vragen: Wat heb jij voor mij gedaan? Gaf je me eten toen ik honger had, drinken toen ik dorst had? Zeg je dan ook: Nee, maar ik kan toch niets zelf verdienen?

Hij zal dan zeggen: "Jullie zijn vervloekt, verdwijn uit mijn ogen naar het eeuwige vuur dat bestemd is voor de duivel en zijn engelen. 42 Want ik had honger en jullie gaven mij niet te eten, ik had dorst en jullie gaven me niet te drinken. 43 Ik was een vreemdeling en jullie namen mij niet op, ik was naakt en jullie kleedden mij niet. Ik was ziek en zat in de gevangenis en jullie bezochten mij niet.”

De vraag of je geloof echt is of niet is niet een vraag die volledig buiten jezelf omgaat, alsof je daarin aan willekeur bent overgelaten. Dat je gelooft heb je volledig aan God te danken... Net zoals die man met dat talent dat volledig aan zijn heer te danken had, het kwam niet van hemzelf, hij had het gekregen. Maar die man met dat talent ging er zelf verkeerd mee om, dit was niet omdat zijn meester dat ook zo voor hem had beschikt... het ging niet buiten hem om maar was zijn eigen actie, die tot zijn ondergang leidde.

Als je nu zegt dat ze geen waar geloof hadden, welk geloof hadden ze dan?

[Marnix]

je snapt volgens mij nog niet helemaal wat ik bedoel. Dat merk ik aan je vraagstelling. Het is niet de vraag als gelovige of of je waar geloof hebt of niet waar geloof. Het gaat er om dat je geloof hebt... en wat jij er vervolgens mee doet. Stop je je talent in de grond? Of zet je het in/! Vergeef je de ander of doe je dat niet? Heb je genoeg olie in je lampje? Geef je je naaste de eten als hij honger heeft en drinken als hij dorst heeft?

Dat zijn geen dingen die buiten jezelf omgaan, die je maar gegeven moeten zijn. Als het geloof je gegeven is door God, is dat echter ook niet iets wat je automatisch wel gaat doen. Toon je geloof uit je werken... en dat kan je alleen als je gefixeerd bent op Christus, aan Hem bent verbonden zoals een rank aan een wijnstok.

MBE, ze hadden geen waar geloof. Niet omdat ze dat niet gekregen hadden, maar omdat ze er niet naar leefden. Dat lag enkel en alleen aan hen zelf, het niet op de bruid, de heer, de koning, op Jezus gericht zijn. Het verbaast mij dat mensen hier het beeld schetsen alsof het niet gaat, of vanzelf gaat... dat geloven gezien wordt als een extern iets dat zich toch in de mens afspeelt.

Of je de goede keuze maakt of niet, hangt dat af van of je waar of niet waar geloof hebt gekregen? Of hebben we geloof gekregen, en hangt het ook van ons gedrag af of dat geloof waar is of niet? Als ik Mattheus 25 lees,. als ik lees dat Abraham geloofde en dat hem tot gerechtigheid werd gerekend, en als ik lees dat we worden opgeroepen ons geloof te tonen uit onze werken (Jac.), als ik Paulus oproepen lees om te strijden en te volharden teneinde de krans te mogen ontvangen, dan is dit duidelijk:

Het geloof is een gave van God, en vervolgens een opdracht voor ons, mensen, om serieus met dat geloof wat te doen, en uit onze werken te laten zien dat het ons ook ernst is.

[MBE]

je snapt volgens mij nog niet helemaal wat ik bedoel.

Ik snap het inderdaad niet.
Is die man met het ene talent zijn geloof dan verloren?
En wat bedoel je met die laatste zin?
Moeten wij aan God laten zien dat wij toch wel zulke goede mensen zijn en goed ons best doen voor Hem?

[Marnix]

Die man begroef dat talent wat hij had in de grond. Dat zegt toch genoeg? Die anderen deden dat niet. De heer van het huis had dat talent niet in de grond begraven... hij deed dat zelf. Hij bevond zich in een gelijkwaardige situatie als de andere 2 mannen, maar die zetten hun talent in, de ander deed dat niet.

Dat is toch een eigen keuze. Dat is juist de essentie van Mattheus 25. Dat we de zaligheid niet kunnen verdienen... maar wel kunnen verspelen. Lees dat hoofdstuk nou eens goed door.

Nogmaals. het geloof is niet iets passiefs. Weer kom je hier weer met een passieve vraagstelling. Is die man met het talent dat zijn geloof verloren. Alsof het hem overkomt, alsof hij er niks aan kan doen... hij was zomaar zijn geloof kwijt.... Hij begroef dat talent ZELF in de grond.

[MBE]

Die man begroef dat talent wat hij had in de grond. Dat zegt toch genoeg? Die anderen deden dat niet. De heer van het huis had dat talent niet in de grond begraven... hij deed dat zelf. Hij bevond zich in een gelijkwaardige situatie als de andere 2 mannen, maar die zetten hun talent in, de ander deed dat niet.

Dat is toch een eigen keuze. Dat is juist de essentie van Mattheus 25. Dat we de zaligheid niet kunnen verdienen... maar wel kunnen verspelen. Lees dat hoofdstuk nou eens goed door.

Nogmaals. het geloof is niet iets passiefs. Weer kom je hier weer met een passieve vraagstelling. Is die man met het talent dat zijn geloof verloren. Alsof het hem overkomt, alsof hij er niks aan kan doen... hij was zomaar zijn geloof kwijt.... Hij begroef dat talent ZELF in de grond.

Het is duidelijk wat jij denkt, wat ben ik blij dat ik dat geloof niet heb. Het zal toch van jezelf afhangen of je het geloof kan houden of niet. Dan zou ik het binnen de kortste keren kwijt zijn.
Wat moet je dan met Jezus doen? Moet Hij aanvullen wat jij tekort komt?

De rechtzinnige leer verklaard zijnde, verwerpt de Synode de dwalingen dergenen,
5-2a. Die leren: Dat God den gelovigen mens wel voorziet met genoegzame krachten om te volharden, en bereid is die in hem te bewaren, zo hij zijn ambt* (=plicht) doet; doch al is het nu ook dat alle dingen, die nodig zijn om in het geloof te volharden, en die God gebruiken wil om het geloof te bewaren, in het werk gesteld zijn, dat het dan nog altijd hangt aan het believen van den wil dat deze volharde of niet volharde.
Want dit gevoelen bevat in zich een openbaar Pelagianisme; en terwijl het de mensen wil vrij maken, zo maakt het hen rovers van Gods eer; tegen de voortdurende overeenstemming der evangelische leer, die den mens alle stof van roemen beneemt, en den lof dezer weldaad aan de genade Gods alleen toeschrijft; en tegen de apostel, die getuigt: Dat het God is, Die ons ook zal bevestigen tot het einde toe, om onstraffelijk te zijn in den dag van onzen Heere Jezus Christus (1 Kor. 1:8).

5-3a. Die leren: Dat de ware gelovigen en wedergeborenen niet alleen van het rechtvaardigmakend geloof, insgelijks, van de genade en zaligheid ganselijk en tot het einde toe kunnen uitvallen, maar ook dikwijls metterdaad daarvan uitvallen en in der eeuwigheid verloren gaan.
Want deze mening maakt de genade, rechtvaardigmaking, wedergeboorte, en voortdurende bewaring van Christus krachteloos, tegen de uitgedrukte woorden van den apostel Paulus: Dat Christus voor ons gestorven is, als wij nog zondaars waren. Veel meer dan, zijnde nu gerechtvaardigd door Zijn bloed, zullen wij door Hem behouden worden van den toorn (Rom. 5:8, 9). En tegen den apostel Johannes: Een iegelijk die uit God geboren is, die doet de zonde niet; want Zijn zaad blijft in hem; en hij kan niet zondigen, want hij is uit God geboren (1 Joh. 3:9). En ook tegen de woorden van Jezus Christus: Ik geef Mijn schapen het eeuwige leven; en zij zullen niet verloren gaan in der eeuwigheid, en niemand zal dezelve uit Mijn hand rukken. Mijn Vader, Die ze Mij gegeven heeft, is meerder dan allen, en niemand kan ze rukken uit de hand Mijns Vaders (Joh. 10:28, 29).
Hfdst. 5 v.d. 5 artikelen tegen de remonstranten, de verwerping der dwalingen.
En nu stop ik hiermee.

[Afgewezen]

Ze deden niks met hun geloof en daarom was het dood... niet omdat dat zo was beschikt of zo, dan zou geloven weer iets passiefs worden. Geloven is echter iets actiefs.... En ik snap niet hoe zo makkelijk voorbij kan worden gegaan aan Mattheus 25.

Marnix, je statements munten niet uit in helderheid. Ze deden niks met hun geloof… niet omdat het zo was beschikt (waarom niet?), anders zou geloven iets passiefs worden (hoezo?).

Dat je gelooft heb je volledig aan God te danken...

… maar je kunt het wel weer kwijtraken en dat kan God dan kennelijk niet tegenhouden (of bedoel je dat nu ook weer niet?).

MBE, ze hadden geen waar geloof. Niet omdat ze dat niet gekregen hadden, maar omdat ze er niet naar leefden

Marnix, je haalt de dingen door elkaar. Wij moeten leven ‘alsof ‘ we het geloof zouden kunnen verliezen. Of nee, we moeten ons afvragen of we een echt, levend geloof hebben en als dat zo is, daaruit leven. Dat is de strekking van de door jou genoemde gelijkenissen.
Maar wie in Gods handpalmen gegraveerd staat, zal het geloof niet verliezen… omdat God dat niet wil.

Dat we de zaligheid niet kunnen verdienen... maar wel kunnen verspelen. Lees dat hoofdstuk nou eens goed door.

Van onze kant gezien kunnen we de zaligheid ‘verspelen’. Maar dat deed Petrus ook. Toch is Petrus niet verloren gegaan. Waarom niet?? Omdat God dat niet wilde. Jézus had voor hem gebeden, dat zijn geloof niet ophield. Dat is het geheim van de Goddelijke voorbeschikking.

In deze hele discussie krijg ik een beetje het gevoel dat Marnix 'opponenten' eigenlijk vinden dat als je zo denkt als hij, je eigenlijk niet het ware geloof kunt hebben. Wan zou je dat hebben dan dacht je niet zo als hij.

De vraag die nu aan de orde is, refo, is niet aan welke kenmerken het geloof moet voldoen. De vraag is: beslist uiteindelijk de menselijke verantwoordelijkheid over de vraag of we zalig zullen worden of is dat Gods besluit?

[Miscanthus]

De vraag die nu aan de orde is, refo, is niet aan welke kenmerken het geloof moet voldoen. De vraag is: beslist uiteindelijk de menselijke verantwoordelijkheid over de vraag of we zalig zullen worden of is dat Gods besluit?

De vraag is volgens mij of je het geloof voor altijd hebt, -onverliesbaar, of dat je het ook kwijt kunt raken.
Als het Gods besluit is, kan je niks gebeuren en kan de Jacobusbrief de prullenbak in?

[Dathenum]

De vraag die nu aan de orde is, refo, is niet aan welke kenmerken het geloof moet voldoen. De vraag is: beslist uiteindelijk de menselijke verantwoordelijkheid over de vraag of we zalig zullen worden of is dat Gods besluit?

De vraag is volgens mij of je het geloof voor altijd hebt, -onverliesbaar, of dat je het ook kwijt kunt raken.
Als het Gods besluit is, kan je niks gebeuren en kan de Jacobusbrief de prullenbak in?

Beste Miscanthus,
Ik vrees dat het niet op die manier werkt. Als het Gods besluit is dan zul je je ook de Jacobus serieus nemen. Gods besluit zorgt ervoor dat we onze verantwoordelijkheid gaan nemen. Door God's genade, maar het gaat niet buiten onze wil en onszelf om.

Hartelijke groet,
Petrum Dathenum

[Marnix]

Ze deden niks met hun geloof en daarom was het dood... niet omdat dat zo was beschikt of zo, dan zou geloven weer iets passiefs worden. Geloven is echter iets actiefs.... En ik snap niet hoe zo makkelijk voorbij kan worden gegaan aan Mattheus 25.

Marnix, je statements munten niet uit in helderheid. Ze deden niks met hun geloof… niet omdat het zo was beschikt (waarom niet?), anders zou geloven iets passiefs worden (hoezo?).

Dat je gelooft heb je volledig aan God te danken...

… maar je kunt het wel weer kwijtraken en dat kan God dan kennelijk niet tegenhouden (of bedoel je dat nu ook weer niet?).

MBE, ze hadden geen waar geloof. Niet omdat ze dat niet gekregen hadden, maar omdat ze er niet naar leefden

Marnix, je haalt de dingen door elkaar. Wij moeten leven ‘alsof ‘ we het geloof zouden kunnen verliezen. Of nee, we moeten ons afvragen of we een echt, levend geloof hebben en als dat zo is, daaruit leven. Dat is de strekking van de door jou genoemde gelijkenissen.
Maar wie in Gods handpalmen gegraveerd staat, zal het geloof niet verliezen… omdat God dat niet wil.

Dat we de zaligheid niet kunnen verdienen... maar wel kunnen verspelen. Lees dat hoofdstuk nou eens goed door.

Van onze kant gezien kunnen we de zaligheid ‘verspelen’. Maar dat deed Petrus ook. Toch is Petrus niet verloren gegaan. Waarom niet?? Omdat God dat niet wilde. Jézus had voor hem gebeden, dat zijn geloof niet ophield. Dat is het geheim van de Goddelijke voorbeschikking.

In deze hele discussie krijg ik een beetje het gevoel dat Marnix 'opponenten' eigenlijk vinden dat als je zo denkt als hij, je eigenlijk niet het ware geloof kunt hebben. Wan zou je dat hebben dan dacht je niet zo als hij.

De vraag die nu aan de orde is, refo, is niet aan welke kenmerken het geloof moet voldoen. De vraag is: beslist uiteindelijk de menselijke verantwoordelijkheid over de vraag of we zalig zullen worden of is dat Gods besluit?

Afgewezen, nogmaals de vraag of je op mijn eerder gestelde vraag aan jou in wil gaan, dan kan ik hier beter op ingaan.

Alvast bedankt!

k vrees dat het niet op die manier werkt. Als het Gods besluit is dan zul je je ook de Jacobus serieus nemen. Gods besluit zorgt ervoor dat we onze verantwoordelijkheid gaan nemen. Door God's genade, maar het gaat niet buiten onze wil en onszelf om. [/quote[

Kan je dat concreet maken op het leven van een gelovige? Hoe moet ik dat precies zien?

[Dathenum]

k vrees dat het niet op die manier werkt. Als het Gods besluit is dan zul je je ook de Jacobus serieus nemen. Gods besluit zorgt ervoor dat we onze verantwoordelijkheid gaan nemen. Door God's genade, maar het gaat niet buiten onze wil en onszelf om.

Kan je dat concreet maken op het leven van een gelovige? Hoe moet ik dat precies zien?

Ik heb de discussie niet volledig gevolgt, maar als ik het goed bedgrijp bestaan er in deze discussie 2 meningen. De ene mening legt de nadruk op de eigen verantwoordelijkheid, de andere mening op God die alles uitwerkt in de uitverkorenen van eeuwigheid. Wat mij vaak opvalt is dat we deze twee zaken altijd tegen elkaar uit proberen te spelen. We lezen beide zaken in de bijbel, maar omdat we het niet helemaal kunnen rijmen met elkaar richten we ons op 1 aspect.

Filippenzen 2
12 Alzo dan, mijn geliefden, gelijk gij te allen tijd gehoorzaam geweest zijt, niet als in mijn tegenwoordigheid alleen, maar veelmeer nu in mijn afwezen, werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven;
13 Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen.

Er zijn in de bovenstaande tekst 2 zaken die er niet staan:
* werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven, want het hangt geheel van u af
* werkt uws zelf zaligheid niet, Want het is God, Die in u werkt beide het willen en het werken, naar Zijn welbehagen

Volgens de Dortse Leerregels is de wedergeboorte een verandering van de wil. Als God in ons leven gaat werken word dus vooral onze wil veranderd. Dan gaan we Christus door een waar geloof omhelzen, en uit dankbaarheid er naar streven Zijn geboden onderhouden. God gebruikt Zijn woord om deze verandering te bewerkstelligen.

Een vraag die uit de discussie omhoogkwam is: kun je je geloof verliezen?
Als we werkelijk gelooft hebben zullen we ook volharden, God zal Zijn kinderen zeker vasthouden. Hij gebruikt echter Zijn woord (met daarin de aansporingen om te volharden) om dat te verwezelijken, net zoals Hij Zijn woord met daarin de oproep tot geloof en bekering om mensen tot het geloof te brengen.

Wat nu als we mensen definitief zien "afvallen"? De bijbel zegt: aan de vrucht kent men de boom. Het zaad is dan blijkbaar niet in goede aarde gevallen, en heeft nooit wortel kunnen schieten. De boom / wortel is dan blijkbaar niet werkelijk wederomgeboren geweest, hoewel het een tijd heeft geleken alsof dit wel het geval was. Daarom moeten we elkaar opscherpe met de volgende tekst:

2 Petrus 1
10 Daarom, broeders, benaarstigt u te meer, om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen.

Door te volharden in het geloof maak je je roeping en verkiezing vast. Zo toon je aan dat het geloof in jouw leven werkelijk door God is gewerkt. Als het niet door God is gewerkt zul je niet volharden, maar het gaat niet buiten jezelf en je wil om. Maar boven alles: Soli Deo Gloria!

Alle roem is uitgesloten
onverdiende zaligheen
heb ik van mijn God genoten,
"k roem in vrije gunst alleen!
Ja, eer ik nog was geboren,
eer Gods hand, die alles schiep,
iets uit niet tot aanzijn riep,
heeft zijn liefde mij verkoren:
God is liefd", o englenstem,
mensentong, verheerlijkt Hem!

[MBE]

Dathenum. Bedankt! Precies wat ik bedoel.